Pestek94

Dwie ekspozycje po 10 sekund kadrowane. Zapowiada się ciekawie. Tylko pogoda...

P.S. Oczywiście M51 znajduje się pod dyszlem Wielkiego Wozu

A digicamcontrol? Nie wspiera d3100? D5200 steruje bez problemu. https://www.wikihow.com/Tether-a-Nikon-D3100-Using-digiCamControl

ja mam taką propozycję od siebie Sam miałem z tym problem i nieraz się jeszcze zdarza. Weź korek po winie ( jeśli nie masz w domu to kupisz w sklepie) wsadź w usta między zęby i czytaj językołamacze. Minimum 15 minut. Będą bolały mięśnie twarzy jeśli wykonasz to ćwiczenie ale dykcja znacznie się poprawi. I czytaj dużo gazet na głos. Miejsce z ktorego zwykle przemawiam wymagało ze względu na akustyke kończenia końcówek om em... i wychodzą mi teraz kwiatki w postaci "som" więc pilnuj tego

Widziałem meteory obserwując niebo gołym okiem z soboty na niedziele między 23.00 a 23.45. Kilka było szybkich ale reszta wskazywała na drakonidy.

czy ktoś zauważył lekko zwiększoną aktywność meteorów poprzedniej nocy? Widziałem około 30 wylatujących ze Smoka.. Więc może jednak w samą noc maksimum będzie ich naprawde więcej.

Kupię lunetkę biegunową do eq 3-2 jeśli ktoś ma na zbyciu

Nie wiem jakim cudem. Mi na laptopie i telefonie wyświetla dobrze.

1 marca to pierwszy dzień meteorologicznej wiosny. Mroźno wchodzimy w nowy okres obserwacyjny wiosenno – letni. Gdy jeszcze na Ziemi ustępującą zimę zapowiadają tylko prognozy, tak na niebie zimowe niebo ustępuje bardzo szybko temu wiosennemu. Długość dnia i nocy Dzień trwa już 10 godz. 45 min i jest około 6 godzin krótszy od najdłuższego dnia w roku. To właśnie w tym czasie dnia przybywa najszybciej tuż po równonocy wiosennej, tego roku będzie to 19 marca a 20 marca rozpocznie się astronomiczna wiosna. O 17.15 dojdzie do przecięcia przez Słońce punktu barana. Wcześniej Słońce znajdzie się w gwiazdozbiorze Ryb. A już kilka dni później zmienimy czas z zimowego na letni. Być może ostatni raz. Więcej o punkcie barana w osobnym artykule. Księżyc Księżyc wzejdzie 1 marca w gwiazdozbiorze Lwa. Pełnia 2 marca III Kwadra 9 marca Nów 17 marca I kwadra 24 marca Pełnia 31 marca Bezksiężycowe noce przypadną nam na połowę marca, zachęcam do obserwacji światła popielatego. Marzec to kolejny miesiąc w roku kiedy wystąpią dwie pełnie Księżyca. Zdarza się to bardzo rzadko , średnio raz na 2,5 roku a poprzedni raz taką sytuację mieliśmy w styczniu. W lutym zaś nie doszło do żadnej pełni Księżyca. Niebieski Księżyc bo taką nazwę nosi druga pełnia ma nawet swoje powiedzenie: „ Raz na niebieski Księżyc”. Nasz naturalny satelita wyznacza również datę Wielkanocy, która zawsze wypada po pierwszej wiosennej pełni – w tym roku 1 kwietnia. W apogeum – najdalej od Ziemi - Księżyc znajdzie się 11 marca (404 693km) W perygeum – najbliżej Ziemi - 26 marca (369114km) Planety źródło - NASA W Marcu czeka nas przepiękne widowisko na niebie. Już od samego początku w linii ekliptyki będą ustawione trzy planety: Saturn, Mars i Jowisz. A 7 marca dołączy do nich Księżyc w koniunkcji z Jowiszem. 8 marca przepiękne spotkanie planet z Księżycem a pod nimi przepiękny symbol nadchodzącego lata: Antares znajdujący się w gwiazdozbiorze Skorpiona. Księżyc odwiedzi każdą z planet, które będą go systematycznie podjadać. Planety będą widoczne na niebie porannym od godz. 4.00 do około 5.30 w zależności od miejsca obserwacji. Potem może zrobić się zbyt widno. Nieśmiało na niebo wieczorne powraca Wenus, którego można próbować wypatrywać około 15 minut po zachodzie Słońca, jednak puki co warunki będą utrudnione przez kilka dni ze względu na niskie położenie Wenus nad horyzontem tuż po zachodzie. Wenus będzie coraz śmielej wchodziła na niebo wieczorne z biegiem dni w towarzystwie Merkurego, którego wypada najlepszy okres obserwacyjny. 15 marca Merkury osiągnie największa elongacje wschodnią. Już pod koniec miesiąca warunki do obserwacji gorącej planety będą lepsze kiedy jeszcze bardziej zwiększy się separacja między Wenus a Słońcem. Gwiazdozbiory Wieczorem ustępują takie gwiazdozbiory jak Orion, Byk, Wielki Pies, Bliźnięta. Marzec to prawie ostatni dzwonek by zobaczyć te konstelacje. Po zmianie czasu na letni będą tylko chwilę widoczne po zachodzie Słońca na zachodnim niebie. Nisko nad horyzontem południowym mknie kruk oraz puchar a na wschód coraz śmielej zagląda Skorpion. Coraz wyżej na niebo wzbija się widoczny niemal całą noc Lew, a za nim widoczna w drugiej części nocy Panna. Tuż nad Panną świeci Wolarz z jego najjaśniejszą gwiazdą Arkturem. A obok niego mały gwiazdozbór Warkocz Bereniki. Wysoko na niebie północno wschodnim można ujrzeć Wielki Wóz. To właśnie w marcu i kwietniu wypada najlepszy okres obserwacji galaktyk w Wielkim Wozie. W drugiej połowie nocy wzbijają się na niebo Herkules i Korona północy. W zasadzie przed samym świtem mamy nad głową już letnie niebo. Maraton Messiera Kilka tygodni marca i kwietnia to dobry okres na wzięcie udziału w maratonie Messiera. Chodzi o to by jednej nocy ujrzeć wszystkie obiekty z katalogu Messiera. W Polsce jest to możliwe właściwie tylko w marcu a bezksiężycowe noce przypadają w połowie miesiąca. Jest to prawdziwy maraton gdyż na jeden obiekt przypada 6-7 minut dlatego warto sobie wszystko wcześniej zaplanować. Do maratonu wrócę w osobnym artykule. Kalendarz zjawisk 28.02/1.03 – Koniunkcja Księżyca z Regulusem, najjaśniejszą gwiazdą Lwa. Im późniejsza noc tym bliżej siebie będą te dwa ciała niebieskie. Nad ranem już na półkuli południowej dojdzie do zakrycia Regulusa. 07-11.03 – Koniunkcja Księżyca kolejno z Jowiszem, Jowiszem i Marsem, Marsem i na końcu z Saturnem. 8 marca pod Księżycem znajdzie się Antares. Każdego dnia Księżyca będzie ubywać. Planety będą ustawione nad ranem w linii ekliptyki więc można dostrzec za jednym razem aż 4 planety z Ziemią. 18.03 – Koniunkcja Księżyca z Wenus na niebie zachodnim wieczorem. Księżyc po nowiu w towarzystwie Wenus to doskonała okazja do uwiecznienia spotkania na zdjęciu. Światło popielate powinno być świetnie widoczne. A tuż nad nimi nieśmiało zaświta Merkury. To kolejna okazja do uwiecznienia kilku ciał niebieskich US na jednym zdjęciu. 20.03 – Początek astronomicznej wiosny. 22.03 – Koniunkcja Księżyca z Aldebaranem. Księżyc oświetlony w 29% znajdzie się niemal w samym centrum gwiazdozbioru Byka. Bardzo ciekawe zjawisko, zachęcam do fotografowania. Dla tych co pamiętają piątkowe zakrycie Aldebarana przez Księżyc jako ciekawostkę powiem, że tego dnia też dojdzie do zakrycia tej gwiazdy jednak już za horyzontem. 28.03 – Koniunkcja Księżyca z Regulusem – koniunkcja wieczorna, im wcześniejsza pora obserwacji tym bliżej siebie znajdą się oba obiekty. Przeloty ISS i IRYDIUM Godziny przelotów dla większych miast dostępne na heavens-above.com Satelity Irydium w momencie przelotu tworzą charakterystyczną flarę, czasami jej jasność jest tak duża, że można dostrzec nawet w dzień. Godziny przelotówna heavens-above.com Odkrycia w Marcu: 07 marca 1973 r czeski astronom Lubos Kohoutek odkrył kometę C/1973 E1. 10 marca 1977 odkryto pierścienie Urana. 13 marca 1781 angielski astronom William Herschel odkrył Uran. 23 marca 1779 angielski astronom Edward Pigott odkrył Czarne Oko – Galaktykę Spiralną M63. 23 marca 1840 roku wykonano pierwsze zdjęcie Księżyca. 25 marca 1655 holenderski Astronom Christian Huygens okrył Tytan – największy Księżyc Saturna. 28 marca 1993 roku hiszpański amator astronom Francisco Garcia Diaz Garcia odkrył supernową SN 1993 w galaktyce Bodego. 29 marca 1807 niemiecki astronom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers odkrył Asteroidę Vesta. Urodzeni w Styczniu: Nicolas-Louis de Lacaille (1713-1762), Caroline Herschel (1750-1848), Josef von Fraunhofer (1787-1826), John Herschel (1792-1871), Percival Lowell (1855-1916), Albert Einstein (1879-1955 ) i Walter Baade (1893-1960) Wizualzacje: wizualizacje dostępne na nighstars.pl źródła: in-the-sky.org cloudynights.com skymaps.com opracowanie: nighstars.pl – Kamil Garstka

to czerwone na dole to grzejąca się matryca.

1 października startuje już jako pełnoprawny miesiąc jesieni. Po równonocy jaka miała miejsce 22 września wchodzimy okres złotych kolorów na drzewach, częstych zmian pogody, wieczornych mgieł, które mogą znacznie utrudniać wieczorne obserwacje. Jednak należy pamiętać, że niebo po opadach deszczu potrafi być często bardzo czyste i przejrzyste. Niestety na jakość obserwacji wpływać będzie także wilgotność powietrza, która powoduje skraplanie się pary wodnej na przyrządach optycznych. Długość dnia i nocy Gdańsk: 1 października Słońce wzejdzie o godz. 6.44 a zajdzie o godz. 18.25 Długość dnia wyniesie 11 godz. 41 minut. Pod koniec miesiąca Słońce zajdzie już o godz. 16.15. Warszawa: 1 października Słońce wzejdzie o godz. 6.34 a zajdzie o godz. 18.16. Długość dnia wyniesie 11 godz. 42 minut. Pod koniec miesiąca Słońce zajdzie o godz. 16.11. Kraków: 1 października Słońce wzejdzie o godz. 6.38 a zajdzie o godz. 18.21. Długość dnia wyniesie 11 godz. 43 minuty. Pod koniec miesiąca Słońce zajdzie o godz.16.21 W nocy z 28/29 w ostatni weekend października zmienimy czas na zimowy, który jest czasem właściwym z godz. 3.00 na godz. 2.00. Istnieje prawdopodobieństwo, że będzie to ostatnia zmiana czasu, wystarczy, że rząd podejmie odpowiednią uchwałę a już taki pomysł zgłosiło PSL kilkanaście dni temu jednak by zostać przy czasie letnim, który nie jest naszym naturalnym czasem. Zmianę czasu, jej idee, cechy oraz konsekwencję opiszę szerzej na blogu pod koniec miesiąca. Słońce Słońce 1 października wzejdzie w gwiazdozbiorze Panny i pozostanie tam aż do końca miesiąca. Ostatniego dnia października zacznie migrować do Wagi. Z każdym dniem będzie świeciło coraz niżej nad horyzontem w południe co staje się już dość zauważalne. Księżyc Księżyc oświetlony w 80% wzejdzie 1 października w gwiazdozbiorze Koziorożca zmierzając do pełni. Pełnia Księżyca wystąpi 5 października, 12 października ostatnia kwadra co da nam bezksiężycowe noce w drugiej części miesiąca, nów Księżyca będzie 19 dnia miesiąca a 28 pierwsza kwadra. Między 17 a 22 października wystąpią idealne warunki do obserwacji światła popielatego, czyli nieoświetlonej części Księżyca, która jest doświetlana łagodną poświątą pochodzącą od naszej planety. Przed nowiem światła popielatego należy wypatrywać nad ranem a po nowiu wieczorem. Czekam na Wasze zdjęcia światła popielatego na moim fanpage Facebook.pl/nighstars. Księżyc w perygeum (najbliżej Ziemi) znajdzie się w swojej miesięcznej wędrówce 9 października a w apogeum (najdalej Ziemi) 25 października. 15 października w Ameryce Północnej dojdzie do zakrycia Regulusa, a w nocy z 5/6 października do zakrycia Aldebarana widocznego w części Europy. Planety Początek października da nam przepiękny taniec planet w godzinach porannych. Zobaczmy więc co będzie się działo: 1 października jako pierwsze na niebie pojawią się Wenus i Mars, będą dążyć do namiętnego pocałunku, do którego dojdzie w dniach 5 i 6 października. Będą one widoczne wtedy w polu widzenia teleskopu. A w dni poprzedzające koniunkcję i tuż po koniunkcji będzie to wdzięczny obiekt obserwacyjny dla lornetek. Będzie jednak trzeba wstać tuż przed godz. 5.00 i spojrzeć na wschodni horyzont. Obiekty będą wtedy nisko nad horyzontem jednak im późnej tym więcej będzie widać. Obserwacje jednak najbardziej efektowne będą do około godz. 5.30. 18 października w okolicach Wenus pojawi się Księżyc oświetlony w niespełna 3 procentach, będzie to przepiękna koniunkcja, zachęcam do fotografowania. 31 października tuż pod Marsem pojawi się Międzynarodowa Stacja Kosmiczna. Wieczorem na zachodzie można dojrzeć jeszcze Saturna jednak kończy się powoli okres jego widoczności. Gwiazdozbiory Wieczorem nad zachodnim horyzontem można dostrzec Wolarza z jego najjaśniejszą gwiazdą Arkturem. Nieco wyżej znajduje się Korona Północy oraz Herkules z przepiękną gromadą M13. Dobry okres widoczności tych obiektów dobiega końca. Nisko nad północnym horyzontem świeci Duży Wóz wraz ze Smokiem i Małą Niedźwiedzicą, w której znajduje się Gwiazda Polarna. Niebo wschodnie w pierwszej części nocy pozwoli się cieszyć Andromedą z Galaktyką Andromedy, Pegazem, Kasjopeją, Perseuszem z jego Gromadą Podwójną widoczną gołym okiem. Im później w noc tym bliżej zimy. Po północy na niebie wschodnim ujrzymy Byka z Aldebaranem, Plejady, Oriona, a już w okolicach godz. 4.00 pojawi się jedna z najjaśniejszych gwiazd nieba – Syriusz, tzw. Psia Gwiazda. Roje meteorów Drakonidy – bardzo krótka aktywność drakonidów nadrabiana jest ich efektywnością. Maksimum roju meteorów przypada 8 października i charakteryzuje się zmienną aktywnością od kilkudziesięciu do kilkuset zjawisk na godzinę co związane jest z powrotami komety w okolice Słońca. Księżyc po pełni znacznie będzie utrudniał obserwacje. Efektowność roju wynika z faktu, że meteory wpadają w atmosferę z prędkością 20 km/s czyli dość wolno. Radiant Drakonidów znajduje się w gwiazdozbiorze Smoka. Są pozostałością komety 21P/Giacobini-Zinner. Południowe Taurydy – rój z maksimum 10 października, którego radiant znajduje się w gwiazdozbiorze Byka. Są pozostałością po komecie 2P/Encke, podobnie jak drakonidy wpadują w atmosferę z niewielką prędkością. Wykazują się raczej małą aktywnością jednak Orionidy – rój z maksimum 21 października z radiantem na pograniczu Oriona i Bliźniąt. Jest to pozostałość po komecie Halleya. Nie wykazuje się zbyt dużą aktywnością, wpada w atmosferę z prędkością podobną do sierpniowych Perseidów jest zatem dość szybkim rojem. Ze względu na położenie radiantu najlepiej wyjść na obserwacje w drugiej połowie nocy, kiedy to wznosi się nad horyzontem Orion ze swymi zimowymi skarbami. Kalendarz zjawisk: 05 i 06. 10 – Koniunkcja Marsa i Wenus w odległości 0.2 st od siebie w godzinach porannych. Oba obiekty będzie można obserwować przez teleskop gdyż zmieszczą się w polu widzenia. 09.10 – Koniunkcja Księżyca z Aldebaranem – widoczna w drugiej połowie nocy koniunkcja między Naturalnym Satelitą a najjaśniejszą gwiazdą konstelacji Byka. 15.10 – Księżyc i Regulus spotkają się nad ranem nad wschodnim horyzontem jednak będą zbyt daleko by objąć oba obiekty w polu widzenia teleskopu. 17.10 – Koniunkcja Księżyca i Marsa nad ranem na niebie wschodnim. 18.10 – Koniunkcja Księżyca i Wenus nad ranem na niebie wschodnim. 24.10 – Koniunkcja Księżyca i Saturna wieczorem na niebie zachodnim. Przeloty ISS i Irydium Stacja Kosmiczna będzie przelatywać przez niebo nad polską do 15 października w godzinach wieczornych. 17 października nastąpi pożegnalny przelot po dniu przerwy a następnie wróci na niebo nad nami 30 października nad ranem. Godziny przelotów dla większych miast dostępne na mojej stronie i na heavens-above.com Satelity Irydium w momencie przelotu tworzą charakterystyczną flarę, czasami jej jasność jest tak duża, że można dostrzec nawet w dzień. Godziny przelotów na moim blogu i na heavens-above.com Obiekty teleskopowe i lornetkowe na październik oraz wyzwanie miesiąca Top 10 lornetkowych obiektów na październik: M52, NGC 7209, NGC 7235, NGC 7243, NGC 7293, NGC 7510, NGC 7686, NGC 7789, NGC 7790, St12; Top 10 obiektów głębokiego nieba na niebie w październiku: K12, M52, NGC 7209, NGC 7293, NGC 7331, NGC 7332, NGC 7339, NGC 7640, NGC 7662, NGC 7789; Wyzwanie na październik: Jones 1 (PK104-29.1) (Pegaz) Urodzeni w październiku: Ejnar Hertzsprung – ur. 8 października 1873 roku. Duński astronom, który opracował skalę jasności dla cefeid umożliwiając pomiar odległości wewnątrz galaktycznych. Henry Norris Russell – ur.25 października 1877 roku. Amerykański astronom, rozwinął metodę wyznaczania elementów orbit gwiazd podwójnych zaćmieniowych. Na Jego cześć został nazwany krater na Księżycu. Odkrycia w październiku: 22 października 2136 r. p.n.e. pierwsze opisane zaćmienie Słońca. 25 października 1761 r. Giovanni Cassini odkrył Księżyc Saturna Iapetusa. 10 października 1846 r. William Hassan odkrył Trytona, najjaśniejszy Księżyc Neptuna. 24 października 1851 r. William Lassell odkrył Księżyce Urana – Ariel i Umbriel. 5 października 1923 r. Edwin Hubble odkrył cefeidy w Galaktyce Andromedy. źródła: cloudynights.com in-the-sky.org nighstars.pl - Kamil Garstka

@loki_p gdzie robione zdjęcie?