Góry Leibnitza

[Loxley]

Za nami już tegoroczny sezon obserwacji południowej krawędzi Księżyca. W podsumowaniu - mam nadzieję coś bardzo ekscytującego.

 

Ameryki nie odkryjemy, ...ale od paru już lat patrzymy na pierścieniową strukturę Basenu South Pole - Aitken (Basenu Biegun Południowy - Aitken)... i jej nie widzimy. Góry Leibnitza w pobliżu bieguna południowego naszego satelity są jej częścią - akcentem skupiającym naszą uwagę - charakterystyczną formacją pięknie prezentującą się na tle czerni nieba. Jeśli przestaniemy skupiać na nich uwagę i zaczniemy poszukiwanie w głębi lądu struktury będącej jak się wydaje częścią pierścienia otaczającego epicentrum Basenu SPA, to znajdziemy taką formację, a przynajmniej jej sporą część.

 

Na transformowanych zdjęciach (tu, ten zabieg bardzo dobrze się sprawdza), powiększających również proporcje wysokościowe terenu, widać znakomicie zarys pierścienia zewnętrznego Basenu SPA. Wysokościowe mapy terenu wykonywane przez sondy kosmiczne, nie przypisują mu co prawda krańcowej obwiedni, bo powinien jeszcze istnieć jeden, łagodniejszy, leżący w głębi lądu, ale na naszych zdjęciach niemożliwy do wychwycenia.

 

Co to oznacza? Może niezbyt wiele, ale za to zmieniają się całkowicie nasze odczucia. Nas - obserwatorów - nie uszczęśliwia już tylko widok wyniosłości odgraniczającej nas od leżącej za krawędzią depresji poimpaktowej - teraz obserwujemy sporą jej część, bo zmienił się status okołobiegunowego obszaru. Nasz wzrok sięga do wnętrza Basenu South Pole - Aitken! Czy to mało? Czuję zadowolenie, mogąc Wam to zakomunikować.

 

W załączeniu: zdjęcie południowej krawędzi Księżyca po transformacji, oraz mapa wysokościowa okolic bieguna południowego_wg. LOLA Altimeter Clementine - źródło: http://www-geodyn.mit.edu/igb_SP-A_icarus09.pdf

Edytowane 25 Czerwca 2016 przez Loxley

[Przemek 1976]

Góry Leibnitza w większym kadrze

 

zdjęcie wykonane w dniu 23.07.2016

Newton 8"

ASI 174

IR-Pass

20% z 3600 klatek

 

pozdrawiam

[Loxley]

Zgadza się. Zdjęcie robione przy prawie zerowej libracji (-0,6), przy której para gór: M1 i M3 (to para gór leżąca w formacji w głębi lądu) widoczna jest na krawędzi i widać ją na ciemnym tle. Inna para: M4 i M5 jest już schowana za krawędź. Przyglądałem się temu miejscu na podglądzie, mając w planie jego fotografowanie, ale obraz bardzo falował i zrezygnowałem ze zdjęć.

Gratuluję. Dobry dokument.

[bajastro]

Wygląda na to, że Góry Leibnitza powracają

 

Z 9.04 ok godz. 1, SCT 8", GSO #29, ASI224:

 

Z 10.04 ok godz 3:50, APO107/700 z AZ4, Barlow 2x, GSO #29, ASI224 - była to szybka akcja, teleskop niewystudzony, księżyc nisko:

 

[Loxley]

Ładne zdjęcia i transformacje, i fajny zwiastun. Już w maju i czerwcu będą eksponowane w całej krasie. Teraz dwa stopnie, za miesiąc 6 i pół stopnia. Od 9 do 12 maja znów libracja będzie ekstremalna w czasie pełni, więc zapowiada się długi maraton z Górami Leibnitza.

[Łukasz K]

Wczoraj zamontowałem Barlowa 2x. Wygląda na to, że seeing nie był aż tak dobry i trochę przesadziłem.

 

W każdym razie to największa uzyskana przeze mnie do tej pory skala. Ogniskowa 5600 mm.

 

SCT 11, ZWO ASI 1600 MM-C, Barlow 2x.

 

Mozaika 3 paneli. Każdy panel to 250 z 500 klatek. Filtr Baader R.

 

EDIT: Zamieszczam jednak resize 50%, ponieważ pełna klatka, pomimo rozmiaru 9 MB, nie chce się załączyć.

Edytowane 10 Kwietnia 2017 przez Łukasz K

[Loxley]

Piękne. Doskonale widać też "pióropusz" od Mare Orientale (u góry, po prawej).

[bajastro]

Z wczoraj, godz. 23 (APO107/700 na manualnym AZ4, barlow 2x, ADC i ASI224):

 

 

Szybko pojawiły się chmury.

 

Edit: Loxley dzięki za zauważenie, poprawione.

Edytowane 11 Kwietnia 2017 przez bajastro

[Loxley]

Ładnie się prezentują.

Mała uwaga - jeśli w jednym dniu bez kątówki, to w drugim też tak samo powinno być. Inaczej, zawrót głowy pewny i... dopytywanie.

[HAMAL]

Wczoraj zamontowałem Barlowa 2x. Wygląda na to, że seeing nie był aż tak dobry i trochę przesadziłem.

 

W każdym razie to największa uzyskana przeze mnie do tej pory skala. Ogniskowa 5600 mm.

 

SCT 11, ZWO ASI 1600 MM-C, Barlow 2x.

 

Mozaika 3 paneli. Każdy panel to 250 z 500 klatek. Filtr Baader R.

 

EDIT: Zamieszczam jednak resize 50%, ponieważ pełna klatka, pomimo rozmiaru 9 MB, nie chce się załączyć.

Kaaawał Muuna

[Loxley]

Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm). EQ-ATM, AutoStakkert!2 (200/2000), Registax 6, mozaika: Microsoft ICE.

 

Przed północą, 8 czerwca br. Księżyc 15 godzin przed pełnią. Ostatnie w tym roku okno obserwacyjne dla południowej krawędzi Księżyca i obawiam się, że też jedyny pogodny dzień, aby podglądać struktury okolic bieguna południowego - w tym dobrze znane nam Góry Leibnitza. Mimo nienajlepszych warunków (cirrusy, zamglenie, falowanie obrazu) mój zestaw spisał się dobrze i w skali obrazu z F-2270mm południowa krawędź prezentuje się całkiem przyzwoicie. Cienie pięknie podkreślają wszystkie góry i wybrzuszenia łukowatego tworu - pierścienia otaczajacego Basen Biegun Południowy - Aitken. Myślę, że pod względem szczegółów jest to (mimo tych niesprzyjających warunków) moje najlepsze zdjęcie tego miejsca.

 

　

 

 

Tradycyjnie prezentuję zdjęcie po transformacji południkowej (rozciągnięte o czynnik 1.8x), bo na nim wszystkie wyniosłości są lepiej eksponowane i nie przeszkadza widoczny na oryginale duży skrót perspektywiczny. To taki stały dla Gór Leibnitza zabieg formalny.

 

 

Mam nadzieję, że nie tylko ja fotografowałem ten region? Duża libracja dla jednej z krawędzi Księżyca niweluje powszechny pogląd, że pełnia to czas stracony i nic ciekawego nie da się zobaczyć na powierzchni naszego srebrnego sąsiada. Jeśli następne dwa dni nie będą sprzyjały obserwacjom, kolejna okazja zobaczenia Gór Leibnitza przy ekstremalnej południowej libracji pojawi się dopiero za rok.

[Grzędziel]

Pięknie, wczoraj ten rejon obserwowałem wizualnie, ale seeing był tak fatalny, że nie miałem szans na dostrzeżenie takich szczegółów.

[Loxley]

Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm). EQ-ATM, AutoStakkert!2 (200/2000), Registax 6, mozaika: Microsoft ICE, Easy GIF Animator.

 

Przed północą, 9 czerwca br., wbrew zapowiedziom warunki pogodowe były mierne. Obraz drżący, zmienny, falujący, praktycznie bez ostrości. Motywacją do fotografowania w tych warunkach Księżyca 9 godzin po pełni była chęć kontynuacji wczorajszych obserwacji - południowej krawędzi z Górami Leibnitza.

 

 

Podsumowaniem dwudniowej sesji jest animacja zdjęć - chyba najlepszy dokument pokazujący detale i dynamikę zmian oświetlenia. Tuż na lewo od Gór leibnitza ładnie prezentuje się duży krater Drygalski (z centralną górką), a nieco dalej gigantyczny krater Bailly, w którym igraszki światłocienia doskonale uwypuklają fakturę dna krateru. Na prawo od południowego bieguna najciekawiej wygląda światłocień w parze kraterów: Scott i Amundsen i dalej w kraterze Demonaux oraz na całym obszarze leżącym za nim. Opis struktur (zamieszczony na początku tematu) ułatwi analizę zdjęć i animacji.

 

 

[Gość wessel]

Zupełnie przypadkiem testując setup przez kilka dni robiłem po jednej klatce Księżyca.

Teleskop: Takahashi FS 128 ( f=1040 mm), kamera ATIK ONE 9M na ASA DDM 60, jedna klatka 0,1 sekundy przez filtr Ha 7 nm.

Obrazek rozciągnięty 1.8 x południkowo.

 

 

[Gość wessel]

Taki sam setup, tylko filtr OIII i zdjęcie dokładnie dzień wcześniej.

 

[Gość wessel]

A tu różnica w widoczności

 

[Loxley]

Noc z soboty na niedzielę, 28/29 kwietnia 2018r. Księżyc 1 dzień i 2 godziny przed pełnią na wysokości około 30 stopni. Słabe warunki - mglisto, zmienny, niezbyt ostry obraz.

 

Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-1920 mm), EQ-ATM, AutoStakkert!2 (400/2000), Registax 6.

 

Zaplanowałem sobie kilkudniowa sesję, w której mógłbym - jak co roku - "dotknąć wzrokiem" południowej górzystej formacji - Gór Leibnitza. W końcu zostałem z jedną panoramą południowej krawędzi, ale dla formalności, trzeba i ten epizod zawrzeć w zbiorczym wątku.

　

 

 

Tradycyjnie dołączam transformację południkową (1.5x), która "wyolbrzymia" Góry Leibnitza i pierścieniową formę okalającą od północy Basen Biegun Południowy-Aitken.

[prestoneq]

A tak się zastanawiałem po księżycowych obserwacjach sobotnich i niedzielnych kto w tym temacie pokaże zdjęcia górek no i proszę :).  Piękne są też te "piaskowe wydmy" widziane bokiem aż dziwne że nie mają swoich nazw , one po prostu przykuwają od razu uwagę.

 

 

Edytowane 2 Maja 2018 przez prestoneq

[Loxley]

One mają oznaczenia (nie nazwy).

Według mapy z 1954 roku Ewena Whitakera, wysokość tych gór:

M1   6 - 7,5 km

M2   6 - 7 km

M3   4,5 - 6 km

M4   9 km

M5   9 km

 

[anatol]

Wysokość poszczególnych szczytów (np. M5 - 9 km) to wysokość od jakieś lunarnej średniej czy wysokość względna ponad otaczający teren ?

[Loxley]

43 minuty temu, anatol napisał:

Wysokość poszczególnych szczytów (np. M5 - 9 km) to wysokość od jakieś lunarnej średniej czy wysokość względna ponad otaczający teren ?

Dobre pytanie. Wszystko wskazuje na to, że jest to wysokość lokalna. W tamtych czasach byłoby trudno o wyznaczenie bryły będącej odpowiednikiem geoidy, a która byłaby podstawą do wyznaczania wysokości ponad średni poziom "zero". Już choćby tolerancja w podawaniu wysokości (M1, M2, M3) mówi o dokonaniu pewnych założeń, możliwe, że w odniesieniu do miejsc referencyjnych. Depresja w Basenie Biegun Południowy-Aitken (niewidoczna półkula Księżyca), już według współczesnych pomiarów wynosi (jeśli dobrze pamiętam) 13000m. Biorąc nawet niedokładnie podawaną wysokość najwyższych miejsc pierścieniowego obwałowania (Góry Leibnitza), mamy różnicę w elewacji przynajmniej 20 kilometrów, jeśli nie więcej.

Edytowane 2 Maja 2018 przez Loxley

[OBERON RD]

Fajnie, że dodałeś coś do tematu bo wątek jakoś mi uciekł. A tu proszę, też robiłem zdjęcia mimo pełni i coś się na krawędzi pokazało! Poszperałem w archiwum po innych ułożeniach Księżyca i faktyczne - "pojawia się i znika". Księżyc oferuje niespodzianki, nawet w czasie pełni, kiedy to "nic nie widać".

Zdjęcie pierwsze DMK31 w ognisku 7000 mm, zdjęcie drugie 10000mm ale dlatego, że 2010-02-25 seeing był lepszy :-) Ale Gór Leibniza jednak nie było widać. Widać za to jak Moretus (krater z górką) raz jest bliżej, a raz dalej od krawędzi.

Zacząłem patrzeć w atlasie co jeszcze może nam pokazać libracja.

[Loxley]

9 godzin temu, OBERON RD napisał:

... 2010-02-25 seeing był lepszy :-) Ale Gór Leibniza jednak nie było widać. Widać za to jak Moretus (krater z górką) raz jest bliżej, a raz dalej od krawędzi.

 

 

Widać góry M1 i M2 będące częścią Gór Leibnitza. Ta para widoczna jest na samej krawędzi kiedy libracja w szerokości zbliżona jest do zerowej, +/- 1* (25.02.2010r wynosiła N 0.9*).

Edytowane 3 Maja 2018 przez Loxley

[Nocny Marek]

Jeśli chodzi o nazwy rejonu Gór Leibnitza to jeszcze znalazłem coś takiego. Chyba te dwie struktury czyli Leibnitz Beta oraz Epsilon nie zostały w tym wątku oznaczone:

 

Oraz animacja:

https://svs.gsfc.nasa.gov/vis/a000000/a004000/a004075/sdomoon_1080p30.mp4

Edytowane 1 Marca 2021 przez kosmitek

[Loxley]

O, fajnie że to znalazłeś. To sytuacja przy niekorzystnej libracji, kiedy te góry z interioru znajdują się na krawędzi. Na moim opisie (na górze strony) to są te wzniesienia na znaczniku "S" i na prawo od niego (trochę w głębi, nie na krawędzi).