Search the Community

Nad ranem rozłożyłem setup do obserwacji spektroskopowych Jowisza i Saturna. Miałem spore problemy z komunikacją bluetooth z montażem, komputer połączył się dopiero po 30 minutach. Udało się jednak wykonać serię okolic dubletu sodu zarówno dla Jowisza i Saturna. W obu przypadkach szczelina spektrografu Low Spec 2 o szerokości 20 μm ustawiona była wzdłuż równika: 1 ,2, 3 - pozycje profili widmowych. Celem było zarejestrowanie wpływu rotacji planet na kształt linii spektralnych. Co ciekawe na widmach znajdują się nie tylko pochylone linie, powstałe wskutek efektu Dopplera. Bardzo dobrze są widoczne niepochylone linie absorpcyjne ziemskiej atmosfery, jest ich całkiem sporo. Poniżej dwa stacki okolic dubletu Na w powiększeniu 200%: Widmo dla Saturna zawiera również pierścienie, wyraźnie oddzielone od tarczy. Profile z centrum oraz górnej i dolnej krawędzi widma dla Jowisza: Wynik obliczeń prędkości rotacji na równiku i porównanie z danymi w literaturze ogólnodostępnej: Jowisz Saturn Wyznaczona prędkość na równiku 13,2 ± 1,3 km/s 10,5 ± 1,3 km/s Obliczona średnica 149890 km 128744 km Dane z literatury Jowisz Saturn Prędkość na równiku 12,6 km/s 9,87 km/s Średnica równikowa 142984 km 120536 km Prędkość pierścieni Saturna jest zmienna, pierścienie znajdujące się najbliżej planety mają największą prędkość, te najdalsze obiegają Saturna najwolniej. Obliczona średnia prędkość na podstawie zarejestrowanego spektrum wynosi 15,8 km/s. Da przykładu, prędkość okruchów poruszających się po zewnętrznej stronie Przerwy Cassiniego (pierścień A) wynosi 17,5 km/s. Całkiem blisko. Za błąd pomiaru przyjąłem pół pixela.

Testowo dzisiejszej nocy skierowałem refraktor z podłączonym LowSpec z siatką dyfrakcyjną 1800 l/mm na dwie mgławice: Kocie Oko (NGC6543) i potem na Pierścień M57. Nie pyło pewności czy się uda przy tej rozdzielczości, w końcu refraktor ma nieco ponad 4" apertury, a mgławice niską jasność ~8 mag Zaletą jest to, że na jasność obiektu składa się kilka linii spektralnych, więc są wystarczająco silne by były w zasięgu amatorskiego sprzętu z miasta przy Księżycu zbliżającym się powoli do pełni. Na razie obrobiłem M57, obserwowałem 2 rejony spektralne: H-alpha i OIII. Czas ekspozycji 4 min na klatkę. Obszary spektralne: H-alpha nie jest najsilniejsze, w tym rejonie najmocniej świeci azot (II stopień jonizacji). Przekrój przez mgławicę, zdjęcie wykonałem kilka lat temu z Meade SCT8", ASI224 w trybie avi (50% z 5 minutowego avi, klatki po 5s): Nie trafiłem ze szczeliną w najdłuższą oś Profile wzdłuż linii "cięcia": Maksima promieniowania azotu są bardziej rozsunięte, niż w przypadku Hα. Oznacza to, że zewnętrzna część jasnego obwarzanka emituje promieniowanie głównie w azocie. Wewnętrzna część pierścienia i ciemniejszy obszar w samym środku świeci w OIII i Hα. Kocie Oko będzie później