Iro

Robert, dorzuciłem link do trochę większej rozdzielczości na astrobinie: https://www.astrobin.com/full/xx7p9d/ Na pewno prezentuje się lepiej

tak, tam brakuje chyba niecałych 2 st. do Polarnej. Z resztą tych dymów są tam ogromy i nie tylko w lewym górnym - prześledź sobie obszar Jaszczurki - szkoda, że tam nie do końca miałem zebrane tyle materiału, ile by mogło być, poza tym gwiazdy bardzo mocno utrudniają wyłuskanie tego obszaru, ale tam LBN'y walczą ze sobą o przestrzeń... czy - rzecz, od której zaczął się pomysł na tą mozaikę - okolice Lutni - ostatnie miejsce, gdzie ktoś szuka ciemnych mgławic... ( i mój "pupilek" LBN 603 pod Kasjopeią)

Dzięki, dla mnie to duża ulga, że w końcu znalazłem sposób na ten materiał. Z obrobieniem ostatecznej postaci woziłem się 2 lata, będąc wielokrotnie przekonanym, że chyba już nic z tego nie wyciągnę na zadowalającym poziomie. To zdjęcie naprawdę ma jeszcze sporo niedociągnięć, na które już naprawdę nie mam pomysłu AstroPixelProcessor - robi naprawdę świetną robotę (ale jak każdy soft, ma też swoje za uszami) . Inna spawa, że jego praca trwa długo - niektóre wersje (a było ich kilkadziesiąt) liczyły się nawet 2 doby na Ryzenie 1600 i 32GB RAM. Przez jakiś czas,

Zdjęcie, które przedstawia kawał naszej galaktyki, ale tak naprawdę, to co mnie zainspirowało do zrobienia tej mozaiki, to masy pyłów, w których jest ona zatopiona. Niewinny eksperyment, który się zaczął z lapmką węgierskiego wina w ręku, gdzieś tam nad Balatonem, a zakończył 3 i pół roku później po wielu "dokrętkach" materiału i nieudanych próbach złożenia tego wcześniej. Zdjęcie składa się z około 1000-1200 klatek od 60s do 120s zebranych w przeróżnych warunkach. Główny obraz jest zbudowany w oparciu o zdjęcia z niemodyfikowanego Nikona D610. Wszelkie wodorowe czerwienie zostały

@patrix nie o to mi chodziło... widzisz, kiedy ja wchodziłem w astrofoto, koledzy, którzy wtedy mieli naprawdę fajne osiągnięcia, swoimi komentarzami potrafili wskazać mankamenty, ale w swoich komentarzach dopingowali do pracy, ale przede wszystkim dostrzegali inwencję, pomysł i dobre strony tego co było pokazywane. Jeżeli ja osobiście dostaję uwagi od kolegi, którego zdjęcia znam i dobrze oceniam, to taki komentarz jest dla mnie wiele wart (nawet jeżeli w pierwszej chwili uważam go za krzywdzący). Gdy jednak widzę pod zdjęciami szereg uwag mało merytorycznych, albo skoncentrowanych wyłą

A ja wbiję kij w mrowisko. Moim zdaniem ciekawsza była kolorystyka poprzedniego zdjęcia... może wymagała delikatnych korekt odcieni i trochę zabawy przy gwiazdach, ale sygnał był fajny... tamto zdjęcie było inne niż wszystkie - pokazywało prawdziwą pyłową naturę tej okolicy, która notorycznie w zdjęciach na polskich forach jest orana i sprowadzana do jedynego słusznego wyobrażenia. Patrząc na poprzednie, aż pozytywnie ukuły mnie w oczy te pyłowe struktury, których nie naciągnięto kolorystycznie na siłę w kierunku Ha, tylko pokazano, że są inne. Dominik, sam wrzucasz zdjęcia na

Ech... ilość materiału nie jest taka zła - mogłoby być lepsze niebo. Problemy tutaj są 2: pierwszy - wszystko jest przykryte masakryczną ilością gwiazd; drugi - jest to w takich proporcjach, że obróbka w tej skali jest bardzo ciężka. Polecam spróbować :) No i kluczowa sprawa... nie opłaca się na forum wrzucać materiału w większej rozdzielczości, bo zdjęcie na którym jest 15k gwiazd, po prostu nie wygląda załączam własny resize i... mapkę dla Bartoliniego :)

Dzięki Nadal używam modyfikowanego Nikona D610 i Samyanga 135mm. Na froncie obiektywu Marumi Redhancer ( coś tam daje, gdy Bieszczady za daleko )

Nadszedł czas aby uwolnić matriał, który pochłonął wiele mojego czasu i na pewno na ten czas aż tak nie zasłużył, gdyby nie fakt, że i tak ostatnio nie mam jak uzbierać nowego materiału. Zebrałem go w sierpniu 2019 w Nowym Belęcinie i podchodziłem do niego dziesiatki razy na wiele sposobów, praktycznie nigdy nie będąc z niego jakość szczególnie zadowolonym. Z jednej strony byłem zafascynowany tym jak bardzo bogaty jest to obszar, z drugiej strony zirytowany tym, jak mało atrakcyjnie on wygląda pomimo taki dużego wysiłku. Czas więc kończyć tą nierówną walkę, bo niedługo zakończy się to obs

O ja !!! ale mega !!!

Cześć, raczej nie... wiesz, z samą Przełęczą sprawa ma się następująco: 1. do okoła jest cała masa świateł, ale fakt, że jest to polana, sprawia, że drzewa potrafią wyciąć bezpśredni widok lamp z całej okolicy i inajjaśniejsze partie ich łuny. 2. Jest relatywnie wyżej niż do okoła (380mnpm), co częspo powoduje, szczególnie przy inwersji, że na dole masz mgłę, a na górze piękne niebo - takie noce są tam najlepsze. Łatwydojazd nie jest już taką zaletą, bo przyczynia się do głównej wady - > licznych przejeżdzających samochodów i wielu ludzi "z przysłowi

zobaczcie, czy to Wam podpasuje... rzeczywiście na moim lapku wygląda ta czerwień słabo, za to na EIZO przy stacjonarce ładnie i soczyście... zdjąłem trochę saturacji z czerwonego i odjaskrawiłem... niestety na tle brązów, ta czerwień będzie taka... dziwna, zwłaszcza że ta czacha tak na prawdę świeci ona przez warstwę pyłów...

i wersja kartograficzna:

Co by nie mówić, czacha dymi, Marcin (MaPa) zaczyna mocno "szarpać" swój materiał, a ja zaczynam przechodzić w swoich zdjęciach w pastele, ale do tematu... Poniżej wycinek z 2-panelowej mozaiki zrobionej w Nowym Belęcinie w ostatnich dniach sierpnia 2019. Łącznie ok 80 klatek po 120s z Samyangiem 135, modyfikowanym Nikonem i HEQ5. Aranżacja nieco inna niż dotychczas przyzwyczaiłem, ta jest wynikiem tego, że zawsze fascynował mnie ten woal dymu rozciągający się w tym kawałku Drogi Mlecznej i sięgający daleko obszarów nie widocznej na tym zdjęciu IC342. Obszar pozornie mało atrakcyjny a

Wiem... bardzo gustownie to nawet ująłeś to straszny kawałek nieba dla DSLR'a... trochę skorygowana wersja (trochę mocniejsze gwiazdy, trochę mniej jaskrawa i trochę bardziej przykurzona): swoją drogą ten kadr, to ciekawe studium przypadku: wersja po złożeniu, odjęciu gradientu i STF. wersja po złożeniu po "selektywnym" wzmocnieniu czerwonego kanału (gwiazdy off, czerwony kanał dodany do zdjęcia z maską z samej siebie) wersja bez gwiazd - takie spojrzenie, co tam się kryje pod tymi białymi kropeczkami - wiadomo, tak się tego nie zost