palindrom

Wysyłam PW

Zabrałem ostatni, posprzątane

Ja bym wziął korektor komy :)

Obecny firmware nieznacznie poprawia pracę stabilizacji i (podobno) AF'u. Różnica nie jest jakaś uderzająca Zarówno Samsung jak i Pentax pokazują drabinkę ekspozycji, tylko trzeba włączyć podgląd głębi ostrości. Wizjer jest całkiem spory ale i tak kupiłem powiększającą muszlę oczną (x1.2) oraz matówkę z mikrorastrem i klinem optycznym. Kolokwialnie rzecz ujmując - WYPAS

endriu624, trochę pojechałeś z tą pracą zwierciadeł laserów gazowych w powietrzu. Pracuję z laserami na codzień (Instytut Fizyki PWr) i na wyposażeniu mamy tylko jeden o budowie półotwartej (akurat jest przestrajalny, więc musi być co najmniej półotwarty). Współczesne komercyjne lasery gazowe, podobnie jak pierwsza konstrukcja Javana, mają kapilarę zamkniętą zwierciadłami. To po prostu jest tanie w produkcji Jeżeli chodzi o współczynnik odbicia metali, to sprawa jest troszkę bardziej złożona niż się wydaje. Po pierwsze cienka warstwa metalu odbija światło lepiej niż lity metal. W danych literaturowych zwykle nie piszą w jakiej sytuacji współczynniki są mierzone. Naparowanie dowolnej, transparentnej warstwy dielektrycznej na powierzchnię zwierciadła zazwyczaj podnosi współczynnik odbicia. Glin po prostu się nie utleni na powierzchni (tlenek glinu rozprasza światło). W szczególności dobrze jest zabezpieczyć zwierciadło... Zwierciadłem czyli układem warstw H-L-H-L-H..., czyli tak, by warstwy o wysokim współczynniku załamania były "na zewnątrz". Kilka takich zestawów H-L obliczonych na różne centralne długości fali skutecznie poprawiają właściwości lustra, szczególnie w przypadku aluminium, które odbija mniej światła niż np. srebro. Tak, najlepsze byłoby srebro zabezpieczone warstwą kwarcu. Małe porównanie Al - Ag Źródło: www.thorlabs.com

Szaki, używam Pentaxa K20D już ponad rok. Kilka refleksji negatywnych: - AF nie jest demonem szybkości, szczególnie w kiepskich warunkach oświetleniowych potrafi się zgubić i ostrzy dość długo. - Od ISO 800 pojawia się szum, który jest akceptowalny do ISO 1600. - Nie da się wyłączyć odszumiania, w szczególności nie da się wyłączyć odejmowania dark frame'a. To oznacza że po 5 minutach ekspozycji zawsze będzie kolejne 5 na dark frame'a. - Wstępne podnoszenie lustra tylko z 2s opóźnieniem. - Zdjęcia seryjne 3.5 kl/s - Ciężko o dobre szkła Pentax'a. Sigmy i Tamrony często trzeba odsyłać na kalibrację. - Tryb LV jest okrojony (ale pozwala precyzyjnie ostrzyć ręcznie). Trzeba mieć na względzie, że jestem wymagającym użytkownikiem Za co lubię swój aparat? - Zdjęcia seryjne 3.5 kl/s... Ale w trybie burst (AFAIR 1.6 MPix) 21 kl/s - Genialna współpraca z manualnymi szkłami. M42 wymaga bardzo nieskomplikowanego pierścienia, działa pomiar punktowy, centralnie ważony i potwierdzanie ostrości. - Solidny, uszczelniony korpus (za to troszkę ciężkawy ) - Pełna konfigurowalność. - Górny wyświetlacz (w tych czasach to nie jest takie oczywiste). - W dobrych warunkach AF jest naprawdę sprawny. To jest naprawdę fajne body ale nie wiem czy do astrofoto nie lepsze będzie coś z Canona, który chyba lepiej radzi sobie z szumami. Do ogólnej fotografii, szczególnie jeżeli masz sprzęt M42, mogę ze spokojnym sumieniem polecić Pentax'a. Jeżeli się nad nim zastanawiasz, popatrz też na Samsunga GX-20, który jest tym samym aparatem z dwiema chyba tylko różnicami: - Nie pasuje grip BG-2 - Nie ma trybu burst (chyba nie ma, poza tym IMHO to niewielka strata ) Samsung jest tańszy więc warto o nim pomyśleć. Musisz jednak podjąć decyzję, czy chcesz mieć na stałe odejmowanie dark frame'ów w body. Niby zawsze mniej roboty, jednak nie każdego stać na siedzenie 2x więcej czasu z powodu naświetlania darków.

Jeżeli masz już dobrą krzywiznę i szykujesz się do naparowania zwierciadła, to chyba nie warto. 30 pięciomilimetrowych rysek, czyli tyle co jedna piętnastocentymetrowa, nie wprowadzi żadnych zauważalnych ani mierzalnych strat. Przejrzyj jednak całość pod lupą i zobacz, czy to co zrobiło rysy, nie zmatowiło powierzchni. To byłby problem.

Jestem na etapie szlifowania grubym proszkiem ale zastanawiałem się nad tubusem do którego to wsadzę. Będzie to laminat - maty z włókna szklanego sklejane żywicą epoksydową. Z tego robi się m.in. kadłuby jachtów. Najpoważniejszą wadą jest trudność w wykonaniu takiego tubusu. Jest to trochę roboty ale IMHO warto. Oczywiście gotowa rura wykonana z włókna węglowego jest lepsza ale trzeba skalkulować czy jej cena przypadkiem nie przekracza kilkukrotnie kosztu laminatu wliczając czas wykonania. Wykonanie samodzielne ma tą zaletę, że przy odrobinie wprawy i pomysłowości, tubus i wręgi (bafle) będą stanowiły jednolitą całość. W ogóle można dać ponieść się fantazji

Nie przepadam za półprzekrojami Zwierciadło figuryzowane na parabolę z górką i wywiniętym brzegiem? A jeżeli chodzi o sztuczną gwiazdkę, można użyć światłowodu jednomodowego z diodą SLD lub laserem na drugim końcu. Wtedy będzie dużo światła a efektywna średnica gwiazdki będzie rzędu 5µm

Dziś już jest jutro, chwal się No i gratuluję serdecznie! Wykonanie samemu w domu powierzchni o średnicy 240mm z dokładnością 10nm to jest coś co można sobie wpisać w CV

"Łatwiej kijek obcienkować, niż go potem pogrubasić" Przykładasz jakąś siłę do polerowania, czy pozwalasz grawitacji pracować?

Albo zrób hiperbolę, wytnij otwór i Ritchey-Chrétien prawie gotowy

Wytrwały I fajny blog konstruktora z tego wyszedł Z racji że w końcu mam krążki i proszki, ja też w ciągu kilku tygodni zacznę coś rzeźbić. Tu mam pytanie do praktyków: czy śruba mikrometryczna o zakresie 25mm wystarczy aby figuryzować zwierciadło 230/1350-1500? Dysponuję też śrubami 50mm o dokładności 0.005mm ale nie chciałbym ich używać bez potrzeby, mogą się bowiem przydać w innych celach (pracuję na Instytucie Fizyki PWr ) Pozdrawiam!

Rozumiem że to Pyrex? Jeżeli tak, to BIORĘ!

Ja też, tyle tylko że nikt nie zauważył.