Księżycowe zakamarki.

[lemarc]

Wypogodziło się, ale chęci brak.

[anatol]

U mnie na początku był słaby seeing a teraz przyszły chmury. Ale teleskop jeszcze stoi na dworze, może się rozpogodzi. 

[OBERON RD]

22 godziny temu, lemarc napisał:

Wypogodziło się, ale chęci brak.

Lemarc, to normalne, nieraz przez miesiąc nie chce mi się uprawiać hobby, bo mam dosyć. A w zimie, kiedy marną paluszki żal wychodzić.

 

Ja wczoraj żegnałem się z Marsem, bo coraz mniejszy (11") i przy okazji Księżyc wychynął zza drzewa, jeszcze nisko, ale powietrze było OK. Popełniłem zatem Mare Humorum, jakieś kraterki dookoła (Mersenius, Gassendi) ale przy okazji dla chcących fotografować planety wrzucam fotkę Gassendiego zrobioną w setupie Marsa, czyli ogniskowa ok. 7900 mm. Można zobaczyć, jaki krater na Księżycu porównywalny jest z Marsem. Teraz Mars ma 11", w opozycji był 2x większy, średnica 22". Ale dalej to ułamek Księżycowej tarczy. Mare Humorum (Morze Wilgoci) z ogniska 3555 mm. Po kliknięciu wyskoczy większy obrazek.

 

Poniżej Gassendi z ogniska 3555 mm ale robione z większej ilości klatek (stack 2tys. z 5 tys. klatek filmu) :

Mersenius z 3555 mm

 

Natomiast Gassendi w setupie "marsowym", ASI 178, IR pass Meade SCT 14" z wklejonym dla skali wczorajszym Marsem wygląda tak (szczegóły ekspozycji Marsa w wątku Opozycja Marsa 2020). Czyli Mars nawet w opozycji w październiku nie miał takich rozmiarów kątowych jak Gassendi. Był co najwyżej jak połowa średnicy tego krateru.

 

Robienie zdjęć Księżyca w takiej skali wymaga naprawdę ekstra pogody i dużego dysku - ten filmik zawierający 10 tys klatek 1200x1200 pikseli to 14 GB. Wybrałem 3 tys. z 10 tys. klatek. Wczoraj pogoda była taka 3/5 i Księżyc nie był wysoko o 18.00, dodatkowo obrazem szarpało bo teleskop miał długi odrośnik, stąd tyle klatek. Na co dzień ASI 178 idealnie pasuje do F10 teleskopu, nie do F20 z barlowem. Przy okazji można porównać, czy jest więcej szczegółów czy nie. W sumie to był oversampling ze skalą 0.06" na piksel. W przypadku Marsa też

[spock]

Pierwsze podejście. Skymax102 i QHY5III462. Obróbka w AutoStakkert i PS.

 

[JSC]

12 godzin temu, OBERON RD napisał:

Przy okazji można porównać, czy jest więcej szczegółów czy nie. W sumie to był oversampling ze skalą 0.06" na piksel. W przypadku Marsa też

 

Jest więcej szczegółów, a wiec warto "powerować".

[Piotr Strama]

Pierwsze kroki w foceniu łysola:)

[OBERON RD]

Godzinę temu, Piotr Strama napisał:

Pierwsze kroki w foceniu łysola:)

Piotrze, lepiej niż u Spocka, bo nie do góry nogami ale na przyszłość napisz czy to stack czy pojedyncza klatka, jakieś szczegóły to można coś podpowiedzieć.

Tu u ciebie góra jakby przeostrzona, lewą stronę (cienie) można rozjaśnić, po co tyle czarnego u góry itd. Pierwsze koty za płoty.

[Piotr Strama]

No przepraszam, tak powinienem coś napisać jest to stack zrobiony w autostakkert, 50% z 34 gigowego avika.. zrobiona dekonwulacja i trochę dłubnięte w Photoshop:) sw 130/900 plus t7c i irpass

Edytowane 28 Grudnia 2020 przez Piotr Strama

[Nocny Marek]

Data 21.12.2020 godz. 18.00. Sprzęt teleskop MT-800 mod, ASI 462MC, Barlow TV x2, 2”, SW HEQ 5-Pro, 20% z 5000 klatek, AS!3, PS.

Morze Jasności widoczne w całej okazałości. A na nim grzbiet Smirnova (Dorsa Smirnov) z widocznym kraterem „Very” (4,6 km). Na Morzu dobrze widoczny młody krater „Bessel”. Bardzo fajnie widoczny jest przylądek Promontorium Archerusia na granicy Morza Jasności z Morzem Spokoju. Na prawo od centrum kadru dwa ciekawe kratery Aristoteles (większy, 82 km) oraz Eudoxus (mniejszy, 63 km). Wyłaniające się z cienia góry Kaukaz oraz Hadley. Szczyty Kaukazu pięknie rzucają ostre cienie. Chciałbym wiedzieć jak się poszczególne z nich nazywają. Niestety nie znalazłem takich informacji. W dolnej części zdjęcia widoczny charakterystyczny krater Posidonius. Ciekawi mnie obszar między kraterem Eudoxus, a Morzem Jasności (obszar „nakrapiany” wieloma wzgórzami). Ma on swoją nazwę?

[Nocny Marek]

Data 21.12.2020 godz. 18.10. Sprzęt teleskop MT-800 mod, ASI 462MC, Barlow TV x2, 2”, SW HEQ 5-Pro, 20% z 5000 klatek, AS!3, PS.

Troszkę w dół od centrum kadru widoczny charakterystyczny krater Theophilus (śr. ok 100 km) z kilkoma centralnymi wzgórzami o wysokości do niecałych 3 km. Na lewo widoczny w całej okazałości najdłuższy klif/uskok na Księżycu Rupes Altai. Wysokość nawet 2,5 km, długość nieco ponad 500 km.

 

Drugi obraz to połączenie dwóch zdjęć. Górne zrobione 04.12.2020 (https://astropolis.pl/topic/10275-ksi%C4%99%C5%BCycowe-zakamarki/page/153/?tab=comments#comment-866275) i dolne zdjęcie tego samego obszaru z 21.12.2020. Pięknie widać choćby cienie w Kraterze Theophilus czy uskoku Rupes Altai.

 

W miejscu gdzie uskok rzuca najdłuższy, szpiczasty cień wznosi się on na 4 km! Jest tam krater "Polybius T".

 

Edytowane 29 Grudnia 2020 przez kosmitek

[Nocny Marek]

Data 21.12.2020 godz. 18.10. Sprzęt teleskop MT-800 mod, ASI 462MC, Barlow TV x2, 2”, SW HEQ 5-Pro, 20% z 5000 klatek, AS!3 drizzle x3, PS.

Czy tylko mnie się wydaje, że teraz widać znacznie więcej? Okazuje się, że obróbka u mnie jest jeszcze na bardzo niskim poziomie i bardzo wielu trików nie znam. Pobawiłem się trochę zdjęciem klifu Rupes Altai z 21go grudnia. Ta wersja ma wady bo widać coś jakby strukturę matrycy w niektórych miejscach ale różnica w detalu jest znaczna. Co o tym sądzicie?

 

Edytowane 30 Grudnia 2020 przez kosmitek

[OBERON RD]

To efekt z opcji drizzle x3 ta drobna "siateczka". Lepiej już działa resize w Registax. Drizzle ma niby dodać detalu, ale dodaje przynajmniej w AS! niechcianego.

Twoja fotka po lewo 120% po prawo poprawiona: rozmycie Gausowskie 1,0, nieostra maska 2,0 i potem 1,0. Nie mamy wtedy tej siateczki ani drobnej kaszy.

 

[Kapitan Cook]

Mój pierwszy księżyc z telekopu

 

90 klatek na Fuji X-H1 + Kenko 1,4 x - Newton 1000/200 EQ5    31.05.2020

 

Edytowane 30 Grudnia 2020 przez Adam87

[Nocny Marek]

2 godziny temu, OBERON RD napisał:

Nie mamy wtedy tej siateczki ani drobnej kaszy.

Czy "siateczka" nie wynika także z tego, że to kolorowa kamera?

[OBERON RD]

Wczorajsze zakamarki (29 grudzień ok. 23.00), czyli szczegóły z którymi chwilami miałem problem: "co tam widać?!" - podczas pełni zmieniają się światłocienie i wypada pomyśleć zanim się napisze co tym razem na obrazku jest pokazane. Tzn. miałem problem z Głuszenką (Gluszko) - jasny krater powyżej Hedina - to ten z ciemnymi plamami na dnie. Przed Głuszenką jest prawie w tym świetle niewidoczny Olbers - dostrzegam słabe cienie zewnętrznego pierścienia. Za to dużo mniejszy Olbers B to ten jaśniejszy przed słabo widoczną krawędzią głównego Olbersa. Są to kratery mniej więcej na wysokości formacji Rainer Gamma. Niestety pagórki z tyłu w Virtual Moon Atlas 6.0 i 7.0 są nie do rozpoznania. Może to Vasco da Gama na krawędzi w górnej części ale w dole krawędzi chyba kolejne Olbersy z literkami aż do W ?

Może ktoś podpowie?

 

 

Tu trochę egzotyki - dwa ciemne kratery to Uług Beg - na cześć uzbeckiego XV w. astronoma, który był wnukiem zdobywcy Timura. Za dwoma ciemnymi "Uzbekami"  wyraźniejszy Aston i oświetlony pagórek należący do krateru Roentgen (tego od promieni X) - może dlatego słabo widoczny

 

 

I na koniec południowy koniec tarczy Księżyca (obróciłem zdjęcie) z kraterem na cześć Ericha von Drygalskiego z Królewca w którego to krateru ciemnym środku jest góreczka. Duży krater, 164 km średnicy, na co dzień schowany przed nami, niestety. Po kliknięciu będzie większy.

 

 

Technikalia typowe prawie: SCT 14", ASI 178 f10, ale filtr tym razem R, bo próbowałem robić RGB Księżyca. Ale o tym może jutro czy pojutrze.

[Nocny Marek]

Data 21.12.2020 godz. 18.00. Sprzęt teleskop MT-800 mod (ogniskowa 600 mm), ASI 462MC, Barlow TV x2, 2”, SW HEQ 5-Pro, 40% z 5000 klatek, AS!3, PS.

Cienie Kaukazu.  W tym ujęciu skupiłem się na fantastycznych cieniach rzucanych przez szczyty gór Kaukaz. W centrum kadru dwa ciekawe kratery Arystoteles (większy, 82 km) oraz Eudoxus (mniejszy, 63 km). Wyłaniające się z cienia góry Kaukaz. Jak dla mnie obłędny widok tych długich cieni. Jeśli ktoś z Was wie jak się nazywają poszczególne szczyty to proszę o źródło tych informacji. To tak ode mnie na koniec roku jednak dzisiaj jeszcze piękna noc także z Księżycem . Szczęśliwego Nowego Roku dla wszystkich!

[licho52]

Wielka czwórka księżycowego wschodu (tutaj z powodów wizualnych / licencji artystycznej prezentowana w poziomie).

 

Od lewej Furnerius (125km śr.), dalej spektakularny Petavius (177km) i jego złożone strukury - czego tam nie ma: centralne wzgórza, wielopoziomowe ściany i pęknięcie ciągnące się jak szprycha lub wskazówka licznika prądu.

 

Jako trzeci od lewej zespół zerodowanych już kraterów z Vandelinusem (147 km) w roli głównej, gdzie wśród jego towarzyszy dominuje Lame(80km).

 

Czwórkę mocarzy kompletuje Langrenus (132 km) oraz pobliski charakterystyczny trefl na który składają się: Bilharz, Atwood i Naonobu. Nie można nie wspomnieć o małym ale ślicznym kraterku Acosta (13km) zaraz poniżej.

 

 

 

Poranek 31-12-2020, z balkonu.

SW Mak 127 / AZ GTi /  ASI 290MC / Baader Contrast Booster / 700 z 9000 klatek

AS3/PI

[Nocny Marek]

Data 31.12.2020 godzina 21.05. Sprzęt: teleskop Dobson 12” GoTo, ASI 462MC, MPCC II, 40% z 5000 klatek, AS!3, PS, wyostrzenie w RegiStax 6.

Po lewej stronie widoczne charakterystyczne Morze Przesileń (Mare Crisium) na nim m.in. Dorsa Tetyaev czyli grupa grzbietów widoczna tuż przy granicy cienia. Co ciekawe różnica między poziomem gruntu Morza Przesileń, a otaczającym go terenem to nawet nieco ponad 3 km. Na prawdo od Morza widoczny stary krater Cleomedes. Blisko centrum kadru lekko zarysowany krater Messala (średnica ok 112 km). Na prawo od centrum widoczny krater Endymion (średnica ok 120 km) z dobrze zarysowanymi cieniami z jednej strony i charakterystycznym gładkim, płaskim dnem zalanym pradawną lawą.

 

 

[Nocny Marek]

Data 31.12.2020 pierwsze zdjęcie godzina 21.05, drugie zdjęcie 01.01.2021 godzina 01.24. Sprzęt: teleskop Dobson 12”, GoTo, ASI 462MC, Barlow TV 2” x2, MPCC II, 40% z 5000 klatek, AS!3, PS, wyostrzenie w RegiStax 6.

Tej nocy pogoda nie była idealna, niebo pokrywało „mleko”, które pozwoliło utworzyć efektowne halo księżycowe. Seeing przez to był dobry lecz zdjęcia mało kontrastowe i dla mnie trudne w obróbce. Pewnie ktoś z Was specjalistów zrobiłby to lepiej. Zakochałem się natomiast w kraterze Petavius (widoczny troszkę na lewo od centrum) z charakterystycznymi wzgórzami w centrum i wręcz nienaturalnym prostym rowem (Rimae Petavius, długość 70 km) idącym od krawędzi do tych wzgórz. Centralne wzgórza mają ponad 2 km, krater ma średnicę ok 150 km. Widok wzgórz jest niesamowity bo widzimy je z boku. Gdy się troszkę uruchomi wyobraźnie to można zobaczyć "miasto" otoczone okrągłym murem z biegnącą do niego drogą. Samo „miasto” przypomina mi Minas Tirith z „Władcy Pierścieni”. Ciekawe czy osiemnastowieczni astronomowie tak sobie wyobrażali to miejsce, jako miasto.

Jeszcze bardziej zachwyca mnie ten krater z czasu robienia drugiego zdjęcia. Absolutnie fantastyczny cień „miasta” pada za ścianę krateru. Przy tym oświetleniu doskonale widać „wierze” i nawet można się dopatrzeć „bramy wjazdowej” Niestety „mleko” na niebie było już wtedy dość znaczące (a seeing super) dlatego też obróbka była dla mnie bardzo trudna i dość agresywna aby pozbyć się licznych „artefaktów” ze stacka (może ktoś z Was szanowni specjaliści chciałby się zmierzyć z obróbką stacka, bo detal jest piękny). Muszę sfotografować znowu to miejsce w takim czasie przy lepszej pogodzie.

 

 

Edytowane 2 Stycznia 2021 przez kosmitek

[Nocny Marek]

Zapraszam na podróż do krateru Petavius:

 

[Kapitan Cook]

Dzisiejsza sesja, 03.01.2021 od 3 do 6 rano

 

Newton 1000/200, EQ5, ASI120MM + Barlow

 

około 20 paneli po 2000 klatek, z każdego wybrane 10% najlepszych klatek

 

Moja pierwsza sesja wykonana ASI120 z Barlowem 2x.

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 3 Stycznia 2021 przez Adam87

[Kapitan Cook]

Czy ktoś z obrazujących księżyc mógłby mi odpowiedzieć czy zamieniając ASI120 na 178 efekty będą lepsze?

Chodzi mi o to czy zwiększona rozdzielczość 178 przekłada się ilość detali w pojedynczym panelu ?

[ZbyT]

ogniskową, a właściwie to światłosiłę dobierasz do rozmiaru piksela kamerki więc jeśli na różnych kamerkach będziesz miał tę samą skalę na piksel to zarejestrujesz te same detale. Prawdziwa różnica między ASI120, a ASi178 to rozdzielczość. Na pojedynczym zdjęciu z ASI178 zarejestrujesz 6,4 Mpix, a to oznacza znacznie mniejszą ilość paneli do złożenia całej tarczy. W praktyce, wliczając niezbędne zakładki między panelami, potrzeba będzie 4 razy mniej paneli, a tym samym 4 razy mniej czasu na zbieranie materiału na całą tarczę. Przy mojej skali 0,18"/pix zebranie avików na cała tarczę zajmuje z ASI178 około 15-20 minut. Przy mniejszej matrycy byłoby to już około godziny, a nawet więcej. W tym czasie cienie zdążą się już zauważalnie przesunąć

 

pozdrawiam

[Kapitan Cook]

20 minut temu, ZbyT napisał:

ogniskową, a właściwie to światłosiłę dobierasz do rozmiaru piksela kamerki więc jeśli na różnych kamerkach będziesz miał tę samą skalę na piksel to zarejestrujesz te same detale. Prawdziwa różnica między ASI120, a ASi178 to rozdzielczość. Na pojedynczym zdjęciu z ASI178 zarejestrujesz 6,4 Mpix, a to oznacza znacznie mniejszą ilość paneli do złożenia całej tarczy. W praktyce, wliczając niezbędne zakładki między panelami, potrzeba będzie 4 razy mniej paneli, a tym samym 4 razy mniej czasu na zbieranie materiału na całą tarczę. Przy mojej skali 0,18"/pix zebranie avików na cała tarczę zajmuje z ASI178 około 15-20 minut. Przy mniejszej matrycy byłoby to już około godziny, a nawet więcej. W tym czasie cienie zdążą się już zauważalnie przesunąć

 

pozdrawiam

 

Hmm, a nie jest tak że FOV i rozdzielczość kamery to 2 rożne kwestie?

ASI178 ma 2 krotnie większe FOV, pomimo że ma rozdzielczość 6 x większą.

 

Moje pytanie dotyczy zamiany ASI 120 na ASI 178 w Newtonie 1000/200, czy ta różnica w praktyce w ilości detalu jest bardzo widoczna? Dla mnie jako osoby mającej jakiś kontakt z fotografią wydaje się że przeskok z piksela 3,75 na 2,4 powinien być olbrzymi. Ale w astro dochodzi jeszcze kwestia seeingu i czy w takich skalach ten zwiększony detal to nie jest sztucznie napompowana rozdzielczość, coś w rodzaju zwiększenia w Photoshopie rozdzielczości zdjęcia po fakcie.

 

Czy ktoś z Was ma zdjęcia z jednej i drugiej kamery podłączonej to tego samego setupu ? Oczywiście najlepiej tego samego obszaru.

 

 

[ZbyT]

FOV to jedno ale ważniejsza jest skala, a tę dobieramy w zależności od apertury i wielkości piksela co wynika z twierdzenia o próbkowaniu

w praktyce robi się to tak, że do wielkości piksela dobieramy światłosiłę w taki sposób by otrzymać optymalną skalę

dla piksela 3,7 um światłosiła powinna wynosić około f/20-f/25, a dla 2,4 um około f/12-f/15. W obu przypadkach skala będzie podobna, a tym samym ilość detali. Jeśli kamerka będzie miała więcej pikseli to większy będzie też FOV

 

aby zminimalizować wpływ seeingu przy dużych skalach stosujemy filtry R i IR bo im dłuższe fale tym wpływ seeingu mniejszy ... ale oczywiście spada też rozdzielczość teleskopu więc wszystko zależy od apertury.  Dla małych apertur trzeba tu pewnego kompromisu ale dla większych można zejść dalej w IR

 

ja do fotografowania Księżyca używam Maka 180 z ASI178MM i filtrem R 610 nm Longpass. Mam więc f/15 (ogniskowa 2700) i dużo detalu przy skali 0,18"/pix. To fajny zestaw bo nie potrzebuję żadnej dodatkowej optyki tylko jadę w ognisku głównym. Przy większych aperturach można spokojnie zejść do 745 nm czy nawet 850 nm. W przypadku f/5 potrzebny będzie Barlow, niezależnie od zastosowanej kamerki

 

pozdrawiam