Skocz do zawartości

Niebo w 3D?


slvmtz

Rekomendowane odpowiedzi

Witam,
zacząłem się zastanawiać nad pewnym ambitnym projektem, który w teorii może przynieść całkiem ciekawe efekty. Lubię eksperymentować z technologią VR, mam odpowiednie do tego gogle, a także sprzęt. VR pozwala nam nie tylko na oglądanie świata w wirtualnego w 360 stopniach, ale również na cieszenie się efektami fotografii 3D. W rzeczy samej, aby taką fotografię wykonać należy ustawić aparat w miejscu wykonać zdjęcie, a następnie przesunąć go o kilka centymetrów w prawo lub lewo wykonując kolejne zdjęcie. Następnie podczas obróbki dobrze by było, abyśmy owe zdjęcia umieścili obok siebie tworząc jeden obrazek. W ten sposób zakładając gogle z uruchomionym na telefonie obrazkiem podziwiać możemy ujęcie w 3D.

Zastanawiałem się, czy jesteśmy w stanie odwzorować coś podobnego tylko, że w odniesieniu do gwiazd tak, aby przynajmniej lekko zobaczyć efekt 3D. Pomyślałem sobie, że wykonam fotkę nocnego nieba, a konkretnie gwiazdozbioru, który widać przez cały rok np. Kasjopeję i następnie zrobię to ponownie w czasie, gdy Ziemia będzie dokładnie po przeciwnej stronie swojej orbity. W ten sposób uzyskałbym obraz z dwóch osobnych perspektyw, które mogłyby sprawić, że po obróbce do VR zobaczyłbym np. która gwiazda jest bliżej z tym, że wiem jakie są ograniczenia.

Przede wszystkim z doświadczenia z paralaksą wiem, że nawet jeśli Ziemia znajduje się po przeciwnej stronie swojej orbity to po wykonaniu fotki różnice te będą niewielkie i pewnie nie zauważalne. Fotografie wobec tego musiałyby być robione z teleskopu lub obiektywu o dużej ogniskowej przy wykorzystaniu prowadzenia. Pytanie tylko, jaka musiała by być to ogniskowa? W ogóle, co sądzicie o takim pomyśle? Warto, czy nie?

  • Lubię 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kiedyś czytałem artykuł, że za pomocą SCT 11" i kamery CCD dali radę uchwycić paralaksę Gwiazdy Barnarda (a to jedna z najbliższych gwiazd dla Ziemi). Ogniskowa to około 3000-4000mm, jak pamiętam. Ruch własny był kilkanaście razy większy, więc raczej ta metoda odpada :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zdecydowanie lepiej wykorzystać do tego istniejącą wiedzę i syntetycznie wyrenderować pole gwiazd w 3D. Wydaje mi się, że Star Chart na Oculus Rift dokładnie to robi - nie wiem tylko, czy "losowo", czy faktycznie bierze te dane z bazy. W każdym razie niebo jest w 3D.

  • Lubię 4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

natomiast jeżeli chodzi po prostu o cieszące oko obrazki o tematyce astronomicznej, niekoniecznie zgodne z prawdą naukową, to już dawno temu bawiliśmy się tu na forum w przerabianie normalnych zdjęć na 3d, łatwo się to robi na przykład w gimpie przy użyciu filters>>map>>displace i można uzyskać wypukły kształt kuli księżyca, gwiazdy w różnych odległościach, mgławice przestrzenne, itp...

w sieci jest oczywiście masa przykładów

  • Lubię 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czy warto? Ja nie jestem do końca przekonany. Tzn. warto dobrze pomyśleć, po co jest ten projekt i co ma pokazać. :)

Samo zrobienie zdjęcia bliskiej gwiazdy delikatnie zmieniającej swoje położenie na tle dalekich obiektów byłoby super, ale w polskich warunkach to bardzo trudne. Paralaksa dla gwiazdy Barnarda to 0,547". Jeśli odnieść to do polskiego seeingu i uwzględnić, że gwiazda ma 20x większy ruch własny, niż paralaksę, to osiągnięcie satysfakcjonującego wyniku będzie nie lada wyzwaniem.

Jeśli VR i 3D, to można by było wziąć jakiś gwiazdozbiór, ale do osiągnięcia ciekawego efektu trójwymiarowości trzeba by było odległości do gwiazd wielokrotnie przeskalować (zbliżyć - pewnie przynajmniej do odległości rzędu kilkuset metrów - kilku kilometrów ;) ).

Jeśli iść w render, to bardziej widziałbym "wycięcie" obiektu, który można zaprezentować w sensowny sposób zachowując odpowiednią skalę i proporcje. Np. pokazanie z bliskiej odległości jakiejś mgławicy czy gromady gwiazd.
Np. wziąć taką Mgławicę Oriona (28ly x 26ly) i pokazać przelot (z odpowiednio dobraną prędkością) przez jej struktury.
Na początek można spróbować zrobić coś podobnego z gromadą gwiazd, bo realizacja powinna być łatwiejsza.

Chociaż też nie sądzę, by nawet w tej skali widzenie obuoczne cokolwiek dawało - każde oko i tak zobaczy to samo, bo wciąż odległości są zbyt duże. Chyba, że znowu ostre przeskalowanie...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jasne - musi być drastycznie przeskalowane. Wszechświat jest zbyt duży, żeby tu była w ogóle mowa o stereoskopii.

 

Nikt tego tak nie zobaczy bo patrzący musiałby być ... hmm ... Bogiem! :)

Ale warto zastanowić się jak daleko od siebie należy zasymulować (sobie, w oparciu o znane przecież dane) te oczy (lub dwie kamerki - gdyby ludzkość kiedyś zdołała wysłać je w dwie strony daleko i czerpać fotki).

 

Moim zdaniem musi to być kilka lat świetlnych. Może akurat wspomniany parsek :)

 

Pozdrawiam

stars.jpg

Edytowane przez ekolog
  • Lubię 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 4 tygodnie później...

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.