jolo

Taki jak ten http://www.teleskop-express.de/shop/product_info.php/info/p3700_M-LRN-Monorail-2--Newtonian-focuser---high-load-3kg--1-10-Micro-Transmission.html sprzedawany też u nas w DO czy AK jako Linear Bearing. To odmiana wyciągu Crayforda w którym nie ma typowych maleńkich łożysk podtrzymujących tubus wyciągu - zamiast nich zastosowano łożysko liniowe pomiędzy tubusem i korpusem wyciągu. Wyciąg oczywiście posiada mikroruchy, śrubę regulującą opór i sporą śrubę kontrującą od góry która działa dużo lepiej niż w zwykłych crayfordach GSO. Wg TS wyciąg daje radę bez ugięć z obciążeniem do 3kg i wg mnie jest to realne, o ile obciążenie nie wisi na zbyt długim ramieniu - np na 15cm przedłużek. Wyciąg zupełnie nie używany - stan sklepowy, odkupiony od innego użytkownika do mojego ATM teleskopu, ale plany się zmieniły i nie będzie wykorzystany. Gwarancja do marca 2016. Cena 500zł plus przesyłka. Ponieważ urządzenie jest nowe to bez negocjacji - jak nie znajdzie się chętny to zostanie u mnie do przyszłych projektów Kontakt proszę na PW.

Mi również zdjęcie się bardzo podoba i fajnie wyszły kolorowe gwiazdy, aż można poczuć różnicę w temperaturze Jakim programem się wspomagasz przy zbieraniu materiału? Materiał przez narrow zbiera się długo, nawet mając jasny teleskop i kamerkę mono trzeba kilka godzin zebrać. Antoni na przykład z tego co pamiętam zawsze zbiera co najmniej 9h. I tak jak pisze HAMAL - do kamerki OSC pod zaświetlone niebo filtr UHS-C. Gdzieś niedawno czytałem wnioski o filtrowaniu dla kamerek OSC i było chyba tak, że dla nieba gorszego niż 3.5mag to już tylko filtry narrow, dla nieba 3.5-4.5mag filtr UHS-C, a 4.5-5.5mag filtry LP takie jak np IDAS. Oczywiście to jak kodeks piratów - nie brać dosłownie, tylko bardziej jako wytyczne

No dobra, cofam to co pisałem wcześniej Chodziło mi bardziej o to, że zdjęcie Kiriena wcale niekoniecznie jest nieostre, tylko edek 80 plus seeing też może dawać taki efekt. Tym bardziej, że wykres prowadzenia jest ok.

Pamiętaj też że M15 to niewielka gromada i raczej nie ma mowy o przysłowiowym 'rozbijaniu jej aż do środka' Tutaj dla porównania fotka z newtona 6" i Atika 383L+, skala 1.5"/px: 30 sek: i 300 sek:

Np coś takiego Może być osobno Proszę o kontakt na PW.

Informacja ta jest używana w nagłówku plików FITS podczas akwizycji obrazu (APTAREA - powierzchnia apertury jest zmniejszana o obstrukcję). Również w okienku Information zanim wykonamy kalibrację wielkość gwiazdowa jest wyznaczana w przybliżeniu również z uwzględnieniem obstrukcji. Podsumowując nie warto kruszyć kopii o super dokładne wyznaczenie obstrukcji na potrzeby Maxima

I jeszcze małe zbliżenie na środek mgławicy - skala 0.9"/px, z 6 cali newtona na EQ6 cudów nie będzie, ale można zajrzeć globulom w oczy

Tak, tutaj zdecydowanie celuję w HST Naświetlanie 25x15 minut.

Mgławica NGC281 to obszar zjonizowanego wodoru położony w Kasjopei. Oprócz samej mgławicy znajdziemy tam gromadę otwartą IC1590, gwiazdę wielokrotną HD5005 oraz kilka globul Boka. Mgławica przez swój kształt zwana jest też potocznie mgławicą Pacman. Ciemny i duży obłok molekularny położony w środkowej części mgławicy nosi symbol NGC281A. Położony w nim pył osłania przed jonizującym światłem pobliskich gwiazd powstające w nim nowe gwiazdy. W przeszłości mgławica Pacman była jednym wielkim obłokiem gazu i pyłu. Gwiazdy które powstały na początku znajdziemy teraz w gromadzie otwartej IC1590 w środkowej części zdjęcia. Najjaśniejsza gwiazda tej gromady to układ wielokrotny HD5005. Na lewo od gromady IC1590 możemy zauważyć 'palce' pyłu i gazu, które dzięki swojej większej gęstości oparły się wiatrom wiejącym z młodych i gorących gwiazd gromady. Te obszary o większej gęstości obecnie zapadają się grawitacyjnie i powstają w nich nowe gwiazdy. W mgławicy Pacman znajdziemy też globule Boka - odizolowane chmury ciemnej materii w których również powstają gwiazdy. Większość globul Boka zawiera jedną lub większą ilość protogwiazd, które staną się widoczne po rozproszeniu globuli. Na razie tylko wodór, bo coś pogoda się załamała. Zdjęcie to fragment około 50% pełnej klatki, bo tam się dzieje najwięcej

No tak, przecież widziałem na Twoim opisie te obszary http://astropolis.pl/topic/45768-ic-1396-do-trzech-razy-sztuka/ Tak naprawdę to na zdjęciu mam tylko fragment IC1396A, a niebieska vdB142 będzie jak się RGB nazbiera, na razie jest szaro szara.

Mgławica Trąba Słonia to fragment kompleksu IC1396 składającego się z otwartej gromady gwiazd powiązanej z otaczającą ją mgławicą emisyjną. Całość położona jest w konstelacji Cefeusza w odległości około 2700 lat świetlnych. Jest to spory obszar, którego rozmiary kątowe to prawie trzy stopnie, a więc prawie sześciokrotnie więcej, niż średnica kątowa Księżyca. Sama mgławica Trąba Słonia to obszar o zwiększonej gęstości gazu i pyłu międzygwiezdnego. Jasna krawędź mgławicy jest oświetlona i pobudzona do emisji przez jasną gwiazdę HD206267 (widoczna na prawo od trąby). To gwiazda wielokrotna, której składniki są typów widmowych O6V i O9V. To gorące i młode gwiazdy, które wypromieniowują większość swojej energii w ultrafiolecie i światło to pobudza obłoki wodoru do emisji promieniowania o charakterystycznych dla tego pierwiastka długościach fali. Mgławica ta uważana jest obecnie za rejon w którym powstają nowe gwiazdy, a na zdjęciach wykonanych w podczerwieni odkryto kilka bardzo młodych gwiazd (o wieku poniżej 100 000 lat). Dwie starsze (kilka milionów lat) położone są w małym, okrągłym wgłębieniu w prawej części mgławicy. Połączone siły jonizującego promieniowania z masywnych i gorących gwiazd oraz wiatrów wiejących z rodzących się obiektów sprawiają, że rejon ten jest tak zróżnicowany i efektowny i przez to chętnie fotografowany

OMG, nigdy bym na to nie wpadł. Stara, dobra szkoła programowania

A próbowałeś ręcznie podmienić ten słaby sterownik na prawidłowy? Po podłączeniu kamerki jak ją wykryje wejdź w Menedżera urządzeń (klawisz Win + Pause), znajdź tam SBIGa i kliknij prawym i daj Aktualizuj sterownik -> wybierz ręcznie. Albo prawym i Właściwości -> Sterownik -> Aktualizuj. Ewentualnie wyłącz urządzenie i odinstaluj go całkiem w menedżerze może i spróbuj jeszcze raz.

Trzymam kciuki! W przypadku montażu może raczej first slews

Do korekcji focusera przy zmianach temperatury czujnik DS1820 wystarczy. DHT22 się przyda jak będziesz chciał sterować grzałkami automatycznie w zależności od wilgotności powietrza, albo mieć po prostu podgląd bieżącej temperatury, wilgotności i temperatury punktu rosy. To już musisz sam zdecydować, czy tego chcesz/potrzebujesz. Jakbym sprzedawał gotowe urządzenia to na pewno bym Ci powiedział że ma to wielki sens i musisz jeszcze ode mnie kupić wielokanałowy sterownik grzałek Ale ponieważ poruszamy się w obszarze wspólnego hobby, więc nie będę Ci pisał czego potrzebujesz PS - do sterowania grzałek jeszcze będziesz musiał dorobić prosty układ z kilku elementów tak jak to opisał grzesiek508, albo wessel w swoim wątku: http://astropolis.pl/topic/45729-kontroler-grzalek-arduino-by-jolo/

Co do umieszczenia czujnika, to powinien on mierzyć temperaturę tubusu, bo od niej zależą zmiany długości i co za tym idzie korekcja położenia focusera. Tylko jeśli są grzałki na obiektywie to trzeba dać czujnik z dala od nich. Chyba że ktoś chce poglądowo temperaturę mierzyć, to można dać czujnik gdzie indziej Z moich doświadczeń wynika, że czujnik umieszczony we wtyczce wpiętej do focusera umieszczonego w pobliżu teleskopu mierzy temperaturę na tyle dokładnie, że wystarcza do prawidłowych korekcji focusera, o ile tylko nie dmucha na niego np wentylator z kamerki. Nie trzeba go mocować do tubusu. Z umieszczeniem czujnika wilgotności i grzaniem nie mam doświadczeń za bardzo... w newtonie nic nie ogrzewam i nie mam w zestawie DHT22 - może kiedyś

Tutaj też na pewno indywidualne predyspozycje obserwatora i rodzaj obiektu na pewno ma znaczenie. Najlepiej będzie doświadczalnie określić dla siebie optymalne powiększenia - jeśli masz teleskop od niedawna albo dopiero zamierzasz go kupić to warto poobserwować okularami z zestawu, wybrać się na jakiś zlot albo do kolegi z podobnym sprzętem i sprawdzić czy trzeba więcej powiększać czy nie. W praktyce lepiej operować pojęciem źrenicy wyjściowej a nie powiększeniem - http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/1403-zrenica-wyjsciowa-z-czym-to-jesc/

Dzięki, to fakt, że fotografia mono przekazuje inne informacje niż kolorowa. Pamiętam z jakiś teorii fotograficznych, że oglądając kolorowe zdjęcie nasz mózg dużo więcej mocy poświęca na analizę samego koloru. Przy braku koloru całość energii spożytkowana jest na analizę kształtów.

W przerwie pomiędzy wakacyjnymi wojażami złapałem głoda i obrobiłem zebrany materiał do IC1318 Mgławica IC1318 to typowa emisyjna mgławica wodorowa pobudzana do świecenia przez promieniowanie pobliskich gorących gwiazd. Sama mgławica IC1318 oddalona jest od nas o około 3700 lat świetlnych i jest to część o wiele większego kompleksu wodorowego położonego w ramieniu Oriona Drogi Mlecznej którego różne fragmenty odnajdziemy w konstelacji Łabędzia. Chmury wodoru są w tym rejonie wymieszane z chmurami pyłu i tworzą wiele ciekawych kompozycji. Znajdują przez to uznanie wśród astrofotografów praktycznie niezależnie od skali fotografii - obszar ten jest tak duży i tak zróżnicowany, że można z nim spędzić wiele, wiele nocy. Zdjęcie powstało ze złożenia prawie 6h materiału, niestety zebranego przy niezbyt dobrych warunkach, dlatego spora ilość fotonów nie przełożyła się na planowaną jakość. Podczas obróbki położyłem większy nacisk na uwypuklenie lokalnych kontrastów w obłokach wodoru - zazwyczaj te obszary pokazywane są dość płasko. A po dodaniu 2h RGB wyszło mi coś takiego: Niestety nieco poległem jak zwykle na walce z gradientami Przy obrabianiu HaRGB zaintrygowała mnie czerwona kropa w prawej środkowej części zdjęcia - okazało się, że to mgławica planetarna Sd1 - http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=%4052457&Name=PN%20Sd%20%20%20%201 Pora na kolejny wyjazd

Heh, po francusku na wiele by się nie zdał pewnie Niestety już się pakuję na wakacje i wracam pod koniec sierpnia. Nie czuję się aż takim ekspertem w Pixie, żebym nagrywał tutoriale. Jeśli chodzi o dekonwolucję to korzystałem z http://mike-wiles.blogspot.com/2013/08/pixinsight-deconvolution.html i http://pixinsight.com/examples/M81M82/ Drizzle integration to nowa funkcjonalność do stackowania obrazów które są, hmm, niedopróbkowane (undersampled). Czyli po ludzku mówiąc, jeśli na pojedynczym obrazku FWHM gwiazdy wynosi poniżej 2px. Przy mojej skali obracam się wokół tej wartości, i jeśli seeing jest dobry, to warto podrizzlować. Działałem wg opisu na forum: http://pixinsight.com/forum/index.php?topic=7151.0

DrizzleIntegration i Deconvolution z całą otoczką wyznaczania PSF i tworzenia deringing mask. Akurat do M13 dało to całkiem przyzwoite wyniki.

Dzięki Polecam gromadkę, szczególnie podczas dobrego seeingu. Przy jej okazji zmobilizowałem się i poznałem dwa kolejne narzędzia z Pixa - coraz bardziej mi ten program zaczyna się podobać.

W załączniku wersja 2.1.2 wsadu Arduino. Poprawiono błąd polegający na wieszaniu się kontrolera podczas pracy z okienkiem monitora przy pracy z nową wersją 2.1 sterownika ASCOM. Spore podziękowania dla kolegi grzesiek508 za pomoc w wykryciu i naprawieniu błędu Arduino sketch 2.1.2.zip

No tak, tylko to ostatnie jest obrócone normalnie, czyli N u góry...

Już chyba wszystko zostało napisane i pokazane w sprawie M13, ale nie przeze mnie jeszcze M13 - kulista gromada gwiazd w gwiazdozbiorze Herkulesa została odkryta w 1714 roku przez Edmunda Halleya. Pod ciemnym niebem widoczna jest gołym okiem jako niewielka plamka światła i stanowi doskonały cel dla obserwacji przez praktycznie każdy teleskop. Zdjęcie poniżej wykonano teleskopem newtona 150/740 i kamerką Atik383L+ przez filtry LRGB. Pojedyncze ekspozycje miały długość 5 minut i wykonano ich dla kanałów LRGB odpowiednio 35:10:10:10 pod niebem o zasięgu wizualnym około 5mag. Gromada znajduje się w odległości 25 tysięcy lat świetlnych od nas a jej średnica kątowa to 20 minut co odpowiada w rzeczywistości około 150 latom świetlnym. Gromada składa się z około 300 tysięcy gwiazd, a najjaśniejsza z nich to V11 - gwiazda zmienna, której jasność wynosi około 11.95mag. Gwiazdy w centrum gromady są rozmieszczone w przestrzeni około 500 razy gęściej, niż na jej obrzeżach. Gromada jest bardzo stara, choć zawiera jedną młodą, niebieską gwiazdę - Barnard 29 o typie widmowym B2. Jest to dość niezwykłe dla tak starej gromad, najwyraźniej jest to gwiazda przechwycona przez pole grawitacyjne gromady. W roku 1974 w kierunku gromady M13 wysłano z radioteleskopu Arecibo wiadomość radiową przeznaczoną dla potencjalnych mieszkańców tego świata. Około 30 minut kątowych na północny wschód od gromady położona jest galaktyka NGC6207 o jasności 11.6mag, która oddalona jest od nas o około 64 miliony lat świetlnych. W połowie odległości pomiędzy M13 i NGC6207 leży galaktyka IC4617, która jest położona już ponad 500 milionów lat świetlnych od nas, a jej jasność wizualna to około 14.5mag. Na opisanym poniżej fragmencie kadru zaznaczono te obiekty, a każdy krzyżyk oznacza galaktykę o jasności większej niż 20mag. Najbardziej odległym obiektem, który udało mi się zidentyfikować na zdjęciu jest kwazar zaznaczony na fragmencie poniżej: Odległy jest od nas o ponad 11 miliardów lat świetlnych