Search the Community
Showing results for tags 'm45'.
Found 53 results
-
To jeden z tych obiektów do których do tej pory nie udało mi się wrócić dedykowanym CCD po pierwszych krokach w astrofotografii. Gdzieś dawno robiłem canonem i w sumie miałem obwieścić, że w końcu mi się udało tylko..., że Asi to cmos Nie mniej jednak to wreszcie pełnometrażowa praca LRGB. Obiekt znany więc dane encyklopedyczne pozwoliłem sobie pominąć w opisie. FSQ/Asi1600 LRGB - 3h
-
Starzeje sie..... z braku pogody odgrzebalem starego stacka z QHY8L+ED80 45x5min po prawej złapała sie nawet PGC13696 3 lata temu obrobka powyzszego stacka wygladala tak
-
Witam. Plajad nikomu przedstawiać nie trzeba. Były jednym z czynników dla którego zainteresowałem się astronomią obserwacyjną za dziecięcych lat, obiektem znanym i podziwianym dużo wcześniej, jeszcze chyba za czasów przedszkolnych, na długo nim poznałem ich nazwę i charakter, mylonym wówczas z Małym Wozem. Nie ma chyba nikogo, kogo by nie urzekały, ani nie ma kultury w której nie odcisnęły by swego fantastycznego piękna. Hindusi np, wierzą, że to z nich przybył na Ziemię bóstwo Muruga. Podobnych opowieści można by mnożyć, przykładów mamy także bez liku z czasów nam bliższych. Sam lubiłem fantazjować o istnijących tam zamierzchłych, a może przyszłych cywilizacjach i zmierzających tam migracjach postludzkich istot. Teraz, kiedy po latach znów wróciłem do astronomii i skromnych obserwacji, zdecydowanie stronie od obiektów takich jak Plejady czy Wielka Andromedy, ze względu na to, że przejadły mi się przed laty oglądane na nijakim sprzęcie. Wydają się po prostu strasznie oklepane. Nie znaczy to, że nie patrze na nie w ogóle, zerkam, ale tylko chwilowo, bardziej w celu porównania możliwości obecnego sprzętu z tym sprzed lat niż dla samych obiektów. Aż do wczoraj, kiedy zmuszony śródmiejskimi warunkami i nieudaną obserwacją NGC 6633 postanowiłem w końcu poświęcić czas rzeczonym Plejadom, a co za tym idzie także ich szkicowaniu, bo do tego głównie sprowadzają się moje obserwacje, od samego początku. Efekt oceńcie sami. OBSERWACJA: GROMADA OTWARTA M45, PLEJADY W BYKU. CZAS: 7. 11. 2018, 20:24 - 21:45 CET. MIEJSCE: Zachodniopomorskie, Śródmieście, z płd. okna. SPRZĘT: Lornetka Celestron Skymaster 15 x 70. Statyw. WARUNKI: Dostateczne... Kolejny obiekt "portretowałem" kilka tygodni wcześniej. W swoich obserwacjach skupiam się głównie na obiektach głębokich, galaktykach i kulkach na pierwszym miejscu, gromady otwarte zostawiając nieco na uboczu. Wśród ostatnich moją szczególna uwagę przykuwają te, które prywatnie nazywam "plejadopodobnymi" ze względu na uderzające podobieństwo do plejad: "szkieletową", "kratową" budową na planie czworokąta, z przyległumi w rogach kolejnymi gwiazdami dającymi złudzenie przedłużenia tej formy. Może jednak to coś więcej niż złudzenie? Ile wiemy o budowie przestrzennej tych obiektów... Takie są same Plejady, taka jest w pewnym stopniu NGC 7160, i z całą pewnością M29. Tej ostatniej poświęciłem właśnie rzeczona obserwację, i to z niej szkic pragnę wam przedstawić. OBSERWACJA: GROMADA OTWARTA M29 W ŁABĘDZIU. CZAS: 15.-16. 10. 2018. 23:24 - 2:00 CEST. MIEJSCE: Taras płn., Śródmieście, Zachodniopomorskie. SPRZĘT: j.w. WARUNKI: Dostateczne... Czyż podobieństwo nie jest uderzające? Podobnie wygladały by zapewne same Plejady oglądane z tak znacznej odległości(M29 dzieli od nas wiele tys lat św.). W związku z tym nasuwa się pytanie: Czy to tylko przypadkowe podobieństwa, iluzje formy, czy jakiś wzorzec charakterystyczny dla pewnych gromad? Znacie jeszcze jakieś tego typu obiekty poza wymienionymi? Z pewnością dorzucę wkrótce wspomnianego engieceka w wolnej chwili. Zapraszam.
- 4 replies
-
- 11
-
-
- m45
- plejadopodobna
- (and 7 more)
-
Klasyka zimowego nieba z 30 grudnia 2016 roku z szerokiej perspektywy (Canon 6D, Samyang 135mm f/2, ISO 1600, 31x4min). Plejady (M45) jeden z najbardziej znanych obiektów zimowego nieba na tle gazowo-pyłowych mgławic od lewej strony LDN 1495, IC 359, IC 360, LBN 777. Obszar bardzo urozmaicony, ale wymaga dostępu do nieba pozbawionego zanieczyszczenia światłem (z dala od miast, wsi, autostrad, fabryk, parkingów). Kompozycja ukazuje majestatyczność wszechświata z perspektywy naszej Galaktyki. Link zewnętrzny (4MB) do zdjęcia (https://goo.gl/XxvQpH). i wersja bardziej kolorowa i ciemniejsza...
-
Mój ulubiony obszar nieba w dwóch odsłonach: ciepłej i zimnej, 47x4min, iso2000, FSQ106 + korektor 0,73x
-
Jak wielu wie, mam słabość, aby zeskrobywać z matrycy materiału do ostatniego fotonu, często wyciągając go przy tym aż do pisku i bólu... próbowałem się trochę samo-ocenzurować... ale słabości wzięły górę. Poniżej tegoroczna kolekcja 52x120s z Samyangiem 135mm/2.0@2.8 i Nikona D610@iso1600. Fotki zbierane w wakacje w Balatonbereny na Węgrzech. jedyne co mnie boli i zaskakuje w tym materiale, że w centralnej jego części nie załapał się na matrycy obszar Ha w okolicach IC348. Pozdrawiam iro
- 24 replies
-
- 48
-
-
-
-
Parę dni temu udało mi się kupić używanego Nikkora 180mm f/2.8 ED, który na wielu forach był polecany do astrofotografii z powodu świetnych parametrów optycznych i dość niskiej ceny jak na takie światło. Mimo pochmurnego weekendu udało mi się w poniedziałek wieczorem wyłuskać parę godzin bezchmurnego nieba i wypalić trochę fotonów Poniżej efekty i skromne Plejady ode mnie Nieguidowane eq3-2, Nikon D5100 + Optolong L-pro, 60x90s @f/4 Uwagi i komentarze mile widziane Pozdrawiam, Michał v2
-
Zastanawiałem się czy wrzucać, czy nie ale wrzucam Plejady podczas słabej mgły (więc chyba dlatego takie halo choć pewien nie jestem) Mam nadzieję, że nie za dużo saturacji. Dziwna sprawa bo mi flat nie zadziałał w jednym miejscu no i jakieś cuda z tłem robiłem haha. Canon 600D TS65q ~4h ekspozycji 1 min klatki
-
Zobacz ogłoszenie 3 adaptery: nosek 1,25" na M54, M45, M47 Sprzedam trzy adaptery z noskami 1,25”. Made in Astrokrak. Jeden przerabiany przeze mnie. 1. Adapter nos 1,25” / M54 x0,75 męski, z gwintem filtrowym - adapter przerabiany przeze mnie. Przetaczałem wnętrze tulejki na szerszy przelot. Przy końcu, ok 0,5cm od kołnierza jest “schodek” - zwężenie wewnętrznej średnicy. Zatem średnica przelotu na wejściu ma 28mm, na wyjściu 26mm. Tulejka z zewnątrz oszlifowana do żywego aluminium. Wyczerniona czarnym, dobrym, matowym lakierem samochodowym, odpornym na wilgoć. 2. Adapter nos 1,25” / M45 x0,75 męski, z gwintem filtrowym - adapter nietknięty. Taki, jak przyjechał od P. Janusza. Średnica przelotu ma 28mm. Jest to gwint filtrowy 1,25” poprowadzony przez całą tulejkę. 3. Adapter nos 1,25” / M47 x0,75 męski, z gwintem filtrowym - adapter również nietknięty. Średnica przelotu ma 28mm. Jest to gwint filtrowy 1,25” poprowadzony przez całą tulejkę. Sprzedana Cena za sztukę 40zł + 10zł przesyłka listem poleconym (gabaryt “B”) Jak ktoś będzie zainteresowany kompletem, to zrobię jakiś rabat. Oferent wimmer Date 04.02.2018 Cena 40,00 zł Kategoria Złączki i adaptery
-
Witam po długiej przerwie. Niestety zmuszony byłem do sprzedania swojego ST2K i zostałem z DSLR-em bez prowadzenia na moncie HEQ-5 Plejadki robione w warunkach podmiejskich. Około 60x30sek + darki Wyszło jak wyszło, ale nawet takie zdjęcie po długim czasie cieszy mnie bardzo. Oczywiście konstruktywna krytyka mile widziana ;-)
-
Witam 13 nie okazał się pechowy. Udało się załadować sprzęt i wyskoczyć poza miasto. Oto, co udało mi się wypalić: Plejady newton 150/750, niemod. Canon 1200D, 2,5 h materiału Ciągle te samy problemy z prowadzeniem i optyką, ale jest ok. Może w grudniu jeszcze raz uda mi się powtórzyć taki wypad. Pozdrawiam P.S. Meteory bardzo nisko latały
-
Modyfikowany #Canon5DMarkII wyposażony w obiektyw #Samyang135f2. Kompozycja 21 klatek każda o czasie trwania 2min. Obszar bogaty w mgławice gazowo-pyłowe. Zdjęcie wykonywane w trudnych warunkach pogodowych (mgła).
-
Pogody nie ma to wracam do starych materiałów. 24-10-2014 Mazury (Śledzie) 40x 10 min QHY8L, TS APO 65q iOptron iEQ45 Pamiętam że była bardzo duża rosa. Obrabiałem to już wiele razy ale zawsze bałem się wyciągnąć więcej bo nie umiałem sobie poradzić z szumem. Dzisiaj wiem co to jest wyciągnięcie luminancji, co to saturacja w LAB`ie. Kiedyś nie było to możliwe i udawało się w miarę przyzwoicie pokazać najjaśniejsze struktury tej pięknej mgławicy. Na pohybel niżowi i polskiej niepogodzie.- 11 replies
-
- 32
-
-
Plejady (M-45) – najbardziej znana gromada otwarta na niebie. Swoją popularność zawdzięczają głównie temu, że można je swobodnie podziwiać nawet nieuzbrojonym okiem. Gromada ta znajduje się w gwiazdozbiorze Byka i jest odległa od nas o około 444 lata świetlne (136 parseków). Ta młoda gromada – mająca około 100 mln lat – jest otoczona niebieską mgławicą, która widoczna jest na zdjęciach wykonanych odpowiednią techniką. TS72APO / Atik428ex / HEQ5 / LRGB L45x600 RGB 12x300 / Rpi3 eKos / sesja zdalna .
-
Prezentuję obiekt którego dawno tutaj nie było...przynajmniej od zeszłej zimy....:) materiał zbierany w mieście. Nikon d700, Newton 150/750. 40x120 sek. Jako początkujący, proszę o wskazówki co można poprawić. Nie chciałem mocniej wyciągać mgławicy gdyż mam mało materiału, jedynie 80 min. Próbowałem bardziej wyostrzyć ale nie mogłem zapanować nad gwiazdkami. I tak gwiazdy wydają się nadmiernie przepalone. Z góry dziękuję za uwagi.
- 21 replies
-
- 14
-
-
-
Kisiłem ten materiał prawie miesiąc dłubiąc przy nim od czasu do czasu i w końcu PS wypluł coś takiego DSy to nie mój fach więc wybaczcie niedociągnięcia obróbki. Na razie lepiej nie umiem - ale jakby ktoś miał uwagi to chętnie wysłucham co mógłbym poprawić i jak Zestaw zresztą też budżetowy: Canon 500D unmod + stary obiektyw Porst 50/1,7 przymknięty do f/4 + Vixen Polarie na statywie foto Czasy 30 x 6 minut, ISO 800 materiał zebrany podczas zlotu w Odernem. Poskładane w IRIS, obrobione w PS Kadr znany i lubiany - w roli głównej M45, Kalifornia i zestaw pyłów z gwiazdozbioru Byka.
- 10 replies
-
- 9
-
-
- M45
- Kalifornia
- (and 1 more)
-
M27 20x180s bin 2x2 , na razie bez darków , M45 42x120s bin 1x1 , darki .Prowadzenie szalało z powodu wiatru (25km/h). Eq6,ts65q,asi1600mcc. -10st, unikalne spajki pochodzą najprawdopodobniej z 2calowego filtra irblock GSO.
- 9 replies
-
- 10
-
-
- asi1600mcc
- m27
- (and 1 more)
-
Wczoraj zdarzyło się coś niesłychanego, na chwilę otworzyło się niebo w UK więc czym prędzej na miejscówkę... Niestety wyjad okazał się porażką ze względu na kabel który zmarnował mi najlepszy czas, pierwsze 3 godziny nocy. Znalazłem problem i wymieniłem kabel guidera, okazało się że akumulator ma tylko 40% a więc reszta nocy stoi pod znakiem zapytania. Po kilkakrotnym ustawianiu udało mi się zebrać materiał z M45 oraz przelatującą w pobliżu kometą C/2015 ER61 (PANSTARRS). Przy obróbce na jaw wyszły jakieś dziwne odbicia światła wewnątrz teleskopu albo pomiędzy filtrami. Materiał zmarnowany ale spróbowałem coś z tego wyciągnąć, co przedstawiam poniżej. Potwierdza się że im jaśniejszy obiekt tym trudniej jest osiągnąć zadowalające efekty. Pozdrawiam Mariusz Teleskop: Skywatcher EVOSTAR 80ED DS-ProMontaż: HEQ5Pro Kamera: QHY168C Filter Optolong L-PRO MAX Luminosity Kamera guiding: ZWO ASI120MM Guiding -szukacz SW 9x50 14x300s ekpozycja przy -10°C (70 min) binning 1x1 10xdarks 10xbias
-
Plejady mają dla mnie szczególne znaczenie bo to był pierwszy obiekt który w czasie sesji miał odpalony guiding - stare dzieje Od tamtej pory nie udało mi się zrobić tego Messiera od początku do końca w CCD. No ale małymi krokami i do celu. Cierpliwy się zrobiłem w tym wypadku. Tutaj szersze podejście do tematu pod jesiennym niebem z ogniskowej 200mm. To się nie liczy oczywiście - ja muszę je mieć z CCD. Poniżej widoczny jest crop. Kliknięcie daje podgląd na pełną klatkę. Canon 6D/200mmf3.5 3h
- 29 replies
-
- 58
-
-
Testuję minimalistyczne podejście, żeby zobaczyć, czego można się spodziewać przy minimalnym nakładzie pracy. Jestem ciekaw Waszej oceny. 4x300s, po 300s na każdy kanał (LRGB). Całość złożona w DSS, potem edycja w PS i LR. Kanały RGB wywołałem dodatkowo osobno w FITS Liberator. Całość edycji zajęła około godzinę.
-
Pogoda nie rozpieszcza i nawet cirrusy nie dyskwalifikują nieba . Canon 450d mod , canon 1.8stm 50mm f 3,2 , zestaw został powieszony na pręcie przeciwwagi neq6 40x180 s iso800
-
Cześć Nie mogę się doczekać Plejad. Wprawdzie już koło 1:30 są nieźle widoczne, ale u mnie od dłuższego czasu o tej porze niebo pokryte jest chmurami. W zeszłą sobotę widziałam je nisko nad horyzontem, błękitne, cudne, niemalże eteryczne. I choć w poprzednich latach oglądałam je wiele razy, a nawet pod koniec sezonu z przyzwyczajenia przestałam na nie zwracać uwagę, to jednak teraz, po kilku miesiącach bardzo za nimi tęsknię. Wertując literaturę, sporządziłam krótki referat. Zachęcam do przeczytania oraz przedstawienia swoich uwag i sugestii, a także wskazania aspektów, którym nie poświęciłam uwagi w notatce, a które są istotne z punktu widzenia omawianego tematu. PLEJADY, CZYLI SIOSTRY W BŁĘKICIE Plejady, są jak nastoletnie siostry, gotowe by niebawem opuścić rodzinny dom. Taką oto romantyczną metaforę znajduję na łamach miesięcznika "Universe Discovery Guides" publikowanego przez NASA. W tym stwierdzeniu jest wiele prawdy. Za 250 milionów lat, gwiazdy składowe Plejad, przemieszczając się w przestrzeni opuszczą swoje dotychczasowe miejsce i wymieszają się z innymi, "dorosłymi" gwiazdami naszej galaktyki. Siedem z gwiazd gromady M45 nazwano imionami córek greckich bóstw: Atlasa i Pleione. Zgodnie z wolą Zeusa, siostry zostały umieszczone na nieboskłonie, dzięki czemu zyskały nieśmiertelność. Nazwy najjaśniejszych gwiazd składowych to: Pleione, Atlas, Alcyone, Merope, Electra, Celaeno, Maia, Asterope oraz Taygete. Plejady są młodą gromadą otwartą należącą do konstelacji Byka. Są odległe od Ziemi o 135-150 parseców, czyli o jakieś 440-490 lat świetlnych. I jednocześnie stanowią najbliższą Ziemi gromadę otwartą. Znane są pod wieloma nazwami, zarówno katalogowymi (Messier 45, NGC 1432, Melotte 22), jak i tymi nieco mniej formalnymi, np.: Siedem Sióstr. W skład Plejad wchodzą młode (około 150 milionów lat), gorące, błękitne gwiazdy, głównie typu widmowego B. Gwiazdy te otoczone są niebieskawą mgławicą refleksyjną. To urzekające zabarwienie jest efektem rozpraszania światła błękitnych gwiazd składowych w pyle mgławicowym. Na nocnym niebie obserwowanym gołym okiem, Plejady zajmują obszar o średnicy około 110 minut kątowych. Ich rdzeń, a więc najjaśniejsza część stanowi już tylko 33'. Im dalej od środka gromady, tym gęstość gwiazd maleje i jasność obiektu słabnie. Powierzchnia Plejad jest porównywalna do powierzchni Księżyca w pełni. Za to gwiazdy składowe są dość słabe. Ich łączny strumień świetlny ledwie przekracza jasność 2-magnitudowej Gwiazdy Polarnej. Pomimo tej niewielkiej jasności, Plejady są zaskakująco dobrze widocznym obiektem nocnego nieba. Gdy wschodzą i znajdują się tuż nad horyzontem, są trudne do obserwacji. Ale gdy wzniosą się jakieś piętnaście stopni nad horyzont, stają się nieźle widoczne. Kiedy spojrzymy na nie gołym okiem, widzimy zaledwie pięć, czasem sześć najjaśniejszych gwiazd składowych. Korzystając z lornetki, ujrzymy blisko sto następnych. Z kolei ogromne teleskopy są w stanie ukazać obserwatorowi około 3.000 gwiazd obecnych w wielkiej rodzinie Plejad. W skład tego licznego grona wchodzą także brązowe karły, czyli „niedoszłe” gwiazdy, których masa jest zbyt niska, by mogły w ich wnętrzu przebiegać reakcje fuzji termojądrowej. W gromadzie Siedmiu Sióstr, brązowe karły stanowią aż 25% całej populacji. Ale pod względem masy jest to zaledwie 2%. Całkowita masa Plejad szacowana jest na 800 mas Słońca. Masy brązowych karłów nie przekraczają 8% masy Słońca. To „gwiezdne niewypały”niezdolne do podtrzymania reakcji typowych dla gwiazd. Niedoszła bliźniaczka- czyli o gwieździe HD 23514 słów kilka: Szczególna gwiazdą Plejad, o której warto wspomnieć jest HD 23514. Otacza ją gorący pył o temperaturze bliskiej 700K. Otoczka pyłowa wokół gwiazdy zajmuje przestrzeń o promieniu 0,25 jednostki astronomicznej. Zdumiewający jest fakt, iż HD 23514 posiada towarzysza, który jest brązowym karłem, a więc czymś w rodzaju „niedoszłej” gwiazdy, tworem na pograniczu gwiazdy i planety. Masa towarzysza gwiazdy HD 23514 została oszacowana na 0,06 +/- 0,01 masy Słońca. Jego temperatura wynosi 2600 +/- 100 K. HD 23514 jest zanurzona w niezwykle gęstym pyle. Gwiazda ta, obok HII 1348 jest jedyną gwiazdą gromady M45, która będąc podwójną ma za towarzysza brązowego karła. Drugi składnik oddalony jest gwiazdy głównej od około 360 jednostek astronomicznych. Źródło: A.L. Tadross, M.A. Hanna i N.S. Awadalla: „Taurus star membership in the Pleiades open cluster”, National Research Institute of Astronomy and Geophysics, Cairo, Egipt. A. Sparangna: „The Pleiades: the celestial herd of ancient timekeepers”, Dipartamento di Fisica, Politecnico di Torino, Italy. Will Kyselka „On the rising of the Pleiades” D.R. Rodriguez, Ch.Marois, B.Zuckerman, B. Macintosh, C. Melis: „A Substellar Companion to the Dusty Pleiades Star HD 23514”, December 2011. Miesięcznik „Universe Discovery Guides” March 2013, NASA.
- 47 replies
-
- 35
-
-
Jak w temacie: Plejady (M45) po raz kolejny. Taki wynik udało się osiągnąć wracając do tego obiektu po 3 latach. L=40*5min, RGB =10*5min/kanał hardware: TSAPO906+WOflatIV / f 5.3, Atik383+ mono, Atik Titan mono +StarGuider 50 , HEQ5Pro SynScan, niebo miejskie software: DSS, Fitswork, Nebulosity, Ps CS6
-
Na zakończenie jednej z moich sierpniowych sesji (4.08) zrobiłem 4 próbne zdjęcia mojego ulubionego fragmentu nieba. Byłem nieco zaskoczony efektem (!), ukazały się chmury pyłowe, a w nich zanurzone Plejady, trzeba będzie powtórzyć eksperyment. Canon 6d, Samyang 135 f/2, 4x4min, ISO800.
-
From the album: Mgławice
