diver

Grzałka LW Dotychczasowa praktyka użytkowania RC-ka pokazała, że lustro wtórne potrafi zaparować, a w temperaturach poniżej zera potem zamarznąć. Być może odpowiednio długi odrośnik załatwiłby sprawę, ale jakoś nie jest jestem zwolennikiem odrośników w reflektorach (w newtonie teź nie stosuję). Dodatkowy kawałek rury zwiększa długość setupu no i trzeba go sobie wykonać a potem wymyślić jakiś patent na mocowanie. Więc tak jak w newtonie poszedłem w ideę grzałki LW, tym bardziej że w newtonie spisuje mi się ona bez zarzutu. Korzystając z ostatniej kiepskiej pogody zamontowałem sobie taką oto grzałkę. Grzałka to drut oporowy w elastycznej izolacji silikonowej o rezystancji 180 ohm/m. 0,33 m długości mojej grzałki daje mi 59,4 ohm, co przy napięciu zasilania 12 V daje teoretyczną moc 2,42 W. Według zmierzonego prądu 0,16 A rzeczywista moc grzałki wychodzi ok. 1,9 W. Nie jest to mało - w moim newtonie moc grzałki jest ok. 0,4 W i to wystarcza. Jednak w newtonie elementy grzejne mam przyklejone bezpośrednio do LW. W RC-ku nie mam takiej możliwości - drut oporowy został więc przyklejony silikonem na zewnątrz obudowy LW. Więc większa moc wydaje się uzasadniona. Zobaczymy jak to wyjdzie w praktyce - testy przede mną.

Kamera dobra to i zdjęcia dobre! To żart oczywiście. Ładnie się rozpędzasz @count.neverest z tymi LDN-ami. Ciemne pasmo na tle jasnej poświaty wyszło bardzo plastycznie, jest wrażenie 3D. Kolorystyka bez zarzutu. Duże gratki. Masz piękny "szybki" setup do szerokich kadrów (4,8 x 3,2 st.) i dobrze go wykorzystujesz. Nie wiem, czy znajdzie się ktoś, kto dorzuci Ci Ha i OII w takiej skali i FOV.

Nie jestem zapalonym "księżycowcem", ale od czasu do czasu coś tam "pyknę". Teraz "pykam" czasem, żeby zobaczyć jak Księżyc prezentuje się w moim nowym jeszcze RC-ku. Ode mnie Księżyc z 15.04.2024. Wyszedł kieł, bo więcej mi się w kadrze nie mieści. W centrum uwagi chyba Mare Nectaris, Theophilus i Piccolomini. RC10 2000, ASI294MM bin 1x1, crop 5500x5500, resize 2250x2250. Mam wrażenie że z Księżycem ASI294MM z bin 1x1 radzi sobie całkiem nieźle.

Nie przesadzaj z tym szumem, jest gładko prawie jak d... anioła. Piękne prace.

Nie jestem wielkim fanem fotek typu "zielona panorama z rozgwieżdżonym niebem", ale ta przypadła mi do gustu. Wyjątkowo ładnie przyrządzona ta zorza.

Ja też ostatecznie potwierdzam swój przyjazd (opłacony). No i cieszę się, że do domku nr 6 dobił kolega @Behlur_Olderys.

Kwadratowe sensory mają swoją zaletę. Mniej rozterek przy kadrowaniu. Ale IMC533 to dla mojej ogniskowej 2000 ma trochę mały piksel i chyba też trochę małą matrycę. Miałbym trochę mikroskopijny FOV. Ale do Twojej ogniskowej 1120 (z reduktorem) jak najbardziej.

Dawno nie widziałem tak ciekawego i dobrze zrobionego kadru. Jeżeli mogę wiedzieć, gdzie dokładnie w Borach Tucholskich zbierasz materiał?

Ooo, jakoś nie pamiętałem Piotr, że masz RC-ka! No i chyba dawno nic nie wrzucałeś. Więc miło oglądać Twoją pracę. Z saturacją zdecydowanie nie przesadziłeś. Wyszła ładna naturalna fotka. Luminancji mało, więc szumi. Ale doceniam fakt, że nie próbowałeś na siłę tego odszumiać. Poproszę o wersję z co najmniej 4 godz. luminancji.

1. Flattener (korektor pola dla kolorów) nie ma właściwie praktycznego znaczenia, gdy używasz kamery mono i tylko do guidingu. Obecność u mnie flattenera w lunetce wynika wyłącznie z faktu że go miałem. 2. Gdybym kupował lunetkę przeznaczoną wyłącznie do guidingu, na pewno nie szukałbym lunetki APO (z korektorem) takiej jak Evoguide. Kupiłbym zwykłą lunetkę achromatyczną o ogniskowej dostosowanej do ogniskowej teleskopu. Ogniskowa lunetki guidującej nie powinna być krótsza niż ok. 1/4 ogniskowej teleskopu głównego. Im dłuższa tym lepsza, bo większa dokładność prowadzenia. Ale bez przesady, bo i tak seeing niweczy większość naszych starań. Więc np. do teleskopu 1000 mm dobra będzie lunetka o ogniskowej 240-300 mm o jasności f/4-f/5. Kupując lunetkę do guidingu z pewnością warto zwrócić uwagę na jakość focusera helikalnego (bo zwykle takie bywają) i na dobre obręcze i śrubki do pozycjonowania lunetki. Ustawienie równoległości osi lunetki guidera do osi teleskopu głównego to jeden z podstawowych warunków dobrego guidingu.

Guider z filtrem IR Pass vs bez filtra IR Pass Na starcie za radą kolegi @Wiesiek1952 zastosowałem do guidera filtr IR Pass 680 nm. Teoretycznie jest to oczywiście uzasadnione, gdyż filtr odcina efekt seeingu w pasmach widzialnych, na które matryca kamery jest najbardziej czuła. Bywają jednak kadry, w których ilość gwiazdek wystarczająco jasno świecących w IR jest znikoma. Bywało, że miałem problem ze znalezieniem gwiazdki do guidingu, nie mówiąc już o guidingu na kilku gwiazdkach. Wyjąłem więc filtr IR Pass. Ostatnie wyniki guidingu pokazują, że w praktyce przewaga guidera z filtrem IR Pass w sensie dokładności prowadzenia jest niewielka. Więc póki co pozostanę bez filtra IR Pass. Prowadzenie w ostatniej sesji bez filtra IR Pass na obiekcie o wysokości na horyzontem ok. 54 st. Nie ma czego się czepiać.

Używam go jako guidera do newtona 1000 (ogniskowa z korektorem 950) z kamerką ASI120 mini (bin 1x1). Jego ogniskowa 242 mm jest już wystraczająca do prowadzenia takiego newtona. W zupełności wystarczyłaby w roli guidera zwykła lunetka achromatyczna o ogniskowej minimum 240 mm (lepsza byłaby oczywiście nieco dłuższa ogniskowa). Ale skoro już mam Evoguide 50ED z flattenerem , to zażartowałem że mam "high endowy" guider. Reasumując: do guidowania używa się kamerki mono, więc prosta optyka lunetki (nawet obarczona aberracją chromatyczną) jest wystarczająca.

Wspaniałomyślny jesteś, dzięki!

W poście https://astropolis.pl/topic/91679-m106 obiecałem sobie (i Wam), że spróbuję wzbogacić obraz tej pięknej galaktyki o aktywny wodór. Pogoda pozwoliła zebrać 3 godz. Ha, więc zabrałem się za sklejenie wodoru z RGB. Metoda "klejenia" klasyczna polegająca na wygenerowaniu maski Ha przez odjęcie od Ha continuum (w tym przypadku R). Dziękuję koledze @Herbert West za wsparcie w temacie obróbki. Zebrany materiał Ha pozwolił jako tako pokazać aktywność "wodorową" galaktyki. Aktywne wiatrakowate struktury Ha stały się nieco widoczne. Nie jest to niestety materiał z HST, więc widać to co widać. Jako bonus na końcu dodaję animację kolorów RGB <-> RGBH. Setup: iOptron CEM70G; RC10 2000; guider Askar OAG + ASI220 Zbieranie: NINA; SQM 21,27 ZWO ASI294MM Pro; gain 120; temp. -10 L: 116 x 120 s; filtr Optolong L RGB: po 30 x 60 s; filtry Optoplong RGB Ha: 30 x 360 s; filtr Antlia Ha 3 nm Obróbka: PIX; crop 3500x2625; resize 2000 x 1500; FOV 27,8 ' x 20,5' Skala: 0,48 "/px Maska Ha I na koniec bonus. Niestety serwer astropolis nie chciał zaimportować bonusa na swój dysk, więc link. bonus

Taki czy trochę mniejszy kadr zawsze mnie kusił, ale jakoś (ze strachu przed jasnym Aldebaranem) nigdy się na niego nie zdecydowałem.

Przy dwa razy większej ilości materiału miałbyś dużo większą swobodę w obróbce. A i w tym pewnie można było coś jeszcze grzebnąć. Tak czy siak, zupełnie fajna fotka grupy galaktyk M 106 wyszła i to z dobrymi gwiazdkami.

Duużo światła, z którego zrobiłeś znakomity użytek.

Fotki bez mankamentów nie istnieją.

Pięknie dopracowane cacko.

Cześć Paweł, miło Cię widzieć/słyszeć po dość długiej chyba przerwie. Fotka ładnie dopracowana.

Przepraszam Przemek, nie zauważyłem w opisie że LRGB zostało zebrane, więc sugerowałem złożenie gwiazdek RGB z BI. Niemniej, brakuje mi trochę saturacji na gwiazdkach. Wyglądają trochę jak złożone z BI.

Co sugerujesz Tomek, bo pytanie jest dla mnie niejasne?

Zacne! Gwiazdki RGB można było z tego materiału jakoś wykombinować, ale na takim obiekcie to rzecz trochę drugorzędna.

Dziękuję bardzo. Co do centrum - zrobiłem dwie wersje. Jedną z jaśniejszym centrum, drugą z ciemniejszym (bez HDR środek galaktyki to wielka jasna plama). Ostatecznie do prezentacji wybrałem tę ciemniejszą, bo pokazuje więcej szczegółu. Coś za coś. Ale mogę się zgodzić, że może wydawać się trochę mocno przygaszone. Natomiast nie bardzo się to raczej ma do obrazka z teleskopu Spitzera. Tam są dołożone pasma X-ray, IR i radio, których na mojej fotce nie uświadczysz. Poza tym ktoś tę fotkę ze Spitzera dość mocno wyciągnął, żeby pokazać dynamikę obrazu. Tak Mirek, napisałem że mam to w planie. To mój najbliższy plan sesyjny, ale jak wszyscy czekam na pogodę. Zobaczymy jak to się uda.

M106 to jedna z jaśniejszych i dość widowiskowych galaktyk spiralnych naszego nieba. Jest też jedną z lepiej zbadanych galaktyk, zdołano wyodrębnić z jej obrazu gromady gwiazd oraz obszary Ha. Morfologia galaktyki jest pośrednia (typ SAB), więc jakkolwiek jest to galaktyka z poprzeczką, tak poprzeczka nie jest wyraźnie zarysowana. Została odkryta w 1781 roku przez Pierre'a Méchain'a i nie została oznaczona przez Messiera. Do katalogu Messiera (razem z M105 i M107) dodała ją w 1947 roku pani Helen Sawyer Hogg. Nie wnikałem w genezę tego procesu dodawania obiektów do katalogu Messiera długo po jego śmierci. M106 jest galaktyką typu 2 Seyferta, charakteryzującą się bardzo jasnym jądrem związanym zapewne z masywną czarną dziurą, otoczoną dyskiem akrecyjnym. Jasność wizualna: mag 9,1 Odległość: ~24 mln ly Rozmiar wizualny: 18,6' x 7,2' Rozmiar rzeczywisty: ~30 tys. ly Redshift: 448 ± 3 km/s Typ: SAB Tylko dwie najjaśniejsze gwiazdki kadru "załapały się" w katalogu TYC (mag 10,82 i 11,55). Na mapce z ciekawości oznaczyłem wszystkie gwiazdy jaśniejsze niż mag 21, posiłkując się katalogiem SDSS R9. Daje to jakieś pojęcie o zasięgu gwiazdowym zebranego materiału. W kadrze wyraźnie widać galaktyki, które nie występują w katalogu PGC (tych jest kadrze 6 razem z M106 i NGC4248). Nie siliłem się już jednak na próby ich oznaczenia wg źródeł innych katalogów. Pożytek poznawczy byłby z tego raczej niewielki. M106 była przedmiotem mojego zainteresowania dużo wcześniej. W kadrze UNC1000 mieściło się trochę więcej nieba, więc M106 występowała w towarzystwie innych mniejszych galaktyk grupy Canes Venatici II. Poniżej linki do moich poprzednich historycznych materiałów. https://astropolis.pl/topic/76585-m106-i-grupa-galaktyk-canes-venatici-ii https://astropolis.pl/topic/88952-m106-i-grupa-galaktyk-w-psach-gończych Teraz w kadrze mamy jedynie pobliską towarzyszkę NGC4248. Ale w zamian możemy nieco nasycić oczy widokiem M106 w większej skali. Do pracy dorzucam bardzo ciekawą fotkę z teleskopu Spitzera (źródło https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Messier_106_by_Spitzer.jpg). Jest to kompozycja cyt.: "Composite of IR, x-ray, radio and visible light view (X-ray - blue, Optical - gold, IR - red, Radio - purple)". Prezentowana fotka została zrobiona z wymęczonego przez prawie dwa tygodnie materiału, zbieranego w znacznej części przy kiepskim clearingu w przerywanych z tego powodu sesjach. Jednak i z tego wątpliwej jakości materiału udało się chyba skleić sensowny obrazek. Ta praca to właściwie inauguracja RC-ka w obrazku, który nie nazwę już "testowym". Na koniec moje "auto wnioski" do prezentowanej pracy. 1. Wobec dość małej jasności teleskopu f/8, tego typu obiekty warto zbierać w dłuższych ekspozycjach. 2. W przypadku M106 warto zebrać trochę materiału Ha w oczekiwaniu na obraz charakterystycznych wiatrakowatych ramion galaktyki, widocznych na fotkach z HST. Pewnie spróbuję to wykonać. Setup: iOptron CEM70G; RC10 2000; guider Askar OAG + ASI220 Zbieranie: NINA; SQM 21,27 ZWO ASI294MM Pro; gain 120; temp. -10 L: 116 x 120 s; filtr Optolong L RGB: po 30 x 60 s; filtry Optoplong RGB Obróbka: PIX; crop 3500x2625; resize 2000 x 1500; FOV 27,8 ' x 20,5' Skala: 0,48 "/px "Composite of IR, x-ray, radio and visible light view (X-ray - blue, Optical - gold, IR - red, Radio - purple)" z teleskopu Spitzera.