Skocz do zawartości

Tomi

Społeczność Astropolis
  • Postów

    441
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Treść opublikowana przez Tomi

  1. Jest coś takiego jak walizka ochronna L w Jula. Link TUTAJ. Aktualnie w promocji za 249 zł. Ja zmieściłem w niej głowicę NEQ6, ale dopiero po odkręceniu Saddle Plate. Jeśli HEQ5 jest nieco mniejszy, to powinien się zmieścić. Walizka jest solidna, posiada gumową uszczelkę i 4 klamry do zamykania. Oryginalna pianka jest nieco za miękka. Wymiary wewnętrzne tej walizki to 505x350x140 mm.
  2. Tomi

    Qatar-6 b Wolarz

    Dzięki uprzejmości orome4 miałem możliwość przeanalizowania powyższego materiału (danych już spakietowanych). Wykorzystałem do tego program AstroImageJ. Rozrzut pomiarów w pierwszej połowie tranzytu oraz po jego zakończeniu jest niewielki, zaś gwiazdy porównania (o podobnej jasności do celu) są wystarczająco stabilne przez cały okres rejestracji. Krzywą obrazującą model tranzytu wyrysowało samo oprogramowanie po wprowadzeniu danych dotyczących przewidywanych momentów początku i końca zjawiska. Wykres drugiej połowy tranzytu nie wygląda już zgodnie z przewidywaniami i nie potrafię stwierdzić dlaczego. Podejrzewałem możliwość przechodzenia wysokich chmur, ale nie znalazłem śladu ich wpływu na zmiany jasności innych gwiazd. Może ktoś z Was ma pomysł jak wytłumaczyć taki a nie inny przebieg wykresu? Poprzednie krzywe blasku (tranzytu Qatar-6 b) nie są miarodajne, gdyż apertura fotometryczna nie była odpowiednio dobrana co powodowało znaczny wzrost błędów pomiarowych. Gwiazdy porównania są stabilne: Myślę, że najlepszym rozwiązaniem byłaby ponowna próba rejestracji tranzytu egzoplanety Qatar-6 b z uwzględnieniem uwag, które przedstawili przedmówcy. Dzięki dobraniu odpowiednich parametrów naświetlania oraz zarejestrowaniu dłuższych fragmentów przed rozpoczęciem oraz po zakończeniu tranzytu z pewnością uda się uzyskać znacznie dokładniejszą krzywą. Powodzenia
  3. Z tego co pamiętam wręgi są metalowe i zostały zamontowane na wcisk (prawdopodobnie w Astrokraku). W najbliższym czasie nie będę miał możliwości sprawdzenia - teleskop trzymam w obserwatorium 300 km od domu.
  4. Mam w obserwatorium enkoder TDM zamontowany na osi RA montażu NEQ6. Na montażu wisi Newton 330/1160 o masie około 24 kg (z osprzętem). Skala wynosi 1,1"/pix. Ponieważ od ponad roku nie używam guidingu, jestem w stanie ocenić jakość prowadzenia montażu wspieranego jedynie enkoderem. Przy bezwietrznej pogodzie uzyskuję nieporuszone klatki o czasach naświetlania do 60 sekund (w pobliżu równika niebieskiego). Mój poprzedni Newton (250/1200) był niemal o połowę lżejszy. Przy podobnej skali mogłem naświetlać klatki nawet 3-5 minut.
  5. Kolejna ciekawostka - 26 października około 22:04 UTC zarejestrowałem nagły spadek jasności JWST, prawdopodobnie związany z jego obrotem (skierowaniem się na inny obiekt). Poniżej stack 36 zdjęć po 120 sekund z tego dnia obejmujący godziny 21:15 - 22:30 UTC. Wyraźnie widać, że od pewnego momentu linia jest znacznie słabsza. W powiększeniu widać "zakrzywiony" tor lotu teleskopu. Nie jest to błąd związany ze składaniem zdjęć, gdyż efekt ten widoczny jest również na ręcznie wyrównanych klatkach. Początkowo JWST porusza się bardziej po skosie, zaś pod koniec rejestracji prawie poziomo względem orientacji kadru.
  6. Korzystając z niezłej pogody w okolicach ostatniej pełni, postanowiłem spróbować zarejestrować ruch Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (JWST) w kilku kolejnych dniach. Korzystałem z następujących źródeł podających aktualne położenie teleskopu na niebie: https://unistellaroptics.com/observe-jwst/ https://ssd.jpl.nasa.gov/horizons/app.html#/ Teleskop jest umieszczony na wokółsłonecznej orbicie, w pobliżu punktu libracyjnego L2 układu Słońce-Ziemia, odległego około 1,5 mln km od Ziemi, zapewniającego niemal stałe położenie urządzenia względem środka Ziemi, zawsze niemal naprzeciw Słońca. By unikać cienia Ziemi i Księżyca zakłócającego działanie baterii słonecznych teleskop nie może być umieszczony dokładnie w punkcie L2, ale obiega go w ciągu około pół roku, w odległości zmieniającej się od 250 000 do 832 000 km od niego. W trakcie misji orbita będzie korygowana silnikami rakietowymi. (źródło: Wikipedia) Obserwacje JWST rozpocząłem 9 października i kontynuowałem do 14 października. W kolejnych dniach nie miałem już dobrej pogody. Pierwszego dnia zaskoczyła mnie duża jasność teleskopu. Początkowo obawiałem się, że obiekt który fotografuję nie jest teleskopem Webba, gdyż jego jasność oceniłem na około 14,5 mag (spodziewałem się dużo słabszego obiektu). Dlatego powtórzyłem obserwację kolejnego dnia. Jasność teleskopu nie uległa znaczącej zmianie i nadal wynosiła powyżej 15 magnitudo. Dopiero 11 października spadła do około 17 mag i podobna utrzymywała się w kolejnych dniach, za wyjątkiem 12 października (około 15,8 magnitudo). To oznacza, że w dwóch pierwszych dniach obserwacji JWST był w zasięgu obserwatorów wizualnych dysponujących teleskopem o aperturze kilkunastu cali oraz większości astrofotografów. Zachęcam do prób rejestracji tego kosmicznego teleskopu oraz ocen jego jasności. Według pomiarów oprogramowaniem Muniwin jasność JWST kształtowała się następująco (średnia z 10 pomiarów na kolejnych klatkach). Według moich porównań z okolicznymi gwiazdami rzeczywista jasność była o około jedną wielkość gwiazdową mniejsza: 09.10 13,3 mag 10.10 13,6 mag 11.10 16,0 mag 12.10 14,8 mag 13.10 16,2 mag 14.10 16,6 mag Materiał był zbierany Newtonem 330/1160 i kamerą ASI 294MM Pro. Każdego dnia zebrałem przynajmniej 10 klatek po 60 sekund w filtrze L na unity gain. Starałem się zbierać materiał o podobnej godzinie, choć nie każdego dnia było to możliwe. Jak widać jasność teleskopu Webba jest bardzo zmienna i zależna od kierunku w jakim "patrzy" teleskop. Więcej informacji na ten temat można znaleźć pod poniższym linkiem: https://astronomy.stackexchange.com/questions/46744/will-the-james-webb-space-telescope-be-visible-from-earth Stack kilkunastu ekspozycji po 60s z dnia 9 października. JWST jest widoczny jako kreska w centrum fotografii: Animacja ruchu z dnia 9 października: JWST znajduje się obecnie w gwiazdozbiorze Byka i w najbliższym czasie będzie dostępny do obserwacji, ale jego deklinacja każdego dnia będzie maleć z obecnych +28 do +7 w dniu 31 grudnia 2022 roku.
  7. W domu, a dokładniej na kanapie Wymieniłem smary i łożyska. Montaż jest też opaskowany.
  8. 24 kg Newton (330/1160) na NEQ6 Kamera prowadząca T7 mono + OAG Deklinacja +30
  9. Niektóre zasilacze UPS, np. mój APC Back-UPS Pro 1500 mają wbudowane czujniki temperatury. Jeśli czujnik zmierzy temperaturę ujemną, UPS zgłosi błąd i się wyłączy. Zdarzyło mi się to dwukrotnie przy -15 stopniach Celsjusza. UPS znajdował się wówczas metalowej szafie RACK w obserwatorium.
  10. Korzystam z kamer HD 1080P Sony NVP2441 z matrycą IMX323, które znalazłem na Aliexpress. Kamery są podłączone do rejestratora GISE 5W1 GS-M1004NH-V2. Utrzymać tak, ale najważniejsze jest to, aby teleskop prowadził wystarczająco dokładnie. Moja poprzednia tuba wraz z osprzętem ważyła około 14 kg, którą wykonywałem klatki o długości do 5 minut z guidingiem. Niestety po wymianie głównej kamery z Atika 383L+ na ASI294MM Pro okazało się, że pojawiły się problemy z jednoczesną obsługą dwóch kamer ASI (w OAGu mam T7 mono na sterowniku ASI). Od tej pory nie korzystam z guidingu, ale w międzyczasie zmieniłem montaż z NEQ6 na... NEQ6 Ten pierwszy po wymianie łożysk i smarów prowadził Oriona 250/1200 bardzo dobrze , ale bez guidera nie dawał oczywiście rady przy dłuższych czasach naświetlania. Ten drugi, który również zakupiłem na forum, jest już opaskowany i wyposażony w bardzo dokładny enkoder (Telescope Drive Master). Pozwalał mi wykonywać Orionem ekspozycje o długości nawet 5 minut. Po zmianie teleskopu na 330/1160, który z osprzętem waży około 24 kg już nie jest tak dobrze, ale montaż do 2 minut prowadzi przyzwoicie. Jeszcze będę nad tym pracował. Jeśli uda mi się uruchomić drugą kamerę, będę korzystał z dobrodziejstw obu systemów jednocześnie (TDM+guiding). Obserwacje egzoplanet lub kandydatek na egzoplanety są dość proste z punktu widzenia zbierania materiału. Podobnie jak w przypadku astrofotografii estetycznej rejestruje się wiele klatek tego samego fragmentu nieba, zawierającego wybraną gwiazdę (posiadającą planetę albo taką, która może ją posiadać). Informacje o odkrytych już planetach można odnaleźć w Internecie, np. tutaj: http://var2.astro.cz/ETD/predictions.php Wyszukuje się tam interesujący nas tranzyt (przejście planety na tle gwiazdy) i zbiera klatki w odpowiednim czasie. Zjawiska trwają od kilkudziesięciu minut do wielu godzin i mniej więcej tyle trzeba poświęcić na jeden obiekt. Rejestrację zawsze należy rozpocząć minimum 30 minut przed początkiem tranzytu, aby móc później sporządzić odpowiedni wykres. W czasie sesji kontroluje się przede wszystkim to, czy nasza gwiazda nie jest prześwietlona (nie może być, gdyż musimy w czasie analizy materiału mierzyć jej jasność porównując z innymi nieprześwietlonymi gwiazdami). Dodatkowo kontrolujemy to co w typowej astrofotografii (ostrość, która nie musi być ustawiona perfekcyjnie, ale nie może się za bardzo zmieniać), guiding, itp. Na koniec wykonujemy klatki kalibracyjne i możemy przejść do analizy materiału (ja korzystam z oprogramowania C-Munipack i AstroImageJ). Analiza polega na wykonaniu wykresu zmian jasności gwiazdy (pomaga w tym odpowiednie oprogramowanie). Dopiero wówczas możemy określić, czy nasza obserwacja powiodła się, gdyż dla naszego oka każda klatka jest taka sama. Jest to związane z tym, że mamy tu do czynienia z bardzo małymi spadkami jasności, niedostrzegalnymi gołym okiem nawet na zdjęciach z dużego teleskopu. Przykładowe wyniki obserwacji zamieszczam poniżej (moja obserwacja oznaczona jest nr 152): http://var2.astro.cz/ETD/etd.php?STARNAME=WASP-10&PLANET=b Jaki sprzęt jest do tego potrzebny? Najlepiej posiadać teleskop o aperturze powyżej 10 cm (im większy tym lepszy) z płaskim polem, montaż paralaktyczny z napędem i kamerę monochromatyczną.
  11. Wybacz, już się poprawiam. Obserwatorium zostało posadowione na betonowych słupach podnoszących konstrukcję o 50 cm ponad okoliczny teren. Sam pier też został podniesiony, aby teleskop mógł obserwować również obiekty położone dość nisko nad horyzontem (od 20 stopni). To podniesienie teleskopu jest szczególnie istotne w tak małym i ciasnym obserwatorium, ponieważ ściany budynku są bardzo blisko końca tuby optycznej. Jest to Mała Niedźwiedzica z Allsky z numerem seryjnym 001
  12. Oczywiście! Teleskop skonstruował Pablito na bazie optyki od pana Stefana, którą zakupiłem na forum od Edgensa. Tubus jest stalowy i pochodzi z teleskopu Delta-GSO - jest oklejony folią imitującą włókno węglowe. Wyciąg okularowy to Baader Steeltrack Diamond 2", zaś korektor komy - Baader MPCC III. Nowy teleskop zamontowałem przed dwoma tygodniami. Służy mi - podobnie jak poprzedni - do poszukiwania nowych planet pozasłonecznych (rejestracja tranzytów potencjalnych egzoplanet). Ostatnio wykonałem kilkadziesiąt testowych klatek z różnymi czasami naświetlania bez guidingu. Postaram się je niedługo zamieścić.
  13. Jak zmieścić duży teleskop w małej astro-budce? Z tym problemem musiałem się zmierzyć. Decydując się na postawienie obserwatorium, planowałem umieścić w nim Newtona 8 lub 10 cali i ogniskowej około 1 m. Taki sprzęt komfortowo użytkuje się w pomieszczeniu 2x2 m i o takim rozwiązaniu myślałem. Ze względu na brak czasu i doświadczenia w stawianiu drewnianych konstrukcji, zdecydowałem się na zakup gotowego obserwatorium o wymiarach 160x160 cm. W środku mam tak naprawdę do dyspozycji 150x150 cm wolnej przestrzeni, którą postanowiłem maksymalnie wykorzystać. Ponieważ prawie każdy astro-sprzęt kupuję używany, postanowiłem poszukać na forumowej giełdzie Newtona 250/1000. Takiego nie znalazłem, ale pojawił się Orion 250/1200 o długości 115 cm i na niego się zdecydowałem. Powiesiłem go na montażu NEQ6, który także zakupiłem na forum. Tylko jak w miarę komfortowo użytkować tak duży teleskop w malutkiej budce z odsuwanym dachem? Po pierwsze należy uniemożliwić kolizję dachu z teleskopem. Duży teleskop jest zazwyczaj parkowany w pozycji poziomej. Dopiero po poprawnym zaparkowaniu można bezpiecznie zamknąć dach. Dlatego warto zastosować zabezpieczenie w postaci kontaktronów zamontowanych na osiach montażu: Odpowiednio podłączone do sterownika napędu do bramy przesuwnej, pozwalają na zamknięcie dachu tylko po zaparkowaniu montażu. Rozwiązanie to znalazłem w jednym z tematów na forum, zaś z prawidłowym podłączeniem pomógł mi Jagho. Po drugie - swoboda ruchów takiego teleskopu jest ograniczona, ponieważ w niektórych położeniach tuba uderza w ściany obserwatorium. Dlatego konieczne jest ustalenie limitów montażu w sterowniku EQASCOM w zakładce Mount Limits. Montaż zatrzyma się, gdy limit zostanie osiągnięty np. po przekroczeniu południka, poniżej określonej wysokości nad horyzontem itp. Można określić limity dla każdego azymutu. Ustawiamy je będąc przy teleskopie, obracając montażem i wychwytując miejsca, w którym może nastąpić kolizja. Następnie odczytujemy pozycję montażu i nanosimy na wykres poszczególne punkty. Kolejnym krokiem jest rozmieszczenie kamer śledzących ruchy teleskopu, aby możliwa była wizualna ocena jego położenia. U mnie na teleskop patrzą 3 kamery umieszczone w różnych miejscach budki. Dzięki nim jestem w stanie ocenić, czy nie wystąpi ryzyko kolizji . Moje obserwatorium jest obsługiwane zdalnie z odległości ponad 300 km. Nie ma konieczności stałego nadzoru nad przebiegiem obserwacji, ale sprzęt nie może pracować całą noc bez nadzoru. Szczególnie w przypadku zmiany obiektu oraz meridian flipa, staram się nadzorować ruchy teleskopu. Dach zamykam dopiero po upewnieniu się, że teleskop został poprawnie zaparkowany. Obraz z jednej z kamer: Po dziesięciu miesiącach przyszedł czas na wymianę teleskopu na... większy (330/1160). Tak to wygląda obecnie: Niewątpliwie najlepszym rozwiązaniem jest postawienie na tyle przestronnego obserwatorium, aby nasz sprzęt się swobodnie obracał. Ale w sytuacji gdy chcemy w małej astro-budce zmieścić większy teleskop, warto skorzystać z powyższych rozwiązań.
  14. Kupię pierścienie dystansowe (przedłużki) T2 o długościach 3 mm oraz 7 mm - z jednej strony złączki gwint T2 męski, z drugiej T2 żeński.
  15. Na początek polecam program Muniwin z tego pakietu: https://sourceforge.net/projects/c-munipack/
  16. Może WASP-77 b albo HAT-P-1 b? Około 10 magnitudo i dość duże spadki jasności. Poszukaj na tej stronie: http://var2.astro.cz/ETD/predictions.php Najlepszym rozwiązaniem byłby zakup monochromatycznej kamery, niekoniecznie chłodzonej. Liczba celów w Twoim zasięgu wzrosłaby wielokrotnie.
  17. Spróbuj wykonać kilka klatek z różnymi czasami naświetlania i sprawdź przy jakim najkrótszym czasie HD 189733 będzie przepalona. Skróć wówczas ten czas o około połowę i wykonuj takie zdjęcia (w formacie RAW). Ja dysponując Twoim zestawem, wybrałbym nieco słabszy cel.
  18. Myślę, że sprzętem z Twojej stopki powinno się udać. Ale prawdę mówiąc nie próbowałem rejestrować tranzytu detektorem z kolorową matrycą. Warto zwrócić uwagę, że gwiazda HD 189733 jest dość jasna i będziesz musiał zastosować krótkie czasy naświetlania, aby jej nie przepalić. Może się też okazać, że pole widzenia Twojego zestawu jest zbyt małe, aby zmieściły się w nim odpowiednie gwiazdy porównania - podobnej jasności jak HD 189733 i nie będące zmiennymi. Dlatego do tak jasnych celów najlepszy jest jasny obiektyw o ogniskowej około 200 - 300 mm (większe pole widzenia z danym sensorem pozwala zarejestrować więcej okolicznych gwiazd o zbliżonej jasności do głównego celu).
  19. Zajmuję się tym tematem na co dzień. Mogę doradzić w kwestiach sprzętowych, w procesie rejestracji tranzytu oraz w obróbce danych.
  20. Rozkręciłem mój filtr Meade 4000 1,25", który miałem pod ręką i szkiełko ma 27 mm średnicy oraz 2,4 mm grubości. Pewnie filtry innych producentów mają nieco inne wymiary. Niestety filtrów Baader i Astrodon nie mam pod ręką, a ich rozmiarów poszukuję.
  21. Szukam wymiarów (średnica i grubość) samych szkieł filtrów wyjętych z oprawek o rozmiarze 1,25 cala - Baader i Astrodon. Czy ktoś z Was miał okazję wykręcać taki filtr z oprawki i go mierzyć?
  22. Zdjęcie pierwsza klasa! Mógłbyś zdradzić jaki posiadasz korektor komy? Szukam czegoś sprawdzonego do jasnego Newtona.
  23. Moim zdaniem warto, ale z pewnymi zastrzeżeniami. Aby guiding takiej konfiguracji sprzętowej był efektywny należałoby zadbać o regulację luzów montażu (a najlepiej jego pełną konserwację z wymianą smaru i ewentualnie łożysk). Napisałeś, że bez guidingu rzuca na wszystkie strony. To niedokładne prowadzenie może być związane właśnie ze wspomnianym luzem w obu osiach. Jeśli tak jest, guiding nie tylko nie pomoże, ale nawet zaszkodzi (montażem będzie dodatkowo szarpało przy każdej korekcie). W Twoim zestawie do guidingu (dla ekspozycji 30 sekund) zastosowałbym typowy guider 50/170. Stosowałem taki przy Newtonie 200/1000 i był w zupełności wystarczający. U mnie wyglądało to następująco: CG5 + ED120/900 - guiding wyraźnie poprawiał prowadzenie zarówno przy krótszych jak i dłuższych ekspozycjach iOptron iEQ30 Pro + Newton 200/1000 - wyraźna poprawa po włączeniu guidingu przy czasach ekspozycji od 30 sekund w górę; duża wrażliwość zestawu na podmuchy wiatru NEQ6 + Newton 250/1200 - guiding znacznie poprawia prowadzenie, choć przy krótkich czasach ekspozycji rzędu kilku do kilkunastu sekund można z niego zrezygnować (korekty mogą powodować delikatną utratę szczegółu); dość duża podatność zestawu na podmuchy wiatru.
  24. Tomi

    Kamera QHY9 mono

    Kamera aktualna. Polecam! Można ją mieć za 3400 zł
  25. Tomi

    Kamera QHY9 mono

    Miałem ją przez 2 lata. Wcześniej należała do Taysona i Antoniego. Dokładnego wieku kamery nie potrafię określić, ale jest w pełni sprawna i głodna fotonów. Poprzedni właściciele wykonali tą kamerą wiele pięknych zdjęć. Mnie posłużyła do zarejestrowania kilkudziesięciu tranzytów planet pozasłonecznych. Obecnie posiadam trzy monochromatyczne kamery CCD (QHY9, Atik 383L+ i Atik 314L+). Chciałbym spróbować również fotometrii kamerą CMOS, dlatego jedną z moich kamer (pod wieloma względami najlepszą z nich) zamierzam zamienić na model z taką właśnie matrycą.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.