majer

W tym tygodniu okazja do ciekawej animacji: w nocy z 18 na 19 kwietnia najpierw, przed godziną 23 3 księżyce (Io, Ganimedes i Kallisto) ustawią się prawie na jednej linii, a potem o godz. 1:20 Ganimedes schowa się w cień Jowisza, aby o 3:08 z niego wyjść, zaś niecałe pół godziny później księżyc ten przejdzie za Jowiszem, za którym spędzi niewiele ponad godzinę. Dodatkowo Kallisto przejdzie na południe od tarczy planety.

22 kwietnia maksimum mają Lirydy, ale one promieniują od 14 do 30 kwietnia. Dodatkowo nie zgadza się za bardzo kierunek lotu i miejsce, czyli Warkocz Bereniki. Zatem jest to pewnie meteor z tzw. Antyhelionu (tu by się właśnie zgadzał kierunek lotu i położenie). W kalendarzu meteorowym Międzynarodowej Organizacji Meteorowej (International Meteor Organization), który można ściągnąć sobie stąd: https://www.imo.net/resources/calendar/ piszą, że: I moje tłumaczenie dla nieznających angielskiego: Tabela 6, to tabela ze współrzędnymi radiantów rojów, jest na końcu zalinkowanego powyżej kalendarza. Wkleję za to mapki z położeniem radiantu Antyhelionu od marca do maja: i od maja do lipca: W kalendarzu jeszcze jest komentarz, że według analiz obserwacji Antyhelion powinien wykazywać ZHR od 2 do 4 z nieznacznymi wahaniami. Do końca maja aktywność powinna lekko rosnąć, a potem spadać.

Znalazłem jeszcze ciekawy artykuł na stronie czasopisma "Sky and Telescope" o R Leo i okolicach: http://www.skyandtelescope.com/observing/put-a-little-bit-of-leo-in-your-life/ Może ktoś na forum fotografował już opisane tam galaktyki?

Rozumiem, że ten składnik wtórny jest na godzinie 9 względem Regulusa? Warto może dodać, że tuż obok Regulusa jest jedna z galaktyk karłowatych, Leo I, będąca satelitą Drogi Mlecznej. Oczywiście nie do zobaczenia w nawet całkiem dużym teleskopie. Wychodzi dopiero na zdjęciu (patrz odpowiedź Piotrka Guzika poniżej). Dość napisać, że odkryto ją dopiero w 1950 r. Tu jest trochę więcej o niej. I jeszcze obrazek: oraz tabelka z opisem ze strony autora:

Czasami nie mogę się powstrzymać. A ten błąd razi mnie szczególnie mocno. Zapewniam, że nie tylko mnie tutaj. P.S. kiedyś był tu aktywny wątek o błędach ortograficznych i językowych. I wcale nie ja go założyłem (po szybkich poszukiwaniach okazało się, że nawet co najmniej trzy):

Cieszę się, że było warto tam zajrzeć.

O, a wklejony filmik z YouTube'a widzę i nawet mogę uruchomić.

W obu przypadkach powinno być "jakichś". Liczba pojedyncza - jakiś, liczba mnoga - jakichś.

Jutro rano Księżyc dotrze do trójki gwiazd na lewo od planet i zakryje środkową, najbardziej wysuniętą na południe z nich.

Jeszcze mapka okolic R Leo z naniesionymi jasnościami gwiazd porównania, oczywiście pomnożonymi przez 10. Gwiazda, oznaczona numerem 57, to 18 Leonis, zaś 64 - 19 Leonis. R Leonis jest obecnie jaśniejsza od wszystkich gwiazd na mapce, choć daleko jej do pokazanej tu maksymalnej jasności 4,4 mag.

To jest miryda i teraz jest bliska maksimum jasności, ma nieco poniżej 5 magnitudo:

Jak będzie pogoda, obejrzyj R Leo. Łatwo ją znaleźć 5 stopni na zachód od Regulusa, niedaleko gwiazd 18 i 19 Leonis. Jest teraz widoczna gołym okiem, a kolor ma... czereśniowy (taki ciemniejszy czereśniowy, bo wiadomo, że czereśnie są różne)?

W tym sensie to wszystkie gwiazdozbiory są okołobiegunowe.

Coś im kiepsko idzie, albo wysłali nie to zdjęcie. Jakiś obcy kliknął w obrazek obok. Przecież widać, że zdjęcie wykonano zimą, a już jest wiosna. A co do budowli: sporo jest tutaj zdjęć Księżyca, może da się porównać archiwalne zdjęcia, żeby zobaczyć, jak szybko budowla powstaje?

Może zamiast w notatniku otwórz w jakimś innym (lepszym) edytorze tekstów (z darmowych może być np. Sublime Text3)? Wtedy będzie czytelniejsze.

Takie trzy uwagi: - na początku filmu, pokazując gwiazdozbiór Oriona, warto byłoby pokazać, gdzie ta M42 jest, bo nie każdy to wie. Pewnie sporo osób nie wie też, jak wygląda Orion i jego główną figurę również pokazałbym na filmie, - mimo wszystko zalecałbym jednak przysłonięcie obiektywu o przynajmniej jedną działkę, zamiast fotografować całkowicie otwartym, wtedy zdjęcie wyjdzie lepsze, zwłaszcza, jeśli to nie jest obiektyw wysokiej klasy (mniej się uwidocznią wady optyczne obiektywu), - mówisz w filmie, że wykonując ciemne klatki nie trzeba zmieniać parametrów ekspozycji. Tutaj nie tyle "nie trzeba zmieniać", co "trzeba je pozostawić takie same".

Te kolory, to aberracja chromatyczna, czyli nic dobrego i nie jest to super. Nie napisałeś, o której godzinie obserwowałeś Wenus, ale z opisu podejrzewam, że było już ciemno i stąd mieniła się ona wszystkimi barwami tęczy. Wenus jest tak jasna, że obserwowana na ciemnym niebie uwidacznia najmniejsze nawet wady optyczne posiadanego sprzętu. Najlepiej obserwować ją jeszcze zanim niebo zrobi się ciemne, max gdzieś godzinę po zachodzie Słońca, względnie przed świtem, albo nawet w dzień, jeśli uda się ją odnaleźć. Wtedy jej obrazy są najlepsze (nie bez znaczenia jest fakt, że jest wtedy wyżej nad horyzontem).

Jest taka jedna, której nie lubię, bo śpiewają w niej o "gwieździe Wenus" i inne bzdury, więc nie będę jej tu linkował, ale lubię tę: Halina Frąckowiak śpiewa o papierowym Księżycu: Kiedyś już tu linkowałem piosenkę o Julii:

Pogrzebałem trochę w sieci i oto, co znalazłem: http://www.covingtoninnovations.com/michael/blog/1603/index.html#x160315A (mniej więcej to samo było w innych miejscach, ale tu chyba jest najdokładniej opisane). Przy okazji odkryłem ciekawy chyba blog. W skrócie (jeśli dobrze zrozumiałem instrukcję): 1. trzeba sprawdzić 2 pliki: C:\Program Files\Stellarium\data\ssystem.ini %appdata%\Stellarium\data\ssystem.ini mogą być identyczne, jeśli nie są -- skopiować plik z C: do %appdata (gościu pisze, że powinien być nowszy, u mnie w danych aplikacji nie ma w ogóle takiego pliku, mam starego kompa z Windowsem XP, może to dlatego), na wszelki wypadek 2. otworzyć plik ssystem.ini w jakimś edytorze tekstów (bardziej zaawansowanym, niż windowsowy notatnik, bo w notatniku wychodzi kaszana, sprawdziłem), 3. wcisnąć Ctrl+f i wpisać [Jupiter] 4. odnaleźć linijkę: rot_rotation_offset I teraz: -- jeśli ustawi się rot_rotation_offset=-1 to włączy się wbudowany do Stellarium algorytm wyszukujący położenie WCP, który podobno działa całkiem dobrze. Potem trzeba regularnie uaktualniać plik ssystem.ini, -- można też ustawić ten offset samemu, patrząc na obrazek ze Stellarium dla godziny, w której WCP powinna być na południku centralnym i zmieniać wartość offsetu, aż osiągnie się pożądany efekt. Potem trzeba regularnie, co kilka miesięcy sprawdzać, czy nic się nie rozjechało, przynajmniej raz w sezonie obserwacyjnym (najlepiej na jego początku). Jeszcze taki dopisek, że jak ustawi się wartość -1, to Stellarium oblicza położenie WCP od zera, ignorując okres obrotu Jowisza i korzystając z modelu rotacji samej WCP, co nie jest przewidywalne na 100%, ale działa raczej dobrze. A jeśli ustawi się liczbę dodatnią, to ona nadal będzie dostosowywana do dryfu długoterminowego WCP. Ja mam Stellarium w wersji 0.13.0 i sprawdziłem, że po wpisaniu -1 (miałem 310) dla daty 8 marca, godzina 1:28 może centrum WCP nie jest na południku centralnym, ale jest prawie na środku (przez południk centralny przechodzi jej brzeg), tak samo 7 marca o 5:37. Różnica wynosi jakieś 15 minut, tzn. plama jest na środku tarczy 15 minut wcześniej.

Można też wypróbować aplikację na stronie czasopisma Sky and Telescope. Na dzisiaj przewidują tranzyt WCP na godzinę 19:41(u nas niewidoczny) naszego czasu, jutro o 5:37, 8 marca o 1:28.

Ja dziś z samochodu w trasie z Warszawy na Mazury widziałem tylko Wenus, ale na niebie było sporo cienkich chmur i siedząc z przodu jako pasażer musiałem patrzeć się przez tylną szybę. Nie pomagały też pojawiające się co chwila lasy.

Może nie tyle wstawać, co przebywać całą noc na zewnątrz. Myślę, że znalazłoby się trochę takich osób. Zwłaszcza, że to są wakacje i sezon urlopowy.

W tym filmie zgrzyta mi fakt, że Merkury będzie dobrze widoczny także w sierpniu, tyle że na niebie porannym.

Zmień proszę kolor czcionki, teraz ledwo widać, co wkleiłeś: