Deep Sky Stacker

[Pav1007]

wtw, wg mnie to wpływ dystorsji obiektywu - gwiazdy w centrum się pokrywają, ale na brzegach - przez dystorsję, są porozciągane i dlatego tworzą się długie przecinki (np jak kadr przesuwa się o pare px).

 

P.

 

[kuba_527]

Chodzi o to że "skala" na brzegu kadru jest inna niż na środku. Odległość między tymi samymi dwiema gwiazdami na środku kadru (w pikselach) będzie inna niż na brzegu.

[wtw]

Tu http://astropolis.pl/topic/28505-fotografia-statywowa/?p=603772. jest fotka którą wykonałem Samyangiem 8 mm i nie ma tego efektu. Choć przy pierwszej próbie stackowania DSS też rozjechał mi brzegi kadru. Przyznam że nie pamiętam co zrobiłem inaczej że druga wersja wyszła ok, na pewno była obrabiana na innym komputerze. to co dziś wrzuciłem wykonane jest też Samyangiem ale 12 mm więc dystorsja na pewno jest dużo mniejsza niż przy 8 mm.

 

[Pav1007]

zauważ, że miejsce o zerowej dystorsji masz praktycznie w PG rogu. Tutaj uwidocznił się efekt rotacji pola, a nie rozciągnięcia gwiazd.

 

[wtw]

Tu czyli w przypadku Samyanga 12 czy Samyanga 8? Przy okazji dorzucam tego rozjechanego stacka z 8mm.

[MateuszW]

Tak, to jest wpływ dystorsji lub innych, geometrycznych zniekształceń obiektywu. Rotacja pola nie ma znaczenia, bo ją można zniwelować obrotem kadru, co DSS robi. Redukcja tych zmian geometrycznych wymagałaby rozciągania lokalnego zdjęć. Nie znam żadnego programu do DS, który to na pewno potrafi (DSS i Maxim na pewno tego nie robią). Z programów planetarnych umie to Autostakkert, ale to nam nic nie daje tutaj.

Szczerze mówiąc, wtw nie mam pojęcia jak uzyskałeś tamtego, nierozjechanego stacka.

 

Jak się pozbyć efektu nadświetlenj? Wyłączyć napęd nadświetlny

[wtw]

No właśnie moim zdanie tu zasadnicze znaczenie ma rotacja pola w połączeniu z dystorsją. Jeśli winę ponosiłaby wyłącznie dystorsja to już na pojedynczej klatce powinno być widać taki efekt.

W moim mniemaniu z uwagi na to, że obraz z matrycy jest prostokątny, to zniekształcenie jest różne w zależności od miejsca rzutowania obrazu na matrycę przez obiektyw, Jeśli teraz obrazek wędruje nam po matrycy, to dany element obrazka na poszczególnych klatkach będzie w różny sposób zniekształcony i w efekcie po zestackowaniu może dać dziwny efekt na finalnej fotce. Do takich właśnie wniosków doszedłem po głębszym zastanowieniu się. Być może się mylę.

Jeśli winę ponosiłaby wyłącznie dystorsja obiektywu, to taki sam efekt powinien powstać przy stackowaniu zdjęć wykonanych obiektywem szerokokątnym z prowadzeniem np. na montażu paralaktycznym, a nie wydaje mi się by tak było.

Sam zachodzę w głowę jak DSS mi złożył to zdjęcie z 8 mm, że udało się "wyłączyć nadświetlną".

[Tayson]

rotacja pola z montazu AZ rowniez z DSS.

[wtw]

Podłubałem jeszcze w DSS i jest znacznie lepiej. Poniżej dla porównania poprzednia fotka i nowa. Jak widać to nie tylko dystorsja i rotacja pola ale i ustawienia w DSS. Chyba kluczowe było zaznaczenie opcji "Reduce worker threads prioriti" w oknie Stacking parameters. Jutro jeszcze to sprawdzę na szybszym komputerze. bo mój lapek się tym dławi.

[Tayson]

ta opcja powoduje, ze zadanie stackowania przez DSS NIE jest proprytetem dla komutera i przez to cala operacja trwa dluzej.

w zadnym wypadku nie powinna ona wplywac na jakosc wyplutego zdjecia. jej zanaczenie powinno spowolnić stackowanie i dlatego lapek moze ci sie tym dlawic.

[Behlur_Olderys]

Może to być typowe zachowanie w rodzaju: wyłącz, włącz z powrotem i sprawdź, czy działa

[wtw]

ta opcja powoduje, ze zadanie stackowania przez DSS NIE jest proprytetem dla komutera i przez to cala operacja trwa dluzej.

w zadnym wypadku nie powinna ona wplywac na jakosc wyplutego zdjecia. jej zanaczenie powinno spowolnić stackowanie i dlatego lapek moze ci sie tym dlawic.

No wiem, że nie jest to bezpośrednio związane z tym w jaki sposób będą stackowane klatki, ale własnie po zaznaczeniu tego ptaszka nastąpiła zmiana. Sprawdzę to dziś jeszcze raz.

[Pav1007]

wtw, ja bym podejrzewał coś innego - DSS wybrał inne gwiazdy do alignacji stacku i dlatego jest lepiej. Spróbuj ustawić tak by DSS stackował przy wyrównaniu na większą ilość gwiazd.

[wtw]

wtw, ja bym podejrzewał coś innego - DSS wybrał inne gwiazdy do alignacji stacku i dlatego jest lepiej. Spróbuj ustawić tak by DSS stackował przy wyrównaniu na większą ilość gwiazd.

Pav1007 być może masz rację, dziś wyszło mi jeszcze inaczej, a co dziwniejsze opcję Star detection treshold cały czas mam zaznaczone 10%, czyli teoretycznie liczba gwiazd nie powinna się istotnie zmieniać.

[Pav1007]

Ilość gwiazd wybranych do alignacji stacku jest podobna, ale za każdym razem wybiera inne.

 

Spróbuj użyć większej ich ilości.

 

Paweł

[wtw]

Mogę zejść do 2% ale wtedy przy 66 klatkach pokazuje mi czas przygotowania pliku 9 h

[MateuszW]

A ile gwiazd znajduje? Ja nie wychodzę poza zakres 200-300. Więcej nie ma sensu. Nie wiem, czy DSS potem z tych gwiazd wybiera jakiś mniejszy zbiór do właściwej alignacji, bo jak nie to powinien stackować zawsze tak samo. 200-300 to tak duża ilość, że nie ważne, które wybrał, to średnio rzecz biorąc wyjdzie to samo.

[Pav1007]

Mateusz, jak powyższy przykład wskazuje - nie jest zawsze tak samo.

[MateuszW]

Widać DSS nie robi prostej średniej z dopasowania każdej z osobna gwiazdy, tylko jakoś to inteligentniej robi.

[Gajowy]

Ten parametr decydujący o "liczbie" gwiazd nie jest taki oczywisty. Owszem, manipulując nim, można "zwiększać" lub "zmniejszać" liczbę wykrywanych "gwiazd", przy czym co DSS weźmie za gwiazdę pozostaje jego słodką tajemnicą. Dobra alignacja musi zacząć się od prawidłowego wykrycia gwiazd na zdjęciu i ich prawidłowym dopasowaniu do siebie.

DSS daje też do dyspozycji 3 algorytmy alignacji, od liniowego (zakładając, że zdjęcie jest płaskie) po kwadratowy i sześcienny, które korygują różne wady geometryczne. Te bardziej złożone algorytmy kolimacji są używane, gdy mamy odpowiednio dużo "wykrytych" gwiazd. Za niski parametr "Star detection threshold" generujący za dużo fałszywych wykryć skutkuje zastosowaniem algorytmu redukującego wady geometryczne, które na zdjęciu nie istnieją . Stąd taki efekt jak na początku. Sugerowałbym sprawdzic to ustawiając w "Stacking parametr" w zakładce "Alignment" parametr "Bilinear" jako domyślny (zamiast "Automatic"). Wówczas fałszywe wykrycia nie spowodują zniszczenia zdjęcia na obrzeżach. Albo mieć mniej wykrytych gwiazd niż więcej. Do dobrej alignacji liniowej wystarczy naprawdę kilka.

 

Pzdr,

Gajowy

Edytowane 8 Września 2016 przez Gajowy

[wtw]

Ten parametr decydujący o "liczbie" gwiazd nie jest taki oczywisty. Owszem, manipulując nim, można "zwiększać" lub "zmniejszać" liczbę wykrywanych "gwiazd", przy czym co DSS weźmie za gwiazdę pozostaje jego słodką tajemnicą. Dobra alignacja musi zacząć się od prawidłowego wykrycia gwiazd na zdjęciu i ich prawidłowym dopasowaniu do siebie.

DSS daje też do dyspozycji 3 algorytmy alignacji, od liniowego (zakładając, że zdjęcie jest płaskie) po kwadratowy i sześcienny, które korygują różne wady geometryczne. Te bardziej złożone algorytmy kolimacji są używane, gdy mamy odpowiednio dużo "wykrytych" gwiazd. Za niski parametr "Star detection threshold" generujący za dużo fałszywych wykryć skutkuje zastosowaniem algorytmu redukującego wady geometryczne, które na zdjęciu nie istnieją . Stąd taki efekt jak na początku. Sugerowałbym sprawdzic to ustawiając w "Stacking parametr" w zakładce "Alignment" parametr "Bilinear" jako domyślny (zamiast "Automatic"). Wówczas fałszywe wykrycia nie spowodują zniszczenia zdjęcia na obrzeżach. Albo mieć mniej wykrytych gwiazd niż więcej. Do dobrej alignacji liniowej wystarczy naprawdę kilka.

 

Pzdr,

Gajowy

Sęk w tym, że cały czas korzystam z alignacji bilinearnej, jaki jest efekt - widać. Dziś próbowałem również innych opcji, zarówno jeśli chodzi o alignację jak i ilość wykrywanych gwiazd, co jest najgorsze, nie mogę powtórzyć tego "dobrego" wczorajszego stacka. Już nie wiem o co biega.

[MateuszW]

Gajowy, to ciekawe co piszesz. Czyli DSS umie dopasowywać kształt zdjęcia. Ale mój wniosek byłby inny. Trzeba go właśnie zmusić, żeby zastosował najlepszy algorytm, a nie liniowy, bo te zdjęcia tego właśnie potrzebują. Są one geometrycznie nierówne względem siebie i trzeba to wyprostować.

A to, że czasem stack wychodzi dobry to zapewne kwestia przełączenia algorytmu. Tylko moim zdaniem lepsze stacki są z tego lepszego algorytmu.

[Gajowy]

Bardziej zaawansowany algorytm jest lepszy, jeśli nie ma fałszywych wykryć i dopasowań, a jego stosowanie ma sens do większych pól widzenia.

 

Pzdr,

Gajowy

 

 

[MateuszW]

Sęk w tym, że cały czas korzystam z alignacji bilinearnej, jaki jest efekt - widać. Dziś próbowałem również innych opcji, zarówno jeśli chodzi o alignację jak i ilość wykrywanych gwiazd, co jest najgorsze, nie mogę powtórzyć tego "dobrego" wczorajszego stacka. Już nie wiem o co biega.

Moja teoria padła To może zastosuj ten ostatni alg zamiast bilinear? Bo moim zdaniem z bilinear nie ma prawa wyjść dobry stack (choć czasem wychodzi, ale też nie całkiem).

[Gajowy]

Moja teoria padła To może zastosuj ten ostatni alg zamiast bilinear? Bo moim zdaniem z bilinear nie ma prawa wyjść dobry stack (choć czasem wychodzi, ale też nie całkiem).

 

Moja też . Nie sposób się z Tobą nie zgodzić, przy takim szerokim polu widzenia. Być może powodzenie lub nie transformacji zależy od doboru odpowiednio rozrzuconej próbki gwiazd do alignacji - na co nie mamy bezpośredniego wpływu.

 

Pzdr,

Gajowy