bartoszw

W przygotowaniu do kolejnego projektu (połączenie istniejącego materiału z panoramą zimowego nieba północnego wykonaną na La Palmie), dla zabawy wygenerowałem film w formacie wideopanoramy 360°: Wideopanoramy, chociaż rzadko widywane, istnieją na Youtube od wielu lat. Po przełączeniu na pełny ekran film można zoomować i obracać. Chwilę zajęło mi znalezienie metody pozwalającej na spreparowanie takiego filmu, podaję dla zainteresowanych: 1. Renderujemy film w projekcji równoodległościowej w stosunku wymiarów 2:1 (np. dla filmu 4K będzie to 4320x2160 pikseli), 2. Aktualizujemy metadane filmu programem Spatial Media Metadata Injector z domyślnymi ustawieniami, 3. Wrzucamy przygotowany w ten sposób filmik na youtube.

Powrót do materiału z majowej wyprawy do Namibii. Sprzęt: Nikon D810A + Sigma A 105 mm, 4 fragmenty, każdy po 50 minut (5x10) na f/2,8 i ISO 200. Łączny czas ekspozycji 200 minut. Obróbka: DSS, Microsoft ICE i Photoshop. Wielkie dzięki dla Darka @orlen za użyczenie Sigmy. Zdjęcie w oryginale ma wymiary 8711x13448, czyli prawie 120 megapikseli. Tak wygląda wycinek w pełnej rozdzielczości: Poniżej z kolei wersja "ekstremalna", z podbitą jasnością i mocniejszą redukcją gwiazd w celu jeszcze większego uwydatnienia pyłów w okolicy. Tutaj porównanie do wersji z 2019 roku (7 godzin, mozaika 3x3 z Samyanga 135 mm), prezentowanej już swego czasu w wątku namibijskim z 2019 roku. Nowa wersja ma znacznie gładsze przejścia między fragmentami mozaiki i milszy dla oka balans bieli. Same barwy są już swego rodzaju memem w rozmowach ze znajomymi, bo z roku na rok robię zdjęcia w cieplejszych barwach W nowej wersji również nie obyło się bez drobnych mankamentów technicznych, podczas obróbki odkryłem nieciągłości między fragmentami mozaiki widoczne głównie w kanale niebieskim, które ostatecznie wypędzelkowałem ręcznie w Photoshopie. Tak wyglądały kanały przez poprawką. Myślę, że naprawa jest "good enough", chociaż jeśli ktoś wie, gdzie patrzeć, to dopatrzy się złączenia kadrów na finalnej fotce Dodatkowym drobnym efektem, który wpłynął na zdjęcie był przeciwblask od Słońca, który lekko popsuł kontrast mgławic w okolicy Delty Scorpii. Ogólnie jestem bardzo zadowolony z efektu, który mocno przewyższył moje oczekiwania. Mam nadzieję, że wam również się podoba. Pozdrawiam i wesołych świąt.

Dzięki wszystkim za pozytywne przyjęcie filmu! Chciałbym gdzieś na północy, ale tam jest trudniej z uchwyceniem 24-godzinnego okienka z bezchmurną pogodą

Cześć, przedstawiam mój powrót do tematu 24-godzinnych filmów poklatkowych, tym razem w trochę innym wydaniu, niż w wersji pierwszej oraz drugiej - aparat był przez cały czas wycelowany w zenit, bez użycia montażu paralaktycznego. Następnie każda klatka została skalibrowana i wyrównana na mapie nieba. Efekt poniżej, filmik przedstawia niebo w trzech odwzorowaniach (polarne, równoogległościowe i eliptyczne Mollweide). Był to prawdopodobnie jak dotąd mój najbardziej złożony technicznie projekt "tajmlapsowy", obróbka zajęła kilka tygodni i wymagała napisania własnego softu do kalibracji dystorsji obiektywu (na podstawie pozycji gwiazd) oraz transformacji współrzędnych na docelową projekcję. Jako bonus składanka kilkunatu zdjęć z przeciągu całej nocy. Ciekawostka - podczas 10-godzinnej nocy astronomicznej widoczne jest blisko 90% całego nieba! Duży niewidoczny obszar po lewej to deklinacje niewidoczne z Namibii, mały po prawej to okolice Słońca widoczne na niebie wyłącznie w dzień. Pozdrawiam, Bartosz

Sprostowanie - dostałem informację od Maćka, że wysłał mi pojedynczą 300-sekundową klatkę, a nie stack. Tak więc porównanie z pierwszego posta pokazuje różnicę między godziną ekspozycji z Nikona i 5 minutami z ASI6200. Poniżej właściwe porównanie, ten sam teleskop i ten sam czas naświetlania. D810A z lewej, ASI6200MM z prawej. Tym razem również trochę ciemniejszy rejon, żeby uwydatnić szumy. Myślę, że teraz wynik jest znacznie bardziej zbliżony do oczekiwanego - niechłodzona lustrzanka zbierająca wodór jedynie jedną czwartą pikseli szumi wyraźnie bardziej od dedykowanej kamerki mono

Redshift tej grupy to około 0,02, czyli fala 656 nm zmienia się w falę 669 nm. Filtry 3 nm mają "zasięg" kilkudziesięciu milionów lat świetlnych, w galaktykach leżących dalej przesunięcie linii emisyjnych jest zbyt duże. Co ciekawe, do fotografii wodoru w galaktykach z nieco większym redshiftem można by stosować filtr SII (673 nm).

Cześć, przedstawiam mozaikę Ameryki w szerokim polu. Zdjęcie powstało w Piekarach Śląskich pod niebem Bortle 6. Nikon D810A, Antlia Pro 3 nm H-alfa, Takahashi Epsilon 130D, Rainbow Astro RST-135. Obróbka: DSS, MS ICE, Photoshop. 6 fragmentów, każdy po godzinie naświetlania (6x10 minut, ISO 1600). Całość materiału zebrana w jedną noc. Dodatkowo dzięki uprzejmości @MaciejW porównanie detalu w 100% z lustrzanki i kamerki z liniowo wyrównanymi poziomami jasności. Po lewej Nikon D810A + Antlia 3 nm, 60 minut (6x10). Po prawej ZWO ASI6200MM + Antlia 4,5 nm, 45 minut (9x5). Ten sam teleskop (Takahashi Epsilon 130D). Aktualizacja: zestawienie jest błędne, więcej informacji 9 postów niżej. Pozdrawiam, Bartosz

Nie do zrobienia w dwa tygodnie, chyba że chcesz spędzić 90% czasu na przemieszczaniu się z miejsca na miejsce. Wybrałeś sobie takie miejscówki, że każda od każdej jest oddalona o tysiące kilometrów. Celuj w co najmniej miesięczny pobyt.

Dlatego po Namibii powiedziałem "dość" i następne timelapsy będę już realizował z programową zmianą ekspozycji. Być może obejdzie się nawet bez kamerki monitorującej jasność nieba. Znalazłem w internecie komputerowy model atmosfery obliczający jasność i barwę nieba w zależności od przejrzystości, wysokości n.p.m. i pozycji Słońca na niebie. Będę jeszcze porównywał model pod względem zgodności z własnymi fotkami, ale całość wygląda jak dotąd obiecująco

Cześć. Wiele osób zapewne kojarzy 24-godzinny film poklatkowy, który wykonałem w 2019 roku w Namibii. Jest to jedna z moich najbardziej znanych prac, która swego czasu wylądowała na NASA APOD i do dzisiaj jest (niestety często bez mojej wiedzy i zgody) repostowana w mediach społecznościowych. Podczas tegorocznej majowej wyprawy do Namibii postanowiłem powtórzyć temat w odświeżonej wersji. Tym razem aparat był stale wycelowany w centrum Drogi Mlecznej, a nie w biegun niebieski. Oczywiście w Namibii centrum galaktyki przechodzi dokładnie przez zenit, więc musiałem użyć ekstremalnie szerokiego rybiego oka, żeby pole widzenia przez cały czas "sięgało" do obracającego się horyzontu. Zdjęcia robione od 18 do 19 maja 2023. Nikon D810 + Sigma 8 mm f/3,5 + Rainbow Astro RST-135, czas ekspozycji w zakresie od 1/1000 s i ISO 100 do 56 s i ISO 3200. Jedna klatka na minutę, łącznie 1436 klatek (odpowiada to liczbie minut w dobie gwiazdowej). Obróbka standardowo autorskim softem do obróbki przejść z dnia do nocy i z powrotem plus wygładzenie zapętlenia sekwencji. Zapętlenie widać w okolicach 23 sekundy filmiku, głównie na cieniu statywu. Związane jest to z tym, że po 23 godzinach i 56 minutach pozycja Słońca na niebie lekko się przesuwa. Inny ciekawy efekt uzyskałem przez uśrednienie wszystkich klatek filmu. Widać na nim krąg zakreślany na niebie przez obracającą się linię horyzontu, wewnątrz którego znajduje się okołobiegunowa część sfery niebieskiej z gwiazdami, które nigdy nie wschodzą i nie zachodzą. Również cień aparatu na niebie wskazuje na punkt dokładnie naprzeciw pozycji Słońca (antyhelion), który w drugiej połowie maja leży obok gwiazdozbioru Skorpiona. Zrobienie tego timelapsa było jednym z moich najważniejszych planów na tegorocznej wyprawie. Projekt zakończył się pełnym sukcesem - jestem bardzo zadowolony z końcowego efektu. Mam nadzieję, że wam również się podoba. Pozdrawiam, Bartosz

Absolutnie się z tym nie zgodzę, byłem wiele razy na obydwu wyspach i La Palma jest znacznie ciemniejsza od Teneryfy. Zaprezentowałem kiedyś fotograficzne porównanie warunków obserwacyjnych. Jedynym plusem Teneryfy jest łatwiejszy transport z Polski. Dodatkowo na La Palmie istnieje wypożyczalnia z wszelkiej maści sprzętem astronomicznym, aż do montaży 10micron i dobsonów o aperturze ponad 20 cali.

Tutaj znajdziesz również relacje z naszych poprzednich wypraw:

Sprzedane.

Rzeczywiście był i obecnie jest ukryty, dostałem cynk od Asusa, że materiał został udostępniony we wczesnej wersji przez pomyłkę i żeby nie rozpowszechniać

Darek uprzejmie udostępnił mi swojego stacka, więc prezentuję swoją interpretację materiału. Podobny styl, czyli minimalistyczna zabawa suwakami w Camera Raw. Jest to zresztą moja standardowa metoda obróbki większości moich fotek

Da się łapać protuberancje z samym filtrem K, chociaż raczej "symbolicznie". Wymagany jest teleskop z dobrej jakości optyką skorygowaną w UV. Poniżej fotka z fluorytowego Takahashi FC-76 i filtra Baader K-Line o paśmie 8 nm. Coś tam widać nawet na pojedynczych klatkach bez stackowania. W Antill 3 nm powinno wyjść wyraźniej.

Aktualne. 420 zł + koszty wysyłki.

450 zł + koszty wysyłki.

500 zł + koszty wysyłki.

540 zł + koszty wysyłki.

Ogłoszenie (częściowo) nieaktualne, kupiłem poszukiwane filtry, tak więc moje idą na sprzedaż:

Cena 600 zł + koszty wysyłki, do negocjacji.