Search the Community

Jest to mój pierwszy post. Dlatego najpierw się przywitam z wszystkimi, zainteresowanymi moimi wypocinami. Mam lornetkę (BPC2 12x45) Od około roku. Lubię spoglądać w nocne niebo ale lubię też oglądać samoloty. Denerwował mnie trzęsący się obraz, i to że przez niego uciekają mi szczegóły. Dlatego postanowiłem zbudować statyw, który będzie kompaktowy do granic możliwości. Jednocześnie będzie masywny, i utrzyma mój sprzęt w ryzach. Zdarza się że przejeżdżam obok lotniska Rzeszów-Jasionka. Nie chciałem rozkładanego statywu, bo dla mnie to za dużo roboty z rozkładaniem i składaniem (poza tym, chciałem siebie sprawdzić czy dam radę) . Dlatego statyw musiał być mały żeby można było go postawić na dachu samochodu, i na parapecie (gdzie też się dobrze sprawuje) taki "Plug and Play" na szybkie lukanie. statyw był robiony z tego co mam akurat pod ręką. Kupiłem tylko głowicę statywową od kolegi z forum @YOKER więc koszt to tylko 60 zł. Wspomnę tylko że jestem z zawodu tokarzem, w związku z tym nie każdy będzie w stanie samodzielnie wykonać taki sam statyw. Tokarka odwaliła kawał dobrej roboty. Tak to wygląda po pełnym rozłożeniu w zasadzie nigdy go nie rozkładam. Omówię zestaw i rozpocznę od góry: 1. Podstawa statywu: Krążek stalowy fi100. Na środku wywiercony i nagwintowany otwór M12. od spodu, przyklejony filc aby nie niszczył karoserii oraz parapetu. 2. "ramię statywu" pręt stalowy fi 16. długi na 165mm z jednej strony zakończony gwintem M12. Po drugiej stronie zakończony gwintem 3/8" 3. głowica statywowa PZO kupiona tutaj na giełdzie -- Gniazdo osadzenia lornetki(to niebieskie coś). materiał wałek plastikowy POM fi 40 od spodu wywiercony i nagwintowany otwór 1/4" skręcony ze statywem, zestawem śruba +nakrętka (pozostałość po obejmach do mak102) z braku dostępu do frezarki ręcznie robione spłaszczenie i rowek pod lornetkę (wchodzi na lekki wcisk niwelując wszystkie ewentualne luzy) 4. Rączka do głowicy statywowej Etapy montażu: Gotowa podstawa estetyka tego gniazda pozostawia dużo do życzenia ale na usprawiedliwienie wmawiam sobie że to ręczna robota 😀 Ale czegoś tutaj brakuję Teraz lepiej i jeszcze widok z góry Jeżeli chodzi o moje doznania, to muszę powiedzieć że jest to bardzo wygodne i mobilne rozwiązanie. Jedynie problem robi się w okolicach zenitu jak broda trze o parapet 😉. Jest gotowe do akcji w kilka sekund. Po prostu wciskam lornetkę w rowek i mogę działać. jest to wersja rozwojowa. Puki co nie mam zamiaru modyfikować konstrukcji, ponieważ prościej chyba już się nie da, ale ktoś może mnie wyprowadzić z błędu. Dodam jeszcze zdjęcie pierwszego prototypu dla porównania. ogólnie było więcej usprawnień, ale nie mam tego udokumentowanego. Wersja prototypowa dłuższe ramię statywu oraz blokada "głowicy" od boku Wstawiam ten post mając nadzieję że ktoś być może też chcę zrobić coś swojego, i szuka inspiracji jak zrobić taki statyw. Ja też szukałem podczas konstruowania swojego ustrojstwa. Dziękuję za to że dotarłeś do tego miejsca😀

23.02.2022, Folwark Sulejewo Początek roku to totalna rotacja sprzętowa. Najpierw do rąk wpadła po raz kolejny lorneta APM 28x110, która tym razem została zakupiona na giełdzie niemieckiej. Egzemplarz wyjątkowo udany, bez jakichkolwiek wad, do tego idealna kolimacja. Lornetą cieszyłem się dość krótko, gdyż w międzyczasie pojawiła się na giełdzie APM 25x100 ED, o której zawsze myślałem. I tak chwilę później pod młotek powędrował cały mój posiadany sprzęt, czyli DO Extreme 15x70 ED, DO Extreme 10x50 ED z filtrami OrionUltraBlock 1,25”, APM 28x110 i statyw Slik Pro 700 DX z głowicą Benro S6. W zamian pojawiła się lorneta APM 25x100 ED, a żeby było śmieszniej dołączyła do niej APM 10x50 ED, którą udało mi się kupić na giełdzie dwa dni później. Jeśli chodzi o montaż to wybór padł na statyw Manfrotto 475b z głowicą Manfrotto 502 ah. Niestety musiało minąć trochę czasu zanim udało mi się dotrzeć pod wiejskie niebo i przetestować nowe nabytki. W końcu nastała korzystna aura i tak oto zjawiłem się na lokalnym podpoznańskim folwarku. Obserwacje opierały się w zasadzie tylko na klasykach w 25x100 ED, obcowaniu z nowym polem widzenia i odkrywaniu obiektów w innym, nieznanym dotąd powiększeniu. Do tego miałem dobrze zapisane w pamięci widoki z 28x110, więc był ciekawy punkt odniesienia. Pierwsze co urzeka w lornecie APM 25x100 ED to czystość estetyczna obrazu. Jest on bardzo kontrastowy i czuć tutaj różnicę względem APM 28x110. Pierwsze światło w stronę M42 w Orionie wywołało wewnętrzne „wow”. Jeśli chodzi o widoki gwiazd to myślę, że zarówno 25x jak i 28x pokazują je na takim samym poziomie jeśli chodzi o punktowość, czy też ogólnie opisywaną „ostrość”. Kolory są jednak nieco bardziej nasycone w wersji 25x ED. Czy jednak różnica między 25x a 28x w powiększeniu jest zauważalna? Patrząc na liczby to niby niewiele, ale w praktyce to dość sporo. Wystarczy spojrzeć na Plejady. W przypadku 25x mieszczą się one całe w polu widzenia, jest to nadal lornetkowy widok. Spoglądając na nie przez 28x nie widzimy już charakterystycznego kształtu, doświadczamy widoku bardziej teleskopowego, w którym M45 po prostu nie mieści się cała w polu widzenia. Można śmiało napisać, że lorneta 28x110 to widoki zbliżone do niewielkiego teleskopu, podczas gdy 25x100 zapewnia wciąż lornetkową perspektywę. Różnica jest też wyraźna w obserwacji planet i tutaj na korzyść będzie 28x, która pozwoli wyłuskać już więcej detalu i struktury na tarczy planety. Podobnie jeśli chodzi o Księżyc - to w 28x zobaczymy nieco więcej szczegółów, jednak kosztem aberracji chromatycznej, która na krawędziach będzie już zauważalna. Jako ciekawostkę dodam, że jakiś czas wcześniej udało mi się śledzić w APM 28x110 przelatującą ISS - powiększenie było już fajne, niestety jasność stacji spowodowała, że widziałem wyłącznie przelatujący fioletowy placek. Do tego typu obiektów zdecydowanie lepiej sięgnąć po lornetę ED. Gabarytowo lorneta APM 25x100 ED jest wciąż zgrabna i poręczna, czyli po prostu mobilna na zasadzie „grab & go”. Bardzo łatwo i szybko zamontujemy ją na statywie. Co innego APM 28x110 - to już mały potwór i przez zdecydowanie większe tubusy jej rozmiar robi wrażenie. Co prawda daleko jej do słynnej TS Marine 28x110, ale to wciąż duża lorneta. Co ciekawe wagowo wersja 25x100 ED waży podobnie co jej większa koleżanka APM 28x110. Wersja 25x100 bez ED jest zdecydowanie lżejsza. Kilka słów o montażu. Manfrotto 475b to już pewien luksus. Po pierwsze - wysokość. Blisko 190 cm po rozłożeniu pozwala na stojąco obserwować obiekty na dowolnej wysokości. Po drugie - korba. W końcu nie trzeba ręcznie podnosić, czy też obniżać kolumny centralnej, aby zmienić wysokość położenia lornety. O ile z małym gabarytem typu 10x50 sprawa jest bezproblemowa, tak z wagą 25x100 robi się mała siłownia. Dopełnieniem zestawu jest głowica Manfrotto 502 ah - żadnych luzów, drgań, czy też przeciążenia. Lorneta leży pewnie i stabilnie, operuje się płynnie w dowolnym kierunku, co stanowi niezastąpiony komfort podczas obserwacji. Wracając do obserwacji - jak już wspominałem podczas tej sesji obracałem się głównie po klasykach sprawdzając możliwości sprzętu. Plejady, gromady w Woźnicy, skarby Oriona, gromady w Perseuszu, czy też Kasjopei - to tylko niektóre obszary, po których dane mi było wędrować. Na poszczególne opisy obiektów przyjdzie jeszcze pora. Tym razem po prostu nabywałem wprawy w manewrowaniu i sprawnym celowaniu w obiekty. Tej nocy utwierdziłem się w przekonaniu, że wymiana lornetek Delty Optical Extreme ED na APM ED to był dobry krok na przód. W zasadzie lorneta APM 25x100 ED to już wisienka na torcie i „chyba” na chwilę obecną w pewien sposób sprzęt docelowy jeśli chodzi o lornety proste. Bo co jak co, ale lepszej jakościowo 25x100 na rynku chyba już nie ma? Do następnego razu! Pozdrawiam, Paweł : - )

Cześć cześć, ostatnio kupilem lornetke i logicznie potrzebuję do niej statywu aby obraz był stabilny. Na sam statyw nie chce wydawac duzo pieniedzy. Macie jakiś fajny, godny polecenia statyw? Stabilny, nie plastikowy. Budżet to 300zl.

28.06.2021 (godz. 23:30), Maksymilianów Tej nocy zupełnie niespodziewanie znalazłem się w innej niż dotychczas lokalizacji jeśli chodzi o obserwacje astronomiczne. Na giełdzie pojawiła się lorneta APM 28x110, a że znajdowała się w tym samym województwie udało mi się spotkać z Tomkiem (jej ówczesnym właścicielem) mniej więcej w połowie trasy, aby na własne oczy przekonać się co może pokazać taka dwururka. Na spotkanie jechałem bez żadnego konkretnego nastawienia, chciałem po prostu spojrzeć przez parametr, który dla lornetki prostej jest już powiększeniem w zasadzie maksymalnym. Wieczór był wyjątkowo ciepły, a na niebie spektakularnie towarzyszyły nam przez cały czas obłoki srebrzyste. Rozstawiliśmy się przy bocznej drodze. W zasięgu wzroku było kilka zabudowań, ale nie chcieliśmy tracić więcej czasu na poszukiwania lepszego miejsca. Zresztą mapa wskazywała SQM na wartość około 21.32, także były to już naprawdę przyzwoite warunki. Na obserwacje wybrałem się przede wszystkim z ciekawości, wiedziałem, że to dość kapryśna lorneta i może miewać swoje nastroje jeśli chodzi o kolimację. Jednak urzekła mnie ona już od pierwszego spojrzenia. Widok mgławic w Strzelcu w zasadzie przesądził o decyzji. Ku mojemu zdziwieniu sprzęt dawał piękny nierozdwojony obraz, wystarczyło tylko odpowiednio ustawić okulary pod swój rozstaw oczu i delektować się widokiem. Mgławica Laguna, Trójlistna Koniczyna, Omega, Orzeł, M13 w Herkulesie, M11 Dzika Kaczka, czy też Chichoty w Perseuszu - to tylko niektóre klasyki, które tej nocy odegrały pierwsze skrzypce. Gwiazdy były punktowe jak szpilki, a kolory Albireo w Łabędziu po prostu iskrzyły jak soczyste owoce z ulotki. Lornetę męczyłem przez ponad dwie godziny. Czułem, że rzuciła na mnie swój urok, dawała widoki zbliżone do refraktora SW 120/600, tylko że dwuocznie. Można powiedzieć, że to niewielki teleskop spakowany do formatu lornetki, wymiatacz DSów podczas spontanicznych wypadów o każdej porze roku. Na deser delektowaliśmy się widokiem wschodzącego Księżyca, Saturna oraz Jowisza. Gazowe olbrzymy prezentowały się w zupełnie innej perspektywie. Nie były to już tylko jasne lornetkowe punkty, lecz planety, na których można było z łatwością dostrzec pierścienie, czy też pasy. Podejrzewam, że przy dobrych warunkach można będzie się pokusić o jakiś większy detal. Noc trwała w najlepsze, zegar pokazywał już wtorek, ale powrót tym razem nie był najkrótszą trasą. Po krótkiej negocjacji zupełnie nieplanowanie lorneta wróciła ze mną do domu dopełniając jako brakujące ogniwo lornetkowy zestaw do obserwacji astronomicznych. Czuję, że parametr 28x110 zostanie ze mną na dłużej. Do następnego razu! Pozdrawiam, Paweł : - )

Hej. Na giełdzie ląduje "kompaktowy" teleskop ubrany w lornetkę. Lornetka z datą zakupu 2020r., więc jeszcze na gwarancji, skolimowana. Stan kompletny, praktycznie jak nowa. Dodatkowo statyw drewniany o wąskim rozstawie nóg i wysuwaną kolumną na korbkę, bardzo wygodne przy obserwacjach lornetką, wraz z głowicą do mocowania (regulowana w trzech osiach), bardzo solidna. Prowadzenie bez najmniejszych zadrgrań. Wg mnie komfortowe obserwacje do wysokości 55-60 stopni max. Cena lornety - 2500 PLN. Cena statywu + montaż 650PLN.

Cześć, dopiero zaczynam zabawę oraz przygodę z astronomią. Z opinii innych, wynika, że na początek lepiej sprawić sobie lornete niż teleskop. Mniej, więcej wiem co widzę niebie oraz potrafię wyjaśnić sporo zjawisk, nie mniej jednak mam problem z doborem odpowiedniego sprzętu na początek, Jakie "wymiary" lornetki polecacie na start? Może macie jakieś propozycje odnośnie konkretnej lornety? Dodam, że byłbym miło zaskoczony jak lornetka umożliwiła by mi głębsze spojrzenie niż tylko na obiekty "powierzchowne". Z góry dzięki za odpowiedź

Lornetka 16x50 ma źrenicę wyjściową w granicach 3mm (tj. 50mm / 16 = 3,12mm). Czyli jest niestety dość ciemna pod kątem obserwacji nocnego nieba. Dla porównania typowe lornetki nocne (zmierzchowe) mają źrenicę w granicach 7mm, czyli ponad dwa razy większą (np. w przypadku lornetki 7x50 źrenica wyjściowa wynosi:: 50mm / 7 = 7,14mm). Natomiast lornetki określane jak uniwersalne mają źrenicę wynoszącą ok. 5mm (np. 10x50). Im większa źrenica wyjściowa lornetki, tym więcej światła wpada do oczu obserwatora, a tym samym większa jest jasność obserwowanych obiektów. Czyli lornetka o mniejszym powiększeniu, ale jaśniejsza, może pokazać w nocy więcej niż bardziej powiększająca, ale ciemniejsza. Tym bardziej, jeśli ma to być lornetka do obserwacji z ręki, gdzie większe powiększenie negatywnie przekłada się na większe drgania obrazu, a tym samym na dostrzegalność szczegółów i sam komfort obserwacji. O wpływie jakości optyki na obraz już nie wspomnę. Dlatego faktycznie możesz pomyśleć o zmianie lornetki na inną.

Baaardzo długo wyczekiwałem na choćby kawałek czystego nieba, choćby dziurę w chmurach i wreszcie się doczekałem. Od rana widziałem za oknem tylko chmury, prognoza zapowiadała fatalne warunki, ale na radarach i zdjęciach z satelity widziałem przemieszczającą się dziurę w chmurach i po cichu liczyłem, że zahaczy o okolice mojego domu. Od miesiąca nie było u mnie pogody, frustracja narastała, szczególnie, że kupiłem sobie ostatnio lornetkę od kolegi @GKG i liczyłem po cichu na jej testy pod gwiazdami. Udało się, chmury na ok 40 min się rozeszły, przynajmniej te większe, bo wysoko gdzieś tam były jeszcze niewielkie chmury, ale po długiej przerwie w obserwacjach, nawet mi nie przeszkadzały. Słów kilka o lornetce. Budżetowy Praktica Toucan 10x50, ładnie leży w rękach, wygodna w obserwacji. Przyszła do mnie rozkolimowana (jak zwykle podziękowania należą się poczcie polskiej), ale po konsultacjach z @GKG szybko to ogarnąłem i była gotowa do obserwacji. Wyszedłem na taras po godzinie 22 i oczywistym, pierwszy celem był Messier 42. Powiem tak, WOW. Obserwacje dwuoczne są świetne, głębia, efekt niemal 3D, to coś, co miałem nadzieję zobaczyć i nie zawiodłem się. Cały Orio prezentował się świetnie. Byłem zaskoczony, że nie dokuczała aberracja chromatyczna, czego się troszkę obawiałem, kupując lornetkę nie za miliony monet. Tutaj tylko na Syriuszu można było dostrzec wyraźniejszą niebieską obwódkę, ale nie raziła ona w oczy i nie przeszkadzała w obserwacjach. Jak już byłem w okolicach Syriusza, to zerknąłem na M47 i M46. Mimo, że była nisko mgła i same gromady były nisko, to M47 zobaczyłem bez większego problemu, z M46 było gorzej. Wydawało mi się, że była mgiełka, ale pewności nie mam. Uznałem, że trzeba szukać obiektów wyżej. Powędrowałem więc w okolice Raka, gdzie w samym centrum jest M44. Mrowie gwiazd, łatwe do rozdzielenia, gromadka po prostu prezentowała się bardzo dobrze. Troszkę poniżej, była kolejna M-ka, a mianowicie M67. Tutaj już bez wodotrysków. Dosyć solidnie wyglądający obiekt, ciut więcej niż mgiełka. Jako że przemieszczałem się dalej w lewo, to zawędrowałem do gwiazdozbioru Lwa i potem Wielkiej Niedźwiedzicy. W lwie chciałem zobaczyć, czy dam radę wyłuskać jego słynny kwartet. No niestety, warunki nie te, Lew za nisko a i lornetka nie jest chyba do takiej drobnicy. W niedźwiedzicy chciałem zerknąć na kolejne M-ki, czyli M108, M97 oraz Galaktyki Bodego. No i znów niepowodzenie. Ani planetarki M97, ani galaktyk nie udało mi się dostrzec. To był moment, kiedy musiałem zejść z tarasu na trawę i odejść troszkę od domu, żeby popatrzeć na zachodnią część nieba. Zacząłem od sporej ilości gromad w Kasjopei. Po kolei dostrzegłem delikatne NGC 225, a potem na raz M103, NGC 663 i wydaje mi się, że NGC 457, ale tutaj to nie jestem pewny. Jak już byłem w tej okolicy, to nie mogłem nie spojrzeć na Gromadę Podwójną X Perseusza. Pięknie się prezentuje w lornetce z ogromną ilością gwiazd wokół siebie. Następny cel, M31. Tutaj zaskoczenia nie było, galaktyka ładnie wygląda w takich powiększeniach, zgodnie z oczekiwaniami Na koniec zostawiłem sobie najlepsze, czyli oczywiście Plejady. M45 nie zawiodły oczekiwań. Właśnie w tym celu kupiłem sobie lornetkę. Dodatkowo zerknąłem sobie na Hiady, które również prezentowały się bardzo ładnie, szczególnie z Aldebaranem na pierwszym planie, który jednak częścią Hiad nie jest. Tuż przed końcem sesji wróciłem jeszcze do Oriona, zerknąłem na mgławicę i schowałem się do domu, bo przyszły chmury. Podsumowując. Lornetka, to jest zdecydowanie wygoda w obserwacjach. Nie trzeba zawsze tachać Syntę 8", żeby zobaczyć piękne widoki na niebie. Nie do wszystkiego są potrzebne duże powiększenia. Moim pierwszym wrażeniem po obserwacjach, jest to, że lornetki są stworzone do obserwacji gromad otwartych, bo te po prostu prezentują się świetnie w takich powiększeniach. Minusem jest jednak stabilność takich obserwacji, szczególnie obiektów, które są wysoko. Mocno przeszkadza, że wszystko się trzęsie, bo niby trzymasz ręce sztywno, lornetka nie jest jakaś ciężka i duża i wydaje się, że powinno być ok, to przy 10x powiększeniu, gwiazdki po prostu latają. Na pewno pomógł stół na tarasie, na którym mogłem oprzeć ręce i prowadzić obserwacje, ale nie nadaje się on, jak obiekt jest wysoko, wtedy jedynym wyjściem jest chyba się położyć na leżaku, lub po prostu na kocu, no ale zimą to nie najlepszy pomysł To by było na tyle z pierwszych wrażeń Liczę że pogoda w tym roku pozwoli jeszcze popatrzeć w niebo, mimo, że prognozy nie są najbardziej optymistyczne.

chętnie kupię. poszukiwane konstrukcje Apogee, Helios Quantum itp... mogą być 90 stopni jak i 45 stopni.

dzień dobry, noszę się z zamiarem sprzedaży dużej lornety kątowej TS10090, w zestawie: lorneta TS10090 widełkowy montaż extender tuba z regulacją wysokości stalowy statyw 2" od CG5 parka ES 20mm 70 st. stan bdb cena w granicach 4500zł (nego) kontakt: priv lub 601 75 69 35 pozdrawiam pp

Zobacz ogłoszenie Lorneta Omegon Nightstar 25x100 Sprzedam nową, prawie nie używaną lornetę Omegon Nightstar 25x100. Kupiona w maju tego roku tu: http://www.astroshop.pl/omegon-lornetka-nightstar-25x100/p,14698 Lorneta w pełni sprawna, nic jej nie dolega. Jest nowa. Sprzedaję ją z jednego powodu. Nie mogę jej używać. Niedługo po zakupie miałem wypadek samochodowy, z którego cudem wyszedłem. Jednak nie daję rady patrzeć w górę tak jak przed wypadkiem. Ani żóraw ani statyw nie pozwalają mi na dostatecznie komfortowe obserwacje. Pozostają obserwacje przez kątówkę. Lornetę polecił mi kolega @Lysy, którego wcześniej zapytałem co radzi kupić. Jak stwierdził Andrzej jej zaletą i przewagą w stosunku do innych podobnych jest łatwa kolimacja, ale nie robiłem tego, nie było potrzeby. Foto ze strony sklepu. Nie mam jej u siebie w domu, została u teściów na wsi, tam jej głównie używałem. Jak ktoś będzie potrzebować, to podjadę po lornetkę i zrobie własne fotki. Lorneta ma swój futerał, oryginalny karton i rachunek. Zakupiłem ją za nieco ponad 1500zł z transportem, chciałbym sprzedać za 1200zł. Oferent kjacek Date 05.07.2017 Cena 1.100,00 zł Kategoria Lornetki

Rozważę kupno poprawnego egz. lornetki 28x110 w rozsądnej cenie

Wychodzi na to że historia zatoczyła koło - przez moje ręce przeszło sporo astro sprzętu a ostatecznie jak zaczynałem od lornetki tak ponownie mam dwururkę. No bądźmy dokładni: dwie lornetki z czego jedna dość przerośnięta. Krótki rys historyczny: SM 15x70, Synta 8, Taurus 380, SM 25x100, TS 102ED, Fujinon 10x70 i APM 100ED APO. Zacząłem chyba dość standardowo - od zachwytu co może pokazać lornetka 15x70. To były chwile które na zawsze zapamiętam, przykładowo ujrzenie pierwszy raz okolic Strzelca na które wyczekiwałem na mrozie do samego rana. Pamiętam ten wypad bardzo dobrze. Potem jak większość z nas marzyłem o czymś większym czyli Syncie ośmio calowej. Apetyt rósł w miarę jedzenia i gdy trafiła się okazja kupiłem 15-calowego Taurusa. Widoki z wielkiego lustra powalały na kolana ale logistyka zaczęła mi dokuczać bo znosiłem sprzęt po schodach z trzeciego piętra przy każdym wypadzie. Gdy już wszystko zniosłem, zawiozłem i porozkładałem często warunki ograniczały znacznie potencjał sprzętu. Zacząłem myśleć o czymś mniejszym na szybkie wypady, wakacje itp. Pojawiła się więc lorneta SM 25x100 - sprzęt o dużych możliwościach ale bogaty w wady optyczne i aperturę ściętą do 88mm. Spojrzałem w refraktor TS102 i to było to. Mobilność i jakość obrazu na zupełnie nowym poziomie. W międzyczasie pojawiła się w walizce też lornetka Fujinon 10x70 i im więcej w nią spoglądałem tym bardziej brakowało mi patrzenia drugim okiem gdy spoglądałem w refraktor. Natura dała parę oczu a ja jedno chowam za opaską, coś nie tak. Apertury mi nie brakowało, uznałem że 100m dla mnie jest najlepszym kompromisem między osiągami a mobilnością. I w ten sposób dotarłem do stanu obecnego - postanowiłem sprzedać wszystko poza Fujinonem i kupić lornetę kątową. Tylko jaką? Mając jako takie doświadczenie w gapieniu się przez różne sprzęty wiedziałem czego szukam: lornetka kątowa, nie musiała być wielka - tak od 80mm w górę ale musiała dawać piękny obraz. Piękny czyli ostrość w dużej części pola widzenia, jak najmniej astygmatyzmu, oddanie barw. Szukałem, czytałem i ostatecznie wybrałem APM 100mm ED APO łamaną pod kątem 45 stopni. Dokładnie tą: http://www.apm-telescopes.de/en/binoculars/giant-binoculars-100mm-aperture-more/apm-100-mm-45-ed-apo-binocular-1-25-eyepiece-sockets2.html?info=9964 Lorneta dotarła do mnie z Niemiec po kilku dniach zapakowana pancernie w dwa kartony, każdy z osobnym piankowym wypełnieniem. Razem z lornetą dostałem: 2 komplety okularów: - TS SWA 70* 20mm (kitowe można powiedzieć) - dające powiększenie 27x, FOV 2,6* - Lunt Engineering HDC 100* 9mm - dające powiększenie 60x, FOV 1,66* oraz certyfikat z Wellenform który potwierdza kolimację lornetki przy powiększeniu 110x. Parametry sprzętu: obiektywy 100mm, szkło FK61, ogniskowa 550mm, przelot optyczny pryzmatów 23mm, waga 6,6kg. Pierwsze wrażenia mam bardzo pozytywne, wszystko wykonane porządnie, wszystko poza szkłem i deklami obiektywów metalowe. Regulacja ostrości chodzi z należytym oporem, bardzo płynnie. Blokowanie okularów w wyciągach zapewniają obrotowe pierścienie. Regulacja odstępu źrenic chodzi dość ciężko ale nie jest to ustawienie które się często zmienia więc to nie kłopot. Stopa mocowania do statywu ma otwory na 3 śruby, dwie 1/4 cala i jedna 3/8 cala. Ja zamocowałem lornetę dwoma śrubami 1/4 cala do uniwersalnego L adaptera a całość wisi na statywie AZ5. Póki co wydaje mi się ten montaż odpowiedni, drgania są szybko tłumione a możliwość użycia mikro ruchów to wielki plus. Lorneta nie zjeżdża w dół nawet gdy spogląda w zenit. Mam za sobą tylko jeden wypad pod gwiazdy, niestety krótki i przy pełni Księżyca. Okulary ostrzą a jakość obrazu zwala wprost z nóg. To nie jest lornetka, to są dwa bardzo dobre refraktory obok siebie. Czytałem bezpośrednie porównanie APMa z jakimś 4-calowym APO Taka. Wg. testujących oba sprzęty dawały tak samo dobre obrazy przy tych samych powiększeniach. Sorry nie mogę teraz znaleźć gdzie to było. Ja w takie APO nie spoglądałem ale nawet w kitowych okularach rzuca się w oczy całkowity brak astygmatyzmu. Gwiazdy są punktami, żadnego skrzenia. Podobnie w okularach 9mm przy powiększeniu 60x. Była pełnia a ja spojrzałem na DSy.. niby głupota ale ilość detalu w M42 widzianej bez filtra mocno mnie zdziwiła. 'Wąsy' mgławicy wprawdzie nie domknięte, widoczne ok 50% ich długości, ale hej, jest pełnia Księżyca. W centrum mgławicy widać wyraźne zróżnicowanie kłaczków, struktura jest oczywista. Wychodzi że APM to jest efektywne 100mm apertury bo takiej M42 nie widziałem w żadnych warunkach bez Księżyca w SM 25x100 który tej apertury miał 88m. Nie mierzyłem efektywnej apertury APMa, czasu nie było ale ten obraz sprawił że nie muszę mierzyć. Rzuciłem oczami (bo już nie okiem) na Kastora, a nóż zobaczę rozbicie tej podwójnej? Nie, nie tego dnia a może powiększenie 60x jest zbyt małe. Czas pokaże. Jeszcze spojrzenie na Jowisza i Księżyc. Ostrość i rozdzielczość obrazu znowu robi piorunujące wrażenie. Jest lepiej niż w EDku 102mm a mój egzemplarz dawał naprawdę niezłe obrazy. Aberracja chromatyczna na niewielkim poziomie, całkiem akceptowalna. Wyraźnie większa na Jowiszu niż na Księżycu i wyraźnie większa w tanich kitowych okularach także zakładam że sporo tej aberracji wniosły same okulary. Ilość widocznych detali w powiększeniu 60x przypominała obrazy z EDka przy powiększeniu ok 100x. W mojej ocenie optyka wysokiej klasy a patrzenie dwuoczne potęguje ilość wyłapywanych detali. Jak na razie tylko tyle mogę powiedzieć bo pogoda jaka jest wszyscy wiemy. Czekam na ciemne niebo ale wiem że się nie zawiodę. Oby chmury łaskawie odsłoniły niebo przy najbliższym nowiu to napiszę więcej. Więcej do poczytania o lornecie APM tu: http://www.binomania.it/recensione-del-binocolo-apm-100-ed-apo-45-osservazione-astronomica-ii-e-ultima-parte/ Przy użyciu translatora Google na język angielski jest całkiem OK, nie wiem jak sobie poradzi z tłumaczeniem na polski. Kilka fotek na koniec:

Witam Posiadam lornetę 20x80 i już od początku wydawała mi się rozkolimowana. Lekkie poprawki czasem poprawiały sytuację lecz po jakimś czasie znów obraz mi się "dwoił" Na domiar złego rok temu lornetka mi upadła i przednia tuba mi odpadła. Oderwało się na gwincie. Skleiłem to lecz lornetka już jest rozkolimowana na dobre. Szkoda mi tej lornety. Ktoś podjął by się jej naprawy ? Mieszkam w Białymstoku.

Witajcie jestem tu nowy, mam na imię Mariusz, 28 lat, mieszkam na Podkarpaciu, choć czasem bywam w Sudetach. Koledzy z astromaniaka polecili mi Wasze forum i liczę na Waszą fachową pomoc. Temat rozpocząłem tutaj: http://www.astromaniak.pl/viewtopic.php?f=10&t=26131 Jako, że korzystam z tego forum od lat jako gość, wiele interesujących mnie tematów jest mi znanych, ale nie wszystkie. Czytałem recenzję lornety 28x110, ale interesuje mnie kątowa 100-tka. Kopiując część z astromaniaka "Zakładany budżet max do 5 tys. Wstępnie wytypowałem następujące modele: 1) kątowa z APM 100 mm 45 st. z okularkami 25x i 50x http://www.apm-telescopes.de/en/product.html?info=1893&xc8a05=0qsrh893skhvqut3gdenm09gc6 2) kątowa 100 mm 45 st. z zestawem okularów o pow 20 x http://teleskopy.pl/product_info.php?cPath=25_325&products_id=1993&lunety=Lornetka_TS_semi-APO_100_mm_z_wymiennymi_okularami_%2845%B0%29_%28TSG10045%29 W niemieckim TS jest jakaś stara wersja tej lornetki 3) TS MX Marine 22x85 4) TS MX Marine 20x110 5) TS MX Marine 28x110 Czytałem też dostępne recenzje tych lornetek na CN. O ile sprawa dotycząca zalet i wad lornetek 3-5 jest w miarę jasna. Choć dużym problemem jest duży rozrzut jakościowy mimo że to seria BA8, bo kupując moją TS MX Marine 15x70 musiałem reklamować, bo miała mnóstwo wad począwszy od przekrzywionego okularu, po jakieś czarne paprochy na powłoce pryzmatów i ślady palców. W Warszawie oglądałem 28x110 i była kompletnie rozkolimowana, na dodatek jeden okular ostrzył na 50 m a drugi to z 300 m był problem. 20x110 lepsza w wykonaniu, ale powiększenie wydało mi się trochę zbyt małe. No i waga 7 kg. Nie wiem czy żuraw astrokraka pociągnie takiego kolosa. Zmiana regulacji przeciwwagi to nie problem (na takie z prętem jak jest w montażach paralaktycznych), ale samo mocowanie lornetki już tak. Do mojej 15x70 oryginalne mocowanie jest niepraktyczne i zabawa w nocy ze śrubokrętem, dlatego to przerobiłem. Ale duże lornety mają specjalny stelaż i robi się problem. Co do pozycji 1 i 2 dowiedziałem się że w podobnych modelach jest ścięcie źrenicy i nie wszystkie okulary ostrzą. A jak jest z kreską dyfrakcyjną, bo z tego co się dowiedziałem jest tam pryzmat Amiciego. Miałem przerobioną ZRT 457, w dzień obrad dawała dobry, ale kreska na Jowiszu czy każdej jaśniejszej gwiazdce spowodowała, że szybko się tej lunety pozbyłem, choć była świetna jak na swój przedział cenowy. Czy ktoś z szanownych Forumowiczów robił test apertury lornetek kątowych z pkt 1 i 2? Bo nie chcę kupować lornety za 4 kzł, której efektywna apertura to 90 mm, jak w Sky Guidzie, którego się pozbyłem po roku użytkowania (efektywna apertura wyszła 62 mm), Nikon Action EX też nie jest idealny (ok. 47-48 mm przelotu światła), ale jest poręczny i waży tylko 1 kg i ma wygodne wykręcane muszle. Niestety muszę obserwować w okularach (krótkowzroczność z astygmatyzmem) i interesują mnie lornetki z długim użytecznym ER pozwalającym obejmować w okularach całe pole widzenia (TS Marine 15x70 daje jeszcze radę przy odwiniętych muszlach, ale ledwo). Sorki, że tak trochę chaotycznie i wszystko na raz, ale zależy mi na dobrej lornetce za rozsądne pieniądze." Ostatnie posty z astromaniaka odbiegły od pierwotnego tematu, niemniej dyskusja jest ciekawa. Interesują mnie zalety jak i wady głównie lornetek kątowych. Z serią BA8 troszkę miałem doczynienia. Z kątowych to tylko 70-tke z wymiennymi okularkami widziałem, niezły jakość, aberracje stosunkowo małe, ale widok zapamiętałem jakbym patrzył przez małą studnię - pole widzenia wydało mi się trochę małe.