grzesiek58

Nie, nie bedzie widać. A to dlatego że Floryda jest mniej więcej z drugiej strony świata... Możliwe są obserwacje kilka minut po starcie bo wtedy wahadłowiec bedzie przelatywał nad Europą i Afryką. Ale z Polski nie ma na to szans. Chociaż już podobno skrajnie południowo-zachodnia część Niemiec szykuje sie na niski przelot. Wahadłowiec będzie dostępnym na polskich oczu dopiero jutro wieczorem w pościgu za ISS.

Idiotyzm......Biedny psina nr: 215292

Znalazłem!! Chyba z pół godziny szukałem ale znalazłem. Słońca zasłoniłem sobie.......anteną satelitarną Fajny widok....pomyśleć, że to największa średnica Wenuski jaka może być. 1% oświetlonej Wenus - extra. Jak się później wie gdzie jest to bez problemu nawet w szukaczu widać. Tak w ogóle to mnie zastanawia czemu wyraźnie widać było więcej niż półokrąg, jakby półokrąg i jeszcze trochę, nie wiem czy wiecie o co mi chodzi. W każdym bądź razie myślę, że to wina atmosfery. Prawda? Fajną fotkę tej koniunkcji można znaleźć na niemieckim forum: Tu także dobrze widać, że oświetlona część rozciąga się także w dół od "równika"

No panowie... W takiej fazie niektórzy Księżyca znaleźć nie mogą a Wy to z Wenus wyjechaliście. NIc tylko pogratulować. Mistrzostwo.

Po zainstalowaniu nowych baterii jasność wyraźnie wzrosła. Wczoraj obserwowałem (pewnie nie ja jeden ) przelot o 21.13 i powiem, że mnie zaskoczył. Porównywałem - był wyraźnie jaśniejszy od Jowisza a więc to -2.,4 mag przepowiedziane przez Calsky się sprawdziło!! Ciekawe jaką jasność osiągnie po zakończeniu prac nad ISS. Patrząc na animacje trochę tych baterii słonecznych będzie. Wtedy dopiero będą przeloty.

Połowę zjawiska zaliczone. Niestety na drugą połowę nie pozwoliły chmury... Ale seeing miałem dobry oceniłbym 7-8/10.

Zgadza się. To była ISS. Z tym, że to nie mogła być godzina 21:40 a 21:20. O wskazanym przez Ciebie czasie ISS była już nad Japonią. Po zainstalowaniu nowych paneli jasność ISS wzrosła i może osiągać nawet -2 mag więc teraz już nie można jej z niczym pomylić. Przeloty satelitów możesz także sprawdzać programem Orbitron.

Początek zakrycia już za około 3 godz. więc idę wytaszczyć telepa, niech sie chłodzi. Miejmy nadzieje ze pogoda dopisze. Na razie niebo bezchmurne.

Jestem pod wrażeniem Twojej wiedzy na temat sondowania Układu Słonecznego. Moja znajomość tematu to jedynie niewielki ułamek Twojego zasobu wiedzy. Będę się musiał jeszcze dużo nauczyć, więc zapewne często będą padały pytania z mojej strony Dobrze, że jesteś! Ale dobra, bo nieco odbiegamy od tematu którym jest start SELENE. Na temat samego startu właściwie niewiele jeszcze wiadomo, nie ustalono nawet jeszcze daty. Pewne za to jest miejsce startu - baza JAXA'y, kosmodrom Tanegashima . Postaram się przybliżyć teraz nieco te klimaty Tanegashima Space Center (TNSC) zostało wybudowane w 1966 roku jako główne centrum National Space Agency Development Japan (NASDA). Zajmuje ogromną powierzchnię 9,700,000 metrów kwadratowych. Centrum miało służyć "wypuszczaniu" głównie małych rakiet. Przez pierwsze lata przeprowadzano głównie misje testowe (w sumie około 50 misji). Dopiero w 1975 roku udało się wypościć pierwszą "oficjalną" satelitę o nazwie "Kiku". Od tamtego czasu w przestrzeń kosmiczną z kosmodromu Tanegashima wysłano już wiele małych, głównie meteorolgicznych i telekomunikacyjnych satelitów. Listę wszystkich startów jaki odbyły się z Tanegashima mozna znaleźć tu: http://www.astronautix.com/sites/tanshima.htm Kompleks składa się z: - Takesaki Range do wysyłania małych, najczęściej doświadczalnych rakiet, - Osaki Range do wysyłania większych rakiet, głównie H-2A, tam znajduje się wyrzutnia Yoshinobu z której startuje misja SELENE, - Masuda Tracking and Communication Station dla śledzenia i kontroli wysłanych satelitów, - a także dwie stacje radiolokacyjne (Nogi i Uchugaoka) i obserwatoria optyczne fot. pierwsze to Nogi drugie Uchugaoka) Położenie kompleksu: TNSC położone jest na południowo-wschodnim wybrzeżu wyspy Tanegashima Osumi Islands, która z kolei jest oddalona o ok. 33 km od południowego wybrzeża Japonii (dokładnie jej części zwanej Kyushu). Mapki z lokalizacją: Uwaga: Przepraszam za nieczytelność napisów. Fragment zakreślony w lewym dolnym rogu wskazuje Takesaki Range, zaś w prawym górnym Osaki Range. Strzałka jest skierowana na wyrzutnię Yoshinobu. Mapki generowane za pomocą programu Google Earth v3.1 Na terenie kompleksu znajduje się Space Museum utworzone w 1797 roku. Są tam pokazane rozmaitości dotyczące historii, pracy i rozwoju całego centrum. Głównymi atrakcjami jest model ISS a także Japanese Module Experiment (JEM) który ma zostać częścią ISS. Pozostałe zdjęcia (na zdjęciu 5 jest pokazany Pad Yoshinobu) : W sumie to milutkie miejsce Źródła: http://en.wikipedia.org/wiki/Tanegashima_Space_Center http://web-japan.org/atlas/technology/tec09.html http://www.astronautix.com/sites/tanshima.htm http://www.jaxa.jp/about/centers/tnsc/index_e.html

Ojej w tym momencie powinienem Ci zadać kilka pytań. A Niemcy to co kombinują bo pierwsze słyszę? Jedyne co wiem o CubeSat to, że jest wytworem duńskim, ale nic poza tym niestety. Nie orientuję się także niestety, jakie polskie ekipy uczestniczą już w tym projekcie, natomiast moje prywatne zdanie jest takie, że najzdolniejsi studenci z kilku najlepszych polskich politechnik powinni dać sobie radę. W ogóle jakoś z rezerwą podchodzę do takich może nie amatorskich ale pół-profesjonalnych misji. Ale to chyba jakieś moje dziwne stereotypy. Z serce życzę im wszystkiego dobrego

Na ESMO to sobie jeszcze troszkę poczekamy natomiast LRO to już przyszły rok. Faktycznie zrobił sie teraz mały najazd na Moona. Tyle misji, sond i nawet łazik! I to wile państw chce go badać: Japonia(SELENE), Chiny(program Chang'e), Indie(oba Chandrayaan'y), USA(LRO), Rosja(Luna-Glob), studenci z Europy(ESMO) . Chyba zaczyna się ponowna walka o odkrycia tylko z większa ilością państw. PS. Tylko nam roboty narobią. Trzeba będzie zakładać nowe wątki!! :D

To zrozumiałe, Phoenix nie ma możliwości ruchy więc zbada tylko 2,4m wokół lądownika, jeżeli RA ma możliwość obrotu o 360st w co wątpię. Doświadczenia z pewnością się przydadzą. Już obecna misja jest niezłym sprawdzianem dla konstruktorów NASA. Phoenix w końcu misi być odporny na: promieniowanie słoneczne, uszkodzenia fizyczne np. meteoroidy, na ogromną temperaturę podczas wchodzenia w atmosferę Marsa, niskie temperatury już po wylądowaniu, małą ilość światła czy burze pyłowe jakich ostatnio doświadczyły MERy. Myślę, że po przygotowaniu przez NASA takiej ilości misji marsjańskich (nie wiem ale chyba jest ich już naście) będzie w stanie zapewnić w przyszłości łazikom odpowiednie zabezpieczenia. Właściwie to na nowe łaziki z nowymi rozwiązaniami technicznymi nie musimy tak długo czekać bowiem już w 2009roku startuje misja Mars Science Laboratory a kilka lat później ExoMars ze swoim wypasionym łazikiem

Co prawda lądownik już wystartował, ale widzę, że jeszcze nikt nie omówił głównych celów i przebiegu misji Phoenix, więc to czynię. Logo misji Phoenix jest marsjańskim lądownikiem NASA. Jego celem jest dokładne zbadanie obszarów okołobiegunowych na północnej półkuli gdzie jest podejrzenie o występowaniu znacznych ilości lodu wodnego pod powierzchnią gruntu. Specjalistyczne oprzyrządowanie umożliwi odkopanie gruntu marsjańskiego (do ok.50cm, pobranie próbki gruntu, jego zbadanie i wysłanie wyników na Ziemię. Możliwe będzie także zebranie danych o panujących warunkach na Marsie przed milionami lat. Sondzie udało sie wystartować w pierwszym oknie startowym, bez denerwujących przekładań. I tak 4 sierpnia 2007r rakieta Delta II (model 7925, ten sam co wyniesie sondę Dawn – w tamtym wątku foto tej RN) wyniosła w przestrzeń kosmiczną lądownik Phoenix. Teraz czeka ją bez mała 10 miesięcy lotu i najprawdopodobniej 25 maja 2008r wyląduje na biegunie północnym Czerwonej Planety. Dokładne miejsce lądowania nie jest jeszcze ustalone, wiadomo jedynie, że będzie to w okolicach krateru Heimdall, po jego zachodniej stronie, co zresztą widać na fotkach juma. Dokładne współrzędne lądowania na podstawie zdjęć z MRO powinny zostać w niedługim czasie ustalone. Misja potrwa do września 2008r. Trajektoria lotu Średnica lądownika to 2,6m zaś wysokość 1,7m. Energię będą dostarczały dwie kołowe baterie słoneczne o średnicy 3,6m każda. Phoenix wraz z paliwem waży 670kg, z czego 55kg to instrumenty naukowe. Na oprzyrządowanie składają się: - Mars Descent Imager (MARDI) – kamera przeznaczona do wykonania zdjęcia podczas lądowania (żeby widzieli czy trafili tam gdzie chcieli , z powodu problemów techniczny możliwe będzie wykonanie tylko jednej fotki, trzecia fotka to przykładowe zdjęcie wykonane za pomocą MARDI) - Surface Stereo Imager (SSI) – kamera stereoskopowa na 2-metrowym maszcie i 12 kolorowych filtrów (dla obczajenia okolic , jeden z ważniejszych instrumentów) - Robotic Arm (RA) – mała koparka umieszczona na wysięgniku 2,35m (do wykopania próbki gruntu) - Robot Arm Camera (RAC) – aparat umieszczony na ramieniu koparki (fotografie i badania nowo wykopanych ziaren gruntu) - Microscopy, Electrochemistry and Conductivity Analyzer (MECA) – analizator fizyko-chemicznych własności gruntu (tu będzie wsypana i dokładnie analizowana próbka) - Thermal Evolved Gas Analyzer (TEGA) – analizator gazów uwalniających się z podgrzewanych próbek gruntu, podobny do umieszczonego na pokładzie utraconego Mars Polar Lander (podgrzeje próbki i zobaczy co się bedzie z nimi działo ) - Metorological Station (MET) – zestaw przyrządów meteorologicznych w tym Light Detection And Ranging (LIDAR) (codziennie będzie rejestrował pogodę a także ruch cząsteczek i ich ilość w atmosferze - LIDAR, pierwsze foto to schemat MET, drugie to LIDAR) Pozostałe: Źródła: http://en.wikipedia.org/wiki/Phoenix_%28spacecraft%29 http://pl.wikipedia.org/wiki/Phoenix_%28l%C4%85downik%29 http://phoenix.lpl.arizona.edu/mission.php http://www.nasa.gov/mission_pages/phoenix/main/index.html

Według mnie żadne z tych urządzeń nie jest przystosowane to znalezienia pozostałości po poprzednich misjach. Główne oprzyrządowanie to wszelkie spektrometry, które w znalezieniu Apolla nam nie pomogą, zrobią za to śliczne kolorowe mapki Księżyca LALT też raczej w poszukiwaniach nie pomoże. Służy do sporządzenia dokładnych map topograficznych np. kraterów z marginesem błędu 5m. Niestety nawet jak trafi na jakieś pozostałości, raczej zostaną one zaliczone jako "zwykły kamień" jakich pełno. Jedyna nadzieja moim zdaniem to HDTV, której rozdzielczość miejmy nadzieję pozwoli z najniższej orbity rejestrować odpowiednio małe szczegóły. Jeżeli tak nie będzie, no cóż poczekać trzeba będzie do LRO. PS. Możliwe. Jednak żeby sie upewnić trzeba będzie dokopać się w necie do dokładnych danych o kamerce, właściwie to chodzi o rozdzielczość z odległości 100km i wszystko będzie jasne.

Logo misji SELENE jest misją Japońskiej Agencji Kosmicznej (JAXA). Jej celem jest zbadanie Księżyca pod wieloma względami. Głównymi celami są: - ogólny przegląd Księżyca, wykonania map topograficznych, badania struktury powierzchniowej i podpowierzchniowej, - otrzymanie danych na temat występowania poszczególnych pierwiastków i minerałów w konkretnych regionach Księżyca, - zbieranie danych na temat przeszłości i ewolucji Księżyca , - badanie cząstek energetycznych (szczególnie pochodzących ze Słońca), Po starcie z wyrzutni Yoshinobu na kosmodromie Tanegashima przy pomocy rakiety nośnej H-2A (2022) zostaną wykonane odpowiednie manewry naprowadzania sondy na odpowiedni kurs. Po około 127 godzinach lotu. Pierwsza orbita będzie miała 100 pery- i 13000 apocentrum. Następnie po 6 manewrach wejdzie na docelową orbitę kołową o promieniu 100km. W trakcie manewrów na odpowiednich wysokościach zostaną odczepione subsatelity. Planowo misja potrwa przynajmniej rok. Rakieta nośna H-2A (2022) Trajektoria Sonda Kaguya składa się z trzech elementów: głównego orbitera i dwóch subsatelitów. Główny orbiter ma wymiary 2,1 x 2,1 x 4,8 m i wraz z paliwem waży 2885kg. Energię dostarczać będzie pojedynczy panel słoneczny o powierzchni 22 metrów kwadratowych. Łączność z Ziemią zapewni główna antena o średnicy 1,3m oraz 4 mniejsze, pomocnicze. Sonda napędzana będzie jednym głównym silnikiem oraz dwunastoma silnikami kontroli położenia. Subsatelity to VRAD (Vstar, VLBI Radio Source) oraz Relay Satellite (Rstar). Oba ważą 50 kg i mają wymiary 1.0 x 1.0 x 0.65 m. Relay Satellite będzie umieszczony na orbicie o wymiarach 100x2400km. Pełni głównie funkcję komunikacyjną między głównym orbiterem a stacją na Ziemi. VRAD odegra natomiast znaczącą rolę podczas pomiarów pola magnetycznego i grawitacyjnego. Zostanie umieszczony na orbicie o wymiarach 100x800km. Oba subsatelity nie posiadają napędu i będą stabilizowane obrotowo. Energie będą posiadały z baterii słonecznych którymi pokryte maja ścianki. Sonda Kaguya jest bogata w instrumenty naukowe i posiada ich aż 15 (przynajmniej tych ważniejszych): - X-ray Spectrometer (XRS) — spektrometr rentgenowski mierzący zawartość Mg, Al, Si, Fe a także monitorujący rentgenowskie promieniowanie słoneczne. Instrument składa się z trzech elementów, których dokładniejsze opisywanie jest chyba zbyteczne, - Gamma-ray Spectrometer (GRS) — spektrometr promieniowania gamma mierzący zawartość U, Th i K, - Spectral Profiler (SP) — spektrometr obrazujący w świetle widzialnym i podczerwieni wykonujący mapy mineralogiczne, - Multi-band Imager (MI) — kamera wielospektralna wykonująca mapy mineralogiczne, - Terrain Camera (TC) — kamera stereoskopowa o rozdzielczości 10 m, - Lunar Radar Sounder (LRS) — radar podpowierzchniowy penetrujący na głębokość kilku kilometrów, posłuży także do detekcji fal radiowych i plazmowych, - Laser Altimeter (LALT) — wysokościomierz laserowy o dokładności pomiarów wysokości terenu wynoszącej 5 m, - Lunar Magnetometer (LMAG) — magnetometr o czułości 0,5 nT, - Upper Atmosphere and Plasma Imager (UPI) — instrument do obrazowania wokółziemskiej plazmy i zórz polarnych w ultrafiolecie i świetle widzialnym, - Charged Particle Spectrometer (CPS) — spektrometr cząstek naładowanych, - Plasma Analyzer (PACE) — analizator plazmy, - High Definition Television Camera (HDTV) — kamera telewizyjna wysokiej rozdzielczości filmująca powierzchnię Księżyca i Ziemię widzianą z orbity wokółksiężycowej, - Differential VLBI Radio-Source (VRAD) — radiowa interferometria wielkobazowa, - Relay Satellite Transponder (RSAT) — eksperyment pomiarów dopplerowskich pola grawitacyjnego na odwrotnej stronie Księżyca, - Radio Science (RS) — eksperyment sondowania radiowego jonosfery księżycowej, Trzy ostatnie urządzenia to fizycznie jedno: Inne zdjęcia: Źródła: http://pl.wikipedia.org/wiki/Kaguya http://nssdc.gsfc.nasa.gov/database/MasterCatalog?sc=SELENE http://jda.jaxa.jp/jda/p3_e.php?s_page=1&a...p;category=4064 http://www.ias.ac.in/jessci/dec2005/ilc-23.pdf http://www.jaxa.jp/projects/sat/selene/index_e.html http://astro.zeto.czest.pl/

Mając trochę wolnego czasu postanowiłem skrobnąć co nieco o sondzie i o samej misji Dawn. Logo misji Dawn jest kolejną misją NASA z programu Discovery. Jej głównymi celami są dwa obiekty: planetoida Westa i planetka karłowata Ceres. Pod względem fizycznym obiekty te są całkowicie odmienne: Westa to ciało wielkości 560×578×458 km o budowie podobnej do planet skalistych. Ma żelazowe jądro okryte skalistą skorupą. Westa jest asteroidą typu V (od Vesta)co oznacza, że na podstawie badań spektroskopowych ustalono krzem i krzemiany jako główny składnik chemiczny powierzchni. Westa Ceres jest planetą karłowatą o średnicy ok. 950km. Ceres składa się z: - skalnego jądra, - warstwy lodu wodnego, - cienkiej skorupy zewnętrznej złożonej z drobnoziarnistych, lekkich minerałów(głównie regolit) W przeszłości lód wodny prawdopodobnie występował w postaci ciekłej. Ceres Właśnie ta przeszłość, droga ewolucyjna a także budowa i skład są głównymi celami do ustalenia w misji Dawn. Dane te jako, że pochodzą z dwóch największych protoplanet pomogą nam scharakteryzować warunki występujące we „wczesnym” Układzie Słonecznym. Misja Dawn miała trudne początki. Początkowo start planowano na czerwiec 2006r. Jednak pod koniec 2005 roku z powodu cięć budżetowych zdecydowano o czasowym wstrzymaniu misji. Dwa tygodnie później start misji zaplanowano na grudzień 2006. Jednak już w marcu poinformowano o całkowitym skasowaniu misji z powodów budżetowych. Po około 20 dniach postanowiono ponownie misję zrealizować. Start ustalono na czerwiec 2007. Od tamtego czasu przekładano go juz kilka razy z różnych powodów. Na dzień dzisiejszy datę startu ustalono najwcześniej na 26 września 2007roku. Miejmy nadzieję, że to już ostateczna data i nic nie stanie na przeszkodzie aby tego dnia Dawn wyruszył(a?) w swoją kosmiczną podróż. Przebieg lotu: We wrześniu (miejmy nadzieję) sonda przy pomocy rakiety nośnej Delta 7925H staruje z przylądka Canaveral na Florydzie. Delta 7925H Po wszystkich czynnościach związanych ze wzlotem kurs sondy zostanie skierowany na Marsa (znowu ten Mars), którego osiągnie (tu mam sprzeczne informacje) w marcu bądź w kwietniu 2009r. Jednak nie będzie to długie spotkanie a jedynie krótkie rendezvous mające na celu wykorzystać grawitację Marsa to skorygowania lotu i zwiększenia prędkości. Przy tej sposobności sonda wykorzysta naturalnie swoje oprzyrządowanie (o którym później) i zbada Czerwoną Planetę. Po wykorzystaniu grawitacji Marsa Dawn pomknie juz „wprost” do Westy o ile można powiedzieć , że to jest wprost : Trajektoria lotu Tym sposobem w październiku 2011r Dawn osiągnie pierwszy cel swojej misji – Westę. Po dokładnym zbadaniu tej planetoidy z różnych odległości (orbity wokół Westy rozciągają się na wysokości 300-2700km.) Dawn będzie musiał powoli zwijać instrumenty i w maju 2012 całkowicie pożegna się z Westą podążając tym samym do Ceres'a. I tak lutym 2015r sonda osiągnie drugi cel swej wędrówki – Ceres. Jego także będzie badała z różnych orbit, począwszy od oddalonej o 5000km skończywszy na 530km. W lipcu 2015 roku sonda ma zakończyć swoje działania. Z pewnością wyniki jej pracy będą z zapartym tchem śledzone przez zarówno naukowców jak i astro-amatorów w tym przez nas. Teraz troszkę o konstrukcji i oprzyrządowaniu Dawn'a (hehe Dałna) Napęd główny sondy będą stanowiły trzy silniki jonowe napędzane ksenonem (ok 425kg). Napęd kontroli położenia stanowi 12 silników napędzanych hydrazyną (ok. 45 kg). Energię będą dostarczać dwie baterie słoneczne o wymiarach 8,3x2,3m. Całkowita rozpiętość sondy to prawie 20m! Łączność z ziemianami zapewnić ma przymocowana do boku antena o średnicy 1,5. Napęd jonowy Napęd jonowy Wyposażenie sondy jest dość ubogie i zawiera: - Framing Camera – dwie kamery o rozdzielczości 1024 x 1024 pikseli, rozdzielczość kamer wynosi 9,3 m na piksel przy obserwacjach z odległości 100 km, do kamer dołączonych jest 7 kolorowych filtrów. Zapewnią dokładne zdjęcia powierzchni. Niestety posiadam tylko takie zdjęcia: Framing Camera - Visual and Infrared Spectrometer (VIR/MS)- spektrometr mapujący w świetle widzialnym i podczerwieni; obserwacje w zakresie długości fal 0,25 — 5 μm. Podobny do tego jaki znajduje się na Venus Express więc można sie spodziewać podobnych efektów. VIR - Gamma Ray and Neutron Spectrometer (GR/NS, GRaND) — spektrometr promieniowania gamma i neutronów. Przygotuje mapkę powierzchni obiektów pod kontem poszczególnych pierwiastków (O, Mg, Al, Si, Ca, Ti i Fe) a także mikroelementów (Gd i Sm). GRaND - a także Radio Science — do wykonania pomiarów naukowych zostanie wykorzystana obserwacja sygnałów radiowych z nadajników sondy, umożliwiająca precyzyjne śledzenie jej ruchu na orbicie wokół planetoid. Jednym słowem określi nam masę, grawitację, rotację a także moment bezwładności jądra. Niestety brak fotki. Tak wygląda umiejscowienie poszczególnych elementów: HGA – High Gain Antenna – antena główna LGA – Low Gain Antenna – antena mała (alternatywa dla głównej w razie problemów) CSS – Coarse Sun Sensors – sensory natężenia słońca (żeby panele się odpowiednio ustawiały) GRaND – Gamma Ray and Neutron Detector IPS Thrusters – Ion Propulsion Thrusters – uchwyt dla napędu jonowego (w końcu samo się nie utrzyma) RCS Thrusters – Reaction Control System Thrusters – uchwyt systemu kontroli reakcji (szczerze powiedziawszy nie za bardzo wiem po co to) VIR – Visual and Infrared Mapping Spectrometer FC – Framing Camera I trochę "ogólnych" fotek: Czas lecieć : Źródła i poszerzenie informacji: http://dawn.jpl.nasa.gov/index.asp http://www.nasa.gov/mission_pages/dawn/main/index.html http://pl.wikipedia.org/wiki/Dawn_%28sonda%29 http://en.wikipedia.org/wiki/Dawn_Mission http://www.ifsi-roma.inaf.it/vir/ http://www.mps.mpg.de/projects/dawn/http:/...06/pdf/2231.pdf http://www.nasa.gov/pdf/181011main_dawn-launch1.pdf http://dawn.jpl.nasa.gov/mission/dawn_fact_sheet.pdf PS. Za wszystkie ewentualne niedociągnięcia, braki czy błędy już teraz przepraszam i życzę miłego czytania.

Fajna animacja. Dopiero teraz na nią trafiłem: http://www.youtube.com/watch?v=g206P-Txx0w

Informację o starcie podano na Onecie. Tym razem obyło się chyba bez błędów: http://wiadomosci.onet.pl/1583703,16,item.html

No nie ma, nie ma. Myślę, że specjaliści z NASA zadbają o to, żeby wylądował tam gdzie chcą. A mój superszybki net zaciął się 1 sek. przed startem (może z wrażenia ) i z relacji live praktycznie były nici. Ale są powtórki na szczęście. Teraz przez nami kilka miesięcy spokojnego, miejmy nadzieje, lotu.

Uf dopiero włączyłem NASA TV. Zdążyłem na szczęście. A czy w TV będą pokazane późniejsze korekty silnikami?

Nie wiem czy tylko u mnie sie tak dzieje, ale zdjęcie na głównej mam ciągle lipcowe, Abell Heńka. Ale podpis już jest o Veilu Jesiona. U Was jak jest?

Nie wiem dlaczego w tym wątku jest tak cicho. Mars wschodzi już koło godz. 0.00 i o jakiejś 3.00 nad ranem można go już obserwować. Wczoraj właśnie posiedziałem do tej 3.00. Księżyc świecił dość jasno ale przy planecie to oczywiście praktycznie nie przeszkadza. Niestety nawet przy 200x (tu już małe kłopoty z ostrością) nic oprócz fazy nie dojrzałem. Ale nie ma co się martwić, średnica planety to bodaj coś koło 8" a w grudniu będzie 15" więc wszystko przed nami. Myślę, że ten wątek wkrótce powinien rozgrzać się do czerwoności W końcu w tym okresie posuchy na planetki wszystkie oczęta będą skierowane na Marsa.

Świetne świetne, tylko tak dalej

Świetne. Obie fotki bardzo dobre. Na fotce M51 trochę komę widać ale poza tym ok

NGC 6995 Jesiona: http://www.jesion.pl/blog/wp-content/uploa...07/07/veil1.jpg