Księżycowe zakamarki.

[Loxley]

Księżyc 1 dzień i 2 godziny po trzeciej kwadrze, 14 lipca 2020r w chłodny poranek przepełniony wilgocią. Bezwietrznie, niebo klarowne.

Bardzo dobre warunki. Obraz stabilny. Przy okazji fotografowania Wenus uchwyciłem kilka kadrów Księżyca. Wreszcie dobrej jakości obrazy powierzchni naszego satelity.

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270mm), ASI290MM, Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture v2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6.

 

Miło patrzeć na okolice bieguna południowego i kratery: Schiller, Longomontanus oraz mocno zacieniony Clavius i Blancanus. Przy niekorzystnej libracji wiele znanych kraterów zbliżyło się do południowej krawędzi (Bailly, Klaproth, Casatus).

 

 

Okolice krateru Fra Mauro (ciekawe cienie), Montes Riphaeus i Mare Cognitum.

 

 

Wyrazisty Kopernik, Karpaty i Reinhold.

 

 

Jak zawsze urocza Sinus Iridum, Montes Jura, Montes Recti i Mare Frigoris oraz kopuły Gruithuisen.

 

 

Monumentalna północna część księżycowego sierpa. Pythagoras, Philolaus, Mare Frigoris. Korzystna libracja dla tego rejonu.

 

 

[HAMAL]

Zrobiłem ostatnio Kopernika, ale ciężko mi się odnaleźć czy dobry on czy nie  macie jakieś nasze Polskie do porównań ? Chodzi mi głównie o detal w kraterze.

 

 

 

 

[Loxley]

Księżyc 2 dni i 2 godziny po trzeciej kwadrze, 15 lipca 2020r. od godziny 04.15, na wysokości około 30 stopni, w dobrych warunkach widoczności. Wilgotno, bezwietrznie, 14^oC czyli jak na klimat tego lata - ciepło.

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6, Microsoft ICE.

 

 

Panorama północnego krańca rogala do Zatoki Tęcz. Cieniejący sierp "otwiera się" na północy na subtelne podkreślenia cieni. Elipsy kraterów zyskują głębię - trzeci wymiar. Wzmaga się wrażenie chropowatości i wyrazistości. Budowanie mozaiki poszerzającej widok jest bardzo wskazane. Monumentalizm działa na wyobraźnię, powstają dodatkowe punkty odniesienia - wpływamy, jakby za sprawą optyki do zdjęć przestrzennych w IMAX, nad zawieszony w czarnej przestrzeni glob. Tak ja to widzę, jakbym chciał ujrzeć przesuwającą się w dole powierzchnię naszego satelity sztucznymi oczyma kamer orbitera LRO.

 

Wyrzeźbiony Pythagoras. Philolaus osadzony w innym starym kraterze. Duży krater Hermite leżący prawie na końcu iglicy, wyznaczający lokalizację północnego bieguna Księżyca (w odległości połowy jego średnicy i na takiej samej wysokości co jego środek).

 

 

Panorama od południowego krańca sierpa do krateru Schickard. Podobne wrażenia przestrzeni wzmaganej ogromem bryły zawieszonej nad głową. Zaglądamy za krawędź, gdzie "sprasowany" krater Bailly informuje o niekorzystnej dla tego miejsca libracji.

 

 

Dwa kadry z Gassendim. Jeden sięgający do Montes Riphaeus i pokazujący pofalowaną magmę Oceanu Burz i drugi obejmujący basen Morza Wilgoci i charakterystyczne bruzdy Hippalus Rille.

 

 

Świetlne macki krateru Kepler, tak samo niezwykłe jak eteryczna formacja na zachodzie - Reiner Gamma. Na wschodzie koło kraterów Milichius i Hortensius widać zespoły kopuł magmowych.

 

 

Dwa dni pod rząd pogody potrafi przyprawić o zawrót głowy. Wybaczcie mi zatem nadmiar liryzmu i metafor będący skutkiem nagromadzonych emocji. 

Edytowane 17 Lipca 2020 przez Loxley
Opis sprzętu

[Loxley]

50 minut temu, HAMAL napisał:

macie jakieś nasze Polskie do porównań ? Chodzi mi głównie o detal w kraterze.

Nie polskie ale też dobre do porównań. Z Astrobin - Luc Cathala używający teleskopu 60cm. https://www.astrobin.com/full/bkurrr/0/?nc=user

[anatol]

Loxley, piękne. Twoje zdjęcia najbardziej przypominają mi widoki z mojego newtona 6" F10 - takie jakby lekko prześwietlone ale pełne kontrastu i szczegółów. Dobrze też oddają klimat późnych faz Księżyca, gdzie dominują morza i przez to księżycowy krajobraz jest taki bardziej ulotny - jakby wieczorne mgły unosiły się nad "wodami" mórz.

 

Bynajmniej nie próbuję Ci się podlizać za mój krytyczny wpis w wątku "Mars 2020" - chciałbym tylko podkreślić jak bardzo cenię twój wkład w astrofoto Księżyca - również mojego ulubionego obiektu nocnego nieba - z pozoru banalnego ale pełnego uroku, tajemnic i przede wszystkim piękna.      

[OBERON RD]

1 godzinę temu, HAMAL napisał:

Zrobiłem ostatnio Kopernika, ale ciężko mi się odnaleźć czy dobry on czy nie  macie jakieś nasze Polskie do porównań ? Chodzi mi głównie o detal w kraterze.

Detalu chyba więcej nie będzie z amatorskiego sprzętu.

Okazuje się, że nie lubię Kopernika czy co, znalazłem tylko jedno zdjęcie datowane 20190414, Księżyc 9,34 dnia. Teleskop 355mm f10, kamera ASI178.

Na Twoim zdjęciu detal podobny, ale są jakieś drobne poziome paseczki. Na jesieni spróbuję zrobić typowo Kopernika a nie otoczenie - częściej filmowałem Stadiusa.

Co do cytowanego przez Loxleya zdjęcia Luca używał barlowa 4x czyli chyba lekkie przegięcie. Ja od czasu ASI 178 przestałem dawać barlowa, bo rosła skala ale nie liczba detali. Można zrobić "resize" ale kraterków nie przybędzie.

[Loxley]

Księżyc w wieku 5 dni i 1 godziny, 25 lipca 2020r po godzinie 21-ej, na wysokości 20 stopni, w słabych warunkach: obraz drżący zmienny.

 

Czyste błękitne niebo nie było tym razem zapowiedzią dobrych warunków. Dobrze, że na pocieszenie mozaika Księżyca ze zdjęć w ognisku głównym wyszła znakomicie.

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6.

 

Kilka kadrów miejsc, które zawsze przyciągają uwagę: TCC, Struktura Janssen i biegun południowy w korzystnej ekstremalnej libracji.

 

 

Desperacja obserwatora prowadzi do nieodpowiedzialnych zachowań. Oto kadr z Barlowem GSO 3x ED w skali jak z ogniskowej F-2800mm.

 

 

[Loxley]

Księżyc 2 dni  po pierwszej kwadrze, 29 lipca 2020r. od godziny 22-ej, na wysokości około 17 stopni,  w słabych warunkach widoczności. Bezwietrznie, 200C.

 

MAK 150/1800, ASI290MM, Baader IR-pass 685nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/3000), Registax6.

 

Dawno nie fotografowałem Księżyca  MAKiem. Przed sesją planetarną postanowiłem sprawdzić czy wszystko jest OK ale wcześniej skolimowałem teleskop. Obraz księżycowej powierzchni był bardzo dobry pomimo nie najlepszego seeingu.

[Misza]

U mnie ten sam mak (+ barlow 2x) tej samej nocy, ale niestety canon 6d a nie asi290mm. Stack 50 klatek. Mam jednak nadzieję na progres bo w przyszłym tygodniu powinienem mieć asi178mm. Przy okazji myślisz że dokupienie do tego maka wyciągu jest zasadne/niezbędne dla współpracy z kamera ? 

[Loxley]

14 minut temu, Misza napisał:

Przy okazji myślisz że dokupienie do tego maka wyciągu jest zasadne/niezbędne dla współpracy z kamera ?

Można bez wyciągu dawać radę, ostrząc tylko pokrętłem ostrości MAKa ale wyciąg zapewnia jako taki komfort. W MAKu lustro się trochę kiwa, gdy kręci się fokuserem a trzeba pamiętać, że kolimacja przeprowadzona jest w stałym położeniu lustra. Trzeba przyjąć, że jedna z pozycji jest wyjściowa (np. u mnie kiedy kręciłem pokrętłem zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Dla tej pozycji kolimuje się teleskop i nawet przy ostrzeniu, kończy się regulacje ostrości po takim ruchu pokrętłem. Przy wyciągu, zgrubnie nastawia się ostrość fokuserem MAKa a resztę ostrzenia przejmuje wyciąg i jego mikroruchy.

[megrez23]

W dniu 30.07.2020 o 13:30, Loxley napisał:

W MAKu lustro się trochę kiwa, gdy kręci się fokuserem a trzeba pamiętać, że kolimacja przeprowadzona jest w stałym położeniu lustra. Trzeba przyjąć, że jedna z pozycji jest wyjściowa (np. u mnie kiedy kręciłem pokrętłem zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Dla tej pozycji kolimuje się teleskop i nawet przy ostrzeniu, kończy się regulacje ostrości po takim ruchu pokrętłem.

U mnie jest tak samo. Powyższa informacja powinna być umieszczona przy kaźdej instrukcji/poradzie dotyczącej kolimacji teleskopów z tego typu mechanizmem ostrzenia. To podstawa. Jedenaste przykazanie. Pozdrawiam 

 

[anatol]

W dniu 30.07.2020 o 13:30, Loxley napisał:

Można bez wyciągu dawać radę, ostrząc tylko pokrętłem ostrości MAKa ale wyciąg zapewnia jako taki komfort. W MAKu lustro się trochę kiwa, gdy kręci się fokuserem a trzeba pamiętać, że kolimacja przeprowadzona jest w stałym położeniu lustra. Trzeba przyjąć, że jedna z pozycji jest wyjściowa (np. u mnie kiedy kręciłem pokrętłem zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Dla tej pozycji kolimuje się teleskop i nawet przy ostrzeniu, kończy się regulacje ostrości po takim ruchu pokrętłem. Przy wyciągu, zgrubnie nastawia się ostrość fokuserem MAKa a resztę ostrzenia przejmuje wyciąg i jego mikroruchy.

Moim skromnym zdaniem twoje fotki z refraktora TS 6" są ładniejsze/lepsze/przyjemniejsze w odbiorze niż te z Maka. 

Może byś pomyślał o skoku aperturowym o jakieś dwa cale? Jakiś newton? 

Edytowane 1 Sierpnia 2020 przez anatol

[Misza]

 

24 minuty temu, anatol napisał:

Moim skromnym zdaniem twoje fotki z refraktora TS 6" są ładniejsze/lepsze/przyjemniejsze w odbiorze niż te z Maka. 

Może byś pomyślał o skoku aperturowym o jakieś dwa cale? Jakiś newton? 

Zwróć uwagę żę te ostanie z maka robił przy niskim położeniu księżyca.

Jeszcze mam pytanie do Loxleya, czy orientujesz się czy ten wyciąg wydłuża jakoś istotnie ogniskową maka ?

[Loxley]

Godzinę temu, Misza napisał:

Jeszcze mam pytanie do Loxleya, czy orientujesz się czy ten wyciąg wydłuża jakoś istotnie ogniskową maka ?

Kamerka praktycznie jest w takiej samej odległości co kątówka z okularem bez wyciągu. Myślę zatem, że ogniskowa się nie zmienia a jeśli to w małym stopniu. Program do zgrywania filmików - Firecapture nie pokazuje znaczących zmian ogniskowej ale te dane nie są dokładne. Na pewno zakres regulacji pokrętła fokusera w MAKu ma spory zapas.

[Loxley]

1 godzinę temu, anatol napisał:

Moim skromnym zdaniem twoje fotki z refraktora TS 6" są ładniejsze/lepsze/przyjemniejsze w odbiorze niż te z Maka. 

Może byś pomyślał o skoku aperturowym o jakieś dwa cale? Jakiś newton? 

Pozostaję oczywiście przy refraktorze, ale gdy planuję sesję z planetami, a MAK w tym jest trochę wygodniejszy i sprawniejszy, nie chcę wielokrotnie zmieniać sprzętu. To takie moje powzięte ograniczenie. Ponadto MAKa na Księżycu wykorzystałem tak w międzyczasie, również dla zorientowania się jaki jest poziom seeingu. Przy położeniu Księżyca poniżej 20 stopni nad horyzontem raczej i tak nie planowałbym sesji z refraktorem. Wczoraj też zrobiłem kilka zdjęć, ale słabej jakość i nie było sensu je pokazywać. Te wcześniejsze były lepsze.

Liczę na dobre warunki za kilka dni, kiedy Księżyc będzie wyżej, wtedy refraktor znów zawiśnie na statywie.

 

W tym roku miałem dwa dni z dobrym seeingiem, czy opłaca mi się zwiększać aperturę, gdy i tak gros zdjęć w sezonie jest przeciętnych? To pytanie retoryczne. Może kiedyś zapragnę poszaleć "betoniarką". Pozdrawiam.

[Loxley]

Księżyc 6 sierpnia 2020r o godzinie 00.40, w trudnych warunkach (obraz zmienny drżący), 16 stopni.

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2500), Registax6.

 

Langrenus, Vendelinus, Petavius.

 

 

Mare Crisium.

 

 

 

[Loxley]

Księżyc 3 dni i 8 godzin po pełni, 7 sierpnia 2020r o godzinie 01.25, na wysokości 25 stopni. Wilgotno, mgliście, słaby seeing.

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (300/2000), Registax6.

 

Noc długich cieni... Na wschód od kraterów Santbech i Borda (na wysokości Mare Nectaris, na południowy wschód od niego) kilka długich cieni ozdabiało okolicę.

 

 

Tylko jedno zdjęcie z początkowego stadium zjawiska - cienie na Mare Crisium.

 

 

[OBERON RD]

Efekt uboczny obserwacji Marsa z dzisiejszego ranka, godznia 4.30 i 4.40. Księżyc dość nisko, noc dość ciepła i powietrze niespokojne. Kamera ASI 178, ognisko główne Meade 14" SCT, filtr IR.

Na pierwszym zdjęciu dwa kratery to X-Meni starożytnych Greków - Herkules i Atlas. Herkules po lewo i z ciemniejszym dnem, Atlas po prawo bardziej poszarpany środek. Średnice 69 i 87 km odpowiednio. Atlas, jeden z Tytanów, musiał być większy od Herkulesa, bo podtrzymywał niebo . Inni mówią, że to na cześć Marokańskiego króla interesującego się astronomią. Ale co tam robi Herkules w takim razie?

Drugie zdjęcie zrobiłem dla kraterów Messier (większy 13 x 11 km, mniejszy 9 x 11), ich smug i oczywiście rzeźby Morza Żyzności (taki klimat czasu dożynek ).

[Loxley]

Księżyc już 4 dni i 9 godzin po pełni (3 dni i 16 godzin do trzeciej kwadry), 8 sierpnia 2020r o godzinie 3-ej, na wysokości powyżej 35 stopni w całkiem dobrych warunkach widoczności (obraz nadal drżący i zmienny ale amplituda tych zmian jakby mniejsza).

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2500), Registax6.

 

W pogoni za planetami zrobiłem przystanek na Srebrnym Globie. Kilka kadrów z bardziej lub mniej znanymi strukturami.

 

Hercules, Burg, Aristoteles i Eudoxus. Całkiem wyraźne są rowy na Jeziorze Śmierci (Lacus Mortis) wokół krateru Burg.

 

 

Posidonius, Le Monnier, Plinius i Gardner Megadome (superkopuła).

 

 

Dwie subtelne linearne twory: Rupes Cauchy i Rima Cauchy. Są prawie swoim lustrzanym odbiciem.

 

 

Fracastorius, Piccolomini, Rupes Altaii, Plaster miodu. Kadr pełen łukowatych struktur w tym bardzo ciekawa, trochę fantomowa formacja: Łuk Neander, którą bardzo dobrze widać w podobnym oświetleniu jak na zdjęciu, a w wysokim słońcu przepada bez śladu. To znaczy jest pozostałość w postaci szerokiej doliny Piccolomini-Watt, ale nie widać kontynuacji tego łuku. Wygląda jak zerodowany antyczny krater lub basen. Dla mnie jest ciekawostką i lubię Łuk Neander oglądać.

 

 

Ekstremalnie z Barlowem 3x nie dało się działać, to nie takie warunki. Symbole tej fazy lunacji: Theophilus, Cyrillus i Catharina w skali F-3200mm.

 

 

 

[Misza]

Teofilus z wczoraj. Orion mak 150/1800 + ASI178MM

[OBERON RD]

Jest potencjał, widać dziury i dziurki w tym księżycowym serze Może bardziej cienie rozjaśnić?

Pozwolę sobie zacytować fragment Twojej Misza pracy ale jaśniejszy. Czy nie lepiej?

Ale ja z reguły czepiam się,m że cienie za ciemne lub światła wypalone, nie miej tego za złe.

[Misza]

Lepiej. U mnie obróbka raczej leży. Użyłeś tutaj tylko suwaków jasności i kontrastu czy krzywych ? Ja materiał wrzucam do Pipp'a, potem stakuje w Autostakkerze i na koniec jedynie ustawiam kontrast, jasnośc w Ps i wyostrzam. Próbowałem też zestakowany materiał "podciągać" w Registaxie ale ostatecznie doszedłem do wniosku że w przypadku księżyca wolę tego nie robić bo "zamydla" on trochę powierzchnię i likwiduje niektóre bardzo małe jej elementy.

[OBERON RD]

To było rozjaśnienie cieni (wypełnienie światłem) i lekko poprawienie krzywych by były i czernie i światła. Można to zrobić tez histogramem.

[Loxley]

Księżyc 2 dni i 16 godzi przed trzecią kwadrą, 9 sierpnia 2020r po godzinie 3-ej na wysokości powyżej 36 stopni. W porównaniu z poprzednimi nocami tym razem warunki były dość dobre. Obraz drżący zmienny ale dość ostry. Lekkie zamglenie nieba, bezwietrznie, ciepło - plus 20 stopni. Blisko Marsa.

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2500), Registax6, Microsoft ICE.

 

Najbardziej zachwycił mnie Posidonius i sceneria na zachód od niego. Krater prawie w całości wypełnił się cieniem, jedynie niewielki fragment dna pozostał w świetle, w tym mały krater Posidonius A, wewnętrzne grzbiety i kilka górek. Niezwykły był widok neonowego wschodniego wału, jakby światło zostało na krawędzi wzmocnione. Jasny łuk biegł aż do krateru Posidonius B i dalej do Posidonius J i M zatrzymując się na koronie małego krateru Daniell. Podobnie, sekwencja świateł ozdabiała kratery na Jeziorze Śmierci - Burg i Plana.

 

Na zdjęciu, które jest mozaiką dwóch kadrów, naprzeciw Posidoniusa i Le Monnier widoczne są zmarszczki - to grzbiety na Mare Serenitatis: Dorsa Smirnov - długa vis a vis Posidoniusa, jej przedłużeniem na południu jest Dorsa Lister a przy samym kraterze Le Monnier leży Dorsa Androvandi.

 

 

Piękna dramaturgia oświetlenia TCC, Rupes Altaii i części Zatoki Grubiaństwa (Sinus Asperitatis). Znów od bardzo długiego czasu mogłem zbliżyć się do wymarzonej szczegółowości. Wnętrze Cyrillusa i Cathariny pokazuje właśnie te oczekiwane przy dobrej widoczności detale. Przy górnej krawędzi zdjęcia widać średniej wielkości krater Abulfeda. To obok niego biegnie znany łańcuch kraterów Catena Abulfeda. Mozaika dwóch kadrów.

 

 

Mare Tranquillitatis a na nim kopuły koło krateru Arago i sieci zmarszczek (wrinkles).

 

 

Mój ulubiony lunarny "smakołyk" - Plaster miodu obok rzucajacej długi cień Rupes Altaii. W lewym górnym rogu - formacja Maurolycus-Barocius.

 

 

 

[lemarc]

Przy okazji marsjańskiej sesji bo łysy był obok. Mogłem więcej, ale już świtało. Południowa krawędź Mare Tranquillitatis, rejon Rimae Hypatia w centrum kadru. SCT 10" z filtrem IR Pass Baadera.

Edytowane 10 Sierpnia 2020 przez lemarc