Skocz do zawartości

Najosobliwsze księżyce Układu Słonecznego


Gość Bellatrix

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Bellatrix

Cześć :)

 

30 czerwca będę prowadziła wykład na kolejnym ze spotkań PTMA. Zdecydowałam się na prelekcję dotyczącą księżyców Układu Słonecznego. Temat ten przedstawiałam już (na początku roku) w jednym z liceów. Jednak wówczas miałam do dyspozycji zaledwie piętnaście minut i musiałam wybrać kilka najważniejszych obiektów do omówienia. Natomiast na spotkaniu PTMA będę mogła poświęcić księżycom nawet 1,5h. Dzięki temu mogłam wybrać więcej ciekawych przykładów.

Poniżej zamieszczam konspekt. Będę wdzieczna za uwagi i sugestie.

 

NAJOSOBLIWSZE KSIĘŻYCE UKŁADU SŁONECZNEGO

Księżyce mogą orbitować wokół planet, planet karłowatych albo wokół planetoid.

W Układzie Słonecznym jest ich w sumie około stu osiemdziesięciu.

Ich rozmiary są bardzo różne; naturalne satelity mają średnice od kilku do kilku tysięcy kilometrów.

Mogą mieć również różne kształty. Część księżyców (dziewiętnaście) ma kształt zbliżony do kulistego. Jednak istnieją też księżyce o niesferycznym "rozciągniętym" lub nieregularnym kształcie.

Przyjrzyjmy się kilku najciekawszym:

 

Mars: posiada dwa księżyce.

 

  1. post-29939-0-17407600-1466242219.jpgFobos- bardzo szybko porusza się wokół Marsa, szybciej, niż Mars wiruje wokół własnej osi. Tym sposobem wschód i zachód księżyca następuje średnio dwa razy dziennie. Niezwykle szybki obieg Fobosa wokół Marsa oraz siły pływowe planety sprawiają, że Fobos z każdym obrotem przybliża się do swojej planety. W rezultacie albo kiedyś spadnie na jej powierzchnię, albo zostanie rozerwany na kawałki na skutek sił grawitacyjnych Marsa. Istnieje przypuszczenie, że kawałki te przyczynią się do powstania pierścieni.

    Powierzchnia Fobosa pokryta jest licznymi kraterami. Największy z nich to Stickney i ma średnicę 10 km. Fobos pokryty jest metrową warstwą regolitu.

    Księżyc Marsa jest zbudowany ze skał oraz z lodu wodnego (na co wskazuje niska gęstość Fobosa). Rosyjska sonda wykazała, że z jego powierzchni w sposób ciągły emitowane są gazy (prawdopodobnie jest to sublimujący lód).

    Albedo Fobosa wynosi zaledwie 7%. Oznacza to, że jest on bardzo ciemny i odbija znikomą część światła słonecznego, które na niego pada.

  2. post-29939-0-13209400-1466242278.jpgDeimos- drugi, mniejszy satelita Marsa. Silnie niesferyczny. Zbudowany jest ze skał węglowych i lodu wodnego. Zawiera liczne kratery, ale Deimos wydaje się być gładszy od Fobosa, gdyż kratery są w znacznym stopniu wypełnione regolitem.

 

Jowisz: posiada 67 księżyców. Wszystkie są niewielkie w proporcjach do swej planety macierzystej. Największe z nich (cztery) nazywamy księżycami galileuszowymi. Są tak jasne, że bez trudu można je obserwować przez lornetkę lub niewielki teleskop.

 

  1. post-29939-0-49775500-1466242292.jpgGanimedes- największy księżyc Jowisza, księżyc galileuszowy i zarazem największy w Układzie Słonecznym. Jest większy nawet od Merkurego i Plutona. Składa się w głównej mierze z lodu wodnego. Ma niską gęstość stanowiącą zaledwie połowę gęstości Merkurego. Posiada słabą atmosferę, w której skład wchodzi tlen w stężeniu bliskim 100%. Powierzchnia Ganimedesa zawiera liczne kratery i bruzdy. Jako jedyny z księżyców U.S. Posiada własne dipolowe pole magnetyczne.

     

  2. post-29939-0-27263200-1466242302.jpgEuropa- jeden z księżyców galileuszowych Jowisza. Posiada lodową powierzchnię poprzecinaną licznymi bruzdami i pęknięciami. Ale jego „zarys” (kształt) jest regularny i sferyczny- brak tam wzniesień lub większych kraterów. We wnętrzu Europy jest żelazne jądro otoczone krzemianowym płaszczem, a pod lodową skorupą znajduje się wszechocean ciekłej wody.

     

  3. post-29939-0-69975100-1466242317.jpgIo- również zaliczany do księżyców galileuszowych Jowisza. Jego cechą specyficzną są liczne wulkany, które uwalniają płynną siarkę oraz dwutlenek siarki. Stąd wyjątkowy żółty kolor księżyca, z dodatkami pomarańczu i zieleni. Na tak wysoką aktywność wulkaniczną mają wpływ siły pływowe Ganimedesa i Europy, z którymi Io jest w rezonansie, oraz wpływ grawitacyjny Jowisza.

     

  4. post-29939-0-69119900-1466242335.jpgKallisto- czwarty, bardzo ciemny księżyc galileuszowy Jowisza. Jego albedo wynosi zaledwie 20%. Posiada powierzchnię najbogatszą w kratery uderzeniowe spośród wszystkich księżyców U.S. Obserwuje się liczne kratery wewnątrz innych. Oznacza to, że Kallisto jest bardzo stara.

    Słabo wyodrębnione jest jądro księżyca. Natomiast skład materii zmienia się w miarę odległości od środka obiektu. Im głębiej, tym skład bogatszy w związki krzemu, a im bliżej powierzchni, tym obfitszy w lód wodny.

     

  5. post-29939-0-33660000-1466242405.jpgTebe- jeden z mniejszych księżyców Jowisza (około 100 km średnicy). Mimo to zasługuje na uwagę ze względu na olbrzymi krater o nazwie Zetus. Krater ten ma 40km średnicy i jest wyjątkowo duży w porównaniu do rozmiarów księżyca. Tebe jest bardzo ciemnym księżycem. Jego albedo wynosi zaledwie 4%. Co ciekawe, Tebe jest zawsze zwrócona do Jowisza tą samą stroną (podobnie jak ziemski księżyc).

    Powierzchnia księżyca ma lekkie czerwonawe zabarwienie. Z jego materii (odrzuconej po kolizji z drobnymi ciałami niebieskimi) powstał jeden z pierścieni ażurowych Jowisza.

     

  6. Dia – maleńki księżyc Jowisza. Ma zaledwie 4 km średnicy. Tuż po odkryciu nie dało się jej zaobserwować przez blisko 10 lat i powstały hipotezy, iż Dia uległa zniszczeniu na skutek kolizji z innym z satelitów. Jednak „odnalazła się”. Przyczyną trudności w obserwacjach są maleńkie rozmiary księżyca oraz jej ciemna powierzchnia, co sprawia, że w zestawieniu z jasnym blaskiem Jowisza, Dia niekiedy bywa niewidoczna.

 

Saturn:

 

  1. post-29939-0-84515400-1466242466.jpgTytan- największy księżyc Saturna. Drugi co do wielkości w całym U.S. Jest większy od Merkurego i Plutona.

    Jako jedyny z księżyców ma bardzo gęstą atmosferę; większość satelitów planet posiada bardzo rozrzedzone gazy tworzące atmosferę szczątkową.

    Na powierzchni Tytana są jeziora parafin złożone z ciekłego metanu.

    Podobnie jak na Ziemi, na Tytanie zachodzą zjawiska atmosferyczne, formują się metanowe chmury z których padają metanowe deszcze. Parafiny te są łatwopalne w warunkach ziemskich, jednak z powodu braku tlenu na Tytanie, nie następuje ich wybuchowy zapłon.

    Inną ciekawostką są wydmy. Jednak nie piaskowe a lodowe. Zostały one zarejestrowane i zbadane przez sondę Cassini.

     

  2. post-29939-0-46642700-1466242492.jpgJapet (Iapetus)- Jeden z 62 księżyców Saturna, trzeci co do wielkości. Tylna półkula oraz jego bieguny są bardzo jasne, białe, z kolei przednia półkula jest ciemna, czerwonawo-brązowa. Jasna część (pokryta lodem) jest obfita w ślady po uderzeniach meteorytów. Z kolei część ciemna jest dużo bardziej gładka. Oznacza to, że uderzenia są stale zakrywane przez gromadzącą się na ciemnej stronie substancję pochodzenia zewnętrznego.

    Interesującym i bardzo nietypowym faktem jest rant wystający na 13 kilometrów ponad powierzchnię księżyca. Ciągnie się on wzdłuż równika i sprawia że Japet przypomina kształtem orzech włoski.

     

  3. post-29939-0-14742700-1466242518_thumb.jEnceladus- niewielki satelita, siedmiokrotnie mniejszy od księżyca ziemskiego. Jednak jest niezwykle interesujący z uwagi na występujące na nim zjawiska geologiczne: lodowe gejzery. Są one spowodowane siłami pływowymi, do istnienia których przyczynia się wpływ pobliskiego dużego księżyca Dione. Orbita Enceladusa jest z tej racji dość ekscentryczna.

    Lodowe gejzery księżyca zasilają pierścień E (najbardziej zewnętrzny).

    Powierzchnia Enceladusa pokryta jest lodem wodnym, który doskonale odbija padające na niego światło. Albedo (czyli stosunek światła padającego do odbitego) wynosi w przypadku Enceladusa 99% i jest najwyższe spośród wszystkich ciał Układu Słonecznego.

     

  4. post-29939-0-13454300-1466242547.jpgRea- drugi co do wielkości księżyc Saturna. Posiada nietypową budowę wewnętrzną. Pod bardzo cienką warstwą lodu znajduje się materia, która jest jednolita i identyczna w całej objętości księżyca.

    Rea ma cienką warstwę atmosfery złożonej z tlenu oraz dwutlenku węgla.

    Albedo księżyca jest bardzo wysokie i wynosi 95%. Co ciekawe, półkula zwrócona ku Saturnowi jest jaśniejsza od przeciwnej z półkul.

  5. post-29939-0-14622800-1466242432.jpgDione- półkula zwrócona w stronę Saturna jest usiana licznymi kraterami uderzeniowymi, z kolei na przeciwnej półkuli obecne są wysokie lodowe klify widoczne w postaci linii, bruzd. Podobnie jak w przypadku Rei, Dione posiada jaśniejszą tę półkulę, która skierowana jest w stronę planety.

     

  6. post-29939-0-06133200-1466242571.jpgMimas- jest najmniejszym znanym ciałem niebieskim, które pod wpływem własnej grawitacji potrafi utrzymać kulisty kształt.

    Mimas posiada olbrzymi krater, który stanowi aż 1/3 średnicy księżyca.

     

  7. post-29939-0-06796800-1466242612.jpgPrometeusz- niewielki księżyc Saturna orbitujący po zewnętrznej części pierścienia F. Jest księżycem pasterskim, a więc odpowiada za kształt pierścienia.

    Prometeusz jest ubogi w kratery, silnie eliptyczny oraz posiada dość wysokie albedo wynoszące 60%. Jego gęstość wynosi niespełna 0,5 g/cm3. Oznacza to, że księżyc jest silnie porowaty. Lód wodny, z którego jest zbudowany, posiada liczne przestrzenie powietrzne, które mocno obniżają gęstość materii. Porusza się ruchem sunchronicznym, co sprawia, że jest stale zwrócony do Saturna tą samą półkulą.

  8. post-29939-0-84965500-1466242645.jpgHyperion- wyglądem przypomina gąbkę. Lód wodny, z którego Hyperion jest zbudowany, jest silnie porowaty i w 40% pusty (podobnie jak w przypadku Prometeusza).

    Rotacja Hyperiona nie jest ruchem synchronicznym, a chaotycznym. Z tego powodu nie da się przewidzieć okresu rotacji ani wytyczyć równika i biegunów.

    Albedo tego satelity jest dość niskie jak na lodowy księżyc, i wynosi 30%. Jest to spowodowane licznymi kraterami i porami o ostrych krawędziach, przez co światło nie jest odbijane tak, jak w przypadku gładkich obiektów.

    Hyperion zabarwiony jest na lekki czerwonawy kolor.

     

  9. post-29939-0-10123700-1466242665.jpgPan- malutki wewnętrzny księżyc Saturna. Orbituje wewnątrz pierścienia A przyczyniając się do powstania przerwy Enckego. Pan, podobnie jak Iapetus ma piękny, nietypowy kształt orzecha włoskiego (z charakterystycznym wystającym rantem).

 

Uran: posiada 27 naturalnych satelitów.

 

  1. post-29939-0-68384700-1466242686.jpgTytania- największy księżyc Urana. Jego powierzchnia obfituje w kratery, kaniony i doliny. Tytania zbudowana jest w połowie z lodu wodnego, a w połowie ze skał i pochodnych węglowodorowych. Jej gęstość wynosi 1,7g/cm3 i jest to wartość dość wysoka jak na księżyc lodowy (a dzieje się tak z uwagi na znaczną domieszkę materii skalistej). Tytania posiada szczątkową, bardzo rozrzedzoną, okresową atmosferę złożoną głównie z dwutlenku węgla, który w zależności od pór roku sublimuje z powierzchni i z powrotem resublimuje.

     

  2. post-29939-0-22687300-1466242726.jpgOberon- drugi pod względem wielkości satelita Urana. Podobnie jak w przypadku Tytanii, Oberon ma dość wysoką gęstość, która wynosi 1,63g/cm3. Jest on zbudowany w połowie z lodu wodnego i w połowie ze skał. Powierzchnia Oberona jest ciemna i zabarwiona na czerwonawy kolor.

  3. post-29939-0-90054400-1466242759.jpgUmbriel- trzeci co do wielkości księżyc Urana. Posiada najciemniejszą powierzchnię spośród wszystkich większych księżyców Urana. Jego albedo wynosi 21%.

    Umbriel porusza się ruchem synchronicznym. Orbituje się wewnątrz magnetosfery Urana, przez co półkula, którą Umbriel zwrócony jest do planety jest jaśniejsza, z kolei przeciwna półkula jest ciemniejsza. Podobną zależność obserwujemy w przypadku wszystkich wewnętrznych księżyców Urana (wyjątek stanowi Oberon).

    Umbriel, jak reszta księżyców Urana, posiada lekkie czerwonawe zabarwienie. Jednak istnieją też nieliczne obszary z lekkim odcieniem niebieskim.

    Na powierzchni Umbriel obserwujemy liczne kratery uderzeniowe, które są jedynymi formacjami geologicznymi tego księżyca.

     

  4. post-29939-0-17501600-1466242783.jpgAriel- czwarty pod względem wielkości satelita Urana. Posiada bardzo różnorodną geologicznie powierzchnię, która zawiera obok kraterów: kaniony, skarpy, grzbiety i wyżłobienia. 70% procent materii Ariela to lód wodny. Resztę stanowią skały krzemianowe.

    Osobliwą cechą tego księżyca jest gęsta, skomplikowana sieć głębokich dolin ryfowych obejmujących obie półkule. Przypominają te obserwowane na Marsie. Doliny ryfowe Ariela są niezwykle głębokie. Istnieją przypuszczenia, że zostały one wyżłobione przez ciecz. Z pewnością nie była to woda, gdyż w tak niskich temperaturach jest ona ciałem stałym. Astronomowie uważają, iż cieczą mógł być płynny amoniak, metan albo tlenek węgla II (CO).

 

Neptun: posiada 14 księżyców.

 

  1. post-29939-0-18196800-1466242815.jpgTryton- największy z satelitów Neptuna. Porusza się po orbicie wstecznej. Sugeruje to, iż został on przechwycony przez Neptuna jako obiekt z pasa Kuipera.

    Tryton jest jednym z najzimniejszych obiektów Układu Słonecznego. A dzieje się tak z powodu wysokiej wartości albedo (znaczna część promieni słonecznych jest odbijana od powierzchni) oraz odległego położenia od Słońca. Temperatura powierzchni Trytona wynosi -237° C.

    Satelita posiada bardzo cienką warstwę atmosfery, złożoną z metanu i azotu.

    Na powierzchni Trytona nie ma prawie żadnych kraterów. Świadczy to o młodym wieku księżyca i o jego nadal wysokiej aktywności geologicznej. Tak jest w istocie: na Trytonie zachodzą procesy kriowulkaniczne.

     

  2. post-29939-0-28985900-1466242854.jpgProteusz- niezwykle interesujący obiekt z uwagi na graniczne wartości średnicy, przy której ciało niebieskie podlega równowadze hydrostatycznej i przybiera kulisty kształt. Proteusz jest blisko tej granicy, jednak jej nie przekracza i może istnieć jako nieregularna bryła. Mimas (księżyc Saturna), który ma podobne wymiary, przekracza progową wartość i jest uznawany za najmniejsze ciało zdolne utrzymać równowagę hydrostatyczną.

  3. post-29939-0-45368300-1466242901.jpgNereida- niewielki księżyc Neptuna. Wyróżnia się najbardziej ekscentryczną orbitą spośród wszystkich księżyców Układu Słonecznego (0,751). Ta nietypowa orbita skłania do wniosków, iż Nereida była asteroidą albo przechwyconym obiektem z pasa Kuipera.

     

Pluton: odkryto pięć jego księżyców.

 

  1. post-29939-0-40727000-1466242921.jpgCharon- Posiada bardzo duże rozmiary w stosunku do wielkości Plutona. Tworzy z Plutonem tzw. układ podwójny. Zjawisko polega na tym, że Charon i Pluton obracają się wokół wspólnego środka masy. Co więcej, oba ciała tworzą tzw. układ synchroniczny, oznacza to, że są stale zwrócone do siebie tymi samymi stronami.

    Średnia gęstość Charona to 1,7g/cm3, jest on zbudowany w 55% ze skał i w 45% z lodu wodnego. Na biegunie północnym Charona znajduje się czerwonawe przebarwienie. Uczeni sugerują, że pochodzi ono od tzw. tolin. Toliny to są substancje organiczne o charakterze mieszanych polimerów. Powstają one w wyniku reakcji polimeryzacji prostych węglowodorów aktywowanych silnym promieniowaniem ultrafioletowym. Tholiny mają czerwonawe zabarwienie.

    Właściwości Charona znacznie różnią się od cech jego macierzystej planety. Na tej podstawie można wnioskować, że Charon został przechwycony przez Plutona jako obiekt z pasa Kuipera.

 

 

Ziemia, prócz swego satelity Księżyca, posiada jeszcze dwa bardzo interesujące obiekty, które orbitują wokół niej, lecz nie są pojedynczym i łatwym do zdefiniowania obiektem. Są to dwa pyłowe obłoki umiejscowione w punktach libracyjnych L4 i L5 Ziemi. Oba te obłoki mają identyczny okres obiegu i poruszają się po wspólnej z Księżycem orbicie w równych odległościach od niego. Również podlegają fazom, podobnie jak Księżyc.

Gęstość pyłu w księżycach pyłowych (zwanych księżycami Kordylewskiego) jest niezwykle mała. Średnio w jednym kilometrze sześciennym znajduje się jeden 2·10-5-gramowy pyłek.

 

post-29939-0-57723700-1466242944.jpgNa uwagę zasługuje również szczególna grupa księżyców: księżyce planetoid, inaczej munletki. Są to małe obiekty, ciała o rozmiarach do kilkunastu czy kilkudziesięciu kilometrów. Przykładem jest planetoida Ida oraz jej księżyc Daktyl, który ma średnicę zaledwie 1,4 km.

 

 

post-29939-0-17407600-1466242219.jpg

post-29939-0-13209400-1466242278.jpg

post-29939-0-49775500-1466242292.jpg

post-29939-0-27263200-1466242302.jpg

post-29939-0-69975100-1466242317.jpg

post-29939-0-69119900-1466242335.jpg

post-29939-0-33660000-1466242405.jpg

post-29939-0-14622800-1466242432.jpg

post-29939-0-84515400-1466242466.jpg

post-29939-0-46642700-1466242492.jpg

post-29939-0-14742700-1466242518_thumb.jpg

post-29939-0-13454300-1466242547.jpg

post-29939-0-06133200-1466242571.jpg

post-29939-0-06796800-1466242612.jpg

post-29939-0-84965500-1466242645.jpg

post-29939-0-10123700-1466242665.jpg

post-29939-0-68384700-1466242686.jpg

post-29939-0-22687300-1466242726.jpg

post-29939-0-90054400-1466242759.jpg

post-29939-0-17501600-1466242783.jpg

post-29939-0-18196800-1466242815.jpg

post-29939-0-28985900-1466242854.jpg

post-29939-0-45368300-1466242901.jpg

post-29939-0-40727000-1466242921.jpg

post-29939-0-57723700-1466242944.jpg

post-19663-0-36561500-1466244572.jpg

Edytowane przez Bellatrix
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Heh... już dawno chciałem sobie zrobić takie zestawienie na własne potrzeby - a tutaj samo mi przyszło na widelcu! Wielkie dzięki Bellatrix!

 

Taka tam jedna dodatkowa informacja mi przyszła do głowy dot. Iapetusa - Jest spora róznica magnitudo w zaleznościod tego po której stronie Saturna się znajduje. Dlatego nieraz go widzimy lepiej a nieraz gorzej.

Iapetus-orbit-mine-480x360.jpg

Fajny artykuł na ten temat jest tutaj:

http://www.skyandtelescope.com/astronomy-news/observing-news/saturns-moon-iapetus-comes-bright-side/

Edytowane przez JSC
  • Lubię 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

JSC, bardzo ciekawy schemat. Czyli wynika z tego, że Japet nie porusza się ruchem synchronicznym (tak jak np. nasz Księżyc) i nie jets zwrócony do Saturna tą samą stroną? Czy może źle rozumuję i ruch jest synchroniczny ale z perspektywy Ziemii widzimy rotację i zmianę aktualnie widcoznych pólkul Japetusa?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Skoro już o różnych rezonansach mowa i o tzw. księżycach Kordylewskiego to może wrzucę link ze statusów:

 

 

 

 

 

Albedo (czyli stosunek światła padającego do odbitego) wynosi w przypadku Enceladusa 99% i jest najwyższe spośród wszystkich ciał Układu Słonecznego.

 

Czyli Enceladus lepiej odbija światło niż lustra teleskopów, ciekawe :D

Edytowane przez Alice
  • Lubię 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

JSC, bardzo ciekawy schemat. Czyli wynika z tego, że Japet nie porusza się ruchem synchronicznym (tak jak np. nasz Księżyc) i nie jets zwrócony do Saturna tą samą stroną? Czy może źle rozumuję i ruch jest synchroniczny ale z perspektywy Ziemii widzimy rotację i zmianę aktualnie widcoznych pólkul Japetusa?

 

Przyjrzyj się jeszcze raz tej grafice - on jest zwrócony zawsze tą sama stroną do Saturna, tak jak nasz Księzyc do Ziemi.

Z tego co wiem - rotacje w okół własnej osi wszystkich wielkich księżyców (no prawie, ale o tym zaraz ;) ) w naszym układzie gwiezdnym juz dawno zostały zatrzymane wyniku sił pływowych . Rotują (nieregularnie) jedynie mniejsze księzyce przechwycone później.

 

Jeszcze co do Iapetusa - ciemna strona to strona wiodąca - którą jest zwrócony w kierunku ruchu. Osiada na niej pył prawdopodobnie z innego księzyca Saturna - Febe. O nim najlepiej przeczytac w wiki https://pl.wikipedia.org/wiki/Febe_(ksi%C4%99%C5%BCyc).

 

 

A wracając do rotacji wielkich księzyców - wyjatkiem jest... Tytan. Chociaż teoretycznie jego rotacja powinna również byc już dawno zatrzymana, to jednak dalej sobie rotuje :). Co prawda minimalnie, jeśli dobrze liczę to jeden obrót na ok. 1000 lat (30km na obwodzie w ciagu kilku lat) odkryła to sonda Cassini. Prawdopodobnie rotuje jednak jego skorupa, a jadro pozostaje w bezruchu (?). Wielką ciekawostka a propos tego księżyca, jest możliwośc występowania tam życia - bakterii archeonowych - odpowiedzialnych za istnienie matanu w jego atmosferze. Możliwe jednak że matan uwalniany jest z wulkanów (?). Jednak prawdopodobieństwo występowania archeonów zwiększa odkrycie tholin. Ciekawostką jest zmiana powierzchni jednego z jezior , być może powiązana z bakteriami (?)

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a3/PIA20021-SaturnMoonTitan-MagicIsland-20160302.jpg

Edytowane przez JSC
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

A, teraz już rozumiem :) Czyli Japet rotuje synchronicznie, jest do Saturna zwrócony te samą stroną. Ale z Ziemii widać zmieniające się bieguny, stąd widzimy zmianę jasności. I by było logiczne, bo skoro Iapetus ma "brudną" tylko jedną stronę (a prawdopodobnie ten brud pochodzi z pierścieni Saturna) to nie może rotować haotycznie, bo byłby "ubrudzony" z każdej strony :)

Tholiny powstają naskutek działania promieni UV na metan. A sam metan, cóż, może powstać zarówno dzięki kompilacji specyficznych warunków fizycznych (bo jest to prosty związek CH4 i filozofii w jego budowie nie ma), ale może też powstać w warunkach gnilnych, beztlenowych z udziałem organizmów żywych.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

A, teraz już rozumiem :) Czyli Japet rotuje synchronicznie, jest do Saturna zwrócony te samą stroną. Ale z Ziemii widać zmieniające się bieguny, stąd widzimy zmianę jasności. I by było logiczne, bo skoro Iapetus ma "brudną" tylko jedną stronę (a prawdopodobnie ten brud pochodzi z pierścieni Saturna) to nie może rotować haotycznie, bo byłby "ubrudzony" z każdej strony :)

Tholiny powstają naskutek działania promieni UV na metan. A sam metan, cóż, może powstać zarówno dzięki kompilacji specyficznych warunków fizycznych (bo jest to prosty związek CH4 i filozofii w jego budowie nie ma), ale może też powstać w warunkach gnilnych, beztlenowych z udziałem organizmów żywych.

 

Archeony mogą przetrwac zywiąc sie tylko wodorem (jesli dobrze pamietam - trzeba sprawdzic), ale ponoc najbardziej uwielbiają zżerać właśnie tholiny.

Hmmm... a moze matan powstaje własnie z tych tholin ale w jakis inny sposób - nie poprzez bakterie? W wiki piszą, ze pola wydm równikowych na Tytanie to substancje organiczne (niekoniecznie "żywe" oczywiście), więc sporo tego tam może być.

Edytowane przez JSC
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Świetne zestawienie, dużo wiedzy w pigułce, trzeba będzie wracać kilka razy do czytania taki kondensat.

 

A odnośnie bakterii chemoautotroficzne to one różnymi związkami się żywią. Na ziemi żyją przy geotermalnych kominach na dnie oceanów i utleniają siarkę z siarkowodoru i czerpią z tego energię. Pewnie to o tych milusińskich ci chodzi JSC, to równie dobrze mogą być i na Europie, na dnie. Może też i na Io.

temperatura im nie groźna. To bardzo ciekawe organizmy i stosunkowo młodo poznane.

Inaczej np Bakterie nitryfikacyjne opierające swój cykl na azocie, te znamy dłużej. Są jeszcze wodorowe, metanowe i opierające się na żelazie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

dla siarkowodoru

H2S + 2O2 → 2H+ + SO42- + 789 kJ∙mol-1

 

H2S + ½O2 → S0 + H2O + 210 kJ∙mol-1

 

 

Tak więc jedne do siarki rodzimej, a inne do jonów siarczanowych.

z udziałem tlenu.

 

 

a korzystałem z fajnego opracowania http://www.e-biotechnologia.pl/Artykuly/Chemosynteza/

jest tam ładnie rozpisany przebieg chemosyntezy dla wielu grup bakterii chemosyntetyzujących.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.