Search the Community

OStatnia nocka była bardzo zmienna w warunkach. Nie do końca wierzyełm w prognozy ale jednak... latały chmury :). NA drugą część nocy ustawiłem NGC1499. Trochę klatek poszło do kosza ale w sumie guiding się nie pogubił i utrzymał obiekt przez kilka godzin bez nadzoru. Cff92/Asi2600 4h (Ha)

Pierwsze, mam nadzieje, w miarę udane próby z filtrem Ha Clip 12nm i moim Canonem 1000d. 25x600s Oczywiście to jest po prostu stack z drobnym wyciągnięciem, nie bawiłem się w obróbkę specjalnie. Uwagi oczywiście mile widziane

Zdjęcie z La Palmy, styczeń 2020. Źle zrobiłem flaty i teraz biczuje się obróbką, powinienem jeszcze raz spróbować obrobić, ale już nie mam ochoty. Materiał zbierany na przestrzeni 3 nocy, próbowałem wszystkich kombinacji flatów jakie miałem z wyjazdu, plus nowych, wyszło koło 30 różnych kombinacji. Wybrałem najlepszą, ale i tak mocne kolorowe gradienty pochłonęły mi mnóstwo czasu i dały nowe doświadczenia w maskowaniu w PixInsight. Obróbka mocna, są artefakty, ale i tak jest lepiej niż myślałem. Krytyka mile widziana, szczególnie, że coś mi się nie podoba, ale nie potrafię powiedzieć co. Dziekuję @MateuszW za poradnik modyfikacji nikona d750 65x300s, samyang 135 f/2.8, nikon d750 MOD, iso400, większa rozdzielczość: https://www.astrobin.com/9a6adq/

Moja pierwsza mozaika, kadry składane w mozaikę w Microsoft ICE, obrabiane w PixInsight. Nie umiałem wyrównać przejść między kadrami w PixInsight, więc poszczególne kadry rozciągnąłem, zmniejszyłem gwiazdy (star mask + morphological transformation), wyeksportowałem do .tiff i złożyłem w ICE, dalej z powrotem PixInsight. Duża rozdzielczość, więc pozwoliłem sobie zmasakrować najmniejsze gwiazdy. Zmniejszanie gwiazd to dalej dla mnie zadanie wymagające mnóstwa prób i błędów. Obrobię więcej materiału to się może w końcu nauczę Krytyka i wskazówki jak i co mogę robić lepiej jak zwykle mile widziane. 3 kadry, lewy 25x5min, środkowy 40x5min, prawy 65x5min, samyang 135 na f2.8, nikon d750, iso 400 Mimo, że La Palma to dużo klatek wywaliłem przy stackowaniu, bo znacznie różniły się poziomem tła, muszę sobie wyznaczyć wyższy limit położenia nad horyzontem w trakcie sesji niż 30 stopni, albo focić ze szczytu.

Hej W ostatni weekend trafiła się piękna mroźna noc i choć koło pierwszej w nocy zaszła mgłą, to i tak udało się cosik uzbierać Kadr, który od dawna mnie fascynuje, czyli Plejady i Kalifornia na jednym zdjęciu, w obiektywie 50 mm. Tak sobie tańczą, że się wokół nich kurzy 2.5 godziny w klatkach po 4 minuty, ISO200 na guidowanym SW StarAdventurerze. Nikon D5100 mod, Baader UV/IR clip-in, darki, flaty, darkflaty. Składanie APP, obróbka PS. Coś tam chyba widać

Hej hej, Parę dni temu przywędrował do mnie nowy filtr Optolonga - L-enhance. Jest to nowy filtr anty lightpollution, narrowband i producent twierdzi, że dzięki zastosowaniu połączenia kilku wąskich linii w paśmie jak poniżej, zdjęcia z kamer OSC mają maksymalnie zbliżone kolory do naturalnych. jednocześnie redukując LP oraz światło Księżyca: H-beta: 486.1nm OIII: 501nm H-alpha: 656nm Filtr, który nabyłem, to wersja 2". Wkręciłem go w złączkę flattenera i podpiąłem go wraz z lustrzanką do mojego ED80. Wczoraj (2019-09-11/12) mimo cirrusów, udało się wystrugać testowe 3h materiału w klatkach po 240 sekund i oto co mi wyszło po obróbce Mimo blasku Księżyca (90%) i zbierania materiału w centrum Gdańska, klatki przy ISO200 były po tych 240 sekundach wciąż w lewej części histogramu. Bez filtra, histogram sięgał praktycznie prawej strony przy takich czasach. Przykładowa klatka ISO200, balans bieli światło słoneczne, body Nikon D5100 Mod (bez filtra IR) poniżej: Widać, że filtr ma potencjał, zobaczymy co uda się osiągnąć bez blasku Księżyca oraz przy dłuższych czasach. Wasze komentarze i opinie jak zwykle mile widziane

Mgławica Kalifornia to tylko szczególne potraktowanie całkiem sporej porcji kosmicznej materii, a dokładnie materii naszej galaktyki, które osłodziło lekką monotonie pyłową obszaru. Widać to szczególnie jeśli przedstawi się ja w szerszym ujęciu. Ponieważ ma dość osobliwy kształt przypomnę za wiki kilka rzeczy jako ciekawostkę. Mgławica Kalifornia podobnie jak Układ Słoneczny znajduje się wewnątrz Ramienia Oriona Drogi Mlecznej na granicy asocjacji gwiezdnej Perseusz OB2. MA wydłużony wydłużony kształt przeliczany na około 100 lat świetlnych długości. Czerwone światło mgławicy pochodzi od atomów wodoru rekombinujących z dawno utraconymi elektronami, wybitymi w procesie jonizacji przez energetyczne światło gwiazd. Najbardziej prawdopodobnym źródłem światła jest jasna, gorąca oraz niebieskawa gwiazda uciekająca ξ Persei. Znajduje się ona poniżej mgławicy dla obserwatora, lekko poniżej na moim zdjęciu. Prawdopodobnie gwiazda ta powstała w asocjacji gwiezdnej Perseusz OB2 około 400 000 lat temu, a mgławicę napotkała na swojej drodze zaledwie 100 000 lat temu. Innymi słowy spektakl się skończy i gdy nastanie nowa era dinozaurów w tym miejscu zobaczą one tylko brązowe pyłki albo i mniej Canon 6Dmod/200mm iso1600, F3.5, 45x3min, heq5 unguided

Moje pierwsze HST. Starałem się aby było kolorowo Myslę ze takie ujęcia NB maja sens, gdy kolorowe mglawice zajmują o wiele wieksza cześć kadru niz u mnie. 70mm@4, Ha 12h, O3 10h, SII 6h @15min

Bardzo mocno podciągnieta pod moje subiektywne odczucia Pierwszy raz zabrałem sie za składanie techniką bicolor. 40x15min Ha, 48x15min O3, Canon 70-200L 70@4, QHY9. Tlenu pomimo prawie 50klatek po 15min jest tu jak na lekarstwo! Czekam na uwagi. Wiem, ze bedzie ich sporo Bardzo prosze o jakies linki opisujące skladanie bicolor. Z checia przyswoję nowa wiedze. Ja skladalem wg tego: http://www.starrywonders.com/bicolortechniquenew.html ehhh, te gwiazdki, wez je tu opanuj czlowieku.... edit to kolejna wersja, wez resize.

Kisiłem ten materiał prawie miesiąc dłubiąc przy nim od czasu do czasu i w końcu PS wypluł coś takiego DSy to nie mój fach więc wybaczcie niedociągnięcia obróbki. Na razie lepiej nie umiem - ale jakby ktoś miał uwagi to chętnie wysłucham co mógłbym poprawić i jak Zestaw zresztą też budżetowy: Canon 500D unmod + stary obiektyw Porst 50/1,7 przymknięty do f/4 + Vixen Polarie na statywie foto Czasy 30 x 6 minut, ISO 800 materiał zebrany podczas zlotu w Odernem. Poskładane w IRIS, obrobione w PS Kadr znany i lubiany - w roli głównej M45, Kalifornia i zestaw pyłów z gwiazdozbioru Byka.

Jak już wziąłem się za odgrzebywanie materiału to lecę dalej. Kolejny klasyczny kard, czyli Plejady i Kalifornia ze 100mm. Canon 5D mkII unmod, Canon 100mm f/2 na f/4, 162x60s, ISO 2000.

Zima w tym roku nie rozpieszcza - przynajmniej na Dolnym Śląsku... w tym roku kalendarzowym udało mi się wyjechać w teren nocą raz - 8.01. - głównie będąc nastawionym na Catalinę... W ramach rozgrzewki - będąc w sumie zaskoczony, że w 50mm mieści się i Kalifornia i Plejady i Hiady - na miły początek - ustawiłem taki oto sobie kadr - zakładałem, że rosnące nad Tąpadłami LP i tak zmasakruje ujęcie... - myliłem się - pierwsze 6 klatek zostało zmasakrowane przez chmury, które przyszły chwilę po tym, jak zalignowałem Astrowalkera i ustawiłem kadr... olałem temat i pozwoliłem Astrowalkerowi dojechać do końca, zajmując się w tym czasie wizualem... To co ujrzałem w domu, trochę mnie zaskoczyło - jak na 9 klatek po 4 minuty @ f/4.5 iso 1600 Nikon d90, pod takim niebem, wyszło całkiem znośnie - a cała ta Pyłlandia - to dla mnie prawdziwe zaskoczenie. Pozdr Iro

Piękny opis znajduje się w dziale "Obiekty tygodnia" W moim poście będzie więc dość sucho Całość z miasta. FSQ/STL1100 - HRGB 11h

Autorem niniejszego odcinka Obiektu Tygodnia jest Lukost z sąsiedniego forum. Miłej lektury! Macie dość paskudnej, listopadowej aury? Ja też, dlatego w tym odcinku lecimy do Kalifornii. Nasz cel (skatalogowany jako NGC 1499) to mgławica emisyjna, znajdująca się w konstelacji Perseusza. Została odkryta 3 listopada 1885 roku przez Edwarda Emersona Barnarda. Żeby było ciekawej, pan Barnard zaobserwował ją wizualnie, posługując się sześciocalowym refraktorem. Wyczyn to niemały, zważywszy, że "engiec" jest wyjątkowo rozległy (160'x40'), zaś pola widzenia ówcześnie stosowanych okularów były – z dzisiejszej perspektywy – śmiesznie małe (że nie wspomnę o długaśnych ogniskowych obiektywów i braku filtrów mgławicowych). Jeśli uwzględnić dodatkowo niewielką jasność powierzchniową mgławicy, można uznać, że Barnard wybitnym obserwatorem był. Geneza nazwy mgławicy nie jest skomplikowana – ten ogromny (bo rozciągnięty na przestrzeni około stu lat świetlnych) obłok kształtem przypomina linię brzegową Kalifornii. Opis starhoppingu tym razem pominę – Kalifornia świeci tuż "nad" (znaczy na północ) od gwiazdy ξ Per (Menkib) o jasności 4mag, a przy tym jest uwzględniona w każdym przyzwoitym atlasie nieba. NGC 1499 i ξ Per są "sąsiadami" nie tylko z perspektywy ziemskiego obserwatora, co więcej – najprawdopodobniej to właśnie bliskość gwiazdy sprawia, że mgławica w ogóle jest widoczna. Zestaw ów znajduje się w odległości około 1500 lat świetlnych od Ziemi, wewnątrz Ramienia Oriona, na granicy asocjacji Perseusz OB2 (choć co do tej odległości pewności brak; w sieci znalazłem rozbieżne wartości - od 1200 do 1800 lat świetlnych). We wspomnianej asocjacji narodził się biało-niebieski Menkib – gorący (ok. 37000 K) olbrzym typu widmowego O7. Gwiazdeczka ta - mówiąc obrazowo - urwała się ze smyczy (co następuje wskutek wybuchu supernowej w układzie wielokrotnym, tudzież po bliskim spotkaniu systemów podwójnych, skutkującym ich rozpadem), zyskując status "gwiazdy uciekającej". Jaki może być rezultat szybkiego przemieszczania się w ośrodku międzygwiazdowym tak gorącego "maleństwa" (o masie ok. 30 - 40 razy większej od naszego Słońca), emitującego w dodatku silny wiatr gwiazdowy? Ano, fala uderzeniowa, podgrzewająca pył (to ta czerwona plama widoczna w lewym, górnym rogu zdjęcia wykonanego przez pracujący w podczerwieni teleskop WISE). źródło: http://photojournal.jpl.nasa.gov Pewne jest, że koniec żywota tej gwiazdy jest nieodległy, a śmierć ta będzie zjawiskiem spektakularnym – jak to zwykle przy wybuchach supernowych bywa. Skoro wiemy już na co patrzymy, pora wspomnieć, przez co paczać i jak to widać. Mówisz "Kalifornia" - myślisz "H-beta". Zjonizowany wodór jarzy się czerwonawo, świecąc w paśmie, na które ludzkie oko nie jest specjalnie wrażliwe. Z tego też powodu numer 1499 znajduje się na szczycie krótkiej listy obiektów, do obserwacji których ów filtr jest szczególnie przydatny (przy czym wymieniany jest zwykle zaraz po Qniu ). Obiekt jest widoczny już w lornetkach (najlepiej zaopatrzonych w parkę rzeczonych habet). Tego typu doświadczenie obserwacyjne dopiero przede mną* (nie mogę się doczekać co zobaczę w szerokim polu Nikona 7x50), niemniej podczas dobrych nocy nawet bez pomocy filtrów lorneta 15x70 jest w stanie wydobyć z tła subtelną mgiełkę - rozmytą, o nieokreślonym kształcie, widoczną dość słabo i tylko pod przyzwoitym, wiejskim niebem. Wskazane, by usunąć z pola widzenia "przeszkadzajkę", czyli ξ Per. Wystarczające jest także zestawienie refraktora 80 mm i filtra. Choć nie spodziewałem się wiele po takiej kombinacji, to Kalifornia ukazała się moim oczom dość wyraźnie - blady blask wodorowej chmury ewidentnie kontrastował z czernią nieba. Użycie soczewki o średnicy 150 mm sprawia, że mgławica staje się obiektem łatwym, jawiąc się jako duża, z grubsza prostokątna plama. Obserwując ją, wspomagałem się UltraBlockiem; w prawie trzystopniowym polu widzenia wygenerowanym przez Maxvisiona 24 mm engiec prezentował się okazale – mleczna poświata mgławicy, z prześwitującymi na jej tle gwiazdkami, była całkiem ładnie widoczna. Żadnego detalu (prócz ciemniejszego wnętrza, okolonego dwoma jaśniejszymi pasmami na obrzeżach) nie wyłapałem. Naprawdę ciekawie robi się, gdy zaprosimy do zabawy dużego niutka. Szesnastocalowiec ukazał wijące się pasma, przypominające nurt spienionej, górskiej rzeki. Północna, bardziej oddalona od ξ Per krawędź mgławicy odcinała się od tła nieco wyraźniej niż jej granica południowa. Z określeniem, gdzie znajduje się wschodni i zachodni "koniec" miałem spory problem, bowiem rozmywała się ona stopniowo w tle nieba. Jak duże to cholerstwo, doskonale widać na poniższym zdjęciu: źródło: http://apod.nasa.gov W tym miejscu serdecznie przepraszam tych, którzy nie trawią astrofotograficznej twórczości tego pana, ale akurat ja mam słabość do jego zdjęć (grafik?). Co tam jeszcze? Ano, pamiętam do dziś, że jako dzieciak nie mogłem zrozumieć, dlaczego nie jestem w stanie dostrzec tak wielkiego i jasnego obiektu (które to cechy przypisałem Kalifornii po analizie map w atlasie Hvezdna obloha 2000.0) – choć bardzo się starałem, uparcie czesząc ten rejon nieba ruską lunetą 20x50. Nieco już zapomniany (a młodszym userom pewno w ogóle nieznany) zespół Dead Kennedys śpiewał swego czasu, że "Kalifornia ponad wszystko", a skoro tak - spróbuj i daj znać jak poszło! * - w tym miejscu Marek uzna zapewne, że w takim razie g...o widziałem i nie ma sensu dalej tego czytać

Wczoraj wieczorem przez niedziałającego webcama od guide na zestawie "długoogniskowym" pierwszy raz musiałem schować sprzęt bez uruchomienia sesji. Pozostał mi niezawodny i bezobsługowy EQ3-2 i Canon. Wznoszące się Plejady skusiły mnie na zapuszczenie kadru w stylu "must have" - Plejady i Kalifornia razem. Trochę za wcześnie na ten kadr, ale próba popełniona przeze mnie pokazała że warto tam wrócić gdzieś za miesiąc - wrócić na trochę dłużej. Na zdjęciu pojawiły się też inne obiekty głębokiego nieba. Oprócz ciemnych mgławic warto zwrócić uwagę na majaczącą w środkowej części kadru (lekko powyżej środka) mgławicę wodorową LBN749. Canon 450d mod, Canon 50mm 1.8 STM f/4, 42x240s ISO1600, Astronomik CLS clip-in. Edit: Lekko poprawione zdjęcie z opisem.

pora roku jakże pasująca do słów genialnej nutki Mamas & Papas - all the leaves are brown, etc. to nieco offtopowo - a na obrazku jest popularna NGC 1499 czyli właśnie mgławica Kalifornia odległa od nas o 1500 lat świetlnych i oświetlana przez ξ Persei, na niebie zajmuje 4°, w realu 100 lat świetlnych Ha @ 15min zbierane 3. i 28. października, RGB 24. października @ 5min Ha:R:G:B 300:40:45:60 AP900, FSQ, Atik 11K @ -20C i jeszcze czyste Ha

Gwiazda Menkhib (HIP18614) w gwiazdozbiorze Perseusza jest oddalona o 1190 lat świetlnych. Jest jasność to 3,98 Mag. Szacuje się że gwiazda ta powstała około 400 000 lat temu. W trakcie swojej wędrówki z prędkością 65.6 km/s około 100 000 lat temu napotkała na swojej drodze mgławicę emisyjną odkrytą przez Edwarda Bernarda w 1885 roku - NGC 1499 / Kalifornia. Druga wersja tak jak lubię oglądać - obraz odwrócony pionowo - bardziej do mnie przemawia. Dane techniczne. QHY8L + Ha 7nm 18x900sek 11x600sek linki zewnętrzne 1 http://i.imgur.com/OEXZyal.png 2 http://i.imgur.com/bGSTsNp.png

Hej! Mgławica Kalifornia podobnie jak Układ Słoneczny znajduje się wewnątrz Ramienia Oriona Drogi Mlecznej na granicy asocjacji gwiezdnej Perseusz OB2. Ze względu na wydłużony kształt ma około 100 lat świetlnych długości. Czerwone światło mgławicy pochodzi od atomów wodoru rekombinujących z dawno utraconymi elektronami, wybitymi w procesie jonizacji przez energetyczne światło gwiazd. Najbardziej prawdopodobnym źródłem światła jest jasna, gorąca oraz niebieskawa gwiazda uciekająca ξ Persei. Znajduje się ona poniżej mgławicy, lekko po prawej stronie. Prawdopodobnie gwiazda ta powstała w asocjacji gwiezdnej Perseusz OB2 około 400 000 lat temu a mgławicę napotkała na swojej drodze zaledwie 100 000 lat temu ~Wikipedia W nocy z środy na czwartek udało mi się zebrać 20 klatek po 20 minut każda. Do obróbki poszło 12 klatek, masa darków (z lodówki ) i biasów (tak samo). Obrabiane delikatne, trochę krzywe, poziomy, wyrównanie tła, sztuczny flat, usuwanie gradientów tła pluginem GXT i na koniec zmniejszenie plackowatych gwiazd. Właśnie- wraz ze zmniejszeniem się temperatury poleciała mi ostrość- trudno. Składałem w DSS, obróbka w PS Porst 135mm Canon 350D mod H-alpha 12nm EOS Clip HEQ5 12x20 minut (4 godziny) + darki + biasy

Niedawno powstał wątek o programie Alignmaster. Kupiłem tez software i testuję od 2 dni. Sprawuje się nieźle. Dzisiaj w nocy testowałem klatki 10 minutowe. Do pełni tuż tuż, światła miasta pięknie rozświetlały to coś czarne nad nami ... Człowiek nie lubi ciemności. Zawsze jakiś alien może czyhać w cieniu. Miało nie być WIKI-cytatów... 10x10minut Kalifornia hardcorowo. Zdjęcie raczej jako ciekawostka, że z bardzo mocno zaświetlonej aglomeracji można coś złapać. Pewnie gdyby był teleskop w systemie newtona gdzie nie wpada tyle bocznego światła było by znacznie lepiej. Zestaw APO65+QHY8L+ filtr CLS (dzięki uprzejmości Astromarket) Nie potrafiłem pozbyć się czerwonego gradientu - nie posiadam takich umiejętności w obróbce. Filtr CLS powoduje bardzo mocny zafarb kolorem niebieskim.