Skocz do zawartości

Obróbka zdjęć mgławicowych DS


HAMAL

Rekomendowane odpowiedzi

Na kanwie tematu planetarnego ;)

 

Zastanawiałem się ostatnio, co by było gdyby ze 100 dobrych klatek pozyskać np. 500 lub więcej i jak to zrobić. Czasem materiał jest naprawdę dobry, ale brakuje go do wygładzenia ciemniejszych partii zdjęcia.

Wziąłem na próbę 100 klatek do DSS i zestackowałem je, za każdym razem wybierając kolejne z listy jako referencyjne, efekt był taki że uzyskane stacki różniły się układem szumu, czyli były jakby nowymi zdjęciami. Można też inaczej. Wyciągając/odznaczając za każdym razem po kolei jedno z nich uzyskałem podobny efekt a przecież za każdym razem brakowało jedynie jednego zdjęcia z puli.

Pytanie, komu będzie się chciało siedzieć i stackować 100x sto zdjęć, nie mówiąc o tym że postanowiłem dokonać tego 5 podstawowymi technikami stackowania więc 500x :]

Odpowiedź jest prosta :D użyjemy klikacza (taki program) który po skonfigurowaniu dawał mi co 30sek nowiuteńkie zdęcie wpadające do folderu docelowego :)

 

Zanim poleci grad krytyki radzę pierwej wypróbować na skromnym ilościowo ale dobrym materiale, co by się nie okazało potem że temat wart uwagi ;) Technika ta nie "urodzi" detalu którego nie ma, ale wygładzi/utrwali ten który już tam jest.

  • Lubię 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Na kanwie tematu planetarnego ;)

 

Zastanawiałem się ostatnio, co by było gdyby ze 100 dobrych klatek pozyskać np. 500 lub więcej i jak to zrobić. Czasem materiał jest naprawdę dobry, ale brakuje go do wygładzenia ciemniejszych partii zdjęcia.

Wziąłem na próbę 100 klatek do DSS i zestackowałem je, za każdym razem wybierając kolejne z listy jako referencyjne, efekt był taki że uzyskane stacki różniły się układem szumu, czyli były jakby nowymi zdjęciami. Można też inaczej. Wyciągając/odznaczając za każdym razem po kolei jedno z nich uzyskałem podobny efekt a przecież za każdym razem brakowało jedynie jednego zdjęcia z puli.

Pytanie, komu będzie się chciało siedzieć i stackować 100x sto zdjęć, nie mówiąc o tym że postanowiłem dokonać tego 5 podstawowymi technikami stackowania więc 500x :]

Odpowiedź jest prosta :D użyjemy klikacza (taki program) który po skonfigurowaniu dawał mi co 30sek nowiuteńkie zdęcie wpadające do folderu docelowego :)

 

Zanim poleci grad krytyki radzę pierwej wypróbować na skromnym ilościowo ale dobrym materiale, co by się nie okazało potem że temat wart uwagi ;) Technika ta nie "urodzi" detalu którego nie ma, ale wygładzi/utrwali ten który już tam jest.

 

Masz jakieś zdjęcia dające podgląd na wynik takiego działania? Licząc to dla średniej wychodzi dokładnie to samo co dla standardowego stacka.

 

((a2 + a3 + ... + an)/(n - 1) + ... + (a1 + a2 + ... + an-1)/(n - 1) + a1 + a2 + ... + an)/2n =

(((n - 1)a1 + (n - 1)a2 + ... + (n - 1)an)/(n - 1) + a1 + a2 + ... + an)/2n =

(a1 + a2 + ... + an)/n

 

Nie mam czasu żeby policzyć dla innych metod, ale obawiam się że wyjdzie podobnie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wychodzi u Ciebie nadmiar matematyki a za mało praktyki ;)

 

Nie wiem czy obserwowałeś kiedykolwiek jak np. Registax5 walczy podczas wyrównywania gwiazdek obejmujących swoim zasięgiem 1.5 piksela. Jak walczy ze sobą posiadając zakres dopasowania 1px próbując poukładać je tak aby nie dygały na boki. Nawet nie dokonując żadnych zmian za każdym razem poukłada cały stos inaczej co da inną wynikową wartość na poziomie pojedynczych pikseli. W takim układzie wyliczenia czysto matematyczne nie mają żadnego zastosowania, bo decydują tu przypadki losowe. Polecam wykonanie prób a potem obserwację tła przy przeskakiwaniu pomiędzy wynikowymi klatkami. Zmienia się układ szumu, a na tym nam przecież najbardziej zależy.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W DSS natomiast weźmy dla przykładu 3 zdjęcia np. nr 101,256,305.

Kiedy program wyrówna cały stos do 101 okaże się że 256 jest idealnie taka sama ale 305 musi zderotować o 0,1 stopnia co da zupełnie nową wartość pixeli ale kiedy będzie zdjęciem referencyjnym 305 będzie musiał zderotować 256 o 0,1stopnia co da też zupełnie nowe wartości pikseli. Nie wiem czy próbowałeś kiedykolwiek w PS obracać zdjęcia o 0,1 lub 0,2 stopnia i obserwować co się dzieje z detalami. Są takie czynniki przy stackowaniu których idealnie podstawiane wartości do wzorów matematycznych zupełnie nie uwzględniają.

Generalnie uważam że programy stackujące jako dalszą drogę rozwoju powinny obrać właśnie ten kierunek i skupić się na lepszym wykorzystaniu posiadanego materiału, powinny mieć funkcje mieszania posiadanego materiału dla uzyskania większej liczby stacków pośrednich do ostatecznego zestackowania finalnego.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W DSS natomiast weźmy dla przykładu 3 zdjęcia np. nr 101,256,305.

Kiedy program wyrówna cały stos do 101 okaże się że 256 jest idealnie taka sama ale 305 musi zderotować o 0,1 stopnia co da zupełnie nową wartość pixeli ale kiedy będzie zdjęciem referencyjnym 305 będzie musiał zderotować 256 o 0,1stopnia co da też zupełnie nowe wartości pikseli. Nie wiem czy próbowałeś kiedykolwiek w PS obracać zdjęcia o 0,1 lub 0,2 stopnia i obserwować co się dzieje z detalami. Są takie czynniki przy stackowaniu których idealnie podstawiane wartości do wzorów matematycznych zupełnie nie uwzględniają.

Generalnie uważam że programy stackujące jako dalszą drogę rozwoju powinny obrać właśnie ten kierunek i skupić się na lepszym wykorzystaniu posiadanego materiału, powinny mieć funkcje mieszania posiadanego materiału dla uzyskania większej liczby stacków pośrednich do ostatecznego zestackowania finalnego.

 

Obiecuję że dziś się tym pobawię, efekt powinien być widoczny dla kilku zdjęć więc nie zajmie to całego wieczoru. :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie wnikając w matematyczne wzory, nie wierzę w celowość takiego powielania klatek, ale skoro jest "klikacz" można sprawdzić rezultat.

 

Interesująca jest technika przezwyciężania problemu seeingu polegająca na ograniczeniu ilości klatek do najlepszych tzw "lucky imagining".

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Lucky_imaging

 

 

W skrócie polega to na wybraniu do stacka tylko 1% - 10% najlepszych klatek.

 

150px-Lucky_Single_Exposure_Strehl_16Per

Single exposure with very high image quality, selected for Lucky Imaging.

 

 

150px-LuckyImagingDemonstration1.png

The image shows the sum of all 50,000 images, which is almost the same as the 21 minutes (50,000/40 seconds) long exposure seeing limited image. It looks like a typical star image, slightly elongated. The full width at half maximum (FWHM) of the seeing disk is around 0.9 arcsec.

 

150px-LuckyImagingDemonstration2.png

The image shows the sum of all 50,000 single images but here with the center of gravity (centroid) of each image shifted to the same reference position. This is the tip-tilt corrected, or image stabilized, long exposure image. It already shows more details - two objects - than the seeing limited image.

 

150px-LuckyImagingDemonstration3.png

The image shows the 25,000 (50% selection) best images added together with the brightest pixel in each image moved to the same reference position. In this image, we can almost see three objects.

 

150px-LuckyImagingDemonstration4.png

The image shows the 5,000 (10% selection) best images added together with the brightest pixel in each image moved to the same reference position. The surrounding seeing halo is further reduced, an airy ring around the brightest object becomes clearly visible.

 

150px-LuckyImagingDemonstration5.png

The image shows the 500 (1% selection) best images added together with the brightest pixel in each image moved to the same reference position. The seeing halo is further reduced. The signal-to-noise ratio of the brightest object is the highest in this image.

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie wnikając w matematyczne wzory, nie wierzę w celowość takiego powielania klatek, ale skoro jest "klikacz" można sprawdzić rezultat.

 

Interesująca jest technika przezwyciężania problemu seeingu polegająca na ograniczeniu ilości klatek do najlepszych tzw "lucky imagining".

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Lucky_imaging

 

 

W skrócie polega to na wybraniu do stacka tylko 1% - 10% najlepszych klatek.

 

150px-Lucky_Single_Exposure_Strehl_16Per

Single exposure with very high image quality, selected for Lucky Imaging.

 

 

150px-LuckyImagingDemonstration1.png

The image shows the sum of all 50,000 images, which is almost the same as the 21 minutes (50,000/40 seconds) long exposure seeing limited image. It looks like a typical star image, slightly elongated. The full width at half maximum (FWHM) of the seeing disk is around 0.9 arcsec.

 

150px-LuckyImagingDemonstration2.png

The image shows the sum of all 50,000 single images but here with the center of gravity (centroid) of each image shifted to the same reference position. This is the tip-tilt corrected, or image stabilized, long exposure image. It already shows more details - two objects - than the seeing limited image.

 

150px-LuckyImagingDemonstration3.png

The image shows the 25,000 (50% selection) best images added together with the brightest pixel in each image moved to the same reference position. In this image, we can almost see three objects.

 

150px-LuckyImagingDemonstration4.png

The image shows the 5,000 (10% selection) best images added together with the brightest pixel in each image moved to the same reference position. The surrounding seeing halo is further reduced, an airy ring around the brightest object becomes clearly visible.

 

150px-LuckyImagingDemonstration5.png

The image shows the 500 (1% selection) best images added together with the brightest pixel in each image moved to the same reference position. The seeing halo is further reduced. The signal-to-noise ratio of the brightest object is the highest in this image.

zacytuje tu swoją wypowiedż ^_^

 

http://astropolis.pl/topic/40497-m51/?p=486555

 

mając na myśli 5 lub 10 klatek tu :P

 

http://astrofotografia.republika.pl/double_multiple_star/Double_star.htm

 

ale aby było ciekawiej to nie my na to wpadliśmy a naukowiec ^_^ o czym można się dowiedzieć tu

 

24 min 45 sek

http://www.youtube.com/watch?v=awbc7wk37_Y

 

geniusz ! ;)

 

aby było mało, ostatnio ponoć wymyślili też stackowanie o czym niedawno gdzieś czytałem ^_^

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zestackowałem po 6 klatek, w obu przypadkach użyte te same zdjęcia. Jeden ze stacków to standardowa mediana, drugi to 6x mediana po 5 klatek, za każdym razem inna klatka była usuwana i inna była brana jako referencyjna, następnie mediana z 12 klatek. W obu finalnych stackach referencyjna była ta sama klatka.

 

https://www.dropbox.com/s/r7ag14fkwlbpo4h/1.fit

https://www.dropbox.com/s/lzy9te696acjl8h/2.fit

 

Celowo nie podaję która jest która, by nie zaburzać wyników eksperymentu. Decydujcie, która ma mniej szumów.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jedynka ma mniej szumów, ale jest też ciut mniej ostra. Moim zdaniem wygląda, jak dwójka potraktowana delikatnym rozmyciem gaussa. Czyli w efekcie wychodzi na to samo moim zdaniem, a więc zgodne z teorią :)

 

Przy okazji podsunę taką myśl. Myślę, że dobrym pomysłem byłoby dodanie takiej funkcjonalności do programów stackujących, żeby zamiast zwyczajnie dopasowywać do siebie zdjęcia za pomocą przesunięć i obrotów umożliwić też lokalne rozciąganie i zgniatanie obszarów. Dzięki temu dałoby się usunąć lokalny wpływ seengu (tyczy się raczej krótkich klatek - np Księżyca i Słońca, niż DS). Mam świadomość, że byłoby to na pewno dużo trudniejsze, niż zwykłe przesuwanie całości i wymagało by to dużo większej mocy obliczeniowej, ale w dzisiejszych czasach to nie powinno stanowić problemu. Co o tym myślicie?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Sześć klatek? Szkoda że nie wziąłeś dwóch ;)

 

No to teraz ja. DSS metoda Kappa-Sigma z moich prób (może się to zmienić) obecnie najbardziej wskazana do tej techniki.

Na lewo 135 zwykłych klatek po 62sek Kappa-Sigma, środek to samo tylko metoda Mediana na prawo natomiast stack 135 stacków w których zamieniałem jedynie klatkę do wyrównania. Widać jakąś różnicę ? ;)

 

1-2-3.jpg

 

Po zastosowaniu większej liczby przeplatańców dających zróżnicowane stacki pośrednie można by jeszcze bardziej wyodrębnić informację od losowego szumu. Pole do popisu dla nas, bo zamiast teraz próbować udowodniać że metoda nie działa lepiej skup swój intelekt na tym jak ją udoskonalić a myślę że społeczność na tym na pewno więcej zyska :) Ja akurat nie mam zamiaru Ciebie do niej przekonywać bo to dla mnie kompletnie bez znaczenia, po co masz mieć lepsze zdjęcia od moich, prawda ? ;)

Edytowane przez HAMAL
  • Lubię 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przy okazji podsunę taką myśl. Myślę, że dobrym pomysłem byłoby dodanie takiej funkcjonalności do programów stackujących, żeby zamiast zwyczajnie dopasowywać do siebie zdjęcia za pomocą przesunięć i obrotów umożliwić też lokalne rozciąganie i zgniatanie obszarów. Dzięki temu dałoby się usunąć lokalny wpływ seengu (tyczy się raczej krótkich klatek - np Księżyca i Słońca, niż DS).

Registax6 tak robi, ale z tego tytułu pojawiają się czasem zniekształcenia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Staram się wybierać algorytmy dające w stakcku wyrazisty detal bez rozmazywania.

Zauważyłem też, że dobrze z takich stacków robi się Drizzle, nie pojawiały mi się typowe dla tej metody mory/wzory. Szczególnie z tym względzie rygorystyczny jest Maxim DL (kto próbował ten wie) który na stackach pięknie Drizzlował.

Generalnie uważam że ta technika (Drizzle)nie jest stworzona dla naszych słabych jakościowo zaszumionych rozmazanych seeingiem zdjęć lecz dla dobrej jakości detalicznych zdjęć HST a stacki pośrednie już takimi prawie, prawie są ^_^

 

Naturalnie nikogo do niczego nie zmuszam, zachęcam jedynie do poszukiwań :)

Edytowane przez HAMAL
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Sześć klatek? Szkoda że nie wziąłeś dwóch ;)

Z dwoma mógłby być problem :) Przekonywać mnie nie musisz, sam się przekonam jak porobię więcej testów ;)

 

 

Na lewo 135 zwykłych klatek po 62sek Kappa-Sigma, środek to samo tylko metoda Mediana na prawo natomiast stack 135 stacków w których zamieniałem jedynie klatkę do wyrównania.

To jest stack samych stacków, bez oryginalnych klatek? Ja do finalnego zdjęcia dodałem oryginały, może psują efekt, sprawdzę.

 

edit:

poskładałem to raz jeszcze:

https://www.dropbox.com/s/r7ag14fkwlbpo4h/1.fit

https://www.dropbox.com/s/lzy9te696acjl8h/2.fit

 

myślę że jeżeli chodzi o tło to nie ma wątpliwości że metoda Hamala niesie poprawę. Co do gwiazd i rozmycie szczegółów to nie wiem, ktoś musi to porównać. Teraz nie mam narzędzia żeby to sprawdzić.

Edytowane przez Krzychoo226
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ok, to mój wynik - u góry stack 20 klatek metodą SD, u dołu master stack 20x20 z przesuwaniem klatki referencyjnej:

Untitled-1.jpg

 

Tak jak widzę to tło jest gładsze, choć jest bardziej 'gruboziarniste'. Wyszły wyraźniej najsłabsze gwiazdki, ale mam wrażenie że detal w galaktykach nieco zmalał. Muszę to przemyśleć - wydaje mi się, że to wygładzanie może być spowodowane błędami algorytmów. Jeśli alignment by działał w 100% powtarzalnie, to niezależnie która klatka byłaby referencją, to obliczone przesunięcia powinny być takie same i byśmy uzyskali zawsze taki sam wynik. I po zastosowaniu algorytmu nie odrzucającego pikseli master stack też by niczego nowego nie wniósł. Ale różnice w alignmencie w połączeniu z algorytmami stackowania, które odrzucają błędne piksele powodują takie zjawisko. Muszę jeszcze porównać jak to wygląda w porównaniu do normalnego odszumiania zdjęcia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Podobnie jak Jolo, wydaje mi się, że niezależnie od klatki referencyjnej, zawsze alignment powinien przebiec w ten sam sposób, a i taki grubszy szum jest trudniejszy do usunięcia.

Jeśli już kombinować z czymś takim, to postawiłbym na stackowanie materiału partiami, np. klatki 1-41, 6-46, i różne inne kombinacje, a potem zestackowanie w całość. Dzięki temu rozkład szumów może się zmienić, w zależności od wybranej metody. Ale czy przyniesie to jakieś pozytywne efekty, ciężko stwierdzić.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W pierwszym poście w drugim zdaniu nie bez powodu napisałem

"Czasem materiał jest naprawdę dobry, ale brakuje go do wygładzenia ciemniejszych partii zdjęcia"

 

Stackowanie stacków faktycznie rozmyje drobny detal z dobrze naświetlonych partiach galaktyk i mgłwic, je się wymaskuje w PS ze standardowego stackowania. Zauważyłem jednak że w niektórych przypadkach metoda ta gwiazdy zmiękczyła ale też zaokrągliła.

 

 

Podobnie jak Jolo, wydaje mi się, że niezależnie od klatki referencyjnej, zawsze alignment powinien przebiec w ten sam sposób, a i taki grubszy szum jest trudniejszy do usunięcia.

Nie koniecznie. Polecam próby z Registax 5 i Alignbox size 32, inaczej równa stos gdy robi to do ładnej gwiazdki na środku piksela a inaczej do rozlanej na dwa, kiedy waha się w którą stronę równać a przesunięcie części klatek o jeden piksel już wystarczy dla uzyskania innego efektu wyjściowego.

 

Jeśli już kombinować z czymś takim, to postawiłbym na stackowanie materiału partiami, np. klatki 1-41, 6-46, i różne inne kombinacje, a potem zestackowanie w całość. Dzięki temu rozkład szumów może się zmienić, w zależności od wybranej metody. Ale czy przyniesie to jakieś pozytywne efekty, ciężko stwierdzić.

Dokładnie, podmienianie klatki referencyjnej na pewno mniej się sprawdzi. To była tylko przykładowa propozycja, choć nie koniecznie najlepsza z możliwych. Myślę też że warto mieszać algorytmy.

 

Na marginesie, ostatnio doceniłem sumę w MDL, to co ona potrafi wyciągnąć z niewielu niedoświetlonych klatek w porównaniu do lipy jaką wyrzuca mediana.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie koniecznie. Polecam próby z Registax 5 i Alignbox size 32, inaczej równa stos gdy robi to do ładnej gwiazdki na środku piksela a inaczej do rozlanej na dwa, kiedy waha się w którą stronę równać a przesunięcie części klatek o jeden piksel już wystarczy dla uzyskania innego efektu wyjściowego.

 

Ja tam bawię się tylko z DS, a klatki z Canona są bardzo duże, więc sam nie potestuję. Zresztą, nie mam do żadnego obiektu bardzo dużej ilości klatek.

Uważam, że soft nie może się wahać, "w którą stronę równać". Przy czasie rzędu kilku minut seeing powinien zostać uśredniony i centroida do wyrównania prawidłowo obliczona. Poza tym gwiazda to nie jest jeden pixel, tylko pewien obszar o większej jasności od tła. O ile w typowej astrofotografii DS ta metoda niekoniecznie zadziała, to w przypadku robienia sporej ilości krótkich czasów (np. długa ogniskowa do łapania planetarek) może być skuteczna. Potrzeba tylko materiału testowego i kogoś, kto poświęci trochę czasu na badania.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jestem po kolejnych próbach tym razem z algorytmem Median i w tym przypadku nie zauważyłem różnicy. Obraz z pojedynczego stacka i z masterstacka ma taką samą ilość szczegółów i dodatkowo taką samą jak z masterstacka z SDmask w moim przypadku. Podejrzewam więc, że to kwestia/problem zastosowanego algorytmu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jestem po kolejnych próbach tym razem z algorytmem Median i w tym przypadku nie zauważyłem różnicy. Obraz z pojedynczego stacka i z masterstacka ma taką samą ilość szczegółów i dodatkowo taką samą jak z masterstacka z SDmask w moim przypadku. Podejrzewam więc, że to kwestia/problem zastosowanego algorytmu.

 

Myślę też że znaczenie ma sam program bo np. funkcja derotacji w DSS niejednokrotnie dokonywana w małych zakresach 0,1 lub 0,2 powoduje minimalną migrację szumu co w tym przypadku jest nam na rękę. Widziałeś mój wcześniejszy przykład, nie był nic a nic kombinowany ani naciągany a efekt jednoznaczny. Możliwe że skala, układ szumów, itp. czynniki mają znaczenie. Próbowałem też robić mix różnych algorytmów i też się czasem sprawdzał.

 

 

 

Adam, masz na myśli jedynie odszumianie czy wyostrzanie lub dekonwolucję gładszych klatek też?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ale aby było ciekawiej to nie my na to wpadliśmy a naukowiec ^_^ o czym można się dowiedzieć tu:

 

Tu, czyli pod podanym linkiem, można się co najwyżej dowiedzieć, że milion zdjęć przesiewają stosownym algorytmem, wybierając jedynie najlepsze klatki (lucky image), a następnie stackują je razem, bez żadnego powielania zebranych obrazów.

 

To tyle względem linku, bo co do samej metody - napiszę jak spróbuję. Mam 9 klatek M42 i chętnie zrobię z nich 9 stacków, gdzie punktem wyjścia będą kolejne klatki, a potem je ze sobą zestackuję. Zobaczymy co z tego wyjdzie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.