pki1234

i te nieporuszone gwiazdy w wodzie.... 🙂 Większość tego typu zdjęć ma nieporuszone niebo i poruszone odbicie. Z czystej ciekawości - te 5 klatek z ziemią było składane Sequatorem? Oznaczyłeś w programie wodę jako niebo?

noooo..... ciekawy i ambitny projekt. a meridian flip jest wliczony w algorytm? 😉

a skąd tam taka ilość statywów? Toż to prawie jak Toskania gdzie wycieczki fotografów organizowane są do najbardziej spektakularnych fotograficznie miejsc 😄

chciałbym umiec tak obrabiac fotki ale na pewno nie zrobiłbym takich kolorów. Kiedyś słyszałem o "kolorach majtkowych". Takie miałem pierwsze wrażenie jak spojrzałem na niebieski 😉

😀 panowie…. Andrzej (Łysy) to elita planetarna tego forum. Obstawiam że to zdjęcie to jakaś próba sprzętu ale na pewno nie brak wiedzy. Pamiętam wątki gdzie najpierw pojawiało się dziesiątki zdjęć Jowisza czy Saturna potem przychodził „Łysy”, wrzucał swoje zdjęcie i….. było pozamiatane do końca sezonu 🙃. Andrzej - robisz jakiś pamiętnik dla potomnych? Ja mam ostatnio takie pomysły i wyciągam zakurzony sprzęt z szafy😉.

Poniekąd sam sobie odpowiedziałeś na pytanie :-). Ten watek powstał właśnie po to aby robic zdjęcia bez "trackera", czyli aparat postawiony sztywno na statywie fotograficznym. Podstawowa rzecz przy tego typu krajobrazach to krótka ogniskowa która pozwala na dłuższe czasy naświetlania. Czas naświetlania dobierasz eksperymentalnie w zależności od tego jaką masz ogniskową i w taki sposób abyś na pojedynczym zdjęciu nie widział ruchu gwiazd. Była tu kiedyś jakaś formułka na to ale polecam eksperymenty. W przypadku mojego zdjęcia powyżej, czas dla pojedynczej klatki był 20 sekund. Przy tym czasie i przy tej ogniskowej jak widać gwiazdki są punktowe. Aparatu nie ruszasz w czasie gdy robi zdjęcia. Ja ustawiam interwałometr i leci. Na serii 30 klatek oczywiście widać juz minimalny ruch gwiazd ale to załatwia Ci Sequator. To jest banalny w obsłudze programik który ma opcję "freeze ground", tzn stackuje obszar nieba z moich 30 lekko przesuniętych klatek w jedną, nie ruszając innych elementów krajobrazu. Rozwijając Twoje pytanie dalej, gdybyś zastosował "trackera" to na jednej klatce miałbyś nieruchome niebo ale poruszoną resztę krajobrazu. Wtedy też mógłbyś zastosować Sequator do stackowania ale musiałbyś podmienić krajobraz z jakiegoś dodatkowego zdjęcia które było zrobione bez trackera / z wyłączonym trackerem. Ot i cała magia takich zdjęć...

Pożegnanie zimy. Samyang 14mm z Nikonem D750, ISO 800. Na statywie. Stackowane sequatorem około 30 klatek. Chętnie posłucham waszych uwag bo to pierwszy raz kiedy bawiłem się tym programem.

Czyli wychodziłoby z tego że „ co kilkanaście miesięcy” mamy ocieplenie klimatu 😉. Lato idzie…?

To będzie przez jakis czas mój ulubiony wątek. Szacunek za pomysł i chęć podzielenia się wiedzą. Patrząc na Twoją umiejętność przekazywania wiedzy i podziwiając Twoje zdjęcia, zapodam jeszcze jeden pomysł... ...video-tutki z obróbki zdjęć... 😉 Kto za? 😄

Bardziej niż zmienne zastanawiało mnie jak to ustawiłeś żeby było wszystko w osi. Czy masz jakiś domowy sposób czy za pomocą specjalnego kolimatora który jak pamiętam kosztuje jakieś 3 tys zł. Kilka razy myślałem żeby wyjąć swoją płytę korekcyjną ale obawa że nie ustawię tego później poprawnie zwyciężała.😏

I chociaż temat był już kilkakrotnie poruszany na forum to napisz jeszcze proszę jak ustawiales optycznie wszystkie elementy po operacji.

A dlaczego nie Asi 662 która jak rozumiem jest następcą osławionej 462 ?

dokladnie, bez podświetlenia zobaczysz go na księżycu i wtedy kiedy jego obraz bedzie przechodził przez gwiazdy. Pytanie czy o to ci chodzi? Próbowałem kiedyś coś takiego robić. Drukowałem krzyże na zwykłej drukarce na folii która kiedyś była używana do projekcji slajdów. Nawet jak wydrukujesz na czerwono to praktycznie nic nie widać.

nawet o tym nie pomyślałem bo ja mam poczciwe IEQ45 którego siodło się szeroko otwiera. Ale to jest kolejna porada dla kolegi @Pawel.s. Jeśli chcesz w ciemnościach montować telepa na montaż to wsuwanie go bedzie duzo trudniejsze od tego co jest pokazane na filmie.

Juz kiedyś był tutaj taki wątek, którego sens był mniej wiecej taki, że każdy astroamator zaczyna od "small portable scope", z czasem "portable i small" zaczyna być mniej ważne od apertury i na koniec apertura zaczyna być mniej ważna od zdrowego kręgosłupa :-). I tak się to koło toczy. Moje doświadczenie jest takie, że SCT 9.25 da sie spokojnie trzymać jedną ręką na montażu, kiedy druga ręka manipuluje przy zaciskach. I myślę że jest to graniczna waga, żeby móc dowolną ilość czasu poświęcić w ten sposób na manipulację zaciskami w ciemnościach. Z wiekszym teleskopem miałbym problem utrzymać go dowoloną ilość czasu w ciemnościach. Ale przyznam że miałem kiedyś chrapkę na cos większego po obejżeniu tego filmu :-).