Planetoidy trojańskie

30 Marca 2016

Cześć

Ostatnio wróciłam do pewnego tematu, który intrygował mnie od dłuższego czasu, ale wydawał mi się mało zrozumiały. A teraz przyjrzałam się dokładniej i wydaje mi się, że rozumiem na czym polega specyfika planetoid trojańskich. Jeżeli znacie jakąś dobrą monografię na ten temat, proszę, podlinkujcie. I poprawcie mnie, jeśli w poście jest błąd.

PLANETOIDY TROJAŃSKIE (trojańczycy)

Jest to szczególna grupa planetoid Układu Słonecznego, które koncentrują się w obszarze tzw. punktów libracyjnych planet (punktów Lagrange'a). Ale należy podkreślić, że drobne ciała niebieskie kumulują się tylko w niektórych z pięciu punktów libracyjnych: w punkcie L4 i L5. Czym są punkty libracyjne?

Punkty libracyjne, to takie obszary, w których drobne ciało niebieskie pozostaje w spoczynku wobec układu Słońce-planeta. Takich punktów jest pięć. Ale L1- L3 są niestabilne.

Punkt libracyjny L4 i L5, to miejsce w układzie Słońce-planeta, które tworzy wraz z tymi obiektami wierzchołki trójkąta równobocznego. Trójkąt zawsze jest równoboczny- bez względu jakiego układu Słońce-planeta dotyczy: tak samo jest równoboczny np. dla układu Słońce-Mars, jak i Słońce-Jowisz.

Czym jest stabilność w punktach libracyjnych? Ciało pozostaje w stanie spoczynku w obszarach L4, L5, wówczas, gdy będzie posiadało parametry ruchu zbliżone do parametrów punktów L4, L5. Gdy parametry te ulegną zmianie, ciało oddali się od punktu libracyjnego.

Najwięcej planetoid trojańskich posiada Jowisz, ponad sześć tysięcy. Neptun ma ich 12, Mars 4, a Uran oraz Ziemia po jednym. Planetoidy trojańskie poruszają się po orbitach lekko nachylonych do ekliptyki. Największą planetoidą trojańską jest Hektor. Posiada on nawet własny maleńki księżyc.

ekolog · 31 Marca 2016

A jak to się ma do "greckich" planetoid?

No i chyba warto wspomnieć o księżycach Kordylewskiego bo bardzo pokrewny temat. I Polski

Pozdrawiam

31 Marca 2016

Ekolog, dzięki, przeczytałam o tych księżycach Kordylewskiego i powiem Ci, że jestem pod mega wrażeniem. Księżyce pytłowe Czyli można powiedzieć, że punkty libracyjne są obecne nie tylko dla układu Słońce-Planeta (w tym przypadku) Ziemia, ale też dla znacznie mniejszego dubletu Ziemia-Księżyc. Coś w rodzaju chmur z drobnych odłamków skalnych, poruszających się w obszarach Lagrange'a. Przepiękne musi być to blade, niemal niedostrzegalne światło spowodowane ich obecnością.

A co do określenia "planetoidy greckie", prawda, istnieje podział planetoid Jowisza na "z obozu greckiego" (punkt L4) i "z obozu trojańskiego" (punkt L5). Ale celowo pominęłam ten umowny podział, gdyż chciałam zwrócić uwagę na samo zjawisko występowania obszarów Lagrange'a w Ukladzie Słonecznym, ze stricte fizycznego punktu widzenia.

Po tym, jak Ekolog wspomniał o księżycach Kordylewskiego, zastanawia mnie, czy dla większych układów też są możliwe punkty libracyjne? Przecież Układ Słoneczny także się porusza (wokół środka Drogi Mlecznej), ciekawe czy dla takiego układu także istnieją obszary Lagrange'a...

HAMAL · 31 Marca 2016

Myślę że Układ Słoneczny względem masy galaktyki jest zbyt lekki a nadto wpływ innych ciał raczej wyklucza taką możliwość.

LibMar · 31 Marca 2016

Ciekawa sprawa. Taka alternatywa do planetoid - między pasem Głównym a pasem Kuipera. Te najjaśniejsze chyba dałbym radę zarejestrować swoim setupem.

31 Marca 2016

Ciekawa sprawa. Taka alternatywa do planetoid - między pasem Głównym a pasem Kuipera. Te najjaśniejsze chyba dałbym radę zarejestrować swoim setupem.

Rozumiem, że masz na myśli trojańczyków Jowisza? Myślisz, że są na tyle jasne? A Księżyce Kordylewskiego są ponoć bardzo słabo widoczne (połowa jasności światła zodiakalnego).

LibMar · 31 Marca 2016

Hektor osiąga mniej więcej tyle, co Pluton. Jednak obecna deklinacja nie pozwala na jego uchwycenie (ok. -40 stopni).

31 Marca 2016

Hektor osiąga mniej więcej tyle, co Pluton. Jednak obecna deklinacja nie pozwala na jego uchwycenie (ok. -40 stopni).

Ale jak odpowiednio się przybliży, to spróbujesz uchwycić? A słuchaj... porównałeś jego jasność do Plutona... Chyba nie sugerujesz, że Plutona potrafisz zobaczyś przez telepa??

LibMar · 31 Marca 2016

Skoro Pluton ma 14.5 mag i udało się uchwycić na pojedynczych fotkach z 300mm, to czemu nie? http://astropolis.pl/topic/49647-pluton-2015/

Co więcej, z takiej ogniskowej (ale po stackowaniu) dało radę zejść prawie do 16 mag: http://astropolis.pl/topic/48823-polowanie-na-himalie/

Ale zanim Hektor stanie się dobrze widoczny u nas (dopiero za 3 lata), to przez ten czas powinienem skompletować odpowiedni sprzęt, którym szybciej złapię innego Trojańczyka niż niego Inni, gdyby byli chętni, to mogliby złapać od razu. Tylko, że większość raczej wolałaby spędzić cenne minuty czystego nieba łapiąc ciekawe DSy niż słabo świecący punkt

31 Marca 2016

Skoro Pluton ma 14.5 mag i udało się uchwycić na pojedynczych fotkach z 300mm, to czemu nie? http://astropolis.pl/topic/49647-pluton-2015/

Co więcej, z takiej ogniskowej (ale po stackowaniu) dało radę zejść prawie do 16 mag: http://astropolis.pl/topic/48823-polowanie-na-himalie/

Ale zanim Hektor stanie się dobrze widoczny u nas (dopiero za 3 lata), to przez ten czas powinienem skompletować odpowiedni sprzęt, którym szybciej złapię innego Trojańczyka niż niego Inni, gdyby byli chętni, to mogliby złapać od razu. Tylko, że większość raczej wolałaby spędzić cenne minuty czystego nieba łapiąc ciekawe DSy niż słabo świecący punkt

Szacun za Plutona. A masz gdziesz taką przykładową fotkę, i mógłbyś mi pokazać?

ekolog · 1 Marca 2021

I tamże pojawił się niespodziewany gość.

Tylko dzięki możliwościom kosmicznego teleskopu HST ustalono, że lodowy obiekt o nazwie P/2019LD2(LD2)
prawdopodobnie zbliżył się do Jowisza około dwa lata temu.
Planeta następnie skierowała gościa z pasa Kuipera na współorbitalne położenie z grupą asteroid trojańskich.
Symulacje pokazują, że za około 500 000 lat istnieje 90% prawdopodobieństwa,
że obiekt ten zostanie wyrzucony z Układu Słonecznego i stanie się kometą międzygwiazdową.
***
Innymi słowy ma szansę dolecieć i ekscytować kiedyś kosmitów pod inną gwiazdą jako egzotyczny gość
powstały gdzieś indziej niż lokalne ciała kosmiczne ich.

Siema
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2021/comet-makes-a-pit-stop-near-jupiters-asteroids

Link:

Marcin_G · 2 Marca 2021

W dniu 31.03.2016 o 08:02, Bellatrix napisał:

Czyli można powiedzieć, że punkty libracyjne są obecne nie tylko dla układu Słońce-Planeta (w tym przypadku) Ziemia, ale też dla znacznie mniejszego dubletu Ziemia-Księżyc.

Adela, KAŻDA para ciał o znaczych masach, krążąca sobie wesoło wokół swojego środka masy, ma podobny rozkład potencjału grawitacyjnego i pięć tak samo zdefiniowanych punktów libracyjnych.

Do poduszki polecam "Stefan Wierzbiński Mechanika Nieba"

Mogę Ci to tomisko przywieźć na zlot do Bukowca

Edytowane 2 Marca 2021 przez Marcin_G

don Pedro · 2 Marca 2021

Nieskromnie zauważę, że w rodziale poświęconym Mechanice Niebieskiej cegły pt. "Wprowdzenie do Astronautyki", Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2020 jest omówione zagadnienie punktów libracyjych, planetoid trojańskich, oraz Obłokach Kordylewskiego i róznych zjawisk koorbitacji ciał niebieskich, jako przypadki ograniczonego zagadnienia trzech ciał.