Search the Community
Showing results for tags 'gwiazda'.
Found 6 results
-
Witam! Jeśli założyłem post w nieodpowiednim dziale to proszę o przeniesienie. Chciałbym się dowiedzieć co to jest? Żadnej gwiazdy na niebie, a tu jeden bardzo mocno świecący punkt na niebie. Czy to planeta? gwiazda? A może policyjny dron? Jeśli trzeba jakieś informację to proszę o pytania. Pozdrawiam!
-
Witajcie. Od jakiegoś czasu zastanawiam się co to jest. W tej chwili czyli o godzinie 19:30 dnia 10/02/2017 widzę bardzo jasny punkt na niebie. Znajduję się on po stronie zachodniej niezbyt wysoko. Na pewno będziecie wiedzieli o który obiekt mi chodzi bo jest on najjaśniejszy na niebie po stronie zachodniej. Co to jest? Gdy zaglądam w stellarium jedyne co jest tak jasno pokazane to Wenus. Ale czy to naprawdę Wenus widać tak gołym okiem?
-
W momencie wybuchu supernowej "w naszej okolicy" na Ziemię przybędzie sporo neutrin oraz promieniowania - w szczególności gamma. Spowoduje to intensywną przemianę atmosferycznego azotu w węgiel C-14 który wchodzi w obieg przyrody ale rozpada się z czasem gdyż jest niestabilny. Badania pozostałości po C-14 pokazały, że w ostatnich 50 tyś lat mieliśmy cztery poważne wybuchy sąsiednich supernowych. Najbliższy w odległości około 360 lat świetlnych. http://adsabs.harvard.edu/abs/2009AGUFMPP31D1386F Betelgeza (nadolbrzym, kolejny kandydat) jest niewiele dalej i jak już zamieni się w supernową to będzie jasna jak Księżyc w pełni. Nie tak poważna w skutkach była ostatnia do tej pory supernowa w naszej galaktyce: SN 1604. Zaobserwowana 9 października 1604. Była widoczna gołym okiem. W czasie szczytowej jasności była najjaśniejszym obiektem na nocnym niebie, z wyjątkiem Wenus. Miała jasność -2,5. Skoro wybuchła w odległości 20 tysięcy lat świetlnych to była 500 razy dalej niż wspomniane, a zatem niosła 500^2 = 250000 razy mniej energii Gatunek Homo sapiens sapiens jakoś przetrwał wszystkie podane wyżej wybuchy supernowych. Nie wydają się one zatem śmiertelnym zagrożeniem. Wybuch supernowej w naszej galaktyce będzie widoczny (gołym okiem lub przez odpowiednie sprzęty) dla istot rozumnych także w innych galaktykach - w szczególności w całej, najbliższej sercu nas wszystkich, Laniakei. Innym zagrożeniem może być trafienie w Ziemię strumienia fal i cząstek (jet) wygenerowanego w otoczeniu czarnej dziury lub gwiazdy neutronowej. W tym ostatnim przypadku można rozważać obecnie, jako prawdopodobną, odległość Ziemi od emitera rzędu tysiąca lat świetlnych (jakaś gwiazda neutronowa pożerająca stopniowo sąsiednia gwiazdę lub jeszcze nie odkryta czarna dziura w podobnej sytuacji). Ponieważ taka wiązka jest dość spójna to nie ma prostej zależności porównawczej z wpływem supernowej, może być gorzej (sic!). Jakieś problemy mogą stwarzać też niezwykle szubko nadlatujące cząstki materialne. Być może organizmy na Ziemi od czasu wyjścia z wody nigdy nie doświadczyły kąpieli w dżecie. Dlatego nie można twierdzić, że na pewno będzie niegroźny. Wszystkie obiekty w naszej galaktyce często dość przypadkowo dryfują względem siebie. Słońce 20 km/sek względem pobliskich gwiazd. Kiedyś jakiś nadolbrzym (tuż przed jego zamianą w supernową), gwiazda neutronowa czy czarna dziura z dżetem mogą zbliżyć się niebezpiecznie blisko do Ziemi. Z całą pewnością da się przeżyć wtedy w odpowiednich schronach. Jedynym problem wydaje się trwałe spalenie atmosfery czyli związanie tlenu z azotem (bo nie będzie gdzie wyjść ponownie pooddychać) lub "ugotowanie" oceanów i gruntu na setki metrów w głąb, wraz ze schronami. Odpowiednie obliczenia mogą - być może - wykazać czy jest to rzeczywiste zagrożenie przy określonej, nie nieprawdopodobnie małej, odległości. Za sensowną do obliczeń uważam odległość 36 lat świetlnych, prawdopodobną w ciagu dalszego czasu trwania ludzkości, jeśli chodzi o "mijankę" Słońca z supernową lub emiterem dżeta (to 10x bliżej niż znany z ostatnich 50 tyś lat najbliższy przykład). Oczywiście dżet z centralnej czarnej dziury galaktyki lub ewentualnego kwazara (możliwy po zderzeniu z Andromedą) nie grozi Słońcu z 36 lat świetlnych. To by była straszna "miotła" - jak miotacz ognia. Chodzi o te dżety lokalne. Pozdrawiam -
Pomiar temperatur gwiazd przy pomocy zwykłych filtrów - Prawda czy Fikcja? Czy przy pomocy prostych, niespecjalistycznych filtrów da się wyznaczyć temperatury gwiazd? W teorii jest to możliwe i nawet nie najtrudniejsze. Jednak jak wygląda to w praktyce? Czy przy pomocy najprostszego sprzętu , dostępnego praktycznie dla każdej osoby interesującej się astronomią , da się wyznaczyć w miarę dokładnie temperatury gwiazd? Czy jednak konieczne są specjalistyczne filtry fotometryczne lub StarAnalyser? Cena jednego filtra fotometrycznego Baadera to około 600zł, a zakup StarAnalyser'a 1,25'' to jeszcze większy wydatek. Podobnie jest jeżeli chodzi o sprzęt rejestracyjny , czy konieczne jest posiadanie kamery CCD czy wystarczy zwykły aparat cyfrowy? Czy najprostszy i zarazem najtańszy sprzęt daje satysfakcjonujące wyniki? Oto rezultaty pomiarów dokonanych 20 lipca na "grupie" 20 gwiazd. 1) Warunki i sprzęt Pomiarów dokonywałem 20 lipca od godziny 23:50 do około 1:00 Za rejestrator fotonów posłużył aparat cyfrowy Nikon D3200. Zdjęcia robione były przez Newtona 10''. ISO 3200 , Texp 1/2s. (dające najmniejszy błąd sprawdzone tydzień wcześniej na Polaris). W teleskopie użyłem Barlowa GSO 2x. Użyte przeze mnie filtry to Baader 500nm jako filtr zielony oraz Baader 435nm jako niebieski. Wybrałem te filtry z 3 powodów : - dość tania cena - po 120 zł za sztukę - podane wykresy przepuszczalności , co pozwoliło na określenie maximum przepuszczalnego promieniowania potrzebne do obliczeń - podobna charakterystyka przepuszczalności (do pomiarów nie nadają się 2 filtry dolnoprzepustowe , w ich przypadku trzeba by mieć 3 i robić po 3 zdjęcia) Oczywiście wiadomo że im większa różnica w max. długości fali tym lepiej , jednak te 2 filtry oferowały największą różnicę przy w miarę przystępnej cenie. Ponadto wiem również że monochromatyczna kamera CCD nadaje się o wiele lepiej , z powodu bardziej równomiernej reakcji na promieniowanie , jednak nie każdy ma taką w domu , a o dostępność sprzętu tu własnie chodzi. 2) Metoda pomiaru Pierwszym krokiem w wyznaczaniu temperatur było zrobienie 2 zdjęć tej samej gwiazdy , każde z innym filtrem. Klatki wyglądały tak (tu akurat Wega) Powtarzanie tego samego dla 20 gwiazd było trochę żmudne , ale wybrałem tak dużą grupę w celu ustalenia co może wpłynąć na błąd pomiaru , o czym później Następnie po zebraniu materiału należało zmierzyć jasność gwiazdy na zdjęciach. Do tego celu użyłem darmowej wersji programu ImageJ , który pozwala na dokonanie bezwzględnych pomiarów jasności. Otrzymywałem wartość w pikselach dla danego filtra. Kolejnym krokiem było odjęcie wartości pikseli pochodzących od szumu , które wyznaczałem mierząc jasność tła w pobliżu gwiazdy (gdyż zdjęcia nie były zaszumione równomiernie). Następnie należało wyznaczyć stosunek wartości pikseli zielonych do niebieskich G/B (mogłoby być również odwrotnie , zmieniło by to tylko sposób obliczeń). Kolejnym krokiem było obliczenie temperatury barwowej dla danego stosunku jasności. Tu muszę zaznaczyć że prawdopodobnie największa część błędów pomiarowych wynika własnie z przebiegu tej procedury , gdyż: - jasności zmierzone filtrami nie są dokładnie jasnościami w pasmach 500 i 435 nm - temperatura barwowa Wiena nie odpowiada dokładnie temperaturze rzeczywistej wyznaczonej np. z rozkładu jasności względem długości fali (temperatury te mogą się różnić nawet między sobą jeżeli są wyznaczone na podstawie innych długości fali) Duży wpływ na błąd mogła mieć też nierównomierna zdolność atmosfery do rozpraszania światła. Wzór na temperaturę na podstawie stosunku G/B wygląda Tb=(-C2*((1/500nm)-(1/435nm)))/(ln(G/B)+5*ln(5/4,35)) gdzie C2 to druga stała promieniowania W ten oto sposób wyznaczyłem temperatury 20 gwiazd m.in Polaris , Kapelli , Arktura ... Wszystkie obliczenia były wykonywane w arkuszu kalkulacyjnym. 3) Wyniki i dokładność Miarą dokładności pomiaru w tym przypadku jest Błąd Względny , mierzony względem właściwej temperatury gwiazdy(które zaczerpnąłem z angielskiej wikipedii). Kompletne wyniki pomiarów w zależności od gwiazdy , wartości w pikselach oraz błąd względny są przedstawione tutaj: Jak widać wyniki błędu wahają się od około -60%(co oznacza niedomiar) do około 40%(nadmiar). Średni błąd był jednak dość mały i wyniósł około -6%. Jeżeli taka dokładność nas satysfakcjonuje to zachęcam do prowadzenie pomiarów przy pomocy bardzo amatorskiego i relatywnie taniego sprzętu. Cóż można jednak zrobić żeby zwiększyć dokładność pomiarów (poza zakupem droższego sprzętu). Aby sprawdzić co i jak wpływa na dokładność pomiaru , sporządziłem wykresy błędu od różnych "cech" obiektu takich jak wysokość nad horyzontem lub jasność. Oto sporządzone wykresy , i przewidywania dotyczące wyników (należy zwrócić uwagę na nieliniową skalę na osi X , co może utrudniać odczyt) 1. Błąd (Azymut) Teoretycznie azymut nie powinien mieć żadnego wpływu na pomiar , jednak biorąc pod uwagę że tej nocy księżyc był blisko pełni , można powiązać go z błędem. Azymut księżyca wynosił około 165 stopni. Błędy w okolicach tego azymutu zdają się większe od innych , co może wskazywać że zaświetlenie nieba pochodzące od księżyca mogło zaburzyć pomiar. Wynika z tego iż najlepszy czas do przeprowadzania tego typu pomiarów to bezksiężycowa noc. 2. Błąd (Deklinacja) Tutaj wg. przewidywań błąd powinien się zwiększać w miarę zbliżania się deklinacji do 0 , gdyż rośnie również prędkość obrotu sfery niebieskiej a co za tym idzie obraz gwiazdy powinien wykazywać większe przesunięcie i błąd. Jednak nie stwierdziłem takiej zależności , widać błąd ten był zbyt znikomy w porównaniu z błędami wynikającymi z innych przyczyn 3. Błąd (Jasność) Wydawałoby się że im większa jasność gwiazdy tym błąd powinien być mniejszy , gdyż jest niejako więcej "danych" na temat jasności gwiazdy Jednak nie stwierdziłem występowania tu żadnej zależności 4. Błąd (Moment zdjęcia) Błąd ten mógłby teoretycznie wynikać z zwiększającego się zachmurzenia , jednak tutaj również nie sposób stwierdzić żadnej zależności 5. Błąd (Odległość) W skutek absorpcji promieniowania przez pył międzygwiazdowy wynik pomiaru mógłby być zaburzony. Jest to jednak bardzo uproszczone rozumowanie , gdyż w rzeczywistości odległość do gwiazdy nie oznacza większej ilości obłoków gazu i pyłu międzygwiazdowego , zwiększa tylko szanse na wystąpienie większej ilości. Wykres ten nie ma więc żadnego znaczenie fizycznego. 6. Błąd (Temperatura Właściwa) Ciekawy wykres pokazujący że niewątpliwie wyniki są głównie przeszacowane w przypadku niskich temperatur i niedoszacowane w wypadku wysokich. Znaczy to że wyniki oscylują wokół pewnej średniej temperatury , tu około 6000 Kelvinów i "niechętnie" oddalają się od średniej. Wynika to prawdopodobnie z ściśle fizycznych przyczyn , jednak ilość 20 gwiazd nie jest wystarczająca aby stwierdzić jednoznacznie fizyczną przyczynę występowania tej zależności. 7. Błąd (Typ układu) Błąd w zależności od typu układu. 1 oznacza tu układ wielokrotny , 0 pojednyńczą gwiazdę. Teoretycznie w układach wielokrotnych błąd powinien być większy , co byłoby spowodowane niejako "łączeniem" światła od wszystkich gwiazd układu na zdjęciu , jednak jak widać błąd ten jest zaniedbywalnie mały w porównaniu z błędami innego pochodzenia , gdyż nie stwierdziłem żadnej zależności w wielkości błędu ud typu układu. 8. Błąd (Wysokość) Próba stwierdzenia tutaj zależności opierała się na tym że wraz z wysokością nad horyzontem maleje "grubość" atmosfery przez którą patrzymy na gwiazdę. Brak stwierdzonej tu zależności wskazuje że przyczynek błędu pochodzenia atmosferycznego jest również nieduży w porównaniu z innymi powodami. Ostatecznie widzimy że wyznaczenie temperatur gwiazd tanim i dostępnym sprzętem obarczone jest dość dużymi błędami , jednak biorąc pod uwagę cenę to myślę , że warto. Ponadto większość astroamatorów interesujących się astrofotografią ma pod ręką kamerę CCD która w teorii powinna dać dużo lepsze wyniki.- 16 replies
-
- 23
-
-
- temperatura
- B-V
- (and 6 more)
-
Witam serdecznie wszystkich forumowiczów! na początku zaznaczam że jestem laikiem w dziedzinie astronomii, więc proszę wybaczyć mi wszelakie grube błędy. Ostatnio podjąłem się zadania które, krótko mówiąc mnie przerosło... Otóż moim celem jest obliczenie kąta padania promieni słonecznych na ziemię, na np. płytę o powierzchni 1m^2, w ciągu całego roku, w ten sposób aby równanie to uwzględniało szerokość geograficzną. Wpadł mi do głowy pomysł aby zrobić to na podstawie TRANSFORMACJI WSPÓŁRZĘDNYCH HORYZONTALNYCH. W ten sposób uzależniłem wysokość słońca od układu godzinowego następującym wzorem: gdzie h- wysokość słońca sigma- deklinacja fi- szerokość geograficzna t- kąt godzinowy Wartości które wyszły są sensowne ale.... Problem jest tego typu że na naszej szerokości geograficznej słońce wschodzi w zależności od pory roku np. w przesileniu zimowym z ujemnych kątów. Następnym krokiem jest uwzględnienie kiedy słońce znajduje się nad horyzontem (bo wtedy będzie świecić na moją płytę) i tutaj pojawia się pytanie- jak to zrobić? Myślałem o azymucie ale to też w pełni nie da mi informacji o pozycji słońca nad horyzontem... -
Centralne biuro telegramów astronomicznych donosi, że kilka godzin temu Koichi Itagaki odkrył jasną gwiazdę nową w Delfinie. Jej jasność to około 6.5 mag, a znajduje się ona w miejscu o współrzędnych: 20 23 30.73, +20 46 04.1 Jeśli ktoś ma dobre niebo, to chyba warto na nią zapolować.
- 111 replies
-
- 20
-
