Search the Community

Wraz z Gabrielem Cristianem Neagu (młody astronom pasjonat z Rumunii) odkryliśmy zmienność Epsilon Herculis (ε Her), jednej z czterech gwiazd tworzących charakterystyczny czworobok, będący drogowskazem do najjaśniejszej gromady kulistej M13 widocznej z półkuli północnej. Zapewne każdy z Was widział ten czworobok, wraz z Epsilon Herculis. A jak nie było jeszcze okazji, to poniżej jest screen z CdC, gdzie szukać (ε Her w białym okręgu) Obiekt do tej pory był znany jako układ spektroskopowo podwójny, jednak analiza najnowszych danych fotometrycznych o wysokiej dokładności pomiarowej z teleskopu kosmicznego TESS wykazała, że gwiazda zmienia jasność, dokładnie jest to typ ELL. Epsilon Herculis ma średnią jasność 3.92 magnitudo (standard fotometryczny Johnson V), typ widmowy A0V i znajduje się w odległości 50 pc (163 lata świetlne). Okres orbitalny składników na podstawie danych fotometrycznych wyznaczyliśmy na 4.019 d. Z pewnością będzie to ciekawy cel do obserwacji spektroskopowych podczas kolejnej wiosny. Krzywa fazowa otrzymana na podstawie danych z teleskopu TESS: Ziemia nie znajduje się w płaszczyźnie występowania zaćmień, ale obserwujemy zmiany jasności spowodowane wzajemnymi oddziaływaniami grawitacyjnymi, składniki mają kształt elipsoid. Okres zmian jasności jest taki sam jak ruch orbitalny składników względem wspólnego środka masy. Schematycznie może to tak wyglądać: Epsilon Herculis może wyglądać podobnie jak układ podwójny na poniższej grafice: Źródło (zmienione kolory na zgodne z grubsza z typem spektralnym): https://sv.wikipedia.org/wiki/Fil:Artist’s_Conception_of_Two_Heartbeat_Stars_and_a_Companion_Star.jpg Odkrycie zostało opublikowane w bazie VSX: https://www.aavso.org/vsx/index.php?view=detail.top&oid=1546122