Skocz do zawartości

majer

Społeczność Astropolis
  • Postów

    897
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Treść opublikowana przez majer

  1. Tak tylko dodam, z tego co pisze Janusz Wiland u siebie, wykonanie światłosilnego lustra jest trudne. O wiele łatwiej zrobić takie o światłosile F10 lub podobnej. Zwłaszcza, jeśli się to robi pierwszy raz. Na stronie, do której link usunąłem: https://www.astrojawil.pl/tel_jawil.htm jest link do pliku excelowego, gdzie po wpisaniu parametrów lustra można otrzymać wymiary tubusa i przesłon, poprawiających jakość obrazu. Niestety na tej stronie nie działa link na dole do poradnika, poprawny link jest w pierwszym moim poście. Zawsze też można napisać do Janusza Wilanda maila jeśłi się ma jakieś szczegółowe pytanie (adres można znaleźć na stronach jego bloga, nie wiem, czy powinienem tu podawać). Powinien odpisać.
  2. Spytałem się autora i otrzymałem odpowiedź, że podręcznik ten jest do ściągnięcia z jego bloga: https://astrojawil.pl/blog/moje-urzadzenia/jak-zbudowac-samemu-teleskop/
  3. Jest też poradnik Janusza Wilanda na ten temat, do ściągnięcia tutaj.
  4. Dodam tylko, że fajnie na tej animacji widać, że Słońce przechodzi teraz przez gwiazdozbiór Skorpiona i obok cienia tego pręta podtrzymującego sztuczny księżyc można dostrzec m.in. Antaresa i gromadę kulistą M4.
  5. A propos ostatnich APOD-ów (konkretnie z 11 listopada): gościu jakoś dziwnie skleił niebo w panoramie, prawie nic nie jest tam, gdzie powinno być, a po zwróceniu na to uwagi na APOD-owym forum napisał, że tak ma być i że jest prawidłowo. Dodam obrazek, żeby samemu obejrzeć bez klikania. Dziwię się autorom serwisu, że zamieścili to zdjęcie, bo coś tam się zaczerwieniło na niebie. Kilka miesięcy temu zamieścili inną panoramę, gdzie Procjona podpisali "Syriusz". Samo zdjęcie było faktycznie ładne (przynajmniej dla kogoś, kto sam nie robi takich zdjęć) i bez takich kwiatków.
  6. majer

    Chi Cygni

    Inną ciekawą mirydą jest R Leo, króra wyróżnia się ciemnowiśniową barwą, przez co jest łatwa w identyfikacji i która też w maju osiągnie maksimum blasku. Może wtedy wyraźnie przekroczyć jasność +5 magnitudo.
  7. Niecałe 2 tygodnie po początku sezonu zakryć Antaresa przez Księżyc zaczyna się sezon zakryć gwiazdy El Nath, czyli północnego rogu Byka i drugiej co do jasności gwiazdy tej konstelacji. Gwiazda ta jest jednak na tyle daleko na północ od ekliptyki, że jej zakrycia są możliwe do zaobserwowania na południe od szerokości geograficznej mniej więcej 39oN. Dlatego ten sezon jest krótszy i trwa od września 2023 do kwietnia 2027. W tym czasie dojdzie do 49 zjawisk. Niestety południe Europy też nie ma tym razem szczęścia, gdyż przechodzący najbliżej nas pas zakrycia pokryje południową część Morza Śródziemnego w dzień 18 sierpnia 2025 r., a jedyne nocne zakrycia przechodzące przez północną Afrykę przejdą m.in. przez Egipt 24 września 2024 i 25 lutego 2026 r. oraz północno-zachodnią Afrykę 7 lutego 2025 r. (można już planować wyprawę i rezerwować bilety w hotelach). Pod spodem wygenerowany przez Occult obrazek z mapkami widoczności wszystkich zjawisk. Gdy by kogoś interesowało szczególnie któreś konkretne zjawisko, mogę sprawdzić, co podaje Occult na ten temat (przy okazji polecam pobrać ten program, można tam znaleźć dużo informacji w tematyce szeroko pojętych zakryć i nie tylko): Jeszcze legenda do tych mapek: - linia biała - zakrycie w nocy, - czerwona linia przerywana - zakrycie w dzień, - linia granatowa - zakrycie o zmierzchu (na lewo od białego), lub o świcie (na prawo od białego), - błękitna pętla po prawej - obszar, nad którym do zakrycia dojdzie podczas zachodu Księżyca i zakrywanego ciała, przy czym prawa granica owalu oznacza początek zakrycia w momencie zachodu obu ciał niebieskich, lewa granica - koniec zakrycia w momencie zachodu obu ciał niebieskich, czyli tutaj da się zobaczyć, jak Księżyc zakrywa El Nath, ale nie da się zobaczyć odkrycia; - błękitna pętla po lewej - obszar, nad którym do zakrycia dojdzie podczas wschodu Księżyca i zakrywanego ciała, przy czym prawa granica owalu oznacza początek zjawiska w momencie wschodu Księżyca i zakrywanego ciała, lewa granica obszaru - koniec zjawiska podczas wschodu Księżyca i zakrywanego ciała, czyli z wnętrza pętli nie da się zaobserwować zakrycia, a tylko odkrycie zakrywanego ciała. Dodam, choć to można wydedukować samemu, że jak linia jest w większości biała, to znaczy, że Księżyc jest w pełni, gdy cała czerwona - w nowiu, gdy w połowie biała i w połowie czerwona, to jest I kwadra Księżyca, gdy biała linia jest po lewej i ostatnia kwadra, gdy biała linia jest po prawej. W innym wątku piszę o sezonie zakryć Antaresa i M4 przez Księżyc, który zaczyna się 2 tygodnie wcześniej. Różnica rektascensji Antaresa i El Nath wynosi prawie 11 godzin, stąd oba ciała zakrywane są w odstępie 2-tygodniowym. Sprawdziłem, że są tylko dwa takie momenty, gdy zakrycie zarówno Anataresa, jak i El Nath da się zaobserwować nie ruszając się z miejsca. Jest to północno-zachodnia Australia, gdzie 27 sierpnia 2024 dojdzie do zakrycia El Nath, a 10 września 2024 - do zakrycia Antaresa. I jeszcze jedno, ale tym razem obszar wspólny jest bardzo mały, też północno-zachodnia Australia, ale sam koniuszek kontynentu: 20.03.25 - zakrycie Antaresa, 3.04.25 - zakrycie El Nath. Dla M4 nie sprawdzałem.
  8. W sierpniu br. zaczyna się trwający 5 lat sezon zakryć Antaresa przez Księżyc. W tym czasie wydarzy się 68 zjawisk. Niestety Europa ma wielkiego pecha i żadnego z nich nie da się dostrzec z Polski. Jedynie dzienne zakrycie 18 października 2023 r. zajdzie w całości nad horyzontem u nas; 12 kwietnia 2028 - m.in. w południowo-wschodniej Europie (w Polsce widoczny koniec zjawiska przy wschodzie Księżyca i Antaresa) i 4 lipca 2028 - na Półwyspie Iberyjskim, przy zachodzie obu ciał niebieskich. W przypadku gromady kulistej M4 w latach 2023-28 dojdzie do 66. zjawisk (a w zasadzie do 63, począwszy od 8 stycznia 2024, bo wśród pierwszych czterech zjawisk dla trzech Occult nie wyświetla obszaru widoczności). I tu mamy nieco więcej szczęścia. Z Polski da się zaobserwować dwa zakrycia: 24 maja 2024 r. (nad ranem, niestety pełnia Księżyca i jaśniejące niebo) i 18 lutego 2028 (rano, tuż po wschodzie obu ciał niebieskich). Pod spodem obrazki z mapkami widoczności wszystkich zjawisk. Gdy by kogoś interesowało szczególnie któreś konkretne zjawisko, mogę sprawdzić, co podaje Occult na ten temat (przy okazji polecam pobrać ten program, można tam znaleźć dużo informacji w tematyce szeroko pojętych zakryć i nie tylko). Mapki zakryć Antaresa: Mapki zakryć M4: Taka ciekawostka: przyglądając się pasom przebiegu tych zakryć wygląda na to, że M4 leży tak daleko na południe od ekliptyki, że jej zakryć nie da się zaobserwować z większej części Antarktydy, mimo że tam M4 i Antares należą do ciał okołobiegunowych, czyli są cały czas nad horyzontem. Choć z drugiej strony to dość dziwne, bo Antares leży jeszcze bardziej na południe, a z mapek wynika, że zakrycie tej gwiazdy jest możliwe do zaobserwowania z amerykańskiej bazy polarnej Amundsen-Scott. Jeszcze legenda do tych mapek: - linia biała - zakrycie w nocy, - czerwona linia przerywana - zakrycie w dzień, - linia granatowa - zakrycie o zmierzchu (na lewo od białego), lub o świcie (na prawo od białego), - błękitna pętla po prawej - obszar, nad którym do zakrycia dojdzie podczas zachodu Księżyca i zakrywanego ciała, przy czym prawa granica owalu oznacza początek zakrycia w momencie zachodu obu ciał niebieskich, lewa granica - koniec zakrycia w momencie zachodu obu ciał niebieskich, czyli tutaj da się zobaczyć, jak Księżyc zakrywa Antaresa lub M4, ale nie da się zobaczyć odkrycia; - błękitna pętla po lewej - obszar, nad którym do zakrycia dojdzie podczas wschodu Księżyca i zakrywanego ciała, przy czym prawa granica owalu oznacza początek zjawiska w momencie wschodu Księżyca i zakrywanego ciała, lewa granica obszaru - koniec zjawiska podczas wschodu Księżyca i zakrywanego ciała, czyli z wnętrza pętli nie da się zaobserwować zakrycia, a tylko odkrycie zakrywanego ciała. Dodam, choć to można wydedukować samemu, że jak linia jest w większości biała, to znaczy, że Księżyc jest w pełni, gdy cała czerwona - w nowiu, gdy w połowie biała i w połowie czerwona, to jest I kwadra Księżyca, gdy biała linia jest po lewej i ostatnia kwadra, gdy biała linia jest po prawej. W innym wątku piszę o sezonie zakryć gwiazdy El Nath przez Księżyc, który zaczyna się 2 tygodnie po początku sezonu zakryć Antaresa. Różnica rektascensji Antaresa i El Nath wynosi prawie 11 godzin, stąd oba ciała zakrywane są w odstępie 2-tygodniowym. Sprawdziłem, że są tylko dwa takie momenty, gdy zakrycie zarówno Anataresa, jak i El Nath da się zaobserwować nie ruszając się z miejsca. Jest to północno-zachodnia Australia, gdzie 27 sierpnia 2024 dojdzie do zakrycia El Nath, a 10 września 2024 - do zakrycia Antaresa. I jeszcze jedno, ale tym razem obszar wspólny jest bardzo mały, też północno-zachodnia Australia, ale sam koniuszek kontynentu: 20.03.25 - zakrycie Antaresa, 3.04.25 - zakrycie El Nath. Dla M4 nie sprawdzałem. Wiadomo, że teraz ludzie coraz więcej podróżują, można więc zaplanować wyjazd tak, aby zaobserwować zakrycie Antaresa, lub M4 z jakiegoś ciepłego kraju.
  9. majer

    67P/Churyumov-Gerasimenko

    Polecam poniższą lekturę: http://sok.ptma.pl/wp-content/uploads/2014/11/KOMEC-9.pdf str. 14 oraz 18 i 19: Albo znacznie bardziej rozbudowane opracowanie Brytyjskiego Towarzystwa Astronomicznego (ale trzeba znać angielski): https://britastro.org/sites/default/files/Comet Observing Guide 2018 Dec (rev 4)_0.pdf (tu na str. 31)
  10. Ja też tak robiłem, tylko nie z katką, ale z nakładką z czarnego brystolu, o średnicy jakieś 2-3 cm większej od średnicy obiektywu. Użycie wężyka spustowego, nawet takiego długiego na metr czy dwa spowoduje, że po jego naciśnięciu podniesienie lusterka i ruch migawki wprawi aparat zawsze w jakieś drgania i obraz raczej będzie nieostry.
  11. Kiedyś tak fociłem Księżyc przez MTO 11CA Prakticą na kliszy. Bywało, że i 2 godziny ustawiałem ostrość i ciągle byłem niezadowolony. Aż w końcu kark mnie bolał na tyle, że wracałem do domu bez fotki. Niestety nie było wtedy widoku na żywo, a co tak naprawdę wyszło można było się przekonać dopiero po wywołaniu filmu i zrobieniu odbitek.
  12. Jeszcze a propos przebiegu pasów zakryć na Ziemi. To jest tylko prognoza i obliczenie najbardziej prawdopodobnego przebiegu pasa. Jak w każdym rachunku także i tutaj są błędy obliczeń i w rzeczywistości pas zakrycia może być przesunięty na północ lub na południe. We wspomnianym przeze mnie programie Occult Watcher pokazują to w postaci najprawdopodobniejszego przebiegu pasa, ale dodatkowo pokazują pas +/- jedno, +/- dwa i +/- 3 odchylenia standardowe od niego. I faktyczny pas powinien się mieścić w tym zakresie +/- 3 odchylenia, ale im bliżej tej granicy +/- 3, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że dojdzie tam do zakrycia. W każdym razie próbę rejestracji zjawiska można, a nawet należy podjąć nawet jak się przebywa kilkadziesiąt, a czasami i ponad 100 km od obliczonego przebiegu pasa. Obserwacja negatywna, czyli brak zakrycia też ma znaczenie.
  13. Zanistalowalibyście u siebie appkę, która pokazuje Marsa na północ od Łabędzia? Z tym Trójkątem Letnim też jest coś nie teges.
  14. Tak, dobrą opcją jest instalacja OccultWatchera. Jeśli ktoś radzi sobie z angielskim, to ze strony IOTA w dziale "Helpful Informations" można pobrać podręcznik Chasing the Shadow: The IOTA Occultation Observer's Manual. I tam jest wiele ciekawych informacji. Natomiast na forum PTMA można znaleźć kilka jego rozdziałów przetłumaczonych na polski (mam nadzieję, że nie robię niczego złego udostępniając ten link tutaj, gdyby było jednak inaczej, proszę go skasować).
  15. Na stronie Steve'a Prestona z zakryciami gwiazd przez planetoidy podają, że za 2 tygodnie dojdzie do zakrycia całkiem jasnej gwiazdy przez planetoidę. W zjawisku wezmą udział ciała wymienione w tytule, a pas zakrycia według prognoz ma przejść m.in. przez północną Polskę. Jest to najjaśniejsza gwiazda zakrywana w ten sposób do połowy listopada br., której pas zakrycia przebiega przez Polskę. Gwiazda HD72722 jest łatwa do odnalezienia tuż na zachód od głowy Hydry i jest łatwo dostrzegalna przez lornetkę: Natomiast planetoida (21546)Windmanstatten ma jasność około +18,5 magnitudo, czyli w momencie zakrycia jasność gwiazdy spadnie na chwilę o jakieś 12 wielkości gwiazdowych. Zjawisko nie potrwa długo, mniej więcej 1 sekundę, a więc obserwując gwiazdę wzrokowo łatwo je przegapić. O ile chmury pozwolą, to zjawisko będzie całkiem dobrze widoczne u nas, gdyż o tej porze ten fragment nieba wznosi się na wysokość mniej więcej 20 stopni ponad widnokrąg. W obserwacjach nie przeszkodzi także Księżyc przez I kwadrą, przebywający wtedy od dawna pod horyzontem. Jak już wspomniałem gołym okiem zjawisko jest niestety łatwe do przegapienia, bo trwa bardzo krótko, ale można spróbować nagrać je na filmie, nagrywając dobre kilka minut przed i po przewidywanym czasie zakrycia. Takie nagłe zgaśnięcie gwiazdy, a potem pojawienie się jej ponownie może wyglądać efektownie. Czas nagrywania warto przedłużyć do nawet +/- 20 minut od zjawiska, bo zawsze jest szansa, prawda, że niewielka, na odkrycie w ten sposób ewentualnego księżyca planetoidy. Natomiast jeśli ktoś dysponuje odpowiednim sprzętem (oprócz teleskopu i kamery ważna jest też tzw. służba czasu, czyli urządzenie precyzyjnie podające aktualny czas i inserter, czyli urządzenie zapisujące m.in. ten czas na każdej z klatek nagrywanego filmu), to warto wykonać obserwację tego zakrycia, która wtedy może mieć znaczenie naukowe. Obserwacja pojedynczego obserwatora może ma nieduże znaczenie, ale jeśli się doda obserwacje różnych obserwatorów z różnych miejsc można np. próbować wyznaczyć kształt profilu planetoidy, czy jej rozmiar. Gdyby ktoś chciał się poważniej zająć obserwacjami takich zjawisk, to polecam zainstalować u siebie program OccultWatcher.
  16. O czym będzie jubileuszowy wpis Taysona?

    1. Pokaż poprzednie komentarze  1 więcej
    2. fornax

      fornax

      :laughing1:

      Moge w kazdej chwili to rzucic, jeśli tylko bede chciał ;)

      O rzucaniu astrofotografii przez  "taysona".

    3. jupiter1969

      jupiter1969

      O jubileuszowym wpisie Tysona.

    4. Herbert West

      Herbert West

      Będzie to ostra jak brzytwa krytyka zdjęcia @wessel. Szykujcie popcorn!

  17. majer

    Perseidy 2021

    Na stronie IMO (Międzynarodowa Organizacja Meteorowa) piszą, że maksimum aktywności w tym roku przewiduje się 12 sierpnia około 19:30 UT, czyli 21:30 naszego czasu. A zatem jak tylko zrobi się ciemno już będzie ich dużo.
  18. W tym tygodniu także będzie się działo w układzie księżyców galileuszowych Jowisza. W nocy z 29 na 30 lipca od wschodu Jowisza cień Kalisto na tarczy, potem dołączy cień Io i przez ponad 40 minut dwa cienie na tarczy, a po zejściu cienia Kalisto na tarczy zamelduje się Io, a następnie sama Kalisto i przez ponad godzinę cień i dwa księżyce na tarczy.

     

    Natomiast w nocy z 1 na 2 sierpnia jedno z nielicznych w tym sezonie obserwacyjnym możliwe do obserwacji z Polski częściowe zakrycie Europy przez Ganimedesa, mniej więcej od godziny 24 do 2, z fazą maksymalną około 1:05. Pod spodem symulacja tego zakrycia w Stellarium web:

     

    image.png.97ef60d7cd444f3ff83ac6a1501aaf09.png

    1. piotrkusiu

      piotrkusiu

      Może załóż jakiś temat z takimi wydarzeniami. Nie każdy na statusy patrzy

  19. Udało się Marsa dostrzec gołym okiem, czy bez lornetki nie dałoby się?
  20. 4 października bardzo rzadko możliwe do obserwacji zjawisko na Jowiszu: jednoczene przejście cieni Kalisto i Ganimedesa przez tarczę planety bardzo dobrze widoczne z Polski. O zmierzchu Ganimedes na południku centralnym, przed 19 wejście cienia Kalisto, przed 20:30 zejście Ganimedesa, około 20:50 wejście jego cienia i do mniej więcej 23:30 oba cienie na tarczy. Gdzieś o 0:20 zejście cienia Kalisto, gdy Jowisz wciąż 13 stopni nad horyzontem. Zachód Jowisza około 2:10.  Na załączonym obrazku symulacja widoku tarczy Jowisza o 22:00 ze Stellarium. Cień Kalisto po prawej, cień Ganimedesa po lewej. Powinno dać się to dostrzec nawet w lornetce.

    jowisz_2021_paz_04_22_00.png.cc9cbc4ca7054786f82ea38e2a5d3a87.png

    1. Pathfinder

      Pathfinder

      Dzięki.

      To właśnie są informacje dla których tu wchodzę :) 

    2. alinoe

      alinoe

      Zanotowane w kalendarzu.

    3. Matheo_89

      Matheo_89

      Ależ mi przypomniałeś moje dawne obserwacje potrójnego cienia na Jowiszu...

       

  21. Na googlemaps sklep wciąż jest (i jakiś Taurus za szybą):
  22. Proponuję obejrzeć widmo posolonej świeczki (uważając, by nie spalić spektrografu). Sód aż razi w oczy.
  23. Na tym nieco prześwietlonym zdjęciu na prawo od Saturna widać chyba jeszcze dwa księżyce (jeden na pewno, a drugi mam wrażenie, że też jest). Sprawdziłem na stronie Sky and Telescope, że to są Dione (bliżej i bardziej na północ) i Rea (dalej i nieco na południe, wyraźniejsza). Mam wrażenie, że widać też Tetydę po lewej stronie, Enceladusa chyba już nie (ale te starałem się wypatrzeć, jak mi S&T pokazało, że powinny tam być):
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.