ngc 6543 NGC 6543 - Mgławica Kocie Oko

[Lukasz83]

W sumie ten materiał miał trafić do kosza   Ale  jednak SiriL potrafił zrobić z niego niezły pożytek. Trochę bym żałował gdybym to skasował.

Zbierałem go w nocy 20/21 września i wysezonował się mocno zanim się za niego wziąłem.

Dlaczego. No bo to było ponad 120 GB danych. Grubo ponad 30000 klatek w LRGB.  AutoStakkert słabo radził sobie z oceną jakości i na stackach wychodziło mydło. DSSa nawet nie próbowałem bo pewnie składałby to kilka dni...

SiriL świetnie posortował klatki i pozwolił mi wszystko postackować w 2 godziny

 

Mgławicy przedstawiać nie trzeba - to jedna z najbardziej znanych planetarek czyli Kocie Oko (NGC 6543) z gwiazdozbioru Smoka.

Na krótkich czasach można przedstawić jej bardzo jasne centrum (9 mag i 25'' rozmiaru). Oczywiście o halo w tym przypadku można zapomnieć. Do tego potrzeba sporo dłuższych czasów i najlepiej większej apertury.

Cieszy mnie, że dość dobrze udało się wyeksponować te czerwone języki materii po na "biegunach" mgławicy oraz delikatnie majaczy pierścieniowa struktura wokół mgławicy (takie jakby wielokrotne ringi).

 

Na tej mgławicy testowałem ustawienia gainu i czasu ekspozycji manewrując od 150ms do 2s. Próbowałem też rejestrować słabe halo mgławicy przy 30 sekundach ale z mizernym skutkiem.

Jutro napiszę o tym nieco więcej.

 

Samo centrum mgławicy jest dość mocno obrobione ponieważ chciałem wyłuskać jak najdrobniejszy detal. Przez to ten grubszy czasem jest może zbyt mocno "przeprocesowany".

Ale jakoś taka wersja najbardziej mi się podobała.

 

Dwie wersje - kolor powiększony 2x (skala 0,2''/pix) + B/W oraz kolor powiększone 1,5x ( 0,28''/pix)

 

Newton 250/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C  + Baader LRGB
Kompozycja LRGB
L - 10000 x 500 ms (gain 76%), nieguidowane
RGB - 3000 x 500 ms (gain 84%) na kanał

Offset -  50, bez kalibracji

skala natywna setupu - 0,41''/pix

 

 

Edytowane 4 Grudnia 2018 przez Lukasz83

[Tom-cio]

Genialne.

Dałbyś jeszcze tradycyjnie porównanie do HST

Edytowane 3 Grudnia 2018 przez Tom-cio

[Lukasz83]

1 godzinę temu, Tom-cio napisał:

Genialne.

Dałbyś jeszcze tradycyjnie porównanie do HST

Dzięki! Dorzucam porównanie (tu i w pierwszym poście)

Oczywiście paleta kolorów jest inna (LRGB vs HST) zatem tym się nie sugerujcie.

Dodatkowo porównanie z "rozblurowanym HST" żeby łatwiej porównać detale

 

 

Dodatkowo linki do zdjęcia referencyjnego z Ziemi (Capella Observatory)

 

http://www.capella-observatory.com/images/PNs/NGC6543CenteIn200Percent.jpg

http://www.capella-observatory.com/ImageHTMLs/PNs/NGC6543.htm

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 3 Grudnia 2018 przez Lukasz83

[Jarzyna B.]

Świetna! Jedna z lepszych Twoich fot. Gratulki!!!

[Piotr4d]

Moja ulubiona planetarka Wyszło Ci świetnie.

17 godzin temu, Lukasz83 napisał:

Na krótkich czasach można przedstawić jej bardzo jasne centrum (9 mag i 25'' rozmiaru). Oczywiście o halo w tym przypadku można zapomnieć. Do tego potrzeba sporo dłuższych czasów i najlepiej większej apertury.

Mój szkaradek  

  link.

 

 

[TUR]

Świetne foto Łukasz ! Gratulacje :) Liga światowa !

 

pozdro

Paweł 

[Lukasz83]

Dzięki Panowie za dobre słowo

 

Przy okazji - obiecałem kilka słów o czasach ekspozycji.

 

Nagrywałem przy trzech ustawieniach exp/gain. Poniżej parametry i wnioski.

 

150ms / gain 450:   mgławica dobrze widoczna na pojedynczych klatkach. Jednak detal na stacku dość słaby i słabo poddający się wyostrzaniu - pomimo zestackowania 20000 klatek...

 

500ms / gain 390: mgławica bardzo mocno widoczna na pojedynczych klatkach, na granicy przepełnienia studni. Detal ładnie poddający się dekonwolucji i ostrzeniu przez maskę.                Zestackowane 10k klatek

 

2s / gain 300: mgławica bardzo mocno widoczna na pojedyńczych klatkach, na granicy przepełnienia studni. Detal ładnie poddający się dekonwolucji i ostrzeniu przez maskę ale dość mocno rozmyty w porównaniu z 500ms . Zestackowane 1000 klatek

 

Mam takie przemyślenie ( @Behlur_Olderys ! ), że zbytnie skracanie czasu subklatki nie powoduje polepszenia detalu na stacku, ponieważ detal jest zbyt słaby ze względu na słaby sygnał poszczególnych subklatek.

Za to zbyt długi czas naświetlania powoduje rozmycie detalu.

Generalnie trzeba znaleźć złoty środek - gdzie detal będzie fajnie poddawał się obróbce na stacku a jednocześnie nie będzie zbyt rozmyty.

 

Jedynie w przypadku chęci rozdzielenia gwiazd podwójnych (ciasnych układów) na przykład we wnętrzu mgławic planetarnych, skracanie czasu ekspozycji poniżej 100-200ms ma większy sens

Oczywiście gdybyśmy mieli teleskop 20'' f/4 to pewnie w przypadku Kociego Oka można byłoby naświetlać subklatki poniżej 100ms żeby uzyskać podobną jasność jak moja - ale to sprawa oczywista więc nie uwzględniałem jej w powyższych rozważaniach.

 

Na koniec - porównanie pojedynczych subklatek (przykładowych, nie najlepszych) na poszczególnych czasach ekspozycji:

 

 

[Behlur_Olderys]

5 godzin temu, Lukasz83 napisał:

Mam takie przemyślenie ( @Behlur_Olderys ! ), że zbytnie skracanie czasu subklatki nie powoduje polepszenia detalu na stacku, ponieważ detal jest zbyt słaby ze względu na słaby sygnał poszczególnych subklatek.

Może jest tak, że alignowanie klatek  w stacku nie działa tak dobrze, gdy jest mało sygnału, i niedokładności alignacji w stacku zamieniają się na blur? Czytam właśnie artykuł w tym temacie (https://www.google.pl/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.ast.cam.ac.uk/sites/default/files/SPIE_7735-211_010710.pdf&ved=2ahUKEwiorIPB8ITfAhUKkiwKHRwqD5UQFjABegQIAhAB&usg=AOvVaw2vBCXhstWwrN8DvYR7u8_X) 

Jest dość trudny matematycznie, ale na pewno można wyłowić parę rzeczy:

Korzystają tylko z jednej gwiazdy referencyjnej, bo tylko jedna jest sensownie blisko obiektu (przypominam temat isoplanatic patch). Wydaje mi się, że typowe programy do stackowania próbują znaleźć jak najwięcej gwiazd referencyjnych, a to krok w drugą stronę. Po drugie, używają algorytmu korelacji (czego z czym? Muszę jeszcze parę razy przeczytać:) ), nie wiem dokładnie w praktyce co to oznacza, ale zasadniczo chodzi o jak najdokładniejsze, z precyzją subpikselową, wyznaczenie położenia gwiazdy referencyjnej. Widać na wykresach, że im więcej jest fotonów na zdjęciu, tym lepszy osiąga się wynik co jest poniekąd zgodne z Twoimi wynikami. Ale teoretycznie daje szansę, że nawet z najciemniejszych klatek dałoby się jeszcze coś wycisnąć, gdyby mieć jakiś bardziej wymyślny algorytm stackowania...

[Lukasz83]

12 godzin temu, Behlur_Olderys napisał:

Może jest tak, że alignowanie klatek  w stacku nie działa tak dobrze, gdy jest mało sygnału, i niedokładności alignacji w stacku zamieniają się na blur?

Coś w tym stylu - jak jest za mało sygnału (albo na niektórych klatkach występuje a na innych nie) to pojawia się właśnie coś a'la blur - najczęściej objawia się to tym, że gwiazdy przypominają słabe niepunktowe galaktyki a detal zamiast mieścić się w granicach kilku pikseli rozlewa się na kilkanaście. 

Taki efekt pojawia się w przypadku detalu który jest na klatce, ale na tyle słaby, że na pierwszy rzut oka nie widzimy go podczas rejestracji.

Detal który jest widoczny i oczywisty na pojedynczych klatkach podczas rejestracji nie wykazuje takich tendencji do "blurowania"

 

12 godzin temu, Behlur_Olderys napisał:

Korzystają tylko z jednej gwiazdy referencyjnej, bo tylko jedna jest sensownie blisko obiektu (przypominam temat isoplanatic patch). Wydaje mi się, że typowe programy do stackowania próbują znaleźć jak najwięcej gwiazd referencyjnych, a to krok w drugą stronę. Po drugie, używają algorytmu korelacji (czego z czym? Muszę jeszcze parę razy przeczytać:) ), nie wiem dokładnie w praktyce co to oznacza, ale zasadniczo chodzi o jak najdokładniejsze, z precyzją subpikselową, wyznaczenie położenia gwiazdy referencyjnej. 

W SiriLu, podobnie jak i pewnie w innych programach do stackowania mamy kilka możliwości alignowania zdjęć.

W przypadku tej mgławicy (Kocie Oko) gdzie praktycznie nie było gwiazd referencyjnych użyłem algorytmu "korelacyjnego" używanego najczęściej przy stackowaniu powierzchni Słońca lub Księżyca - zakładam (nie mam pewności), że w takim wypadku program wybiera sobie jasne punkty obiektu, określa je jako referencyjne, i próbuje dopasować wszystkie kolejne klatki względem tych punktów naciągając odpowiednio obraz każdej subklatki pod te punkty.

Gdy mamy alignowanie pod gwiazdy wtedy program robi to samo ale naciąga zdjęcia (i rotuje) tak żeby dopasować je pod poszczególne gwiazdy będące punktami odniesienia.

Jak mam tylko jedną gwiazdę to program pewnie też będzie w stanie zrobić wyrównanie ale bez rotacji i "naciągania" obrazu - jedynie dopasowując góra/dół i lewo/prawo co jest najmniej skuteczną metodą.

 

[Behlur_Olderys]

42 minuty temu, Lukasz83 napisał:

Coś w tym stylu - jak jest za mało sygnału (albo na niektórych klatkach występuje a na innych nie) to pojawia się właśnie coś a'la blur - najczęściej objawia się to tym, że gwiazdy przypominają słabe niepunktowe galaktyki a detal zamiast mieścić się w granicach kilku pikseli rozlewa się na kilkanaście. 

Taki efekt pojawia się w przypadku detalu który jest na klatce, ale na tyle słaby, że na pierwszy rzut oka nie widzimy go podczas rejestracji.

Detal który jest widoczny i oczywisty na pojedynczych klatkach podczas rejestracji nie wykazuje takich tendencji do "blurowania"

 

W SiriLu, podobnie jak i pewnie w innych programach do stackowania mamy kilka możliwości alignowania zdjęć.

W przypadku tej mgławicy (Kocie Oko) gdzie praktycznie nie było gwiazd referencyjnych użyłem algorytmu "korelacyjnego" używanego najczęściej przy stackowaniu powierzchni Słońca lub Księżyca - zakładam (nie mam pewności), że w takim wypadku program wybiera sobie jasne punkty obiektu, określa je jako referencyjne, i próbuje dopasować wszystkie kolejne klatki względem tych punktów naciągając odpowiednio obraz każdej subklatki pod te punkty.

Gdy mamy alignowanie pod gwiazdy wtedy program robi to samo ale naciąga zdjęcia (i rotuje) tak żeby dopasować je pod poszczególne gwiazdy będące punktami odniesienia.

Jak mam tylko jedną gwiazdę to program pewnie też będzie w stanie zrobić wyrównanie ale bez rotacji i "naciągania" obrazu - jedynie dopasowując góra/dół i lewo/prawo co jest najmniej skuteczną metodą.

 

Masz dużo materiału (20k klatek ) to możesz popróbować z innymi algorytmami Wybierałeś najlepsze klatki wg FWHM? 

[Lukasz83]

1 minutę temu, Behlur_Olderys napisał:

Masz dużo materiału (20k klatek ) to możesz popróbować z innymi algorytmami Wybierałeś najlepsze klatki wg FWHM? 

Robiłem testy wybierając 50%, 75% najlepszych klatek i stackując wszystko.

W zależności od "rozrzutu seeingowego" najlepsze rezultaty uzyskiwałem stackując w granicach połowy klatek.

Jak używasz metody korelacyjnej (bez gwiazd, analizując "powierzchnię" obiektu) to wtedy program ocenia jakość wg własnego zaszytego algorytmu (jak dokładnie nie wiem)

FWHM jest oceniane tylko w przypadku alignowania po gwiazdach.

[Behlur_Olderys]

2 godziny temu, Lukasz83 napisał:

Robiłem testy wybierając 50%, 75% najlepszych klatek i stackując wszystko.

W zależności od "rozrzutu seeingowego" najlepsze rezultaty uzyskiwałem stackując w granicach połowy klatek.

Jak używasz metody korelacyjnej (bez gwiazd, analizując "powierzchnię" obiektu) to wtedy program ocenia jakość wg własnego zaszytego algorytmu (jak dokładnie nie wiem)

FWHM jest oceniane tylko w przypadku alignowania po gwiazdach.

Szkoda, że nie możesz przesłać trochę tych klatek 150ms do zabawy..... A może możesz? Wiesz, nie mówię: wszystko, ale może kilka...set?

[Lukasz83]

3 minuty temu, Behlur_Olderys napisał:

Szkoda, że nie możesz przesłać trochę tych klatek 150ms do zabawy..... A może możesz? Wiesz, nie mówię: wszystko, ale może kilka...set?

Mogę wysłać 14000 klatek   Ale to będzie sama mgławica - crop 200x200 pikseli w formie pliku SER

Wtedy to waży 500MB i mogę to udostępnić na google dysku

[Jarzyna B.]

https://www.astrobin.com/379283/B/?nc=iotd

Gratulacje!!!