Krzysiek_S

W górach (przynajmniej w Sudetach, ale gdzie indziej pewnie też) zrobiły się dobre warunki, zatem pozostaje powiedzieć jedno: Kto żyw - na koń! :-) Może po nadchodzącym weekendzie wreszcie będziemy coś mieć z tej zimy...

Gratuluję spostrzegawczości, ale zgadzam się z przedmówcą, że warunki w mieście nie muszą być miarodajne. Powietrze bardzo skutecznie nagrzewa się od nasłonecznionych ścian budynków (coś o tym wiem, bo mam w pracy okno na południe ;-) i unosi się, co może skutkować lokalnymi, znacznymi (w porównaniu z tym, co jest dookoła) zmianami współczynnika załamania światła.

Dwa widoki z Gór Bialskich, sprzed dwóch tygodni (29 września): Sudety Zachodnie i Środkowe widziane z Bruska oraz szersza panorama spod Travnej hory, w kierunku południowym. Chřiby i Litenčická pahorkatina to już Karpaty Morawskie, poza tym horyzont zamykają pasma Wyżyny Czesko-Morawskiej.

No, no, kolego Bulizzor, aleś wtedy wypatrzył! Wśród takiego morza szczytów i już pewnie nie "na świeżości" :-).

Widzę, że pojechałeś tak daleko, jak tylko się dało. Wieża w Kotowicach rzeczywiście kiwa się na wietrze - kto wrażliwy, niech lepiej nie wchodzi :-). Jeśli chodzi o Wińsko, to bardzo ciekawie mogło być rano, ale wtedy byłem w pracy... Natomiast wieczorem, Jesioniki z Obornik nie powalały na kolana, więc z Wińska mogły w ogóle nie być widoczne. Różnica oświetlenia robi swoje - wystarczy porównać ze zdjęciem zrobionym z Kobylej Góry. Śnieżka z Góry Holtei'a wyglądała, jak poniżej, ale to "tylko" 104 km. Edit: uzupełniam o wieczorną panoramę, od Ślęży i Gór Sowich po Izerskie. Niestety, nie mam już czasu robić opisu, bo zaraz wyjeżdżam.

Gratuluję koledze Radkowi. Też byłem w niedzielę rano na Ślęży, ale moje zdjęcia są brzydsze, więc nie będę powtarzać tematu :-). Za to po południu odwiedziliśmy z żoną wieżę widokową w Kotowicach (pierwsze zdjęcie). Nie wiem, czy wieża ta już tu była wzmiankowana. Stoi w każdym razie od kilku lat. Dzięki niej miejsce nad samą Odrą nabrało znakomitych walorów widokowych. Karkonosze akurat rano jeszcze były zachmurzone, ale w drugiej części dnia już się pokazywały (Śnieżka na drugim zdjęciu). W poniedziałek zrobiło się jeszcze lepiej, więc pojechaliśmy wieczorem do Obornik Śląskich. Widok z Góry Holtei'a był, jak na lato, wspaniały! Na ostatnim zdjęciu jest Wrocław, za nim Wzgórza Strzelińskie, a na najdalszym planie - Jesioniki. Odległość do Pradziada, widocznego dokładnie za Mostem Rędzińskim, wynosi 137 km.

Tegoroczna sudecka zima, po znakomitej poprzedniej, jest zupełnie mało obserwacyjna :-(. Coś tam się jednak dało zobaczyć... Dwa pierwsze zdjęcia zrobiłem 2 stycznia ze Ślęży. Pogoda była raczej zawiesista, ale otworzyło się całkiem ładne okienko na Góry Opawskie, a na lewo od nich pokazała się Zlatohorska vrchovina - konkretnie góra Kobyla, odległa o 97 km. Jest dość niska (574 m npm), więc przy inwersji zwykle schowana we mgle, a w ciepłe pory roku - na granicy dostrzegalności. Dwa kolejne pochodzą sprzed tygodnia (26 stycznia) i przedstawiają Góry Sowie i Kamienne oraz Ještéd, widziane z Wysokiego Kamienia (Góry Izerskie). Dystanse są raczej marne, ale z tego szczytu akurat nie ma widoków oszałamiająco odległych.

Ech, Szumawa... Jak zwykle w takiej sytuacji, interesuje mnie, czy pan Roman Špuk (bo to chyba on jest autorem) ma zdjęcia w kierunku trochę na prawo od Zugspitze. Przy takiej mirażowni i przejrzystym powietrzu, miał sporą szansę złamać 300 km. Gdyby tak ktoś z kontaktem osobistym, albo z kontem na facebooku, mógł zapytać?

Pojęciem refrakcji, jako zjawiska fizycznego - jak najbardziej, ale stałym współczynnikiem refrakcji - już niekoniecznie. Problemem przy oddającym rzeczywistość opisie matematycznym nie jest "wzór na krzywą", bo tę można otrzymać w postaci numerycznej (czyli tabelki z liczbami), tylko brak szczegółowych danych, dotyczących zmienności współczynnika załamania światła "po drodze". Można go obliczyć, jeśli znamy ciśnienie i przede wszystkim temperaturę w zależności od wysokości, ale stacje meteorologiczne są od siebie bardzo oddalone i wypuszczają balony 2, a najwyżej 4 razy na dobę. Lokalnych, zazwyczaj dynamicznych zmian, nie sposób uchwycić. Kto widział w górach miraże, ten dobrze wie, że obraz potrafi zmieniać się w ciągu minut.

Kiedyś szukałem punktów innych niż Śnieżnik, z których dałoby się zobaczyć Alpy. Babia Góra aż się prosiła o sprawdzenie i niestety, raczej nic z tego nie wyjdzie. Oczywiście cuda inwersyjne się zdarzają - patrz sylwestrowa obserwacja Szumawy z okolic Wielkiego Szyszaka w Karkonoszach - ale tam po drodze jest nisko (do 500 m n.p.m.), a z ewentualnym widokiem z Babiej na Klosterwappen jest taki problem, że zamykają go górki wysokie na jakieś 800 m n.p.m. Będą zasłaniać widok, nawet jeśli pojawi się silna, niska inwersja. W obliczeniach, które wtedy robiłem dla korzystnych, ale realistycznych warunków (z sondowań prowadzonych przez stacje meteorologiczne), światło zawsze biegło zbyt nisko. Edit: Włożyłem do programu warunki sylwestrowe i wiecie co? W obliczeniach wyszły 3 drogi, po których światło mogłoby biec między Klosterwappen a Babią. Niewiele zabrakło, by najwyższa z nich przeszła powyżej terenu, a gdyby tak się stało, to pojawiłby się miraż. Przy czym miraże odległych gór z reguły nie wyglądają, jak ośnieżone szczyty.

Koń, jaki jest - każdy widzi... Najśmieszniejsze, że zdjęcie, inspirujące powyższy artykuł (notabene, już dość stary), choć bardzo ładne, wcale nie zostało zrobione w warunkach inwersyjnych :-).

Rzeczywiście, takiej słabizny już dawno nie było ;-). Robert, nie przesadzaj. Za bardzo się tej zimy przyzwyczaiłeś, że pęka przynajmniej 150 km.

Nie sądziłem, że będzie mi kiedyś dane coś zamieścić w tym wątku, a jednak :-). Po wielu latach przerwy, wybrałem się z rodziną nad morze i muszę stwierdzić, że to jest właściwa pora roku na wycieczki w tę część kraju. W sobotę, na Helu, podczas pięknej pogody, oczywiście czerpałem perwersyjną przyjemność z wypatrywania skrawków lądu i innych odległych obiektów nad wodą :-))). Zdjęcia są może z 5 m npm - lepiej się nie dało, ale i tak to i owo wyszło. Na pierwszym - Wysoczyzna Elbląska, na drugim - gdański industrial. Zagadka dla spostrzegawczych: gdzie jest statek-widmo? Dodane we wtorek: jeszcze jedno zdjęcie, tym razem gdzieś w stronę ujścia (przekopu) Wisły lub nawet trochę bardziej na wschód. Prawdę mówiąc, nie wiem dokładnie, co przedstawia. Jest na nim mnóstwo turbin wiatrowych, ale gdzieś dalej na południu, bo widać było same wirniki. Odległości: Wysoczyzna Elbląska z cypla - do 60 km, industrial z portu w Helu - jakieś 25-30 km, brzeg z cypla - około 30 km, wiatraki - ?

Napisałem, że dla mnie to legenda, ale takie legendy trzeba weryfikować, bo a nuż jest w nich ziarno prawdy. Może to nie był Klinovec, tylko Řip - też fajnie byłoby go ze Śnieżnika zobaczyć. Na tej panoramie zresztą to i owo jest. Np. na prawo od Małego Śnieżnika widać Melechov i przypuszczalnie kawałek góry Stražište, a do niej jest już bardzo ładne 151 km. Inwersja rzeczywiście była słaba, bo Křemešnik (nad Goworkiem) ledwo wyjrzał. 4 grudnia widziałem go całkiem dobrze.

Gawain74 ma rację - Wzgórza Trzebnickie wyszły jak wół. Tymczasem chciałem jeszcze pomarudzić o czymś innym. Masz może zrobiony wieczorem, na długiej lufie, horyzont nad Górami Orlickimi, a konkretnie nad Komařim vrchem? Jest taka legenda śnieżnicka, w którą sam nie bardzo wierzę, o obserwacji Klinovca przy silnej inwersji, w roku 1996 (wtedy, gdy wyszedł Ješted zza Orlicy). Oczywiście zdjęć nie ma, tylko podejrzenia obserwującego, który wtedy kręcił się w towarzystwie przewodnickim. To, że nie wierzę, nie oznacza, że nie będę sprawdzał przy każdej nadarzającej się okazji, a widzę, że horyzont był jak brzytwa.