Search the Community
Showing results for tags 'księżyc'.
Found 90 results
-
Tytułem wstępu: "Wrócę" = "I’ll be back", powiedział Terminator (zagrany w 1984 roku przez Arnolda Schwarzeneggera) po niewpuszczeniu go na posterunek policji. Wrócił samochodem, przejeżdżając przez drzwi z pancernego szkła. Widziałem to na własne oczy - czyli w kinie - po wyjściu z kina świat już nigdy nie wyglądał tak samo (ludzkość wkroczyła wtedy w erę fascynacji techniczną i robotyczną, AI przyszłością). Nasa wybrała trzy prywatne firmy, których lądowniki zostaną wykorzystane do przygotowania i powrotu Amerykanów na Księżyc po blisko półwiecznej nieobecności. Tym razem najpierw ma tam stanąć kobieta. Za tym wyborem popłyną ku firmom państwowe pieniądze na dalsze prace. Astrobiotic buduje lądownik Peregrine; Intuitive Machines buduje Nova-C. (widzimy dwa). Orbit Beyond buduje Z-01. Tu zastanawiać może funkcja tych metalowych kółek? Lądowniki te zawiozą co trzeba, niekoniecznie w jednej misji, czasem w kilku, stosownie do ich ładowności. https://www.space.com/nasa-first-private-moon-landers-picks-primer.html Co będzie zawozić te lądowniki? - to już osobna kwestia. Może BFR od SpaceX; najbardziej prawdopodobna jest - szykowana już od dawna - nowa, bardzo droga w realizacji, wielka rakieta państwa USA - SLS (Space Launch System). Co ciekawe Falcon Heavy raczej nie jest rozpatrywany w kontekście ponownego podboju księżyca - może po tym jak czerwone auto osobowe Muska poleciało w kosmos nie dokładnie tam gdzie miało. O zasoby nośne, konkuruje jeszcze planowana załogowa stacja kosmiczna (Gateway) latająca nad Księżycem tak jak ISS nad Ziemią - ale o ambitniejszej funkcji (pomoc w realizacji misji ku dalszym celom niż Księżyc). https://pl.wikipedia.org/wiki/Gateway_(stacja_kosmiczna) Siema Linki do lądowników na podanej stronie space.com oraz do stacji nad księżycem i SLS na wikipedia.org
-
Jakiś czas temu trafiłem na ciekawy starodruk Jana Heweliusza. Zamieściłem link pod jednym z postów, ale nie każdy zna łacinę, czy posiada program do komfortowego przeglądania tego rodzaju publikacji. Tak więc w ramach historii astronomii podrzucę ciekawsze ryciny z dzieła Selenographia sive Lunae descriptio (Selenografia, albo opis księżyca) wydanego w 1647 roku. Zamieszczę wszystko w wersji do pobrania, aby nie stracić rozdzielczości. Jeśli ktoś będzie miał jakieś pytania, to chętnie na nie odpowiem. Na początek prezentacja teleskopu oraz warsztatu: https://drive.google.com/open?id=148aARtHwBEf0uZp19xsVSxlYYY4K4vTB https://drive.google.com/open?id=1ogE6_e2Fi_QGNE3DWJEr1em1zfu_V4dB https://drive.google.com/open?id=1C7eZjHhgmEPqB3sN-GDXtzWPg_doBqIB Dla lubiących księżyc pełny jego szkic w czterech wersjach (przydatne dla szkicujących): https://drive.google.com/open?id=1hWj_1Wwfj0giLc2NOmmfo1l3cGlAnD_v https://drive.google.com/open?id=1frvg3zbcGa7ITAR7LP796BYaBBuCFVox https://drive.google.com/open?id=1gJQ5Xfui-I12adazKFm6zWqoo45I1TmX https://drive.google.com/open?id=1RuGVa7381EY1Zw8gNXyTfFPGtoc--Ml0 Teoretyzowanie odnośnie gór księżycowych: https://drive.google.com/open?id=1Dy1SsRQCdPyKoP2sOhJjpk-h5_8HxYxR Obserwacje z 1644 roku. Wszystkie fazy księżyca zanotowane przez Jana Heweliusza: https://drive.google.com/open?id=12rGSZzA3Z-meA5E5DQ7CGtSBZj7pGnpZ https://drive.google.com/open?id=1uE8APwN2c-xNKWW3sByHdbvWwmLUQ6S3 https://drive.google.com/open?id=1Ehv0aizroipD81Kah1cWPcNVwMopAnp1 https://drive.google.com/open?id=1Gm1K4vqoFLIIhv76PzHtcgWFIFV3HAxS https://drive.google.com/open?id=1-h8oO6isWrjrKqgwEmXJoKq10b-257qP https://drive.google.com/open?id=1kIVhstPUSCyjWoW0Tmdlj-loHablTsmX https://drive.google.com/open?id=1B508Di-V0muUUTB0uUVi2plSmLWKGRve https://drive.google.com/open?id=1gni3zKn3t9k-eCzxTQN3qjAMyDNNu2IU https://drive.google.com/open?id=1mfZZtptfYSs6pQfEBjFzGngH35LXVNTc https://drive.google.com/open?id=1b7_UY3HXDdJVvBhRPdFRIF-fn8NUkf5x https://drive.google.com/open?id=1oGoniMaTB0AnM2KrGngrJP0Q5imqSR-j https://drive.google.com/open?id=1qw-ae9MqlmTY1Cs_LvViTuZf9TJnTkvo https://drive.google.com/open?id=1OKemlT0fwGN_MwYKglkXo33IBms2vq0F https://drive.google.com/open?id=1RAkoKtjdvpWo3wvRruJoiU82f8HUXQ2x https://drive.google.com/open?id=1ittHWT1uGOsxTpym5olP2zPMGmLLwlYS https://drive.google.com/open?id=1QEDfGCQMegcdu69YnUfBhPcHM54nlqGt https://drive.google.com/open?id=1jgYjr8JqHoKWRf2uzk6DIDqvpJeyc34m https://drive.google.com/open?id=1I8FI4PJPFtTSAO4F9IfVF9AOzhyzSUqR https://drive.google.com/open?id=17sNuIGgvwNS8-OqJbwLHbu0hB494L3Lu https://drive.google.com/open?id=1f0-sHn3BEMxhEP0vnSX7i_Kh6DEkvjUP https://drive.google.com/open?id=11VXJrBRfrA1kjc9PSnb9MZv8nukr0hOv https://drive.google.com/open?id=1FjQw2Hc45gOb0Vy6S9xUx5dywnseMz8i https://drive.google.com/open?id=1e5Wd7qgnTnrYUkTz0Ksp0R6MhEoPTWdM https://drive.google.com/open?id=1M9m1eD8mqc8RaOHvIkHUfxpNNEyDBL8A https://drive.google.com/open?id=1mMILqCIeGQwnXSsutKOwvaqVaoj-Pu3B https://drive.google.com/open?id=13sG0ePo9h2p6zfNg9lSHnsRZxaXY18fV https://drive.google.com/open?id=12J1nMWmLMG3D8jZag7sXLiRxhqQu26LV https://drive.google.com/open?id=1wTz5PVkQzyu0RX15BwOFZ9TQxazcrQAv https://drive.google.com/open?id=1u9utbR2pEdowvEh5F-gc9ebSceUDwUZR https://drive.google.com/open?id=1KaW6JH3MNxSyA0flAxCVo2J7J9-AwnYM https://drive.google.com/open?id=12y94lkRH0qVdNTMX4GWbVYcnAujTrOWn https://drive.google.com/open?id=1DcDWvWoOxKghN3zGF_Qs2aplfqEYixKB https://drive.google.com/open?id=1Y54llxcX4XmGz7g1WYjtGSP6g5lAA9an https://drive.google.com/open?id=1y_wVadztnJJsg0nyL6KeXW4yV7nNecsH https://drive.google.com/open?id=1fpjeT15-H4GwDSjlD9Re7AOPNayZ4rIR https://drive.google.com/open?id=1xLichCVSfmyY5LgdIxEMvfLuG1R0GK17 https://drive.google.com/open?id=1a6e3UfSmwsBItethgISKUWXVsW0k6DqI https://drive.google.com/open?id=1HTpSKvVRRaej_tfqHkWcvlHl74U4JFuB https://drive.google.com/open?id=10QM3MZp7on9VeT9Ikkq3EabgTjgQm8z0 https://drive.google.com/open?id=18L3TlFegY_Sux-H9kHt-p0nFU0iTlAOj Kilka szkiców samych formacji: https://drive.google.com/open?id=146iv-FJ16e9JOiEey4HTO-GSka0uIt6l https://drive.google.com/open?id=1MEei_FYrrl--Gr17Iy8nNqQb6-Lam-cy Metodologia opisywania: https://drive.google.com/open?id=1ji4k3Heavt0IOBbG3J3c-tFiH0tV8XOX Inne ciekawsze: https://drive.google.com/open?id=1o1oFaBAMa9vb3wE45Dhsv6EckKRI-noA https://drive.google.com/open?id=18D8PXAZQIw2sr0ET27pbKxAv0aib7tGa https://drive.google.com/open?id=1IwxDUIYVMCvzd0_nEOfrCBlRXn3eFRve https://drive.google.com/open?id=1UErfgVu4ArD6oGc6jGWLRuA9s9hazC3s Koniunkcja z Jowiszem: https://drive.google.com/open?id=1F45C_DVmCBkoRzUVgwaHij0cr1TZ00cX Pełnia zaobserwowanych faz: https://drive.google.com/open?id=1jOqUu8sS8fA42ubyY_513TWojssAZoXR Na pierwszy rzut to będzie wszystko. Postaram się w następnych tematach wrzucić coś dla miłośników plam słonecznych oraz planet. Tutaj oryginał: https://www.sbc.org.pl/dlibra/publication/11902/edition/34412/content?ref=desc
-
Wątek istnieje na a4u ale chciałbym i tu pisać o tranzytach Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Przyszła wiosna, więcej Słońca za oknem i Księżyca Czas wznowić zabawy z tranzytami ISS na tle tych obiektów. Narazie zrobiłem harmonogram na najbliższe 3 dni. Wygląd to tak: 17.May.2006 15h12m00.00s: ISS in front of Sun. Transit-Duration: 0.67s, path width: 4.84km. Diameter of ISS: 102.27" 18.May.2006 12h26m00.00s: ISS in front of Sun. Transit-Duration: 0.52s, path width: 4.59km. Diameter of ISS: 75.88" 18.May.2006 14h00m00.00s: ISS in front of Sun. Transit-Duration: 0.55s, path width: 4.59km. Diameter of ISS: 90.21" 18.May.2006 14h02m00.00s: ISS in front of Sun. Transit-Duration: 0.60s, path width: 4.69km. Diameter of ISS: 101.18" 18.May.2006 15h34m00.00s: ISS in front of Sun. Transit-Duration: 0.62s, path width: 4.77km. Diameter of ISS: 104.59" 18.May.2006 15h36m00.00s: ISS in front of Sun. Transit-Duration: 0.71s, path width: 5.25km. Diameter of ISS: 114.04" 19.May.2006 11h14m00.00s: ISS in front of Sun. Transit-Duration: 0.53s, path width: 4.70km. Diameter of ISS: 65.31" 19.May.2006 12h48m00.00s: ISS in front of Sun. Transit-Duration: 0.52s, path width: 4.57km. Diameter of ISS: 78.24" 19.May.2006 12h50m00.00s: ISS in front of Sun. Transit-Duration: 0.53s, path width: 4.56km. Diameter of ISS: 89.21" 19.May.2006 14h24m00.00s: ISS in front of Sun. Transit-Duration: 0.58s, path width: 4.65km. Diameter of ISS: 103.71" Ten dzisiejszy z 15:36 już za nami : ale dziś jeszcze jeden przelot ISS o godz. 15:12 ! 17 maj 2006 (nad Polską 15:11:20 do 15:12:44) Na tych grafikach ISS porusza się z zachodu na wschód. A jutro ... 18 maj 2006 (nad Polską 12:25:02 do 12:26:26) ---------------------------------------------------------------------------- 18 maj 2006 (nad Polską 13:59:52 do 14:01:14) ---------------------------------------------------------------------------- 18 maj 2006 (nad Polską 15:34:50 do 15:36:08) A to jest link do ostatniej wizualizacji tj. 15:34:50 (18 V 2006) http://www.calsky.co...Go.x=12&Go.y=13 Teraz wystarczy tam wejść, potem zmienić datę i godzinę na taką jak podałem wyżej w spisie minus np. 1 min i kliknąć zielony przycisk go! Wygeneruje się efemeryda oraz plik do Gogle Earth (Google Earth GE kml-Download). Trzeba go zapisać na dysku i otworzyć tym właśnie programem Te grafiki pochodzą z tego softu. Uffff, długo trwało pisanie tego posta Udanych łowów ...
-
Pierwsza prywatna firma w historii chce umieścić swój pojazd na Księżycu. Wykonała już sporo w tym kierunku bo liczyła na nagrodę w konkursie z 2010 roku, który oferował 20 milionów dolarów za dostarczenie robota na Księżyc w 2017 roku. Nawet jak nie zdążą to i tak liczą na rentowność z racji opłat za ich usługi przenoszenia rzeczy na Księżyc, a nawet ... z Księżyca (sic!). https://www.nytimes.com/2017/07/12/science/moon-express-landers.html?rref=collection%2Fsectioncollection%2Fscience&action=click&contentCollection=science®ion=rank&module=package&version=highlights&contentPlacement=2&pgtype=sectionfront Ciekawe jakie przedmioty i cele wymyślą zleceniodawcy (rozważa się także państwowych - nawet NASA)? Pozdrawiam
-
Nazwa nawiązuje do misji Chandrayaan-1, cześciowo udanej, w której orbiter księżyca zanim zamilkł zdążył przeprowadzić pomiary i w pobliżu obu biegunów wykrył obecność wody. Start udany Tym razem badania, zwłaszcza szukanie zamrożonej wody, prowadzane będą bezpośrednio. Tak blisko biegunów - gdzie znajdują się interesujące badaczy stale zacienione miejsca - ludzkość jeszcze niczego nie próbkowała! Wyląduje tam lądownik, z którego zjedzie łazik. Cele naukowe obejmują nie tylko lądownik i łazik ale też pracę statku nośnego, który pozostanie na orbicie Będą to badania topografii Księżyca, mineralogii, zjawisk quasi-atmosferycznych, i śladów lodu. Orbiter pomoże przygotować pewne mapy 3D. Radar pokładowy będzie również badał grubość lodu wodnego w południowym obszarze polarnym i grubości księżycowego regolitu na powierzchni. Dane mają przydać się też ... Amerykanom, którzy planują przyszłą bazę księżycową w ramach programu Artemis. Inspiracja http://wyborcza.pl/7,75400,25017688,indie-wystrzelily-na-ksiezyc-sonde-chandrayaan-2-sklada-sie.html https://en.wikipedia.org/wiki/Chandrayaan-2 https://www.space.com/40136-chandrayaan-2.html Siema Linki do wymienionych portali -
Witam, Jestem posiadaczem teleskopu GSO 8" na Dobsonie (klasyk dla początkujących ) i okularów: - Delta optical 6mm - GSO Plossl 9mm - GSO 10mm - GSO SV 30mm Chciałbym się skupić głównie na obserwacjach planet i księżyca. I stąd moje pytanie, jaki sprzęt, filtry itp. polecacie aby wyciągnąć z tego teleskopu jak najwięcej. Tylko zaznaczam, że nie chodzi mi o "dodatki" kosztujące więcej niż teleskop tylko atrybuty poprawiające w miarę skuteczny sposób jakość obserwacji i wygodę Obserwację przeważnie prowadzę ok. 20 km od miasta jakim jest Rzeszów. Myślałem nad filtrem SkyGlow 1,25" księżycowo - planetarny kontrastowy miejski. Rozważałem również zakup soczewki Barlowa ale przy moich okularach nie będzie to chyba najlepszym pomysłem Dodam również, że nie posiadam kolimatora ani wskaźnika laserowego. Jestem początkującym obserwatorem i proszę was, nie śmiejcie się jak nawypisywałem jakieś głupoty
-
Hej! Kupie filtr polaryzacyjny 2''. Najlepiej z okolic Szczecin tak zebym go mogl odebrac dzisiaj/jutro. Moze byc tez z dalszych okolic, jednak wyslany by musial byc dzisiaj priorytetowo, tak zeby doszedl na jutro. Place jak za prezydenta :). Pozdrawiam, Kamil
-
Jeszcze jeden smaczek z 130/900 na EQ2. W nawiązaniu do tego tematu: Księżyc w fazie 84% około 2 w nocy. Jak widać można ten budżetowy teleskopik z powodzeniem stosować do avikowania Księżyca ( i do planet też). Z foto DSów jest udręka ale Księżyc to czysty fun Tutaj prowadzenie nie gra już dużej roli - ma mniej więcej utrzymać obiekt w kadrze. Warto jeszcze wspomnieć, że podczas sesji w wyniku której powstała ta fotka, kolimacja tego 130/900 była raczej słaba. SkyWatcher 130/900 na EQ2 ASI 178MM-C + filtr ZWO IR 850nm mozaika 4 paneli 1200x10ms każdy, stackowane w AS3, obrabiane w PS Polecam full res Obrabiane bardzo delikatnie bez dużych kontrastów żeby odwzorować rzeczywisty wygląd Księżyca przez teleskop.
-
Gdyby ktoś jeszcze nie wiedział - w poniedziałek mamy całkowite zaćmienie Księżyca Będzie ono co prawda trochę krótsze, niż ostatnio i większość odkrywania będzie już po zachodzie Łysego, ale wciąż jest to całkiem niezłe zaćmienie. Warto też szczególnie wziąć pod uwagę, że następne zaćmienie całkowite widoczne z Polski będzie miało miejsce dopiero w roku 2025!!! Także warto się zmotywować maksymalnie i zrobić wszystko, żeby go nie przegapić. Największym wrogiem jest pogoda. Proponuję więc ten temat, żebyśmy trochę powróżyli z fusów, jak to astrologowie O ile jeszcze przedwczoraj prognozy mówiły o bardzo dobrej pogodzie w sporej części kraju, o tyle teraz coś się stało i mamy klapę. Przypomnę tylko, że interesuje nas mniej więcej przedział godzin 4-7.30. Wg meteoblue powinien być całkiem spory czysty obszar na południowym zachodzie. Ale już meteo.pl twierdzi, że będzie znacznie gorzej (tu biały kolor oznacza brak chmur): Z tego sporego obszaru zrobiły się poszarpane skrawki. Najlepiej to mają Niemcy, ale nie dam rady tak daleko pojechać. Teoretycznie najbezpieczniejsza wydaje się na ten moment okolica Jeleniej Góra. Istotna jest też pogoda na zachód i północny zachód od miejsca obserwacji, bo Łysy będzie nisko w tym kierunku, a więc na wielu kilometrach coś może go zasłonić. Tamto miejsce spełnia kryteria. A wy co myślicie? Znacie jeszcze jakieś mapy? Jest ktoś z Jeleniej Góry, kto poleci dobrą miejscówkę? Link do map: https://www.meteoblue.com/pl/weather-maps/zakopane_polska_3080866?variable=precipitation3h_cloudcover_pressure&level=surface&lines=none&mapcenter=51.1518N19.7095&zoom=7 http://new.meteo.pl/um/php/small_maps.php?all=1 (ktoś wie, czy są dostępne większe? w linku jest napisane "small", co sugeruje obecność również "big", ale nie ma )
-
Zaćmienie się zbliża, więc wspomnienie z 28.09.2015
-
Co tu dużo pisać Księżyc w fazie 2,5% - tuż przed nowiem. Tak dla odmiany Nagrywany dzisiaj około 6:30 rano na wysokości około 13 stopni nad horyzontem To najcieńszy jaki do tej pory zrobiłem. Mozaika z 4 paneli. Downsize 70% (najlepszy kompromis do oglądania fotki) oraz skala natywna (0,41''/pix - chociaż tu już widać że słaby seeing i obiekt tylko 13 stopni nad horyzontem) Newton 250/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C + ZWO IR850 1000 x 10ms (gain 58%) na panel Offset - 20
-
Humboldt, Hecataeus, Petavius i wschodnia krawędź - animacja. Już poruszyłem cienie, czas poruszyć całym księżycowym globem. Projekt zrodził się w połowie kwietnia, a po wykonaniu pierwszych zdjęć, nabrałem przekonania, że w sprzyjających warunkach realizacja jest możliwa. Niestety, dzisiaj muszę uznać wyższość natury. Projekt zrealizowałem tylko połowicznie. Na 10 terminów obserwacyjnych tylko w czasie czterech początkowych była pogoda. Nawet jeśli w sierpniu będę fotografował ekstremum libracyjne dla wschodniej krawędzi, użycie tych zdjęć oznaczałoby zgodę na pokazanie fatalnej nieciągłości w animacji. Być może za rok uda mi się dokończyć projekt. Metaforycznie rzecz ujmując, znalazłem "punkt podparcia", aby ruszyć z posad bryłę księżycowego świata... Możecie sobie wyobrazić, ile motywacji tkwi w takiej wizji? Chciałem pokazać cząstkę mojego własnego wszechświata. Dzisiaj z pokorą przyjmuję werdykt losu. I chociaż nadal tkwię w tej przestrzeni czasowej ujętej na animacji i nadal powstają we mnie harmoniczne drżenia i uderzenia serca następują w rytmie kołysania się Srebrnego Globu, nie mam wrażenia jakbym przekraczał tę ulotną granicę metaprzestrzeni. Nie tym razem. Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm), EQ-ATM, AutoStakkert!2 (400/2000), Registax 6, Easy GIF Animator. Wersja z interwałami 0.5 sekundy. Wersja z interwałami 1 sekundy. Wersja z interwałami 2 sekund. W tabelkach ująłem wszystkie możliwe terminy, jednak tylko pierwsze cztery zaowocowały zdjęciami ujętymi w animacji. Mapa wschodniego pasa libracyjnego może być pomocna w analizie struktur widocznych na animacji. -
Jesienny Księżyc przed ostatnią kwadrą - wrzesień/październik 2018r 29 września 2018r. Prognoza pogody mówiła o zachmurzeniu, ale wbrew temu, przygotowałem sprzęt do obserwacji. Zabezpieczyłem go dobrze przed niepogodą. O 3-ej w nocy natura sprawiła mi dużą niespodziankę - było piękne pogodne niebo. Księżyc w wieku 3 dni i 22 godzin po pełni, na wysokości ponad 50 stopni. Maksymalna libracja północna i korzystna zachodnia. Meteoblue wskazywał seeing 1,7" i 3/1, ale myślę, że atmosfera była dużo bardziej spokojna, niż wskazywałaby na to prognoza. Obraz był dość dobry, choć daleko mu było do ostrego. Księżyc, bez jakiegokolwiek śladu halo, wyjątkowo jasny, wisiał majestatycznie na klarownym nocnym niebie. Zimowe gwiazdozbiory na zachodzie symbolicznie informowały, że trzeba już zapomnieć o komfortowych warunkach. 6 stopni na plusie to jeszcze nie tak źle, ale samo ubieranie się przed wyjściem na dwór, zajmuje sporo już czasu. Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm), EQ-ATM, AutoStakkert!2 (400/2000), Registax 6. Szeroka dwu panelowa mozaika znanego rejonu, od Plastra miodu (po lewej), Piccolomini i Rupes Altai, Fracastoriusa, Mare Nectaris i TCC (Theophilus, Cyrillus, Catharina), do wyżynnego obszaru z kraterami: Capella i Isidorus oraz niepozorną doliną Vallis Capella. Królestwo kolistych form, zakoli i łukowatych formacji kraterów. Niżej, oba składniki z powyższej mozaiki, pojedynczo. Szeroka dwu panelowa mozaika, od dwójki kraterów: Aristoteles i Eudoxus po lewej i nieco wyżej krateru Burg z otaczającą go siecią rowów i dalej Posidoniusem i Le Monnier (Minor Sinus Iridum) i ponad nim Montes Taurus, aż do wyjątkowego tworu jakim jest superkopuła - Gardner Megadom, po prawej. Superkopuła, która swą nazwę wzięła od pobliskiego krateru, wymaga szczególnych warunków oświetleniowych, żeby być dostatecznie wyraźnie widoczną - najwyraźniej takie były tej nocy. Będzie ją można zobaczyć jeszcze na dwóch zdjęciach, w tym na mozaice z ogniskowej F-3190 mm. Przyznaję, dla mnie to ważne fotograficzne trofeum. To nieco inne ujęcie i wspomniana wyżej superkopuła - Gardner Megadom. Niżej, składnik mozaiki z kraterami: Aristoteles, Eudoxus i Posidonius. Chciałem wykorzystać ekstremalną librację do pokazania miejsca usytuowania księżycowego bieguna północnego. Próba, ze względu na niewystarczająco dobry seeing, wyszła przeciętnie. Brakuje ostrości, a oświetlenie też nie jest optymalne. Na samym szczycie krawędzi, nieco z lewej widać eliptyczny duży krater Hermite, który jest świetnym "drogowskazem". Licząc od jego prawej krawędzi, w odległości połowy jego średnicy i w takiej samej odległości od północnej krawędzi Księżyca co środek krateru trafimy właśnie na "względnie nierotującą" cząstkę naszego satelity - jego biegun północny. Jeszcze dzisiaj w kolejnym poście wstawię kilka zdjęć i mozaik wykonanych w skali F-3190 z użyciem Barlowa 3x.
-
Tak nie do końca wiem gdzie to wstawić czy do humoru czy do zakryć, ale w koncu to zakrycie więc wrzucam tutaj. Wczoraj złapalem zakrycie Ksieżyca przez komin pobliskiej kotłowni osiedlowej, zarówno film jak i utworzony slajd nie oddają pełnego efektu. Nagrywałem i jednocześnie obserwowałem przez szukacz - i wizulanie taki już nisko położony Księżyc chowający się za komin robi na żywo wrażenie i budzi jakieś nieopisane emocje. komin_Duży.mp4
-
Ekstremalna wschodnia libracja Księżyca - sierpień 2018r. cz.I Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-1920 mm). EQ-ATM, AutoStakkert!2 (300/2000), Registax 6, mozaika: Microsoft ICE. Dzień pierwszy - 15 sierpnia 2018r. Księżyc - pulchny croissant - w wieku 4 dni i 8 godzin po nowiu z ekstremalną libracją południowo wschodniej krawędzi, L [E 7.3* ; S -6.6*]. Co to znaczy? Pełny widok: Mare Marginis, Mare Smythii a w szczególności Mare Australe, oraz daleko odsuniętego od krawędzi Humboldta i między nim a krawędzią leżących kraterów: Curie (leżący poza 90*) i Sklodowska (leżący prawie w całości poza 95*). Niby taki zwyczajny sierp, jak co miesiąc zdobiący zachodnie wieczorne niebo, a jednak niepowtarzalny i niezwyczajny, przyciągający wzrok, wzmagający ciekawość i po przekroczeniu umownej granicy szczegółowości - nieznany, jakby inny. Na każdym zdjęciu widzimy prawie 25% nieobserwowalnego zazwyczaj obszaru. Z drugiej strony, około 50% widocznej tu powierzchni podlega czasowemu ograniczeniu widoczności ze względu na librację. Niskie położenie Księżyca i słaba jakość obrazu nie stanowiły przeszkody - zaczynam reportaż z trzydniowych obserwacji księżycowego sierpa i południowo wschodniego ekstremum libracyjnego. Zdjęcie rogalika na dziennym niebie, kilka minut przed zachodem Słońca. Sky Watcher ED80/600, LumixG3 z filtrem UV/Ir-cut, Registax6 (40/80). Południowa iglica jest jak zwykle zachwycająca. Teraz, przy ekstremalnej libracji południowej, podwójny krater Boussingault, oraz Demonaux, Neumayer i Helmholtz widoczne są daleko od krawędzi. Księżycowa iglica to miejsce dużych kontrastów, to kratery widoczne jako elipsy lub kreski przy krawędzi wypełnione obficie cieniem. To smukły stożek światła celujący w ciemność i zmieniający się w świetliste krople. Ekstremalnie oddalony od krawędzi Humboldt i Hecataeus. Szeroka trójpanelowa mozaika wschodniej krawędzi z widocznymi w całości wschodnimi morzami: Mare Marginis i Mare Smythii. Dwie mapy wschodniego pasa libracyjnego do analizy widoczności struktur. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-22700 mm). EQ-ATM, AutoStakkert!2 (300/2000), Registax 6, mozaika: Microsoft ICE. Dzień drugi - 16 sierpnia 2018r. Jeszcze odrobinę większa libracja wschodnia. Nadal słabe warunki widoczności. Księżyc w wieku 5 dni i 8 godzin po nowiu, na dziennym niebie, 25 minut przed zachodem Słońca. SW ED 80/600 z telekonwerterem TK-1.8x (ekwiwalentnie F-1080mm) i LumixG3. Wszystkie zdjęcia nie mieszczą się w jednym poście, dlatego zaraz dodam cz.II.
-
2018. Letnia odyseja księżycowa Miały być: rogaliki, rogale, croissanty - wypieczone w letnim skwarze, podane na błękitnej zastawie, w chłodnej bryzie kolorowego zmierzchu, z filiżanką pachnącego miętowego naparu - na początek takim specjałem chciałem przyciągnąć waszą uwagę. A tu, niebo spływało hektolitrami wody. Dni upływały maglowane między ziemią a gęstymi zwałami chmur i nikt w okolicy nie widział świateł na niebie. W końcu dzisiaj niebo odetchnęło głęboko - wydęte policzki białych chmur dmuchnęły wiatrem, a z ciepłym powiewem wróciło lato. Na popołudniowym nieba błękicie Księżyc stanął w konkury z jaskółczą gromadą. Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm), EQ-ATM, AutoStakkert!2 (400/2000), Registax 6, Microsoft ICE. 20 lipiec 2018r. Księżyc w wieku 1 dnia po pierwszej kwadrze, na wysokości 25 stopni - przy ekstremalnej wschodniej libracji pokazuje na terminatorze formacje, które zwykle wychodzą z cienia jeden dzień wcześniej. Zwichrowana mozaika północnych rejonów księżycowego terminatora, od Mare Frigoris, Aristotelesa i Eudoxusa na północy do Mare Vaporum (Morze Oparów) z niezwykle pięknie oświetloną górzystą barierą odgraniczającą to morze od niewidocznej na zdjęciu Sinus Aestuum; od Alp z długimi cieniami, Kaukazu ze skarlałymi cieniami, aż do Apenin - szeroko rozciągniętych, imponujących, zacieniających duży obszar zakola Mare Imbrium. Napisałem: "zwichrowana mozaika", gdyż do standardowych i wielokrotnie powtarzających się ujęć tego obszaru wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni, a "zwichrowanie" wnosi pewien rodzaj ekspresji w obrazie. W ten sposób mogłem też objąć wiele formacji na dwupanelowej mozaice. I jest jeszcze jeden powód - wydaje mi się, że "ciasne" ujęcia wschodnich rejonów Morza Deszczów nie oddają wszystkich walorów estetycznych tego miejsca. To co się tu rozgrywa w obszarze światłocieniowego teatrum zapiera dech w piersiach. I żeby ten efekt wzmocnić, trzeba poszerzyć scenerię, przytłoczyć jeszcze bardziej, nawet wyzwolić agorafobiczny odruch, ale zatrzymać wzrok na bardzo długo i błądzić po rozkwitającym niespodziankami akwenie Imbrium. Czy czujecie to samo? Tę kolejną mozaikę (a niżej jej dwa składniki) też mogę nazwać niestandardową. Łączenie kadrów z ciemnymi obszarami na terminatorze i tych, które są rozświetlone, bo leżą dużo dalej, nie jest specjalnie praktyczne, ani łatwe. Te dwie trójki kraterów: PAA i TCC - to prawie bliźniacze formacje. Łączy je coś jeszcze, coś bardzo ulotnego i subtelnego - jakby nić więzów geologicznych. Skośnie, od Ptolemeusza do Katarzyny ciągnie się (dwu, a może nawet trójosiowy) łańcuch małych kraterków - Catena Abulfeda. Wygięte w lekki łuk spajają oddalone od siebie "rodzeństwo". Wydają się symetrycznie rozbiegać w obu kierunkach od nieforemnej struktury kraterowej Abulfeda D. Przy dokładnej analizie stwierdzamy, że tak naprawdę oba łańcuchy układają się wzdłuż równoległych łuków - nie leżą, jakby się można było spodziewać, wzdłuż jednego łuku. Ciekawe, prawda? To zdjęcie jest pewnego rodzaju syntezą. Cztery formacje kraterowe, częściej będące przedstawiane indywidualnie, egzystują na tym fragmencie księżycowej powierzchni i są na niej wyróżnikami. Purbach, Regiomontanus i Walter, czyli formacja PRWD, chociaż Deslandresa tu nie widać, i obok dwa mniejsze kratery: Werner i Aliacensis - to jedna z charakterystycznych formacji. Druga to, kaskada kraterowa widoczna jako nakładające się na siebie łuki jasno oświetlonych koron kilku kraterów: Orontius, Huggins Nasireddin, Miller i Lexell A - czasem przypominająca ogon skorpiona. Dwie kolejne formacje to: struktura Stofler-Faraday oraz struktura Maurolycus-Barocius. Seeing był średni (meteoblue podawał 1,81" i 5/4), obraz drżał i co chwilę tracił ostrość. Widać na zdjęciach, że detale nie mają dostatecznej wyrazistości. Ciąg dalszy nastąpi.
-
Witam, wczoraj zakupiłem mój pierwszy refraktor a dokładnie Celestron astro master 90. To moje najlepsze jak dotąd zdjęcie księżyca które zostało przepuszczone przez program DeepSkyStacker i photoshop. Mam nadzieje że się spodoba proszę o opinie i porady. PS. Pozwalam na wykorzystanie tego zdjęcia w celach niekomercyjnych.
-
20 kwietnia 2018r. Księżyc w wieku 4 dni i 16 godzin na wysokości 40 stopni. Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm), EQ-ATM, AutoStakkert!2 (400/2000), Registax 6. Minął miesiąc, a ja znowu cieszę się mogąc patrzeć na Księżyc i fotografować go odpowiednim sprzętem. Tym razem czterodniowy rogalik, promieniejący cynamonowym blaskiem nad południowo zachodnim widnokręgiem. "Niedojrzały", pozostający blisko Słońca, jeszcze uczepiony gwiezdnej-matczynej spódnicy utkanej z blasku, zanim ostatecznie zdecyduje się na samodzielność. W czasie gdy cała przyroda wokół budzi się do życia, młodzik na niebie akcentuje ów początek nowego cyklu na ziemi. Wkrótce na naszych oczach "utuczy się" na pożywnej bieli kwiecia a rewitalizującym nektarem, podkradzionym z pszczelich pasiek, wypełni - jakżeby inaczej - Morze Nektaru. Morze Nektaru i owal Theophilusa na zachodnim brzegu, a na południu "puchar" Fracastoriusa wypełniony nektarem (warto zwrócić uwagę na nitkowate formy na dnie krateru - Rimae Fracastorius), na wschodzie Pireneje - "kształtny" łańcuch górski, a na północy wiele ciekawych form impaktowych np.: krater Capella przecięty łańcuchem małych kraterów, dziwnie wyglądający krater-nie-krater Gaudibert, jak pęknięta bańka w błotnistej kałuży. W pobliżu dostrzec można ślady wielu bąbli - cała północna część Mare Nectaris jest nimi wypełniona. Wschodnia krawędź Srebrnego Globu (północ po lewej). Petavius w pełnym słońcu - piękny, tajemniczy, wyrazisty, legendarny - poprzecinany bruzdami rowów (Rimae Petavius) jak siecią szlaków komunikacyjnych - okazała nić ciągnie się od korony krateru w kierunku wschodnim. Przy samej krawędzi widać okazały krater Humboldt, a obok niego Hecataeus - ta para jest widoczna pomimo zerowej libracji dla wschodniej krawędzi. Wschodnie doliny (bardzo ładnie widać ich detale) i struktura Janssen - malownicza formacja kilku kraterów, do pewnego stopnia znak ikonograficzny, dowód na to, że nawet w przypadkowych zjawiskach odkryć można sens i znaczenie, i zbudować bardzo fajną opowieść. Na koniec - perła - dosłownie perłowa iskra wieńcząca południową iglicę. Jakby część księżycowego blasku uciekała "w przyszłość", antycypując, że wkrótce wszystko będzie tonęło w świetle... pełni. Ten kraniec sierpa wygląda jak "pazur gadziego drapieżnika z Jury". Posagowy, surowy, niebezpieczny...
-
Witam Od dziś można obserwować piękny układ młodego księżyca ,wenus i plejady Zapraszam do obserwacji ,zwłaszcza przez lornetkę / Zdjęcia zrobione Pentax K-3 II z prowadzeniem w aparacie /od 10 sek. do 30 sek. Pozdrawiam Czystego Nieba
-
Technologia inżynieryjna za naszymi plecami, po cichu, rozwijana jest na powierzchni Księżyca od dość dawna? To całkowita prawda, nie żadna teoria spiskowa. Jedyny dylemat, to taki, czy mamy tu do czynienia z ziemską technologią, czy pozaziemską? Pojazd jak z biblijnej wizji Ezehiela? Piramida, wieża? Niezidentyfikowana konstrukcja inżynieryjna - NKI.
-
Witam. Postanowiłem się zapytać bo jak na razie avikowanie i stackowanie Planet i Ksieżyca w ogóle mi nie wychodzi. Nie wiem gdzie szukać przyczyn - może być tego dużo i wszędzie więc postanowiłem się zapytać "wyjadaczy" astrofoto od czego zacząć. Więc tak. Avikuję bużdżetową kamerką planetarną Bressera 2,0Mpx z wbudowanym filtrem IR/UV Cut. Sprzęt to Achromat 150/1200. Pokażę Wam dwa zdjęcia zstackowane z ostaniej sesji. Na razie obróbka wygląda tak, że wrzucam do PIPP i tam wyrównuję położenie i generuję AVI dla Autostackerrta (PIPP trochę też chyba poprawia jakość materiału). Program którym nagrywam to Sharp Cap - którego jeszcze nie ogarniam. Na razie mam problem z ustawieniem kontrastu, bo albo jest za jasno albo robi się bardzo ciemno. Na począrtek Wenus, tutaj jestem lekko zadowolony, bo udało mi się dość dobrze zlikwidować aberrację. I chyba tylko tyle.... Drugi to Księżyc gdzie miałem bardzo duże problemy z poprawnym ustawieniem kontrastu, mam jeden taki filmik gdzie kamerka co chwilę zmienia jasność z bardzo ciemnej na jasną. totalnie nie wiedziała jak się ustawić (to zdjęcie z innego filmiku). Czy są jakieś prostsze programy, które trochę pomogą i poprowadzą nagrywanie i obróbkę? Co mogę zrobić lepiej?. 17_41_39_pipp_e11111111_ap27.tif 17_58_57_pipp_g7_ap522_conv.tif
-
Wiosenny Księżyc w pierwszej kwadrze - marzec 2018r Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm). EQ-ATM, AutoStakkert!2 (200/2000), Registax 6. 24 marca br. Księżyc 3 godziny po pierwszej kwadrze na wysokości 56 stopni. Temperatura tylko 3 stopnie powyżej zera, bezwietrznie, czuć dojmujące zimno. Czyste niebo, obraz lekko falujący, ostry. Zima nie sprzyjała mi, ale w pierwszy weekend wiosenny mogłem nadrobić stracony czas. W ciągu dnia wiosna wkroczyła zamaszyście na teren mojej posesji. Ciepłe Słońce topiło resztki śniegu a w zacisznych miejscach można było poczuć się jak na majowym pikniku. Żeby już nadszedł upragniony zmierzch - powtarzałem w myślach. I kiedy w końcu nadszedł..., rozproszył resztki niepewności związanej z prognozą seeingu na ten wieczór. Łuk Apenin i Kaukazu - wschodniej górzystej obwiedni Morza Deszczów - podkreślony czarnym grzebieniem cieni. Struktura obu łańcuchów gór widoczna znakomicie, ale trójka kraterów leżących na Mare Imbrium (AAA - Archimedes, Aristilus, Autolycus) to własciwie tylko zarysy ich koron, ponieważ wnętrza mają mocno zacienione; subtelne włókna wyrzuconej wokół nich materii są za to doskonale podkreślone. Rima Bradley i Rimae Fresnel - sieć rowów leżących po zachodniej stronie Apenin można dostrzec bez trudu. Niewidoczny jest tylko rów na dnie kotliny - Rima Hadley. W Ptolemeuszu grzebieniasty cień - ustępujący powoli, lecz nie pozwalający światłu rozlać się w nadmiarze na dnie krateru. Z prawej dwie charakterystyczne formy: Hipparchus i Albategnius - pierwszy płytki, zerodowany, a więc stary, drugi pięknie zarysowany, z centralną górką rzucającą cień i gładkim dnem z wypełnieniem lawowym, które zdobi młody krater Klein. Nad Ptolemeuszem i Albategniusem biegnie zachodni łańcuch małych kraterków - Catena Abulfeda. Poniżej Ptolemeusza, przy terminatorze widać zarysy Alphonsusa i Arzachela i jeszcze niżej Purbacha. Charakterystyczne kaniony i żleby biegnące południkowo są artefaktami z czasów powstania Mare Imbrium. W osobnym wątku na Forum Astropolis można poznać ich nieoficjalne nazwy: https://astropolis.pl/topic/59848-nowe-nieoficjalne-nazwy-księżycowych-formacji/?do=findComment&comment=691161 Przy terminatorze, ozdobiona cieniowymi formami, charakterystyczna struktura kraterów: Purbach, Regiomontanus i Walther, a po prawej od nich: średniej wielkości lecz bardzo wyraźna dwójka kraterów: Werner i Aliacensis. Nieco poniżej, formacja kraterowa z wyglądu przypominająca kaczkę, to: Fernelius, Stofler i Faraday. Urzeka długi stożek cienia centralnej górki Walthera. Ciąg dalszy nastąpi...
-
W niedzielę, 25 marca br., kolejny wieczór z ciekawym układem cieni. O 20-ej czasu letniego Księżyc znajdzie się wysoko - blisko 60 stopni - dokładnie na południu. Piękny grzebieniasty cień w kraterze Plato. Dla łowców "śladów dennej erozji cieplnej" na dnie Alpejskiej doliny też będzie dobre światło. Przy Eratosthenesie utworzą się długie trójkątne cienie. Myślę, że urozmaicony cień wewnątrz krateru Clavius też wielu zaciekawi i będzie to jeszcze jedna okazja do fotografowania tego krateru. Zapraszam do wspólnych obserwacji. Wizualizacja: https://svs.gsfc.nasa.gov/4605
-
W sobotni wieczór, 24 marca br., godzinę po zachodzie Słońca, Księżyc wzniesie się na 55 stopni nad południowo południowo zachodni horyzont. Warunki marzenie. Południk centralny Księżyca ozdobią grzebienie cieni. W Ptolemeuszu, w Alfonsusie (ten około 20-ej będzie w paski), oraz w Purbachu, w Regiomontanusie i w Waltherze. Tym razem obejrzymy "koronę królów" w wydaniu księżycowym. Jakby tego było mało, okazałe trójkąty cieni powstaną u podnórzy Apenin i Alp. Wykorzystajmy pogodę i cieszmy się tymi widokami. Zapraszam. Wizualizacja: https://svs.gsfc.nasa.gov/4605
-
Witam. Zdjęcie wykonane latem. Jest to moja pierwsza "lepsza" astrofotka, wcześniej były 2 buble
.thumb.JPG.9b8d8462ced01d992f0a430385eebd81.JPG)
