Search the Community

10.06.2021 (godz. 23:00), Folwark Sulejewo Czerwcowe obserwacje mają swój urok. Pomimo tego, że zaczynają się białe noce jest coś magicznego w spoglądaniu na letnie konstelacje. Przyjemna temperatura, wschodzące gazowe olbrzymy, czy też dźwięki wieczornego lata z szczekającym psem sąsiada w oddali. Te wszystkie elementy tworzą naprawdę klimatyczną kompozycję. Tego dnia do obserwacji zachęciła mnie zachodząca Wenus. Wysoko zlokalizowana tuż po zachodzie słońca dała sygnał niczym latarnia, że to będzie dobra noc. Zaopatrzony w lornetki 10x50 i 15x70 udałem się na miejscowy „folwark”. Finalnie na miejscu byliśmy w cztery osoby, a cel był jeden - zobaczyć jak najwięcej w konstelacji Skorpiona i Strzelca. Pierwsza do boju została wystawiona lornetka 10x50. Jej priorytetowym zadaniem było rozdzielenie dwóch składników gwiazdy Acrab w górnej części gwiazdozbioru Skorpiona. Stabilizacja statywu miała tu kluczowe znaczenie. Dzięki eliminacji drgań udało się odseparować mniejszy składnik od strony północno-zachodniej. Separacja była jednak na tyle mała, że gdybym o niej nie wiedział to bym ją z pewnością przeoczył. Później lornetka 15x70 tylko potwierdziła widoczność dwóch składników w pełnej klasie. Pozostając przy 10x50 wycelowałem na ślepo w okolice Strzelca. Ku mojemu zdziwieniu w polu widzenia znalazły się od razu dwa bardzo duże i jasne obiekty. Pierwsze co pomyślałem - Mgławica Laguna. Jednak spojrzenie przez bardziej doświadczonego kolegę i analiza sąsiednich gwiazd w aplikacji SkySafari dały jasno do zrozumienia, że mamy tutaj do czynienia z urzekającą Mgławicą Omega nad którą górowała równie jasna Mgławica Orzeł. Obydwa obiekty oznaczone jako M17 i M16 były bardzo dobrze widoczne w jednym polu widzenia. Wyraźne, jasne, charakterystyczne. Detali oczywiście nie można było wydobyć, ale nie to jest celem lornetki o takich parametrach. Nieco niżej dostrzegalna była także gromada otwarta M18. Znając już lokalizację, w której się znalazłem zjechałem nieco niżej na południowy-wschód przecinając dość sporą gromadę M24, aż dotarłem do głównego celu tej nocy. Oczom ukazała się jedyna w swoim rodzaju Mgławica Laguna. Widok, który można śmiało porównać do M42 w Orionie podczas zimowych sesji obserwacyjnych. Mgławica Laguna, czyli M8 to obiekt majestatyczny o sporych rozmiarach. Przy dobrej lokalizacji i warunkach widoczny nieuzbrojonym okiem. Takim obrazem można się delektować przez długi czas. Nieco powyżej, ale cały czas w tym samym polu widzenia zlokalizowana jest kolejna Mgławica, tym razem M20 znana jako Trójlistna Koniczyna, a zaraz obok gromada otwarta M21. Czas na nieco większy kaliber - jako działo załadowałem lornetkę 15x70. Schodząc do gwiazdy Lambda Sagittarii namierzyłem M28. Niewielka, ale dobrze widoczna „kulka”. Następnie odbiłem do M22 - łatwa do zlokalizowania, będąca zarówno jedną z najjaśniejszych i najbliższych Ziemii gromad kulistych. Gdyby nie jej niskie położenie i niezbyt korzystna widoczność z naszego rodzimego podwórka, byłaby obiektem do obserwacji znacznie lepszym niż M13 w Herkulesie. Na chwilę zawróciłem do Skorpiona, aby potwierdzić widoczność M4, po czym raz jeszcze zajrzałem do mgławic w Strzelcu. Przeczesując kolejno jeden obiekt za drugim strzelałem w emki lornetką 15x70. Tym razem były jeszcze lepiej widoczne i wyraźne, można było wyłuskać pewne subtelne detale. Gwiazdozbiór Strzelca to prawdziwa skarbnica DSów. Niestety ze względu na swoje położenie konieczny jest dostęp do ciemnego, niezaświetlonego nieba z dobrym i niezasłoniętym widokiem na południe. Nawet jeśli wymaga to przejechania dłuższej drogi w celu znalezienia dogodnego miejsca do obserwacji - zapewniam, że naprawdę warto. Ewentualne zmęczenie zostanie wynagrodzone przez niezapomniane widoki, które zapadną w pamięci na wiele lat. Tej nocy spoglądaliśmy także na Mgławicę Welon w Łabędziu, ale o tym już w kolejnej relacji… c.d.n. Do następnego razu! Pozdrawiam, Paweł : - )

Przez ostatnie dni pogoda niestety nie sprzyja, dlatego postanowiłem wrzucić szkice z wrześniowych obserwacji. Nic nadzwyczajnego - szkice ołówkiem na białym papierze, kolory odwrócone i dodane ciemniejsze tło w programie graficznym. Może w najbliższym czasie uda się nakreślić coś nowego i ożywić ten dział z astroszkicami.

To jedna z jaśniejszych gromad na niebie. W rankingach "wielkości/jasności" ląduje bardzo wysoko i bywa uważana jako 4ta lub 3cia nawet. Dzięki swojemu położeniu ginie trochę w dosłownym mrowiu gwiazd, równie kolorowym co ona sama. Odkrył ją Abraham Ihle 26 sierpnia 1665 roku. Gromada Strzelca znajduje się w odległości około 10 400 lat świetlnych od Ziemi i 16 000 lat świetlnych od centrum Galaktyki. M22 widzialna jest jako plamka o jasności 5,1 magnitudo, o średnicy 32 minut, co przy odległości 10,4 tysięcy lat świetlnych od Ziemi, przelicza się na rzeczywistą średnicę równą 97 lat świetlnych. Sky90@4.5/Asi1600 RPA Bateleur, HEQ5 belt mode, LRGB 30,10,10,10 x1min

Gromada M22 (NGC 6656) – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Strzelca, jedna z najjaśniejszych i najbliższych Ziemi gromad kulistych. M22 widzialna jest jako plamka o jasności 5,1 magnitudo, o średnicy 32 minut, co przy odległości 10,4 tysięcy lat świetlnych od Ziemi, przelicza się na rzeczywistą średnicę równą 97 lat świetlnych. Na prawo od niej widać inną mniejszą gromadę NGC 6642 o średnicy 5,8' i jasności 8,9 mag. Kompozycja o łącznym czasie ekspozycji 37min. wykonana za pomocą astrografu o średnicy 106mm i kamery SBIG11000M z Pitigliano, Toskania, Włochy 42,5N)

Gromada Strzelca (Messier 22, NGC 6656) to gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Strzelca. To jedna z najjaśniejszych na niebie i najbliższych Ziemi (10.600 lat świetlnych) wśród gromad kulistych. Odkrył ją Abraham Ihle 26 sierpnia 1665 roku co umieszcza ją w czołówce również pod względem chronologii odkryć gromada kulistych. Istnieją autorzy (np Kenneth Glyn Jones), którzy twierdzą że Heweliusz mógł obserwować ją wcześniej. Charles Messier umieścił ją w swoim katalogu 5 czerwca 1764 roku. Gromada Strzelca znajduje się w odległości 16 000 lat świetlnych od centrum Galaktyki. Oddala się od nas w tempie 149 km na sekundę. Widzialna jest jako plamka o jasności 5,1 magnitudo, o średnicy 32 minut (więcej niż Księżyc w pełni), co można przeliczyć na rzeczywistą średnicę 99 (+/- 9) lat świetlnych. Jako jedna z czterech znanych gromad kulistych (obok M15, NGC 6441 i Palomar 6) zawiera mgławicę planetarną. Jak na razie doliczono się w niej 32 gwiazdy zmienne i...2 czarne dziury. Dane katalogowe: Rektascensja: 18h36m24 Deklinacja: -23°54' Gwiazdozbiór: Strzelec Odległość: 10600 l.ś. Jasność: 5,1 mag. Rozmiar kątowy: 32' M22 jest łatwym celem z powodu swojej jasności i niewielkiej odległości 2,5 stopnia na północny wschód od Kaus Borealis (λ Sag, 2,8 mag), górnej gwiazdy "czajniczka" Strzelca. Gromada jest najlepiej widoczna w czerwcu, lipcu i sierpniu. W naszych szerokościach geograficznych nigdy nie góruje szczególnie wysoko nad południowym horyzontem. M22 to obiekt dla wszystkich rodzajów instrumentów optycznych. Przez lornetkę 7x50 lub 10x50 jawi się jako rozproszona kula światła, która już na pierwszy rzut oka "nie jest gwiazdą", ale bez widocznych szczegółów. Im większy sprzęt, tym więcej elementów będzie w stanie wyłowić z kulki. M22 ma wyraźnie eliptyczny kształt i oglądana przez duży teleskop, na przykład 300mm (12 cali) wygląda absolutnie wspaniałe z widocznymi setkami gwiazd. Szkice na forum: Szkicowy Katalog Messiera (3 szkice obiektu), poniżej szkic Muchozola: Zdjęcia na forum: http://astropolis.pl/topic/42127-m22-kolorowy-pas-drogi-mlecznej/ (zdjęcie poniżej) http://astropolis.pl/topic/22702-m22/ http://astropolis.pl/topic/41149-kilka-kulek-na-szybko/

Wracam do ulubionej grupy obiektów a mianowicie do gromad kulistych. Niestety gromady są bardzo wymagające z mojego punktu widzenia i na naszym północnym niebie jest ich zaledwie kilka tzn takich które można dobrze naświetlić długą ogniskową. Te położone poniżej równika niebieskiego wymagają polowania na warunki a i tak nie wiem czy może 2-3 z nich dałoby się dobrze zrobić ogniskową 1m lub więcej. Może inny setup. W czasie wyprawy pod południowe niebo nie mogłem sobie odmówić wycelowania w M22 pomimo mniejszej ogniskowej. Już kiedyś bardzo mnie ona urzekła ze względu na to morze kolorowych gwiazd drogi mlecznej w tle, chodź z naszych szerokości jest widoczna nisko nad południowym horyzontem. Czymś wspaniałym było to już wtedy a teraz to już wypas. Piękne południowe niebo pozwoliło uwidocznić niewielkie delikatne zróżnicowanie drogi mlecznej w tym rejonie widoczne w poprzek kadru. To spora gromada. Może warto abym naświetlił nasze M2,3,13,15,92 z tego samego setupu dla porównania. Byłby z tego fajny projekt wiosenno-jesienny. A jeśli mowa o historii to jest ona tu: dokładnie 5 lat http://astropolis.pl/topic/22702-m22/ Tutaj więcej informacji http://astromarcin.pl/pages/M22.html

Brak czasu i problemy z montażem skutecznie utrudniają zabawę w focenie, ale co nieco udało się uzbierać. Nie są to wypasione zdjęcia, ale zawsze to coś nowego w skromnej kolekcji Pojedyńcze ekspozycje nie dłuższee niż 180s - po kilkanaście na zdjęcie. Sprzęt: EQ6+ED120+MI G2-4000. Prawie wszystko w wersji b/w, bo kolorowa kamerka nadal leży rozbebeszona i czeka na przerobienie chłodzenia i obudowy (ewentualnie na doprowadzenie do stanu używalności ). M22: M62: M53+NGC5053: M5: M13: I na zakończenie M13 z wykorzystaniem koloru, który zebrałem dwa lata temu z Edka80 i kolorowej kamerki Oriona:

Space: the final frontier. These are the voyages of SW6" with canon on CG5GT. Its continuing mission: to depict strange new objects, to seek out new life and new civilizations, to boldly go where no one has gone before To najwspanialsza kulka jaka mozna sfotografowac z polskich szerokosci. Zrobilem juz niejedna wiec chyba moge taka opinie wyrazi publicznie Mam niejasne podejrzenia co do M4 rownie jasnej i rozlozystej ale to moze za rok. M22 w tej tęczy kolorowych gwiazd z pasa drogi mlecznej wygląda bajecznie i właśnie tak kolorowo musi byc prezentowana. SW6"N, CG5G, canon 350D mod, guiding 16x6min/iso 800 Wszelkie plotki o tym ze canon umarl publicznie dementuje - oto dowod