Search the Community
Showing results for tags 'M38'.
Found 18 results
-
....czyli czekając na komety. Jakiś czas temu robiłem sobie smaka na złapanie porannych komet. Sprzęt został wystawiony. Wieczorem dla wykorzystania niezłego ( jak na obecne standardy totalnego zachmurzenia ) nieba zrobiłem dla rozgrzewki sesje gromad otwartych. Niestety po północy wszystko się zupełnie popsuło na niebie, wcześniej seeing i wiatr skutecznie zniechęciły i z komet wyszły ostatecznie nici. Po około 1h na gromadkę w klatkach 5min filtrami LRGB Wersje po HLVG Wersje pierwsze TEC140/STL11000
- 15 replies
-
- 29
-
-
-
Składanka hrgb obszaru do którego chciałem wrócić od dłuższej chwili. Wreszcie zebrałem wodór który pozwala na pokazanie go w mocno czerwonej szacie. Dwa najjaśniejsze obiekty mgławicowe to sharplesy. Dla równowagi mamy również dwie gromady otwarte. Cff92/Asi2600 łącznie ~5.5 h
-
Praca powstała na bazie RGB co nie do końca było moim założeniem. Lka się nie załapała ( mgła,chmury). Celem było umieszczenie gromady z tym charakterystycznym językiem mgławicy wodorowej. Zebrałem wodór ale na razie nie jestem przekonany, że coś więcej mi da w tle ( na razie jak napisałem ) Kolorowy obszar zimowego już nieba. Nie-miejskie foto. Cff92/Asi2600 1,5h w klatkach po 5min
-
04.04.2021 (godz. 22:00), Mosina Film „Kontakt” na bazie powieści Carla Sagana o tym samym tytule traktuje kosmos i nieodkryte dla nas światy jako miejsce, w którym ludzka duchowość osiąga zupełnie inny, metafizyczny stan. Nie będę ukrywał - film ten kilkanaście lat temu był dla mnie mocnym i istotnym bodźcem, który pchnął mnie jeszcze bardziej w fascynujący świat astronomii. Możliwości istnienia innych światów, życia, czy nawet życia po życiu w zupełnie nieznanym metafizycznym dla nas stanie to tylko niektóre tematy, dzięki którym ogień ciekawości i głód wiedzy nigdy nie wygasł. Tego dnia moje obserwacje miały właśnie taki charakter - łapanie fotonów migoczących punktów, ulotnych mgiełek i myśli - czy tam coś jest? Czy tam ktoś jest? Czy kiedyś się dowiemy? A może tam trafimy? Wszystkie prognozy zapowiadały na wieczór pogodne niebo i tak też się stało. Tym razem nie udałem się do Sulejewa, a zaryzykowałem obserwacje z własnego podwórka. Było warto. Nie planowałem długiej listy obiektów, zaledwie kilka podstawowych, bez większego wyzwania. Zaopatrzony w lornetkę 10x50 do ręki i 15x70 na statywie wycelowałem od razu w wiosenne konstelacje. Najpierw skierowałem obiektywy w stronę Warkocza Bereniki. Tam czekał już na mnie majestatyczny obiekt Mel 111. Gromada otwarta składająca się z kilkudziesięciu gwiazd. Swój urok pokazuje dopiero w małych lornetkach. Pole w 15x70 jest zbyt ciasne, zdecydowanie lepiej gromada wygląda w 10x50. Po chwilowej adaptacji wzroku obiekt mogłem bez problemu obserwować nieuzbrojonym okiem. Ilość wylewających się gwiazd powodowała nostalgiczne wspomnienia, przebłyski z ubiegłych lat, powrót do młodzieńczych czasów kiedy to w ciepłą wiosenną noc obserwowałem niebo przy jeziorze leżąc na pomoście bez większego zastanawiania się co właściwie obserwuję. Rys. 1. Mel 111 widoczne w polu widzenia 6,5° - lornetka 10x50 - wizualizacja. Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium. Operując lornetką 15x70 na statywie zawróciłem do Arktura i odbiłem nieco w górę, aby przyjrzeć się puchatej kulce M3 - widoczna niczym zimowa śnieżka na rozgwieżdżonym nieboskłonie. Następnie powróciłem znów do Warkocza Bereniki, aby zobaczyć M53 - tutaj oczywiście bez niespodzianek, obiekt widoczny bardzo wyraźnie w pięknym otoczeniu rozmaitych gwiazd. Wykonując delikatny ruch w górę zapolowałem na M64. Galaktyka zwana Czarne Oko poddała się od razu - widoczne bardzo wyraźnie pojaśnienie. Skoro tak ładnie widać ten obiekt to może uda się zobaczyć coś trudniejszego? Niestety z NGC 4725 nie miałem szans, także kaliber tego formatu już tego wieczoru odpuściłem. Rys. 2. M3 widoczne w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja. Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium. Rys. 3. M53 widoczne w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja. Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium. W pełni okazały Lew zaprezentował pięknie M65 i M66. W tych warunkach trzeciego składnika z Tripletu Lwa, czyli NGC 3628 nie dojrzałem. Przypomniał mi się natomiast obiekt tygodnia NGC 2903, którego wcześniej nigdy nie obserwowałem. Przesunąłem lornetką w okolice głowy króla zwierząt, potem krótki star hopping i jest. Mgiełka, ulotna, lecz widoczna. Potem na chwilę odwiedziłem Hydrę z gromadą M48. Pomimo niskiej lokalizacji nad horyzontem gromada bardzo wyraźna. Rys. 4. M48 widoczne w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja. Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium. Później były klasyki. M44, M67, czy też pożegnanie z zimowymi konstelacjami z M42 i Plejadami na czele. O tej porze roku lubię spoglądać na Bliźnięta i Woźnicę. Pod względem obserwacji przy pomocy lornetki konstelacje te są wówczas idealnie ustawione, a do tego w mojej lokalizacji tło stanowi wyłącznie ciemne niebo bez żadnej poświaty pobliskich miast. Przy M35 po prostu się rozpływam. Gwiazdy same wysypują się ze środka gromady. Przypominają o sobie co chwilę nawołując i wręcz krzycząc „delektuj się chwilą”. Jednak niezapomnianym widokiem tego dnia był inny obiekt, a w zasadzie 2+1. M36, M38 i asteryzm Kot z Cheshire w jednym polu widzenia. W takim powiększeniu i horyzontalnym, wygodnym położeniu to po prostu klasa sama w sobie. Rys. 5. M36, M38 i kot z Cheshire widoczne w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja. Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium. To widok przy którym można nabrać zupełnie innej perspektywy do otaczającego nas świata, problemów, błahostek. Człowiek zaczyna po prostu zdawać sobie sprawę, jak niewielkim okruchem jest w tym całym kosmicznym spektaklu. Jak nieznaczącym pikselem próbującym odegrać jakąś niby istotną rolę próbuje być. Z drugiej strony zaczynamy się zastanawiać, czy te migoczące punkty, inne odległe i nieznane nam światy to czyjeś miejsce? Czy ktoś lub coś spogląda gdziekolwiek na nas w taki sam sposób jak my? Czasami warto puścić wodze fantazji, zanurzyć się w niemożliwych scenariuszach niczym dziecko. I poza wszelkimi regułami. Poza prawami płynącymi z fizyki i innych nauk - pomarzyć. Ot tak, po prostu. Do następnego razu! Pozdrawiam, Paweł : - ) EDIT: nazwa cyklu "Szepty Kosmosu" w 2023 roku została zmieniona na "Niebo przez lornetkę"
-
Ile jest obiektów z katalogu Messiera w Woźnicy ? Aż trzy No i syćke tsy złapałem. Pogoda z łapanki - tak należy określić to co się ostatnio odbywa. Zachowane proporcje i podobne warunki na całą serię, więc jest poglądowa. Lka w jednej, Kolor w drugiej serii. Sesja miejska. M37 M36 M38 Apo90/Asi1600 LRGB
-
Generalnie tak się kończy jak się z motyką na Woźnicę zamachnie... Zachciało mi się Simeisa 147 i... następnym razem podejdę do tego kardu już inaczej... Ilość pracy włożone w to zdjęcie całkowicie niewidoczne... więc puszczam je i dłużej nie męczę... nie mam już na nie pomysłu. Zrobione w Roztokach w październiku, SW Star Adventure + 44x120s @iso1600 Nikonem D610 mod +Samyang 135/2 pozdr i i wersja z opisem, przez co na pewno lepsza, bo edukacyjna:
-
Rok dobiega końca, pogody brak, więc trzeba zabrać się za niedokończone projekty Materiał leżakuje na dysku od jakiegoś czasu, cały czas mam co do niego mieszane uczucia. Jest tu ponad 5h materiału, ale wydaje mi się, że wietrzna, mglista noc i zmiany temperatury dobrze nie wpłynęły na zbieranie materiału, a ostrość też mogła polecieć w trakcie sesji. Może za jakiś czas wybiorę połowę, ale najlepszych klatek i złożę całość jeszcze raz 110x180s, Samyang 135mm @ f/2.8, Nikon D5100 ISO200, SWSA Obróbka APP + PS CC Zapraszam do dyskusji
- 8 replies
-
- 19
-
-
- ic405
- samyang 135 mm
- (and 8 more)
-
Chodzi oczywiście o asteryzm w Woźnicy , który miałem przyjemność podziwiać na zlocie w świetnej lornetce Marka ( Panasamarasa). Tak mi sie spodobał, że postanowiłem go sfotografować. Uśmiech bestia ma szeroki, ale jakoś wszedł w kadr razem z okolicznymi gromadami otwartymi, załapało sie także nieco chmurek wodorowych ( mało, bo krótkie czasy naświetlania). Parametry fotki : L 15 x 180 RGB 6 x 180 , TS65Q, Atik 383l+ opisana fotka A dla tych co nie widzą kota : Uszy musiałem mu dorysować , ale reszta jest oryginalna , nawet jęzor się znalazł Oczywiście krytyka i rady co do obróbki mile widziane
-
Chyba nic lepszego nie można ustawić w Woźnicy z pełnej klatki oraz 200mm. Trzy wspaniałe gromady eM-ki oraz słynny kompleks mgławic wodorowych znany pod wspólną nazwą sh2-230. Canon 6Dmod/200mm ~1.5h *Wersja opisana w planach
- 11 replies
-
- 40
-
-
Woźnica na zimowym niebie ma przedstawiać herosa greckiego, króla Erichtoniosa, syna chromego boga Hefajstosa. Wychowywała go sama bogini Atena, a gdy dorósł, został ateńskim królem. Zasłynął z tego, że jako pierwszy zaprzągł konie do wozu i stał się mistrzem w kierowaniu nim. Po śmierci Zeus przeniósł Erichtoniosa na niebo jako nagrodę za wynalezienie wozu i pługu. Dla śródziemnomorskich żeglarzy wschód Woźnicy w pierwszych dniach października był zapowiedzią zakończenia sezonu żeglownego. Gwiazdozbiór Woźnicy leży w Drodze Mlecznej i obfituje w wiele interesujących obiektów między innymi gromady otwarte znajdujące się w centralnej części zdjęcia: M36 (NGC 1960) i M38 (NGC 1912), liliową Mgławicę Płonąca Gwiazda IC405, mgławice emisyjne IC 410 oraz IC 417. Prezentowany fragment jest kompozycją 17 klatek o łącznym czasie ekspozycji 68min. wykonanych niemodyfikowanym Canonem 6D wyposażonym w obiektyw Samyang 135mm f/2 (2016-12-30/31). Link na większą wersję https://goo.gl/GVeVwL.
-
Wczorajsze szybkie wyskoczenie z teleskopem. Nie miałem dużo czasu, wybrałem te dwie gromadki w Woźnicy. Właściwie tylko tak, by sprawdzić, czy sprzęt jeszcze działa, i działa, ale miejskie niebo jest bezlitosne. RGB 32x90s., ISO 800 H-alfa 9x150s., ISO 1600 (Baader H-alfa 7nm 2") - dla tych jaśniejszych części mgławic IC417 i NGC 1931. WO Zenithstar 70, TV 0.8x, SW EQ 3-2, Canon 400D mod.
-
Taka oto testówka z pierwszego testu na świeżym powietrzu z Astrowalkerem... 15x5min iso1600 na Nikonie D90 z Jupiterkiem 37A Setupik wymaga jeszcze dopracowania, ale coś tam widać
-
27 stycznia 2015r. przy Księżycu zbliżającym się do I kwadry zrobiłem próbne zdjęcie obiektywem Samyang 85mm otwierając przysłonę na maxa f/1.4. Wybrałem Woźnicę, bo był wysoko i tam niebo było w miarę czarne. W niższych wysokościach mgiełka dawała się we znaki i mało co było widać. Materiał dopiero teraz gruntowniej przerobiłem i dzielę się tym, co wyszło. Zamieszczam: - całą klatkę, ale zmniejszoną 50% (z opisem) - kropy okolic gromad (skala 1:1) Jak widać gwiazdy wszędzie nie są do końca punktowe i obarczone są AC. Niemniej jednak przy lepszym niebie, dłuższych czasach i przy przymkniętej przysłonie choćby do f/3 można spodziewać się czegoś ciekawego. Samyang Aspherical IF 85mm, f/1.4 Canon 400D mod., ISO 400, 40x60s. SW EQ 3-2
-
Zana gromada w gwiazdozbiorze Woźnicy. Klasyczna pozycja dla obserwatorów lornetkami ale i nie tylko. Starałem się pokazać różnobarwność kolorystyczną gwiazd. Duże obszary tego gwiazdozbioru mają w tle mgławice wodorowe a ta gromada właśnie leży na ich tle. Myślę że docelowo będą chciał wzbogacić tło o mocniejszą czerwień mgławic wodorowych chodź i na tych krótkich klatkach widać czerwień tła. FSQ/ST8300 - 3.5h LRGB
-
I oto ostatni obrazek z minionych bezchmurnych nocy, które pozostały dalekim wspomnieniem Kadr jest wynikiem - przyznaję - mojej pomyłki, w środku miała być IC 405 (Płonąca Gwiazda), a wyszło co wyszło: - po lewej rozpanoszyła się IC 410 z jej kijankami (no w tej skali ich nie widać) - po prawej pośrodku dwie gromady otwarte NGC 1907 i M38 - centralnie pośrodku zdjęcia mgławica emisyjna IC 417 - i pośrodku u góry kadru klejnot z dwoma kamykami, czyli NGC 1931, gromada otwarta powiązana z mgławicą emisyjną Parametry zdjęcia: 3h36m, ISO 800 HEQ5, Canon EOS 40D mod + EF 200mm f/2.8L @f/3.5, guiding: 8x50 + QHY5v
- 2 replies
-
- 13
-
-
- widefield
- EOS 40D mod
- (and 7 more)
-
Dla miłośników gromad; taki szeroki kadr M38 i jej otoczenie. FSQ/ST8300
-
To znana gromada M38. Odkrył ją Giovanni Batista Hodiern'a przed 1654 i niezależnie później Le Gentil w 1749. M36 i M37, także odkryte przez Hodierna, zgrupowane są z M38 w odległości około 3420 lat świetlnych od Ziemi. Najjaśniejszą gwiazdą gromady jest żółty olbrzym o jasności +7.9 i widmie G0. Odpowiada to jasności absolutnej -1,5 lub inaczej ma on jasność 900 słońc !. Dla porównania, nasze słońce wydawało by się dla obserwatora przebywającego gdzieś w układzie M38 jako słaba gwiazdka +15.3 mag. Na tym są kolejne dwie gromadki: NGC1907 oraz Czernik 21. Tak na prawdę to już ją robiłem kolorowa kamerka ale o tym zapomniałem . Teraz staram się skompletować jasne gromady kamerką mono. FSQ,2kXM LRGB - 38min Pełna rozdzielczość po kliknieciu (www.astromarcin.pl):
-
Zdjęcie prezentuje zasadniczo gromadę otwartą M38. Odkrył ją Giovanni Batista Hodiern'a przed 1654 i niezależnie później Le Gentil w 1749. M36 i M37, także odkryte przez Hodierna, zgrupowane są z M38 w odległości około 3420 lat świetlnych od Ziemi. Najjaśniejszą gwiazdą gromady jest żółty olbrzym o jasności +7.9 i widmie G0. Odpowiada to jasności absolutnej -1,5 lub inaczej ma on jasność 900 słońc !. Dla porównania, nasze słońce wydawało by się dla obserwatora przebywającego gdzieś w układzie M38 jako słaba gwiazdka +15.3 mag. Gromada i otoczenie ta to wspaniały obiekt na kilkuminutowe kontemplacje przy okularze W tym sezonie postawiłem sobie za cel w miarę dokładne obfotografowanie Woźnicy. Mam nadzieje, że będzie seria Halfa ( oddzielny temat) oraz że skompletuje jasne gromady otwarte. Obecny setup zdaje się znakomicie pasować do tego celu. Gromady te robiłem zaraz na początku moich ścieżek astrofotograficznych. Miło się wraca do wspomnień. Zazwyczaj na zdjęciach widać jednak więcej niż tylko to co w tytule Na tym są kolejne dwie gromadki: NGC1907 oraz Czernik 21 ( na dole przy krawędzi) FSQ, 2kXM, 2h total LRGB Pełny kadr i większa rozdzielczość po kliknieciu ponizej
