piotrem

Obiekt chyba trochę mniej popularny, trudno o sławę w cieniu swej tak wielkiej towarzyszki. W czasie letnich sesji nie miałem już obiektu do ‘dopalenia’ i wycelowałem właśnie w ostatnią z katalogu Messiera M 110. Tymczasem jak się jej przyjrzeć to jest całkiem sexy, intryguje mnie jej ‘ziarnistość’ ale taka chyba jej natura. Lewy dolny róg to oczywiście nie gradient tylko blask M 31. M 110 jest karłowatą galaktyką eliptyczną w Andromedzie w odległości 2,7 miliona lat świetlnych, o jasności 8,1m i rozmiarach 22’ x 11’, rzeczywisty rozmiar 17 tys. lat świetlnych Statystyka zdjęcia: LRGB 4 h czasy 60:60:60:60 @ 10 minut klatka, Wola Władysławowska, 31/08-5/09 2019 Atik 460, Newton 10”, ogniskowa 140cm, f/5,5, skala 0,67”/piksel, FOV 0,5°x 0,4° Zdrowia nam wszystkim

Wenus + Plejady + Duszek Wawerski 10x30s, QHY10+Samyang 2/135 @ f/4

mnie zawsze imponuje część narracyjna prac Sławka

super obrazek biorąc pod uwagę, że M104 góruje w Warszawie na 27o wiele razy fotografowałem i podziwiam detal na Twoim zdjęciu

moim zdaniem świetnie wyszło jak na warszawskie niebo, lajk ode mnie

uroczy obrazek gdybyś na etapie składania kanałów użył np. funkcji ChannelMatch w PI, to miałbyś jeszcze dokładniej wyrównane gwiazdy

jeśli już koniecznie chcesz ostrzyć w PI to polecam Ci lekcje Kayrona Mercieca, to wg mnie najbardziej kompleksowe tutoriale PI: https://www.lightvortexastronomy.com/tutorial-sharpening-fine-details.html rekomenduję również rozdział 17 książki Warrena Kellera Inside PixInsight (drugie wydanie): https://www.swiatksiazki.pl/inside-pixinsight-6503374-ksiazka.html na stronie 228 znajdziesz instrukcję odszumiania przy pomocy MultiScaleLinearTransform a na 230 UnsharpMask powodzenia !

dla mnie rewelacja - fantastyczne znalezisko

jednak są, dopiero zauważyłem artefakty w wodorówkach Bortle 4 więc nie było sensu wyciągać obecnego w tych rejonach IFN Astrophysics AP900, bardzo solidna maszyna

Wreszcie udało mi się dopalić przyzwoitą liczbę klatek M 81 i tym samym zacząć sezon astrofoto 2020. Pogodnego nieba nam wszystkim M 81 galaktyka spiralna w Wielkiej Niedźwiedzicy w odległości 12 milionów lat świetlnych, o jasności 7m i rozmiarach 24’ x 13’, rzeczywisty rozmiar 84 × 46 tys. lat świetlnych Statystyka zdjęcia: LRGB 7,2h czasy 220:60:60:90 @ 10 minut klatka, Wola Władysławowska, marzec 2019 – marzec 2020 Atik 460, Newton 10”, ogniskowa 140cm, f/5,5, skala 0,67”/piksel, FOV 0,5°x 0,4°

Maciek, czy możesz pokazać apo z nieobciętym histogramem z lewej strony ?

Piotrze, porównałem ze swoją wersją robioną GSO RC 8" kilka lat temu i Twoja jest znakomita, gratulacje ! Czy gdybyś przypiął 383 bez reduktora to byłoby widać krzywiznę pola ?

a ja mam pytanie praktyczne dotyczące komfortu pracy przy światłosile f/2 - miałem 2 Newtony f/4 i utrzymanie ostrości w polskim klimacie było kłopotliwe, mam FSQ f/5 i jest to też wyzwanie jeśli dobrze czytam to CFZ dla f2-2,8 wynosi między 1/100 a 1/50 mm czy wyciągi FT, Moonlite, nawet te high-endowe i soft do ostrzenia są w stanie sprostać takim wymaganiom ? i jak często trzeba ostrzyć jeśli np. w kwietniu o 21 mam +10 a o 1 w nocy -2 ? Depth of Focus Focal Ratio In millimeters In microns In inches f/1 .003172 mm 3.172 µm .000124" f/1.4 .006216 mm 6.216 µm .000244" f/2 .012688 mm 12.688 µm .000499" f/2.8 .024864 mm 24.864 µm .000978"

gdybyś miał Light Bucket w postaci 61cm RCka i niebo jak w Nowym Meksyku to byłoby widać

Maciek ma rację - jest sporo szumu, historia odszumiania RGB była taka: w stanie linearnym próbowałem MLT wg tej procedury ale 'wyprało' mi kolory więc zostawiłem w spokoju po rozciągnięciu ponownie spróbowałem MLT i MMT jednak odszumianie warstwy 1 było za słabe a warstwy 2 już psuło obrazek ostatecznie zdecydowałem się na bardzo umiarkowane ACDNR z maską dla lightness i koloru luminancja była gładka więc tylko zaaplikowąłem Annie's Astro Actions tak więc szum w RGB zostawiłem świadomie a żeby się go pozbyć to muszę dosmażyć drugie tyle materiału i ja to zrobię

Uwaga ! proszę nie regulować monitorów – ta galaktyka naprawdę tak wygląda - IC 342 znajduje się zaledwie 10° od płaszczyzny dysku Drogi Mlecznej. Przy takim położeniu jej światło jest silnie przesłonięte przez gwiazdy, gaz oraz obłoki pyłowe należące do naszej Galaktyki. Obiekt widoczny jest w Żyrafie, w odległości 9 milionów lat świetlnych, o jasności 8,4m i rozmiarach 21’ x 21’. Średnica wynosi około 70000 lat świetlnych a liczba gwiazd szacowana jest na 100 miliardów. Ten obiekt był dla mnie największym jak do tej pory wyzwaniem pod względem obróbki, spędziłem nad nim mnóstwo czasu i na pewno wrócę przy najbliższej okazji. Problemy jakie napotkałem: 1. Obiekt jest po prostu ciemny, rozległy i wymaga dużej apertury i czasu 2. W Internetach jest mnóstwo interpretacji i trudno jednoznacznie określić punkt odniesienia, ja patrzyłem głównie na fotki Kolegów z Forum i te zdjęcia: APOD i Sky 3. Ciężko jest skalibrować kolory – obiekt przypomina rozbełtaną jajecznicę 4. Cała galaktyka jest zanurzona w czerwonawym pyle, nie wiadomo co jest gradientem a co rzeczywistym sygnałem 5. Maskowanie gwiazd przy tak rozległym obiekcie to kolejne wyzwanie 6. Cały smaczek to wydobycie obszarów H II a do tego potrzeba Ha albo kolejnej godziny w kanale czerwonym 7. Brak dobrych flatów – no tu niestety dałem ciała, no excuse… 8. Wyjątkowo ciepłe noce nie pozwoliły zejść poniżej -10°C, co ma wpływ zwłaszcza w RGB, 460-ka ma marne chłodzenie Podsumowując – wracam do tematu jak dorobię drugie tyle materiału a na razie prezentuje co mam… Statystyka zdjęcia: LRGB czasy 190:60:60:80 @ 10 minut klatka, Wola Władysławowska, 28/08-01/09/2019 Atik 460, Newton 10”, ogniskowa 140cm, f/5,5, skala 0,67”/piksel, FOV 0,5°x 0,4° centralna część Galaktyki luminancja i jeszcze opis

też tak miałem na początku dopóki nie zrobiłem odpowiedniej maski, try harder, to naprawdę działa ale wymaga godzin eksperymentów na południu masz najlepszych polskich astrofotografow - MaPę, Bogdana, Antoniego - tu szukałbym wsparcia - na pewno pomogą i pokażą step by step

szczerze polecam, warto: Deconvolution

zgoda Tomek - jeśli dysproporcja między kanałami jest duża (co chyba jest regułą w NB ?), to działałbym intuicyjnie tak jak piszesz, ale przy małej różnicy wolę walczyć z szumem w słabszych kanałach podciągniętych w górę niż 'rozwadniać' silny sygnał palony długimi godzinami - równając go w dół If you are working with narrowband images, usually Hydrogen-Alpha ends up as brightest (and broadest) but your results may vary. Please note this is not a strict requirement. tamże

też zwróciłem uwagę na ten 'zabieg' Kayron Mercieca zaleca w swoim tutorialu dokładnie odwrotne podejście All we need to do is select a reference image open in PixInsight and then Apply the process to each of the other images. Selecting a reference image is a fairly simple process. When we apply the process to an image, the average background and signal brightness is brought in line with the reference image's. In accordance to this, it is a good idea to use our brightest image as the reference. This also helps keep the contrast in the histograms of the other images. moje doświadczenia w LRGB potwierdzają sens wyrównywania w górę a nie w dół

co prawda nie mam doktoratu ale wydaje mi się, że chodzi o tę zmianę, którą bardzo wyraźnie widzę na swoim monitorze

oj Iro, chyba suwaczek pojechał ciut za daleko... potężny szum, przepalone gwiazdy, kilka z nich w kolorze cytrynowym a reszta biała i niebieska, może bardziej delikatne wyciągnięcie pokazałoby subtelną strukturę tej niezwykłej pajęczyny ?

wątek nieaktualny, proszę o przeniesienie do archiwum

piękny dorobek i jaka różnorodność tematyczna