bartoszw

Cześć, chciałbym pochwalić się filmem poklatkowym całkowitego zaćmienia Księżyca, który zrobiłem na La Palmie w nocy z 15 na 16 maja. Można na nim zobaczyć płynne przejście z jasno oświetlonego nocnego krajobrazu do całkowitej ciemności podczas maksimum zjawiska. Historia majowej podróży jest dość specyficzna - na Kanarach byłem w tym roku już na przełomie stycznia i lutego, ale wówczas na kilka tygodni przed wylotem Easyjet anulował dużą część swojego zimowego rozkładu lotów i trzeba było szybko szukać alternatywnego połączenia. Wtedy też zamiast zwrotu kasy za anulowany bilet w Easyjecie zdecydowałem się przełożyć lot i zorganizować dodatkową miniwyprawę w maju, aby wykorzystać okazję do zarejestrowania zaćmienia, którego widoczność w Polsce była mocno ograniczona. Wypad był wyjątkowy, bo z oczywistych względów przypadał na dużą fazę Księżyca i poza 90-minutową fazą całkowitą do wykorzystania była jakaś godzina nocy astronomicznej podczas pierwszej nocy pobytu. Poza tymi momentami nocne niebo było bardzo jasne, bez widocznej Drogi Mlecznej i z zerowymi szansami na jakąkolwiek sensowną fotografię głębokiego nieba. Była więc to chyba pierwsza astrowyprawa, podczas której normalnie spałem przez większość nocek Pozostając w temacie filmu, zdjęcia pochodzą z Nikona D810 i Sigmy 14 mm. Przysłona f/2, ustawienia ekspozycji od 2 sek. i ISO 200 przed zaćmieniem, 15 sek. i ISO 1600 podczas fazy całkowitej i z powrotem do 1/6 sek. i ISO 200 o świcie. Materiał był żmudny i trudny w obróbce, ponieważ miałem ze sobą tylko jeden montaż, na którym podczas zaćmienia robiłem inne zdjęcia drugim aparatem. W efekcie tego film powstawał na stacjonarnym statywie z głowicą kulową, którą lekko obracałem co 10 minut. Musiałem praktycznie na nowo wymyśleć sposób na dokładne "upłynnienie" tego ruchu w obróbce i napisać kilka programów, które ułatwią i zautomatyzują całą procedurę. Do tego doszło wyrównanie skoków ekspozycji, ale to robiłem już w przeszłości wiele razy, tak więc po prostu wykorzystałem już istniejący i sprawdzony soft, który pisałem dobre 4-5 lat temu. Na koniec doszła jeszcze standardowa obróbka w Photoshopie (balans, krzywe, saturacja) i poprawki kosmetyczne, głównie poprawa flar obiektywu, lekko zmieniających swój wygląd po każdej zmianie pozycji głowicy. Cały proces od startu do końca zajął dobre 30 godzin. Muzykę do filmu przygotował Maciej Pawłowski, który również był ze mną na La Palmie podczas wyprawy. Poniższy filmik pokazuje materiał na poszczególnych etapach obróbki: I pojedyncza klatka filmu, żeby wygenerować miniaturkę na stronę główną forum Pozdrawiam, Bartosz

Kalendarz juliański nie ma nic wspólnego z dniem juliańskim poza zbieżnością nazw. Nazwa pierwszego pochodzi Juliusza Cezara, drugiego od Juliusa Scaligera. JD to po prostu liniowa miara czasu liczona w dniach, gdzie każdy dzień jest zdefiniowany jako dokładnie 86400 sekund. Sam Meeus pisze o tym w książce (przypis na stronie 59 w wydaniu z roku 1991): "The JD has nothing to do with the Julian calendar"

Nieaktualne

Sprzęt jak w tytule. Kilka rysek na dovetailu. Cena 300 zł + wysyłka lub odbiór osobisty na Górnym Śląsku. Pozdrawiam, Bartosz

Dziękuję wszystkim za tak pozytywne przyjęcie moich prac - nie spodziewałem się, że aż tyle moich zdjęć pojawi się w zestawieniu!

Niestety do Kiripotib mam już pełną 4-osobową grupę

Znajdź kogoś do ekipy na lipiec/sierpień. Wybieram się do Kiripotib 22.07. Polecimy tym samym samolotem, w kupie zawsze raźniej

Tu tylko dodam, że transport z lotniska na farmę i z powrotem jest również zamawiany przez Tivoli. Po naszej stronie jedyna organizacja to zarezerwowanie pobytu na miejscu i zakup biletów lotniczych.

Zaznaczona gwiazda ma 16,1 magnitudo, Webb ma na zdjęciu zbliżoną jasność.

Większość "szlagierów" mam już zalczoną, tak więc kieruję uwagę na mniej popularne obiekty

Zaległy materiał z majowej wyprawy do Namibii. Wybitnie niedoceniany kawałek nocnego nieba - w całym internecie znalazłem ledwie kilka-kilkanaście fotografii tych obiektów. Sprzęt: 2x Nikon D810A, 2x Takahashi Epsilon 130D, Losmandy G11. Mozaika 6 kadrów, ekspozycja 2 godziny na kadr (8x15 min.), łącznie 12 godzin. Dzięki @count.neverest za pomoc w pozbyciu się gradientów. Tło cały czas jest trochę nierówne pod względem kolorystyki, ale ogólnie jestem zadowolony z końcowego efektu. Poglądowa mapka do zidentyfikowania położenia obiektów na niebie. Pole widzenia zdjęcia wynosi około 8°.

Docelowa orbita jest 13 razy dalej, co przekłada się na około 170-krotny spadek jasności (mniej więcej 5,5 magnitudo). Trzeba wziąć jednak pod uwagę to, że teleskop nie jest jeszcze w pełni rozwinięty, a osłona słoneczna można mocno podnieść jego albedo. Mając to na uwadze obstawiam, że ostateczna jasność będzie w okolicach 16-17 magnitudo.

Cześć. Udało mi się złapać JWST w odległości 110 tysięcy kilometrów. Niby kropka na tle gwiazd, ale jednak fajna pamiątka z historycznego dnia Sprzęt: Celestron Edge 925, ZWO ASI183MM w bin 2x2, filtr L, ekspozycja 4 sekundy na klatkę. Filmik obejmuje zakres od 22:59 do 23:15 naszego czasu. jwst_1920x1080.mp4 Jasność JWST oceniłem na około 12,5 - 13,0 magnitudo bazując na okolicznych gwiazdach. Najjaśniejszą gwiazdą w polu widzenia jest TYC 4741-01103-1 w Orionie, niedaleko granicy z Erydanem. Współrzędne teleskopu na niebie wygenerowałem za pomocą systemu Horizons z następującymi parametrami: Pozdrawiam, Bartosz

Wydruk był robiony w Astrography, rama kupiona w eplakaty.pl.

Forum posiada już dzienny ranking postów według lajków, tylko trochę ukryty - trzeba chyba trzech kliknięć, żeby się do niego dostać ze strony głównej: https://astropolis.pl/pastleaders/

Tak prezentuje się zdjęcie na wydruku w formacie 100x140 cm:

Główną atrakcją montaży falowych jest kompaktowość i przenośność. Przeciętnemu posiadaczowi 30-kilogramowej tuby raczej nie będzie robiło różnicy, czy korzysta z montażu o wadze aż 60 kilo lub tylko 15 kilo - tak czy inaczej, bo transportu takiego setupu potrzeba co najmniej średniej wielkości samochodu. Inaczej sprawa wygląda w kategorii wagowej do kilku kg (długie obiektywy lub małe refraktory), gdzie ciężka kobyła pokroju HEQ5 z przeciwwagami stanowi istotne ograniczenie mobilności zestawu.

Canon 6D fatalnie radzi sobie na niskich ISO, co bardzo negatywnie przekłada się na dynamikę. W Nikonach można fotografować praktycznie na dowolnym ISO i podbijać jasność w obróbce wedle uznania. Link do porównywarki

Ja bym nie popadał w histerię. Te śrubki trzymają jedynie metalowy pierścień ze znacznikiem ostrości. Może się poluzowały i poprzedni użytkownik musiał dokręcić. Nie można się przez nie dostać do środka obiektywu.

Tak jak napisał @orlen , śledzenie stacji odbywa się u mnie sprzętowo, ja jedynie wbijam do montażu dane satelity i ewentualnie na żywo drobne poprawki podczas przelotu za pomocą pilota.

Wszystko sprzedane, temat do zamknięcia

Cześć, dzisiaj udało mi się złapać dwa satelity na tle Słońca. Pierwszym jest Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, a drugim wystrzelony w styczniu tego roku Starlink-2076. Ze względu na małe pole widzenia na zarejestrowanej sekwencji przelatują jeden po drugim, ale jak widać na symulacji na 0:26, przez chwilę obydwa znajdowały się na tle tarczy Słońca. Starlinki są całkiem duże (panel słoneczny ma ok. 8 metrów długości) i ich rozmiar na niebie to jakieś 2-3 sekundy kątowe - bez problemu można zarejestrować ich kształt na dużej ogniskowej. Sprzęt: TS 152/900, klin Herschela, filtry Baader ND 0.9 + Solar Continuum, TeleVue Barlow 3x, ZWO ASI174MM. Fotografowane dzisiaj o 10:40 z Piekar Śląskich. Poniżej najlepsze klatki ISS i Starlinka.

Adapter T2-Canon sprzedany, adapter Canon-Nikon aktualny.

Istnieje możliwość sfotografowania ISS w dzień podczas tranzytu na tle tarczy słonecznej. Takie zjawisko miało dzisiaj miejsce o 15:12 m.in. w Grecji i Turcji. Nauka i ISS były w tym czasie oddalone od siebie o około 1500 metrów. Niebo nad Kretą i Turcją było dzisiaj bezchmurne - może wkrótce zobaczymy jakieś zdjęcia z tego zjawiska?

Kamerka sprzedana, adaptery wciąż aktualne