Znajdź zawartość
Wyświetlanie wyników dla tagów 'obiekty astronomiczne' .
Znaleziono 1 wynik
-
Cześć. Chciałbym trochę pogadać o wizualu Tak samo jak za pogodnym i czarnym niebem, tęsknię i za rozmowami o obserwacjach, za wymianą doświadczeń obserwacyjnych pomiędzy uczestnikami forum. Pomiędzy ludźmi z różnym stażem obserwacyjnym i różnymi sprzętami. "Ktoś musi zacząć pierwszy", jak powiedziane zostało w polskim, filmowym klasyku, więc zacznę: Mój największy zachwyt na początku przygody z astronomią, to obserwacja Saturna. Myślę, że wielu poczuło to samo, co ja. Pamiętam jak dziś, że obserwowałem go po raz pierwszy Syntą 8" na balkonie, z kolegą. Mieszkałem wtedy we Wrocławiu. Saturn wydawał mi się wtedy tak niemożliwie, dziwacznie prawdziwy. Byłem zaskoczony, że widać go tak dobrze. Pierścienie i ta "plastyczność" planety dawała mi dziwne poczucie, że to jakieś pomniejszone zdjęcie przyklejone do okularu. Największy zachwyt teraz - to mrowie gwiazd w okularze, pod ciemnym niebem. Nie ma znaczenia, jaka to dokładnie część nieba. Byle blisko zenitu i Drogi Mlecznej. Byle jak najwięcej gwiazd. A jak się trafi do tego jakaś ciasna gromada otwarta, to jeszcze lepiej. Ostatnio miałem tak na wrześniowym zlocie. Chciałem naszkicować coś z Łabędzia w przerwach pomiędzy chmurami. Gwiazd w polu widzenia miałem tyle, że zrezygnowałem, bo nie podołałbym ze stawianiem kropek. Jednak zdałem sobie sprawę, że takie widoki najbardziej zapierają mi dech w piersi - teraz, gdy już sporo lat obserwuję. Największe rozczarowanie kiedyś i teraz - to stojąca na pierwszym miejscu moich rozczarowań Galaktyka Trójkąta, czyli M33. W moich pięciu calach podchodziłem do niej wiele razy, również pod ciemnym niebem. Albo miałem zawsze szczególnego pecha do seeingu, albo "to nie jest obiekt dla mnie" oraz mojego teleskopu i nigdy nie znajdę radości z jej obserwowania. Największą niespodzianką - była i jest M104 "Sombrero". To chyba najbardziej urocza galaktyka. W niewielkim teleskopie nie spodziewałem się szczególnych doznań, ale miło mnie zaskoczyła. Pod Bieszczadzkim niebem wygląda lepiej niż wszystkie galaktyki, które obserwowałem. Dzięki swojemu położeniu bokiem i pasowi pyłowemu potrafi cieszyć nawet w pięciu calach.
