Lukasz83

Kilka protuberancji z ostatniego czwartku 17 października. Takie jak te, nieco bardziej okazałe, zdarzają się mniej więcej raz w miesiącu skala: 0,21''/pix Sprzęt bez zmian: Bresser 150/1200 modowany pod h-alpha na NEQ-6 + barlow TV x2 + ASI 178 MM-C

"Newtonowcy" naklejają tekturowe kółka na pająka żeby zlikwidować spajki. "Refraktorowcy" przyczepiają nitki żeby spajki dorobić. Tak źle i tak niedobrze... jak żyć?

Z ciekawostek - warto zwrócić uwagę na dwie małe galaktyki PGC 141041 (na dole zdjęcia, rozmiar 18''x16'', jasność 18,45 mag) oraz PGC 141039 (blisko lewego górnego rogu, rozmiar 19''x16'', jasność 18 mag ). Zwłaszcza ta pierwsza ma dość osobliwy kształt obwarzanka, chociaż jest klasyfikowana jako spiralna (Sb). Niedaleko NGC 7320C znajduje się malutka plamka (zaznaczone na zdjęciu). Jest to galaktyka opisana jako J223621.54+335748.0 o jasności około 21mag To tak w celu pokazania zasięgu zdjęcia Pewnie udałoby się wyłuskać jeszcze coś ciemniejszego jakby lepiej poszukać.

Odpowiadając na Twoje pytania Dobry ale nie idealny. W technice krótkoczasowej najlepiej schodzić poniżej 10s ale przy tak słabych obiektach i aperturze 25cm nie jest to możliwe. Jak bym miał 35cm to wtedy spokojnie jest to do zrobienia. Zdecydowanie gorszy. Ze względu na dużo gorszy s/n i mniejszą ilość "odbudowanego" sygnału obiektu. Detal byłby trudny do wyostrzenia a szum trudny do usunięcia. Pytanie co rozumiesz przez lepszy? Pewnie miałby większą rozpiętość tonalną, lepszy s/n ale detal byłby masakrycznie słaby a gwiazdy rozlane. No chyba żebym robił fotkę na Atacamie na jakimś montażu za cenę domu. Na EQ6 uprowadzenie tej skali w technice długoczasowej jest praktycznie niewykonalne. Dodatkowo seeing uśredniony przez 5 minut ubije całkowicie detal a guiding dołoży swój negatywny wpływ. Foto długo i krótkoczasowe to dwie różne bajki i różne mocne i słabe strony. Foto długoczasowe produkuje świetny stosunek s/n i dobrą dynamikę zdjęcia ale zazwyczaj długi czas ubija detal. Na krótkich czasach (do 30s max) detal jest o niebo lepszy dzięki zmniejszonemu wpływowi uśredniania seeingu ale niestety cierpi tutaj s/n ratio(jak mamy za mało klatek) i dynamika (używanie wysokich gainów) Dziękuję

Tym razem obiekt który chodził mi po głowie od momentu kiedy zacząłem się bawić w astrofotografię Znany i popularny ale jednocześnie trudny ze względu na dość małą jasność i rozmiar. Mowa oczywiście o Kwintecie Stephana (Arp 319, Hickson 92) czyli grupie kolidujących galaktyk w gwiazdozbiorze Pegaza. Galaktyki NGC 7317, NGC 7318A, NGC 7318B oraz NGC 7319 oddziałują na siebie, natomiast NGC 7320 jest galaktyką znajdującą się bliżej i nie powiązaną grawitacyjnie z pozostałymi (chociaż to też jest kwestia dyskusyjna będąca tematem rozważań nad uniwersalnością zastosowania przesunięcia ku czerwieni do pomiaru odległości – polecam poczytać o pracach i rozważaniach Haltona Arpa w tym temacie). Galaktyki NGC 7317, NGC 7318A, NGC 7318B, NGC 7319, NGC 7320 mają odpowiednio jasności: 14,6 / 14,3 / 13,9 / 14,1 / 12,5 mag i rozmiary kątowe od 0,4' do 2' (minut łuku). Czyli jak wspominałem wcześniej – obiekty ciemne i małe. Chociaż dzięki temu, że są niewielkie ich jasność powierzchniowa jest wystarczająco duża aby zarejestrować je w technice krótkoczasowej. Jest to pożegnalne zdjęcie z obecnego setupu, dlatego chciałem żeby było dopracowane na tyle na ile to możliwe przy moich obecnych umiejętnościach i czasie możliwym do poświęcenia Obiekt naświetlałem podczas pięciu nocnych sesji aby zebrać jak najwięcej materiału. Podczas jednej z tych nocy trafiłem wyśmienity seeing i wtedy zarejestrowałem większość luminancji. Resztę „eLki” dopaliłem na zlocie na Roztoczu pod ciemnym niebem (ale już przy gorszym seeingu). Kolor zbierany był pod domem w centrum Polski w przeciętnych warunkach seeingowych. Materiału razem wyszło sporo. Ponad 13,5 godziny. Przy klatkach rzędu 17s i 20s bardzo trudno o dobry detal. Dodatkowo mały rozmiar tych galaktyk nie ułatwia zadania. Mimo wszystko jestem zadowolony. Pewnie jeszcze sporo można poprawić – ale to na spokojnie jak chwilę odpocznę od tego materiału Newton 250/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C + Baader LRGB Kompozycja LRGB L - 1100 x 17s (gain 82%), nieguidowane RGB - 500 x 20s (gain 82%) na kanał Offset - 50 300 darków na kanał skala setupu - 0,41''/pix Dwie wersje - crop i pełna klatka (tylko obcięte artefakty ze stackowania). Wszsytko w natywnej skali 0,41''/pix bez zmniejszania

I z mniejszą ilością klatek - zamiast "all" wybierz na przykład 80 lub 90%

Brodate gwiazdy, tego jeszcze nie grali Moim zdaniem to efekt odrzucania pixeli podczas stackowania sigma-clipping. Testowo puść stackowanie przez "sumę" (Sum stacking) i zobacz czy problem będzie dalej występował.

Ja nie będę się długo rozpisywał Było super jak zawsze. Podziękowania dla @Adamo za organizację - klasa jak zwykle. No i podziękowania i uściski dla wszystkich znajomych i przyjaciół spotkanych po raz kolejny i po raz pierwszy Do następnego! Grupowe z innej perspektywy Reszta zdjęć i film jak poskładam materiał W piątek zobaczyłem ten wolno lecący samolot nad głową w okolicach zalewu Biszcza-Żar i pomyślałem, że pewnie Szymek przyleciał z odwiedzinami Coś za długo kręcił kółka nad Wólką Biską

Zero szmatek czy innych wynalazków - okularów, szukacza ani tym bardziej luster nie czyścimy mechanicznie bo bardzo łatwo o ich porysowanie. A potem jest płacz w domu jak wyschnie lub spory spadek wartości przy sprzedaży... Ja używam zwykłej suszarki do włosów - albo 220V albo 12V zależności czy mam dostęp do sieci czy tylko do akumulatora Grzałki też się sprawdzą ale to już trochę zabawy.

Reduktor i barlow ciągle do wzięcia reduktor - 60zł barlow - 240zł

Żeby nie było to ASI178 MM-C też "grzeje" w rogach dość sporym amp-glowem oraz sporym bandingiem na całej klatce. To jest chyba bolączka wszystkich kamer typu 183MM, 290MM czy 178MM Natomiast ten amp glow jest w pełni korygowalny o ile nie wypala na pikseli (nie nasyca ich w 100%) w rogach lub na boku kadru. Poniżej darki dla 10s (w pełni koryguje klatkę) i 24s (tu już sam róg jest przepalony) przy potężnym gainie ustawionym na 86% zakresu (bardzo mała głębia). Oba robione w lodówce - już po sesji. Wg mnie autor artykułu zrobił jakiś błąd albo przy wykonywaniu darków albo przy kalibracji. Bo nie ma opcji żeby kamera inaczej zachowywała się przy paleniu darków i lightów.

Świetne! Jeszcze to zestackować, wyostrzyć i fotki ze 130km będą wyglądać jak robione z kilku km.

Świetne foto - jedne z lepszych jakie ostatnio widziałem Porządna skala jednak robi robotę. Gwiazdy bardzo przyjemne w odbiorze i sporo detalu w samej galaktyce. Szum też ładnie zbilansowany i opanowany. Super!

Spójrz mi w oczy :) Krzyżak ogrodowy (Araneus diadematus)

Miałem takowy popełnić już dawno temu.... Ale proza życia skutecznie to utrudniła. Może we wrześniu się uda. A jak nie to Ci na zlocie pokażę o co kaman

Ja też bym obstawiał za małą liczbę darków (tylko 20) Ja kiedyś robiłem 100 darków na każdego masterdarka. Teraz robię 300 darków. Pewnie za dużo ale przynajmniej finalna klatka master jest gładka jak pupa niemowlaka. I nie dodaje żadnego szumu do kalibrowanej klatki light. Oczywiście to jednorazowa robota przy chłodzonej kamerze. Taki master-dark ląduje później w bazie i służy dzielnie przy kolejnych fotach.

Robię ręczny dithering - totalnie losowo. Czasem co 200, a czasem co 500 klatek. Kilka razy w trackie sesji. Już 2-3 razy pomagają. Jak zrobi się taki dither kilka razy to w zupełności styknie. Hmmm, dziwne jest to co piszesz, Ja na przykład stackuję w SiriLu 6000 (rozdzielczość 6MPix) klatek w 1,5h, no w porywach 2h - na "fabrycznych" ustawieniach winsorized sigma-clipping Czasem wrzucam też stackowanie przez sumę które zajmuje 2-3 minuty a daje pogląd jak może wyglądać finalny stack. Jakbym wrzucił 6000 klatek do DSSa to bym prędzej zmarł niż doczekał się stacka. Co do miejsca - to SiriL tworzy sobie pliki "temp", i zapisuje pośrednie wyniki obróbki. Podobnie jak stary poczciwy Iris. Wystarczy poczyścić je po całym stackowaniu i już. To jest o tyle pomocne, że można zawsze wrócić do poprzedniego kroku i zestackować jeszcze raz z innymi parametrami. Pomiędzy dobrze zrobionym stackiem z SiriLa a stackiem z DSS jest gigantyczna przepaść. We wszystkim - w szumie, w rozpiętości tonalnej, w ilości detalu w cieniach. Oczywiście na plus SiriLa (mam gdzieś przykład - jak znajdę to wrzucę) Ja już nie chcę na oczy oglądać DSSa po tym jak opanowałem SiriLa. Porónywalne, dobre stacki robi też Pix i AutoStakkert Maxim i DSS, słabo... Przynajmniej jeśli chodzi o astrofoto czarno-białymi CMOSami na krótkich czasach Ale zakładam, że astrofoto długoczasowe stackuje się tak samo.

Niezmiennie - niestety ostatnio Słońce spokojne więc ciężko o ciekawe ujęcia ERF w środku a etalon w wyciągu https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/6917-słoneczny-atm/&do=findComment&comment=174379 Zobaczymy na jak długo - mnie to wygląda na jednorazowy "pląs". Na poważnie powinno się rozbujać za 1-2 lata Ostatni zlot w Jodłowie Zapomniałeś dodać, że "obserwuje nocą"

W końcu coś się zadziało na Słońcu - ostatnie tygodnie były mega słabe, nawet w h-alpha. Zero obszarów aktywnych i nawet protuberancje jakieś takie mikre. Wczoraj i przedwczoraj jednak coś tam więcej "wisiało" nad Słońcem i dodatkowo nawet pojawił się zalążek obszaru aktywnego. Jeden z układu protuberancji przyjął dość osobliwy kształt. Po lewej stronie wygląda jak pająk (albo trochę jak "Mind Flyer" - kto oglądał Stranger Things to wie o co chodzi) a po prawej jak słoń albo lama (zależy z której strony patrzymy ) Dodatkowo zdjęcie zalążka obszaru aktywnego i dwie małe protki z drugiej strony tarczy. Bresser 152/1200 H-a mod (etalon od Lunt50THaPT) + barlow TVx2 + ASI 178MM-C

Protuberancja spokojna z wczoraj - rzadki widok ostatnio...

Reduktor i barlow ciągle do wzięcia

Okular sprzedany Reszta aktualna