Ciekawostki księżycowego światłocienia - prognoza

Loxley · 22 Maja 2016

Ciekawostki księżycowego światłocienia.

Czy chcielibyśmy mieć wątek wyprzedzająco informujący o ciekawych zjawiskach księżycowych, związanych ze specyficznym oświetleniem form powierzchniowych, wnętrz kraterów, czy widoczności formacji brzegowych?

Świt w kraterze Ptolemaeus.

Nie czekając na Wasze głosy, zgłaszam alert obserwacyjny na dzień 12 czerwca br., przed północą, w kraterze Ptolemaeus - świt na obszarze centralnego południka księżycowego, pierwsza kwadra. Oto ilustracja tego zjawiska, na podstawie narzędzia autorstwa Bartka Wojczyńskiego do wizualizacji wyglądu Księżyca. http://lpvt.astrocd.pl/

12 czerwiec 2016r., godz. 23.00 - 24.00. Księżyc na wysokości 21 stopni o godzinie 23.00 (azymut 64*) i 12 stopni o północy (azymut 76*W) nad zachodnim horyzontem. Warunki ze względu na wysokość Księżyca trudne, ale spektakl wart obejrzenia.

Edytowane 11 Czerwca 2016 przez Loxley

emeł · 24 Maja 2016

Bardzo ciekawy temat. Może warto byłoby podpiąć go gdzieś na górę forum? Choćby w postaci małej ikonki.

LibMar · 24 Maja 2016

Moim zdaniem, wątku takiego bardzo brakowało. Jeśli dałoby radę jeszcze informować kiedy będzie widać gołym okiem góry/kratery na granicy terminatora, byłoby super

Bardzo ciekawy temat. Może warto byłoby podpiąć go gdzieś na górę forum? Choćby w postaci małej ikonki.

Temat przyklejony

Loxley · 24 Maja 2016

Dziękuję LibMar.

Narzędzie do wizualizowania faz Księżyca, którego link zamieszczam poniżej, doskonale sprawdza się w roli przewodnika po widocznych w danej chwili formacjach powierzchni naszego satelity. Generuje obrazy z wyprzedzeniem 45 dni lub te, nie późniejsze niż 20 dni od bieżącej daty (chyba nic nie przekręciłem). Nic prostszego, jak przejrzeć obrazy na daną chwilę, lub na konkretny przyszły moment, godzina po godzinie (nie ma częstszego próbkowania), i dostosować do tego swoje plany obserwacyjne. Obrazy naprawdę są dobrej rozdzielczości i dla kogoś, kto poszukuje ciekawych układów świateł i cieni, bardzo pomocne.

A teraz, kolejna ciekawostka światłocieniowa.

Przed nami długi majowy weekend. Dla sympatyków ciekawych zjawisk światłocieniowych mam dobrą wiadomość: 29 maja, w niedzielę nad ranem, w godzinach: 3.00 - 4.00, przy wznoszacym się na wysokość od 14 do 21 stopni Księżycu w fazie ostatniej kwadry, będzie można obserwować zanikający stożek światła w kraterze Walther - taki sam (podobny, choć bardziej subtelny) jak w wątku "Klepsydra Deslandres-Walther". http://astropolis.pl/topic/51939-klepsydra-deslandres-walther/. Warunki mało korzystne, ale może znajdą się chętni do podziwiania światła oświetlającego dno krateru, jego centralne wzniesienie i przeciwległą krawędź. Dla mnie to powtórka obserwacji z początku roku i jeśli tylko pogoda dopisze, nie zrezygnuję z możliwości uczestniczenia w misterium światła z udziałem księżycowej "Bramy Słońca".

Wizualizacja przy pomocy tego narzędzia: http://lpvt.astrocd.pl/

Loxley · 25 Maja 2016

Jeszcze jedna ciekawostka światłocieniowa (nie chcę się zbytnio narzucać, więc na razie ostatnia).

Świt w kraterze Clavius.

Zaraz po cieniach w Ptolemeuszu, 13 czerwca, w poniedziałek, w godzinach 21.00 - 23.00 lunarny światłocień zgotuje piękny spektakl w kraterze Clavius. Księżyc dwa dni po pierwszej kwadrze, na wysokości od 35 do 23 stopni - to całkiem dobre parametry. Pora dnia (wczesny wieczór) - to również plus w tej sytuacji. Takiej konfiguracji cienia w Claviuszu nie pamiętam i mogę przypuszczać, że rzadko się zdarza, a tym samym rzadko jest obserwowana. Nasze teleskopy powinny wyłuskać dużo więcej niż widać na załączonej wizualizacji przygotowanej przy użyciu narzędzia Bartka Wojczyńskiego. http://lpvt.astrocd.pl/

Nie licząc kolejnego okna obserwacyjnego dla południowej krawędzi Księżyca i pierwszej okazji w sezonie 2016 do fotografowania Mare Orientale, w okresie czerwca nie będzie już więcej, budzących emocje zdarzeń światłocieniowych. Ja oczywiście przewiduję kilka tematycznych sesji ponad te opisane tutaj, ale to kwestia osobistych preferencji i chęci zrealizowania kilku projektów - w tym: Basen Schiller-Zucchius i Rimae Hippalus.

Życzę pogodnego nieba i pięknych zdjęć.

Zjawisko typu "CC" (ciekawostki cieniowe) - zostało sfotografowane przez dwóch kolegów. Gratulacje! Zdjęcia można obejrzeć tu:
http://astropolis.pl/topic/20554-dzisiejszy-ksiezyc/?p=627109
http://astropolis.pl/topic/20554-dzisiejszy-ksiezyc/?p=627110

Edytowane 14 Czerwca 2016 przez Loxley

krawiec · 26 Maja 2016

Jeszcze jedna ciekawostka światłocieniowa (nie chcę się zbytnio narzucać, więc na razie ostatnia).

Zaraz po cieniach w Ptolemeuszu, 13 czerwca, w poniedziałek, w godzinach 21.00 - 23.00 lunarny światłocień zgotuje piękny spektakl w kraterze Clavius. Księżyc dwa dni po pierwszej kwadrze, na wysokości od 35 do 23 stopni - to całkiem dobre parametry. Pora dnia (wczesny wieczór) - to również plus w tej sytuacji. Takiej konfiguracji cienia w Claviuszu nie pamiętam i mogę przypuszczać, że rzadko się zdarza, a tym samym rzadko jest obserwowana. Nasze teleskopy powinny wyłuskać dużo więcej niż widać na załączonej wizualizacji przygotowanej przy użyciu narzędzia Bartka Wojczyńskiego. http://lpvt.astrocd.pl/

Nie licząc kolejnego okna obserwacyjnego dla południowej krawędzi Księżyca i pierwszej okazji w sezonie 2016 do fotografowania Mare Orientale, w okresie czerwca nie będzie już więcej, budzących emocje zdarzeń światłocieniowych. Ja oczywiście przewiduję kilka tematycznych sesji ponad te opisane tutaj, ale to kwestia osobistych preferencji i chęci zrealizowania kilku projektów - w tym: Basen Schiller-Zucchius i Rimae Hippalus.

Życzę pogodnego nieba i pięknych zdjęć.

Fajny temat, ale porównania moim zdaniem lepiej przedstawiać w postaci animacji, bardziej czytelne.

Loxley · 11 Czerwca 2016

Up, dla przypomnienia.

Proponuję dla każdego ze zjawisk zakładanie osobnego wątku, noszącego tytuł adekwatny do relacjonowanego zjawiska, odpowiednio: "Świt w kraterze Ptolemaeus" i "Świt w kraterze Clavius". Kto pierwszy, ten zakłada odpowiedni wątek. Potem wstawię tu do tych tematów odnośniki, W ten sposób będziemy mieli zgrabny porządek w tym zakątku obserwacyjnym. Zwiastunów ciekawych zjawisk nie będzie przecież dużo, a więc nie będziemy "mnożyć bytów ponad miarę". Natomiast, wszystkie te ciekawostki światłocieniowe - ze względu na ich rzadkość - zasługują na specjalne potraktowanie, Chyba się ze mną zgodzicie?

Powodzenia i pięknych trofeów.

ekolog · 11 Czerwca 2016

A "zmierzch..."?

Wydaje mi się, że zmierzch to już możnaby dorzucać do odpowiedniego świtu.

Mnie w tym temacie interesuje zagadnienie "naukowo-badawcze".

Tytułem wstepu: Ponoć (ale mogę się mylić) zakrycia pozwalają niekedy wnioskować o lokalnej górzystości planetoidy gdy zasłania ona gwiazdę.

Czy analiza cieni przy takim świcie/zmierzchu pozwala/powoliła (czasem) wykryć coś o czym w żaden inny sposób nie wiedzieliśmy?

Pozdrawiam

Edytowane 11 Czerwca 2016 przez ekolog

Loxley · 11 Czerwca 2016

Myślę, że i "zmierzch" w tych kraterach zasługuje na odrębne wątki i zapewne mogłyby się one pojawić w stosownym czasie. Nie dlatego, że jest jakoś bardzo odmienny od "świtu" (to też!), ale dlatego, że oba są rzadkie i gdybyśmy szli tym tropem, o którym piszesz, czyli analizy ukształtowania krawędzi kraterów, ale również łańcuchów górskich, uskoków terenu itp., to odnosilibyśmy się do innych części tej samej struktury.

Kiedyś analizowano ukształtowanie krawędzi Księżyca obserwując zakrycia brzegowe gwiazd. Z profilu cieni w środkowej części Księżyca nic nadzwyczajnego nie wywnioskujemy, ale czy piękne draperie cieni zmieniające się w interwałach: półgodzinnych, godzinnych..., nie są wystarczającą nagrodą, aby stwierdzić, że nie zmarnowaliśmy wieczoru na patrzenie na Księżyc? Czy ciekawy profil cieni, wyolbrzymiający wszystkie nierówności terenu, nie daje nam unikalnej szansy, wyobrażenia sobie jak wygląda rzeczywisty profil terenu oglądany bezpośrednio z powierzchni Księżyca i przeżycia - choćby tylko w wyobraźni - realnego "świtu", czy realnego "zmierzchu", kiedy oślepiające Słońce (jego blask osłabiony imaginacyjnie), dotyka wierzchołków księżycowych gór, albo rozświetla poszarpaną krawędź rozległego krateru (np. Ptolemeusza), a pod nogi rzuca ostrokrawędzistą smugę światła? Na lewo i na prawo od nas widzielibyśmy poruszające się wierzchołki smolistych cieni, w końcu i w naszym kierunku pomknęłaby ściana ciemności, jakby teatralna kurtyna, kończąca ten dwugodzinny spektakl. Nie musimy tam być, w zakurzonym kombinezonie, być może bezradni i czekający na ostateczne rozwiązanie, albo jako turyści, weseli - kiedyś - żeby mieć przed oczyma ten światłocieniowy spektakl. Jeśli zechcemy, dostrzeżemy go, stojąc na naszych bezpiecznych podwórkach, balkonach, tarasach.

Dla mnie, takie zjawiska to raczej okazja do przeżycia czegoś, niż wyjaśnienia - wyobrażenia sobie, choć w jakimś stopniu też, opisania, a więc poznania. Istnieje pewna kategoria zjawisk obserwowanych na powierzchni Księżyca (TLF), które określa się "przejściowymi" (światła, dymy, tranzyty). Chciałbym na podobieństwo tychże, nazywać te sygnalizowane tu zjawiska światłocieniowe - ang. TLS, czyli przejściowe księżycowe cienie, ale ostatecznie, zadowolę się skrótem: "CC" (ciekawostki cieniowe). Może się przyjmie?

Loxley · 26 Czerwca 2016

Alert obserwacyjny 11, 12 i 15 lipca. W pierwszej połowie lipca terminator w okolicy pierwszej kwadry i kilka dni później wygeneruje kilka zjawisk światłocieniowych, które warto obserwować.

11 lipca w godzinach: 21.00 - 22.00 Księżyc będzie zmniejszał wysokość z 26* do 18*. Do wnętrza Hipparchusa zacznie wnikać światło świtu. Hipparchus to duży stary krater i w jego wnętrzu jest sporo struktur, które oświetlone pierwszymi promieniami Słońca powinny ładnie się prezentować i dawać złudzenie meandrowania światła. Świt w kraterze Hipparchus (zjawisko typu CC - ciekawostki cieniowe).

Kolejny spektakl rozegra się w wielu kraterach struktury Stofler. Świt w strukturze Stofler (zjawisko typu CC - ciekawostki cieniowe) rozgrywać się będzie w tym samym czasie co w Hipparchusie, czyli po godzinie 21-ej. Tutaj bliskość terminatora powinna ładnie podkreślić zarysy całej formacji kraterów, które zachodząc jeden na drugi, splatają również wiele wątków czasowych w historii Księżyca.

12 lipca, w godzinach 21.00 - 23.00 Księżyc początkowo na wysokości 26*, będzie zniżał się nad zachodni horyzont do wysokości 13 stopni. Tym razem zjawisko typu CC - ciekawostki cieniowe, rozgrywać się będzie na zachód od kraterów Alphonsus i Arzachel oraz na obszarze gdzie znajduje się Rupes Recta, czyli na zachód od krateru Thebit (centralnie umieszczony na wizualizacji). Północna część powinna ciekawiej wyglądać przed godziną 22-gą, a południowa, po 22-ej. Niuansów światłocieniowych będzie tak wiele, że nawet ich nie wyliczam. Podkreślę tylko, że ciekawie się złoży, bo Rupes Recta powinna przejściowo stanowić "ścianę nie do przebycia" dla słonecznego światła, w pewnym momencie "ostro tnąc" księżycową powierzchnię. Sam jestem ciekawy tego widoku. 12-ego lipca zatem, Prosta Ściana o świcie zawładnie moją wyobraźnią.

Po kilku dniach, czyli 15 lipca, kolejna atrakcja - nie ukrywam, że mająca dla mnie duże znaczenie - ciekawie oświetlony Basen Schiller - Zucchius. Zjawisko typu CS (ciekawe struktury) mające mniej cieni, za to pięknie powinna być uwypuklona formacja pierścieniowa młodego morza. Przed godziną 22-gą warto będzie skierować teleskop na pękaty już Księżyc, wiszący na wysokości 22* nad widnokręgiem. Czekałem właśnie na taki moment, w którym skośnie padające światło "zbuduje prawdziwie koncentrycznie obwarowany księżycowy bastion" leżący na południe od "niedorzecznie ukształtowanego" krateru Schiller. Bądźcie wtedy ze mną - zapraszam.

Wizualizacja zjawisk w oparciu o narzędzie Bartka Wojczyńskiego: http://lpvt.astrocd.pl/

zbyszekzz · 6 Lipca 2016

Witam

Ponieważ pada i z obserwacji nici podrzucę ciekawy artykuł na temat obserwacji wizualnych drugiej strony Księżyca. Jego tytuł „Odwrotna strona Księżyca” napisany przez Andrzeja Wróblewskiego.

Do znalezienia w numerze 1/1959 Uranii.

Jest tam również notka o tak zwanym „Krzyżu na Ksieżycu”.

Pozdrawiam Zbyszek

Loxley · 6 Lipca 2016

Przeczytałem tę wzmiankę o "krzyżu na Księżycu" i... warto będzie w odpowiednim czasie popatrzyć na mocno "zerodowaną" formację kraterów, której częścią jest krater Fra Mauro, leżącą w strefie równikowej, na zachód od Ptolemeusza. Krzyż powinien znajdować się na południowy wschód ( w tekście jest mowa o południowym zachodzie, ale po 1964 roku zachód jest teraz wschodem) i obstawiam formacje kraterów Parry i Parry M. Najbliższy termin - nad ranem 28 lipca, lub kolejny za miesiąc. Przy tak mało konkretnej lokalizacji ów "krzyż" możemy szukać długo, albo znaleźć go za pierwszym razem. Podejmuję to wyzwanie, choćby po to tylko, aby oddać hołd ludziom, którzy również poszukiwali ciekawostek księżycowego światłocienia. Zdaję sobie bowiem sprawę z tego, że czasem można patrzyć po wielokroć na "mocno oklepany" fragment powierzchni naszego satelity, ale jeśli ktoś nie po kieruje nas w odpowiedni sposób, to omawianej struktury nigdy nie dostrzeżemy.

Zbyszek, dzięki za ciekawą wzmiankę. Spróbujemy?

Loxley · 7 Lipca 2016

Kontynuując analizę wzmianki w Uranii o "Krzyżu na Księżycu", udało mi się zidentyfikować strukturę, która mogłaby być omawianym "krzyżem", z kilkoma zastrzeżeniami.

Po pierwsze, znajduje się na północnym wschodzie od krateru Fra Mauro, a w tekście jest mowa o południowym wschodzie. Jeśli jednak założyć, że mogło to być efektem złej orientacji Księżyca na zdjęciu, co nie jest znowu taką rzadkością, to takie założenie jest racjonalne. Wiemy, że wiek Księżyca określany na ponad 24 dni, odpowiada temu na wizualizacji, czyli po ostatniej kwadrze. Na południowym wschodzie nie ma formacji mogącej dawać iluzję krzyża.

Po drugie, nie mając bliższych informacji o formie krzyża, musimy założyć, że główne znaczenie będziemy przypisywać albo cieniowi, albo światłu. Wzmianka w tekście o refleksie światła na krawędziach gór, sugeruje raczej dominację świateł. Bardziej wyrazistą formą krzyża jest "krzyż maltański" i jego zarys powinniśmy dostrzec w kształcie światłocienia na załączonej wizualizacji. Możemy też dyskutować, czy nie udałoby się zidentyfikować krzyża w formie klasycznej, bo i tę formę można dostrzec w tym samym miejscu.

Więcej tu niewiadomych i wątpliwości, niż pomocnych wskazówek. Jeśli nawet nie powtorzymy tej wzmiankowanej obserwacji, a identyfikacja światłocieniowej struktury będzie opatrzona wieloma wątpliwościami, to lepiej dostrzec coś podobnego, niż podważyć rzetelność dawnego przekazu. Jeśli mamy czyste intencje, to i efekty naszych obserwacji należy respektować.
Dziwnym zbiegiem okoliczności struktury wokół Fra Mauro miały być celem mojej sesji zdjęciowej ze względu na generowane tam stożki cienia o zmierzchu. Przybędzie mi więc dodatkowa motywacja.

JSC · 7 Lipca 2016

W internecie trochę jest o tym krzyżu...

Przyklejam na razie zdjęcie o które nam chodzi:

i próba wyjaśnienia ze strony http://astroguyz.com/2011/09/19/astro-challenge-hunting-the-curtiss-cross/

CurtissCross_LO-IV-120H_LTVT-detail-50X.

Zaznaczyłem jeszcze na mapce o jakie miejsce im chodzi:

Edytowane 7 Lipca 2016 przez JSC

Loxley · 7 Lipca 2016

Ach, to jestem trochę rozczarowany. Intuicja dobrze mną kierowała, tyle że ciekawostka światłocieniowa leży "piętro niżej", co widać na załączonym zdjęciu. Sądzę, że w tym wypadku nasze starania nie będą mogły z korzyścią służyć tej historycznej obserwacji.

JSC · 7 Lipca 2016

^^ Ależ pięknie teraz widać to miejsce! To jest to! :dobrze: :helo:

Edytowane 7 Lipca 2016 przez JSC

emeł · 7 Lipca 2016

^^ Ależ pięknie teraz widać to miejsce! To jest to!

Jak zwykle - zaspałem :ermm: szlag by trafił...

Loxley · 21 Lipca 2016

Ze zjawisk światłocieniowych w drugiej połowie lipca wybrałem trzy najbardziej obiecujące, co nie znaczy, że są jedynymi wartymi obserwacji. Tak się składa, że będzie to też mój okres urlopowy i mam w planach bardziej intensywną eksplorację Srebrnego Globu, uwzględniającą jeszcze przynajmniej kilka ciekawie oświetlonych miejsc.

Zgłaszam alert obserwacyjny w dniach: 25, 27 i 28 lipca (druga połowa nocy),

25 lipca w godzinach: od 1.00 do 3.00, Księżyc będzie się wznosił z 18 stopni do wysokości 33 stopni ponad horyzont i w tym czasie będzie można obserwować zmierzch na zachodnich rubieżach Morza Nektaru - Cyrillus i Catharina (Theophilus już będzie niewidoczny) będą pogrążały się w cieniu. Dookoła masywne cienie obecne w zakolu pierścieniowej struktury stworzą, mam nadzieję, ciekawą impresję światłocieniową. Zdekompletowana struktura kraterów TCC to dodatkowy smaczek w tej sytuacji i okazja do fotografowania powierzchni Księżyca w "nowym kształcie". Zawsze jestem łasy na takie nowinki, bo to ożywia postrzeganie naszego satelity. To światłocieniowe zjawisko typu CS (ciekawe struktury) jest moim faworytem.

27 lipca w godzinach: od 3.00 do 4.00, Księżyc będzie się wznosił z 28 stopni do 36 stopni ponad horyzont. Terminator znajdujący się na środku Księżyca, stworzy spektakl światłocieniowy typu CC (ciekawostki cieniowe) w Ptolemeuszu. Wnikający do wnętrza krateru zmierzch wyrysuje grzebieniaste formy cieni. Podobne zjawisko, tylko w mniejszej skali, rozgrywać się będzie w leżącym niedaleko na południu kraterze Purbach. Obie impresje powinny pochłonąć większość naszej uwagi i sprawić, że nie będziemy się nudzić przed świtem.

28 lipca, nad ranem o godzinie 4.00, Księżyc wiszący 32 stopnie nad horyzontem, będzie ozdobiony ciekawie układającymi się plamami cienia w kraterze Clavius i w leżącym trochę bardziej na północ kraterze Pitatus. Warto się śpieszyć aby te zjawiska typu CC (ciekawostki cieniowe) zdążyć obejrzeć i sfotografować przed świtem.

Jeszcze dodam, że od dzisiejszej nocy (z czwartku na piątek), przez trzy kolejne noce, od godziny 2-ej króluje Morze Nektaru i struktury na południe od niego, między innymi księżycowe doliny i struktura Janssen. Sekwencja kadrów z trzech kolejnych dni może stanowić bardzo wartościowe trofeum.

Mam nadzieję, że tym razem pogoda dopisze i podzielimy się tu na Forum interesującymi zdjęciami i/lub opisami naszych wrażeń z obserwacji wizualnych. Zapraszam.

Wizualizacja wyglądu powierzchni Księżyca wykonana przy użyciu narzędzia Bartka Wojczyńskiego: http://lpvt.astrocd.pl/

Edytowane 21 Lipca 2016 przez Loxley

Loxley · 7 Sierpnia 2016

Chyba zgodzimy się wszyscy, że najciekawszym wydarzeniem w dziedzinie zjawisk światłocieniowych będzie noc z 20/21 sierpnia, czyli podziwianie cieni na obszarze Morza Przesileń i ponowne odkrywanie mostu O'Neilla, łączącego przylądki: Olivium i Lavinium. I może uleganie iluzji jego istnienia? Odpowiedni wątek: http://astropolis.pl/topic/54567-kampania-obserwacyjna-morza-przesilen-sladami-odkrycia-mostu-oneilla/?p=633595

Tak się zastanawiam, czy aby nie wpływam negatywnie na pogodę, przedstawiając prognozę zjawisk światłocieniowych? ...ale to przecież niemożliwe!

Zachowawczo..., czyli minimalistycznie, zgłaszam alert obserwacyjny w nocy z 23/24 sierpnia.

Od godziny 1.00 aż do 4.00 możemy obserwować wspaniałe, wydłużające się, grzebieniaste formy cienia pochodzące od szczytów Kaukazu na obszarze domniemanego krateru Alexander (zjawisko typu CC - ciekawostki cieniowe). Na wizualizacji można to doskonale prześledzić i wybrać najlepszy moment, jeśli nie dysponujemy pełnym przedziałem czasu do obserwacji tego ciekawego zjawiska. Księżyc w tym czasie będzie wznosił się od 23 stopni do 46 stopni ponad horyzont, a więc warunki będą wspaniałe. To mój faworyt w sierpniu i jeśli tylko będzie pogoda, mam zamiar dokumentować ten fenomen w pełnym wymiarze czasowym.

W tych samych godzinach, na południu, w formacji kraterów Maurolycus-Barocius draperie cienia również powinny dać ciekawy pokaz - rozdzielone na wiele kraterów, ciemne kurtyny, majestatycznie wnikać będą do ich wnętrza. Zjawisko typu CC (ciekawostki cieniowe) powinno angażować naszą uwagę naprzemiennie z tym na północy, czyli iglicami cieni w kraterze Alexander.

Życzę pogodnej nocy i miłych wrażeń z oglądania obu spektakli światłocieniowych .

Wizualizacja powierzchni Księżyca przy użyciu narzędzia Bartka Wojczyńskiego: http://lpvt.astrocd.pl/

Loxley · 2 Września 2016

W prognozie zjawisk światłocieniowych na miesiąc wrzesień, zaciekawiły mnie dwa momenty. Przedstawiam je w oparciu o program do wizualizacji faz Księżyca: http://lpvt.astrocd.pl/

11 września, w niedzielny wieczór między godziną 20.00 a 21.00, Księżyc na niedużej wysokości około 20 stopni, zaprezentuje ciekawie oświetlony łuk Zatoki Tęcz, jaśniejący na ciemnym tle (zjawisko typu CS - ciekawe struktury). Jest to bardzo urokliwe ustawienie tej formacji na linii terminatora, tworzące miraż wiszącego łuku nad nieoświetloną częścią powierzchni Księżyca. Szkoda tylko, że tak nisko nad horyzontem.

Zjawisko typu "CS" (ciekawe struktury) - zostało sfotografowane przeze mnie. Zdjęcia można obejrzeć tu: http://astropolis.pl/topic/55260-operacja-ksiezycowy-centralny-poludnik/?p=641294

Nad ranem między godziną 3.00 a 4.00, w nocy z 23 na 24 września (z piątku na sobotę), może tym razem z sukcesem, obejrzymy grzebieniaste formy cieni w kraterach: Ptolemaeus i Alphonsus. Terminator w środkowej części tarczy Księżyca nie generuje skrótów perspektywicznych, dlatego wszystko powinno być widać jak na dłoni. Wysokość naszego satelity powyżej 30 stopni zapewni również dogodne warunki do obserwacji. Szkoda byłoby przegapić ten spektakl, zaliczający się do zjawisk typu: CC - ciekawostki cieniowe.

Zapraszam do wspólnych obserwacji.

Edytowane 12 Września 2016 przez Loxley

Loxley · 1 Października 2016

Noc z soboty na niedzielę, z 22/23 października br. będzie podwójnie szczodra. Nad ranem o godzinie 5.00 Księżyc znajdzie się wysoko na niebie (48*), 8 godzin po III kwadrze. Terminator przetnie klepsydrę Deslandres-Walther zapoczątkowując, u schyłku 2016 roku, okres zjawiskowego "misterium światła" w kraterze Walther. Zjawisko typu CC - ciekawostki cieniowe, potrwa aż do świtu. Jeśli uda się je zaobserwować i sfotografować, możemy uznać, że przejście do kolejnego roku symbolizowane przez promień Słońca, a dokładniej stożek światła w formacji klepsydry, właśnie nastąpiło? Powinienem raczej napisać, że będzie to wstęp do grudniowego misterium, które już niezaprzeczalnie obwieści początek nowego roku.

Temat został zapoczątkowany tutaj: http://astropolis.pl/topic/51939-klepsydra-deslandres-walther/?p=603828

Na północy, masyw górski Apeninów i pogrążający się w ciemności łańcuch Kaukazu, przyciągną nasz wzrok wielkim spektaklem iluminacyjnym. Będzie to zjawisko typu CS - ciekawe struktury. Zobaczymy wachlarz wibrujących świateł od oświetlonych wyniosłych szczytów - błyszczących tak jakby ich wierzchołki inkrustowane były kryształami. Drwiąc z przesuwającej się wraz terminatorem nocy, oportunistyczne światło pozostanie w postaci kilku jasnych kropli po ciemnej stronie. Jak dogasające ogniska, powoli będą znikać, ale potrwa to wystarczająco długo, abyśmy pomyśleli, że nigdy nie zgasną. Pierwej światło poranka przyćmi ich brylantowe lśnienie, zmęczone oczy stracą ostrość widzenia, a światło naszej dziennej Gwiazdy wygładzi różnice jasności. One tak łatwo nie będą chciały zgasnąć. Jeszcze wciągną nasze zmysły w bezczasowy korowód zachwytu, jeszcze utrwalą się iskrzeniem w kącikach oczarowanych nimi oczu, jeszcze wybuchną zmysłową przyjemnością w piersi. Mam nadzieję, że świecić będą najdłużej na naszych zdjęciach.

Zapamiętałem ten obraz, kiedy bardzo dawno temu patrzyłem na Księżyc w III kwadrze przez lornetkę. Pomyślałem, że jakiś Demiurg zapalił girlandy świateł noworocznych, aby patrzącym przypomnieć o choince. Do dzisiaj - mimo że twardo stąpam po ziemi - tamten widok określam mianem - boski. I nie chcę inaczej!

Oba zjawiska przedstawiam w oparciu o program do wizualizacji faz Księżyca: http://lpvt.astrocd.pl/

Zapraszam, życząc pogodnego nieba i miłych wrażeń.

Edytowane 1 Października 2016 przez Loxley

Loxley · 22 Października 2016

Jest niewielka szansa na dobre warunki o poranku w niedzielę, więc przypominam.

Loxley · 7 Stycznia 2017

Zwiastun księżycowych zjawisk światłocieniowych w 2017 roku.

Obserwacją z wtorku na środę, 5/6 września w bieżącym roku pożegnamy się na dłużej z Mare Orientale. http://astropolis.pl/uploads/post-23938-0-31359400-1435839089.jpg

Maj (10) i czerwiec (8) będzie dogodnym terminem do ponownego zaglądania za południowy biegun Księżyca, gdzie czekać będą na nas Góry Leibnitza. http://astropolis.pl/uploads/post-23938-0-28017700-1463820949.jpg

6 października i 3 listopada będą datami, w których północny biegun Księżyca pozwoli nam zgłębić swoje tajemnice. Wiele sobie obiecuję po tych dwóch terminach.

Miesiące: lipiec, wrzesień i listopad, będą obfitować w najciekawsze w 2017 roku zjawiska.

Kaskady cieni na Morzu Przesileń, których reminiscencje z ubiegłego roku można zobaczyć tu: http://astropolis.pl/uploads/post-23938-0-27061300-1471792865_thumb.jpg , sprawią nam spektakl: w lipcową noc z wtorku na środę (11/12), we wrześniu z piątku na sobotę (8/9) i w listopadzie przed północą, w nocy z poniedziałku na wtorek (6/7). To zjawisko wielkoskalowe, nieporównywalne z każdym innym, tworzące wielogodzinny spektakl i działające na wyobraźnię.

Drugim, równie spektakularnym zjawiskiem choć na mniejszą skalę będzie zwężający się stożek światła wpadającego do krateru Walther - to misterium w klepsydrze Deslandres-Walther. W lipcu, w nocy z soboty na niedzielę (15/16), we wrześniu, w nocy z wtorku na środę (12/13) oraz w listopadzie, w nocy z piątku na sobotę (10/11), stożkowy promień światła malowniczo rozświetli centralne wzniesienie Walthera, jego przeciwległą krawędź wałów, nierówności dna i nim zupełnie zgaśnie, będziemy świadkami jego recesji - schyłku egzystencji światła w mrocznym pejzażu, daleko za linią terminatora. A tak wygladało to pod koniec 2015 roku: http://astropolis.pl/uploads/post-23938-0-99121600-1451746438.jpg

Jestem przekonany, że jeszcze wiele innych zjawisk związanych z oświetleniem księżycowych formacji uda nam się dostrzec w 2017 roku, a ja obiecuję, że w miarę możliwości, będę o nich z wyprzedzeniem informował. Może współpracując, doczekamy się księżycowego Polskiego APODu. Tego Wam życzę.

Loxley · 12 Czerwca 2017

Kiedy program do wizualizacji faz Księżyca przestał być wspomagany przez Bartka Wojczyńskiego, wątek światłocieniowy nie mógł być kontynuowany. Od niedawna odkryłem inne narzędzie do dokładnej wizualizacji faz Księżyca https://svs.gsfc.nasa.gov/4537 , mające lepsze walory wizualne, choć trochę toporne w użyciu. Jestem nim zachwycony i myślę, że wątek anonsujący ciekawe wydarzenia w dziedzinie oświetlenia księżycowych struktur będę mógł reaktywować.

Na początek bardzo ciekawy układ światłocienia (ciekawostka światłocieniowa) w kraterach: Ptolemeusz, Alfons i Purbach - w dniu 17 czerwca br. od godziny 3:00 do 4:00. Marzą mi się dobre warunki w tym dniu, bo bardzo chciałbym ten światłocień sfotografować.

Loxley · 21 Czerwca 2017

Prognoza księżycowych zjawisk światłocieniowych w pierwszej połowie lipca.

2 lipca, po zachodzie Słońca, Księżyc, wznoszacy się już niezbyt wysoko, prawie dwa dni po pierwszej kwadrze, zaoferuje ciekawe widoki w trzech miejscach: w kraterze Plato piękne grzebienie cieni, w otoczeniu Eratosthenesa długie iglice cieni i mocno zacieniony krater Clavius, który dodatkowo powinien pokazać ciekawe formy swojego dna.

W przypadku cieni wokół Eratosthenesa nawet godzinny interwał pokaże spora różnicę w długości cieni rzucanych przez formacje towarzyszace, zatem istnieje duża szansa na ciekawa animację zdjęć.

594aee196e3a1_CieniewPlatoikooEratosthenesa2_07.2017r_22_00....jpg.e88b086d3877ea5532917a19734f161a.jpg

594aee12a2adf_CieniewClaviuszu2_07.2017r_23_00....jpg.6d5f4f65d367ed78dd14e5f4dc1584b0.jpg

6 lipca, Księżyc nisko - 20 stopni nad horyzontem, około 2 dni do pełni, zaoferuje przegląd struktur leżacych na południowo zachodniej krawędzi. Rozległe cienie podkreślą formację Gór Leibnitza oraz zachodniej części pierścienia wzgórz. Podążając w lewo od bieguna południowego, natkniemy się na zjawiskowo ocieniony krater Bailly, a jeszcze dalej zobaczymy duży krater Schickard i pod nim rodzinę trzech kraterów, z których jeden jest kraterem wypukłym (Wargentin).

594aee20d03d1_Poudniowozachodniakrawd6_07.2017r_22_00....jpg.afe6ec9a44bcbd6c627e042e801a93ca.jpg

12 lipca, od godziny 1-ej w nocy na Mare Crisium pojawi się szeroki snop światła a w nim sporo iglic cienia. O tej godzinie Księżyc wzniesie się na wysokość około 20 stopni, ale z każdą godziną będzie wyżej. Na cały spektakl potrzeba około 2 godzin, jednak ten początkowy układ będzie najciekawszy.

594b830eddff7_CienienaMareCrisium12_07.2017r_01_00....jpg.1e9c0d3cc1aeea1771d226b145f3640b.jpg

14 lipca, o godzinie 3-ej przed świtem, Księżyc wzniesie się już na wysokość 30 stopni, oferując do oglądania pięknie oświetloną trójkę kraterów: Theophilus, Cyrillus i Catharina.

594aee24ada2a_TCC14_07.2017r_03_00....jpg.68e291eb7ce639438871b63274d74744.jpg