Iro

Wiem... bardzo gustownie to nawet ująłeś to straszny kawałek nieba dla DSLR'a... trochę skorygowana wersja (trochę mocniejsze gwiazdy, trochę mniej jaskrawa i trochę bardziej przykurzona): swoją drogą ten kadr, to ciekawe studium przypadku: wersja po złożeniu, odjęciu gradientu i STF. wersja po złożeniu po "selektywnym" wzmocnieniu czerwonego kanału (gwiazdy off, czerwony kanał dodany do zdjęcia z maską z samej siebie) wersja bez gwiazd - takie spojrzenie, co tam się kryje pod tymi białymi kropeczkami - wiadomo, tak się tego nie zostawi...) i teraz pytanie... jak to puzle poskładać, aby główne mięsko - Simeis 147 nie zniknął

Nic straconego - spaghetti nie Betelgeza, szybko nie zniknie Prawdę mówiąc zaskorzył mnie ten kadr... i nie znalazłem na niego recepty... jak się ubije gwiazdy... ginie charakter Drogi Mlecznej... jak się zostawi w pełni gwiazdy, to z tego spaghetti nic nie zostaje... wersja pośrednia... też nie zachwyca... w sumie ciekawy obszar, tylko mało atrakcyjny wizualnie co do obrotu... pomyślę

Generalnie tak się kończy jak się z motyką na Woźnicę zamachnie... Zachciało mi się Simeisa 147 i... następnym razem podejdę do tego kardu już inaczej... Ilość pracy włożone w to zdjęcie całkowicie niewidoczne... więc puszczam je i dłużej nie męczę... nie mam już na nie pomysłu. Zrobione w Roztokach w październiku, SW Star Adventure + 44x120s @iso1600 Nikonem D610 mod +Samyang 135/2 pozdr i i wersja z opisem, przez co na pewno lepsza, bo edukacyjna:

tej o sygnale poniżej szumu odczytu? "ależ wodzu, co wódz" Dzięki chłopakom za organizację i wszystkim za super atmosferę

sorki, ale ostatnio zalatany jestem.... tak na szybko: tak, chodzi o mechaniczne ustawianie przesłony i związana z tym niedokładność... co do uchwytów, to np. https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.cloudynights.com/topic/666971-samyangrokinon-135mm-f2-tripod-collar/&ved=2ahUKEwi5xP3drPfmAhUwxqYKHbDRBecQFjARegQIAxAF&usg=AOvVaw2QFQXKQ9nCU0P4249uLMGE

Flaty polecam robić w trakcie sesji... z mojego ostatniego bieszczadzkiego wypadu połowa klatek to flaty... i powiem Wam, że co inne położenie obiektywu to i flat inny. Może pomysł Maćka coś by pomógł... takie uchwyty na Samyanga są dostępne drukowane przez zainteresowanych...

w miarę standrdowe podejście... bardzo duży nacisk na kalibrację materiału: jak zdjęcia będą dobrze skalibrowane i poświęci się naprawdę dużo czasu na usunięcie gradientu (np. w DBE, pilnowanie, aby punkty referencyjne były dobrane idealnie i nie znajdowały się na obszarach zawierających ważny sygnał), to pyły wyłażą same w DDP czy STF. Potem tylko ściągnąć szum kolorowy, kalibrację kolorów, podciągnąć i odszumić... Często rozdzielam warstwę gwiazd od warstwy tła... robię różne wariacje algorytmu, który jest podlinkowany na stronie twórcy Stratona - niestety sam straton dla większości moich zdjęć się nie sprawdza, więc nie używam.

ad.1 - gdy fotografujesz obszar np. Drogi Mlecznej, gdzie nie ma płaskiego pola pod spodem, temat jest pomijalny... gdy focisz bardzo płaskie pole, albo chcesz wydobyć słaby sygnał, jak w przypadku IFN, jakość kalibracji ma kluczowe znaczenie... wydaje mi się, że także może mieć wpływ temperatura otoczenia.... pół Samyanga jest z metalu, pół z tworzywa. ad.2 - pojaśnienia na rogach to moim zdaniem efekt wyrównywania tła - tak zakładam - pasy - po części z tego, że jest duże przesunięcie pomiędzy klatkami tego kadru ( + słaba ich kalibracja), w moim D90 taki pasek z jednej strony dawała elektronika, a czasami nie zasłonięty wizjer, który łapał światło. Trudno mieć coś skopane w optyce i dalej mieć ładne gwiazdy w rogach przy takiej światłosile... pozdr i

biorę... daj na priv nr konta...

btw.... mój ifn z 2018 - potencjał jest, tylko co z tego...

Przyczyny są dwie (zanim do tego doszedłem traciłem ok 80% materiału). 1. Jedna jest związana ściśle z Samyangiem 135 - ekstremalnie wręcz duży wpływ położenia obiektywu na flaty (rozwiązanie - robienie flatów flatownicą, tuż przed lub tuż po sesji, albo jedno i drugie, w ustawieniu dla docelowego kadru). 2. Przeglądając flaty, zauważyłem, że różnią się jasnością - co oznacza, że część jest robiona w np. zaplanowanym f/2.8, a część w np f/2.7, f/2.6, f/2.75 - zdarza się to także dla klatek długich. Dla tak wysokiej światłosiły jest to spora różnica. Jeżeli ktoś ma Samyanga w wersji video, prośba o potwierdzenie, czy u niego nie ma takich różnic. możliwe do zastosowania remedium: a) robię około 60 flatów na sesję... jeżeli zajdzie taka potrzeba, grupuję materiał i flaty na 2-3 klasy jasności i kalibruję osobno. b) flatownica jest specjalnie mocno przyciemniona - dzięki naświetlaniu ok 1/2s unikam dodatkowo problemu flickeringu panelu EL. niestety, żadne sprawdzane przeze mnie algorytmy radzenia z gradientem nie dały szybkich (ok. godziny/dwóch pracy) efektów... wymagałoby to pewnie bardzo dobrze dopasowanych parametrów krzywych w DBE, ale to też nie da gwarancji, że nie usuniemy części cennego tła. Samyang to obiektyw, który za niewygórowane pieniądze pozwala osiągać bardzo fajne efekty, ale w optyce nie ma nic za darmo i nie bez przyczyny Zeiss, którego jest niemalże kopią i od którego Samyang odstaje praktycznie wyłącznie w temacie winiety, kosztuje 7kPLN. Stąd, jeżeli chce się robić zdjęcia niemal jak sprzętem za 3,5x więcej, trzeba dać z siebie więcej i trzymać się mocno pewnych reguł... w przypadku tego obiektywu jak nic wychodzi prawda, że bez dobrej kalibracji nic się nie wyciągnie (chyba że przy dużym szczęściu), a jak już się porządnie skalibruje, to praktycznie po najprostszym DDP, czy STF zdjęcie jest już niemal obrobione. Pozdr i

Przyznam, potraktowałem to zdjęcie agresywnie... i szum jest spory... jest to słuszna uwaga - niestety, jak ściemniałem, traciłem to co w tle, albo traciła dynamikę najjaśniejsza część mgławicy, co też mi się nie podobało... i klnąc pod nosem, wybrałem więcej szumu i przepalone (i tak) gwiazdy. Zdecydowałem się na to, bo o ile ma moim starym EIZO jest on mocno widoczny, to na pozostałych 3 wyświetladłach w domu, ten brązowy detal w tle, wręcz gine, a szum łapie drugorzędną rolę. Poza tym, wiem, zawsze można dozbierać materiału, ale w Bieszczadach najwcześniej uczynię to w przyszłym roku ;/ najtrudniej było mi pogodzić się z przepalonymi gwiazdami, ale jak widać poniżej, była to także konsekwencja takiej, a nie innej decyzji przy zbieraniu materiału (ostatnio gdzieś czytałem, że w przypadku Nikona D610 jedyna zaleta ISO1600 nad ISO400 (które to było wskazane jako maksymalne efektywnie skuteczne) to właśnie utrata dynamiki i przepalone gwiazdy.... nie mam ostatnio niestety okazji, aby przeprowadzić taki eksperyment, choć mam w "szufladzie" materiał, który przez pomyłkę zebrałem w ISO100 i... w tym ISO400 może kryć się wiele prawdy. Tak... chyba zabrakło mi odwagi, żeby go bardziej "spomarańczowić" - muszę nad tym pomyśleć... z nieba mi spadasz Tak kompleksowo - bo sam raw wygląda dość obskórnie, crop środka i resize 50%: RAW: skalibrowana pojedyncza klatka + STF w Pixie: złożona sesja 30 klatek + STF: złożona sesja 30 klatek, po ABE i SCNR na zielonym + STF: fragment ze zdjęcia końcowego:

Czasem warto coś zmienić

Podczas ostatniej wyprawy w Bieszczady, dałem się namówić by opuścić na chwilę swoją "strefę komfortu" i zdecydowałem się przypomnieć sobie trochę, jak to się fociło troszkę dłuższymi ogniskowymi. A wiadomo, jak już gdzieś "zoomować" to Siedem Sióstr wydawało się dobrym wyborem Zdjęcie zrobione w październiku w Roztokach. Łącznie 30x360s Nikonem D610 @iso1600 + Astrokrak/Lomo 80/480 + TV TRF-2008 x0.8 na HEQ5 guidowane szukaczem i QHY-5. Niestety musiałem zrobić crop mniej więcej do rozmiaru APS-C, a i tak rogi są, jakie są. Jakby ktoś miał do sprzedania Borg'a 7887, jestem zainteresowany [ analizując uwagi poniżej podmieniłem poniższe zdjęcie - głównie zmiana odcieni gwiazd i mgławicy (poprzednia kolorystyka została zachowana w wersji z opisem) ] i wersja z instrukcją:

Dzięki Dla mnie to zdjęcie jest dowodem na to, że Bieszczady, to Bieszczady i można stać na rzęsach, ale bez ciemnego niebia... ech... czemu to tak daleko.