Czy publikowanie miniaturowych zdjęć ma sens?

[Krzychoo226]

A zdjęcia w rozdzielczości 1391x1039 wolno publikować czy to już w tych czasach dziecinada poniżej krytyki?

[szuu]

pokazując ogon, samiec pawia demonstruje przed samicami, że jest tak silny i zdrowy, że nawet obciążenie wielką i niepraktyczną dekoracją mu nie przeszkadza i że gwiżdże na drapieżniki i inne niebezpieczeństwa. pokazuje, bo może, a tchórze kryją się po kątach 

 

publikując zdjęcie w wysokiej rozdzielczości fotograf pokazuje że jest tak zajebisty, że ma w nosie że ktoś mu podwędzi fotkę. nie dla niego przyziemne problemy i martwienie się czy przypadkiem nie straci jakiejś okazji do zarobku. pokazuje, bo może, no a tchórze kryją się po kątach ze swoimi miniaturkami

[simarik]

W dniu 1.02.2019 o 10:40, Adam_Jesion napisał:

Przypomniało mi się jeszcze jedno ze świata tradycyjnej fotografii. Tam też jest podobne zjawisko nazywane właśnie "technicznym onanizmem". Jest pewne grupa fotografów (znaczna), która w 100% skupia się na sprzęcie. Testują obiektywy, każdy im nie pasuje, szukają aberracji chromatycznej w rogach kadru, mierzą rozdzielczość na siatkach dyfrakcyjnych, ze stoperem w ręku udowadniają, że autofocus jest za wolny. Z drugiej strony ludzie, którzy wygrywają World Press Photo i zmieniają świat swoimi zdjęciami na lepsze, na ogół nie wiedzą, co to jest MFT. Są skupieni przede wszystkim na fotografii i historii, jaką nią opowiadają, czy emocjach, jakie nią wywołują.

Dzisiaj staram się właśnie tak patrzeć na astrofotografię.

Jak to mówi stare motto w fotografii:

“Amator martwi się o sprzęt, profesjonalista martwi się o kasę, a mistrz martwi się o światło.”

Dla mnie pasuje i do astrofotografii

 

 

[szuu]

4 minuty temu, simarik napisał:

“Amator martwi się o sprzęt, profesjonalista martwi się o kasę, a mistrz martwi się o światło.”

mistrzowi to łatwo bo sprzęt i kasę zdobył wcześniej 

[Behlur_Olderys]

Jeśli ktoś publikuje zdjęcie przeskalowane z 20Mpix na FullHd to mi tylko szkoda matrycy Robiąc od razu rozdzielczością taką, jak miniaturka uzyskałoby się lepszą jakość, więcej światła z mgławic, mniejszy wpływ aberracji, więcej tolerancji dla montażu  itd., itp....

[loki_p]

Dołożę kilka swoich groszy do tej dyskusji. 

Ja swoje zdjęcia prezentuje w rozmiarze 960 pikseli na dłuższym boku. Dlaczego tak? Kiedyś, gdy robiłem "normalne" zdjęcia wrzucałem je do całej masy galerii internetowych. Każda z nich miała swoje wymagania co do maksymalnego rozmiaru zdjęcia. Niejednokrotnie musiałem eksportować zdjęcie w kilku różnych wersjach bo w jednej galerii przechodziło 900 pikseli ale już nie 400kb, itd., itp. Strasznie to było męczące. 

Wracając do teraźniejszości. Aktualnie zdjęcia wrzucam na bloga i na FB. Na blogu nie szaleję z rozmiarem bo wszystko trzymam na serwerze, za który płacę. Patrze również aby strona nie ważyła za dużo. Ot taki nawyk z czasów gdy internet był trochę słabszy. Zresztą optymalizacja stron dalej powinna być dobrą praktyką. Na blogu większość zdjęć też ma 960 pikseli. W końcu dochodzimy do FB, który jest głównym sprawcą tych 960 pikseli na dłuższym boku. Jak wiemy FB mocno kompresuje zdjęcia. Jest to zwłaszcza widoczne na zdjęciach z subtelnymi przejściami tonalnymi. A takich nie brakuje na moich zdjęciach. Nie mogę patrzeć na to co FB robi z gładkim niebem. Są jednak wyjątki, w których FB nie kompresuje zdjęć. Tak, tak. Można wgrać zdjęcie, które nie zostanie w żaden sposób zmienione przez kompresje. Na jednak pewne warunki. FB nie skompresuje zdjęć jeśli są publikowane przez fanpage. Dodatkowo muszą być zapisane w formacie png i ich waga nie może przekroczyć 1 mb. Jakby tego było mało mogą być w rozmiarach 2048 lub 960 pikseli na dłuższym boku. I tak rozwiązuje się zagadka rozmiaru publikowanych przeze mnie zdjęć. Przygotowuję jedną wersję, która następnie zapisuję jako png dla FB i jako jpg dla całej reszty. Rozmiar to właśnie te 960 pikseli. Nie jestem w stanie zapisać zdjęcia 2048 pikseli na dłuższym boku tak aby ważyło mniej niż 1 mb w wersji png. 

Takie podejście przy okazji rozwiązuję problem ewentualnych kradzieży zdjęć, o którym to problemie już tu pisano. 

Moje podejście ma jednak wady. Monitory mają coraz większą rozdzielczość, a co za tym idzie wyświetlane na nich zdjęcie są coraz mniejsze. Trochę mnie to boli i powoli zaczynam myśleć o zwiększeniu rozmiaru do powiedzmy 1200-1600 pikseli. Z drugiej strony coraz więcej korzystamy z telefonów a tam ten mniejszy rozmiar aż tak nie przeszkadza. Nie widać też braków w jakości, na które "normalni" ludzie nie zwracają uwagi. I tutaj chciałem się zgodzić z Adamem. Na pewne rzeczy szkoda czasu. Nie ma co analizować piksel po pikselu bo nam życia nie starczy. Cieszmy się faktem robienia zdjęć. To nasze hobby. 

[dziki]

59 minut temu, loki_p napisał:

Z drugiej strony coraz więcej korzystamy z telefonów a tam ten mniejszy rozmiar aż tak nie przeszkadza

Tez tak myślałem, do czasu jak wysłałem komuś zdjęcie 1920x1080 pixeli, a ta osoba otworzyła go na telefonie z rozdzielczością ekranu 2560x1440 Obrazek nie wypełnił ekranu.

[Hans]

Myślę cały czas nad naszym technicznym podejściem do astrofotografii. Zastanawiałem się bardziej nad tym, skąd się to bierze na naszym podwórku i w sumie doszedłem chyba do punktu by napisać co jest różnicą  pomiędzy naszą działką a "fotografią mainstreamową" (dla wielu z nas jest to oczywiste, nie raz już o tym rozmawialiśmy zresztą na forum). W astrofotografii ciągle jest kolejna techniczna bariera do pokonania zanim zaczniemy "martwić się o światło". Zaczyna się jak wszędzie, od ostrości. Jednak tam gdzie klasyczny fotograf ma gotowe rozwiązanie w postaci bardziej wypasionego obiektywu z kolejnej półki, u nas to oznacza podmianę optyki, wymianę systemu fokusującego, walkę z masą, pierdyliardem przelotek, wyważeniem itd itd. I to samo jest przy innych aspektach. I to ta permanentna walka (bo do ostrości dochodzi prowadzenie, mobilność, automatyzacja, rozdzielczość, korekcja pola i kolejne i kolejne, a wszystko zamiast działać, trzeba rzeźbić ile byś kasy na komponenty nie wydał. To skrzywia Oczywiście w innych dziedzinach są również problemy techniczne i problemy specyficzne dla danej dziedziny, ale w astrofotografii są chyba wszystkie możliwe  (no może poza martwieniem się o ciśnienie). Dajemy się łapać w ten tryb. Permanentna walka ze sprzętem popycha nas do kręcenia się wokół sprzętowej warstwy i doszukiwania w efektach naszej pracy objawów jego niedoskonałości. My wiemy jak wielką różnicę w wymaganiach stawia pokazanie czegoś niezbyt jasnego w skali 1:1 z dużej ogniskowej i dużej matrycy, a tego samego po resize o 50% z mniejszej ogniskowej i mniejszej matrycy o dużej rozdzielczości. Miniaturki się chyba u nas nie przyjmą

 

Pozdrawiam.