Skocz do zawartości

Wybrane najciekawsze gwiazdy podwójne i wielokrotne


Gość Bellatrix

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Bellatrix

WYBRANE NAJCIEKAWSZE GWIAZDY PODWÓJNE I WIELOKROTNE

Gwiazdy podwójne (oraz wielokrotne) mogą mieć różną naturę. Istnieją takie, które znajdują się blisko siebie i łączą je wzajemne oddziaływania grawitacyjne. Są to tak zwane gwiazdy fizycznie podwójne. Innym rodzajem są gwiazdy podwójne, których wzajemne położenie sprawia wrażenie, jakby były one położone blisko siebie, jednak nie wiążą ich żadne sily grawitacyjne. Mówimy wówczas o gwiazdach podwójnych optycznie. Możliwa jest również taka gwiazda podwójna, której składników nie da się rozróżnić, nawet przy pomocy największych teleskopów. Jednak analiza widma spektroskopowego wskazuje na ich binarny charakter. Takie układy nazywamy gwiazdami spektroskopowo podwójnymi.

Niniejsze opracowanie jest zestawieniem gwiazd podwójnych fizycznie lub optycznie, których właściwości pozwalają na obserwację przy użyciu teleskopów o różnych parametrach. Kompendium zawiera również adnotacje dotyczące typów widmowych oraz wskaźników barwy omawianych gwiazd, w zestawieniu z barwami, które są widziane przez obserwatorów. Jak się okaże, rzeczywiste kolory gwiazd nie zawsze pokrywają się z tym, co widzi i opisuje obserwator. W niektórych przypadkach obserwowane barwy są kwestią subiektywną i odmienną dla różnych obserwatorów.

 

 

I LYRA (Lutnia)

post-29939-0-93290800-1463791017.jpg

 

  1. Zeta Lyrae (ζ Lyr) – klasyczny przykład układu podwójnego. Stopień separacji pomiędzy składowymi wynosi 44'' (sekundy kątowe). Wielkości gwiazdowe składników są równe 4,3m i 5,7m. Takie parametry układu (jasność oraz separacja) pozwalają na obserwację gwiazd składowych nawet przy pomocy niewielkiego teleskopu. Barwa widziana przez obserwatorów jest opisywana zwykle jako czerwona oraz niebieskawozielona.

     

  2. Beta Lyrae (β Lyr, Sheliak) – układ wielokrotny. Dwa ze składników tworzą układ zmienny zaćmieniowy. Znajdują się tak blisko siebie, że odkształcają się wzajemnie i nawet posiadają wspólną otoczkę. Jednak rozróżnienie składowych układu nie jest możliwe przy pomocy amatorskich teleskopów. Są one widoczne jako jedna gwiazda. Dla obserwatorów dostępne są tylko trzy pozostałe składniki: 6,7m (odległość od pierwszej opisanej pary wynosi 47''), 9,2m (separacja 69'') oraz 9,0m (separacja 86'').

     

  3. Epsilon Lyrae (ε Lyr) – ciekawy układ binarny, w którym każda z gwiazd składowych jest także podwójna. Gwiazdy ε1 oraz ε2 oddalone są od siebie o wielką odległość 3,5' (minut kątowych!) i możliwe jest rozróżnienie ich gołym okiem. Wielkości gwiazdowe obu składników są zbliżone i wynoszą 5,0m. Jak już wspomniano, są one również układami podwójnymi. Rozbicie ich na składowe jest możliwe przy użyciu większego teleskopu. Separacja dla gwiazd układu ε1 wynosi 2,5'' a dla ε2 2,4''.

     

II BOOTES (Wolarz)

post-19663-0-47385700-1476890780.png

 

  1. Epsilon Bootis ( ε Boo, Izar) – gwiazda podwójna o niskim stopniu separacji wynoszącym zaledwie 2,9''. Oba składniki dość jasne: 2,5m i 4,9m. Barwa układu jest piękna: kontrastowa niebiesko-żółta.

     

  2. Ksi Bootis (ξ Boo) – gwiazda podwójna będąca jednocześnie gwiazdą zmienną. Z uwagi na niewielką odległość od ziemi (22 lata świetlne) pozorny dystans pomiędzy obiema składowymi układu podlega zmianom. Obecnie wynosi około 6,5''. Gwiazdy wchodzące w skład Ksi Bootis należą do typów widmowych G8 oraz K4. Pierwszy z nich (jaśniejszy: 4,7m) widziany jest jako żółty, a drugi (ciemniejszy: 7,0m) ma barwę pomarańczową.

     

  3. Pi Bootis (п Boo) – gwiazda podwójna o separacji 5,6'' i wielkościach gwiazdowych skladników: 4,5m oraz 5,9m i typach widmowych odpowiednio: B9 oraz A. Kolor obu gwiazd widzianych w okularze teleskopu, zbliżony jest do niebieskiego.

 

III CEPHEUS (Cefeusz)

post-29939-0-59900700-1463790987.jpg

 

  1. Xi Cephei ( ξ Cep, Alkurhah) - gwiazda podwójna o separacji 7,8'' oraz wielkościach gwiazdowych składników: 4,4m i 6,5m. Wskaźniki barwy wynoszą odpowiednio: 0,38 oraz 0,52. Obserwowane zabarwienie gwiazd jest błękitne (dla obu składników).

     

  2. Delta Cephei (δ Cep) – gwiazda zarówno podwójna jak i zmienna. Ponadto jest głównym przedstawicielem gwiazd zmiennych typu cefeidy. Przedział zmian jasności to 3,6m- 4,4m. Drugi składni Delty Cephei jest znacznie ciemniejszy, Wykazuje jasność 7,5m. Stopień separacji między składowymi wynosi 41''. Gwiazdy bez problemu można dostrzec i rozróżnić nawet przez niewielki sprzęt. Widziane barwy układu są opisywane zwykle jako błękitna i żółta.

     

  3. Beta Cephei (β Cep, Alfirk) – bardzo dobrze widoczna gwiazda podwójna. Wielkość gwiazdowa jaśniejszej składowej wynosi 3,2 magnitudo. W odległości 13'' od niej znajduje się słabszy składnik (7,9m). Interesujący jest fakt, iż wskaźnik barwy (B-V) dla jaśniejszej z gwiazd wynosi -0,19, zaś dla ciemniejszej aż 3,50 (sic!). Jednak obserwatorzy opisują barwy układu jako białą i niebieskawą.

 

IV GEMINI (Bliźnięta)

post-29939-0-85802800-1463791001.jpg

 

  1. Alfa Geminorum (α Gem, Kastor) – układ wielokrotny. Jest złożony z trzech par gwiazd, których sumaryczna, wypadkowa jasność wynosi 1,5m, a więc jest to gwiazda bardzo jasna i łatwo dostrzegalna. Nawiązując do symbolicznego kształtu, zarysu konstelacji, gwiazda Kastor stanowi głowę jednego z bliźniąt. Patrząc gołym okiem, bez problemu możemy stwierdzić, że Kastor wyraźnie różni się swym błękitnawym zabarwieniem od kontrastującego z nim pomarańczowego Polluksa.

    Przyglądając się Kastorowi przez niewielki teleskop, dostrzegamy, że składa się z dwóch gwiazd o jasności 1,9m i 3,0m przedzielonych dystansem zaledwie 4''. Dystans ten podlega cyklicznej zmianie. W zasięgu możliwości amatorskiego teleskopu znajduje się również gwiazda zmienna zaćmieniowa YY Gem (jej jasność waha się w zakresie 9,1m-9,7m z okresem 0,81 dnia). YY Gem jest położona w odległości 72'' od poprzednich dwóch składowych Kastora. Każdy z trzech składników jest układem spektroskopowo rozdzielnym.

     

  2. Delta Geminorum (δ Gem, Wasat) – gwiazda podwójna o stopniu separacji równym 6'' oraz wielkościach gwiazdowych składników układu: 3,5m i 8,2m. Jaśniejsza z gwiazd ma barwę jasnożółtą, a słabsza liliowo-różową.

     

  3. Eta Geminorum (η Gem, Tejat Prior, Propus)- wprawdzie jest to gwiazda rozdzielna spektroskopowo, zatem niemożliwa do rozdzielenia przy pomocy teleskopu (a jedyn ie na podstawie analizy widma spektroskopowego, co nie eży w zasięgu możliwości astronoma amatora), jednak jest warta uwagi ze względu na swój piękny złoty kolor.

     

  4. 38 Geminorum- gwiazda podwójna. Jaśniejszy składnik ma blisko 5 magnitudo, a słabszy zaledwie 10,5m. Separacja wynosi 7,6''. Niektórzy obserwatorzy opisują kolor gwiazd skałądowych jako bladożółty oraz szarawo-liliowy. Inni określają barwę drugiego, słabszego składnika jako lekko pomarańczowy albo nawet blado błękitny.

 

V ORION (Orion)

post-29939-0-05915600-1463791028.jpg

 

  1. Beta Orionis (β Ori, Rigel) – błękitny olbrzym będący układem podwójnym. Gwiazda towarzysząca leży w odległości 9,5'' i ma jasność 6,7m. Jednak zaobserwowanie ciemniejszego składnika jest sporym wyzwaniem, gdyż niknie on w silnym blasku blisko położonej gwiazdy głównej.

     

  2. Rho Orionis (ρ Ori) – Gwiazda podwójna o jasności składowych 4,6m oraz 8,3m. Odległość jaka je dzieli jest równa 7''. Jaśniejszy składnik jest żółtopomarańczowy, a słabszy biały. Układ ten można obserwować przy użyciu niewielkiego sprzętu.

     

  3. Zeta Orionis (ζ Ori, Alnitak) – jedna z trzech gwiazd tworzących Pas Oriona. Jest układem potrójnym złożnym z gwiazdy białej, błękitnej oraz lekko czerwonawej. Składnik A jest układem spektroskopowo binarnym (dystans wynosi zaledwie 42 milisekund kątowych). Składowa B jest oddalona od składowej A o 2,4'', a składowa C od składowej A o 57''. Zatem ζ Ori może być wyzwaniem zarówno dla astronomów z najprostszym, jaki i nieco większym sprzętem.

     

  4. Jota Orionis (ι Ori, Hatsya) – gwiazda poczwórna. Jeden z widocznych składników układu należy do typu widmowego O9, zaś drugi do B1. Odległość między nimi jest równa 14''. Składnik C zaliczamy do typu B8. Znajduje się on w odległości 11'' od składnika A. Czwarta, najciemniejsza składowa D (11m) jest oddalona od A o 49''.

     

  5. Lambda Orionis (λ Ori, Meissa) – położona w miejscu symbolicznej szyi Oriona. Jest gwiazdą podwójną o dość jasnych składnikach (3,7m i 5,6m), odległych od siebie o 4,4''. Jaśniejszy składnik Meissy to bardzo gorąca gwiazda niezwykle rzadkiego typu widmowego O4, której wskaźnik barwy jest równy -0,19 i sugeruje mocno niebieskie zabarwienie. Słabsza składowa układu o typie widmowym B1 wykazuje wskaźnik barwy 0,0. Zatem, w rzeczywistości są to gwiazdy niebieska oraz biała. Ale część obserwatorów widzi je jako lekko żółtą i fioletowawą lub białą i fiołkową. Jaki kolor Ty widzisz?

     

  6. Teta Orionis (θ Ori, Trapezium) – układ poczwórny zlokalizowany w centrum Wielkiej Mgławicy Oriona (M42). Są to bardzo młode gwiazdy uformowane z materii mgławicowej. Tak naprawdę Trapez jest gromadą otwartą złożoną z wielu gwiazd, jednak wspomniane cztery są najjaśniejszymi punktami obiektu. Gwiazdy składowe mają kolor białawy, żółtawy oraz błękitny, ale spora grupa obserwatorów określa je jako: białawy, lekko liliowy, granatowy oraz czerwony. Jest to prawdopodobnie efekt oddziaływania mgławicy na obserwowane zabarwienia gwiazd.

     

  7. Delta Orionis (δ Ori, Mintaka) – Jedna z gwiazd Pasu Oriona. Gwiazda podwójna. Jaśniejszy ze składników jest układem podwójnym zaćmieniowym spektroskopowo rozdzielnym. Składnik jaśniejszy (2,4m) należy do gorących niebieskich gwiazd typu widmowego O9,5 II. Jej wskaźnik barwy to -0,03. Ciemniejszy komponent Mintaki (7m) jest oddalony od gwiazdy głównej o 52''. Zatem obserwacja tego układu binarnego nie powinna przysparzać trudności.

 

VI CANIS MAJORIS (Wielki Pies)

post-29939-0-83868600-1463790985.jpg

 

  1. Eta Canis Majois ( η Cma) – Gwiazda podwójna optycznie, bez wzajemnych powiązań grawitacyjnych. Jaśniejszy ze składników należy do typu widmowego B5 Ia i jest błękitnym nadolbrzymem. Jego wielkość gwiazdowa wynosi 4,5m, a wskaźnik barwy -0,08. W odległości 169'' od gwiazdy głównej znajduje się drugi, ciemniejszy składnik o jasności 6,8m, należący do typu widmowego AO i będący gwiazdą ciągu głównego.

     

  2. Epsilon Canis Majoris ( ε Cma) – gwiazda podwójna. Jaśniejsza składowa należy do typu widmowego B2 II i wykazuje wielkość gwiazdową 1,5 magnitudo. W odległości 7,5'' znajduje się drugi, ciemniejszy składnik (8m). Optyczne rozdzielenie obu gwiazd jest dość trudne z uwagi na wysoką jasność głównej składowej. Słabsza gwiazda ginie w jej poświacie. Z tego powodu również problemem jest precyzyjne określenie typu widmowego. Szacuje się, że mieści się on na granicy typów A oraz F.

    Z kolei jaśniejsza z gwiazd układu (typu B2) jest jednym z najsilniejszych znanych źródeł intensywnego promieniowania ultrafioletowego.

     

  3. 29 Canis Majoris- niebieski nadolbrzym typu widmowego O7. Jest gwiazdą o niskiej jasności. Główny składnik wykazuje 5 magnitudo, a drugi, ciemniejszy składnik układu zaledwie 6 magnitudo. Dystans pomiędzy gwiazdami to tylko 0,2''. Istnieje jeszcze jedna, ale bardzo ciemna składowa (10 magnitudo). Znajduje się w odległości 1'' od składnika głównego.

     

  4. 145 Canis Majoris (SAO 173349) – gwiazda podwójna złożona ze składników o podobnych jasnościach. Jaśniejszy wykazuje 4,8m i jest olbrzymem typu widmowego K4. Natomiast składnik słabszy zalicza się do typu A5 przy jasności 6,0 m. Separacja na poziomie 27'' pozwala na wizualne rozdzielenie sgwiazd nawet przy użyciu niewielkiego sprzętu. Jest to gwiazda podwójna optycznie, bez powiązań grawitacyjnych między składowymi.

    Obserwatorzy opisują barwy układu 145 CMa jako czerwony i niebieski. Z uwagi na swe osobliwe piękno oraz pewne podobieństwo do układu binarnego Albireo (z konstelacji Łabędzia), 145 CMa nazywany jest zwyczajowo „Zimowym Albireo”. A obserwatorzy z południowej półkuli mówią na niego „Południowym Albireo”.

    Co ciekawe, przy większych powiększeniach, barwy tracą swoją intensywność.

 

VII DRACO (Smok)

post-29939-0-86063700-1463791000.jpg

 

  1. Nu Draconis (ν Dra, Kuma) – bardzo wdzięczny do obserwacji układ podwójny. Złożony jest z dwóch gwiazd o zbliżonych wielkościach gwiazdowych (4,9m), oddalonych od siebie o dużą odległość 62''. Wskaźniki barwy obu gwiazd także są podobne (ν1: 0,26 oraz ν2: 0,29). Warto również dodać, że ν2 jest gwiazdą spektroskopowo podwójną.

     

  2. Psi Draconis (φ Dra) - układ binarny złożony z gwiazd o podobnych jasnościach ( φ1 Dra: 4,9m oaz φ2 Dra: 6,1m). Separacja między gwiazdami wynosi 30''. φ1 Dra jest ciasnym układem podwójnym i prawdopodobnie posiada egzoplanetę.

     

  3. 16,17 Draconis- układ podwójny o wysokim stopniu separacji równym 90''. Obie gwiazdy składowe wykazują blisko 5,5 magnitudo i są gorącymi niebieskimi gwiazdami typu widmowego O, należącymi do ciągu głównego.

     

  4. 39 Draconis- gwiazda potrójna. Dwa ze składników nadają się do wizualnego rozdziału przy użyciu najprostszego sprzętu. Trzecia gwiazda, bardzo ciemna (8m) jest oddalona od najjaśniejszego ze składników o 4''. Jest to wyzwanie dla posiadaczy nieco większych teleskopów. Obserwatorzy oceniają barwę najsłabszej składowej jako lekko fiołkowo-czerwonawe.

 

VIII CASSIOPEIA (Kasjopeja lub Kasjopea)

msg-29939-0-63036800-1464034892.jpg

 

  1. Alpha Cassiopeiae (α Cas, Shedar) – pomarańczowy olbrzym typu widmowego K0. Jest urokliwą gwiazdą podwójną, której druga słabsza składowa także jest pomarańczową gwiazdą.. Choć jest ona nieco bardziej żółtawa od gwiazdy głównej. Oba obiekty przedzielone są odległością 70''. Jaśniejsza z gwiazd wykazuje jasność 2,2m, a ciemniejsza zaledwie 8,9. Spory dystans między obiektami sprawia, że gwiazda słabsza jest widoczna i nie ginie w silnym blasku jaśniejszej towarzyszki.

     

  2. Eta Cassiopeiae (η Cas, Achird)- układ podwójny, którego główny składnik η-Cas-A jest gwiazdą spektroskopowo rozdzielną.

    Jaśniejsza składowa układu fizycznie podwójnego należy do typu widmowego GO i jest gwiazdą ciągu głównego. Jej wielkość gwiazdowa to około 3,5m. W odległości 13'' położony jest słabszy składnik, η-Cas-B o jasności 7,5m. Jest sporo czerwieńszy, zalicza się do typu widmowego KO.

    Obserwatorzy opisują barwy układu η Cas A i B jako żółty i czerwonofioletowy lub złoto-fioletowy, lub nawet topazowo-granatowy. Mimo że gwiazdy składowe nie różnią się zbytnio typami widmowymi, obserwujemy duży kontrast barw gwiazd składowych. Efekt kontrastu jest mocno potęgowany z powodu dużej różnicy w jasnościach gwiazd.

     

  3. SAO 10937 i SAO 10938 – nieprzeciętna gwiazda podwójna o zachwycających i mocno kontrastujących ze sobą żółto-niebieskich barwach. Składnik A należy do typu widmowego G8 i jest żółtym olbrzymem o znacznym wskaźniku barwy 1,07 i jasności 5,9m. W odległości 15'' jest obecna ciemniejsza składowa o niewielkiej jasności 7,3 magnitudo, wskaźniku barwy 0,1 i należąca do typu widmowego A2 ciągu głównego.

     

  4. Sigma Casiopeiae (σ Cas)- gwiazda podwójna o niewielkim stopniu separacji, równym 3''. Złożona jest z dwóch składowych, z których jaśniejsza (o wielkości gwiazdowej 5m) należy do typu widmowego B1 ciągu głównego i jest gwiazdą błękitną. Ciemniejsza składowa (7magnitudo) zaliczana jest do typu B3 (również bardzo gorąca błękitna gwiazda). Istnieje wiele opinii na temat zabarwienia układu σ Cas widzianego przez teleskop. Najczęściej wymieniane barwy to: biało-czerwonawa i błękitna, jasnożółta i popielata, intensywnie błękitna i zielonkawa. A Ty jakie kolory widzisz?

     

  5. Iota Casiopeiae (ι Cas)- jest to gwiazda potrójna. Najjaśniejszy z jej składników (A) posiada jasność 4,7m, słabszy ( B) 6,9m, a najciemniejszy (C ) zaledwie 8,7m. Dystans pomiędzy A i B wynosi 2,7'', a pomiędzy A i C 7,4''.

    Typy widmowe poszczególnych gwiazd układu to: A5 (A), F5 ( B), K1 (C ).

    Interesujący jest fakt, iż gwiazdy A i C widziane są jako białawe , a gwiazda B (o pośrednim typie widmowym) jako pomarańczowa. Dla części obserwatorów składnik C (o najpóźniejszym typie widmowym i wybitnie wysokim wskaźniku barwy 3,50) sprawia wrażenie lekko błękitnego lub liliowo-szarego. W rzeczywistości gwiazda jest czerwona. Ale wobec żółto-pomarańczowego koloru gwiazdy B, oraz przy swej względnie niskiej jasności, daje efekt wygasłej, słabej barwy purpurowej, o zimnym czereśniowo-fiołkowym odcieniu. Stąd skojarzenie bardziej z błękitem (i zimnymi kolorami) niż z czerwienią.

 

IX LEPUS (Zając)

post-29939-0-87777000-1463791016.jpg

 

  1. Gamma Leporis (γ Lep) – gwiazda podwójna o dużym stopniu separacji składników równym 96''. Jaśniejsza składowa, to gwiazda ciągu głównego należąca do typu F7. Jej jasność wynosi 3,6m. Ciemniejsza składowa (6,2m) należy do typu widmowego K2 ciągu głównego, a więc jest pomarańczową chłodną gwiazdą. Obserwatorzy opisują zabarwienie γ Lep jako złotożółty i głęboko pomarańczowy. Zachwycający jest kontrast i intensywność obu kolorów.

 

X ANDROMEDA (Andromeda)

post-29939-0-43665600-1463790951.jpg

 

  1. Gamma Andromedae (γ And) – gwiazda potrójna. Para γ1 i γ2 jest łatwa do rozdzielenia nawet przez niewielki teleskop. Separacja wynosi 9,7'', a wielkości gwiazdowe składowych to odpowiednio: 2,3m oraz 5,0m. Gwiazda γ1 należy do typu widmowego K3, a słabsza γ2 to gwiazda podwójna o bardzo niskim stopniu separacji (0,5'') i zbudowana jest z dwóch gwiazd ciągu głównego, γ2a: typu B9,5 o jasności 5,1m oraz ze słabszej gwiazdy γ2b: typu AO o jasności 6,3m.

    Układ binarny γ1 i γ2 widziany jest w barwach złotej i zielonkawej.

     

  2. Pi Andromedae (π And) – gwiazda podwójna o niskiej jasności składników: jaśniejsza wykazuje 4,4m, a słabsza zaledwie 8,6m. Ale wysoki stopień separacji równy 36'' sprawia, że obserwacja układu π And nie jest trudna. Kolor gwiazd jest błękitny i brudnożółtawy.

     

  3. GX Andromedae i GQ Andromedae (HIP 1475, Groombridge 34) – para słabych ciemnych gwiazd o wielkościach gwiazdowych GX And: 8,1m, oraz GQ And?: 9,7m. Obie gwiazdy oddalone są od siebie o 40''. Obserwatorzy oceniają ich barwę jako pomarańczową i czerwoną.

 

XI ARIES (BARAN)

post-29939-0-96776200-1463790951.jpg

 

  1. 1 Arietis – gwiazda podwójna złozona z dwóch dość ciemnych składowych: 5,8m oraz 7,1m oddalonych od siebie o niewielką odległość 2,8''. Jaśniejszy składnik jest pomarańczowym olbrzymem typu widmowego K1, zaś składnik słabszy to biała gwiazda ciągu głównego typu A6. Obserwowane zabarwienie układu 1 Ari jest białe i zielonkawe. Inne źródła podają, iże jest to barwa żółtawa i błękitna.

     

  2. Lambda Arietis (λ Ari) – słaba gwiazda podwójna o jasności składników: 4,9m i 7,7m. Stopień rozdziału jest znaczny i wynosi 37''. Jaśniejszy składnik należy do ciągu głównego i jest gwiazda typu widmowego FO. Z kolei ciemniejsza z gwiazd jest nieco podobna do naszego Słońca. Jej typ widmowy to G1 V. Zabarwienie λ Ari określa się jako żółte i niebieskie.

     

  3. Gamma Arietis (γ Ari, Mesarthim) – gwiazda podwójna o porównywalnych jasnościach składników (4,6m i 4,7m). Dzieli je dystans 7,6''. Jaśniejszy składnik jest gwiazdą typu B9 ciągu głównego, zaś ta nieco ciemniejsza zalicza się do typuA1 i jest gwiazdą zmienną świecącą niesferycznie. Kontrast barw gwiazd układu γ And jest niski. Część obserwatorów pisze o barwie białawej dla obu. Niektórzy z kolei widzą lekkie, ledwie zauważalne zabarwienie żółte i błękitne.

     

  4. 30 Arietis (30 Ari) – układ podwójny o zbliżonych jasnościach (5,3m i 6,9m) oraz podobnych typach widmowych (F6 III i F4 V). Gwiazdy dzieli odległość 39''. Ich kolor jest żółtawy (dla obu gwiazd). A czy Ty widzisz choćby słaby kontrast lub różnicę między barwami składników?

 

XII TRIANGULUM (Trójkąt)

post-29939-0-55848100-1463791030.jpg

 

  1. Iota Trianguli (ι Tri) – urocza gwiazda podwójna o wielkościach gwiazdowych 5,3m i 6,9m. Separacja jest niewielka i wynosi zaledwie 4''. Mimo nieszczególnych parametrów, urzeka silnym kontrastem intensywnych kolorów: żółtego i niebieskiego. Przy tak nieznacznym stopniu separacji, powstaje niezwykły efekt wzajemnego nachodzenia na siebie barw.

 

XIII AURIGA (Woźnica)

post-29939-0-81553500-1463790952.jpg

 

  1. Omega Aurigae (ω Aur) – gwiazda podwójna złożona z jaśniejszego składnika (5,4m) typu widmowego A1 V o wskaźniku barwy 0,04 oraz z oddalonego o 5,4'' słabszego składnika (8,0 m) o wyraźnie pomarańczowej barwie i wskaźniku barwy 0,57. Obserwowane kolory układu to żółty i pomarańczowy.

     

  2. UU Aurigae (UU Aur) – wyjątkowa, bardzo piękna i nietypowa gwiazda podwójna zbudowana z dwóch gwiazd węglowych. Jasności gwiazd składowych wynoszą 5,4m oraz 10,4m.

 

XIV CANCER (Rak)

post-29939-0-55275000-1463790984.jpg

 

  1. Iota Cancri (ι Cnc) – ukald binarny o bardzo kontrastowym zabarwieniu . Jaśniejszy składnik (4,2m) to gwiazda typu G8 i jest ona oddalona o sporą odległość 30'' od ciemniejszej składowej (6,6m) należącej do typu widmowego A. Kolory gwiazd to żółty i złoty.

 

XV CAPRICORNUS (Koziorożec)

post-29939-0-27783600-1463790986.jpg

 

  1. Alpha Capricornus (α Cap) – układ optycznie podwójny (bez wiążących sił grawitacji). Komponent α1 Cap (Algedi) jest nadolbrzymem typu widmowego G3 o 4,5 magnitudo. Z kolei α2 Cap to olbrzym typu G6 i o jasności 3,8m. Dystans między gwiazdami wynosi 6''.

     

  2. Beta Capicorni (β Cap, Dabih) – układ podwójnym którego każdy ze składników jest gwiazdą wielokrotną. Składnik β1 jest jaśniejszy (3,2m) i jest oddalony o ogromną odległość od słabszej gwiazdy β2 (zaledwie 6,2m). Barwa układu opisywana jest jako żółtopomarańczowa i błękitna.

 

XVI CYGNUS (Łabędź)

post-29939-0-61891800-1463790999.jpg

 

  1. Beta Cygni (β Cyg, Albireo) – złoto-niebieska, najpiękniejsza i najbardziej znana spośród gwiazd podwójnych. Łatwa do obserwacji nawet dla początkowych miłośników astronomii. Kolory gwiazd składowych tworzą niebywały kontrast. Jaśniejszy składnik (3,1m) zalicza się do typu widmowego K3 i cechuje się wysokim wskaźnikiem barwy 0,82. Z kolei ciemniejsza z gwiazd (5,1m) należy do ciągu głównego i jest gwiazdą typu B8 o wskaźniku barwy -0,09. Tak znaczna różnica wskaźników barwy przyczynia się do wysokiego kontrastu kolorów.

     

  2. 61 Cygni – wyjątkowa para gwiazd o porównywalnych jasnościach (5,2m i 6,1m) i podobnych typach widmowych (K5 i K7), obie należące do ciągu głównego. Stopień separacji jest znaczny, wyniosi 30'' i pozwala na obserwację układu nawet przez niewielki teleskop. Barwa określana jest przez obserwatorów jako czerwona i pomarańczowa.

    Warto wspomnieć, że podczas badań prowadzonych nad 61 Cygni, F.B. Bessel w 1812r. jako pierwszy odkrył zjawisko ruchu towarzysza wokół gwiazdy głównej i wynikający z tego fakt, iż obie gwiazdy składowe znajdują się fizycznie blisko siebie i są powiązane grawitacyjnie. Dla upamiętnienia wybitnego naukowca, 61 Cygni A nazwana została zwyczajowo Gwiazdą Bessela.

 

XVII URSA MINOR (Mała Niedźwiedzica)

post-29939-0-57529300-1463791041.jpg

 

  1. Alfa Ursae Minoris (α UMi, Gwiazda Polarna, Polaris) – gwiazda podwójna o wielkiej różnicy jasności składników (2,0m i 8,8m). Mimo tak drastycznej różnicy, słabsza z gwiazd również jest widoczna i nie ginie w blasku jaśniejszej składowej. A to dzięki dość dużej separacji, wynoszącej 18,3''.

    Dla ciekawostki warto wspomnieć, że αUMi jest gwiazdą zmienną z grupy cefeid. Jej jasność waha się w przedziale 1,95m- 2,05m z okresem zmian blisko 4 doby. Jednak amplituda zmian systematycznie wygasa, co oznacza, że Polaris znajduje się w końcowym stadium swej zmienności.

 

XVIII URSA MAIOR (Wielka Niedźwiedzica)

post-29939-0-16253200-1463791041.jpg

 

  1. Xi Ursae Maioris (ξ UMa)- interesująca gwiazda podwójna, której każdy ze składników jest układem wielokrotnym. Jaśniejszy komponent (4,3m) ma uśredniony wskaźnik barwy 0,51, a ciemniejszy (4,8m) posiada zbliżony wskaźnik barwy: 0,60. Obie gwiazdy dzieli niewielki dystans 1,8''. Kolor ξ UMa, który obserwują miłośnicy astronomii, określany jest przez nich jako żółty (dla obu składowych).

     

  2. 21 Ursae Maioris – ciasny układ podwójny (separacja 5,7''), ale za to cechujący się pięknym kontrastem barw żółtej i niebieskiej (pomimo niewielkiej różnicy wskaźników barwy: 0,22 i 0,13). Jaśniejsza gwiazda posiada wielkość gwiazdową 7,8m, a słabsza niewiele więcej: 8,8m.

     

  3. Mizar i Alkor – gwiazdy tworzące układ podwójny, oddalone od siebie o ogromną odległość 709'', choć mimo to powiązane ze sobą grawitacyjnie. Mizar złożony jest ze składników A i B, odległych od siebie o 14''. Mizar/Alkol jest pierwszym zbadanym i poznanym układem binarnym. Jest interesujący z uwagi na złożoność budowy. Kolor niczym szczególnym się nie wyróżnia; obie składowe są białe.

 

XIX HERCULES (Herkules)

post-29939-0-20112800-1463791015.jpg

 

  1. Alpha Herculi (α Her, Rasalgethi)- gwiazda podwójna o jasności składowych 3,5m o 5,4m. Jaśniejszy składnik należy do typu widmowego M5, jest zimną, pomarańczową gwiazdą i ma wysoki wskaźnik barwy równy 1,3. Z kolei słabsza składowa, oddalona o 4,7'' jest biało-żółtym olbrzymem typu F8 i jego wskaźnik barwy wynosi 0,67. Zestawienie wspomnianych składników sprawia, że widzimy gwiazdy o intensywnych, mocno kontrastowych kolorach: pomarańczowym i zielonkawym.

     

  2. Kappa Heculi (κ Her) – układ podwójny o zbliżonej jasności składników: 5,3m oraz 6,5m. Gwiazda jaśniejsza ma wskaźnik barwy 0,92 m, a ciemniejsza 1,11 m. Separacja wynosi 28''. Zaobserwowano kolor żółty (dla obu gwiazd). Jednak po uważnej analizie można spostrzec, że ciemniejszy składnik jest jakby bardziej wygasły i brudno-żółty.

 

XX CORVUS (Kruk)

post-29939-0-20228500-1463790999.jpg

 

  1. Delta Corvi (δ Cor, Algorab) – wyjątkowa para gwiazd. Składniki znacznie różnią się od siebie jasnością. Jaśniejszy z nich (3,1 m) jest widziany jako gwiazda lekko żółtawa (mimo wczesnego typu widmowego: B9). Z kolei ciemniejsza gwiazda należy do typu widmowego KO i jest oddalona od gwiazdy głównej o24''. Posiada ona przepiękną i niespotykaną barwę brudno-szarawo-fiołkową, przypominającą nieco kolor kwiatów pokrzyku wilczej jagody.

 

XXI LEO (Lew)

post-29939-0-68804200-1463791015.jpg

 

  1. Gamma Leonis (γ Leo, Algieba) – ciekawy przykład układu binarnego o stopniu separacji 4.5'', którego dystans podlega powolnej, acz nieustannie postępującej zmianie. Gwiazdy są względnie jasne. Jaśniejsza składowa wykazuje 2,2m, a jej wskaźnik barwy to 1,20. Z kolei ciemniejsza z gwiazd ma 3,5 magnitudo, przy wskaźniku barwy 0,00. Obserwatorzy oceniają kolory układu jako pomarańczowe i żółte.

     

  2. Tau Leonis (τ Leo) – gwiazda podwójna o dość wysokim stopniu separacji wynoszącym 90''. Kontrast barw jest szczególny. Gwiazdy widziane są jako żółtozłota oraz niebieska, pomimo iż obie należą do tego samego typu widmowego G (G8 oraz G5). Za to wskaźniki barwy wiele wyjaśniają, różnią się od siebie znacznie: 1,01 i 0,35. Stąd tak silny kontrast.

     

  3. 83 Leonis - jest to gwiazda podwójna położona w pobliżu τ Leo. Możliwa jest obserwacja obu układów w jednym polu widzenia. 83 Leo to obiekt dość ciemny. Gwiazda jaśniejsza ma 6,6 magnitudo i należy do typu widmowego G7. Z kolei ciemniejszy składnik ma zaledwie 7,5 m i jest pomarańczową gwiazdą K4 ciągu głównego. Separacja między składnikami wynosi 29''. Kolor 83 Leo to żółty i pomarańczowy.

 

XXII Monoceros (Jednorożec)

post-29939-0-81549100-1463791018.jpg

 

  1. Beta Monocerotis ( β Mon) – gwiazda poczwórna. Przy pomocy niewielkiego teleskopu, można rozróżnić trzy składniki. Ich jasności przedstawiają się następująco: 4,7m, 5,6m, 5,2m. Dystans wynosi 2,8'' oraz 7,3''. Barwa układu opisywana jest jako lekko błękitna. Dla wszystkich składników.

     

  2. Epsilon Monocerotis (ε Mon) – wdzięczny obiekt obserwacyjny dla niewielkich teleskopów. Jaśniejsza gwiazda (4,5m) leży w odległości 13'' od ciemniejszej składowej (6,7m). Gwiazda główna zalicza się do typu widmowego A5, a słabsza do F5. Ich wskaźniki barw to odpowiednio: 0,19 i 0,38. Łatwo na tej podstawie przewidzieć, że obserwowane kolory układu to żółty (dla obu gwiazd). Tak też jest w istocie.

 

XXIII OPHIUCHUS (Wężownik)

post-29939-0-32627200-1463791027.jpg

 

  1. 61 Ophiuchi – słabe gwiazdy o zbliżonej jasności (6,2 oraz 6,6 magnitudo) oddalone o 20,6''. Obie gwiazdy zaliczają się do bardzo podobnych typów widmowych (AO i A1). Kolory, które można zaobserwować przez teleskop, to lekko błękitny oaz jasnożółty.

 

XXIV PEGASUS (Pegaz)

post-29939-0-89868000-1463791028.jpg

  1. Epsilon Pegasi (ε Peg, Enif) – Gwiazda potrójna. Lecz przy pomocy niewielkiego teleskopu możemy odróżnić tylko dwa składniki. Jaśniejszy z nich ma wielkość gwiazdową 2,4m. Składnik słabszy jest ciemniejszy od gwiazdy głównej aż o 6 stopni magnitudo. Teoretycznie powinien ginąć w jasnym blasku drugiego składnika, ale chroni go przed tym wysoki stopień separacji, aż 143''. Gwiazda główna widoczna jest przez teleskop jako ciemnopomarańczowa, zaś jej towarzyszka jest bladoniebieska.

 

XXV EQUULEUS (Źrebię)

post-29939-0-32783700-1463791001.jpg

 

  1. Gamma/6 Equulei – gwiazda potrójna. Składnik Gamma Equulei jest układem podwójnym. Jednak jej ciemniejszy komponent (11m), przy separacji 2'', staje się niewidoczny w blasku gwiazdy głównej (4,8 m). Z kolei trzeci składnik, 6 Equ (6,0 m) jest oddalony od Gamma Equ o 6' (sic!) i jest widoczny. Przy bardzo dobrych warunkach obserwacyjnych, gwiazdy można oddzielić gołym okiem.

 

XXVI DELPHINUS (Delfin)

post-29939-0-38495100-1463791000.jpg

 

  1. Gamma Delphini (γ Del) – gwiazda podwójna o niespotykanej barwie żółtej i zielonej. Jaśniejsza składowa (4,5m) jest pomarańczową gwiazdą typu widmowego K1 i z wysokim wskaźnikiem barwy 1,04. Ciemniejszy komponent oddalony o 9,4'' jest białą gwiazdą typu A2 o wskaźniku barwy 0,48. Taka kombinacja typów widmowych oraz wskaźników barwy sprawia, że widzimy zabarwienie żółte oraz zielonkawe.

 

XXVII PERSEUS

post-29939-0-73237500-1463791029.jpg

 

  1. Eta Persei (η Per, Miram) – zachwycający układ binarny o wysokim stopniu separacji równym 28''. Jaśniejsza składowa jest pomarańczowym olbrzymem typu widmowego K3 i o jasności 3,9m. Ciemniejszy składnik jest błękitną gwiazdą o niskiej jasności (8,5m). Obserwowane zabarwienie układu to złotawy i błękitny.

     

  2. Theta Persei (θ Per) – gwiazda podwójna o niskiej jasności, widziana przez teleskop jako złoto-niebieska. Składnik A jest jaśniejszy (4,1 m) i należy do typu F7 ciągu głównego. Jego wskaźnik barwy wynosi 0,51 i wcale nie sugeruje błękitnego koloru, jednak w zestawieniu z mocno pomarańczową gwiazdą typu M1, składową A widzimy jako niebieską, a bladą gwiazdę B (10 m) jako złotą.

 

XXVIII SCORPIUS (Skorpion)

post-29939-0-11537500-1463791030.jpg

 

  1. Beta Scorpii (β Sco, Graffias) – gwiazda podwójna złożona z gwiazd β1Sco i β2Sco oddzielonych dystansem 14''. β1Sco jest gwiazdą podwójną spektroskopowo o jasności 2,6m. Jest błękitnym karłem ciągu głównego należącym do typu widmowego B0,5.Wskaźnik barwy -0,06 sugeruje niebieskie zabarwienie. Składowa β2Sco to również gwiazda ciągu głównego, należąca do typu B2 ze wskaźnikiem barwy -0,03. Jest ona nieco ciemniejsza od swojej towarzyszki (4,9 m).

    Oba składniki układu β Sco widziane są w barwach błękitnych.

     

  2. Nu Scorpii (ν Sco, Jabbah) – gwiazda wielokrotna. Dwa główne składniki oddalone są od siebie o 41''. Jaśniejszy wykazuje 4,3m. Jest on złożony z gwiazd typu B2. Ciemniejsza składowa (6,3 m) składa się z dwóch gwiazd późnego typu B przedzielonych dystansem niewielkim 2,4''. Obserwowany kolor układu ν Sco jest biały (dla obu składników).

     

  3. Ksi Scorpii (ξ Sco)- gwiazda podwójna, której jaśniejszy składnik (4,2m) należy do typu widmowego FV i jest oddalony o 7,6'' od ciemniejszego składnika (7,5m) należącego do typu G1 ciągu głównego. Kolor tego układu podwójnego opisywany jest m.in. jako żółty i ...szary (z archiwów strony „El portal de la astronomia”).

 

XXIX LIBRA (Waga)

post-29939-0-39806300-1463791017.jpg

 

  1. Alpha Librae (α Lib, Zubenelgenubi) – gwiazda podwójna o wielkim stopniu separacji wynoszącym 230''. α1Lib jest ciemniejszą składową (5,2 m). należy do typu widmowego F3 ciągu głównego. Gwiazda α2Lib jest sporo jaśniejsza (2,8 m). Jest biała gwiazdą typu A3. Wizualnie barwy Alpha Librae oceniane są jako pomarańczowa i niebieska.

 

XXX TAURUS (Byk)

post-29939-0-19785400-1463791040.jpg

 

  1. Phi Tauri (φ Tau) – ciemna para gwiazd o dużym stopniu rozdziału równym 52''. Cechuje się intensywną żółto-niebieską barwą. Jaśniejsza ze składowych układu ma zaledwie 5,0 magnitudo i jest pomarańczowym olbrzymem typu K1 o wysokim wskaźniku barwy 1,14. Słabsza z gwiazd ma 8,4 magnitudo oraz wskaźnik barwy wynoszący 0,85. Ale mimo to, w zestawieniu z mocno pomarańczową towarzyszką, widzimy ją jako błękitną.

     

  2. Theta Tauri (Θ Tau) – układ podwójny o wybitnie wysokim stopniu separacji wynoszącym 335''. Jest to jednak układ optycznie podwójny, obu gwiazd nie łącza siły grawitacji. Składowe można rozróżnić gołym okiem. Pozwala na to duża odległość między nimi oraz wysokie jasności gwiazd składowych (3,4 m oraz 3,8 m). Θ1Tau jest olbrzymem typu G7, a Θ2Tau olbrzymem typu A7. Przez teleskop widzimy parę Θ Tau w kolorach żółtym i białym.

 

XXXI CANES VENATICI (Psy Gończe)

post-29939-0-01056100-1463790985.jpg

  1. Alpha Canum Venaticorum (α Cvn, Cor Caroli) – jedna z bardziej popularnych gwiazd podwójnych. Jest wdzięcznym obiektem obserwacyjnym. Składniki są dość jasne (2,9m i 5,8m) i oddalone od siebie o 19,4''. Widzimy zabarwienie niebiesko-białe i zielonkawe.

 

XXXII VIRGO (Panna)

post-29939-0-40913100-1463791042.jpg

 

  1. Gamma Virginis (γ Vir, Porrima) – niezwykle interesujący przypadek gwiazdy podwójnej. Tym razem nie z uwagi na zestawienie barw, ale dzięki odległości gwiazd składowych, która jest w przypadku Porrimy zmienna. Gwiazdy o zbliżonych jasnościach (obie po 3,5 m) zmieniają dystans między sobą w cyklu 169-letnim w przedziale od 0,35 do 6''.

 

 

post-19663-0-22403300-1463835894.jpg

Źródło:

 

  1. Andreas Schulz „Atlas Gwiazd”

  2. A, J. Dobrzyccy „Atlas nieba gwiaździstego”, 1997

  3. El portal de la astronomia”

  4. Richard Berry „Discover the stars”

  5. Mike Inglis „Astronomy of the Milky Way. Observer's Guide to the Northern Sky”

  6. http://users.compaqnet.be/doublestars/

post-29939-0-43665600-1463790951_thumb.jpg

post-29939-0-96776200-1463790951.jpg

post-29939-0-81553500-1463790952.jpg

post-29939-0-55275000-1463790984_thumb.jpg

post-29939-0-01056100-1463790985.jpg

post-29939-0-83868600-1463790985.jpg

post-29939-0-27783600-1463790986_thumb.jpg

post-29939-0-98089500-1463790986_thumb.jpg

post-29939-0-59900700-1463790987.jpg

post-29939-0-20228500-1463790999.jpg

post-29939-0-61891800-1463790999.jpg

post-29939-0-38495100-1463791000.jpg

post-29939-0-86063700-1463791000_thumb.jpg

post-29939-0-32783700-1463791001.jpg

post-29939-0-85802800-1463791001.jpg

post-29939-0-20112800-1463791015_thumb.jpg

post-29939-0-68804200-1463791015_thumb.jpg

post-29939-0-87777000-1463791016.jpg

post-29939-0-39806300-1463791017_thumb.jpg

post-29939-0-93290800-1463791017.jpg

post-29939-0-81549100-1463791018_thumb.jpg

post-29939-0-32627200-1463791027.jpg

post-29939-0-05915600-1463791028.jpg

post-29939-0-89868000-1463791028.jpg

post-29939-0-73237500-1463791029.jpg

post-29939-0-11537500-1463791030.jpg

post-29939-0-55848100-1463791030.jpg

post-29939-0-19785400-1463791040_thumb.jpg

post-29939-0-16253200-1463791041_thumb.jpg

post-29939-0-57529300-1463791041.jpg

post-29939-0-40913100-1463791042.jpg

post-19663-0-47385700-1476890780.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

To jedynie zarys kompendium. Opracowanie będzie pełne, jeśli będzie zawierało zdjęcia omówionych obiektów. Serdecznie zachęcam do nadsyłania własnoręcznie wykonanych fotografii lub szkiców. Mam nadzieję, że skompletujemy chociaż większą ich część. Wówczas ma szansę powstać ciekawa, nasza wspólna monografia :)

Edytowane przez Bellatrix
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Piękna praca i świetny pomysł. :Salut:

Takiego zestawienia podstawowych układów wielokrotnych dodatkowo zilustrowanych mapkami jak dotąd brakowało na naszym forum. Ciekawe opisy zebrane w jednym miejscu z pewnością ułatwią odnajdywanie i zaciekawią niejednego obserwatora.

Jedna tylko mała uwaga: opisałaś głównie układy znane, szerokie i dlatego miłośnicy testowania sprzętu na ciasnych separacjach mogą poczuć pewien niedosyt. (który powinien ich skłonić do działania i nadsyłania własnych propozycji :yes: )

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

Piękna praca i świetny pomysł. :Salut:

Takiego zestawienia podstawowych układów wielokrotnych dodatkowo zilustrowanych mapkami jak dotąd brakowało na naszym forum. Ciekawe opisy zebrane w jednym miejscu z pewnością ułatwią odnajdywanie i zaciekawią niejednego obserwatora.

Jedna tylko mała uwaga: opisałaś głównie układy znane, szerokie i dlatego miłośnicy testowania sprzętu na ciasnych separacjach mogą poczuć pewien niedosyt. (który powinien ich skłonić do działania i nadsyłania własnych propozycji :yes: )

Pozdrawiam.

Pewnie, chętnie uzupełnię artykuł w opisy ciasnych układów. Rozumiem masz na myśli takie poniżej 2''? :) Było ich trochę opisanych w literaturze. Sa też takie układy binarne, gdzie stopień separacji jest wysoki, ale jej składowe też są gwiazdami podwójnymi, tylko że o separacji coś koło 1''. Widziałam nawet przykłady, gdzie dystans wynosił zaledwie 0,2''.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przydałby się jeszcze orbity... :rolleyes:

Wiele jest np. na tej stronie http://dibonsmith.com/orbits.htm, ale pewnie byłoby nieelegancko podlinkowywać... :g:

Np.

Alula Australis (Xi Ursae Maioris (ξ UMa)- )

uma_xi.gif

Przy okazji warto wspomnieć, że jest to pierwsza w historii zidentyfikowana (przez Herschela) gwiazda podwójna, której składniki są fizycznie ze sobą związane. https://pl.wikipedia.org/wiki/Ksi_Ursae_Majoris

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

"Jedna tylko mała uwaga: opisałaś głównie układy znane, szerokie i dlatego miłośnicy testowania sprzętu na ciasnych separacjach mogą poczuć pewien niedosyt. (który powinien ich skłonić do działania i nadsyłania własnych propozycji :yes: )"

Art 69, właśnie znalazłam bardzo dokładny podręcznik o gwiazdach podwójnych "The Cambridge double star atlas".

. Tam są uzględnione nawet bardzo ciasne układy, opisane dość szczegółowo, Zrobię listę wraz z opisami, a dokładniejsze informacje postaram się znaleźć w innych podręcznikach lub pracach badawczych i myślę, że uda mi się sporządzić mały addytament do testowania sprzętu na ciasnych układachv podwójnych :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Fenomenalna lektura, a dla niektórych (Hamal?) taka lista pewnie będzie wyzwaniem :) Liczę na fotograficzną oprawę tego tematu :D

Zwarty i gotowy ^_^

 

 

Jeśli mogę coś zasugerować to wszelkie tabele jako podsumowanie i dodatek mile widziane :) przydaje się potem pod niebem taka bo dużo szybciej można ocenić co akurat podchodzi pod rurę :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

Zwarty i gotowy ^_^

 

 

Jeśli mogę coś zasugerować to wszelkie tabele jako podsumowanie i dodatek mile widziane :) przydaje się potem pod niebem taka bo dużo szybciej można ocenić co akurat podchodzi pod rurę :)

Hamal, racja. Dzięki za wskazówkę :) Zrobię taką tabelę. Będzie zawierała nazwę układu binarnego, magnitudo obu skałdników, stopień separacji i kolory obserwowane. Można jeszcze dodać kolumnę z typami widmowymi składowych oraz z ich wskaźnikiem barwy.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Super tekst. Lekko się czyta i ciekawe aspekty poruszasz których nie ma często nawet w atlasach gwiazd podwójnych.

 

....jeśli to koncert życzeń to ja bym chętnie tez widział w takiej tabeli okres obiegu. Kiedyś miałem taki plan żeby zrobić podobną tabele na podstawie Cambridge Double Star Atlas, bo tam nie wiedzieć czemu wszystkie te dane opisane są prozą.

 

A z innej beczki...

Czy ktoś potrafi jakkolwiek wytłumaczyć różnice pomiędzy "gwiazdą optycznie podwójną" a zwykłymi dwoma gwiazdami które widać na niebie bardzo blisko siebie ?

:-)

No bo skoro nie są związane grawitacyjnie to dlaczego nazywamy te konkretne "optycznie podwójne" jako układ gwiazdy podwójnej a inne już nie.

Edytowane przez pki1234
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czy ktoś potrafi jakkolwiek wytłumaczyć różnice pomiędzy "gwiazdą optycznie podwójną" a zwykłymi dwoma gwiazdami które widać na niebie bardzo blisko siebie ?

 

Nie ma żadnej różnicy, właściwie podałeś termin i jego definicję ;) Ja bardziej nazwałbym taki układ "pozornie podwójny" żeby nie wprowadzać właśnie takich wątpliwości ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

Dokładnie. Gwiazdy podwójne optycznie, nie są związane ze sobą grawitacyjnie i tylko "wydaje się" patrząc z Ziemii jakby były one blisko siebie. To coś jak z kształtami konstelacji. Widzimy kształty, tak jakby były one naniesione na płaskiej powierzchni. A tak w rzeczywistości,jedne z gwiazd są dalej od Słońca, inne bliżej i to tylko pozorny "splaszczony" obraz wygląda tak, jaby były blisko siebie. Podobnie gwiazdy optycznie podwójne (lub jak Paether określil: pozornie podwójne). One są polożone z dala od siebie i ich binarna natura to tylko złudzenie :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Trochę fajnych fotek jest tu: http://www.damianpeach.com/binaries.htm

 

Ktoś prosił o orbity. Tu jest ich trochę. Przy niektórych zgłasza się jakiś błąd strony WWW ale większość jest OK. http://www.dibonsmith.com/orbits.htm

 

A tu w pdf'ie trochę o fotografowaniu podwójnych. Trochę stare ale kilka podstaw jest: http://www.jdso.org/volume1/number3/mollise1.pdf

 

Tu także fajna strona i sporo fotek w kolorze: http://www.ngc7000.com/en/astrojv/doubles.htm

 

Zaciekawiony opisem Bellatrix strzeliłem wczoraj parę fotek. To nie takie proste jak się może wydawać. Poniżej ksi Boo.

ksi_Boo.jpg

 

Edytowane przez Bosman
  • Lubię 5
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Paweł Trybus

Uwielbiam gwiazdy podwójne, są moim głównym celem obserwacyjnym w księżycowe noce, gdy nie ma sensu polować na obiekty rozciągłe.

Refraktorem FS102 f/8 rozbiłem ich już kilkadziesiąt, w tym sporo ciasnych, o separacji 2" i mniejszej.

Prawdziwą kopalnię wiedzy na temat gwiazd podwójnych znajdziecie na stronie http://stelledoppie.goaction.it/index2.php?section=1

Moje "rekordy" to min. rozdzielenie:

- Pi Aquilae http://stelledoppie.goaction.it/index2.php?iddoppia=83710

- Syriusz http://astropolis.pl/topic/51889-chyba-widzialem-pieska-czyli-polowanie-na-syriusza-b/

- 36 And http://stelledoppie.goaction.it/index2.php?iddoppia=3625

 

Fajnie, że wspomniałaś o Iota Cas. Ta gwiazda potrójna podczas niedawnej sesji z refraktorem prezentowała się wspaniale!

Edytowane przez Paweł Trybus
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

Słuchajcie, wstawiam kilka przykładów gwiazd podwójnych (i wielokrotnych) o ciasnym stopniu separacji. Czy mogłaby być taka zwiezła i nieco podobna do tabelki forma? Przyznam, że w przypadku tak ciasnych układów binarnych bardzo trudno o jakiekolwiek dane odnośnie barw. Czasem udało mi się znaleźć jakieś wzmianki, ale sporadycznie (mało kto publikuje dokumentację z obserwacji ciemnych gwiazd, oznacoznych wyłącznie numerem katalogowym). Czywiście planuję listę rozszerzyć. Czy taka forma byłaby ok?

 

Bootes:

  1. Zeta Bootes (30 Boo): 4,5 i 4,6 magnitudo, separacja: 0,7'', typ binarny A+ B, typ widmowy: A0V i A0V, Obie gwiazdy białe, identyczne, oddalone o bardzo małą odległość, gwiazda ma kształt lekko rozciągniętej kuli. Orbita: 32 AU, ekscentryczność: 0,998 (najwyższa znana), w 2017 separacja spadnie poniżej 0,4''.

     

  2. SAO 83235: 7,4 i 7,8 magnitudo, separacja: 0,4'', typ binarny A +B, typ widmowy: F0 i A2. Orbita: 185 AU, bardzo powolne zbliżanie.

  3. SAO 100924: 5,4 i 8,4 magnitudo, separacja: 1,0'', typ widmowy: K1III

  4. SAO 29224: 7,7 i 7,8 magnitudo, sepaacja: 0,7'', typ binarny: AB, typ widmowy: F4V, orbita: 90 AU.

 

Canes Venatici

  1. SAO 44064 (HIP 59366): 7,4 i 7,9 magnitudo, separacja: 0,5'', typ (Aa + Ab) + B. Wskaźniki barwy 0,00 dla obu.

  2. SAO 63648 (25 CnV, HIP 66458): 5,0 i 7,0 magnitudo, separacja: 1,7'', typ A + B. Wskaźniki barwy: 0,19 i 0,35.

  3. SAO 63656 (HIP 66514): 7,9 i 10,4 i 9,3, separacja: 1,6'' , 56'' ; typ widmowy: G5, typ binarny: (Aa + Ab) + B + C, wskaźniki barwy: (Aa+Ab): 0,67; B: 0,00; C: 0,89.

     

Cancer:

  1. SAO 79893 (HIP 39401): 7,7, i 7,9 magnitudo, separacja: 1,0'', typ binarny A + B, typ widmowy A4V.

  2. SAO 97684 (HIP 40483): 7,5 i 7,5 i 10,5 magnitudo, separacja: 0,4'' i 4,4'', typ binarny: (Aa + Ab) + B, typ widmowy: K0, wskaźniki barwy: (Aa+Ab): 1,11 ; B: 0,57

  3. IP Cnc (SAO 80745): 7,9 i 8,0, separacja: 0,4'' ; typ widmowy: K0, typ binarny: A + B.

  4. Zeta Cnc (Tegmen, HIP 40167): 5,3 i 6,3 i 6,2 magnitudo, typ binany: A + B + C, separacja: 0,9'' i 6'' ; typy widmowe F8, F9, G5 (wszystkie ciągu głównego), wskaźniki barwy: 0,48 ; 0,60 ; 0,54. Obserwowane zabarwienie wszystkich skladnikow jest żółtawe.

 

Canis Majoris:

  1. SAO 171379 (HIP 29449): 8,0 i 8,8 magnitudo, separacja: 1,1'' ; typ binarny: A + B, typ widmowy: F0V. Wskaźniki barwy: 0,29 i 0,41.

  2. SAO 151305 (HIP 29811) 7,0 i 8,2 magnitudo, separacja 1,8'', wskaźniki barwy: 0,35 i 0,32 ; typ widmowy F2V.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

Spróbowałam też nauczyć się sporządać szkice z obserwacji gwiazd podwójnych. W załączniku Albireo. Zdecydowanie nie jestem zadowolona. Ale oczywiście będę nad tym pracować.

A czy należy również uwzględniać otoczenie badanego obiektu, które również widać w okularze?

post-29939-0-07955900-1464337046_thumb.jpg

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

 

Bardzo "oldschoolowe" podejście ;)

W sensie starodawne? :D Paether, niestety musze się nie zgodzić. Część z moich ksiąg to starodruki. Wprawdzie nie mam takowych z astronomii, ale na przykład z chemii, farmacji i zielarstwa. I wszystkie szkice i ryciny są przygotowane z nieziemską precyzją. Sa piękne, kunsztowne i dbałe. Za mój obszarpany nieudolny rysunek pewnie dostalabym lanie liniją po łapach oraz klęczenie na grochu :P Ale oczywiście mam nadzieję, że kiedyś będę robiła iście oldschoolowe szkice, o jakich mówisz.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Bellatrix

Tutaj jest Nu Draconis z wczoraj. Jest też Jowisz (przepraszam, że pod artykułem o gwiazdach podwójnych). Proszę, poprawcie mnie, wskażcie błędy, piszcie swoje uwagi odnośnie szkiców.

 

post-29939-0-20613500-1464388457.jpg

post-29939-0-29705100-1464388491_thumb.jpg

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.