Cztero- i pięciodniowy Księżyc - maj 2018r

[Loxley]

Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm), EQ-ATM, AutoStakkert!2 (400/2000), Registax 6.

 

Majowy weekend. 19 maja br. Księżyc w wieku 4 dni i 6 godzin po nowiu, na wysokości 30 stopni nad zachodnim horyzontem. Średnia wschodnia libracja i skarby wschodniej krawędzi Srebrnego Globu. Najlepsze warunki były tuż przed i tuż po zachodzie Słońca - jakoś tak przez pół godziny, kiedy obraz nie zmieniał się tak bardzo i był dość ostry, później silne falowanie utrudniało ostrzenie.

 

Zapach akacji jest urzekający. Ta kwiecista słodycz wpływa również na bodźce odbierane innymi zmysłami i cały Księżyc jest... akacjowy, kremowy, puentylistyczny. Niepewność dotycząca pogody ma także swój charakterystyczny zapach - zapach butwiejącej skoszonej trawy na kompostowniku, przypominający o niedawnych obfitych opadach deszczu i o tym, że prognoza pogody to jeszcze nie sama pogoda i optymizm, choć się przydaje, nie jest cudownym talizmanem posiadającym moc sprawczą.

 

Mozaika południowego krańca młodego Księżyca, pokazująca m.in. kratery: Boussingault, Janssen, Lyot na Mare Australe i Rheita. Poniżej, części składowe mozaiki, w tym moja ulubiona południowa iglica a'la welociraptor oraz struktura Janssen i wschodnie doliny.

 

 

Wschodnia krawędź i kratery: Humboldt i Hecataeus a w głębi lądu - Petavius i po jego prawej stronie, ciągnąca się aż do samej krawędzi, Vallis Snelius, która swą nazwę bierze od pobliskiego krateru średniej wielkości.

 

 

Księżycowe Pireneje, czyli Montes Pyrenaeus na wschodnich rubieżach Mare Nectaris. Górzysta formacja o antropomorficznym kształcie, w którym dopatruję się ornamentyki majańskiej (w tej orientacji) lub malarskiej (po obrocie o 180*).

 

 

Cykl kadrów północnego krańca księżycowego sierpa i mozaika, fotografowanego w pogarszajacych się warunkach. Warto zwrócić uwagę na linearną strukturę ciągnącą się do samej krawędzi, na północ od formacji kraterowej: Strabo-de la Rue oraz na atrakcyjne krawędziowe morze - Mare Humboldtianum z urokliwym kraterem Endymion (dla tej formacji libracja jeszcze sprzyjała).

 

 

Ciąg dalszy nastąpi.

[ANowak]

Super detal. Patrząc na niektóre zdjęcia mam wrażenie jakbym oglądał widoki z orbity Księżyca

[HAMAL]

Detal brzytwa

 

[Loxley]

Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm).  EQ-ATM, AutoStakkert!2 (400/2000), Registax 6, mozaika: Microsoft ICE.

 

20 maja 2018r. Księżyc w wieku 5 dni i 6 godzin po nowiu, na wysokości 40 stopni nad horyzontem. Warunki mało stabilne ale chwilami dobre. 14*C - to ciepło jak na tę porę roku i wilgotno. 

 

Motyw nektaryjski pięciodniowego księżycowego sierpa. Motyw oklepany, motyw eksploatowany nagminnie, motyw wydawałoby się dobrze znany. Czasem jednak jakiś niuans światłocieniowy uwypukla ten, a nie inny, moment lunacji. Od Cyryla i Katarzyny a także wzdłuż wysokiej ściany Rupes Altai dostrzec można wiele grzebieniastych form cienia. Koncentryczne pierścienie zachodniego obwałowania Mare Nectaris wydają się dziś wymodelowane szczególnie dramatycznie, jakby były rowami drenującymi mroczne okolice terminatora. Teren wokół Theophilusa marszczy się i faluje w niezwykły wprost sposób, a rozpościerające się promieniście wybrzuszenia dobrze imitują podpowierzchniowe korzenie drzew, z których pozostały tylko same kikuty pni. Trzy stare drzewiszcza zniknęły i ich butwiejące pnie uśmiechają się do nas smutno.

 

Wycinek mozaiki.

 

 

Pękata południowa iglica prezentuje ciekawy krater Boussingault oddalający się systematycznie od krawędzi.

 

 

Struktura kraterowa Janssen już w pełni oświetlona, przecięta z góry na dół ciekawą doliną Piccolomini-Watt.

 

 

Wschodnia część Mare Serenitatis zawsze sprawiała mi trudność w obrazowaniu. Tym razem jestem zadowolony z rezultatu, bowiem i wężowe grzbiety w basenie, jak i wschodnie brzegi, czyli Posidonius, Le Monnier, Vitruvius wyszły znakomicie. W okolicy górzystego terenu o kształcie rombu (Góry Littrov, na dole zdjęcia) odbyło się lądowanie Apollo 17.

 

 

I kolejny raz spojrzenie na wschodnią krawędź Księżyca. Coraz korzystniejsza libracja wschodnia dystansuje krater Humboldta - powiększa się pas między kraterem i samym brzegiem. Obszar ujęty na zdjęciu tonie już w powodzi światła, ale nadal daje się oglądać większość form aż do samej krawędzi księżycowego globu.

 

 

Wkrótce zamieszczę bonusowy materiał także z tej sesji zdjęciowej - spojrzenie na naszego naturalnego satelitę z nieco innej perspektywy. 

[Loxley]

Czy można jeździć po Księżycu gokartem? Czemu nie. Zapraszam na kartingowe GP Nectarunia. Słyszycie dźwięk silników pracujących na wysokich obrotach?

 

Ciekawe, czy Wam się spodoba taki żart na zakończenie reportażu z weekendowych obserwacji młodego Księżyca?

 

 

Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270 mm).  EQ-ATM, AutoStakkert!2 (400/2000), Registax 6, mozaika: Microsoft ICE.

 

Księżyc 20 maja br. w wieku 5 dni i 6 godzin. Północ na zdjęciach
jest po lewej stronie. Czasem warto zmienić orientację zdjęcia, choćby po to, by spojrzeć na znajomy region z innej perspektywy. To fragment terminatora i podkreślane masywnymi cieniami: Morze Nektaru, Plaster miodu, Rupes Altai i trójka kraterów (TCC) Theophilus, Cyrillus, Catharina oraz Fracastorius i Piccolomini. Mozaika i niżej jej części składowe.