EdvinVanDerCleef

Znalazłem 1 błąd w odpowiedziach ...

W sumie to ten kąt to nie jest dokładnie kątem pomiędzy promieniem wodzącym a wektorem prędkości , np. dla r=a wychodzi za mały , ale rzeczywiście pasuje ...

sqrt(GM(2/r-1/a))=sqrt((a^3)*(1/T^2)*(4*314^2)(2/r-1/a))=2*3.14(a^2)/T^2*sqrt(a*(2/r-1/a))=((2*pi*a)/T)*sqrt((2a/r)-1)=((2*pi*a)/T)*sqrt((2a-r)/r) czyli to jest to samo. Rzeczywiście po przyjęciu tegoż wyrażenia L(z) wychodzi stałe. Byłem blisko z metodami iteracyjnymi , wykres własciwy znalazł się pomiędzy nimi Czy mogę wiedzieć jak do tego dojść analitycznie? Próbowałem z wzorów na styczną do elipsy i niezbyt cokolwiek wychodziło.

Niestety mimo wielu prób nie wiem jak analitycznie znaleźć równanie na kąt pomiędzy wektorem prędkości a promieniem ... Udało mi się za to wprowadzić 3 metody interpolacji zależności tegoż kąta od anomalii prawdziwej. Niestety zarówno dla interpolacji liniowej i kwadratowej jak i dla interpolacji cosinusem L nie wychodzi stałe Podaje wzory na B® gdzie B jest kątem który należałoby wprowadzić do sinusa dla wszystkich 3 typów interpolacji. Dodam że mimo że L nie wyszło stałe nie jest źle bo udało się uzyskać stałe dla 4 punktów na orbicie. Może ma ktoś pomysł jak znaleźć prawidłową funkcję kąta B , tak by L wyszło wreszcie stałe. Dla interpolacji liniowej B®=90+arcsin(e-|(r-a)/a|) Kwadratowej B®=90+arcsin(e-((r-a)^2)/ea^2) Cosinusoidalnej B®=90+arcsin(e*cos(90*(r-a)/ae)) Zamieszczam również zdjęcie jak wygląda zależność B(z) dla wszystkich typów interpolacji. http://www.fotosik.pl/zdjecie/770f5511487aff63

Rzeczywiście kąt pomiędzy promieniem wodzącym a styczną do toru nie jest kątem prostym jeżeli ciało centralne znajduje się w ognisku elipsy. Wyjaśnia to też dlaczego dla perycentrum i apocentrum udało się uzyskać stały moment , w tych punktach prędkość chwilowa jest równa składowej stycznej do toru. Postaram się analitycznie znaleźć zależność kąta pomiędzy promieniem wodzącym a wektorem prędkości chwilowej w funkcji od anomalii prawdziwej i mimośrodu , i następnie po wprowadzeniu poprawki zobaczymy co wyjdzie

Dla całego układu L również nie jest stałe , niezależnie od stosunku mimośrodów orbit składnika bardziej i mniej masywnego. Jedyny stosunek dla którego L wychodzi stałe to 0 i 0.

Po zamianie zmiennej z anomalii prawdziwej na mimośrodową następnie na średnią i wreszcie czas moment pędu nadal nie wychodzi stały .... Może jest to zasługa przybliżenia zależności anomalii mimośrodowej która jest nierozwiązywalna analitycznie. Czy może popełniłem gdzieś błąd? Poza tym niezbyt rozumiem jak niestałe L(z) nie implikuje niestałego L(t)?Niestałość L(z) znaczy przecież że w 2 różnych punktach (dla 2 różnych z) na orbicie L nie jest stałe. Jak jest to możliwe jeżeli w żadnym punkcie orbity nie działa moment siły? Z czego wynika zatem zmiana L(z)? link do wykresu: http://www.fotosik.pl/zdjecie/8493a01511c09e44

Spróbuję zatem zamienić anomalię prawdziwą na średnią i stąd uzyskać funkcję czasu

Witam Ostatnio podczas obliczeń numerycznych natrafiłem na pewien problem. Mianowicie dla orbit eliptycznych nie mogłem uzyskać stałego momentu pędu. Chciałem znaleźć funckję L(z) gdzie "z" jest anomalią prawdziwą. Dla wszystkich mimośrodów różnych od 0 moment pędu nie był stały , a powinien być. Obliczenia przebiegły następująco L(m,V,R)=m*VxR , V®=((2*pi*a)/T)*(2a-R/R)^(1/2) R(z)=p/(1+e*cos(z)) gdzie p=a*(1-(e^2)) . Dla żadnego mimośrodu innego niż 0 funkcja nie była stała. Używałem w 2 programach do rysowania wzorów. Dodam że L było stałe jedynie dla apocentrum i perycentrum , ale dla wszystkich innych anomalii moment pędu był inny. Dodam że sprawdzałem to ponadto rozważając 2 ciała o odpowiednich proporcjach mas i półosi wielkich. Żadna kombinacja mimośrodów nie daje funkcji stałej. Proszę o wskazanie błędu w rozumowaniu , gdyż jak wiadomo w polu siły centralnej nie ma momentu siły a więc L(z) musi być stałe.

PW

Rzeczywiście nie uwzględniłem ekstynkcji przy obliczeniach. Chcę tylko dodać że klatki z Wegą mają taki toporny wygląd gdyż musiałem je przerobić aby wszystko zmieściło mi się w artykule. Pierwotne zdjęcia miało wymiary 6000x4000 a ta klatka bodajże około 2500x1700. Toporna jakość wynika również z tego że kompresowałem rozmiar w Paincie , a JPEG'ów używałem tylko dlatego że NEF'y nie nadają się do obróbki w ImageJ Być może rzeczywiście scyntylacje mają duży wpływ na wyniki , to wyjaśniałoby duże błędy w kilku przypadkach. Jednak myślę że poza tymi kilkoma błędami względnymi gdzie |Bw|>30% wyniki są całkowicie do przyjęcia. Na pewno przedstawione przez forumowiczów rozwiązania wpłynęły by pozytywnie na dokładność pomiaru jednak brak stwierdzenia , przynajmniej jednoznacznie zależności Bw[Jasność] wskazuje na to że prześwietlenia nie były tu czynnikiem wpływającym na wartość największych błędów. Typowałbym tutaj raczej jakiś losowy czynnik taki właśnie jak np. scyntylacje gdyż w przypadkach większości gwiazd wartość zmierzona stosunku G/B była bliska stanowi faktycznemu lub chociaż skalowała się z ich rzeczywistą temperaturą.

Co do 1 pytania to wzór pochodzi z rozkładu Wiena i jest przekształceniem rozkładów irradiancji dla 2 różnych temperatur i w istocie wynika to z traktowania gwiazd jak ciała doskonale czarne (co jest bliskie stanowi faktycznemu). Wzór po przekształceniach ze zmiennymi ma postać Tb [i1;I2;Y1;Y2]= (-C2*((1/Y1)-(1/Y2)))/(Loge(I1/I2)+Loge((Y1/Y2)^5)) , przepraszam za taką formę z zalewem nawiasów oraz Y jako lambda , jednak nie zbyt ogarniam wpisywanie wzorów w tym edytorze tekstu. Natomiast co do pytania 2 a raczej pytań to: - jeżeli chodzi o ISO Noise Speed to niestety nie wiem jak to sprawdzić lub wyliczyć , jednak szum stanowił różnie od 20 do 50% jasności gwiazdy (oczywiście odejmowałem go potem zależnie od zdjęcia) - nie znam również wykresu czułości matrycy , jednak większości obrazów nawet "nie groziło" prześwietlenie , ponadto u jaśniejszych gwiazd błędy wcale nie były większe - nie jestem pewien dokładnie czy o to chodzi ale w ImageJ obraz zaznaczałem CircleTool o promieniu 100 a w SetMeasurements miałem zaznaczone Centroid , Min-Max Grey Value oraz Integrated Density - odstęp był różny , trwało to mnie więcej tyle ile wymiana filtra tj. około 30s. - nie używałem biasa ani flata a czas ekspozycji wynosił 1/2s.(wybrany na podstawie wcześniejszych testów) Nie jestem pewien czy dokładnie o to chodziło , jeśli nie proszę pytać chętnie dowiem się jak zwiększyć dokładność. W sumie to mam świadomość , że stosowanie JPEG'ów zaburza pomiar , ale podobno RAW'y w D3200 też są jakoś interpolowane przed zapisem

Oczywiście że tak ale ; - pomiary amatorskim sprzętem mają być raczej wykonywane ot tak dla przyjemności zrobienia czegoś samemu a nie dokładnego wyznaczania temperatur (do tego służy sprzęt profesjonalny) i nie można ich traktować jako pomiarów konkurujących z tymi dokonanymi przez profesjonalistów , wydaje mi się że to czysta przyjemność obcowanie z pojęciem temperatury gwiazd odległych od nas o miliony kilometrów (przynajmniej dla mnie) , a niejako dającej się zmierzyć (z większym błędem lub mniejszym) tu na ziemi za pomocą taniego sprzętu - wszystkie wyniki oscylują wokół pewnej średniej temperatury oddalając się niewielką "odległość" , różnica pomiędzy min. a max. wynosi około 5000 stopni a przyczyn największych błędów upatrywałbym w np. poruszeniu układu przez wiatr lub podobnym losowym czynnikom , jednak wyników nie można uznać za całkowicie losowe

Rzeczywiście , nie jest to najlepszy sposób liczenia błędu , ale pozwala on na oszacowanie +/- czy wyniki były przeszacowane czy niedoszacowane . Policzyłem jeszcze |suma błędów|/ liczba błędów i wyszło około 16%

No , w sumie rzeczywiście to powinien być Księżyc