mattman12

Na Canon Board znalazłem: wtyczka

Jak nie masz kamerki, to z Canonem zrób tak: -ustawiony na polarną montaż przekręć odrobinę w azymucie (tak z 5 stopni). -wyceluj w okolice równika na południu -odpal ekspozycję (co najmniej 20-30 minut) -otrzymasz coś mniej więcej takiego: w zależności od montażu i stopnia "przekoszenia" w azymucie amplituda "wykresu" będzie inna. Jak chce sie otrzymać konkretne wartości, to trzeba zmierzyć amplitudę w pixelach, a potem (wykorzystując zdolność rozdzielczą zestawu) przeliczyć na sekundy łuku.

Zestaw SW150/750 + atik 314E jest dość karkołomny. Nieco ponad 1,2 sek łuku zdolności rozdzielczej i pole widzenia niecałe pół stopnia. Będzie się trzeba nagimnastykować, żeby guiding sobie poradził. Sam wyciąg w tym newtonie jest przyzwoity i bez większych problemów daje radę z lustrzanką i korektorem komy. Tym bardziej poradzi sobie z lekką kamerą. Inną sprawą są oczywiście ugięcia. Z kolei lustrzanka + ts apo65q to pole widzenia 3 stopnie przy zdolności rozdzielczej 2sek/pixel. Ostatnia wersja, lustrzanka + ts ed 80/560 to fov 2,3 stopnia i zdolność rozdzielcza 1,6 sek/pixel. Wydaje mi się, że najbardziej bezstresowy będzie zestaw z lustrzanką i mniejszym APO. A szumem z lustrzanki się nie przejmuj, wiekszość zdjęć i tak robi się przy znacznie niższych temperaturach otoczenia. pozdrawiam

Z tym, że kolega majronx ma już SW 150/750. O ile oczywiście podpis jest aktualny...

Chciałbym się odnieść do artykułu o astrofotografii i wyjść z pewnym pomysłem. Może w następnym (czy którymś kolejnym) numerze powinien pojawić sie artykuł w stylu "Astrofotografia za 4k zł"? Ideą takiego tekstu byłoby przedstawienie najtańszych zestawów do astrofotografii począwszy od zwykłej lustrzanki cyfrowej posadowionej na statywie, którą można fotografować Drogę Mleczną i startrails, czy przeloty satelitów i meteorów, przez zestaw lustrzanka + tani montaż EQ z napędem w jednej osi, skończywszy na najtańszym zestawie wyposażonym w guiding, który można poskładać za około 4000 zł i którym można osiągnąć całkiem ciekawe rezultaty (oczywiście z zastrzeżeniem, że potrzeba do niego sporo cierpliwości ) pozdrawiam

Hej. Ojj długo się zbierałem, żeby zrobić jakiegoś space- arta, ale w końcu się udało W całości wykonany w blenderze. Mateusz

Gorsze ustawienie montażu na polarną można wspomóc guidingiem w deklinacji, co w przypadku astrotraca nie jest możliwe, bo nie ma on jako takiej osi deklinacji. AT można guidować tylko w rektascensji.

Bez problemu można to zrealizować webcamem i PHD guiding. Z tym, że webcam musi być albo modyfikowany, albo jesteśmy skazani na najjaśniejsze gwiazdy. Ewentualnie, każda kamerka do guidingu jest ok. Zrobię fotke rysunku i tu wrzucę, ale zajmie mi to chwilę. Edit. Ok, to do rzeczy. Najpierw kilka słów o obrazku. Mamy oto zachodzącą gwiazdę, która leży na równiku niebieskim. Równik namalowany jest na fioletowo. Montaż jest ustawiony niedokładnie w wysokości i celuje "niżej" GP. Robimy fotkę trwającą 5 min, a koniec ekspozycji jest jednocześnie momentem zachodu gwiazdy. e - błąd prowadzenia montażu 10" d - błąd ustawienia na polarną najpierw z twierdzenia cosinusów dla trójkąta sferycznego WPG obliczamy bok x zaznaczony na zielono. Wynosi on minimalnie więcej, niż bok fioletowy, czyli przesunięcie się gwiazdy na niebie w ciągu 5 minut. Następnie z tw. sinusów dla tego samego trójkąta liczymy kąt alfa Ponownie tw. cosinusów, ale dla tego większego trójkąta zawierającego bok d, liczymy ile wynosi bok d. Koniec. Oczywiście nie uwzględnia się tutaj efektów związanych z atmosferą itd, itp. Istotne jest jednak to, że przy obliczonym błędzie ustawienia, założony dryf gwiazdy będzie tylko w pobliżu horyzontu, przy równiku niebieskim. W dowolnym innym miejscu będzie mniejszy (przy południku bliski zeru) Liczenie błędu ustawienia w azymucie jest wiele bardziej skomplikowane i nawet nie da się tej sytuacji narysować odpowiednio dokładnie, jak w tej wyżej. Niestety... Ale spróbuję jeszcze podejść do tego drugiego problemu, bo nie wierzę, że jest nie do rozwiązania . Edit. Właśnie zobaczyłem, że w pierwszej linijce powinno być sine*sin[delta]t*cos90, ale to i tak nic nie zmienia, bo cały ten iloczyn się zeruje...

Montaż można również ustawić na podstawie obserwacji wykresu dryfu w deklinacji. Ustawia się montaż, najpierw na południe (jak wyżej), uruchamia guiding, ale trzeba wyłączyć korekty w deklinacji (w przypadku AT nie ma tej konieczności). No i system polega na obserwacji, w którą stronę dryfuje gwiazdka (na wykresie). I wprowadza się korekty, najpierw w azymucie (jak teleskop patrzy na południe), a później w wysokości (z teleskopem skierowanym na wschód lub zachód). I nie trzeba mieć cofającego się montażu BTW. Próbowałem policzyć ten maksymalny błąd ustawienia montażu na polarną i jest raczej ciężko. O ile błąd w wysokości można dość łatwo policzyć i wychodzi on około 1/8 stopnia, to w azymucie jest już totalna masakra... Muszę nad tym posiedzieć chwilę, bo na pewno się da.. Mateusz

Taśma klejąca dwustronna też całkiem dobrze trzyma. Kleiłem nią folię do kartonu i żadnych problemów nie ma.

- Czyżby Anonimowi?? - Nieee, to tylko efekt wzmożonego zainteresowania internautów

Z którą układ będzie na 100% działał, a z innymi to już nie wiadomo. Nie ma sensu się o takie bzdury kłócić, tym bardziej, że dwa kondensatory elektrolityczne to koszt raptem 50gr, albo i mniej. W każdym razie, moim zdaniem, filtrowania nigdy za wiele i lepiej wydać te 50 groszy na kondensatory niż, 500zł, czy więcej na nowe body aparatu.

Gdyby wystarczyły ceramiki 100nF to w nocie katalogowej byłyby właśnie one. A są elektrolity i to w dodatku dość małe. Zwykle zaleca się dać jakieś większe, zależnie od pobieranego prądu.