MateuszW

Zauważ że zdjęcie jest na tyle szerokie, że musi to być panorama, a jeden fragment to może być spokojnie jedna klatka 20-30 sek. Tyle to oni stać mogli, a właściwie ich doświetlenie to tylko 1-2 sekundy słabą latarką.
Spokojnie mogło to być z jednego zdjęcia, zauważ że krajobraz nie jest zbyt wybitnie doświetlony, więc raczej nie było tu dodatkowego, dłuższego zdjęcia. Na ludzi wystarczy słaba latarka, lampa błyskowa jest o wiele za mocna.
Ja robię tego typu zdjęcia z jednego i daję radę wyciągnąć cały krajobraz, wraz z zieloną trawą. Klucz to jasny obiektyw i puszka z małym szumem.
Zresztą, nawet jeśli były to dwa zdjęcia, ale wykonane w tym samym miejscu, jedno po drugim, to nie ma w tym nic złego - to tak samo podstawowa technika, jak stackowanie.

Przecież każdy obiektyw foto odwraca obraz w obu osiach i każda lustrzanka to koryguje, żeby było normalnie  (odwraca zdjęcia, a w wizjerze ma pryzmat, który odwraca obraz czysto optycznie). Refraktor to analogiczny układ optyczny. Więc, gdy podepniesz lustrzankę do refraktora, to otrzymasz na zdjęciu oraz w wizjerze obraz prosty. Ale gdy założysz kątówkę, to będzie on odwrócony góra - dół, więc najlepiej nie mieć kątówki, tylko odchylany ekranik.

Ten stary smar (chińskie mazidło  ), który jest gęsty jak diabli, jest wbrew pozorom całkiem dobrze dobrany - musi być gęsty, żeby uzupełniać dziury i zatykać luzy na wszystkim i wszędzie. Przy normalnej konsystencji wszystko zacznie latać. Więc dobór smaru pod ten montaż to nie taka prosta sprawa.

Na rozogniskowanym obrazie gwiazdy poza środkiem nigdy nie będą okrągłe i jest to rzecz jak najbardziej normalna. Nawet gdybyś miał idealną korekcję i punktowe gwiazdki, to na rozogniskowanym obrazie będą niesymetryczne.
 
Co do zdjęcia ostrego, to kolimacja jest bliska poprawnej, ale widać że prawy górny róg jest nieco lepszy niż reszta. Na pewno odległość do korektora jest trochę nietrafiona. Ja już niestety nie pamiętam, czy potrzebowałem dłuższej czy krótszej niż domyślna (55). Zacznij od wydłużania za pomocą podkładek. Ale tu chodzi o różnice rzędu 1-2 mm. Najlepiej gdybyś miał podkładki 0,5 lub cieńsze i tak eksperymentował.

No, czyli maiłem rację  Lewe światło, które padało na tubę. Tak to właśnie wyglądało, bo jasność tła podnosiła się stopniowo wraz ze zmianą ustawienia teleskopu.
Wiele typowych kamer do monitoringu ma właśnie oświetlacze podczerwone. Do astro powinno się stosować bardziej czułe kamery, które widzą bez takiego doświetlenia. Teoretycznie mógłbyś założyć filtr IR Cut na guider, no ale wydaje mi się, że nadal główny teleskop będzie łapał troszkę tego światła mimo filtra, bo te diody nie mają idealnego pasma, tylko mogą świecić też w dalekiej czerwieni (zazwyczaj takie diody widać jak świecą).
Jeśli w kamerze nie da się jakoś elektronicznie wyłączyć diod, to może da radę ją rozebrać i jakoś rozłączyć od płytki. Ale pytanie czy będzie wtedy cokolwiek widać w kamerze.

Lunetka biegunowa daje obraz odwrócony, a aplikacja uwzględnia to i dlatego podaje odwrotnie niż Stellarium.

Kopuła chroni częściowo teleskop przed roszeniem, działa jak odrośnik. Ale najprostszymi i tanimi metodami jest założenie odrośnika (jakieś "rury" na obiektyw) lub grzałki. Bez tego SCT jest nieużywalne...

Lepszy niż Samyang 135? To oksymoron  
Konkurencyjna jest chyba jedynie Sigma 135, która kosztuje prawie 6k. Przeglądnąłem z ciekawości testy i większość parametrów identyczna, czyli idealna, mniejsze winietowanie na plus dla Sigmy, ale za to chyba ma minimalną komę na FF.
 
Jak zobaczysz klatkę z Samyanga to nie będziesz chciał już nic innego.

Jest wiele możliwości. Jaka ogniskowa? Jak bardzo mobilny? 
 
 

Filtry powodują zwiększenie wymaganej odległości, czyli trzeba nieco wydłużyć złączki. Wydłużają tor o ok 1/3 swojej grubości.

Dokładnie, każdy piksel będzie takiej samej jasności, a więc i optymalny czas naświetlania pozostanie niezmienny. Jedyna różnica jest w tym, że w dużym teleskopie Księżyc zajmie więcej pikseli (lub nie zmieści się w kadrze)

Odpowiadając na pytanie - średnia daje najwyższy snr (czyli najmniejszy szum), ale wszystkie syfy samoloty, satelity itp pozostają widoczne. Mediana się ich pozbywa kosztem trochę większego szumu. Ale moim zdaniem nie ma sobie co zawracać głowy tymi prymitywnymi algorytmami. Jeśli masz DSSa, to wybierz kappa-sigma. Ten algorytm stackuje średnią, ale usuwa najpierw wszelkie odstające artefakty z klatek, czyli ostatecznie łączy zalety średniej i mediany.

Kurcze takie proste pytanie, a tyle można o tym powiedzieć  Filtrów mamy na prawdę zatrzęsienie. Ogólnie zadaniem filtra jest wycinanie części widma, a przepuszczenie reszty.
Filtry można chyba podzielić na szerokopasmowe i wąskopasmowe, ND i polaryzacyjne. Wśród szerokopasmowych mamy od najszerszych filtry typu ALP, czyli ograniczające zaświetlenie (do foto i wizuala), potem UHC i podobne (mocniej wycinają i pozostawiają głównie mgławice). W wizualu mamy też filtry kolorowe np do planet (aby uwypuklić pewne struktury). ND to filtr przyciemniający równo całe widmo i służy np do obserwacji Księżyca, aby nie był za jasny. Polaryzacyjny daje podobny efekt, ale używając dwa takie można mieć płynną regulację jasności. Pewnym wariantem filtru ND jest folia słoneczna, która przyciemnia je wiele tysięcy razy.
W fotografii z filtrów szerokopasmowych mamy filtr L (czyli UV/IR cut) i filtry RGB. Pierwszy rejestruje całe pasmo widzialne i używa się go albo w kolorowej kamerze albo w mono pod luminancję (zapewniającą szczegół). RGB używa się w mono, aby uzyskać zdjęcie kolorowe. Mamy też filtry IR pass lub UV, które przepuszczają te niewidzialne pasma. IR stosuje się do planet, bo jest mniej zaburzane przez seeing, a UV do chmur Wenus. Są też szersze filtry czerwone + IR.
Mamy w końcu filtry wąskopasmowe. Przepuszczają one tylko wybraną wąską linię emisyjną. Stosuje się je głównie do mgławic, które świecą właśnie w takich liniach, a nie światłem ciągłym jak gwiazdy czy galaktyki. W wizualu używa się OIII lub Hbeta. W foto dochodzi do nich jeszcze Halpha (mgławice na ogół świecą w niej najjaśniej) i SII (oba te pasma są prawie niewidoczne dla oka). Robiąc zdjęcia można łączyć zdjęcia z różnej konfiguracji filtrów np HaRGB, gdzie mamy normalne kolory, ale mgławicę bardziej kontrastową dzięki Ha; bicolor, czyli Ha+OIII, lub HST, czyli Ha + OIII + SII (tzw paleta Hubblea). Ostatnie dwie kombinacje dają sztuczne kolory, ale pozwalają uwypuklić elementy niewidoczne na normalnym kolorowym zdjęciu.
Filtry wąskopasmowe są bardzo dobre do wycinania LP, jednak pozwalają na fotografowanie tylko części obiektów (głównie mgławic emisyjnych).
Linia Ha jest też przydatna do Słońca, ale musi to być o wiele węższy filtr niż ten na mgławice (i droższy). Pozwala to zobaczyć protubernacje i chromosferę Słońca. Poza tym mamy jeszcze linię wapnia, która pokazuje obraz podobny do folii słonecznej ale znacznie bardziej kontrastowy.
Są jeszcze filtry bardziej egzotyczne, jak metanowy, azotowy i wiele innych. Metan daje ciekawe efekty na Jowiszu i Saturnie (jego pierścienie stają się dużo jaśniejsze od planety).
 
Na pewno zapomniałem jeszcze o czymś, ale to z grubsza tyle  W astronomii profesjonalnej obserwuje się również inne pasma, jak daleka podczerwień (która przenika pyły galaktyki), UV (które pokazuje cuda na Słońcu) i wiele innych, choć im pasmo dalsze widzialnemu, tym wymaga bardziej egzotycznego sprzętu i z czasem przestaje wyglądać jak teleskop  
 
A no i zapomniałem oczywiście o filtrach fotometrycznych, używanych naukowo. Są to filtry raczej szerokopasmowe, powiedzmy że podobne do RGB, ale jest ich więcej i obejmują szersze widmo. Robi się z ich użyciem pomiar jasności gwiazd, co pozwala na ocenę ich barwy i wielu innych cech. Np obserwując tak wybuch supernowej można zauważyć, że zmienia ona z czasem wzajemne proporcje między kanałami.

Filtry IR cut raczej nie wycinają Ha. Nie mogę dać Ci pewności co do tego konkretnego, ale wszystkie popularne filtry jakie udostępniają charakterystykę, mają prawie 100% dla Ha. Dlatego raczej nie ma sensu usuwać tego filtra. 

Sprawa jest prosta. Tu mój przykładowy rysunek:


Rozrysowujesz lustro w odległości równej ogniskowej i zaznaczasz skrajne promienie biegnące do krawędzi matrycy (najlepiej dla przekątnej). W ustalonej odległości od matrycy zaznaczasz filtr i widzisz, jakie winietowanie powstanie. Obszar pomiędzy skrajnymi kreskami będzie w pełni oświetlony, a na zewnętrzną będziesz miał półcień, stopniowo przyciemniający się, aż całkowicie zniknie. Czysta geometria (oczywiście uproszczona, ale dość wierna). Widać więc, że wpływ mają tu 3 czynniki - rozmiar matrycy, światłosiła (im jaśniejsza tym gorzej), oraz odległość filtra od matrycy (im bliżej tym lepiej).
 
Mój rysunek dotyczy filtra 1,25" przy matrycy takiej jak Twoja i teleskopie f/5. Tutaj filtr teoretycznie jest tylko ciut za mały. Ale już w f/4 będzie zdecydowanie za mały. A jak oddalisz filtr to będzie jeszcze gorzej.
 
Generalnie za mały filtr spowoduje powstanie silnej winiety, która skrajnie może przerodzić się w brak obrazu. Stosując flaty tworzy się efekt, że im większa była winieta, tym większy będzie szum w danym miejscu.
 
Generalnie w Twoim przypadku powinieneś mieć większość obrazu dostępnego i stracisz przez winietę tylko część. Wydaje mi się jednak, że najlepszą opcją byłoby kupienie dużego filtra i przycięcie go do mniejszego rozmiaru.
Nie słyszałem nigdy o standardzie 1", więc pewnie ciężko. Ale tu na pewno sidiouss da radę zrobić coś takiego bez problemu i tanio.

Ioptron będzie prowadził dużo lepiej, ale ile minut wyciągniesz bez guidingu to nie powiem, strzelam że 3-5 min. Z guidingiem bez limitu. Poza większą przekładnią ślimakową i lepszym łożyskowaniem, CEM wyróżnia się dużo lepszą sztywnością i precyzyjniejszą regulacją polarnej i świetną lunetką. Generalnie jak ustawisz polarną w CEM, to już się nie przestawi jak w Adventurerze.
Montaż świetnie radzi sobie z dużym obciążeniem (jak na swoje rozmiary) z powodu dobrego łożyskowania, jednak problem pojawi się przy wietrze, bo jednak mała masa montażu przekłada się na sztywność. Ale dla kolegi to bez znaczenia.
Z guidingiem rzecz jasna.

3 ostatnie zdjęcia są pojechane w osi RA, czyli słusznie podejrzewasz jakiś problem z napędem montażu. Nie jest to wina polarnej, bo kierunek ucieczki byłby inny. Pierwsze pytanie, czy na pewno miałeś prędkość gwiazdową a nie przypadkiem Słoneczną/Księżycową. Druga sprawa to stan baterii. Zwróć następnym razem uwagę, czy podczas pracy mrugają się przyciski ze strzałkami - to oznacza błędy enkodera, czyli utratę prawidłowej pozycji. Może to wynikać ze złego wyważenia, gdy silnik jest za słaby aby prawidłowo prowadzić.

Tak, to jest RJ10, czyli taki z 4 stykami i 4 rowkami. Klasyczna, popularna wtyczka do dostania w jakiś sklepach elektronicznych (nie komputerowych). Jak coś, powinienem mieć w domu takie wtyczki, mam też kabel i zaciskarkę, więc mogę Ci taki zrobić i wysłać (choć zapewne prościej jak znajdziesz sklep w Radomiu).
 

Druga część pierwszego posta: http://astropolis.pl/topic/48799-najdokladniejsza-i-najszybsza-metoda-ustawiania-montazy-sw-synscan-na-biegun/
Ta lunetka jest na prawdę dużo lepsza, uwierz