Księżycowe zakamarki.

[Kapitan Cook]

26 marca 2021

 

Nie wiem jaki opis popełnić. Może taki, że w końcu wychłodziłem porządnie Syntę przed sesją. Ostatni zacząłem ją chować do domu i jak człowiek zapomni o jej wystawieniu 2h przed sesją to później zaczyna się takie "Przecież zdąży się wychłodzić zanim wszystko ustawię". Ano jednak nie zdąży.... Tym razem jednak sesję zacząłem z perfekt wychłodzonym lustrem o 21.30 , czyli godzinę przed maksymalnym górowaniem. Seeing taki sobie, ale jak pamiętam najgorsze sesje to daleko mu do nich. Mimo ustawienia 30 sek od bieguna, kadry sporo uciekały. Muszę coś skombinować w miejsce urwanego bolca w statywie, bo za dużo zabawy w celowanie mąci spokój w czasie zbierania materiału. Jako piękny finał zaliczam koniec baterii w laptopie na ostatnim segmencie... Murphy ciągle żywy...

 

Czas sesji 2h, 37 segmentów, 10% z 3000klatek każdy. ASI120MM + Barlow 2x + Newton 1000/200 + Filtr czerwony

 

Najciekawsze kadry:

 

 

 

 

 

 

[Loxley]

Księżyc 3 dni i 6 godzin po pełni, 31 marca 2021r,  w dobrych warunkach, na wysokości 25^o. Niebo zamglone, wilgotno, bezwietrznie, dość ciepło (+8^oC). Seeing na poziomie 1".

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Multistacking.

 

Mare Crisium oświetlone w połowie i Cleomedes mocno zacieniony.

 

 

 

Zachodni wał Langrenusa (reszta krateru w cieniu) i promienie na Mare Fecunditatis. Smugi od kraterów Messier i MessierA.

 

 

 

Zacieniony Petavius z świetlistą górką centralną, po prawej zawieszony w ciemności łuk wschodniego wału Furneriusa. Na przedpolu dwa średnie kratery Stevinus i Snellius.

 

 

 

Struktura Janssen w centrum kadru, Piccolomini z lewej, wyżej krater Rheita i Rheita E i Vallis Rheita.

 

 

 

[ryszardo]

19 minut temu, Loxley napisał:

Księżyc 3 dni i 6 godzin po pełni, 31 marca 2021r,  w dobrych warunkach, na wysokości 25^o. Niebo zamglone, wilgotno, bezwietrznie, dość ciepło (+8^oC). Seeing na poziomie 1".

Cudowne!

[Nocny Marek]

Daaawno mnie tu nie było ale wróciłem :D. Piękny krater Gassendi uchwycony 24.03.2021 o godzinie 20.44. Sprzęt: teleskop Dobson 12”, GoTo, ASI 462MC, Barlow ES 1.25” x3, MPCC II, 40% z 5000 klatek, AS!3, PS, wyostrzenie w PS. Pierwsze zdjęcie z zrobione z Barlow ES1.25" x3, drugie dość eksperymentalnie połączenie Barlowa TV 2" x2 z ES 1.25" x3 w sumie x5 :D. Warto było?

 

Edytowane 6 Kwietnia 2021 przez kosmitek

[Nocny Marek]

Znany i kochany Clavius z "Kaskadą Clarke'a" sfotografowany 24.03.2021 o godzinie 20.50. Co tu dużo pisać? Bardzo mi się podoba widoczny detal. Jak na Barlow x3 jest ekstra.  Sprzęt: teleskop Dobson 12”, GoTo, ASI 462MC, Barlow ES 1.25” x3, MPCC II, 40% z 5000 klatek, AS!3, PS, wyostrzenie w PS.

 

[Nocny Marek]

Nadal pozostajemy pośród pięknej nocy 24.03.2021 roku. Sprzęt: teleskop Dobson 12”, GoTo, ASI 462MC, Barlow ES 1.25” x3, MPCC II, 40% z 5000 klatek, AS!3, PS, wyostrzenie w PS. Widzimy piękny Przylądek Heraklidesa Zatoki Tęcz. Jednak moją uwagę przykuły dość łatwo wyróżniające się zaokrąglone szczyty dwóch wulkanów tarczowych Gruithuisen Gamma i Delta (troszkę na lewo od środka kadru). Wznoszą się na blisko 1800 m i rozmiary u podstawy około 26 x 20 km. Najmniejsze widoczne kratery mają blisko 1.5 km średnicy.

 

Edytowane 8 Kwietnia 2021 przez kosmitek

[Nocny Marek]

Pogoda nadal kiepska, noce nadal zimne, a niby wiosna :/. Dlatego dawkuję Wam mam nadzieję przyjemność z oglądania moich księżycowych wypocin i pozostajemy przy dacie 24.03.2021 roku kiedy to był bardzo fajny seeing. Sprzęt: teleskop Dobson 12”, GoTo, ASI 462MC, Barlow ES 1.25” x3, MPCC II, 40% z 5000 klatek, AS!3, PS, wyostrzenie w PS. Na zdjęciu widzimy krater Moretus znajdujący się blisko krateru Clavius, który pokazałem nieco wyżej. Bardzo ładnie widać zróżnicowaną strukturę wału oraz otoczenie składające się z także różnorodnych kraterów. Dość ciekawie wyglądają cienie w kraterze Casatus, który znajduje się blisko lewej krawędzi zdjęcia. Nie mogę wypatrzeć jakiś szczególnie interesujących struktur na tym ujęciu. Może @Loxley coś by tu szczególnego wypatrzył?

 

 

Edytowane 10 Kwietnia 2021 przez kosmitek

[Loxley]

@kosmitek

 

Para kraterów: Klaproth i Casatus a nad nimi fragment Blancanusa oraz po prawej Moretus i Short wyznaczają korytarz kierunkowy do Gór Leibnitza, których wierzchołki: M3 i M4 widać na krawędzi (ponad nimi rodzina ciekawie zacienionych kraterów Newton). Pionowo poniżej Moretusa wyraźne wzgórze to Malapert - część górzystego pierścienia Basenu Biegun Południowy - Aitken.

W prawym dolnym narożniku dostrzec można dwa kratery nazwane imieniem polarników: Scott i Amundsen (Amundsen z górką centralną) a nad nimi krater Schomberger.

 

Bardzo dobra rozdzielczość i wyrazistość szczegółów stawiająca to zdjęcie w gronie najlepszych. Fajna estetyka.

Edytowane 10 Kwietnia 2021 przez Loxley

[Nocny Marek]

55 minut temu, Loxley napisał:

Bardzo dobra rozdzielczość i wyrazistość szczegółów stawiająca to zdjęcie w gronie najlepszych. Fajna estetyka.

Aż takiej pochwały się nie spodziewałem :D. Dziękuję @Loxley

[Nocny Marek]

Nadchodzą wieczory z Księżycem. Trzymajmy kciuki aby była piękna pogoda. Dzisiaj prezentuję Wam kolejny kadr z nocy 24.03.2021. Wiem, że może się trochę rozdrabniam ale lubię podchodzi do każdego zdjęcia osobno. Sprzęt: teleskop Dobson 12”, GoTo, ASI 462MC, Barlow ES 1.25” x3, MPCC II, 40% z 5000 klatek, AS!3, PS, wyostrzenie w PS. Widzimy krater Kopernik w trochę nietypowym ujęciu gdyż chciałem go uwiecznić razem z sąsiadującymi kraterami Reinhold i Lansberg. Mimo prawie całkowitego nasłonecznienia kratery wyglądały dość atrakcyjnie.

 

Edytowane 12 Kwietnia 2021 przez kosmitek

[Nocny Marek]

Czy przy kraterze Hortensius (wyraźny mały krater przy górnej krawędzi i nieco na lewo) mamy do czynienia z ciemniejszą kopułą wulkanu? @Loxley?

[Loxley]

9 godzin temu, kosmitek napisał:

Czy przy kraterze Hortensius (wyraźny mały krater przy górnej krawędzi i nieco na lewo) mamy do czynienia z ciemniejszą kopułą

 

Nie tylko z jedną. Tam jest ich bodaj  pięć. Powinno się o nich mówić - kopuły magmowe, bo powstawały nad soczewkami magmowymi (nie były wulkanami!). Wiele z nich ma charakterystyczne dołki na szczycie, sugerujące, że to pozostałość gardzieli wulkanu, ale są to tylko zapadliska. Świadczyć to może o tym, że wewnątrz kopuł znajdują się pustki, które nadawałyby się do zaadaptowania na pomieszczenia mieszkalne, ba - na budowę całych miast.

[Nocny Marek]

Dziękuję @Loxley! Jak zwykle rewelacyjne informacje z twojej strony. Tak coś czułem, że te formacje są czymś innym. Brakuje mi oznaczeń tego typu obiektów na mapach. Generalnie mam cały czas wrażenie, że mapy powierzchni Księżyca są ubogie w oznaczenia. Czasem myślę, że Mars jest lepiej opisany niż Srebrny Glob. Jak na najbliższe nam ciało niebieskie każda dolinka, każdy wulkan itd. powinny mieć swoją nazwę, mało tego - śmiało mogła by być to nazwa własna w sensie np. od nazwiska kogoś znanego. @OBERON RD @Loxley, czy VMA ma jakąś nakładkę oznaczającą tego typu obiekty?

[Loxley]

Godzinę temu, kosmitek napisał:

czy VMA ma jakąś nakładkę oznaczającą tego typu obiekty?

 

Nie korzystam z VMA. W literaturze zachodniej spotyka się oznaczenia literowe kopuł magmowych, nawet tych bardzo niepozornych. Przeważnie określa się je opisowo: kopuły koło Hortensusa, kopuły koło Milichiusa, koło Arago, koło Mariusa, koło Kies (ta kopuła to, Pi), koło Stevinusa, koło Montes Riphaeus na Mare Cognituum, kopuły Gruithuisen itd.

Czasem do praktyki amatorskiej wchodzą potoczne określenia biorące się z oznaczeń na zdjęciach. Do tego jednak potrzeba pewnego konsensusu w kręgach lunarystów w danym kraju i praktyki opisywania zdjęć (mapowania). Nawet lokalna praktyka stosowana konsekwentnie może doprowadzić do powszechności nazw (nieformalnych oczywiście, ale powszechnie używanych). Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby taką konwencję wprowadzać u nas, a czy coś się upowszechni, czy nie, zależy tylko od zaakceptowania zwyczaju i chwytliwej nazwy.

Nie uzurpuję sobie prawa do nadawania nieformalnych nazw, ale takie określenia jak: klepsydra, plaster miodu, łuk Imbrium itp, których używam od bardzo dawna, pewnie już wbiły się w świadomość i są stosowane, ku mojemu zadowoleniu.

Opisujmy zatem formacje widoczne na zdjęciach, a może pojawią się później takie odnośniki, jak: " wg. oznaczeń na zdjęciach/mapach... (tu nazwa lub nick obserwatora).

Edytowane 13 Kwietnia 2021 przez Loxley

[OBERON RD]

13 godzin temu, kosmitek napisał:

Czy przy kraterze Hortensius (wyraźny mały krater przy górnej krawędzi i nieco na lewo) mamy do czynienia z ciemniejszą kopułą wulkanu? @Loxley?

Kopuł jest sześć wg VMA, są nieco wyżej niż Twoje zdjęcie @kosmitek Nazwane  Dômes d'Hortensius po raz pierwszy w XVII wieku przez holenderskiego astronoma Martina van den Hove. Teraz to Hortensiuns Dome nazywa się według VMA Hortensiuns Omega i obejmuje jedną kopułe z podwójnym kraterem, cztery z pojedynczym i jedną bez krateru na szczycie.

Poniższe zdjęcie to tekstura LOLA Kaguya Shade z VMA. Dzięki cieniowaniu lepiej widać ich w sumie niewielkie wzniesienia.

 

[Nocny Marek]

@OBERON RD Fajnie eksponuje kopuły magmowe nakładka w Quickmap od LRO. Nakładka jest w ACT/Virtual Layers i nazywa się SLDEM2015(+LOLA) Slope.

 

Edytowane 14 Kwietnia 2021 przez kosmitek

[Nocny Marek]

Pewnie nie jestem sam jeśli chodzi o zachwycanie się Zatoką Tęcz. To absolutny klasyk fotografii księżycowej. Od niedawna zajmuję się fotografią w dużej skali dlatego jeszcze wiele nocy spędzę na podziwianiu tego miejsca. Wreszcie po kilku miesiącach mogłem uwiecznić Zatokę w bardzo dobrych warunkach, a były one wieczorem 24.03.2021 godz. 21.09. Sprzęt: teleskop Dobson 12”, GoTo, ASI 462MC, Barlow ES 1.25” x3, MPCC II, 40% z 5000 klatek, AS!3, PS, wyostrzenie w PS. Zatokę otaczają Góry Jura, a moją uwagę zawsze przykuwają przylądki Laplace'a i Heraklidesa. Szczególnie ten pierwszy jest ciekawy bo jako ostatnia struktura rzuca cień mimo, że w całej okolicy jest już "pełne" Słońce. Przy górnej krawędzi zdjęcia widzimy obrys krateru Sharp. Zatoka to genialne miejsce z którym wiążę plany na przyszłość odnośnie rejestracji gdy będzie zachodzić w tych okolicach Słońce.

 

[Loxley]

Księżyc 13 godzin przed pierwszą kwadrą, 19 kwietnia 2021r,  w dobrych warunkach, na wysokości 58o nad horyzontem. Prawie bezwietrznie, sucho, ciepło (11oC), niebo klarowne. Obraz drżący ale bardzo wyraźny. Rozpogodzenie przyszło po godzinie 18-ej. Meteoblue zapowiadał dobre warunki - seeing na poziomie 1,5".

 

Refraktor achromatyczny TS 152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekwiwalentnie 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Multistacking.

 

Nie zdarzyło się abym fotografował takie długie iglice cienia Apenin w obrębie sercokształtnej struktury światłocieniowej poniżej Autolycusa, vis a vis kotliny z rowem Hadley'a. To właśnie pięciokilometrowy Mons Hadley, który góruje ponad kotliną, rzuca najdłuższy cień.

 

Przy dolnej krawędzi zdjęcia, na środku dostrzec można jasną plamkę na płaskowyżu, to Ina, o której jest osobny watek tu na Forum.

 

 

 

Lunaryzm Chińskiego Smoka (kratery: Pallas i Murchison) oraz rowy: Rima Hyginus, Rima Ariadaeus i Rimae Triesnecker.

 

 

 

Długi cień od centralnej górki w kraterze Walther i wyżej w małym kraterze la Caille. Walther jest tym razem anty-klepsydrą i warto przyjrzeć się jego wnętrzu, bo kiedyś będzie to miało znaczenie (!).

 

 

 

[adams]

stronka warta odwiedzenia 

[adams]

zapomniałem dodać, że należy kliknąć w zdjęcie Księżyca by załadować 'dużą' wersję aktualnego (lub z inną datą/godziną) z opisem obiektów koło terminatora

[franz]

Mons Wolff i Tycho. Mak 180.

[Przemo23]

Kilka zakamarków z ostatniej nocy, 23 04 2021 - łapane w przerwach między chmurami, warunki miejsko-średnie.

Sprzęt: SCT 9.25E, PM2,5x, ASI290MM, filtr Baader R.

 

Sinus Irydum:

 

Copernicus oraz ładnie widoczne kopuły magmowe w lewej części fotki:

 

Clavius:

[knowak]

Testy nowej kamery z środy 21.04.2021, robione o ~20:40 czasu lokalnego, pół godziny po zachodzie Słońca. Niebo nadal było dość jasne, wyraźnie niebieskie.

ZWO ASI178MM, SW Mak 180. AS3, 480 / 5000 klatek. Resize 67% i delikatna korekta w gimpie.

[Marcin_G]

Ja dziś sprawdziłem co można zrobić z balkonu na Star Adventurerze.

Omegon 72/400 apo

Barlow 2x Tele Vue

Omegon VeLOC 290 color

Przejrzystość atmosfery bardzo dobra, ale seeing słabiutki

[Charon_X]

Ksieżyc tuż przed pełnią z nocy 25/26.04.2021, SCT 8" na EQ3-2+Chameleon2+baader IRPass: