Obiektyw fotograficzny jako teleskop

jutomi · 12 Lutego 2016

PRZERÓBKA TELEOBIEKTYWU FOTOGRAFICZNEGO WTELESKOP(IK)

Moje pierwsze teleskopy to przerobione teleobiektywy z gwintem M42: MTO 1000/10 ( robił za Maka 100mm) i Sonnar 300/4 (robił za refraktor 75mm).

Zdj. 1.

Miałem również radziecki wynalazek – nasadkę Turist FŁ – okular o ogniskowej około 9mm, dający ziemski obraz i pozwalający przerobić na teleskop (a w zasadzie na monokular) każdy obiektyw z gwintem M42.

Potem starałem się używać posiadane teleskopy jako teleobiektywy do fotografii dziennej: Newton Columbus 13” do samolotów na przelotówkach (jako teleobiektyw 1565/4,8 lub z barlowem 2x jako teleobiektyw 3130/9,6) i TSAPO1006 (jako teleobiektyw 600/6).

Ostatnio pomyślałem, żeby znowu spróbować przerobić współczesne canonowskie popularne obiektywy z bagnetem EF na super jasne teleskopy. Pierwszy problem, to zdobycie żeńskiego bagnetu EF. Już byłem zdecydowany na kupienie starego body i wyciąganie mocowania bagnetowego, gdy nagle mnie olśniło – proste, tanie pierścienie pośrednie bez automatyki maja taki bagnet! Po kupieniu pierścieni pozostało wziąć pierwszy z kompletu, który na drugim końcu ma gwint M60x0,75mm i zamówić w Astrokraku złączkę możliwie najniższą (u mnie sprawdza się o wysokości 25mm) M60x0,75/2”. Pierścień + złączka mają w sumie 32mm głębokości, czyli mniej więcej tyle ile wynosi odległość do płaszczyzny ogniskowania w lustrzance i tyle co wysokość przeciętnej tulejki w okularach astronomicznych. Do okularów w standardzie 1,25” wystarczy dowolna przejściówka 2’’/1,2’’.

Zdj. 2.

Zdj. 3.

Teraz stanęły przede mną setki kombinacji różnych obiektywów z różnymi okularami! Wybrałem kilka popularnych obiektywów i okularów szerokokątnych do sprawdzenia współpracy. Musiałem tylko zaakceptować pewne wady takiego połączenia:

- tylko obraz odwrócony, okulary ostrzą zaraz za obiektywem, nie ma możliwości wstawienia kątówki – w zasadzie odpadają obserwacje ziemskie,

- tylko pełna dziura w obiektywie (brak możliwości przymykania przysłony) – chociaż w zasadzie o to jest cała walka, żeby teleskop był możliwie jak najbardziej światłosilny; zawsze można barlowem zwiększyć jego ogniskową i przy okazji obniżyć światłosiłę.

(do przeskoczenia - patrz #27 w tym wątku :Cheers: )

Do pomiarów wybrałem trzy popularne obiektywy stałoogniskowe i jednego zooma; współpracowały z sześcioma okularami szerokokątnymi o różnych ogniskowych. Test zooma obejmował sprawdzenie skrajnych ogniskowych. Wygląd takich duetów to przekrój od nieproporcjonalnego potworka (połączenie kilowgo ESa 30mm ze 130-gramowym 50/1,8)

Zdj.4.

poprzez mniej lub bardziej dziwne hybrydy:

Zdj 5.

i Zdj 6.

do w pełni refraktorowego, proporcjonalnego duetu Zdj 7.

Wszystkie kombinacje przetestowałem za dnia i pod gwiaździstym niebem. Wyniki zamieściłem w poniższej tabelce.

Wnioski końcowe i zaskoczenia:

- po zgraniu odpowiedniego obiektywu i okularu szerokątnego mamy szansę otrzymać monokular/teleskopik o dowolnej jasności i nieosiągalnym dla produkowanych seryjnie urządzeń powiększeniu i polu widzenia (pamiętając o nie przekraczaniu rozsądnej źrenicy wyjściowej). Któż z nas nie marzył o lornetce 7x z bardzo dobrze skorygowanym polem 12^o?

- mały poziom AC – w większości kombinacji minimalna lub średnia w ostatnich 20% promienia, obiektyw 200/2,8 zachowywał się jak rasowy refraktor APO, pozostałe ustępowały mu naprawdę niewiele

- nie wiem jak to się dzieje ale (prawdopodobnie dzięki małym powiększeniom) okulary zaskakująco dobrze współpracują ze światłosilnymi obiektywami (a przecież wysiadają przy teleskopach jaśniejszych niż f/4,0)

- przeważnie wielka głębia ostrości – dużo większa niż w typowych lornetkach

- szybkie ustawianie ostrości - od 2 metrów do ∞ tylko kilka stopni obrotu pierścienia (wysuw o ułamki milimetra) a nie kilkanaście centymetrów wysunięcia wyciągu jak w teleskopie)

- ostrość od 20cm do ∞ - nie do uzyskania w teleskopach (przy zastosowaniu kilku przedłużek wyogniskowałem w refraktorze obraz z odległości minimalnej 3 metry)

- jestem bardzo ciekawy jak wypadłoby przerobienie dłuższych canonowskich teleobiektywów na teleskopy; niestety nie posiadam ani 300/4 ani 400/5,6 ani tym bardziej 500/4, 600/4 czy 800/5,6 – chętnie spotkałbym się z posiadaczami takich L-ek i przetestował ze swoim zestawem okularów astronomicznych, uzupełniając powyższą tabelkę. Spodziewam się, że canonowskie teleobiektywy z górnej półki będą zachowywać się jak rasowe refraktory APO…

Edytowane 23 Lutego 2016 przez jutomi

Tayson · 13 Lutego 2016

Podrzuć link do tego pierścienia.

jutomi · 13 Lutego 2016

Jest pełno ofert na allegro np. http://allegro.pl/pierscienie-posrednie-do-canon-makro-60d-600d-w-wa-i5683041657.html

Marek_N · 15 Lutego 2016

- nie wiem jak to się dzieje ale (prawdopodobnie dzięki małym powiększeniom) okulary zaskakująco dobrze współpracują ze światłosilnymi obiektywami (a przecież wysiadają przy teleskopach jaśniejszych niż f/4,0)

Myśle że chodzi tu o dwie sprawy:

1. nowe obiektywy maja budowę telecentryczną - tzn. promienie światła biegną bardziej równolegle,

2. obiektywy fotograficzne dają duże, płaskie pole i z wyjątkiem tych najjaśniejszych są pozbawione komy.

A musimy pamietać że okulary z najwyższej półki takie jak Naglery T5 i T6, Ethosy czy Delosy, maja idealnie skorygowane własne pole i to nie one wysiadają w jasnych teleskopach, tylko pokazują wady obiektywów:

- kome w przypadku zwierciadeł parabolicznych,

- krzywiznę pola i aberracje sferyczną w przypadku obiektywów soczewkowych.

jutomi · 15 Lutego 2016

Wydaje mi się, że lornetkowe powiększenie też działa na korzyść. Jakby nie patrzeć lornetka to połączone dwa refraktorki o światłosile f/3,5-f/5 i niektóre modele (po odpowiednim zgraniu okularu z obiektywem) pomimo tak wymagającej światłosiły, potrafią nie dawać zauważalnej aberracji chromatycznej w całym polu.

Marek_N · 15 Lutego 2016

Ale ostrość w całym polu (powiedzmy powyżej 90%) jest zarezerwowana dla lornetek z najwyższej półki, które posiadają pomiędzy pryzmatem a okularem korektor (wypłaszczacz) pola.

No i w lornetkach raczej nie uświadcza się pól widzenia powyżej 70 stopni.

A że CA ciężej dostrzec przy małych lornetkowych powiększeniach to oczywiście masz racje

jutomi · 15 Lutego 2016

Ale ostrość w całym polu (powiedzmy powyżej 90%) jest zarezerwowana dla lornetek z najwyższej półki, które posiadają pomiędzy pryzmatem a okularem korektor (wypłaszczacz) pola.

No i w lornetkach raczej nie uświadcza się pól widzenia powyżej 70 stopni.

I tu dochodzimy do praktycznej wartości mojego eksperymentu. W relatywnie niskiej cenie (albo całkiem przy okazji), możemy zbudować z podzespołów które już posiadamy, monokular prawie pozbawiony AC i z polem np. 82 stopni - niestety z obrazem odwróconym. Chyba, że ktoś słyszał o soczewce prostującej obraz, którą można by zastosować pomiędzy obiektywem i okularem bez utraty ostrości.

Edytowane 16 Lutego 2016 przez jutomi

LibMar · 15 Lutego 2016

Jak tam z zasięgiem gwiazdowym? Warto zrobić lornetkę z dwóch jasnych krótkoogniskowych obiektywów i dobrej klasy okularów?

jutomi · 15 Lutego 2016

Szczegółowych porównań nie robiłem ale przy analogicznej aperturze i powiększeniu wydają się mieć zasięg porównywalny z lornetkowym. W Plejadach bez problemu obserwowałem gwiazdki słabsze od 10^m. A przecież jeśli dodamy kilkanaście soczewek obiektywu i 6-8 soczewek okularu to robi się nam ponad 40 granic szkło-powietrze, na których występują straty światła...

jutomi · 16 Lutego 2016

Eksperymentów obiektywowo-okularowych ciąg dalszy.

Z braku obiektywu dłuższego niż 200mm zająłem się... krótszym.

Tym razem połączenie ekstremalne: Sigma 10-20mm @10mm + ES 30mm

Parametry:

powiększenie 0,33x (czyli trzykrotne pominejszenie)

pole obliczone 248^o - jest bardzo szeroko (widoczna cała osłona przeciwsłoneczna), ale więcej niż 180^oraczej nie ma :icon_cool:

- zdjęcie zrobione 40cm od szyby, przez przystawienie smartfonu do muszli okularowej

ostrość - od soczewki przedniej do ∞ , ostre ponad 80% pola widzenia, znikoma AC przy diafragmie

c.d.n.

LibMar · 16 Lutego 2016

Ciekawe

Dałoby radę zrobić taki zestaw obserwacyjny do meteorów, który obejmie dużą część nieba oraz zwiększy zasięg gwiazdowy?

szuu · 16 Lutego 2016

Dałoby radę zrobić taki zestaw obserwacyjny do meteorów, który obejmie dużą część nieba oraz zwiększy zasięg gwiazdowy?

jeżeli masz na myśli powiększenie < 1x to zwiększając obszar zmniejszamy zasięg

jutomi · 16 Lutego 2016

Do obserwacji meteorów mogłaby się sprawdzić kombinacja: jasny obiektyw 50mm + okular 30mm/82^o z powiększeniem 1,7x i polem 48^o.

LibMar · 16 Lutego 2016

Po prostu pomyślałem czy możliwy jest wzrost zasięgu przy dwóch obiektywach np. 35mm f/1.4 połączonych ze sobą jako jako lornetka + dwa ESy 30mm. Wtedy byłaby taka lornetka o parametrach 1.25x25 o dość sporym polu widzenia. A zestaw z 50mm + 30mm/82 stopnie powinien spisać się lepiej, niż ta lornetka: http://astropolis.pl/topic/40875-lornetka-inna-ni-inne-23x40/

jutomi · 16 Lutego 2016

Po prostu pomyślałem czy możliwy jest wzrost zasięgu przy dwóch obiektywach np. 35mm f/1.4 połączonych ze sobą jako jako lornetka + dwa ESy 30mm.

Z dwoma ESami 30mm mógłby być problem. Chyba, że masz rozstaw oczu ponad 80mm. :flirt:

dziki_rysio_997 · 16 Lutego 2016

Po prostu pomyślałem czy możliwy jest wzrost zasięgu przy dwóch obiektywach np. 35mm f/1.4 połączonych ze sobą jako jako lornetka + dwa ESy 30mm. Wtedy byłaby taka lornetka o parametrach 1.25x25 o dość sporym polu widzenia. A zestaw z 50mm + 30mm/82 stopnie powinien spisać się lepiej, niż ta lornetka: http://astropolis.pl/topic/40875-lornetka-inna-ni-inne-23x40/

Pomijając problem z rozstawem oczu, niestety tak niskie powiększenie daje bardzo dużą źrenicę wyjściową i większość światła zwyczajnie się zmarnuje.

Przy powiększeniu 1.25x i przyjmując, że masz "młodą" źrenicę (7mm w ciemności), tak naprawdę możesz wykorzystać tylko 9mm apertury z 25mm czyli niecałe 13% tego, co zbiera obiektyw.

Szkoda, bo też uważam, że lornetka o ogromnym polu podbijająca wyraźnie zasięg byłaby wspaniała.

Edytowane 16 Lutego 2016 przez dziki_rysio_997

LibMar · 16 Lutego 2016

Faktycznie... więc cofam swoją wypowiedź

Lysy · 20 Lutego 2016

Jakby ktoś chciał się pobawić docelowo w takie rozwiązania to polecam ten element:

http://www.teleskop-express.de/shop/product_info.php/info/p2836_Geoptik-Adaptor-for-Canon-EOS-Lenses-to-T2-for-CCD-cameras---with-1-4--Phototripod.html

Na wyjściu mamy element T2 a w taki gwint jest wyposażone wiele przejściówek w tym również apaptery pod okulary 1,25".

W dodatku adapter posiada stopkę do zamocowania na statywie foto lub do dovetaila montażu.

Dokupić można również dodatkowy element na zamocowanie stopki szukacza.

Najwiekszym problemem jest jednak średnica soczewki przedniej w obiektywie, trudno o coś powyżej 70mm, bedzie to więc zawsze taki "skopik"...

Edytowane 20 Lutego 2016 przez Lysy

LibMar · 21 Lutego 2016

Załączyłem okular 25mm i 12mm (oba 55°) i obiektyw Fujinon 55mm f/1.8. Pomimo małych powiększeń (2.2x i 4.6x) sprawia to wielką frajdę w oglądaniu nieba. Na Księżycu można dostrzec nieco więcej szczegółów, a to pozwala na jakiś challenge Gołym okiem najwyżej kilkanaście szczegółów dostrzeżemy, a tak mamy ponad setkę.

Nie wiem jak to oceniać (czy obiektyw, a może okular), ale jakość obrazu jest bardzo słaba. Środek kadru ostry, ale na brzegach totalne rozmycie. A wokół Księżyca jest fioletowa i zielona obwódka. Dlatego nie wiem czy warto testować na obiektywach M42.

jutomi · 21 Lutego 2016

Załączyłem okular 25mm i 12mm (oba 55°) i obiektyw Fujinon 55mm f/1.8.

Nie wiem jak to oceniać (czy obiektyw, a może okular), ale jakość obrazu jest bardzo słaba. Środek kadru ostry, ale na brzegach totalne rozmycie. A wokół Księżyca jest fioletowa i zielona obwódka. Dlatego nie wiem czy warto testować na obiektywach M42.

Wydaje mi się, że to wina ekstremalnej światłosiły obiektywu, której nie są w stanie prawidłowo obsłużyć okulary. Zerknij na moją tabelkę z początku wątku. Dla obiektywu 50/1,8 wszystkie okulary współpracowały słabo lub bardzo słabo.

Wydaje się, że cała zabawa zaczyna się od światłosiły f/2,8 i ogniskowych powyżej 100mm.

Testy na obiektywach M42 popieram. Spróbuj z Jupiterem 200/4 jeśli jeszcze go masz. W obiektywach manualnych mamy dodatkowy bonus w postaci zmiennej światłosiły. Możemy przymknąć przysłonę o pół, jedną lub półtorej działki aż zniknie uciążliwa AC i poprawi się rozdzielczość obrazu. Przysłoną możemy też regulować kontrast w zależności od zaświetlenia nieba.

LibMar · 21 Lutego 2016

To znaczy biorę najbardziej pod uwagę przydatność względem lornetki. Przy f/4.0 i 200mm (mam go jeszcze, ale nie ze sobą na studiach) z 25mm miałbym powiększenie 8x i pole widzenia około 6.8 stopnia. Moja lornetka 10x50 oferuje pole widzenia około 6.5 stopnia, a więc prawie to samo. Dlatego tutaj najbardziej zwróciłem uwagę na ultrajasne obiektywy z niewielkim powiększeniem, aby znacząco podnieść jasność obrazu. Ten Fujinon 55mm już sam pokazał M42 z centrum Białegostoku, a gwiazdy w tym rejonie były ledwo widoczne. Jest jakaś moc, jednak preferując astrofoto, nie doczekam się prędko zakupu dobrego okularu

Lysy · 22 Lutego 2016

Dzisiaj podpiąłem tamrona 70-300 VC do okularu 2,5mm (na ogniskowej 300mm z powerem 120x i lekki szok.

Jakość obrazu (zegar na Pałacu Kultury) nieco zbliżona od niutka 150 z okularem 6mm - power 125x.

Okulary dolnopółkowe- SW 2,5mm, TS HR 6mm.

Trudno to zrozumieć. Soczewka przednia w tym popularnym tele ma 54mm a jakość obrazu wydaje się niczym

nie ustępować dobrze skolimowanemu obiektywowi ED rzędu 60mm.

Również pole jest bardzo dobre, występuje dystorsja i nieostrość od około 70-80%

AC - pomijalna.

Edytowane 22 Lutego 2016 przez Lysy

Adam Tomaszewski · 22 Lutego 2016

Andrzej mnie to nie dziwi . Jakbyś podpiął okular do Canon 200/2.8 lub 70-200/2.8 przymkniętych do f4 lub 5,6 byłoby chyba jeszcze lepiej. Te obiektywy są świetnie skorygowane i powinny dawać nawet lepsze obrazy niż typowy chiński edek 60-70mm.