Szarlej

Też tak myślałem. Miałem przez dość długi czas Takahashi FS128, poszedł do Szwecji... Fluoryt, APO, docelowy - ale to nadal tylko 128mm

Jeżeli ktoś ma nadal sentyment do żółtych tub: https://forum.astronomie.de/threads/vixen-fluorite-fl-102-900-apo-deluxe.350947/

Jeżeli refraktory są takie najlepsze, to dlaczego za każdym razem, po jakimś okresie używania teleskopu soczewkowego, wracałem do dużego Newtona?...

Hej, Spróbuj skontaktować się z Fabrice Morat, prowadzi niewielki astro-pensjonat w Las Tricias, niedaleko Roque de Los Muchachos. http://casa-astro-lapalma.com/ Strona jest po francusku, ale Fabrice mówi i pisze po angielsku, znamy się od kilku lat. Może ma coś wolnego. Wiem, że można u niego - oprócz zakwaterowania - wynająć teleskop na nocne obserwacje.

Od stycznia 1997: Refraktory: 1. Turist 3 2. ED 80/600 (skladak) 3. Tak FS102 4. Tak FS128 Newtony: 5. "Regulus" 130/625 Astrokrak 6. SW 150/750 7. Columbus 450 8. Taurus 270 9. Taurus 300 10. Taurus 330 11. ATM 350 (aktualnie) Katadioptryki: 12. Mak 102 13. Mak 127 14. Mak 180 Lornetki: BPC 20x60 (2 albo 3 razy) BPC 10x50 Noname 20x88 Nikon 10x42 SE (aktualnie) ZenRay 10x42 Miyauchi BR 141 Miyauchi Bj 100 Miyauchi Bs 77 (aktualnie)

To wszystko tłumaczy.

Jaką trzeba przejść drogę, żeby od poziomu kompletnego laika w temacie astrofotografii robić z własnego podwórka takie zdjęcia? Hmm... najpierw trzeba chyba mieć podwórko, najlepiej z jakąś astrobudką na nim postawioną 🙂

Touchdown potwierdzony 🙂

Odkryłem ukrytą zawartość w poście Paethera i mnie zatkało... Student astronomii na UJ, podopieczny fundacji charytatywnych, reżyser filmów "popularnonaukowych", prelegent, gość szanowanej, ogólnopolskiej stacji radiowej, a wypisuje swoje żale językiem gorszym, niż posługują się eksponaty z "Chłopaków do wzięcia" czy innych podobnych programów. Wstyd, panie Tużnik!

Adam... śmiać się, czy płakać? Nie wiem. Szukasz pomocy? Przeczytaj ten artykuł: https://weekend.gazeta.pl/weekend/7,177344,30155425,tego-ze-jest-prawdziwym-przegrywem-nikt-nie-probuje-kwestionowac.html Nie wiem, o jakiej niepełnosprawności piszesz, ale depresję i wieczne poczucie porażki można leczyć.

Adam, bredziłeś kiedyś o białych dziurach, które mogły przyczynić się do Wielkiego Wybuchu. https://www.rmf24.pl/nauka/news-adam-tuznik-o-bialych-dziurach-ktore-mogly-przyczynic-sie-do,nId,2681641#crp_state=1 No i się doigrałeś... biała dziura w twoim zdrowym rozsądku przyczyniła się do wybuchu "nękania" na AP. Nie wiedziałeś, że kto od miecza wojuje, ten od pochwy ginie? Tak w ogóle, to twoja historia jest osobliwa. Pojawiasz się i znikasz na forach, zawsze zostawiasz po sobie delikatny smrodek. Ale tym wybrykiem na giełdzie, to puściłeś naprawdę jadowitego pierda. Ja już otworzyłem okno, żeby wywietrzyć.

Czyli nadal amator jest w stanie wygrać wyścig z automatycznymi "szukaczami" i odkryć kometę? Pod warunkiem, że jest Japończykiem 😀

Gratuluję udanych obserwacji! Twój teleskop to niewielki sprzęt, który dużo może. Niewielki na współczesne czasy. Ech... 15cm zwierciadło jeszcze raptem 30 lat temu było marzeniem niejednego miłośnika astronomii. Ja sam przygodę z teleskopami zaczynałem od "Regulusa" (Newton 130/625 na dobsonie), który zrobił dla mnie śp. Janusz Płeszka w Astrokraku. Sporo przez niego widziałem, przeskok z obserwacji lornetką BPC 20x60 był ogromny. Do dziś pamiętam, jaki byłem zaskoczony widząc rozdzieloną gwiazdę podwójną Pi Aquilae (6.3 mag + 6.8 mag, 1.4" separacji) - spróbujesz się z nią zmierzyć następnym razem? Na rozgrzewkę spróbuj rozdzielić Zetę Aquarii (4.3 mag + 4.5 mag; 2.4" separacji). Gwiazdy podwójne to fajne obiekty na ciepłe, letnie noce. Wracając do Twoich pytań. M101 tylko pozornie jest łatwa. To duża galaktyka (ok. 28' średnicy, prawie tyle co Księżyc w pełni!) o niewielkiej jasności powierzchniowej 14.9 mag przy jasności wizualnej 7.9 mag. Te liczby przekładają się na to, że M101 najlepiej upolować, gdy jest wysoko na ciemnym niebie i przy dobrej przejrzystości. Jakiekolwiek snujące się mgły, cirrusy czy piaski znad Sahary pogarszające przejrzystość w zasadzie uniemożliwiają dostrzeżenie tej galaktyki, w dużej mierze niezależnie od apertury użytego sprzętu. A ponieważ to duża galaktyka, lepiej ją wypatrywać w okularze o dłuższej ogniskowej, dającym niewielkie powiększenie przy dość dużej źrenicy wyjściowej, musisz wpuścić do oka sporo światła 🙂 Morfeusz 12.5mm daje w Twoim teleskopie powiększenie 60x i pozwala zobaczyć okrągły fragment nieba o średnicy 76', czyli M101 (średnica 28') zajmie sporą część pola widzenia, dystrybuując swoje wizualne 7.9 mag na dużą powierzchnię (stąd niska jasność powierzchniowa). Z doświadczenia mogę powiedzieć, że do polowania na M101 najlepsza jest lornetka (duża, lub mała), dająca te minimum 3-4 stopnie pola widzenia. Pod niebem Bortle 4, jeżeli dyszel Wielkiego Wozu będzie w miarę wysoko na niebie i z dala od łun, nie powinieneś mieć problemów. Podobna sytuacja jest z M33 (rozmiary galaktyki 69' x 42', jasność wizualna 5.7 mag, jasność powierzchniowa 14.2 mag), choć tutaj jestem nieco zdziwiony, że nie dostrzegłeś choćby jaśniejszego środka tej galaktyki. Pod naprawdę dobrym niebem tę eMkę widać gołym okiem (widziałem kilka razy) i podobnie jak w poprzednim przypadku, najlepsza będzie lornetka lub teleskop z okularem dającym niewielkie powiększenie przy dużym polu widzenia i dużej źrenicy wyjściowej. M97 to blade kółko o jasności 9.9 mag, łatwo je przegapić, zwłaszcza na niezbyt ciemnym tle nieba. Powinna być spokojnie do wyłapania w Twoim teleskopie, a w jej pobliżu świeci inna eMka, mocno wydłużona galaktyka M108 (jasność wizualna 10.0 mag, rozmiary 8.6' x 2.4'), powinieneś je ładnie zobaczyć razem w Morfeuszu 12.5mm, o ile będą dość wysoko na niebie (Wielka Niedźwiedzica świeci wysoko w wiosenne wieczory). Mgławice, o których piszesz (Ameryka Północna, "cokolwiek w Łabedziu" to pewnie Veil, Crescent, może Kokon) lubią filtry, ale z kolei małe lustra nie bardzo lubią filtry. To temat rzeka, może na początek podlinkuję test kolegów z serwisu Astronoce, w którym przeczytasz sporo praktycznych wskazówek. Test jest sprzed 18 lat, ale większość filtrów w nim opisanych nadal jest na rynku, a i niebo nie bardzo zmieniło się od tamtego czasu, może z wyjątkiem light pollution 🙂 http://www.astronoce.pl/testy_an.php?id=11 Mam nadzieję, że choć trochę pomogłem. Życzę dużo frajdy z obserwacji!

Pewnie wielu z Was pamięta wątek Łukasza Sujki (Lukasz83) sprzed prawie pięciu lat, w którym zamieścił fantastyczny kolaż prezentujący siedemnaście różnych mgławic planetarnych tak, by pokazać różnicę w rozmiarach kątowych tychże. Jeżeli ktoś nie pamięta: https://astropolis.pl/topic/65336-małe-porównanie-mgławic-planetarnych/ Na fotografiach jednego z najlepszych polskich speców od zdjęć nocnego nieba obiekty te wyglądają cudownie i pięknie się różnią. Podziwiając pracę Łukasza pomyślałem - a gdyby tak spróbować przyjrzeć się temu zestawowi planetarek przez okular teleskopu? Grupowo, wg kolejności zaproponowanej w kolażu (tzn., od największych ku coraz mniejszym)? Od jakiegoś czasu przymierzałem się do tego, by poświęcić całą sesję obserwacyjną stricte tym mgławicom planetarnym. Zamiar udało mi się zrealizować podczas super ciepłej nocy 14/15 sierpnia. Obserwacje przeprowadziłem z miejscówki niedaleko Kielc, pod niebem SQM-L 20.55 mag/s2 (Bortle 5), w czasie 22:40 - 01:20, wykorzystując teleskop ATM 350/1920 na platformie paralaktycznej. Używane okulary: Delos 17.3mm (111x), Pentax XW10 (192x), XW7 (274x), XW5 (384x) i filtr NBP Omega DGM Optics. Nie wszystkie obiekty z listy Łukasza były dostępne obserwacjom tej nocy, zaliczyłem dwanaście z siedemnastu. Poniżej zapiski z mojego dziennika obserwacyjnego, z niewielkimi zmianami. PS. Dane na temat jasności wizualnej mgławic i gwiazd centralnych, a także rozmiarów kątowych mgławic - nieco inne, niż podaje Łukasz w tabelce pod kolażem - zaczerpnąłem ze strony http://www.klima-luft.de/steinicke/ngcic/ngcic_e.htm (plik Excela do ściagnięcia). M 27 (7.4 mag; 6.7') przy 111x z filtrem piękny, domknięty owal na czarnym tle nieba, jasny "ogryzek" w centrum, wokół niego blada otoczka, na jej tle przebłyskuje sporo słabych gwiazd. Jak zawsze urzekający widok, perełka letniego nieba. M 76 (10.1 mag; 4.2') przy 192x ładniejsza z filtrem, więcej detalu, dwa wyrażnie wyróżnione jaśniejsze fragmenty zatopione w delikatnej otoczce, filtr zapewnia czarne tło nieba. Super! M 57 (8.8 mag, 3.0') gwiazda centralna (14.8 mag) mignęła kilka razy przy 384x bez filtra, pomogło położenie Lutni wysoko na niebie i bardzo przyzwoity seeing. Miło było znów ogłosić sukces w starciu z jednym z bardziej wymagających celów obserwacyjnych na letnim niebie. NGC 7008 (10.7 mag, 1.43') przy 192x bez filtra wyrażnie nieregularna, jaśniejszy fragment z prawej strony, przy nim słaba gwiazdka (jedna z trzech widocznych na zdjęciu Łukasza), obok przy bledszej części mgławicy widać inną, jaśniejszą gwiazdę, to chyba gwiazda centralna tej mgławicy, wg danych jej jasność to 12.3 mag. Spojrzenie z filtrem przy tym samym powiększeniu - mgławica zdecydowanie jaśniejsza, wyrażniejszy detal, rzeczywiście kształtem przypomina zarodek. NGC 40 (12.3 mag, 1.23') 192x z filtrem - okrągła, jednorodna, b. jasna i łatwa gwiazda centralna (10.6 mag). Po wykręceniu filtra mgławica blednie (choć nadal bez problemu widoczna), zaś gwiazda centralna wyrażnie pojaśniała, wyszła na pierwszy plan. NGC 6905 (11.1 mag; 1.2') 111x - kółko wewnątrz czworokąta gwiazd, dwie jaśniejsze i dwie słabsze. 192x z filtrem - mgławica urosła, momentami jakieś farfocle w środku, ale gwiazda centralna (13.5 mag) wygaszona. Bez filtra przy 192x gwiazda centralna widoczna bezproblemowo na tle bledszej mgławicy. NGC 1501 (11.5 mag; 0.87') przy 274x duże, blade kółko, lekko ciemniejsze w środku, gwiazda centralna 14.4 mag widoczna bez filtra. Filtr rozjaśnia mgławicę, wyczernia tło i gasi gwiazdę centralną, normalka. NGC 7662 (8.3 mag; 0.62') przy 384x bez filtra jaśniejsze łuki wewnątrz "Błękitnej Śnieżki" widoczne na wprost, tworzą nie domykający się pierścień, bardzo porobnie jak na zdjęciu Łukasza. Gwiazda centralna 13.2 mag niewidoczna. NGC 6826 (8.8 mag, 0.60') 274x bez filtra, rzeczywiście "mruga", skupienie wzroku na gwieździe centralnej 10.4 mag sprawia, że mgiełka blednie - i vice versa. NGC 7009 (8.0 mag; 0.58') 192x z filtrem i bez podobnie, jasne okrągłe centrum i blada otoczka rozciągająca się w delikatne, ulotne "uszy", którym Mgławica Saturn zawdzięcza swoją nazwę. Gwiazda centralna 11.5 mag niewidoczna. NGC 6543 (8.1 mag, 0.33') nawet przy 192x niewielka, bez filtra - gwiazda centralna 11.4 mag jasna i łatwa, z filtrem o wiele ładniejszy detal, jasne centrum i blada otoczka, gwiazdę centralną nadal widać NGC 7027 (8.5 mag; 0.3') 274x mała, ale bardzo jasna, wyrażne niesymetryczna (nie-kółko), jaśniejsza z jednej strony. Fajna była ta nocka. Latały Perseidy, brzęczały owady (psikadło na komary przydało się), można było obserwować w podkoszulce. Mgławice planetarne to wdzięczny cel dla dużych luster, wszystkim polecam. By zobaczyć nieco więcej, niż jednorodną plamkę światła nie należy bać się dużych powiększeń, o ile niebo na to pozwala. Na zakończenie zrobiłem sobie prezent - widok Veila i Crescenta w okularze Q70 32mm (60x) z filtrem NBP Omega - miodzio 🙂 Czystego nieba! Paweł

Mgławica E wizualnie w lornetce 10x42 pod niebem SQM 21.21 pięknie odcinała się od mrowia gwiazd, podobnie jak B168 w pobliżu M39. Piękne ujęcie, piękne są noce sierpniowe!

Szanowny Kolego, to forum miłośników astronomii, a nie Pudelek czy inny Pomponik. Znaczenie terminów "meteoroid" , "meteor" i "meteoryt" i różnica między nimi to wiedza podstawowa. No to jeszcze raz. Okruch, który lata w przestrzeni kosmicznej to METEOROID. Okruch, który wpada w ziemską atmosferę i spala się w niej całkowicie (przy okazji dając fajne show na niebie) to METEOR. Okruch na tyle duży, że przetrwał przelot przez ziemską atmosferę i nie spłonął całkowicie, ale spadł na powierzchnię Ziemi, to METEORYT.

Na przedmieściach Kielc pod niebem SQM-L 20.55 mag/s2 w czasie 00:00 - 01:00 widziałem 17 Perseidów (w tym kilka spektakularnych, jasnych, żółtych, ze smugami) i 5 nie-Perseidów. Na dłuższe obserwacje organizm nie pozwolił, po kilkuset kilometrach przejechanych w ciągu kilku wcześniejszych godzin. Ech..., gdzie te czasy, gdy po całodziennej harówce przy żniwach czy sianokosach obserwowało się Perseidy do świtu, nasłuchując pracujących w oddali kombajnów i wdychając zapach schnącego siana. Nie te lata... Ale i tak było fajnie poleżeć na karimacie w ciepłą noc i po prostu gapić się w niebo :-) Wg imo.net maksimum tegorocznych Perseidów wypada właśnie teraz, o 10:00 czasu polskiego (8:00 UT). Za oceanem znów mają szczęście.

Wczoraj w czasie 00:30 - 01:30 naliczyłem 9 Perseidów i 10 nie-Perseidów (meteory sporadyczne, z innych mniejszych rojów). Podkarpacie, niebo SQM-L 21.21 mag/s2. Dziś w okolicy Kielc planuję proste zliczanie meteorów w podobnym czasie, jak starczy sił - do 3:00. Pogoda jest.

Hm... nie wiedziałem, że bywał u was na zlotach Jacek Sasin :-)

Wspaniałe zdjęcie, gratuluję! Wizualnie te galaktyki też zacnie się prezentują. Przyznać się, kto widział Smocze Trio w teleskopie, a nie tylko na zdjęciu? Ja widziałem kilka razy, a nawet popełniłem o tej grupce Obiekt Tygodnia 8.5 roku temu.