Skocz do zawartości

Unikalna opozycja Plutona (2018)


Rekomendowane odpowiedzi

W poniedziałek był cień szansy, od wczoraj brak pogodnego nieba pozamiatał - przynajmniej u mnie opozycję Plutona. Mam nadzieję że komuś się udało i wkrótce zaprezentuje wyniki obserwacji :)

Coś pozostało, ta opozycja zmotywowała mnie aby więcej poczytać o fotomoetrii na którą zawsze brakuje mi czasu. Mam nadzieję, że w wkrótce wykorzystam to w praktyce.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Będzie ciężko. Dzisiaj byłem o krok, jednak chmury obejmowały zachodni i południowy horyzont (a o ten południowy właśnie chodzi). Jutro jeszcze gorzej. Chyba będę kontynuował projekt rejestrowania Plutona tylko w celu określenia jego rotacji, co było celem nawet jeszcze w 2016. A tak, trzy pomiary już są.

 

A co do tych 13.7 magnitudo, jak się okazało w programie fotometrycznym, to tylko tak wizualnie wydawało się. Nie mogłem uwierzyć, jak pomiar wskazywał niemal podobną jasność, co 2 i 3 dni wcześniej. A faza wynosiła już zaledwie 1.5 stopnia (dzisiaj i jutro już zaledwie 30', za dnia wypadałoby 10').

  • Zmieszany 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W tej chwili jesteśmy świadkami jednego z najrzadziej występujących zjawisk astronomicznych, które dałoby się zaobserwować pośrednio (właśnie tym pojaśnieniem centralnym jak i astrometrią, że jest idealnie po przeciwnej stronie). Ziemia i Księżyc teoretycznie są na tle tarczy w linii prostej, jednak prędkość światła opóźnia to zjawisko - jak na razie, tranzytuje tylko nasz Księżyc, a Ziemia za kilkadziesiąt minut. Przyznam, że czuję w tym pewną refleksję, bowiem obserwowalne zjawisko występujące tylko raz w życiu dzieje się w tej chwili :D

 

image.png

  • Lubię 6
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

13 godzin temu, LibMar napisał:

A co do tych 13.7 magnitudo, jak się okazało w programie fotometrycznym, to tylko tak wizualnie wydawało się. Nie mogłem uwierzyć, jak pomiar wskazywał niemal podobną jasność, co 2 i 3 dni wcześniej. A faza wynosiła już zaledwie 1.5 stopnia (dzisiaj i jutro już zaledwie 30', za dnia wypadałoby 10').

 

To, o czym piszesz to nie faza (kąt fazowy), ale odległość od punktu przeciwsłonecznego. Kąt fazowy to kąt obserwator-obiekt-Słońce i w przypadku Plutona zawsze jest on bardzo mały (mniejszy od 2 stopni). Już od kilku dni kąt ten jest mniejszy od 0.1 stopnia.

  • Lubię 1
  • Dziękuję 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

U mnie cień szansy na okno pogodowe jest. Problem tylko, że Plutona miedzy drzewem a domem widzę przez ok. 20 minut od 23:30 Ale sprzęt na pierze będzie się chłodził z nadzieją na celny strzał. Trzymajcie kciuki. A wszystkich co mają lepsza widoczność i czyste niebo szczerze zachęcam do obserwacji tego niezwykłego zjawiska.

  • Lubię 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

15 minut temu, MateuszW napisał:

Czy współrzędne z Maxima i Stellarium można uznać za wiarygodne? Różnice są ok 1' w Dec i kilka " w RA. Ja mam szansę na pogodę i nawet południowy horyzont widoczny.

Korzystałem ze Stellarium i mogę powiedzieć, że ten pokazuje zgodnie. W zasadzie taka różnica nie będzie stanowiła większego problemu, ponieważ znajdziemy tuż obok.

Powodzenia! :)

 

PS: Moje próby odnalezienia obserwacji (lub zachęcenia do prób) mieszkańców Australii i Azji południowo-wschodniej zakończyły się fiaskiem. Tak więc nadal nie wiadomo jak jasny jest Pluton.

  • Lubię 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Plan obserwacji HST

http://www.stsci.edu/hst/phase2-public/15261.pro

 

Abstract Following the New Horizons flyby in 2015, we propose a two-cycle program to observe Pluto and its five moons in the post-encounter era, building on the rich legacy of observations obtained during and prior to the historic flyby. At opposition in Cycles 25-26, the Pluto system is visible at the smallest solar phase angle in 87 years. The system will be at true opposition when it crosses the line of nodes in July 2018, and as seen from Pluto, Earth will transit the solar disk. Such rare planetary alignments enable the characterization of small-scale surface texture and porosity as well as the direct measurement of the geometric albedo, rather than an estimation of its value from photometric models. Any variation among the regolith properties of Pluto's moons will test the long-standing hypothesis that ejecta exchange between the moons has altered their surfaces. We will also follow up on the surprising result from New Horizons and HST that the small moons are spinning rapidly and with high obliquities. Styx, Nix, and Hydra show hints of being in strong spin-orbit couplings with Charon, but confirmation requires the additional precision in measurements of their spin rates and polar precession rates proposed here. In addition, we will obtain new astrometry of the small moons, making it possible to determine their masses and bulk densities with much higher precision. Results from this program will enhance the scientific return from the New Horizons mission, providing images complementary to those obtained by the spacecraft on approach and achieving science objectives that cannot be met by either HST or New Horizons alone. ------------------------------------------------------------------------------------ Observations Description ------------------------ This program consists of two types of visit types. Five visits are primarily for photometry within specific phase angle ranges near opposition, to study the opposition surge on all the bodies in the Pluto system. Eight visits are for astrometry and photometry, primarily to determine the orbits and rotation states of the four small moons. Rotation states are also needed to interpret the data near opposition. Four of these visits are scheduled before opposition and four after to ensure a long time baseline for orbit and rotation determinations. PERIOD constraints are included to ensure that we sample all rotational phases of tiny Styx, whose rotation state has been the most difficult to obtain with HST. ORIENT values have been selected so that the smallest moons, Kerberos and Styx, never land on the diffraction spikes of 15261( 21) - 14-Jun-2018 12:40:17 - [ 2] Pluto. The filters used here match those in Program 13667, so that the combined data sets sample a much longer time baseline and extend the phase angle coverage down to the very small phase angles not available to Program 13667 in 2015.

 

Ze zstrony:

http://www.stsci.edu/public/hst_status/

 

Edytowane przez Limax7
  • Lubię 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zapodany powyżej https://theskylive.com/pluto-tracker pokrywa się z moim mobilnym Stellarium (czy co do sekundy, to juz nie wiem). Pozostaje mi śledzić foty z Sat 24 i liczyć na cud pogodowy w połączeniu z dalekim wyjazdem w odpowiednim kierunku. Co wcale nie znaczy, ze seeing pozwoli dostrzec tą kropeczkę w zaledwie 8 calach.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kilka minut po północy na dosłownie 5 min chmury pozwoliły spojrzeć na miejsce gdzie przebywać miał Pluton. W miejscu jego lokalizacji nie udało mi się dostrzec niczego jaśniejszego od 11.5 mag. Później chmury ani na minutę nie odpuszczały tej części nieba jak na złość kończąc się tylko ok 5st nad Strzelcem. 

  • Lubię 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Udało mi się zebrać jakieś 2h obserwacji Plutona. Poniżej identyfikacja, widać ruch między pierwszą i ostatnią klatką :) 

pluton.jpg.fe9f460438332e634e92598b0df9050f.jpg

Robiłem klatki 60s i jest dość słaby, żałuję, że nie wydłużyłem czasów. Ale wstępne oszacowanie jakie zrobiłem, wskazuje że miał on ok 15 mag, czyli zadziwiająco słabo... A może to Charon tak pojaśniał?

  • Lubię 8
  • Kocham 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

7 godzin temu, MateuszW napisał:

Ale wstępne oszacowanie jakie zrobiłem, wskazuje że miał on ok 15 mag, czyli zadziwiająco słabo... A może to Charon tak pojaśniał?

Jeśli to jest Charon, to gdzie jest Pluton?

Patrząc po gwiazdach, to wygląda raczej na około 14 mag, ale żeby powiedzieć coś więcej, to trzeba zrobić fotometrię.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@MateuszW super! Wygląda na to, że te 10h różnicy dla Plutona było już bardzo dużo. Znajdował się 30', w sumie tyle, co w poprzednią noc (ale nikt nie miał pogody). Na podstawie zdjęcia wychodzi coś około 13.8-14.0 mag, więc lepiej poznamy po fotometrii. Jak wygląda u Ciebie stan tych czterech gwiazd będących w niemal jednej linii - są one prześwietlone u Ciebie?

image.png

Można je wykorzystać jako gwiazdy referencyjne w celu porównania wartości V-C, gdyż na nich wychodzi mi najdokładniej (razem z tymi kilkoma powyżej prostokąta). To nimi możemy porównać nasze oceny jasności (jest to dokładniejsze niż wybieranie różnych gwiazd, w dodatku jeśli było robione w różnych długościach fal).

 

Obserwacje Plutona planuję kontynuować do końca lipca. Elongacja będzie malała, a rotacja nadal postępowała. Jasność spadnie do poziomu 14.2-14.3 mag (obecnie to około 14.0 mag), gdyż to delikatne centralne pojaśnienie występuje zawsze przy odległości kilku stopni od punktu przeciwsłonecznego. Przy minimum 10 punktach może wyjść bardzo fajny wykres ukazujący rotację Plutona, a próby rejestracji centralnego odbicia możemy zanotować w przyszłorocznym numerze The Astronomical Reports. Twoje wyniki i fotki z pewnością mają wartościowe znaczenie :)

 

Zobaczymy co pokażą wyniki z HST. Oczekiwania w jasności były większe - może i tak było, ale prawdopodobnie musielibyśmy być po drugiej stronie globu :( W centralnym momencie, najlepsze warunki wypadały dla środkowej części Pacyfiku (może ktoś jeszcze na Hawajach prowadził).

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Godzinę temu, Piotrek Guzik napisał:

Wydaje mi się, że jednak te oczekiwania co do wzrostu jasności były mocno przesadzone. W przypadku planetoid obserwuje się wzrost jasności o kilka dziesiątych wielkości gwiazdowej.

W przypadku Rhei (lodowego ciała) amplituda sięgnęła powyżej 1.5 magnitudo. Pluton i Charon to w zasadzie też dużo lodu. Dlatego nie wykluczam, że tyle mogło być w momencie maksimum. Nie zdziwiłbym się wzrostu do <13 mag.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, LibMar napisał:

W przypadku Rhei (lodowego ciała) amplituda sięgnęła powyżej 1.5 magnitudo. Pluton i Charon to w zasadzie też dużo lodu. Dlatego nie wykluczam, że tyle mogło być w momencie maksimum. Nie zdziwiłbym się wzrostu do <13 mag.

A skąd informacja o tak dużym wzroście jasności Rhei? Zobacz tu:

 

http://www.threehillsobservatory.co.uk/astro/Photometry_Saturn_satellites.htm

 

gość zmierzył jasność Rhei w opozycji w 2005 roku (przy kącie fazowym 0.02 stopnia) i tydzień później (przy kącie fazowym około 0.8 stopnia). Różnica jasności to około 0.5 mag.

  • Lubię 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.