Eta Carina

[MaPa]

Zjawiskowy fragment nieba. Niemożliwy wręcz do pominięcia w czasie jakiekolwiek wyprawy pod południowe niebo jeśli jego położenie umożliwia wycelowanie teleskopu.

Gdy się obrabia taki obiekt to naprawę czuje się lekką tremę aby go po prostu nie spie....ć Chciałem pokazać ( ponownie jak przy innych ostatniich zdjęciach) mocne i piękne kolory obiektów naszego nieboskłonu.

Mgławica to ten jasny region w środku kadru ale potoczenie cały widoczny w kadrze obszar przyjęło się utożsamiać z tą nazwą.

Tekst opisu zaczerpnąłem z wikipedii - wydawał się bardzo przystępnie napisany.

 

 

Mgławica Carina ( NGC 3372) mgławica emisyjna i obszar H II znajdujący się w gwiazdozbiorze Kila. Została odkryta w 1751 roku przez Nicolasa Louisa de Lacaille. Mgławica ta znajduje się w odległości około 7500 lat świetlnych od Ziemi w ramieniu Strzelca, a jej rozmiary są szacowane na 260 lat świetlnych.

Mgławica Carina jest jedną z największych i najjaśniejszych odkrytych mgławic. Jeśli uwzględnić jej słabsze zewnętrzne filary rozciąga się na 300 lat świetlnych. Pył i gaz mgławicy są rozgrzewane przez znajdujące się w jej centrum młode gwiazdy. Należą do nich najcięższe znane gwiazdy typu widmowego O3, odkryte po raz pierwszy właśnie w tej mgławicy.

Obserwacje wykonane w podczerwieni wykazały że różne części mgławicy poruszają się w różnych kierunkach z prędkościami dochodzącymi do 230 km/s. Zderzenia obłoków molekularnych poruszających się z tak dużymi prędkościami rozgrzewają materię do wysokiej temperatury. Powoduje to że materia zaczyna emitować wysoko energetyczne promieniowanie rentgenowskie a cała mgławica staje się rozciągniętym źródłem tego promieniowania. Prawdopodobnie ruch obłoków molekularnych jest wywołany potężnymi wiatrami gwiazdowymi masywnych gwiazd, bombardujących okoliczną materię i nadających jej duże prędkości.

 

Jednym z najlepiej znanych szczegółów NGC 3372 jest błękitny nadolbrzym gwiazda Eta Carinae. Jest to centralna gwiazda jonizująca wielki obszar H II. Znajduje się ona we fragmencie mgławicy nazywanym Dziurką od Klucza. Masa tej gwiazdy wynosi około 100-150 mas Słońca a świeci ona osiągając jasność 5 milionów Słońc. Jest to jedna z najbardziej masywnych znanych gwiazd. Jej masa dochodzi do teoretycznych granic masy osiąganej przez gwiazdy. W ciągu zaledwie 6 sekund wydziela taką ilość energii jak Słońce w ciągu całego roku. Wiatr gwiezdny pochodzący od tej gwiazdy wydmuchuje co roku masę odpowiadającą masie Jowisza. Dla porównania Słońce w tym samym czasie wydziela masę 100 miliardów razy mniejszą. Prawdopodobnie ze względu na masę tej gwiazdy w bliskiej przyszłości zakończy ona swoje życie jako supernowa. Wybuch energii tego rzędu prawdopodobnie może zniszczyć pola gwiazd i planet w promieniu kilku tysięcy lat świetlnych od gwiazdy.

 

 

FSQ/ST8300 - LRGB

 

 

 

HaRGB

 

 

Edytowane 15 Maja 2017 przez Paether

[Szymek_O]

Taka kolorystyka bardzo przypada mi do gustu

[Andrzej78]

Dobra robota czyli bardzo ładna fotka Pozdrawiam

[Gość wessel]

Klimaty południa

[Piotrek Sadowski]

piękniutka

[napoleon]

Super, gratuluję

[Paether]

Rzadko jest okazja wspomnieć o gwieździe Eta Carinae, a to strasznie ciekawy obiekt dlatego słów kilka

 

Wspomniana w opisie Marcina Dziurka od Klucza (Homunculus) to obiekt bardzo młody jak na kosmiczną skalę, mianowicie ma nieco ponad 7600 lat, a samo jej powstanie wiąże się z gwałtownym pojaśnieniem, które zostało zaobserwowane według różnych źródeł albo w 1841 albo 1843 roku. Jasność gwiazdy z Ziemi wynosiła wówczas ok -0,8 mag i była tym samym drugą po Syriuszu w rankingu najjaśniejszych. Zresztą gwiazda cały czas zmienia swą jasność. Jej kaprysy związane są z ogromną masą, bardzo szybką rotacją i gigantyczną emisją promieniowania. Osobną kwestią jest przysłanianie jej blasku przez pył, którego tam nie brakuje. Takie gwiazdy żyją krótko ale intensywnie, dlatego też Eta Carinae to jedna z kandydatek na supernową (lub hipernową) w stosunkowo niedługim czasie

W 1604 roku była siódmą pod względem jasności w Kilu (stąd "Eta" - nadana przez Bayera), później szybko zaczęła jaśnieć, aż do połowy XIX wieku (o czym wyżej), po czym na ponad 100 lat przestała być widoczna gołym okiem. Obecnie znów jaśnieje i jej blask wynosi według różnych źródeł między 5-6 wielkością gwiazdową

 

A co do samej mgławicy...No cóż, kolejny dowód, że na południu mają wszystko większe, jaśniejsze i w ogóle naj :/

Zdjęcie jak to u Marcina, palce lizać, jako tapetę ustawiać

 

Aha, bardzo blisko Dziurki od Klucza znajduje się bardzo niepozorna, ale zabawna chmurka pyłu

 

[MaPa]

Bardzo dziękuje za te dodatkowe informacje. Są na prawdę interesujące!

Sam przeczytałem jeszcze raz pierwotny tekst i jest wzmianka o niebieskim nadolbrzymie. Olbrzym niestety stracił kolor i jest biały zgoła wpada w żółć. Chyba bardzo krótkie klatki coś mogłyby rozjaśnić tutaj.

Z innej beczki potencjalny wybuch ma mieć zasięg ( w skutkach) mierzony w tysiącach lat świetlnych. Uff, uff to ona właśnie leży te 7tys od nas.... jesteśmy więc na granicy.

 

[MaPa]

Aha, bardzo blisko Dziurki od Klucza znajduje się bardzo niepozorna, ale zabawna chmurka pyłu

 

 

 

znalazłem ją ; ale u mnie to maleństwo i palec jakby sie schował

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[MaPa]

Mgławice wodorowe w tym obszarze prezentują się tak

 

 

[MaPa]

Przysiadłęm nad połączeniem LRGB i Ha i powiem szcerze jestem w tzw kropce. Zebrrany materiał LRGB tej jasnej mgławicy jest na tyle dobry
( bardzo dobry ! jak na moje krajowe doświadczenia) że dodawanie Ha nie wnosi tyle co na krajowym podwórku gdzie miejscówki róznią się tym że mają wieksze lub mniejsze LP.

Nie chciałem na siłe wciskać bo oczywiście da się inaczej.

Być może jak narrowband to pełny wszyskie 3 kanały odpowiednio skontrastowanie.

Ha + LRGB mnie zaskoczyło nieco.

 

Edytowane 18 Stycznia 2014 przez MarcinPc

[Naski]

MarcinPC - u mnie na monitorze jest dużo fioletu ... czy to tak powinno być ? (ja to odnośnie mojej kalibracji monitora ... już sam nie wiem , czy wcześniej było lepiej , czy jak jest skalibrowany ...)

[dziki]

Zdjęcie fantastyczne, natomiast u mnie też trochę denaturatem leci

Marcin mam nadzieję że wybaczysz mały test nieco innego balansu kolorów

Edytowane 19 Stycznia 2014 przez dziki

[MaPa]

Dopasowanie balansu kolorów indywidualnie nie jest novum; też mam wersję gdzie ograniczyłem magnetę. Z własnego doświadczenia: bierze się to z kalibracji monitora oraz oświetlenia przy jakim pracujemy. Mam do dyspozycji tzw zimne i ciepłe i widzę różnice. Światło dzienne tez wprowadza swoje 3 grosze.

To może i mój monitor tak ma - jest podatny na czynniki zewnętrzne a ja wraz z nim

Edytowane 19 Stycznia 2014 przez MarcinPc

[MaPa]

Inspirowany niedawnymi pracami kolegów sięgnąłem ponownie po materiał z dalekiego południa. Przyznaję, że balans kolorów nie bardzo mi teraz odpowiada więc kompleksowo podszedłem do zmian. No może nie zaczynałem od zupełnego zera ale od pewnej wewnętrznej wersji zbalansowałem inaczej plus drobne poprawki.

W następnej kolejności mamy czystą Lke oraz skontrastowana wersję Ha.
Wciąż planuje połączyć LRGB z Ha ale muszę to dobrze zrobić.

 

[Adam_Jesion]

Wow. Ja kocham zdjęcie wtedy, kiedy czuję, że w kolorze dużo się dzieje - mimo, że na pozór to "tylko" czerwień. W tym właśnie leży sekret wodorowych RGB (IMHO oczywiście).

[Adam_Jesion]

 

znalazłem ją ; ale u mnie to maleństwo i palec jakby sie schował

 

carina_paluch.jpg

 

 

 

 

Tak przy okazji - to nie jest "palec". Tu go możesz dobrze zlokalizować na porównaniu z HST.

http://astropolis.pl/topic/58902-wielka-erupcja-w-gwiazdozbiorze-kila/page-2?do=findComment&comment=682024

 

Jest tuż obok "bąbla". Widać go u Ciebie.

[MaPa]

Masz racje Adamie - niepoprawnie zlokalizowałem ten pyłek. A to takie maleństwo. Przez 2 lata myślałem o czymś innym