Księżyc z kompaktu

[Andrev01]

Udało mi się dzisiaj (wczoraj?) zrobić kolejne zdjęcie moją Syntą Metoda oczywiście przyłożenie cyfraka do okularu. Oceńcie.

 

FOTKA KSIĘŻYCA

[Art 69]

Wczoraj Księżyc świecił tak pięknie że grzechem byłoby zmarnować taką okazję na ciekawe obserwacje. Moją uwagę szcególnie przyciągał krater Schickard o średn. 230km oraz pobliski Phocylides - 117km. Wysoki fragment wału w jego wschodniej stronie na styku trzech krat. rzucał długi i malowniczy cień.

Następnie zrobiłem fotkę Vallis Schroter. Dolina ta o dług. 165 i szerokości ok. 9km pozornie wybiega z krat. Herodotus ale na innych lepszych zdjęciach w zbliżeniu widać że jednak sie z nim nie łaczy. Na dole na zachód od krat. Marius udało się uchwycić kilkanaście kopół księżycowych.

Pozdrawiam i lecę zobaczyć jak prezentuje się glówny obiekt na dzisiaj czyli Grimaldi.

[sawes1]

To i ja dołączę do wątku swoje wypociny. Pierwsze, które wg. mnie nadają się do pokazania. Robione Bresserem 130/1000 z okularem LVW22mm (mam go od dwóch tygodni i nie mogłem przegapić dziury w chmurach, żeby go przećwiczyć ). Fotki robione Canonem A720IS. Swoją drogą fajnie , że jest taki wątek. Dla takiego lamera jak ja, jest jak znalazł na pokazanie "poważnych :D " fotek.

Edytowane 13 Października 2008 przez sawes1

[Art 69]

Wczorajszy wieczorny Księżyc był kilkanaście godz. przed pełnią ale pomimo tego dało się zobaczyć na nim kilka ciekawych, wielkoskalowych struktur. Dzięki spokojnej atmosferze można było stosować duże powiększenia i cieszyć się stabilnym obrazem. Największe wrażenie wywarł na mnie łańcuch Montes Cordillera. Chociaż widziany pod dużym kątem i tak dawał bardzo plastyczny obraz.

Na fotce zaznaczylem krat. Schluter (92km) położony na zachód od widocznego częściowo krat. Grimaldi. Właśnie od niego zaczynają biec w kierunku południowym wspomniane góry. W ich środkowej części leży krat. Eichstadt (51km) Za nimi zaś rozpoczyna się tajemnicze Mare Orientale.

[Gość NigntDay]

Dzisiejszego wieczoru również sa dobre warunki seingowe.

 

Jest jednym z największych kraterów Księżycowych.

Wyrażnie widać że w czasie minionych epok nie uchylał się przed ostrzałem.

Podobno wczoraj było go widać gołym okiem.

Wolę go jednak obserwować przez 6" dobrodziejstwo jakie oferuje cywilizacja techniczna, a fachowo i tanio wykonane przez chiński przemysł optyczny.

No właśnie czy jest możliwe dostrzeżenie kraterów na księżycu gołym okiem(z polski<seeing>)? Przyznam że nie raz próbowałem i nie udało mi się.Czytałem że w dogodnej opozycji na marsie można ujrzeć kratery przez teleskop mars wygląda wtedy podobnie do księżyca widzianego gołym okiem.Jak z tym jest?Udało się komuś to zaobserwować?

[Art 69]

Wczoraj wieczorem nic nie wsazywało że obserwacje Księżyca mogą być udane. Niesiona przez wiatr całymi tumanami , wilgotna mgła okazała sie jednak nie tak straszna a obraz falował w nieznacznym tylko stopniu. W rezultacie z kilkunastu fotek, kilka reprezentuje przyzwoitą ostrość.

Poza Mare Crisium najbardziej spodobał mi się rejon na skraju Mare Fecunditatis gdzie dominują dwa wielkie krat. Langrenus (132km) i Petavius (180km). W krat. Langrenus widać szeroki na ok. 20km wał podzielony na wiele tarasów i łagodnie schodzący do środka. Jest on niezbyt wysoki i mało zniszczony. Petavius jest w wyglądzie dosyć podobny ale zdobi go dobrze widoczny nawet w małych teleskopach uskok tektoniczny o dług. ok 80km zwany Rima P. Wybiega on od wysokiej na 1.75km górki centralnej. Nieco pod nią udało się uchwycić malenki krat. Petavius A (5km)

Liczyłem że dzisiaj także będzie jakaś minimalna widoczność co pozwoliłoby pokazać wspomniane kratery przy bardzo ukośnym już i jeszcze bardziej plastycznym oświetleniu. No ale na szczęście dla nielubiących takich opisów -

Edytowane 17 Października 2008 przez hanysiak

[marcinnhks]

Witam wszystkich

Chciałbym się pochwalić swoim pierwszym zdjęciem.

Zaznaczam, że pierwszy raz również miałem dziś styczność z teleskopem .

Zdjęcie wykonane za pomocom aparatu cyfrowego canon IXUS 80 IS

Teleskop to sky-watcher 1309 EQ-2 okular barlow lens 2x + super 10mm

Nie wiem czy dobrze określiłem sprzęt jaki użyłem .

[scota]

Witam oto pierwsze zdjęcie Księżyca jakie zrobiłem

syna 200/1200 aparat przyłożony do okulara SP25mm KodakZ650 f3,2 1/400 iso100

zaciekawił mnie ten temat już myślę jak połączyć ten aparat z teleskopem.

 

Pozdro

[Art 69]

Jedynie znany i lubiany film Sin City pozwolił mi dotrwać w piątkowy wieczór do północy. Chcąc być twardy jak filmowy Marv, nie bacząc na zimny wiatr zerkąłem co też słychać u naszego Księżycowego przyjaciela.

Krater Janssen (190km) należy bez wątpienia do bardzo starych formacji księżycowych i jest wspaniałym przykładem ich wzajemnego nakładania się. Jego nieregularny, sześciokątny w zarysie i niski wał jest dobrze widoczny jedynie przy mocno ukośnym oświetleniu. Od północy wnika weń młodszy krat. Fabricius (78km) nieco wyżej trochę starszy Metius (88km) zawierający w środku mniejszy krat.B o średn. 14km. Wnętrze Jenssena jest jest mocno zrujnowane materiałem wyrzuconym przy kolejnych uderzeniach i oprócz grzbietów zawiera także dobrze widoczną, ponad 140km bruzdę tektoniczną.

Pozdrowienia.

[pawelasio]

Witam.

Moja obecna tapeta na PC.

 

 

Stack zdjęć o różnych czasach i różnym "F" w projekcji okularowej+CELESTRON NEXSTAR 6SE+PLOSSL 32mm+obowiązkowy w tym wątku kompakt.

 

Pozdrawiam

[Art 69]

Dzisiaj rano spodziewając się dobrych warunków obserwacyjnych wstalem wcześniej. Jeden rzut oka w teleskop i ujrzałem całkiem prawdziwy, cudowny i "nieziemski" obraz.

Bogactwo szczegółów niesamowite i to na całej tarczy Księzyca. Obraz stabilny i z uwagi na terminator przebiegający po środku, bardzo kontrastowy.

Patrząc na to zdięcie zastanawia mnie róznorodność form górek centralnych w kraterach. Wysoko pośrodku kadru widać krat.Herschel (43km) - jest młody, głęboki i posiada stosunkowo małe wzniesienie centralne. Bezpośrednio poniżej stary krat. Ptolemaeus (158km), jego dno jest gładkie inie licząc kilku widocznych małych krat.( Ammonius 9km, D i L po 4km) jest równomiernie pokryte lawą bazaltową. Jeszcze niżej leży krat. Alphonsus (121km). Jest on także wypełniony lawą ale wierzchołek małej górki wystaje nieco z pod jej pokładów. Widać jak nadmiar lawy rozerwał koronę wału i spłynął nieco w kierunku płd. Jeszcze niżej po lewej mamy mały krat. Alpetragius (41km) z rozległym wzniesieniem centr. Na dole tej grupy znajduje się najciekawszy chyba krat. Arzachel (100km) Posiada on szeroki, dobrze zachowany wał i wyraźną górkę o wysok. 1,47km. We wnętrzu widać mniejsze krat. A -10km, K - 4km, H -5km oraz bruzdę o dług. ok. 50km.

Nic dziwnego że naukowcy przez dziesięciolecia pracowali nad spójnym wyjaśnieniem teorii powstawania tych ciekawych tworów.

Patrząc na prognozę jutrzejszy poranek również zapowiada się ciekawie. Tym razem zapolujemy na Saturna - bo słyszałem że bez pierścieni zupełny z niego "cienias".

[Art 69]

Przeglądając fotki z ubiegłego tygodnia zwróciłem uwagę na Mare Nectaris.

W ukośnym oświetleniu dobrze widać Montes Pyreneaus i Rupes Altai. Szczególnie te ostatnia zalicza się do fragmentu wielkopierścieniowej struktury uderzeniowej wywołanej upadkiem przynajmniej kilkunastokilometrowej asteroidy. Wywołany tym wybuch przebił cienką jeszcze wtedy skorupę Księżyca doprowadzając do wylewu lawy bazaltowej a rozchodzące się koncentrycznie fale wstrząsów spowodowały formowanie się charakterystycznych pierścieniowych pasm górskich.

Idealnym, widocznym z satelitów przykładem takiej wielopierścieniowej struktury jest Mare Orientale.

http://apod.nasa.gov/apod/image/orientale_lunar4.gif

Jego widok, gdyby był dostępny dla obserwacji teleskopowych, musiałby szokować. Niestety dla obserwatorów z Ziemi możliwe jest jedynie podziwianie fragmentu trzeciego pierścienia noszącego nazwę Montes Cordillera.

Jeżeli ktoś lubi te rejony to jutro nad ranem można się właśnie na nie "zasadzić"

[grzybek80]

Pierwsza fotka naprawdę bogata w detal, często zastanawiam się jak by wyglądało przez teleskop uderzenie dużego obiektu w Księżyc, ciekawi mnie czy była by widoczna lawa ze stopionych skał podczas uderzenia.

 

Myślę że mało by było widać z uwagi na wyrzucony pył księżycowy, z drugiej zaś strony przyciągani Księżycowe jest małe i wszelkie pyły szybko odleciały by w kosmos.

 

No i czy miało by to znaczenie dla Ziemi np. w postaci widowiska na niebie podczas spalania się odłamków księżycowych w naszej atmosferze.

Edytowane 26 Października 2008 przez grzybek80

[Art 69]

Oj, można by się było zdziwić i poniekąd zawieść. Tylko niewielki procent wyrzuconej wybuchem materii dotarłby wprost do Ziemi (najszybszym fragmentom zajęło by to niecałą dobę) Pozostałe, spadałyby stopniowo, nadlatując po mniej lub bardziej wydłużonych orbitach eliptycznych. Widziałem gdzieś szacunki podajace że na Ziemię spada ok 15% odłamków wyrzuconych odpowiednio silnym wybuchem. niektóre mogą krążyć tysiące lat zanim perturbacje grawitacyjne nie skierują ich w stronę masywniejszych ciał Układu Słonecznego.

Szansa na to aby naocznie ujrzeć przez teleskop upadek dużego bolidu jest porównywalna z wygraną w lotto. Jak do tej pory nieliczne doniesienia i relacje obserwatorów rzekomych błysków nie znalazły potwierdzenia w postaci młodych kraterów o odpowiedniej lokalizacji.

Jednak nie traćmy nadziei - ktoś jednak skreśla te szóstki.

[ZbyT]

dzisiejszego wieczoru w przerwach między chmurami popełniłem takie oto zdjęcie Księżyca

 

 

MAK SW127 + Plossl 25 mm + Panasonic DMC-LZ8 "z ręki", ustawienia automatyczne

zdjęcie zmniejszone do 80% oryginału, bez obróbki

 

pozdrawiam

 

EDIT

poprawiłem fotkę tzn. zrobiłem lustrzane odbicie bo Księżyc jakoś dziwnie wyglądał

Edytowane 9 Listopada 2008 przez ZbyT

[Marcoos]

Dawno już nie foKsiężyca ale noc w końcu pogodna aż żal nie skorzystać

Edytowane 9 Listopada 2008 przez Marcoos

[enigma]

A oto i moje zdjęcia z tej nocy

 

 

Pozdrawiam

[Art 69]

Dzisiaj za oknem pochmurno i pełnia ale wczoraj warunki do focenie były nie takie złe.

Zrobiłem parę ujęć krat. Bailly.

 

Bailly (295x310km) jest największym w całości widocznym księżycowym kraterem na stronie zwróconej ku Ziemi. Jego wymiary (porównywalne z małymi morzami) są tak duże że na jego dnie można obserwować krzywiznę globu Księżyca. Wewnątrz brak górki centralnej, w jej miejscu znajduje się tylko pasmo rozległych, niewysokich wzgórz. Całość usiana jest mniejszymi, młodszymi kraterkami które nagromadziły się w ciągu ok. 3mld lat bo na tyle szacuje się wiek tej wielkiej struktury. Kilka z nich ma nie bagatelne rozmiary tak jak leżący na koronie wału Bailly A (38km) czy też przylegający do niego, głęboki Bailly B (65km) którego wał wznosi się na ponad 4200m ponad płaszczyznę dna krateru.

Bailly, z pewnością wyglądałby imponująco gdyby leżał w srodkowych rejonach tarczy Księżyca a jeśli jego wnętrze pokrywałaby ciemna lawa być może w nazewnictwie selenograficznym mielibyśmy o jedno Morze więcej.

[Radek:)]

Witajcie,

w moim pierwszym poście pokaże swoje zakamarki Księżyca. Nie jest to jakaś rewelacja, ale jak na fotki w projekcji kompaktem (canon PowerShot A540) z ręki przez Synte 10" chyba nie jest źle, a rozpoznawanie jakie twory uwieczniłem dało mi sporo radochy .

Hmm...troche tego jest zacznijmy od doliny alpejskiej

Czas migawki: 1/60

Na zdjęciu oprócz wpomnianej doliny złapało się kilka ciekawych kraterów tj. Cassini, Aristillus, Autolycus, połówka Archimedesa, Arystoteles, Eudoxus i jeśli sie nie mylę aż 3 łańcuchy górskie: Alpy, Kaukaz i końcówka Apenin.

 

No to teraz rille hyginus i aridaeus:

Czas migawki: 1/100

 

Theophilus, Cyrillus i Catharina:

Czas migawki: 1/20

 

Zatoka Tęcz i naokoło niej góry Jura.

Czas migawki: 1/60

 

Na zdjęciu poniżej widać Rupes Recta - uskok tektoniczny o wysokości około 300 m i długości około 110 km (wikipedia)

Jest tam jeszcze troche kraterów na linii terminatora: od dołu Regiomontanus, Purbach, Thebit, Arzachel, Alpetragius, Alphonsus (warto na niego zwrócić uwagę, a szczególnie na cienie wewnątrz), Ptolomaeus, a nad nim mały Herschel.

 

Czas migawki: 1/50

Jednym z ciekawszych kraterów na tym zdjęciu jest podłużny Schiller, a przy terminatorze Longomontanus, ale jego lepiej będzie widać na kolejnej fotce.

 

To jest podobny region tylko Księżyc był w większej fazie i odsłonił nam takie kratery jak Clavius, Maginus czy Tycho.

 

No to na koniec Gassendi:

 

Pozdrawiam

[Art 69]

Noo... Jak na pierwszy post to jest prawdziwe "Wejście Smoka."

[ryszardo]

Bardzo, bardzo przyzwoite zdjęcia!

Jakiego okularu używałeś?

Pozdrawiam.

[Radek:)]

Hej,

Do zdjęć używałem głównie Syncianego Ploosla 10mm i nie wiem może w którejś z większym powerkiem NLV 6mm, ale coś mi się wydaje, że wszystkie były z 10mm i lekkim zoomem w aparacie. A jak foce całego Księżyca to w SP25 mm.

Mam tych fotek w brud, więc daje jeszcze pare

 

Czas migawki: 1/200

 

 

Aristarchus i Herodotus i vallis Schroteri - ciekawy twór...

Czas migawki: 1/20

 

Czas migawki: 1/25

Aristoteles i Eudoxus, niewielki Burg. obok para Hercules, Atlas, a na dole zdjęcia Posidonius

 

Dobra chyba starczy

[Radek:)]

Jak wczoraj dopisała pogoda, to znowu ja czasu za bardzo nie miałem

Ale cyknąłem jak zwykle kilka zdjęć. Przedstawie 3 ciekawsze:

Ponowne podejście do Theophilusa, Cyrillusa i Cathariny:

1/20s. ISO 80 , F 5.5

 

1/40s. ISO 80 F5.0

 

1/40 ISO 80 F5.0

[jarzbi]

Witam. Oto efekt pierwszych prób. Dwa zdjęcia "portretowe", zrobione z Synty 8'', okular SP 25mm, aparatem Nikon Coolpix 4300. Zmniejszone o 50% + obróbka w PS. Lekko zabarwione.

 

1.

Data wykonania: 2008:11:15 00:07

Czas naświetlania: 1/60 sek.

ISO: 100

 

2.

Data wykonania: 2008:11:18 06:20

Czas naświetlania: 1/124 sek.

ISO: 100

[jarzbi]

I jeszcze jedno zrobione przez okular Vixen LV5. Przedstawia dwa duże kratery: Petavius (u góry) i Furnerius (w centrum).

Data wykonania: 2008:11:15 00:40

Czas naświetlania: 1/60 sek.

ISO: 200