Search the Community
Showing results for tags 'wenus'.
Found 31 results
-
Czy jest możliwy dron kosmitów lecący nad polami i lasami? Wpadł mi w oko taki news i skojarzył się mi, zwykłemu zjadaczowi newsowego chleba, z kosmosem, zapewne dlatego, że dziennikarz nadużył określenia "niezidentyfikowany obiekt latający". UFO (ang. unidentified flying object, pol. NOL – niezidentyfikowany obiekt latający) – wywodzące się z nazewnictwa wojskowego United States Air Force określenie obiektu latającego (statku powietrznego) niedającego się zidentyfikować jako żaden znany pojazd ani wyjaśnić żadnym ze znanych zjawisk atmosferycznych. Raczej nie był to jednak bezzałogowy pojazd wysłany przez kosmitów z planety na orbicie przy czerwonym lub pomarańczowym karle, względnie niedaleko od Słońca (to najbardziej naukowo prawdopodobny scenariusz). Co przemawia przeciwko koncepcji UFO? Obiekt musiałby poruszać się powoli bo inaczej piloci F16 zauważyliby smugę. Oznacza to, że potencjalny ślizgowy lub rakietowy pojazd kosmitów musiałaby, w ostatniej fazie opadania, niezwykle skomplikowanym manewrem spowolnić prędkość do bardzo znikomej i uwolnić ich helikopter po czym opaść bez śladu na dno oceanu lub odlecieć z powrotem w kosmos. To mało realne, nieprawdaż? Może jednak jest jakaś prostsza droga umieszczenia powolnego statku powietrznego, który przytransportowano z kosmosu, w atmosferze ziemskiej? Jeśli nawet znajdziecie odpowiedź na zasadnicze pytanie postu, o dron kosmitów, to na Marsie nie da się tego wykorzystać (za rzadka atmosfera na śmigłowego drona). Oczywiście wszyscy zapewne pamiętamy (dałem niedawno na AP, bodajże w "po prostu linki"), że jest zatwierdzony ślizgowy lot nad Marsem małego samolotu, który odłączy się odpowiednio wcześnie od członu z lądownikiem. On w końcu spadnie. To jednak nie to; nie dron! Może na Wenus? Tak, jest jakiś pomysł: http://nt.interia.pl/news-dron-vamp-poleci-na-wenus,nId,1733993 "Projekt nosi nazwę Venus Atmospheric Maneuverable Platform (VAMP). Prace nad VAMP proponują inżynierowie i naukowcy z firmy Northrop Grumman. Koncepcja jest już rozwijana od kilku lat. VAMP to duży latający dron o pompowanej strukturze. Rozpiętość skrzydeł VAMP-a ma wynieść około 55 metrów. Pojazd miałby poruszać się na wysokości około 50 – 70 km nad powierzchnią Wenus. To tam panują znośne warunki dla eksploracji przy użyciu dzisiejszych technologii, gdyż ciśnienie wynosi około 1 atmosfery a temperatura to około 15 stopni Celsjusza. VAMP miałby z tej wysokości badać Wenus i jej atmosferę przez minimum rok. VAMP okrążałby Wenus raz na sześć dni." Tylko jak go tam (delikatnie) umieszczą? ___________________________ Druga sprawa astro-dronowa. Drony pojawiają się szybciej niż nadąża za nimi prawo i organizacja ich używania (według czasopisma "świat Nauki" około dwa lata temu). Drony pojawiają się na zlotach miłośników astronomii i dlatego zaczynają interesować środowisko astro-hobbystów, gdyż mogą sie przydać i do upamiętniania zlotu i do wyszukania czegoś przydatnego lub szkodliwego (np niepotrzebnie w najbliższej okolicy, domku palące się światło) i pewnie do innych rzeczy? Czy są, Waszym zdaniem, drogie Koleżanki i Koledzy, jeszcze inne sensowne zastosowania dronów w astronomii? Pozdrawiam
-
Japońskiej sondzie AKATSUKI (po japońsku "Swit") udało się wejść na orbitę Wenus. Sonda znajdowała się w pobliżu planety od pięciu lat, ale awaria silnika głównego uniemożliwiała dotąd wejście na orbitę Wenus. Japońska agencja kosmiczna JAXA znalazła rozwiązanie. Specjalistom z Japonii i Australii udało się odpalić silnik na 20 minut i manewrować tak, aby sondę przechwyciło pole grawitacyjne Wenus. Byli też gotowi przesłać do Akatsuki dodatkowe instrukcje, aby ustabilizować orbitę. Nie było to konieczne i sonda krąży teraz wokół Wenus. Okres orbitalny wynosi 13 dni i 14 godzin. Sonda porusza się zgodnie z kierunkiem obrotu Wenus. Docelowo ma wykonywać obrót w 9 dni. Na jej pokładzie znajdują się instrumenty, których zadaniem będzie zbadanie niższych warstw atmosfery Wenus oraz poszukiwanie na jej powierzchni aktywnych wulkanów. Zdjęcie Wenus z 7 grudnia z odległości 72.000 km: http://www.sci-news.com/space/japans-akatsuki-spacecraft-venus-orbit-images-03501.html http://phys.org/news/2015-12-japanese-space-probe-orbit-venus.html
- 15 replies
-
- 13
-
-
Tytułem wstępu. Osoba, która realizuje alternatywne podejście do turystycznych lotów w kosmos - i może "przeskoczyć" kiedyś Muska - okazuje się też mocna ekonomicznie! Dla nas to dobrze. Może jakiś teleskop wyniesie prawie gratis, albo przywiezie do badań materię z Merkurego albo Wenus? "We wtorek magazyn "Forbes" opublikował listę najbogatszych ludzi świata. Zestawienie otwiera Jeff Bezos. W pierwszej dziesiątce są tylko trzy kobiety. Największy majątek zgromadziła spadkobierczyni fortuny założycielki marki L'Oreal, Fancuzka Francoise Bettencourt Meyers. Do zestawienia załapał się też prezydent USA. Donald Trump zajął jednak odległe 715 miejsce. Jego majątek jest szacowany na 3,1 mld dolarów." (wp.pl/finanse) Czemu wspominam o Wenus? To bowiem jest nasza (ludzkości) bardzo zaniedbana badawczo planeta (Świat Nauki 2019/3). Ostatnia misja badawcza wielkich mocarstw kosmicznych na Wenus była aż 30 lat temu (amerykańska sonda Magellan). Dostarczyła radarowe obrazy powierzchni planety. Potem docierały tam skromniejsze misje małych państw. Wszelka wiedza o tej planecie jest obarczona pewnym, drobnym procentem niepewności. Uważa się, że ... Występują tam licznie wulkany i aktywność wulkaniczna. Względnie niedawno (około miliard lat temu) występowała tam woda w stanie ciekłym. Kiedyś planeta znajdowała się w ekosferze inaczej niż to jest obecnie. Efekt cieplarniany spowodował wyparowanie oceanów mimo, że początkowo miała podobne zapasy wody jak Ziemia (choćby dostarczane przez impakty komet). Mogło wtedy powstać tam życie bo i atmosfera mogła przypominać ziemską. WOW Obecnie jest zakryta wysoko położonymi chmurami kwasy siarkowego. Ciśnienie przy gruncie jest takie jak u nas prawie kilometr pod powierzchnią oceanu(92 razy większe). Dwutlenek węgla - dominujący gaz w atmosferze (azot jest drugi ale to tylko 3.5%) - jest w stanie nadkrytycznym (pośrednim między cieczą, a gazem). Brak pola magnetycznego spowodował, że wiatr słoneczny dysocjował cząsteczki wody i wybijał wodór i tlen w kosmos. U nas woda wchłania dwutlenek węgla i inne gazy wyrzucane przez wulkany (i przemysł). Tam zabrakło tego mechanizmu jak zniknęły morza. Obecnie temperatura atmosfery wynosi około 450 stopni Celsjusza przy gruncie. Widmo dostępne z orbity - mimo chmur - pozwoliło wywnioskować, że występują tam minerały oliwin i piroksen. Przypuszcza się, że mamy tam teraz dopiero ruszające na tej planecie zjawisko tektoniki płyt (z jej skutkami na powierzchni) ale rozdzielczość dostępnych zdjęć jest nieco za mała by to uznać za 100% pewne. Wenus ma bardzo podobną wielkość i podobną masę co Ziemia (nieco mniejsze). Obraca się w kierunku przeciwnym niż większość innych planet - czyli nie toczy po orbicie lecz odwrotnie. Doba ma aż 243 dni i jest dłuższa niż jej rok (czyli czas oblotu Słońca) wynoszący 225 dni. "Około 80% wenusjańskiej powierzchni pokrywają gładkie, wulkaniczne równiny, składające się w 70% z połaci ze zmarszczkowymi grzbietami i w 10% z gładkich lub płatkowych połaci. Dwa górskie "kontynenty" tworzą resztę powierzchni, jedną leżącą na północnej półkuli planety, a drugą na południe od równika" Najwyższa góra ma 11 km wysokości. Inspiracja - artykuł w Świat Nauki 2019/3 Fragment udostępnili tutaj: https://www.swiatnauki.pl/8,1784.html Wiki(ang). Jak coś istotnego lub ciekawego pominąłem to dopiszcie. Pozdrawiam Linki:
-
Tak trochę przypadkowo odkryłem, że cykam fotki planet w miarę regularnie co miesiąc (zwłaszcza Wenus). Więc pomyślałem, że zbiorę je w całość w ramach takiego mini projektu kontynuowanego przez następne miesiące w miarę możliwości To będzie też dobre przygotowanie do podobnego projektu "marsjańskiego" w 2020 roku kiedy będzie on górował znacznie wyżej. Na rozgrzewkę dwa najlepsze ujęcia planet do tej pory + składanki. Wszystkie zdjęcia wykonane za pomocą kwarocowego Dall Kirkhama 190/3420 i kamerki ASI 178MM-C Filtry Baader RGB, Astronomik IR (742nm) oraz Baader U (UV) Wkrótce następne publikacje po ustrzeleniu kolejnych "rozmiarów" Jeśli macie własne składanki tego typu z obecnego sezonu to zachęcam do wrzucania.
-
Dzisiejsza koniunkcja Wenus i Merkurego. Zdjęcie wykonane 50 min. po zachodzie Słońca, gdy planety znajdowały się około dwóch stopni nad zachodnim horyzontem. Nikon 810A, Nikkor 180mm ED, ISO 250, 5/8 sek.
-
Kochani! W ten weekend każdy może na własne oczy prześledzić jak zadziwiająco szybko wędruje Wenus na sferze niebieskiej... Jeszcze wczoraj była z Bliźniętami w trójkącie, a już w poniedziałek (11.06.) utworzy z nimi linię. Warto popatrzeć! I utrwalić na pamiątkę Czystego nieba!
-
Witam Od dziś można obserwować piękny układ młodego księżyca ,wenus i plejady Zapraszam do obserwacji ,zwłaszcza przez lornetkę / Zdjęcia zrobione Pentax K-3 II z prowadzeniem w aparacie /od 10 sek. do 30 sek. Pozdrawiam Czystego Nieba
-
W oknie nie można uprawiać prawdziwej astrofotografii, pozostają więc szerokie kadry z planetami. Sobota, 7 kwietnia 2018r. Lumix G3 z obiektywem Vario 3,5-5,6 (5,6)/14-42; Dwie siostrzane planety - planeta z miastami światła i planeta mgieł, i chmur. Planeta kwitnienia i zielonej płodności, i planeta westchnień, i niespełnionych nadziei. Starsza siostra, zmęczona i zatroskana, tuli w łunach zachodu swą młodszą i nieco zagubioną. Wenus jako: "Anioł z zachodniego okna". Bez końca, o zmierzchu upadasz mój aniele, w ciemną czeluść zgubionego świata, w puch płonnej nadziei żarzącej się światłami, w bezmiar purpury chłodnych, obcych serc. Do jutra, gdy horyzont zapłonie znów ciekawym światłem ...
-
Cześć. Chciałem pokazać jak wygląda Wenus z achromatu 6" F=8 w dwóch wersjach. Są to surowe stacki bez żadnej obróbki, która raczej nic nie wniesie bo Planeta jest nadal "przepalona". Bardziej widać różnicę w generowanym obrazie pomiędzy: lewa strona - pełna apertura d=150mm, bez filtrów. prawa strona - obiektyw przysłonięty do 113mm (F=10,6) z zastosowaniem filtra Semi Apo. Dalej będę "walczył" aby kiedyś coś wyszło lepiej....
-
Właśnie rozpoczyna się sezon na wieczorne obserwację Wenus. Właściwie ja już wczoraj rozpocząłem 06.02.2018 godz. 16:35-16:50 czyste niebo, lekkie chmury przy horyzoncie, Słońce ledwo po zachodzie. Wenus: -3,9mag alt: 3 stopnie i mniej Celestron SkyMaster 15x70 Ogólnie to zaczęło się od pięknego zachodu Słońca, potem poszukiwanie.. Lorneta, parę minut i jest! W celestronie widoczna elegancko, jednak gołym okiem nie dałem rady(coś majaczyło, ale nie jestem pewien)... zdjęcia podłe, ale są telefonem przez lornetkę, drugie podciągnięte krzywymi. Ogólnie widok był dużo lepszy. Zaczynamy!
-
- 3
-
-
- wenus
- wenus 2018
- (and 2 more)
-
Cześć, Chciałbym tylko przypomnieć, że jutro 13. listopada, tuż przed świtem będzie widoczna bardzo bliska koniunkcja Wenus z Jowiszem. Będzie to jedno z bardziej wyjątkowych zjawisk astronomicznych mających miejsce na niebie w tym roku, oczywiście jeśli ktoś będzie miał szczęście i nad ranem rozejdą się chmury Prognozy dla Gdańska są mało obiecujące, dlatego jeśli komuś uda się ustrzelić nad ranem, to byłoby świetnie, jakby podzielił się widokiem na forum Życzę nam wszystkim pogodnego nieba
- 11 replies
-
- 1
-
-
- koniunkcja
- jowisz
- (and 1 more)
-
1 października startuje już jako pełnoprawny miesiąc jesieni. Po równonocy jaka miała miejsce 22 września wchodzimy okres złotych kolorów na drzewach, częstych zmian pogody, wieczornych mgieł, które mogą znacznie utrudniać wieczorne obserwacje. Jednak należy pamiętać, że niebo po opadach deszczu potrafi być często bardzo czyste i przejrzyste. Niestety na jakość obserwacji wpływać będzie także wilgotność powietrza, która powoduje skraplanie się pary wodnej na przyrządach optycznych. Długość dnia i nocy Gdańsk: 1 października Słońce wzejdzie o godz. 6.44 a zajdzie o godz. 18.25 Długość dnia wyniesie 11 godz. 41 minut. Pod koniec miesiąca Słońce zajdzie już o godz. 16.15. Warszawa: 1 października Słońce wzejdzie o godz. 6.34 a zajdzie o godz. 18.16. Długość dnia wyniesie 11 godz. 42 minut. Pod koniec miesiąca Słońce zajdzie o godz. 16.11. Kraków: 1 października Słońce wzejdzie o godz. 6.38 a zajdzie o godz. 18.21. Długość dnia wyniesie 11 godz. 43 minuty. Pod koniec miesiąca Słońce zajdzie o godz.16.21 W nocy z 28/29 w ostatni weekend października zmienimy czas na zimowy, który jest czasem właściwym z godz. 3.00 na godz. 2.00. Istnieje prawdopodobieństwo, że będzie to ostatnia zmiana czasu, wystarczy, że rząd podejmie odpowiednią uchwałę a już taki pomysł zgłosiło PSL kilkanaście dni temu jednak by zostać przy czasie letnim, który nie jest naszym naturalnym czasem. Zmianę czasu, jej idee, cechy oraz konsekwencję opiszę szerzej na blogu pod koniec miesiąca. Słońce Słońce 1 października wzejdzie w gwiazdozbiorze Panny i pozostanie tam aż do końca miesiąca. Ostatniego dnia października zacznie migrować do Wagi. Z każdym dniem będzie świeciło coraz niżej nad horyzontem w południe co staje się już dość zauważalne. Księżyc Księżyc oświetlony w 80% wzejdzie 1 października w gwiazdozbiorze Koziorożca zmierzając do pełni. Pełnia Księżyca wystąpi 5 października, 12 października ostatnia kwadra co da nam bezksiężycowe noce w drugiej części miesiąca, nów Księżyca będzie 19 dnia miesiąca a 28 pierwsza kwadra. Między 17 a 22 października wystąpią idealne warunki do obserwacji światła popielatego, czyli nieoświetlonej części Księżyca, która jest doświetlana łagodną poświątą pochodzącą od naszej planety. Przed nowiem światła popielatego należy wypatrywać nad ranem a po nowiu wieczorem. Czekam na Wasze zdjęcia światła popielatego na moim fanpage Facebook.pl/nighstars. Księżyc w perygeum (najbliżej Ziemi) znajdzie się w swojej miesięcznej wędrówce 9 października a w apogeum (najdalej Ziemi) 25 października. 15 października w Ameryce Północnej dojdzie do zakrycia Regulusa, a w nocy z 5/6 października do zakrycia Aldebarana widocznego w części Europy. Planety Początek października da nam przepiękny taniec planet w godzinach porannych. Zobaczmy więc co będzie się działo: 1 października jako pierwsze na niebie pojawią się Wenus i Mars, będą dążyć do namiętnego pocałunku, do którego dojdzie w dniach 5 i 6 października. Będą one widoczne wtedy w polu widzenia teleskopu. A w dni poprzedzające koniunkcję i tuż po koniunkcji będzie to wdzięczny obiekt obserwacyjny dla lornetek. Będzie jednak trzeba wstać tuż przed godz. 5.00 i spojrzeć na wschodni horyzont. Obiekty będą wtedy nisko nad horyzontem jednak im późnej tym więcej będzie widać. Obserwacje jednak najbardziej efektowne będą do około godz. 5.30. 18 października w okolicach Wenus pojawi się Księżyc oświetlony w niespełna 3 procentach, będzie to przepiękna koniunkcja, zachęcam do fotografowania. 31 października tuż pod Marsem pojawi się Międzynarodowa Stacja Kosmiczna. Wieczorem na zachodzie można dojrzeć jeszcze Saturna jednak kończy się powoli okres jego widoczności. Gwiazdozbiory Wieczorem nad zachodnim horyzontem można dostrzec Wolarza z jego najjaśniejszą gwiazdą Arkturem. Nieco wyżej znajduje się Korona Północy oraz Herkules z przepiękną gromadą M13. Dobry okres widoczności tych obiektów dobiega końca. Nisko nad północnym horyzontem świeci Duży Wóz wraz ze Smokiem i Małą Niedźwiedzicą, w której znajduje się Gwiazda Polarna. Niebo wschodnie w pierwszej części nocy pozwoli się cieszyć Andromedą z Galaktyką Andromedy, Pegazem, Kasjopeją, Perseuszem z jego Gromadą Podwójną widoczną gołym okiem. Im później w noc tym bliżej zimy. Po północy na niebie wschodnim ujrzymy Byka z Aldebaranem, Plejady, Oriona, a już w okolicach godz. 4.00 pojawi się jedna z najjaśniejszych gwiazd nieba – Syriusz, tzw. Psia Gwiazda. Roje meteorów Drakonidy – bardzo krótka aktywność drakonidów nadrabiana jest ich efektywnością. Maksimum roju meteorów przypada 8 października i charakteryzuje się zmienną aktywnością od kilkudziesięciu do kilkuset zjawisk na godzinę co związane jest z powrotami komety w okolice Słońca. Księżyc po pełni znacznie będzie utrudniał obserwacje. Efektowność roju wynika z faktu, że meteory wpadają w atmosferę z prędkością 20 km/s czyli dość wolno. Radiant Drakonidów znajduje się w gwiazdozbiorze Smoka. Są pozostałością komety 21P/Giacobini-Zinner. Południowe Taurydy – rój z maksimum 10 października, którego radiant znajduje się w gwiazdozbiorze Byka. Są pozostałością po komecie 2P/Encke, podobnie jak drakonidy wpadują w atmosferę z niewielką prędkością. Wykazują się raczej małą aktywnością jednak Orionidy – rój z maksimum 21 października z radiantem na pograniczu Oriona i Bliźniąt. Jest to pozostałość po komecie Halleya. Nie wykazuje się zbyt dużą aktywnością, wpada w atmosferę z prędkością podobną do sierpniowych Perseidów jest zatem dość szybkim rojem. Ze względu na położenie radiantu najlepiej wyjść na obserwacje w drugiej połowie nocy, kiedy to wznosi się nad horyzontem Orion ze swymi zimowymi skarbami. Kalendarz zjawisk: 05 i 06. 10 – Koniunkcja Marsa i Wenus w odległości 0.2 st od siebie w godzinach porannych. Oba obiekty będzie można obserwować przez teleskop gdyż zmieszczą się w polu widzenia. 09.10 – Koniunkcja Księżyca z Aldebaranem – widoczna w drugiej połowie nocy koniunkcja między Naturalnym Satelitą a najjaśniejszą gwiazdą konstelacji Byka. 15.10 – Księżyc i Regulus spotkają się nad ranem nad wschodnim horyzontem jednak będą zbyt daleko by objąć oba obiekty w polu widzenia teleskopu. 17.10 – Koniunkcja Księżyca i Marsa nad ranem na niebie wschodnim. 18.10 – Koniunkcja Księżyca i Wenus nad ranem na niebie wschodnim. 24.10 – Koniunkcja Księżyca i Saturna wieczorem na niebie zachodnim. Przeloty ISS i Irydium Stacja Kosmiczna będzie przelatywać przez niebo nad polską do 15 października w godzinach wieczornych. 17 października nastąpi pożegnalny przelot po dniu przerwy a następnie wróci na niebo nad nami 30 października nad ranem. Godziny przelotów dla większych miast dostępne na mojej stronie i na heavens-above.com Satelity Irydium w momencie przelotu tworzą charakterystyczną flarę, czasami jej jasność jest tak duża, że można dostrzec nawet w dzień. Godziny przelotów na moim blogu i na heavens-above.com Obiekty teleskopowe i lornetkowe na październik oraz wyzwanie miesiąca Top 10 lornetkowych obiektów na październik: M52, NGC 7209, NGC 7235, NGC 7243, NGC 7293, NGC 7510, NGC 7686, NGC 7789, NGC 7790, St12; Top 10 obiektów głębokiego nieba na niebie w październiku: K12, M52, NGC 7209, NGC 7293, NGC 7331, NGC 7332, NGC 7339, NGC 7640, NGC 7662, NGC 7789; Wyzwanie na październik: Jones 1 (PK104-29.1) (Pegaz) Urodzeni w październiku: Ejnar Hertzsprung – ur. 8 października 1873 roku. Duński astronom, który opracował skalę jasności dla cefeid umożliwiając pomiar odległości wewnątrz galaktycznych. Henry Norris Russell – ur.25 października 1877 roku. Amerykański astronom, rozwinął metodę wyznaczania elementów orbit gwiazd podwójnych zaćmieniowych. Na Jego cześć został nazwany krater na Księżycu. Odkrycia w październiku: 22 października 2136 r. p.n.e. pierwsze opisane zaćmienie Słońca. 25 października 1761 r. Giovanni Cassini odkrył Księżyc Saturna Iapetusa. 10 października 1846 r. William Hassan odkrył Trytona, najjaśniejszy Księżyc Neptuna. 24 października 1851 r. William Lassell odkrył Księżyce Urana – Ariel i Umbriel. 5 października 1923 r. Edwin Hubble odkrył cefeidy w Galaktyce Andromedy. źródła: cloudynights.com in-the-sky.org nighstars.pl - Kamil Garstka
-
Dziś był wręcz idealny moment, żeby sfotografować Wenus przechodzącą kilka stopni od Plejad... Nie jest to tak bliska odległość jak na przykład rok temu, ale widok jest zachwycający, szczególnie w lornetce z dużym polem widzenia. Zdjęcie zostało zrobione kilka minut po wschodzie Wenus. 6 sekund, ISO 800, f.4.5
-
Wenus, Mars i Uran na wieczornym niebie 16.02.2017
-
Drodzy Użytkownicy Forum, w jednej z książek nt. kultury inkaskiej natrafiłem na następujący fragment: Moje pytanie dotyczy tego, czy cykl synodyczny Wenus nie powinien być "symetryczny", innymi słowy: czy średnie widoczności tej planety nie powinny być takie same? Skąd może wynikać różnica 30 dni? Oraz czy 45 dni to nie za mało? Przy okazji, chciałbym prosić o pomoc w doborze literatury na ten temat. Niestety Internet przepełniony jest różnymi paranaukowymi new-ageowymi bzdurami. Interesuje mnie również - poza wartościami średnimi - minimalny i maksymalny czas widoczności Jutrzenki i Gwiazdy Wieczornej oraz niewidoczności Wenus w czasie koniunkcji. Podobno przy dogodnych warunkach i bardzo rzadko może zdarzyć się tak, że czas niewidoczności Wenus podczas dolnej koniunkcji wynosić będzie jedną noc. W mitologiach natomiast Wenus najczęściej znika na 3 lub 14 nocy podczas dolnej koniunkcji. Czy 8, 263, 50, 263 dni to odpowiednie średnie wartości? PS. Prekolumbijski Kodeks Drezdeński, manuskrypt mezoamerykański, w tablicach wenusjańskich zawiera wartości 236, 90, 250, 8. Jednakże jest to wyjątek, który do tej pory stanowi problem dla badaczy. Raczej nie powinno się zakładać tak silnych związków kultur Ameryki Środkowej i strefy andyjskiej. Z góry dziękuję za pomoc!
- 4 replies
-
- 1
-
-
- 584
- średnia długość
- (and 4 more)
-
Sezon na Wenus mamy już praktycznie w pełni. Planeta, która jeszcze niedawno bardzo nieśmiało świeciła nisko nad horyzontem tuż po zachodzie Słońca w chwili obecnej jest już wyróżniającym się obiektem nieba wieczornego Sprawdź co przyniosą kolejne miesiące Jest to mój pierwszy film dlatego z pewnością ma sporo niedociągnięć Dlatego mile widziane będą dla mnie wasze opinie, pomoże mi to poprawić jakość materiałów https://www.youtube.com/watch?v=V_fy4QCH4cw
-
Cóż, strach ogarnął całą ziemię aż do godz. 6.00 Przed 6.00 na krótko rozeszły się chmury. Na krótkich ogniskowych nie do rozdzielenia.
- 25 replies
-
- 21
-
-
Witam! Zbliża się bardzo bliska koniunkcja Wenus i Jowisza, która będzie miała miejsce w nocy z 27/28 sierpnia 2016 roku. Niestety, nastąpi to pod horyzontem, dlatego maksymalnego zbliżenia (tylko 3'!) nie zaobserwujemy z terenu Polski. Ale największe szanse mamy 27-ego, kiedy tuż przed zachodem Słońca odnajdziemy oba obiekty około 15' od siebie. Kilkanaście minut po zachodzie Słońca, planety znajdziemy na wysokości tylko 5 stopni - z tego powodu jesteśmy zmuszeni, aby dokonać obserwacji jeszcze na dziennym niebie, około 18:00-19:00. Następnego dnia również możemy pokusić się o ich odnalezienie, jednak będą nieco bardziej oddalone. Liczę na wysyp fotek Podobną koniunkcję mieliśmy rok temu, jednak tym razem jest nieco mniej okazała - faza Wenus jest wciąż duża, a pozycja na ekliptyce bardzo kiepska. Separacja była mniej więcej podobna. Karol Wójcicki (Z głową w gwiazdach) planuje dokonać transmisję, ja również spróbuję coś przeprowadzić. Zaskoczeniem na pewno będą księżyce galileuszowe, jeśli złapią się jeszcze na dziennym niebie. Zapraszamy- 16 replies
-
- 12
-
-
Zdjęcie "sprzed chwili". Jest to pierwsze światło kamerki DFK 21AU618 .AS kupionej tu na forum od Jazz:) dałem kitowy barlow 2x (bo nie mam na razie innego), SCT 6" Niestety nakręciłem zbyt długie filmiki i Registax się wiesza. Musiałem zmienić bezstratny filmik avi na paskudne jpgi i dać do Registaxa 3/4 z nich. Tu w sumie jest stak 1500 jpgów. Wynikowe zdjęcie powiększone 200%. Jak na naukę zupełnie nowego sprzętu i pierwsze próby jego użytkowania, to jestem zadowolony.
- 117 replies
-
- 18
-
-
Wreszcie się udało! W sobotę i niedzielę pogoda jak zwykle - chmury ale już wczoraj prognozy były obiecujące wiec wstałem kilka minut po 5. Po takim czasie stabilnej wiecznie zachmurzonej pogody widok gwiazd i planetarno-księżycowego spektaklu wywołał oczywiście amnezję dotyczącą odruchu oddychania połączoną z ewidentnym skurczem mięśni szyi. Zacząłem od podstaw wdech-wydech wdech-wydech. Do teraz nie wiem jak dotarłem na z góry upatrzone pozycje z głową zadartą do góry uff Jakie to ... niesamowite! Tu pośpiech, praca,praca życie uśmiechy, łzy a One TRWAJĄ przez eony wobec nich jesteśmy nic nie znaczącym mgnieniem.. Dosyć bo się rozmarzyłem Sami widzicie miejscówka nie jest za specjalna, ale nie ma czasu żeby gdzieś dalej jechać bo zaraz trzeba iść do pracy ciężko pracować w pocie chleba na kawałek ... teleskopu Zdjęcie wykonano aparatem Canon EOS 450D i kitowym obiektywem 18-55 ISO 400 exp. 6s o godz 6:16 Zdjęcie wykonano aparatem Canon EOS 450D i obiektywem Carl Zeiss Jena Flektogon 35mm 2.8 ISO 100 exp. 5s o godz 5:45 Zdjęcie wykonano aparatem Canon EOS 450D i kitowym obiektywem Pentacon 135/2.8 ISO 100 exp. 2s o godz 5:50 Zdjęcie wykonano aparatem Canon EOS 450D i obiektywem Helios-44M 2/58mm ISO 400 exp. 3s o godz 6:04- 7 replies
-
- 4
-
-
- Koniunkcja
- zbliżenie
- (and 4 more)
-
Wieczorny trójkącik w składzie Księżyc Wenus i Jowisz.
- 6 replies
-
- 11
-
-
- koniunkcja
- księżyc
- (and 2 more)
-
...polu widzenia - mowa oczywiście o Wenus i Plejadach - Gromadzie Otwartej tradycyjnie zwanej "Siedmioma Siostrami". Szkic pierwotnie powstał w negatywie co oznacza, że żółtawe zabarwienie Wenus uzyskałem rysując ją odwrotnym do wspomnianego kolorem czyli kolorem ciemnoniebieskim. Poza kredką o takim kolorze użyłem jeszcze ołówka 6H do wystukania Gwiazd i podkreślenia jasności samej tarczy Planety - to wszystko na białej kartce. Reszta info przy rysunku. Pozdrawiam.
- 1 reply
-
- 14
-
-
- Koniunkcja
- Plejady
- (and 1 more)
-
Zdjęcia sprzed chwili. Wykonane dwoma małymi kompaktami. Obrobiłem jak potrafiłem
-
Witam po raz kolejny. Niedawno zakupiłem teleskop (Synte 10") i pomału rozpoczynam obserwację nieba. Pomału zauważam już czego mi brakuję, mianowicie potrzebuję okularu do planet. Póki co, mogę zaobserować 2 z nich: Wenus i Saturna. Wenus zaraz po zachodzie, mocno świeci, filtr polaryzujący posiadam, jednak nadal jest tylko na teleskopie nieco wiekszym punktem. W Saturnie widać bardzo ładnie pierścienie, jednak też jest on dość mały, widać tylko jego zarys, a na przyklad (jeśli to możliwe) chciałbym zobaczyc jakiś jego księżyc (i oczywiście to samo przy Jowiszu później). Wiem, że widać Neptuna i Urana, z nimi póki co walkę przegrywam, ale nie poddam się Posiadam standartowe okulary załączone do zestawu tj. 25mm i 10mm, chciałbym coś z lepszym przybliżeniem. Przeglądając sklepy internetowe w oko wpadł mi ten: http://teleskopy.pl/product_info.php?cPath=22&products_id=2054 ale że jako to są moje początki dopiero w tym temacie, wolę zapytać bardziej obeznanych ludzi o opinię. Co o tym sądzicie? z Jakich wy korzystacie? Cena jaka by mi pasowała to ok. 200zł. pozdrawiam
-
Wieczorem, 26 maja, trzy planety ustawiły się w trójkącik o boku niespełna 3 stopnie. Poniżej fotka.
