Mare Orientale - kampania obserwacyjna w 2015, 2016 i 2017 roku

Loxley · 30 Lipca 2015

Ostatnia w tym roku okazja do spojrzenia na Morze Wschodnie - dzisiaj w nocy.

...a potem kilkumiesięczna przerwa.

emeł · 30 Lipca 2015

Mare Orientale w ogniskowej 3750 mm. Mozaika złożona z trzech zdjęć.

Edytowane 30 Lipca 2015 przez emeł

Loxley · 30 Lipca 2015

MAK 150/1800, ASI 120M, filtr Baader IR-pass 685nm, EQ3-2, AutoStakkert!2 (400/2500), Registax 6, (mozaika Microsoft ICE).

Księżyc 30 lipca br., 14 godzin przed pełnią. Duże okno pogodnego nieba przed godziną 22-gą i pomimo trudnych warunków balkonowych (obraz silnie drżący) muszę uznać, że to i tak nic w porównaniu do tego co stało się z obrazem po przejściu fali zachmurzenia po godzinie 22-ej (kompletna zapaść seeingowa).

Piąta sesja zdjęciowa Mare Orientale, prawie identyczna jak ta z 1 czerwca, tylko że tam obraz był znacznie lepszy. Charakterystyczne punkty oświetlonych Słońcem wierzchołków wzgórz, tuż za wewnętrznym pierścieniem Morza Wschodniego, to właśnie cecha upodabniająca widoki z obu dat. Cóż, obszar basenu jest na tyle poznany już, że nic nowego w obrazie nie da się zauważyć. Szkoda, że chociaż w jednym terminie nie było maksymalnej, ponad siedmiostopniowej libracji, która pozwoliłaby sięgnąć jeszcze dalej.

emeł · 31 Lipca 2015

Jeszcze wersja z ogniskowej 1500 mm

Loxley · 31 Lipca 2015

MAK 150/1800, ASI 120M, filtr red GSO#29, EQ-ATM, AutoStakkert!2 (450/2500), Registax 6, (mozaika Microsoft ICE), animacja: Easy GIF Animator.

Pierwszy kadr: 1 czerwiec 2015r., 23.21 cwe, 19 h do pełni, libracja: W -5,2*; S -5,2*;
Drugi kadr: 2 lipca 2015r., 00.01 cwe, 5 h do pełni, libracja: W -4,8*; S -6,5*.

Podsumowanie pięciu terminów obserwacyjnych Mare Orientale.

Najlepsze zdjęcia udało mi się uzyskać w czerwcu i lipcu. O ile lipcowe zdjęcie przedstawia najlepiej oświetlony obszar zachodniej krawędzi, o tyle kadr z czerwca przedstawia to miejsce najbardziej kontrastowo i on okazał się być moim najlepszym "orientalnym trofeum". Wystarczy rzut oka na pas leżący pomiędzy dwiema pierścieniowymi strukturami Mare Orientale (Montes Rook i Montes Cordillera), aby zrozumieć dlaczego. Ostre linie cienia podkreślające pasma obu górskich łańcuchów, miejscami przechodzące w grzebieniaste formy lub schodkowe tarasy; stożkowe pagórki z plamkami czerni u podnóży wyglądające jak piegi na srebrnym obliczu - nakrapiają i deformują oświetlony jednolicie obszar; szerokie i łagodne wypiętrzenia z pasmami cieni jak wstążkami wyginanymi przez "lunarne wiatry"; kaskady łukowatych uskoków, które, gdyby tylko podążać za nieskrępowaną wyobraźnią, mogłyby uchodzić za odpowiednik wiszących ogrodów Semiramidy i wreszcie rozsiane po obu stronach uciekających poza terminator końców pierścieni, a także nad obszarem centralnym, samotne szczyty, jak jarzące się światłem iglice kłujące mrok - krople rodzącego się rozpromienienia na niewidocznej stronie Księżyca, zwiastun obietnicy, że kiedyś sięgniemy wzrokiem poza tą widoczną teraz barierę ciemności i zachwycimy się.

Wygląda więc na to, że nie trzeba ekstremalnej libracji, by widok prawdziwie zachwycił. Animacje powinny wzmocnić wrażenia towarzyszące oglądaniu Mare Orientale (kiedyś będą rozszerzone do kilku klatek), a opracowania transformowanych (rozciągniętych równoleżnikowo) zdjęć, również pozwolą popatrzeć na zachodnią krawędź z trochę innej perspektywy.

42 obserwatorów, mniej lub bardziej zaangażowanych w akcję obserwacyjną i oficjalnie sygnalizujących swoje obserwacje na różnych forach: na Astropolis, na Astromaniaku, na Forum Astronomicznym i na AstroCD - to bardzo dużo. Jak na nasze warunki pogodowe, taka aktywność związana z obserwacjami kawałka krawędzi Srebrnego Globu i to w czasie pełni jest nie do przecenienia - cieszy, buduje sympatyczne relacje międzyludzkie, mobilizuje (do może następnych akcji?). To duża wartość hobbystyczna, ale ogromna wartość społeczna - tworzenie wirtualnej wspólnoty: edukacyjnej, celów, pozytywnych emocji, wartości.

Dziękuję, za każdą relację, każde zdjęcie, każdy sygnał i ocenę - za to, że mogliśmy razem patrzeć na Morze Wschodnie, którego brzegi były pięknym generatorem fal zadowolenia i empatii. Mam nieodparte wrażenie, że Mare Orientale dla każdego z Was było atrakcyjnym miejscem.

Loxley · 1 Sierpnia 2015

Jeśli ktoś jest ciekawy, kiedy będą kolejne sprzyjające warunki do obserwacji Mare Orientale, to po przeanalizowaniu całego przyszłego roku (2016) i kolejnego następnego (2017), śpieszę z odpowiedzią, że korzystne warunki wystąpią: 19 czerwca, 19 lipca i 17 sierpnia przyszłego roku i 5 września 2017 roku - zwykle kilkanaście godzin przed pełnią. Libracja będzie na poziomie minus 4,8*, a więc podobna tegorocznej. Wrześniowy termin 2017 roku będzie ostatnim do obserwacji Morza Wschodniego.

Następna okazja będzie dopiero na początku 2021 roku (wysoko nad horyzontem!) i wszystko wskazuje na to, że w tym następnym okresie libracja może być nieco korzystniejsza niż tegoroczna.

Pawcio · 1 Sierpnia 2015

Zdjęcie z czwartku, a właściwie z piątku 31-07-2015 0:40 Synta 8'' na dobsonie, w ognisku głównym aparat Canon EOS450D, stack 50 zdjęć 1/640sek ISO 200, wyrównane PIPP, AutoStakkert

Synta 8'' na dobsonie, w ognisku główny, barlow GSO 2'' ED x 2 aparat Canon EOS450D, stack 10 zdjęć 1/200sek ISO 200, wyrównane PIPP, AutoStakkert

emeł · 23 Kwietnia 2016

Na prośbę autora wątku zamieszczam również tutaj zdjęcie Morza Wschodniego. Zdjęcie wykonane 21.04.16, ogniskowa 4500 mm.

Mak 150/1800, QHY5L-IIc, barlow GSO 2,5x

Edytowane 23 Kwietnia 2016 przez emeł

emeł · 23 Kwietnia 2016

Jeszcze jedno podejście, z ogniskowej 1800 mm.

Edytowane 23 Kwietnia 2016 przez emeł

Loxley · 4 Czerwca 2016

Za dwa tygodnie będziemy mieli pierwsze w tym roku okno obserwacyjne dla południowo zachodniej krawędzi Księżyca - pora więc na stosowną zapowiedź lub jak kto woli, przypomnienie.

Przed północą, w niedzielny wieczór 19 czerwca będzie dostępne naszym obserwacjom Mare Orientale. Ubiegłoroczna kampania obserwacyjna zmobilizowała ponad czterdziestu obserwatorów i mam nadzieję, że aktywnych w tym roku będzie przynajmniej tyle samo. Zapraszam więc wszystkich dotychczasowych sympatyków Morza Wschodniego, jak również wielu z nas, którzy chcieliby poczuć swoisty dreszczyk emocji i miłą atmosferę obecną wśród obserwatorów zachodniej krawędzi naszego satelity, do spotkania "nad brzegami Mare Orientale". Niechaj estetyka tego miejsca urzeknie wielu z Was i da Wam okazję do uczestniczenia w emocjonującym przedsięwzięciu. Życzę pogody i miłych przeżyć, mogących stać się częścią atrakcji letnich wieczorów.

19 czerwiec br. przed północą: Księżyc 13h przed efemerydalną pełnią; libracja W -3,9*; S -6.5*; wysokość 20,5* (dobre parametry do obserwacji).

Edytowane 4 Czerwca 2016 przez Loxley

Loxley · 19 Czerwca 2016

MAK 150/1800, ASI 120M z filtrem redGSO#29, EQ-ATM, AutoStakkert!2 (450/2500), Registax 6, (mozaika Microsoft ICE).

Księżyc w wieku 1 dnia i 14 godzin przed pełnią, 18 czerwca br. Do obserwacji Morza Wschodniego to za wcześnie, ale "macki" Mare Orientale sięgają daleko.

Intrygowały mnie, widoczne w poprzednim sezonie na południowych rubieżach Mare Orientale, wypełnione w dużej masie cieniami, długie żleby, równoległe do krawędzi. Chciałem je uchwycić w głębi lądu, bo tam światłocień powinien je uwypuklić. To co zobaczyłem na podglądzie obrazującym linię terminatora było niezwykłe. Ciarki przebiegły mi po plecach, chwilę analizowałem obraz i nie miałem już wątpliwości. Widziałem wachlarz sześciu, może siedmiu, długich grzbietów, albo form przypominających płytkie doliny ciągnących się od zacienionej krawędzi w głąb lądu. I najważniejsze - były tak usytuowane, że ich przedłużenia przecinały się w miejscu gdzie powinno znajdować się centrum Mare Orientale. Było jasnym, że to pióropusze materii wyrzutowej z czasu formowania się struktury, która tak zjawiskowo transformowała tereny leżące na południu.

Domniemane, choć nigdy nie widziane; subtelne, choć bezspornie materialne; doskonale skorelowane z formą Morza Wschodniego; uwiarygodnione i wypreparowane na koncepcyjnym szkicu; podnoszące wartość zdjęciowego trofeum.

Jest prawdopodobne, że niepogoda pokrzyżuje dzisiejsze plany na sesję zdjęciową. Wczorajsze trofeum jest jednak równie cenne, co korona Morza Wchodniego i równie spektakularne. Macki Mare Orientale sięgają daleko.

emeł · 27 Czerwca 2016

W sobotę 25 czerwca i mój Mak powędrował w kierunku Mare Orientale. Poniższe zdjęcia to mozaiki złożone 5 paneli (50% z 5000 kl każdy). Seeing 1/5. Zdjęcia pomniejszone do 75%.

Mak 150/1800, QHY5L-IIc, barlow GSO 2,5x

Wersja kolorowa

I negatyw - wydaje mi się, że tu najlepiej widać struktury

Edytowane 27 Czerwca 2016 przez emeł

Loxley · 28 Czerwca 2016

To zdjęcie Marcina z 25 czerwca stanowi dobrą wizualizację sytuacji z jaką spotkamy się 19 lipca - podobny poziom libracji dla zachodniej krawędzi (około -5*), pełne światło aż do samej rzeczywistej krawędzi Księżyca. Różnica będzie polegała na tym, że 19 lipca do efemerydalnej pełni pozostanie 1-2 godziny i według moich szacunków będzie to znacząca różnica, aby móc wyraźnie uchwycić detale przy samej krawędzi. Zdjęcie Marcina pięknie pokazuje "rysunek" księżycowego brzegu w rejonie Morza Wschodniego, z jego nieregularnością i niuansami jasności, ale bardzo trudno zdefiniować szczegóły leżące trochę dalej od krawędzi. Krater Kopff jest tylko enigmatyczną ciemniejszą plamą, trochę lepiej prezentuje się "daleki" Maunder. Właśnie w okolicy Maudera linia krawędzi Księżyca przebiega najdalej, wydaje mi się, że gdzieś koło -98*, czyli osiem stopni poza standardowy obszar widzialności struktur. Marcin staje się łowcą "odległych lądów" (pamiętamy Comptona). Marcinie, gratulacje.

19 lipca sytuacja na Mare Orientale będzie przypominać nasze doświadczenia z obserwacjami południowej krawędzi i Gór Leibnitza - to będzie też pełnia, ale relief powierzchni Srebrnego Globu będzie doskonale widoczny. Takiej wyjątkowej okazji postaram się nie zmarnować, a liczę dodatkowo na pogodę i dobre warunki dzień wcześniej i dzień później, by stworzyć dłuższy reportaż.

Przy okazji, żeby nie generować kolejnego postu, przedstawiam efemerydę na 19 lipca br.

W nocy z wtorku na środę, 19 lipca, o godzinie 24.00, na 1 godzinę przed pełnią, Księżyc będzie na wysokości 21* nad południowym horyzontem; libracja na poziomie: W -4,7*; S -4,9* (ze względu na bliskość pełni można popatrzyć na w pełni oświetlone Mare Orientale).

Zapraszam.

emeł · 20 Lipca 2016

Po wielu zachmurzonych wieczorach, wczoraj chmury rozeszły się jakby na zawołanie. Poniżej wynik sesji z 19 lipca.

Mak 150/1800, QHY5L-IIc, barlow GSO 2,5x, Baader Neodymium Moon & SkyGlow

Ogniskowa 1800 mm

Powyższe zdjęcie w negatywie

I w kolorze

Ogniskowa 4500 mm

Transformacja

Loxley · 20 Lipca 2016

Pięknie, Marcin. Cenna sesja zdjęciowa, bo chyba jedyna dla lipcowego okna. Doskonale widać wielopierścieniową strukturę, w tym wyraźnie pierścień wewnętrzny. Krater Kopff i przy krawędzi Maunder z taką jasną plamką światła na północnej koronie. Widać nawet na wysokości krateru Kopff koronę małego krateru Hohmann.

Jakże urokliwie prezentują się uskoki krawędzi między pierścieniami i wypiętrzone korony na północy. To z pewnością nowe spojrzenie na Morze Wschodnie - w pełni oświetlone. Gratulacje.

Pawcio · 20 Lipca 2016

Wczoraj cały dzień polowałem na dobrą pogodę, a ta jakby chciała pokazać, że zrobi co zechce była w kratkę. Rano piękne niebo, potem grube burzowe chmury, wieczorem bezchmurne niebo a później.. no właśnie:) Cały dzień byłem w kontakcie z kumplem, który ma działkę w fajnym miejscu pod Inowrocławiem do tego SCT8'' montaż HEQ5 i kamerkę ASI120mm a że zawsze razem weselej a poza tym była okazja przewietrzyć sprzęt jak zwykle mówi Andrzej Zajechałem na działkę i ... chmury, dosłownie całe niebo. ale nic jakaś kawa, pogaduchy a co chwila spojrzenie w miejsce gdzie coś tam się czasami przejaśniało. No przecież nie zbiorę się do domu żeby mnie szlag jasny trafił. 20,30 min po godz jest! spora wyrwa w chmurach. Biegiem ustawialiśmy montaż bo ciemne chmury nakazywały ostrożność udało mi się nagrać kilka filmów kamerką ciągle jednak przed Księżycem przewijały się ciągle jakieś lżejsze chmury, o wszędobylskiej wilgoci nawet nie wspomnę Filmy kręciłem w ognisku głównym SCT8'', kamerką ASI120mm do niektórych użyłem soczewki barlowa Vixen x 2 wkręconej w nosek kamery. Filmy nagrywałem programem FireCapture, potem wyrównałem PIPP stackowałem AutoStakkert i Regostax (mam wrażenie, że ten drugi lepiej składał niektóre filmy) Daleko mi do jakości poprzednich zdjęć, byłem na "gościnnych występach" ale i tak byłem zadowolony że coś udało się zarejestrować. Oglądając jednak zdjęcia i patrząc na inne zdjęcia z ASI120 zastanawiam się dlaczego moje są takie "ziarniste" a inne są takie gładkie czyżby zbyt niskie wartości na histogramie?

Loxley · 20 Lipca 2016

Północne struktury Morza Wschodniego widoczne bardzo dobrze. Może brakuje trochę ostrości i światła, ale przecież warunki nie musiały być porównywalne z tymi jakie miał Marcin. Seeing w tym czasie na terenie całego kraju był słaby, ale miejscami jednak mogło być znośnie. Pawcio, przyczynek do kampanii obserwacyjnej Mare Orientale odnotowany. Gratuluję.

emeł · 21 Lipca 2016

Oglądając jednak zdjęcia i patrząc na inne zdjęcia z ASI120 zastanawiam się dlaczego moje są takie "ziarniste" a inne są takie gładkie czyżby zbyt niskie wartości na histogramie?

W materiale z 19 lipca histogram miałem wypełniony w ok. 90%. Niektóre kratery są przez to przepalone, ale za to sama krawędź Księżyca i jej struktury doświetlone są lepiej. A w tym szczególnym przypadku właśnie na nich najbardziej mi zależało.

Pawcio · 21 Lipca 2016

Z tego co pamiętam histogram w FireCapture oscylował w pobliżu 160. Jedna sprawa to delikatna zasłona przed samym Księżycem, druga to, że to sprzęt jednak używany sporadycznie (Andrzej dziękuję za towarzystwo i użyczenie sprzętu!) a nie chciałem targać mojej Synty i stosować prowadzenie "ręczne" nagrywając jednocześnie kamerką Poza tym mam coraz większe obiekcje co do matrycy w moim laptopie już kilka razy materiał, który w trakcie nagrywania był dla mnie względny na monitorze był stanowczo za ciemny tak czy tak sporo nauki przede mną a i tak cieszę się, że trafiła się ta dziura w chmurach bo już mieliśmy rozpacz w oczach

emeł · 21 Lipca 2016

Mnie też parę razy matryca w laptopie oszukała, więc teraz patrzę raczej na wartość histogramu, niż na podgląd. Podobnie z obróbką avików. Na laptopie staram się tego nie robić. Jedynie może stackowanie w AS w trakcie sesji, żeby z grubsza zobaczyć co wyszło. Ale pozostałe etapy już na stacjonarnym.

Loxley · 20 Maja 2017

Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Vixen Ultima 2x (ekwiwalentnie F-1920 mm). EQ-ATM, AutoStakkert!2 (200/2000), Registax 6.

Jak wykorzystać ekstremalną librację dla zachodniej krawędzi ( -7,7* ), kiedy Księżyc jest tak nisko, jedyne 20 stopni nad horyzontem? Jak okiełznać atmosferę poranka aby uspokojona pomagała w fotografowaniu? O świcie, 19 maja br, nic nie było w stanie pomóc mi w zrobieniu dobrych zdjęć. Skaczący, bulgoczący obszar powierzchni Księżyca w kadrze; brzeg jasny najeżony pulsującymi igłami; dzienna poświata rozlewająca się i psująca kontrast.

Mare Orientale w ekstremalnym wychyleniu w naszą stronę - mimo złych warunków pokazuje sporo swoich zakamarków. Jezioro Jesieni (Lacus Autumni) i Jezioro Wiosny (Lacus Veris) jako dwa ciemne pasma widoczne przed centralnym basenem Orientale. Przy samej krawędzi jasne wyniosłości to głównie wewnętrzne pasmo górskie, a w centrum niewielkie rozjaśnienie to pagórki zewnętrznego grzbietu - tu widzialność sięga dalej niż setny zachodni południk. W głębi lądu odnajdziemy kratery: Schluter i Rocca (po prawej), i jasny "znacznik" Byrgiusa (po lewej). Ciemna rozległa plama przy prawej krawędzi zdjęcia to krater Grimaldi, a za nim trochę mniejszy, Riccioli. Ciemny owal na środku kadru to Cruger.

Gdyby tylko warunki były lepsze...

Edytowane 20 Maja 2017 przez Loxley

Loxley · 19 Czerwca 2017

Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm). EQ-ATM, AutoStakkert!2 (200/2000), Registax 6, mozaika: Microsoft ICE.

Mare Orientale w pełnym świetle. Księżyc 1 dzień i 14 godzin po trzeciej kwadrze, 19 czerwca br.

Pilnuję bardzo i gdy tylko pojawia się ekstremalna libracja dla zachodniej krawędzi, próbuję podglądać Mare Orientale w pełnym blasku. Lepsze oświetlenie skutkuje od razu lepszym niż miesiąc temu widokiem detali, zwłaszcza na przedpolu i w głębi lądu. Pojawiło się delikatne cieniowanie i łatwiej odróżnia się poszczególne struktury.

megrez23 · 4 Kwietnia 2021

W dniu 1.08.2015 o 13:02, Loxley napisał:

Następna okazja będzie dopiero na początku 2021 roku (wysoko nad horyzontem!) i wszystko wskazuje na to, że w tym następnym okresie libracja może być nieco korzystniejsza niż tegoroczna.

Proszę podać terminy kolejnych korzystnych warunków obserwacji Mare Orientale. Takiej okazji nie można przegapić.

Pozdrawiam

Jarek