Bliski Księżyc

[Hans]

Rowniez czekam z niecierpliwoscia na nowe posty. 56, jakbys potrzebowal jakiejs pomocy aby kontynuowac watek, daj znac.

 

Pozdrawiam.

[hanysiak]

To rowniez moj ulubiony watek:(

 

Pozdrawiam 56.

[sumas]

... na czujność??

56 a możesz wyjaśnić i czemu ze zdziwieniem? wielce to zagadkowe

bo cały wątek, to prawdziwa perła i ogromna kopalnia wiedzy, którą to, przy takim podaniu, z taką przyjemnością się czyta

pozdrowienia

[Adamo]

Witam

 

mamy jakiś mały problem z załącznikami i proszę się nie przejmować tymi testami.

[Lampka]

To był zawsze jeden z moich ulubionych tematów. Szkoda, że zadziałały jakieś "siły wyższe". Bardzo byłoby miło, gdybyś 56 mógł kontynuować ten wątek. To kopalnia rzetelnej informacji i do tego rewelacyjnie zilustrowana. Jakby trzeba było wspólnie zwalczyć siłę wyższą, zgłaszam się na ochotnika.

Pozdrawiam

Piotr

[lemarc]

Podpowiem że 56 nie może zamieszczać fotek do tekstu, a że nie jest informatykiem, nie zna powodów tegoż. Sprawa jest w trakcie testów admina.

[Adamo]

Juz powinno działać.

[56]

Krajobraz z kraterem BULLIALDUS ukazuje, jak sugestywne bywa oświetlenie terenu w zależnosci od wysokości słońca nad danym obszarem. Ta piękna fotografia wykonana z kabiny CM statku APOLLO-16 ukazuje pozorną płytkość tego wielkiego krateru, gdyż brak tu wyraźnie zaznaczonych, kontrastowych cieni i całe jego wnętrze wydaje się być wygładzone. Zupełnie odmienne wrażenie odczuwamy, gdy słońce dopiero wschodzi nad tą interesujacą okolicą. Ukazują się subtelne chropowatości pagórków, szczątkowych wałów, szczelin.

Edytowane 5 Marca 2006 przez 56

[Muchozol]

Czy to oznacza, że wątek przetrwał?

 

wielkie dzięki 56 za to co robisz

[56]

Dzięki. Może uda się to pociągnąć, mimo, że nie mogłem dodać nic więcej poza jednym obrazkiem.

[jum]

Do dziś byłem "56". Od tej chwili jestem "jum" i pod tą ksywką będę obecny.

[Lampka]

Fajny awatar. No i mam nadzieję na kontynuację tematu.

Ja dzisiaj też miałem problem z załadowaniem obrazka do postu, ale to chyba przez to, że miał za dużo pikseli.

Pozdrawiam

Piotr

[jum]

Inżynierowie z ESA nadzorujący lot sondy SMART-1, przyjmują za realny termin jej spadku na powierzchnię Księżyca między 1 i 2 wrzesnia b.r. Szacowane okno czasowe zderzenia określa się na 15 godzin, natomiast uściślenie tego momentu będzie możliwe pod koniec czerwca, po wykonaniu dwóch manewrów orbitalnych, w celu obniżenia najniższego punktu orbity do ok. 300km. Wstępne symulacje spadku zakładane na 2 września, pokazują, że upadek sondy moze nastąpić w punkcie o współrzędnych: długość 44.54 st. W i szerokość 36.22 st.S. Miejsce to nazwane LACUS EXELLENTIAE, leży ok. 10 stopni na południe od MARE HUMORUM. Nie mam pod ręką kalendarza, więc moze ktoś z obserwatorów poda, jaka w tym dniu będzie faza Księżyca?

[Hans]

Wzejdzie 2.09 ok. 20.00 i bedzie czyms mniej wiecej takim:

 

 

Pozdrawiam.

[Dawid K]

Takie małe pytanie: czy podczas pierwszej kwadry (5 marca) możliwe jest zauważenie światła popielatego? Obserwując naszego kochanego satelite przez zrt miałem takie wrażenie. A może to autosugestia ?

[lemarc]

Jest możliwe, sam widziałem nie raz.

[jum]

Znaczyłoby to, że zderzenie sondy SMART-1 nastąpi po nocnej stronie, zatem powstały błysk byłby łatwy do zarejestrowania, szczególnie w paśmie podczerwieni.

[jum]

CO WIDAĆ NA LĄDOWISKU WYPRAWY APOLLO-17? Niedawno przy pomocy HST wykonano testowe fotografie kilku obszarów Księżyca, wśród nich lądowisko ostatniej wyprawy programu APOLLO. Na fotografiach z można rozróznić struktury terenu o rozmiarach ok. 0,1-0,05 km. Z orbity na której krążył statek macierzysty wyprawy udało się sfotografować dziesięciokrotnie mniejsze szczegóły (ok. 5m). Kamera przy pomocy której filmowano teren podczas startu powrotnego z powierzchni ukazała (z wysokości kilkuset metrów) zarówno podstawę lądownika LM, rozstawione przyrządy badawcze jak też ślady odcisnięte w gruncie kołami pojazdu wycieczkowego i butami astronautów. Z wysokości kabiny statku LM widoki były nieporównywalnie ciekawsze, lecz jedna z fotografii wykonanych przez okno, wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Jeśli stała obecność człowieka na Księżycu stanie się faktem, kto zadba o jego środowisko?

[sumas]

tak, to smutne, po smieciach, można poznać i zakrzyknąć, o NASi tu byli !

choć pewnie kiedyś zostaną one sprzątnięte, bo ich wartość na akukcjach pewnie osiągnie gigantyczne kwoty

a kto zadba o księzycowe środowisko?

no oczywiście greenpeace, ups sorry, jego delegatura - silverpeace

może baldpeace?

pozdrowienia

Edytowane 9 Marca 2006 przez sumas

[jum]

Pośród przebogatej kolekcji rodzajów tworów księżycowego krajobrazu, natknąłem się na obiekty, które najtrafniej określić mianem "dublet". Są to pary kraterów, położonych blisko siebie, rozdzielonych mniej lub bardziej symetrycznym i prostopadłym grzbietem nasypowym, powstałym - jak przypuszczam, w rezultacie równoczesnego uderzenia w grunt dwóch brył kosmicznej materii, jednakowo ukierunkowanych, lecących z tą samą prędkością. Równoczesnemu wyrzutowi rozkruszonego materialu z dwóch bliskich źródeł, towarzyszyło zderzenie strug materiału w jednej płaszczyźnie, który opadał, tworząc prostopadłe do tej płaszczyzny grzbiety nasypowe. Jakby na potwierdzenie tych przypuszczeń, natknąlem się na fotografię podobnej natury kraterowego dubletu na Marsie, jednak przypadek ten różni się nieco szczegółami budowy, powstałymi być może w wyniku oddziaływań atmosferycznej fali uderzeniowej.

[Szymon]

Jum, mam nadzieję, że nie będziesz miał mi za złe że podpinam sie do twojego znakomitego wątku...

LTP - lunar transient phenomena (niestety nie znam polskiego odpowiednika) to zjawisko przejawiające się w ruchach pyłu księżycowego. Jego natężenie może być bardzo zróżnicowane. Czasami dochodzi nawet do sporych burz. Zjawisko obserwowane jest na granicy wschodu (lub zachodu) słońca na księżycowej powierzchni. Jest to związane z faktem, że oświetlony promieniami słońca pył księżycowy jest naładowany dodatnio. Promieniowanie docierające do powierzchini "wybija" elektrony z atomów budująch pył powodując jego dodatnie naładowanie. Pył znajdujący się po nieoświetlonej stronie naładowany jest ujemnie. W wyniku tego na granicy wschodu lub zachodu slońca dochodzi do wspomnianych wcześniej "burz"

Zjawisko to moze przysporzyć sporo problemów przyszłym misjom księżycowym. Potwierdzeniem tego może być historia eksperymentu LEAM, przeprowadzonego przez astronautów misji Apollo 17. Jego zadaniem było monitorowanie ilości meteorów uderzających w powierzchnię Księżyca. Urządzenie nie pracowało długo gdyż naładowany pył przywarł do jego obudowy przez co absorbowała ona znacznie więcej ciepła i nadmiernie się nagrzewała.

 

Więcej informacji na ten temat można zneleźć TUTAJ oraz TUTAJ

 

Fotka LEAM:

[Szymon]

Zjawisko LTP może być także obserwowane przez amatorów. Objawia się czasowym "zanikiem" detali księżycowej powierzchni, ich znacznym rozmyciem w okolicach terminatora. Oczywiście nie jest to związane w żaden sposób z seeingiem

 

Macie jakieś doświadczenia w tej materii??

[jum]

Słyszałem o tzw. "Lunar Storms". Wspomniał też o takim zjawisku w innym kontekscie Paweł Maksym. Piszę w cudzysłowie, gdyż zjawisko to nie zostalo potwierdzone obserwacjami wizualnymi, tym bardziej amatorskimi. Zresztą, niewyobrażalnie trudno rozgraniczyć (teoretyzuję) choćby najmniejszy seeing, od czegoś tak subtelnego jak niespodziewane migracje księżycowego pyłu. Temat jest czysto teoretyczny i będzie nim do chwili, gdy pojawią się obserwacje na miejscu i dowody. Dodam tylko, że wiarygodności takiego zjawiska może dodawać przyjęcie zasadniczej roli oddziaływania wiatru słonecznego, wole jednak nie wgłębiać się w temat, gdyż nie czuję się na siłach. Pozdrawiam.

[jum]

Na niewidocznej z Ziemi stronie Księżyca, w pobliżu południowego bieguna znajduje się grupa wielkich kraterów , odkrytych niemal 40 lat temu na fotografiach uzyskanych z satelity LUNAR ORBITER-4. Trzy dziesięciolecia później, sonda CLEMENTINE ukazała na ten obszar znacznie dokładniej i w kolorach. Wśród wspomnianych kraterów wyróżnia się krater SCHRODINGER o średnicy 320km, przypominający swym wyglądem odcisk gigantycznej pieczęci. Na jego nierównym, spękanym dnie wyróżnia się kolisty kompleks wzniesień, poprzecinany tektonicznymi uskokami. W jego centrum rozpościera się nieco gładsza równina lawy, choć nie brakuje tu szczelin i pojedyńczych małych kraterów. Jeden z nich jest szczególny, bowiem dookoła w promieniu kilku kilometrów, pokryty jest materiałem znacznie ciemniejszej barwy. Jest to ślad, uznawany za przejaw erupcji piroklastycznej, czyli wyrzucenia luźnego, drobnego pyłu pod wpływem ciśnienia gazów. Zjawiska takie można uznać za częste, ponieważ podobnych tworów znaleziono wiele w różnych rejonach Srebrnego Globu.

Obszar wokół krateru nosi liczne ślady wtórne, powstałe w wyniku spadku na powierzchnię gigantycznych strug materiału skalnego, rozkruszonego i wyrzuconego siłą wybuchu ciała kosmicznego, które uderzyło w tym miejscu. Widać tu dwie wąskie doliny, ktorych osie podłużne zbiegaja się w pobliżu środka krateru. VALLIS SCHRODINGER to dość wyrazisty twór o długości 310km, szeroki na 10-12km. Bardziej nieregularna VALLIS PLANCK (przyległa do wielkiego krateru o tej nazwie) ma 451km długości i 5-20km szerokości.

[Szymon]

Temat jest czysto teoretyczny i będzie nim do chwili, gdy pojawią się obserwacje na miejscu i dowody.

 

Masz rację. Sprawa LTP nie została jeszcze do końca zbadana jednak pewne dowody już są. Wspomniany wcześniej LEAM każdego ranka obserwował ruch pyłu z wschodu lub zachodu. Spodziewano sie raczej pionowego ruchu w związku z uderzeniami potencjalnych meteorów.

Kilka misji obserwowało pojaśnienia, prześwitujące promienie słoneczne na granicy oświetlanego właśnie obszaru. Jak na razie jedynym wyjaśnieniem tych zjawisk jest właśnie ruch pyłu księżycowego.

 

Fotka z misji SURVEYOR 7 - iluminacja w okolicach zachodniego horyzontu około 15 minut po lokalnym zachodzie słońca.

 

 

 

Zdjęcie pochodzące z Clementine Star Tracker Camera - pojaśnienie w otoczeniu Księżyca

 

 

Pozdrowienia!!!